“นายท่าน
พวกสัตว์อสูรที่พวกเราส่งไปล้วนตายหมดสิ้น!” เสียงมนุษย์นก
เปี่ยมด้วยความหวาดกลัว
เป็นมันหวาดเกรง ว่า จะถูกนายท่านลงโทษ
“ตาย?” เสียงแหบแห้งทว่าคล้ายฟ้าคํารามดังขึ้น
“พวกมันตายอย่างไร?” เสียงนี้ที่เอ่ยถามคําถาม มันค่อนข้าง
คุ้นหูฉินหยุน
เป็นอย่างยิ่ง
โดยทันที ฉินหยุนนึกขึ้นได้ ว่าเสียงนี้เป็นของผู้อาวุโสในชุด
นํ้าเงินคนหนึ่ง
เป็นจ้าวตําหนักของตําหนักตะวันตกวิญญาณสี คราม!
ย้อนกลับไปตอนนั้น
เมื่อครั้งที่เขาคิดท้าทายเชี่ยวหยางหลง จ้าวตําหนักก็
อยู่ด้วย
ดังนั้นเขาจึงจดจําเสียงนี้ได้
“เป็นตําหนักตะวันตกจริง!”
ฉินหยุนกําหมัดเอาไว้แน่น
ตําหนักตะวันตกร่วมมือกับมนุษย์อสูร
เพื่อคิดทําลายนครราชา ปีศาจ
เพื่อสังหารผู้คนนับล้าน
เรื่องนี้ทําเอาฉินหยุนมีโทสะ มนุษย์นกย้อนถึง
เรื่องราว
ว่าพวกสัตว์อสูรถูกสังหารได้เช่นไร
“ชายชราที่มีไม้คทาส่องแสง...
ต้องเป็นจ้าวฉวน! ด้วยตาเฒ่า นั่นอยู่ เป็น
ธรรมดาที่พวกสัตว์อสูรจะถูกสังหาร
เหตุใดตาเฒ่า นั่นไปปรากฏตัวที่นคร
ราชาปีศาจ? หรือมันพบเจอเรื่องของ
เชี่ยอวี้เซ็นจึงไปหยุดยั้งเอาไว้?”
จ้าวตําหนักของตําหนักตะวันตกเผยเสียงลมหายใจและขมวด
คิ้ว “หาก
ตําหนักจารึกเทวะตระหนักถึงเรื่องนี้
การที่พวกเราจะ ทําลายเมืองในภาย
หน้าไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว!”
ผู้นํามนุษย์อสูรกล่าวขึ้น
“น่าเสียดายนัก นครราชาปีศาจเป็น
เมืองใหญ่ หากพวกเราทําสําเร็จ
อาศัยศพจํานวนมหาศาลภายใน
พวกเราสามารถยกระดับเพิ่มจํานวน
สัตว์อสูรทรงพลัง
ได้มาก สัตว์อสูรจะให้กําเนิดไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูร และ
สัตว์อสูร
ที่ฟักออกจากไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรก็จะเชื่อฟังพวกเรา!”
ฉินหยุนทราบแล้ว
ว่าสัตว์อสูรจากไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูร จะถือ กําเนิด
ขึ้นมาพร้อมความแข็งแกร่ง
หากพวกมันถูกทําให้เชื่อง ผู้ที่เป็นนายจะ
ได้รับพลังอํานาจ
ยิ่งใหญ่ หากสัตว์อสูรคิดให้กําเนิดไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูร
และฟักสัตว์อสูร
ออก ย่อมต้องใช้อาหารปริมาณมหาศาล หรือก็คือ สัตว์
อสูร
จําเป็นต้องกินมนุษย์จํานวนมากถึงตอนนี้เอง
ในที่สุดฉินหยุนจึงเข้าใจ
ว่านี่เป็นแผนการของ จ้าวตําหนักตะวันตก พวก
เขาคิดอยากได้รับพละกําลังมหาศาล
ของสัตว์อสูรระดับวิญญาณ
ต้องการควบคุมพลังอํานาจนี้
เพื่อ ได้รับสัตว์อสูรเหล่านี้ พวกเขาวางแผน
ใช้มนุษย์เป็นอาหารเพื่อ
เลี้ยงดูสัตว์อสูร!
และยังคิดใช้คนของจักรวรรดิเทียนฉิน!
เรื่องนี้ยิ่งทําฉินหยุนโกรธแค้น
หากเขามีกําลัง
เขาคิดอยากพุ่ง ออกไปเปิดศึกกับจ้าวตําหนักเสียเดี๋ยวนี้
ด้วยซํ้า
“เช่นนั้นพวกเราทําอย่างไรดี?” ผู้นํามนุษย์อสูรเอ่ยถาม
“เช่นนั้นก็ลองเมืองอื่น! เฮ้อ น่าเสียดายนครราชาปีศาจ
ถือว่า มันอยู่ใกล้
เทือกเขามนุษย์อสูรที่สุด
หากพวกเรายึดครองได้ เช่นนั้นจักรวรรดิเทียน
ฉันก็อยู่ใกล้แค่เอื้อม”
จ้าวตําหนัก
ตะวันตกถอนหายใจด้วยความเสียดาย “ตั้งแต่ฉินหลง
กลับมา
จักรวรรดิเทียนฉินไม่อยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเราอีก หาก
เป็นเช่นนี้ต่อไป
ไม่ช้าพวกเขาได้กลายเป็นสะสมพลังอํานาจ ขึ้นมา
ต่อต้านพวกเราแน่!”
จุดนี้ค่อนข้างตรงกับที่จ้าวฉวนคาดเดาไว้
“จ้าวตําหนักหยาง เช่นนั้นตาม
ท่านว่า!
พวกเรามนุษย์อสูร สามารถควบคุมสัตว์อสูรได้ หากพวกเรา
ร่วมมือกัน
ย่อมเป็น ผู้ปกครองของดินแดนชายขอบแห่งนี้ได้ไม่ช้าก็เร็ว!”
“นายท่าน เช่นนั้นข้าขอลา!”
มนุษย์นกค่อยโล่งใจที่ได้เห็นผู้นํา ของมันมี
อารมณ์ไม่เลวร้าย
“ว่าอะไร? เจ้ากลับมามือเปล่า
ไม่อาจนําร่างมนุษย์สักหนึ่งหรือ สองร่าง
กลับมาให้ข้ากิน
ยังคิดจากไปได้อีกหรือ?” ผู้นํามนุษย์อสูรตะโกนขึ้น
“ทหาร จับตัวอีกาดําตัวนี้
และแขวนมันเอาไว้ที่ ปากทางเข้าถํ้าของข้า ไว้
พรุ่งนี้แดดเผามันสุกค่อยกิน!”
“นายท่าน โปรดละเว้นข้า!”
มนุษย์นกเร่งรีบคุกเข่ากราบกราน ร้องขอ
ผู้นํามนุษย์อสูรหาได้กล่าวคําใด
จากนั้นจึงออกไปพร้อมจ้าว ตําหนักห
ยางแห่งตําหนักตะวันตก
ไม่นานจากนั้น มนุษย์หมาป่าจํานวนหนึ่งเข้ามา
จับกุมร่าง
มนุษย์นกเอาไว้ หนึ่งในมนุษย์หมาป่าหัวเราะ
“เจ้าอีกาน่าสมเพช พวกเราเห็น
เจ้าอารมณ์ร้ายบ่อยนัก คิดอยากกินเจ้า
มานานแล้ว
ฮ่าฮ่าฮ่า เมื่อฟ้าสาง พวกเราจะได้กินเนื้อเจ้า!”
มนุษย์นกถูกพันธนาการร่างเอาไว้
กรีดร้อง สบถสาปแช่งต่อ มนุษย์หมา
ป่า
ร้องเรียก
“นายท่าน” อย่างคาดหวังว่าจะได้รับ
การไว้ชีวิต “มนุษย์อสูรก็คือมนุษย์
อสูร
พวกมันไม่รู้วิธีเอาชนะใจผู้คน มนุษย์นกตัวนี้หาได้ผิดไม่ เป็นมันที่ไม่
อาจต่อสู้ได้ดี
ดังนั้นจึงเป็นปกติที่จะไม่กล้าต่อกรกลับ!”
มุมปากฉินหยุนกระตุก
จากนั้นนําเอายันต์จ้าวสรรพสัตว์ระดับสูงออกมา
ตราบเท่าที่แปะยันต์นี้ไว้กับร่างสัตว์
จะทําให้เขาสามารถ ควบคุมร่างพวก
มันได้ชั่วระยะเวลาหนึ่ง
การขัดเกลามันขึ้นถือ ว่าลําบาก แต่ไม่ได้ยากเย็น
อย่างน้อยก็ง่ายกว่าการขัดเกลา
ปลอกคอสัตว์ ฉินหยุนเพียงทําไว้จํานวน
หนึ่ง
เขาตัดสินใจทดลองใช้งานมันดู ว่าตนสามารถใช้ควบคุมมนุษย์อสูร
ได้หรือไม่
หากทําได้ เช่นนั้นเขาจะสามารถควบคุมมนุษย์นก
ตอนที่
284 นํ้ามันสัตว์
มนุษย์นกถูกลากไปโดยพวกมนุษย์หมาป่า
มันกําลังถูกทุบตี ขณะร้อง
ออกอย่างน่าสมเพช
มนุษย์หมาป่าหัวเราะไม่หยุด ราวกับพวกมันเห็น
ความรุนแรง
เป็นเรื่องสนุกสนาน ฉินหยุนลอบตามจากด้านหลัง พอมาถึง
ปากทางเข้าถํ้า
เขาจึง พบมนุษย์นกที่ร่างบาดเจ็บหนัก ขาทั้งสองถูกล่าม
ไว้ด้วยโซ่
เหล็ก ร่างแขวนกลับหัวที่ปากทางเข้าถํ้า เลือดไหลหยดจากปาก
หยดแล้วหยดเล่า
มนุษย์หมาป่าพวกนี้แข็งแกร่ง ทว่าพละกําลังของมนุษย์
นกก็
ไม่ใช่น้อย กระนั้นก็ยังกรีดร้องออกด้วยความเจ็บปวด
พวกมนุษย์หมาป่าพอแขวนมนุษย์นกเอาไว้แล้ว
จึงไปจากถํ้า เพราะที่นี่ไม่
มีทางที่ผู้อื่นจะมาช่วยมนุษย์นกได้
ฉินหยุนถอนพลังเงา ยืนอยู่ด้านหลัง
มนุษย์นก
พอมนุษย์นกได้เห็นร่างเงาพร่ามัว ดวงตาของมันเบิกกว้างตก
ตะลึง
เป็นมันนึกว่าบาดเจ็บจนเลอะเลือน
“หึหึ นี่ก็ใกล้ฟ้าสางแล้ว
นายท่านของเจ้าจะได้ย่างเจ้า จากนั้น ค่อยกิน!
รู้สึกเป็นอย่างไรบ้างเล่า?” ฉินหยุนหัวเราะคิกคักถาม หลังมนุษย์นกได้ยิน
เสียง
มันค่อยทราบว่าไม่ใช่ภาพลวงตา ร่าง นั้นต้องสั่นเทิ้มหวาดกลัว
“มนุษย์!” ฉินหยุนยิ้มตอบ “ถูกต้อง
เจ้าไม่เคยเห็นมนุษย์มาก่อนหรือ? มี
อะไรให้แปลกใจกัน!”
“เจ้า เจ้าต้องการอะไร? สังหารข้า? ข้าหาได้หวั่นเกรงความ ตาย!” มนุษย์
นกเผยเสียงสั่น
แม้มันทราบว่าจะถูกกินหลังฟ้า สาง กระนั้นก็ยังได้มีชีวิต
อยู่ต่อชั่วระยะเวลาหนึ่ง
หากต้องตาย ตอนนี้ มันเองก็หวาดกลัวไม่น้อย
เช่นกัน
“ข้าไม่เหมือนพวกเจ้า
ข้าไม่คิดกินอะไรส่งเดช!” ฉินหยุน หัวเราะขณะ
นําเอายันต์จ้าวสรรพสัตว์ออกมา
หลังให้มัน ทํางาน เขาจึงแปะมันที่ร่าง
ของมนุษย์นก
ไม่นานนัก เขาสัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณของมนุษย์นก ตราบ
เท่าที่ต้องการ
เพียงคิดเขาก็สามารถทําลายมันได้
“นี่เจ้าทําอะไร?” แน่นอนว่ามนุษย์นกเห็นฉินหยุนนํายันต์มา
แปะ มันอด
ไม่ได้ที่จะร้องอุทานแตกตื่นออกมา
นอกจากนี้แล้ว มันยังรู้สึกราวกับจิต
วิญญาณถูกควบคุมเอาไว้
“ยันต์นี้นามว่า ยันต์จ้าวสรรพสัตว์
หลังแปะที่ร่างกาย ข้า สามารถทรมาน
จิตวิญญาณเจ้าได้
หากเจ้าไม่ให้ความร่วมมือ กับข้า เหอะ เหอะ เช่นนั้น
จงรับความเจ็บปวดยิ่งกว่าการถูก
กิน!”
ฉินหยุนเผยรอยยิ้มชั่วช้า
นําเอากระบี่ออกมาตัดโซ่ทิ้ง พอมนุษย์นกได้เห็น
กระบี่เล่มนี้
มันพลันนึกขึ้นได้ถึงเรื่องราวที่ หน้านครราชาปีศาจ กระบี่นี้บิน
ไปมา
สับฟันร่างสัตว์อสูรไป จํานวนมาก
“เจ้ามาจากนครราชาปีศาจ!”
หลังมนุษย์นกร่างร่วงหล่นลงมา ดวงตาคู่
นั้นเผยแสงสีขาวประกาย
ปีกของมันสยายกว้างราว กับคิดเข้าโจมตีใส่ฉิน
หยุน
“สารเลว เป็นข้าช่วยเจ้า!
ข้าเป็นมนุษย์ กระนั้นก็ไม่บ้าคลั่งเช่น นายท่าน
ของเจ้า
เจ้านํ้าชีวิตตนเองแขวนไว้กับคนเช่นนี้เพียง เพราะมันอารมณ์ไม่ดี
เป็นมันเห็นความตายของเจ้าไร้ค่า
คิด กินเจ้า ให้เจ้าเป็นเนื้อแก่พวกหมา
ป่า”
ฉินหยุนแค่นเสียง
ท่าที่เป็นปฏิปักษ์ของมนุษย์นกค่อยเลือนหาย นํ้าเสียงนี้
เปี่ยม
ด้วยความโศก “พูดถูก! เป็นเจ้าช่วยข้าไว้!”
ฉินหยุนตบไหล่มันพร้อมยิ้มกล่าว
“ข้าช่วยเจ้าเอาไว้ ก็เพราะ ข้าต้องการ
ให้เจ้าช่วยข้า!
เรื่องนี้ปล่อยไว้ก่อน ฟื้นฟูอาการ บาดเจ็บของเจ้า ข้าจะนํา
เจ้าออกจากที่นี่!”
มนุษย์นกไม่คิดกระทํานุ่มบ่าม
เพราะชีวิตของมันอยู่ในมือฉัน หยุน มันนึก
ย้อนได้ว่านายท่านของมันทําอย่างไรกับมัน
พอนึก ถึงตอนที่โดนพวก
มนุษย์หมาป่
าข่มเหง มันยิ่งโกรธแค้น
มนุษย์นกสวมใส่ชุดผังธาตุแสงซึ่งฉินหยุนมอบให้
อาการฟื้นฟู อย่าง
รวดเร็ว
ขณะที่มันร้องอุทานออกภายในต่อชุดนี้ ก็ถูกฉิน หยุนซื้อใจไป
เรียบร้อยแล้ว
“มนุษย์นก
ดูเหมือนเจ้ามีชะตาต้องถูกกลบฝังที่อาณาเขต มนุษย์อสูรแห่ง
นี้!
นายท่านของเจ้า ย่อมต้องคิดอยากสังหาร เจ้ามานานแล้ว เช่นนั้นจึง
ใช้โอกาสนี้ลงมือ!”
ฉินหยุนเอ่ยคํา ขณะเก็บชุดผังธาตุแสงกลับคืน มนุษย์
นกพยักหน้า
“นั่นเป็นเพราะข้าบินได้ ภายในเทือกเขา
มนุษย์อสูรแห่งนี้ มนุษย์อสูรที่บิน
ได้จะถูกมองเป็นปรปักษ์
พวก เราจะถูกทําให้เป็นข้าทาส บางครั้งก็ถูกใช้
งานเป็นพาหนะ!”
ฉินหยุนยิ้มกล่าว
“นั่นเป็นเพราะพวกมันไม่อาจบินได้!”
“เป็นเช่นนั้น!” มนุษย์นกถอนหายใจออก
มันสัมผัสกับ บาดแผลจึงพบว่า
ทั้งหมดได้รับการรักษาแล้ว
เป็นอีกครั้งที่มัน ต้องทิ้งความสามารถลึกลับนี้
ของเผ่าพันธุ์มนุษย์
“มนุษย์ เจ้าช่วยเหลือข้าไว้
ต้องการให้ข้าช่วยอันใด?” มนุษย์
นกเอ่ยถาม
ฉินหยุนพบว่ามนุษย์นกตัวนี้คล้ายมีมนุษยธรรมอยู่บ้าง
ทราบ ว่าได้รับ
ควรตอบแทน
เขาจึงเอ่ยถามเสียงเบา “จ้าวตําหนักหยาง ชายคนนั้น
ร่วมมือกับนายท่านของเจ้านานหรือยัง?”
“ชั่วระยะเวลาหนึ่งแล้ว
ข้าจําได้ว่าตอนจ้าวตําหนักมาที่นี่ครั้ง แรก นาย
ท่านพวกเราให้การต้อนรับ
ส่วนเรื่องที่เริ่มติดต่อกัน ตอนไหน ข้าไม่มั่นใจ
นัก
พวกมันร่วมมือกันก่อนที่ข้าจะภักดีต่อ หมาป่าตัวนั้น”
มนุษย์นกนึกย้อนและเล่าออกมา
เฉินหยุนคิดไปครู่หนึ่งค่อยถาม “เช่นนั้น
พวกมันมุ่งหน้าไปที่ใด? นายท่านของเจ้า
ย่อมต้องมีความคิดอ่านในใจจึง
เดินทางไปกับ
จ้าวตําหนักหยาง ไม่เช่นนั้นแล้วพวกมันคงไม่ร่วมมือกัน!”
มนุษย์นกมองทิศทางหนึ่งและกล่าว
“พวกมันคิดไปรับชม นํ้ามันสัตว์!
ท่ามกลางภูเขาหลายร้อยลูกมีนํ้ามันสัตว์ปริมาณ
มากกักเก็บไว้ นํ้ามัน
สัตว์เหล่านั้นคืออาหารสําหรับพวกเรา
มนุษย์อสูร จ้าวตําหนักหยาง จะ
มาที่นี่ทุกชั่วระยะเวลาหนึ่ง
เพื่อชักนํานํ้ามันสัตว์จํานวนมากออกมา”
“ชายคนนั้นต้องการนํ้ามันสัตว์ไปทําอะไรกัน?” ฉินหยุนเอ่ย ถามอย่าง
ประหลาดใจ
ท้ายที่สุดเขาค่อยเข้าใจ ว่าเหตุใดมนุษย์อสูรจึงสืบพันธุ์ได้
รวดเร็วโดยไม่ต้องใช้อาหาร
กลายเป็นว่ามันมีนํ้ามันสัตว์อัน ลึกลับอยู่ที่นี่
ปริมาณมหาศาลนั่นเอง
“ข้าไม่อาจทราบ ให้ข้าพาไปรับชมได้!”
มนุษย์นกกล่าว
“ไม่ต้อง หากเจ้าโดนพวกมันพบเจอ
ความตายไม่อาจหลีกพ้น ข้าจะไป
รับชมด้วยตัวเอง!
อันดับแรก บินหนีให้พ้นจาก เทือกเขามนาย์อสูร หลบ
ซ่อนตัวบริเวณอนุสรณ์สถานหิน
ใกล้เคียงชายแดนจักรวรรดิเทียนฉิน เมื่อ
ข้ากลับไปแล้ว
จะไป ที่นั่นเรียกเจ้าออกมา” ฉินหยุนกล่าวกระซิบพร้อมชี้
ทิศทาง
มนุษย์นกพยักหน้า
“ได้!”
“ใช่แล้ว
ภายหน้าอย่าได้สังหารผู้อื่น!” ฉินหยุนกล่าวเตือนซํ้า
“ข้าไม่เคยสังหารผู้อื่นมาก่อน
ข้าเติบโตมาด้วยการกิน เนื้อสัตว์!” มนุษย์
นกเผยท่าทีโศกพลางกล่าวคําออก
“ดี เช่นนั้นไป!” ฉินหยุนกล่าว
“ข้าจะสังหารมนุษย์หมาป่า พวกนั้น
ระหว่างทางเอง!”
พอมนุษย์นกได้ยินดังนี้ มันจึงบินออกไปด้วยอาการ
ยินดี
อย่างรวดเร็ว ฉินหยุนพบว่ามนุษย์หมาป่ าเหล่านั้นรับมือได้ง่าย
เพียงใช้กระบี่แก่นจิต
จากนั้น เขาจึงมุ่งหน้าไปยังแหล่งนํ้ามัน สัตว์
“โมโม เคยได้ยินชื่อนํ้ามันสัตว์มาบ้างหรือไม่?” ฉินหยุนเอ่ยถาม
“ข้าไม่ทราบ หากได้เห็นน่าจะพอทราบ!
เมื่อพวกเรากลับไป ข้าคิดอยาก
ออกไปรับชมมนุษย์นกนั้นด้วยตัวเอง
ด้วยวิธีนี้ ข้า จะได้ทราบว่ามนุษย์
อสูรเหล่านี้คงอยู่ในแดนอสูรอ้างว้าง
หรือไม่!”
โมโมกล่าวตอบ
หลังจากฉินหยุนผ่านภูเขาไปสองลูก เขาค่อยสัมผัสออร่า
อื่นได้
เป็นออร่าที่โบราณ เปี่ยมล้นไปด้วยพลังงานมหาศาล
ที่บนยอดภูเขา
เขาพบอย่างรวดเร็วว่าด้านล่างของภูเขามี มนุษย์อสูรอยู่
จํานวนมาก
พวกมันล้วนเป็นมนุษย์วัวกระทิง กําลังทํางานวุ่นวายกับการ
ขุดเอานํ้ามันสัตว์ออกมา
เขาเร่งรีบหลบซ่อนในความมืดขณะเดินลงจาก
ภูเขา
ไม่ช้า เขาจึงได้เห็นสิ่งที่เรียกว่านํ้ามันสัตว์ มันทั้งโปร่งแสงและ ไร้สี
เป็นของเหลว
ทว่า กลิ่นของมันประหลาดยิ่ง
ข้างตัวภูเขา
มีบ่อนํ้าขนาดใหญ่กว้างหลายเมตร พวกมนุษย์วัว กระทิง
กําลังดึงถังนํ้าขนาดใหญ่ขึ้นมา
ไม่ช้า ถังนํ้าถูกดึงขึ้นและนํามาวางไว้
ด้านข้าง
ที่ตรงนี้ มีถังนํ้าจํานวนมากที่เต็มไปด้วยนํ้ามันสัตว์ หลังจากนั้น
มนุษย์วัวกระทิงจะโยนถังนํ้าโลหะขนาดใหญ่ลงไป
ในบ่อ และเริ่มการ
นําเอานํ้ามันสัตว์ขึ้นมาอีกครั้ง
ฉินหยุนเข้าไปข้างถังนํ้าอย่างเงียบงัน นํา
ถ้วยออกมาใบหนึ่ง
หลังเติมเต็มได้ครึ่งถ้วย เขาค่อยประหลาดใจที่พบว่า
นํ้ามันสัตว์
ครึ่งถ้วยนี้ หนักอย่างน้อยก็หลายร้อยจิน
ลําพังแค่นํ้าหนัก
ก็บ่งบอกได้แล้วถึงพลังงานมหาศาลที่มันมี!
“โมโม นี่คือนํ้ามันสัตว์
ลองดูว่าในแดนอสูรอ้างว้างมีของเช่นนี้ หรือไม่!”
ฉินหยุนไม่ทราบความพิเศษของนํ้ามันสัตว์
เขาเพียง ทราบว่ามนุษย์อสูร
อาศัยมันใช้ดื่มกินเพื่อดําเนินชีวิต
ส่วนทางด้านตําหนักตะวันตกวิญญาณ
สีคราม
พวกมันคล้ายให้ ความสําคัญกับนํ้ามันสัตว์เหล่านี้อย่างมหาศาล
หลังนํ้ามันสัตว์ครึ่งถ้วยนําเข้าภายในมิติเก็บของ
โมโมร้อง อุทานออก
“นี่มัน... วิญญาณเหลวสัตว์อสูร!”
“วิญญาณเหลวสัตว์อสูร? มันคืออันใด?” พอฉินหยุนได้ยิน เสียงอุทาน
ของภูติอสูร
เขาจึงมั่นใจว่านํ้ามันสัตว์เหล่านี้หาได้ ธรรมดาไม่
“สิ่งนี้ เป็นสิ่งนี้สัตว์อสูร
และเผ่าพันธุ์สายเลือดอสูรชื่นชอบดื่ม กิน ส่วน
เรื่องที่มันเกิดขึ้นได้อย่างไรนั้น
กระทั่งข้าก็ไม่ทราบ!” โมโมกล่าวออกมา
“พี่หยุน
ข้าทราบแล้วว่ามนุษย์อสูรพวกนี้ คืออะไร พวกมันเป็นมนุษย์อสูร
ดังชื่อ!
พวกมันมีสายเลือดอสูร ในร่างกาย ดังนั้นจึงเป็นครึ่งคนครึ่งอสูร”
“ในแดนอสูรอ้างว้าง
เผ่าพันธุ์สายเลือดอสูรเป็นอันดับสองรอง จากอสูร
เพราะเลือดของเผ่าพันธุ์มนุษย์อสูรมีเลือดของอสูร
ผสมอยู่ ดังนั้นพวกมัน
จึงหลบเลี่ยงการโจมตีของสัตว์อสูรได้
ยามต้องพบเจอ หากพวกมันใช้
วิญญาณเหลวสัตว์อสูรจํานวน
มาก พวกมันจะสามารถบงการให้สัตว์อสูร
กระทําสิ่งใดก็ได้ตาม
ต้องการ!”
ตอนนี้ก็ชัดเจนแล้ว
ว่ามนุษย์อสูรควบคุมสัตว์อสูรได้อย่างไร ทั้งหมดก็
เพราะนํ้ามันเหล่านี้
อย่างกะทันหัน ฉินหยุนสัมผัสได้ถึงออร่าที่คุ้นเคย
เป็นของ
เชี่ยวหยางหลง! เซี่ยวหยางหลงถึงขั้นอยู่ที่นี่ด้วย
จ้าวตําหนักหยางแห่งตําหนักตะวันตกวิญญาณสีคราม
อยู่ที่นี่ กับเชี่ยวห
ยางหลง
พวกมันกําลังเดินเชื่องช้าไปยังบริเวณถัง นํ้ามันสัตว์หลายสิบถึง
นอกจากจ้าวตําหนักหยางและเชี่ยวหยางหลงแล้ว
ยังมีเด็ก หนุ่มอีกคนที่
อยู่ขอบเขตกายวรยุทธ์ระดับที่เก้า
เป็นเด็กหนุ่มเดินตามหลังเชี่ยวหยาง
หลงและจ้าวตําหนักหยางด้วยความ
เคารพนับถืออย่างยิ่ง ฉินหยุนเร่งรีบ
หลบซ่อนตัวในถังว่างเปล่าใบใหญ่!
“จ้าวตําหนัก
ข้าคิดวางแผนจัดงานแต่งครั้งใหญ่กับหยางฉีเย่ว์ โดยเร็ว
ที่สุด
เมื่อถึงตอนนั้น ข้าจะขอให้จ้าวตําหนักเป็น เจ้าภาพแก่ข้าขอรับ!”
เชี่ยวหยางหลงกล่าว
คําเหล่านี้ทําเอาใจฉินหยุนสะท้าน!
จ้าวตําหนักหยางหัวเราะ
“ไม่มีปัญหา! ข้าคิดว่าเจ้าอยาก จัดการฉินหยุน
ก่อนจึงค่อยจัดงานแต่งครั้งใหญ่ขึ้น
ไม่คิดว่าจะ รวดเร็วเพียงนี้”
“ข้าพบเจออาการตีบตันเข้าขอรับ
และข้าเพิ่งได้รับเคล็ดวิชาห ยินหยางมา
ข้าคิดอยากลอง
ดูว่าสามารถเก็บเกี่ยวความสุกงอมจากหยางฉีเย่ว์เพื่อ
ช่วยข้าเลื่อนระดับได้หรือไม่!
จ้าว ตําหนัก ท่านคงทราบดีว่าอัจฉริยะเช่น
นางหาได้ยากยิ่ง
ข้าไม่คิดปรารถนาให้ผู้อื่นแย่งชิงไปจากข้า!” เชี่ยวหยาง
หลงยิ้มตอบ
พอฉินหยุนได้ยินดังนี้
ภายในใจเขาโกรธแค้นจนแทบหลั่ง เลือดออก
เชี่ยวหยางหลง
แท้จริงคิดต้องการใช้หยางฉีเย่ว์เป็น เตาหลอมเพื่อฝึกฝน
วิชาปีศาจ!
“จ้าวตําหนักขอรับ นับจากนี้ท่านไม่จําเป็นต้องมาที่นี่บ่อยครั้ง
แล้ว ปล่อย
ให้เรื่องจัดการนํ้ามันสัตว์แก่ข้าได้ขอรับ!”
เด็กหนุ่ม ยิ้มเอ่ยคํา
“ด้วยวิธีนี้
ท่านจะได้มีเวลาจัดการเรื่องงานแต่ง”
“จางหาง นํ้ามันสัตว์เหล่านี้ลํ้าค่า
เพื่อขุดพวกมันขึ้นมา พวก เราลงทุนไป
หลายพันล้านเหรียญทอง
รวมทั้งแรงงานและ อุปกรณ์จํานวนมาก!” จ้าว
ตําหนักหยางกล่าว
“นํ้ามันสัตว์ เหล่านี้
สามารถใช้เพื่อจุดเปลวเพลิงร้อนแรง มันสามารถเผา
ผลาญเหล็กกล้าหยวนลึกลํ้าได้
ถือว่ามีความสําคัญยิ่งต่อ ตําหนัก
ตะวันตกของเรา
การที่พวกเราจะโค่นล้มตําหนัก ศักดิ์สิทธิ์ และได้
กลายเป็นผู้นําของห้าตําหนัก
ล้วนขึ้นอยู่กับ นํ้ามันสัตว์เหล่านี้”
ตอนที่
285 ขวดลึกลับ
ฉินหยุนสงสัยอย่างยิ่ง
ว่าเหตุใดตําหนักตะวันตกจึงต้องการ นํ้ามันสัตว์
เหล่านี้
ตอนนี้เขาได้ทราบแล้ว เพราะพวกมันสามารถใช้เผาไหม้เหล็กกล้า
หยวนลึกลํ้า
เหล็กกล้าหยวนลึกลํ้า เป็นวัสดุที่ใช้เพื่อขัดเกลาอุปกรณ์ลึก
ลํ้า
กล่าวกันว่าต้องใช้เปลวเพลิงรุนแรงเผาไหม้เหล็กกล้าหยวนลึก
ลํ้า จากนั้น
จึงค่อยใช้เวลานานยิ่งขัดเกลาขึ้นก่อนจะได้เป็น
เหล็กกล้าลึกลํ้า
หากมีเหล็กกล้าหยวนลึกลํ้าจํานวนมาก
ย่อมสามารถใช้เพื่อขัด เกลา
อุปกรณ์ลึกลํ้าทรงพลังได้
และนั่น จะยิ่งส่งเสริมให้พลัง อํานาจเพิ่มพูน
แน่นอนว่า
คุณค่าอีกอย่างหนึ่งของนํ้ามันสัตว์ก็คือการเป็น อาหารให้แก่
สัตว์อสูร
“สัตว์อสูรพวกนั้น
กินมนุษย์เพื่อฟักไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูร ไม่เช่นนั้น ลําพัง
เพียงนํ้ามันที่พวกเรามี
พวกเราคงควบคุมฝูง สัตว์อสูรจํานวนมากได้แล้ว”
เชี่ยวหยางหลงเปิดฝาถังใหญ่
และกล่าวคํา “อาหลง เจ้าบอกคิดอยาก
แต่งกับหยางฉีเย่ว์โดยเร็ว
นาง ยินยอมหรือ? นางเป็นนักบุญของตําหนัก
ศักดิ์สิทธิ์
หากนางไม่ ต้องการ พวกเราก็ไม่อาจบังคับแข็งขึ้น!”
จ้าวตําหนักหยาง
กล่าว “อย่าได้ห่วงขอรับ ตระกูลหยางที่หยางฉีเย่ว์สังกัด
ถูกข้า
ควบคุมเอาไว้เรียบร้อยแล้ว หากหยางฉีเย่ว์ไม่ยินดี นางจะได้ ทราบ
ถึงความโหดร้าย!”
เชี่ยวหยางหลงมั่นใจยิ่ง
รอยยิ้มเย็นเยือกเผยออกขณะกล่าวคํา
“ไม่เช่นนั้น
ตระกูลหยางคงไม่ยอมให้หยางฉีเย่ว์ได้แต่งกับข้า แน่” ฉินหยุน
คิดเดาได้นานแล้ว
ว่าหยางฉีเย่ว์ถูกบังคับ และก็เป็นดัง คาด เขาคาดเดา
ได้ถูกต้อง
“ถือว่าดี! ถึงตอนนั้น
ข้าจะรับผิดชอบเชื้อเชิญแขกเหรื่อทรง อํานาจมาร่วม
แสดงความยินดีให้
อย่างไรแล้ว นี่ก็ถือเป็นการ ได้สนุกสนานแก่ตําหนัก
ตะวันตกของเราด้วย!”
จ้าวตําหนักห
ยางหัวเราะ ชัดเจนว่าเขาให้ค่าเซี่ยวหยางหลงเอาไว้สูงยิ่ง
เด็กหนุ่มที่ติดตามพวกเขามานามจางหาง
เป็นลูกศิษย์ของ เชี่ยวหยาง
หลง
อายุราวสิบหกถึงสิบเจ็ดปี กระนั้นกลับอยู่ ขอบเขตกายวรยุทธ์ระดับ
ที่เก้า
ชัดเจนว่าเป็นอัจฉริยะที่หาตัว จับได้ยาก จางหางกล่าว
“อาจารย์ ไม่ใช่ว่าฉินหยุนท้าประลองท่านหรอก
หรือขอรับ? หากมันมา
ข้าสัญญาว่าจะจัดการมันจนกว่าจะ
คุกเข่าลงกราบกรานขออภัยต่อท่าน!
ถึงขั้นกล้าท้าทายอาจารย์
ช่างบังอาจอวดดีนัก กระทั่งทําลายแผนการ
ของอาจารย์หลาย
ต่อหลายครั้ง!”
“ย่อมได้ เมื่อเวลามาถึง เจ้าจะได้สู้
หากมันไม่อาจจัดการเจ้า เช่นนั้นยิ่งไม่
ต้องกล่าวถึงข้า!
หากศิษย์ของข้าจัดการมันจนครึ่ง เป็นครึ่งตาย เช่นนั้น
ย่อมเป็นเรื่องวิเศษ!”
เชี่ยวหยางหลงตบไหล่จางหางและหัวเราะดัง
“หากเจ้าจัดการ มันถึงแก่
ความตาย
ข้าจะหาทางให้เจ้าได้แต่งงานกับเย่ว์หลาน!”
ได้ยินดังนี้
จางหางพลันยินดี “ขอบคุณอาจารย์! เย่ว์หลาน เด็กสาวที่เผ็ด
ร้อน
ข้าคิดอยากสั่งสอนบทเรียนแก่นางบนเตียง สักคราหนึ่ง ถึงตอนนั้น
ไม่เพียงข้าได้ทําฉินหยุนพิการ
ยังจะได้ ขึ้นขี่หญิงสาวของมัน!”
ฉินหยุนพลันมีโทสะเมื่อได้ยิน
เขาแทบคิดอยากพุ่งออกไปเสีย เดี๋ยวนี้ เพื่อ
ฟาดปากสุนัขของจางหางให้ไม่อาจได้กล่าววาจาใดอีก
“อาจารย์
นํ้ามันสัตว์เหล่านี้มาจากที่ใดกัน? พวกมันมีมากมาย
และพวก
มนุษย์อสูรยังดื่มกินพวกมันมานานยิ่ง
กระนั้นก็ไม่ คล้ายว่าจะหมด!” จาง
หางเผยความสงสัยเอ่ยถามขณะมองถึง
ใบใหญ่ ฉินหยุนผู้ซ่อนตัวอยู่ใน
ถังว่างเปล่า
ก็สงสัยต่อคําถามนี้ เช่นเดียวกัน
“ข้าไม่ทราบ โดยสรุป
นํ้ามันสัตว์เหล่านี้ เป็นทรัพยากรที่ลํ้าค่า ยิ่งในแดน
อสูรอ้างว้าง!”
จ้าวตําหนักหยางส่ายศีรษะอย่าง สงสัยเช่นเดียวกัน ฉิน
หยุนผู้ซึ่งซ่อนในถังเปล่า
พอไม่ได้ทราบคําตอบ เขาก็ลอบ ผิดหวังเช่นกัน
อย่างกะทันหัน
เขารู้สึกว่าถังว่างเปล่าใบนี้ขยับ
เป็นมนุษย์วัว กระทิงหยิบถังใบนี้ขึ้น รัด
พันโซ่เอาไว้
และโยนลงไปในบ่อ ฉินหยุนที่หลบซ่อนในถังพลันตระหนก
ไม่ทราบว่าจะเกิดอะไร
ขึ้นหากร่างกายต้องจมลงในนํ้ามันสัตว์! ด้วย
อารามแตกตื่น
เขาเร่งรีบนําเอายันต์ไล่นํ้าออกมา ยันต์ไล่นํ้า สร้างขึ้นโดย
ใช้ผังวิญญาณไล่นํ้า
ตราบเท่าที่ยันต์ ทํางาน มันจะเกิดขึ้นเป็นม่านพลัง
ป้องกันของเหลวโดยรอบ
ไม่ให้เข้ามาใกล้ สิ่งนี้เป็นฉินหยุนทําขึ้นหลังดํา
ดิ่งลึกลงไปในทะเลสาบหมื่น
ดารา มันจะทําให้ร่างกายของเขาสามารถ
ว่ายนํ้าได้โดยไม่ต้อง
สัมผัสกับนํ้า ทําให้สามารถอยู่ใต้นํ้าได้
“สงสัยนักว่ายันต์ไล่นํ้าจะทํางานกับนํ้ามันสัตว์ได้หรือไม่!”
หลังจากฉิน
หยุนให้ยันต์ไล่นํ้าทํางาน
ถังใหญ่จึงจมลึกลงไป หลายร้อยเมตรก่อนค่อย
เปียกโชกด้วยนํ้ามันสัตว์
ยันต์ไล่นํ้าทํางานได้ผล นํ้ามันสัตว์ไม่สัมผัสกับ
ร่างกายของเขา
ราวกับมีม่านพลังโปร่งแสงปกคลุมร่างภายภายนอก
เอาไว้
ชั้นหนึ่ง ป้องกันไม่ให้ของเหลวไหลเข้ามา
“ในเมื่ออยู่ที่นี่แล้ว ก็ใช้โอกาสนี้ดําลงไปดูดีกว่า!”
ความคิดบ้า คลั่งกลับ
กลายผุดขึ้นในห้วงความคิดของฉินหยุน
นอกจากนี้ เขายังออกมาจากถัง
นํ้าแล้ว
จึงทําได้แต่ดําดิ่งลึกลงไปในบ่อ นํ้ามัน ภูเขาแต่ละแห่ง จะมีบ่อ
นํ้ามันอยู่หนึ่งหรือสองแห่ง
มนุษย์อสูรจะตักนํ้ามันเหล่านี้ขึ้น ด้วยการใช้
ถังนํ้าถังแล้วถึง
เล่าตักพวกมันขึ้นมา จากนั้นจึงค่อยนําพวกมันไปวาง
เรียง
เอาไว้ข้างบ่อนํ้ามัน เพื่อให้คนของตําหนักตะวันตกได้รวบรวม
ปริมาณของนํ้ามันสัตว์ในบ่อนํ้ามันมีอย่างท่วมท้น
ตลอดหลาย ปีที่ผ่าน
มาไม่เคยแห้งเหือด
เรื่องนี้เหลือเชื่อจนเกินไป
ด้วยเหตุนี้
ฉินหยุนตัดสินใจดําดิ่งลงสู่ส่วนลึกเพื่อสํารวจต้นตอ ของนํ้ามัน
สัตว์
หลังฉินหยุนดําสู่ส่วนลึก อย่างรวดเร็ว เขาสัมผัสได้ถึง กระแสนํ้า มัน
เป็นกระแสนํ้าที่ประกอบด้วยนํ้ามันสัตว์มวลมหาศาล
เมื่อพบทิศทาง
ฉินหยุนเร่งความเร็วว่ายไปตามทิศทางที่ กระแสนํ้าพัดพา
เป็นเพราะเขามียันต์คุ้มกันอยู่
จึงไม่ต้องสัมผัสกับนํ้ามันสัตว์ ไม่เช่นนั้น
การว่ายนํ้าคงยากเย็นหากต้องอยู่ภายใต้นํ้ามันสัตว์ที่
หนักอึ้ง ส่วนลึกของ
พื้นที่
เป็นทะเลนํ้ามันสัตว์กว้างใหญ่ ฉินหยุนผู้ซึ่ง ดําดิ่งลึกลงมา ยิ่งมายิ่ง
รู้สึกอึ้ง
เขายิ่งสงสัยว่าเหตุใดที่มีจึงมี นํ้ามันสัตว์มากมายเพียงนี้ ผ่านไปสี่
ชั่วโมง
ฉินหยุนค่อยมาถึงหลุมลึกหลังติดตามกระแส นํ้ามันเรื่อยมา
กระแสนํ้าตรงนี้ยิ่งมายิ่งรุนแรง
อย่างรวดเร็ว
เขานําหินส่องแสงออกมา ส่องว่างพื้นที่ตรงหน้า ที่นี่ เขา
พบว่ามันเป็นขวด
เป็นขวดบรรจุนํ้ามันสัตว์ปริมาณ มาก ขวดนี้กําลังลอย
ไปมา!
ฉินหยุนอึ้ง ขวดนี้ไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ แต่เป็นมนุษย์ ทํา
ขึ้น
มันสามารถกักเก็บนํ้ามันได้มาก
เขาไม่ประหลาดใจต่ออุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ทรงพลังเช่นนี้
เพราะ เขาก็มี
วิญญาณเทวะเก้าตะวันที่มีพลังอํานาจลึกลับ
เช่นเดียวกัน! อย่างรวดเร็ว
เขาว่ายเข้าไปและคว้าขวดเอาไว้
จากนั้น จึง ค่อยหยดเลือดลงที่ปากขวด
ให้มันรับทราบว่าเขาเป็นเจ้านาย
กระบวนการทําสัญญากับขวดนี้เป็นไป
อย่างลื่นไหล
ทว่า
ฉิน หยุนหาได้รับข้อมูลใดเกี่ยวข้องกับขวดนี้ไม่ เขาเพียงทราบว่า มัน
บรรจุนํ้ามันสัตว์ปริมาณมากเอาไว้ภายในขวดก็เท่านั้น
“สงสัยนักว่ามีมันอีกมากเพียงใด
หากไม่ใช่เราควบคุมไว้ นํ้ามันสัตว์จะ
ไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง!”
หลังจากฉินหยุน ได้รับขวด เขาค่อยพิจารณา
ตัวขวด
ตัวขวดเป็นสีดํา
ดูไปคล้ายขวดไวน์ ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะ บอกว่ามัน
คืออะไรกันแน่
ที่ประหลาดยิ่งกว่าคือ ฉินหยุนไม่อาจใส่นํ้ามันสัตว์เข้าไป
ข้าง
ในได้ ขวดนี้ได้ปล่อยเทออก ช่างประหลาดยิ่งนัก
“ช่างมันก่อน ข้างในยังเหลืออีกมาก
เราไม่ต้องใช้ความ พยายามเหมือน
อย่างเชี่ยวหยางหลงและผู้อื่นก็ได้รับมันมา!”
ฉินหยุนลอบยินดีขณะกลับไปยังเส้นทางที่ใช้มา
หลังว่ายพลิกไปมากว่า
สิบชั่วโมง
ท้ายที่สุดเขาค่อยออกพ้นจาก บ่อนํ้ามัน คํานวณเวลาและรอ
คอยจนกระทั่งฟ้ามืดจึงค่อย
ออกมา นี่จะทําให้เขาหลบซ่อนในความมืด
ได้
ฉินหยุนออกมาแล้วนั่งที่บริเวณถังนํ้ามัน เพียงเขาเมิ่งออกมา กลับ
สัมผัสถึงออร่า
เป็นศิษย์ของเซี่ยวหยางหลง จางหาง! เชี่ยวหยางหลงและ
จ้าวตําหนักหยางไม่อยู่ที่นี่แล้ว
พวกเขาน่าจะเดินทางกลับตําหนักดวงดาว
วิญญาณสีคราม
เหลือไว้แต่ จางหางให้รับหน้าที่ควบคุมการเก็บเกี่ยวจาก
บ่อนํ้ามัน
จางหางขณะนี้กําลังเก็บถังนํ้ามันสัตว์สู่มิติเก็บของ
เป็นเขาไม่ พบเห็นฉิน
หยุนที่หลบซ่อนในความมืด
ฉินหยุนใช้ยันต์ไล่นํ้า ดังนั้นร่างกายจึงไม่ชุ่ม
ด้วยนํ้ามันสัตว์
ทว่าพอออกมาจากบ่อนํ้ามัน เขาก็ยังเลือกซ่อนตัวข้าง
ก้อนหิน
ใหญ่ข้างภูเขา จางหางไม่ได้สวมใส่ชุดสีนํ้าเงินของตําหนัก
ดวงดาววิญญาณสี
คราม กลับกัน เขาสวมใส่ชุดสีดํา ร่างกายนั้นค่อนข้าง
เล็ก
มี ปากที่แหลมยื่นออกมา แก้มคล้ายลิง ทว่าพรสวรรค์ถือว่าไม่เลว
ปากนั้นผิวเพลงไปด้วย
ขณะนําเอาฝาปิดวางบนถังนํ้ามันและ เก็บมันไป
ฉินหยุนนําเอายันต์สะกดกายชั้นเลิศออกมา
ขว้างปาออก ปกคลุม
ร่างกายของจางหาง
จางหางพลันขยับกายไม่ได้ เป็นเขาหวาดกลัวยิ่ง
เพราะเขา
ทราบชัดเจนว่านี่เป็นยันต์สะกดกาย!
“ใคร!”
จางหางตะโกนร้องออกด้วยความยากลําบาก
“ใครหรือ? ข้านามฉินหยุน
บุคคลที่จะพ่ายแพ้อย่างน่าสังเวช ต่อเจ้า
อย่างไรเล่า!”
ฉินหยุนหัวเราะขณะพุ่งเข้ามา ต่อยเข้าที่ ท้องจางหาง เขา
ปลดปล่อยพลังภายในรุนแรงไปพร้อมกับหมัด
อ่อนเปลวเพลิง ด้วยหมัด
เปลวเพลิงคลั่ง
มันเสียดแทงเข้าสู่กายวัชระของจาง หาง ด้วยการโจมตี
หนักหน่วงนี้
มันแทบแตกสลาย เป็นผลให้ ใบหน้าของจางหางเผยความ
บิดเบี้ยวเจ็บปวดออกมา
“ฉิน ฉินหยุน!”
จางหางตะโกนร้องหวาดกลัวขณะกระอัก เลือดออก
“ถูกต้อง!
ได้ยินว่าเจ้าบอกว่าคิดขึ้นขี่สตรีของข้าหรือ? น่าสนุก ดีใช่ไหม
เล่า?” กล่าวคําจบ ฉินหยุนตบที่ใบหน้าจางหาง
สิ่งนี้ คือฝ่ามือพันอาชา
แม้เขาไม่ได้ใช้แรงอันใดมาก
มันก็เพียงพอ ทําให้ใบหน้าจางหางบิดเบี้ยว
เสียรูปได้แล้ว
จางหางเจ็บปวดรุนแรง ความโกรธในใจสุมล้นพ้นทว่าก็
หวาดกลัวเกินจะกล่าว
เขาไม่คิดว่าฉินหยุนจะปรากฏตัวใน สถานที่เช่นนี้
กระทั่งดักฟังบทสนทนาของพวกเขา
“พละกําลังของเชี่ยวหยางหลงไม่แย่
แต่ศิษย์สุนัขเช่นนี้กลับ อ่อนแอยิ่ง
นัก!”
ฉินหยุนเห็นสีหน้าเจ็บปวดของจางหาง จึงยิ้ม กล่าวออก
“ด้วยการลงมือนี้
ข้าจะได้ท้าทายเชี่ยวหยางหลง โดยตรง ข้าจะได้ไม่ต้อง
สู้กับสุนัขเช่นเจ้า!”
กล่าวคําจบ เขาจึงแยกเอาวิญญาณยุทธ์ของจางหาง
ออกมา
อย่างรวดเร็ว จางหางรู้สึกได้ ว่าวัชระแก่นภายในของตนกําลัง ถูก
ดึงออก
เขาร้องออกอย่างเจ็บปวดขณะฉินหยุนปิดปากเขา เอาไว้ ก่อน
หน้านี้
มีข่าวลือว่าฉินหยุนเชี่ยวชาญเคล็ดวิชาขัดเกลา วิญญาณ
ทว่าล้วนได้รับการปฏิเสธมาโดยตลอด
ตอนนี้จางหางมั่นใจแน่แล้ว ว่าฉิน
หยุนเชี่ยวชาญเคล็ดวิชาขัด
เกลาวิญญาณจริง!
“สุนัขเช่นเจ้า ได้รู้แล้วสิว่าข้าแข็งแกร่งเพียงใด? เหอะ เหอะ อย่าได้ห่วงไป
เชี่ยวหยางหลงและจ้าวตําหนักหยางจะตาย
อย่างน่าสังเวชยิ่งกว่าเจ้า!”
ฉินหยุนสํารวจมองวิญญาณยุทธ์ที่
นําออกมา อดไม่ได้ที่จะอุทานตื่น
ตกใจ
“เป็นวิญญาณยุทธ์กระบี่ทองม่วง
เยี่ยมไปเลย เหมาะพอดีที่ข้าจะได้ขัด
เกลากระบี่
ตนเอง! ขอบคุณเจ้าสุนัข!”
จางหางเปี่ยมด้วยความเกลียดชัง
เดิมเขาคิดวางแผนประลอง กับฉินหยุน
เมื่อเกิดการท้าประลองเซี่ยวหยางหลงและทําให้แพ้
พ่าย ด้วยการทํา
เช่นนั้น
ชื่อเสียงของเขาจะได้เป็นที่เลื่องลือ กว้างไกล แต่ใครกันจะคิด ว่า
เขากลับต้องมาตายในสถานที่บัดซบเช่นที่นี่!
ฉินหยุนเก็บวิญญาณยุทธ์กระบี่ทองม่วงในไข่มุกผนึกวิญญาณ
และ
นําเอาสร้อยหยกจากคอจางหางออกมา
มันเป็นอุปกรณ์มิติ เก็บของ
“ข้าจะตายไม่ได้
ข้าคืออัจฉริยะของตําหนักตะวันตกวิญญาณสี คราม ข้า
ถูกหล่อหลอมมาด้วยทรัพยากรล้นพ้น...”
ฉินหยุนแค่นเสียงตอบ
“ลงนรกไปเสีย! เจ้าควรไปคุยกับพวกที่
อ้างตัวเป็นอัจฉริยะซึ่งถูกข้า
สังหาร
เจ้าหรือที่คิดมีชัยเหนือข้า? กระทั่งกล้ากล่าวถึงสตรีของข้า
เช่นนั้น!”
ด้วยเหตุนี้
เขาจึงปลิดชีพจางหางที่เปี่ยมด้วยความหวาดกลัว และเกลียด
ชังอย่างง่ายดาย
“ด้วยนํ้ามันสัตว์มหาศาลขนาดนี้ จะปล่อยให้พวกเซี่ยวหยาง
หลงมีแต้ม
เหนือกว่าไม่ได้!”
ฉินหยุนยืนอยู่ใกล้บ่อนํ้ามัน จัดการควบแน่นบอลอัคคี
ขึ้นก่อนหย่อนลงบ่อ
เปลวเพลิงระเบิดปะทุออก
มนุษย์วัวกระทิงที่ทํางานอยู่ข้างบ่อ นํ้ามัน
แตกตื่นเริ่มวิ่งหนีหายกันโกลาหล
ตอนที่
286 เทือกเขาที่ลุกไหม้ด้วยเปลวเพลิง
เปลวเพลิงที่ฉินหยุนหย่อนลงไป
มันร่วงหล่นสู่ส่วนลึกของบ่อ นํ้ามัน
จากนั้นจึงเกิดประกายไฟปะทุออกด้วยนํ้ามันสัตว์เบื้อง
ล่าง นํ้ามัน
เหล่านั้นกลายเป็นทะเลเพลิง
พวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ราวมังกรอัคคี บ่อ
ทั้งหมดเชื่อมโยงถึงกัน
เพราะเบื้องล่างคือทะเลนํ้ามันสัตว์ ผ่านไปพักหนึ่ง
บ่อนํ้ามันกว่าร้อยแห่งเริ่มปะทุเปลวเพลิงเรียง
ติดต่อกันออกมาจากนํ้ามัน
สัตว์ส่วนลึกที่ลุกไหม้
ฉินหยุนใช้ก้าวอัคคีเมฆา เร่งรีบออกจากพื้นที่ซึ่งบ่อ
นํ้ามันตั้งอยู่
นํ้ามันสัตว์ใช้เพื่อขัดเกลาเหล็กกล้าหยวนลึกลํ้า หลังนํ้ามัน
สัตว์
โดนจุดระเบิด อุณหภูมิยิ่งมายิ่งสูงขึ้น ภูเขาถึงขั้นหลอมละลาย พื้นที่
โดยรอบถูกปกคลุมด้วยคลื่นความร้อน
เพียงไม่ถึงชั่วโมง
ภูเขายักษ์หลายร้อยลูกที่อยู่เหนือทะเลนํ้ามัน สัตว์ จึง
ลุกไหม้กลายเป็นลาวาหลอมเหลวไหลกระจาย
มนุษย์อสูรจํานวนมากร้อง
โหวกเหวกขณะเผ่นหนี!
ที่ส่วนลึกของเทือกเขามนุษย์อสูร เปลวเพลิงพวย
พุ่งขึ้นสูงใน
ท้องฟ้าไม่จางหาย!
นํ้ามันสัตว์ปริมาณมหาศาลกําลังถูกเผา
ไหม้ ประกายไฟปกคลุมแทบครึ่ง
ท้องฟ้า
ย้อมท้องฟ้ายามราตรี กลายเป็นสีแดงฉาน หากมองจากที่ไกล
ออกไปคงงดงามไม่น้อย
ฉินหยุนตอนนี้วิ่งออกด้วยก้าวอัคคีเมฆา ขณะวิ่ง
ผ่านอากาศ
เขาเริ่มออกห่างจากเทือกเขามนุษย์อสูร ที่ชายแดนเทียนฉิน
บนยอดของเสาหิน
มนุษย์นกกําลังยืนรอ อยู่
มนุษย์นกมองท้องฟ้าเหนือเทือกเขามนุษย์อสูรที่อยู่ไกลออกไป
เปลวเพลิง
พวยพุ่งระดับนี้
ชัดเจนว่าภายในต้องเกิดไฟไหม้ครั้ง รุนแรง!
“หรือจะเป็นมนุษย์เด็กผู้นั้น? เขาจุดระเบิดบ่อนํ้ามัน! วิเศษนัก
พวกมนุษย์
อสูรได้จบสิ้นเสียที!”
มนุษย์นกตะหนักถึงเรื่องนี้ ขณะเดียวกันก็อดไม่ได้ที่
จะรู้สึกหวาดเกรงต่อฉินหยุน
ฉินหยุนเผ่นหนีรวดเร็ว ขณะวิ่งผ่านอากาศ
เขาใช้ก้าวอัคคี
เมฆาอย่างไม่หยุดพัก ไม่ช้าจึงค่อยออกมาพ้นเทือกเขา
มนุษย์
อสูร อย่างรวดเร็ว เขาค่อยมาถึงบริเวณพื้นที่ชายแดน มนุษย์นกลิ้ง
ไม่น้อยเมื่อได้เห็นว่าฉินหยุนสามารถบินได้
เขาคิด ว่าฉินหยุนได้แต่วิ่งบน
พื้นดินเสียอีก
“เจ้าจุดระเบิดบ่อนํ้ามันหรือ?” มนุษย์นกเอ่ยถาม
“ข้าทําเอง มีปัญหาหรือ?” ฉินหยุนหัวเราะตอบ
“เจ้าคิดว่า มนุษย์อสูรคราวนี้จะทําเช่นไร?”
“ข้าไม่อาจทราบ
พวกมันอาจโจมตีเมืองมนุษย์ครั้งใหญ่ แต่ข้า มั่นใจว่าไม่
อาจทําสําเร็จ
เมืองมนุษย์ป้องกันอย่างแข็งแกร่ง ไม่ ว่าจะมีมนุษย์อสูร
จํานวนมากเพียงใด
พวกมันก็มีแต่ไปตาย”
มนุษย์นกคล้ายเข้าใจพละกําลังโดยรวมของมนุษย์อสูรเป็นอย่างดี
ฉินหยุนรู้สึกได้
ว่าการช่วยเหลือมนุษย์นกเอาไว้เป็นการเก็บ เกี่ยวครั้ง
ใหญ่
หากไม่แล้ว เขาคงไม่ทราบเรื่องนํ้ามันสัตว์อย่าง แน่นอน นํ้ามันสัตว์
ถือเป็นสิ่งสําคัญต่อมนุษย์อสูร
รวมถึงตําหนัก ตะวันตกด้วย โดยเฉพาะ
กับมนุษย์อสูร
ถือเป็นอาหารหลักของ พวกมัน ทั้งยังใช้นํ้ามันนี้เพื่อ
ควบคุมสัตว์อสูรได้อีกด้วย
หากมนุษย์อสูรไม่อาจควบคุมสัตว์อสูร ก็ไม่มี
ทางฝึกพวกมันให้
โจมตีเมืองมนุษย์ แผนการของตําหนักตะวันตกจะ
กลายเป็น
ล้มเหลว
ที่ฉินหยุนยินดีที่สุดคือ
เขาสร้างความแค้นแก่เชี่ยวหยางหลง และคณะได้
สาแก่ใจ
เหตุผลก็เพราะ นํ้ามันสัตว์คือทรัพยากรที่พวกมันเมิ่งค้นพบ มัน
จะช่วยให้พวกมันแข็งแกร่งมากขึ้น
กระทั่งเหนือกว่าสี่ตําหนัก หากไม่มี
นํ้ามันสัตว์
แผนการยกระดับตําหนักของพวก มันก็เป็นหมันแล้ว เมื่อ
ตําหนักตะวันตกควบคุมทั้งตําหนักดวงดาววิญญาณสีคราม
เมื่อนั้นคือ
หายนะภัยต่อภูมิภาคชายแดนแห่งนี้
“มนุษย์นก
หลังจากนี้เจ้ามีแผนการอย่างไร?” ฉินหยุนเอ่ยถาม
พร้อมยิ้ม
ให้
ได้เห็นความกลัวในดวงตามนุษย์นก เขาจึงยิ้มเอ่ย คํา
“อย่าได้ห่วง ข้าไม่คิดสังหารเจ้า!”
“ตอนนี้ข้าจะทําอะไรได้อีก? ข้าไม่อาจกลับสู่เทือกเขามนุษย์ อสูร
และข้าก็
ไม่มีทางรอดชีวิตในโลกมนุษย์ด้วย”
มนุษย์นก ถอนหายใจ
ฉินหยุนนําเอากระเป๋
าสัตว์ออกมาและกล่าว “เหตุใดเจ้าไม่ ติดตามข้าสัก
ระยะเวลาหนึ่ง
ภายหลังข้าจะพาเจ้าไปยังพื้นที่ซึ่ง สัตว์อสูรสามารถมีชีวิต
อิสระได้”
“นี่คือกระเป๋ าสัตว์ของมนุษย์?” มนุษย์นกเอ่ยอย่างรังเกียจ
“ถูกต้อง! แต่ว่า
เจ้าวางใจเรื่องอาหารการกิน ข้ามีนํ้ามันสัตว์ ในมือไม่
น้อย
เพียงพอให้เจ้าได้ใช้กิน ทั้งยังมีเนื้อสัตว์อสูรอยู่อีกมาก!” ฉินหยุนโยน
กระเป๋
าสัตว์ออกไปและยิ้มกล่าว
“เจ้า ตัดสินใจด้วยตัวเอง
ว่าต้องการเข้าไปหรือไม่!” มนุษย์นกคิดอยู่พัก
หนึ่ง
จากนั้นจึงได้แต่ยอมรับ เปิดปาก กระเป๋ าสัตว์และเข้าไป กระเป๋ า
สัตว์เล็กยิ่ง
ขนาดราวฝ่ามือ มิติด้านในก็ค่อนข้างเล็ก ทว่าเหมาะสมแก่
การอยู่รอดของสัตว์
ขนาดตัวของมนุษย์นก ถือว่าเล็ก ดังนั้นมิติภายใน
กระเป๋
าสัตว์ถือว่ากว้างขวางระดับ หนึ่ง ฉินหยุนเร่งรีบเดินทางกลับนคร
ราชาปีศาจ
เพราะเขารู้สึกได้ ว่ามีโอกาสสูงที่มนุษย์อสูรจะบุกโจมตีในอีก
ไม่ช้า
เป็นเพราะสัตว์อสูรปรากฏตัวทุกหนแห่ง ผู้คนจึงได้แต่หลบ ซ่อน
ภายในเมือง
กําแพงเมืองของเมืองขนาดใหญ่ล้วนทนทานยิ่ง ตราบเท่าที่
ไม่
มีอันใดผิดพลาด พวกเขาย่อมสามารถสกัดการโจมตีของสัตว์ อสูรและ
มนุษย์อสูร
กระทั่งว่ามีมนุษย์อสูรจํานวนมากเข้าสู่โลก มนุษย์ พวกมันก็
ไม่มีทางผ่านอาคมป้องกันได้
ตอนนี้นครราชาปีศาจเข้มงวดกวดขัน
หากคนผู้หนึ่งคิดเข้าไป ย่อมต้อง
ผ่านการตรวจสอบพิจารณา
นอกจากนี้ ประตูเมืองยัง ถูกเฝ้าระวังด้วยผู้
ฝึกตนขอบเขตวรยุทธ์เต๋า
เพียงฉินหยุนยืนยันตัวตนจึงค่อยเข้าไปได้
จากนั้นเขาจึงเร่งรีบ
ไปยังคฤหาสน์ พอเมิ่งเถาพบว่าฉินหยุนกลับมา เขา
ค่อยถอนหายใจโล่งอก
นี่ คือองค์ชายรัชทายาทแห่งเทียนฉิน หนีหาย
ออกไปท่ามกลาง
สถานการณ์เช่นนั้นเขาไม่อาจไม่เป็นกังวล
“เจ้าหนู
เจ้าเกือบทําข้ากล่าวโทษตัวเองจนตายตก!” เมิ่งเฟย หลิงเดินเข้า
มา
หยิกที่ใบหน้าหล่อเหลาของฉินหยุนไปคราหนึ่ง ฉินหยุนหัวเราะขณะ
หยิกมือขาวของนางตอบ
“ข้าติดตาม
มนุษย์อสูรเข้าสู่เทือกเขามนุษย์อสูร ผลการเก็บเกี่ยวครั้งนี้
งดงาม
ไว้เข้าห้องลับแล้วค่อยพูดกล่าว!” จ้าวฉวนเองก็อยู่ที่นี่ พอเขาและ
เมิ่งเถาทราบว่าฉินหยุนเข้าสู่
เทือกเขามนุษย์อสูร พวกเขาจึงเร่งรีบนําทาง
พาเข้าห้องลับเป็น
การด่วน
ฉินหยุนพาเมิ่งเฟยหลิงเข้ามาด้วยเช่นกัน
“เจ้าได้พบเจออะไร? ข้าคิด
วางแผนเข้าไปสํารวจในเทือกเขา
มนุษย์อสูรนั้นอยู่พอดี!” จ้าวฉวนกล่าว
“มนุษย์อสูรควบคุมสัตว์อสูร
เป็นตําหนักตะวันตกอยู่เบื้องหลัง เรื่องนี้!”
ฉินหยุนกล่าวคําเสียงเย็น
“พวกมันวางแผนก่อการ ครั้งใหญ่” ฉินหยุนเปิดเผยเรื่องราวที่ทราบ
ออกมา
ทว่าเขาละเว้นเรื่อง มนุษย์นก และเรื่องที่เขาได้รับนํ้ามันสัตว์
ปริมาณมหาศาล
เอาไว้ เขาเป็นกังวลว่าจ้าวฉวนและเมิ่งเถาอาจสังหาร
มนุษย์
นก เขายังเป็นกังวลว่าจ้าวฉวนอาจจะนําเอาขวดนั้นที่เป็นของ
แดนอสูรอ้างว้างไป
ฉินหยุนไม่คิดอยากมอบนํ้ามันปริมาณมหาศาลนี้แก่
ผู้ใด
“ถึงกับมีนํ้ามันสัตว์อยู่ภายในเทือกเขามนุษย์อสูร!”
จ้าวฉวน เผยสีหน้า
เปี่ยมด้วยความเจ็บปวดขณะกล่าว
“ซ่างน่าเสียดาย
นักที่ทุกสิ่งอย่างถูกเผาไหม้จนหมด น่าเสียดาย... มันคือ
วัตถุชั้น
ดีที่จะนํามาเผาไหม้เหล็กกล้าหยวนลึกลํ้า”
เมิ่งเถาเองก็ทราบเรื่องการนํานํ้ามันสัตว์มาใช้งาน
เขาร้องอุทานออก
“พวกมนุษย์อสูรเก็บตัวในเทือกเขามนุษย์อสูรที่
แห้งแล้ง ทว่าพวกมันไม่
อดตาย
เพราะพวกมันมีพลังงานจาก นํ้ามันสัตว์ปริมาณมหาศาลเก็บไว้
หล่อเลี้ยง!
แม้น่าเสียดายที่ พวกมันถูกเผาไหม้จนหมด ทว่ามันก็ทําให้
มนุษย์อสูรจบสิ้นได้
นอกจากนี้ พวกมันยังไม่อาจใช้นํ้ามันสัตว์เพื่อ
ควบคุมสัตว์อสูร
ได้อีก สิ่งสําคัญที่สุดคือ แผนการของตําหนักตะวันตกไม่
อาจใช้
ออกแล้ว”
“ใช่! ฉินหยุน เจ้าทําได้ดีนัก”
จ้าวฉวนยังคงปวดใจ แต่เขาก็ ทราบว่า
นํ้ามันสัตว์นี้ถูกเผาไหม้ไปเป็นเรื่องที่ดี
“เช่นนั้นแล้ว ผู้อาวุโสใหญ่
ท่านคิดตบรางวัลแก่ข้าหรือไม่ ขอรับ?” ฉิน
หยุนหัวเราะพูดออก
จ้าวฉวนคิดไปครู่หนึ่ง ค่อยนําเอาแก่นอสูรระดับ
วิญญาณ
ออกมาสองเม็ด
“นี่คือทั้งหมดที่ข้ามี
เจ้ารับพวกมันไว้!” โมโมสามารถกินพวกมันได้ ดังนั้น
ฉินหยุนยินดีรับไว้ด้วย
รอยยิ้ม
“เหล่าเมิ่ง
ผู้นําตระกูลเจ้าควรกลับมาได้แล้ว!” จ้าวฉวนมอง ยังเมิ่งเถา
และกล่าว
“เทือกเขามนุษย์อสูรถูกเผาไหม้เพียงนั้น พวกมันย่อมวิ่งหนี
ออกมาอย่างบ้าคลั่ง
ด้วยพละกําลังพวกเขา ไม่มีทางต้านรับมนุษย์อสูรที่
บ้าคลั่งได้แน่”
“ดูเหมือนพวกเราจะถ่วงรั้งที่ชายแดนไม่ได้แล้ว
มีแต่ต้องให้ พวกมนุษย์
อสูรข้ามมา!”
เมิ่งเถาถอนหายใจยาว ฉินหยุนยิ้มกล่าว
“นี่ไม่น่าเป็นไร อย่างไรแล้ว
พวกมันอยู่ ระหว่างการอพยพย้ายถิ่น ไม่น่า
เป็นภัยคุกคามต่อเมืองของเรา!
ที่น่ากังวลคือ พวกสัตว์อสูรจะกินพวกมัน
แล้วเพิ่มพูน
พละกําลังขึ้นมากกว่า!”
มนุษย์อสูรบุกมายังเมือง
ย่อมไม่ต่างอะไรกับฝูงสัตว์อสูร พวก มันเพียงทํา
ได้แค่ไปมานอกเมือง
ไม่มีทางได้เข้ามา หากไม่ใช่มนุษย์อสูรฝูงใหญ่
เช่นนั้นหน่วยผู้ฝึกตนย่อมสามารถ
ต่อกร ไม่น่าจะนับเป็นภัยคุกคามแต่
อย่างใด
“องค์รัชทายาท
ท่านคิดอยู่ในนครราชาปีศาจของเราชั่ว ระยะเวลาหนึ่ง?”
เมิ่งเถาเอ่ยถาม
“ย่อมไม่
ข้ามีเรื่องสําคัญอื่นต้องให้ความสนใจ!” ฉินหยุนตอบ คํา
“ด้วยเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นที่นี่
เสด็จพ่อย่อมต้องมา ข้า คิดหลบหนีแต่
แรก
ข้าไม่อยากโดนเขาจับแล้วบังคับให้ข้าไปสู้ กับพวกมนุษย์อสูร ตอนนี้
ข้ามีเวลาไม่มากนัก!”
จ้าวฉวนเอ่ยถาม
“เช่นนั้นแล้วคิดกลับไปตําหนักจารึกเทวะ?” ฉินหยุนส่ายศีรษะ
“ไม่ขอรับ ข้ามีแผนการอื่นแล้ว!”
เมิ่งเฟยหลิงเอ่ยถาม
“ฉินหยุน ในเมื่อเจ้าบอกว่ารู้จักคนจาก
ตําหนักศักดิ์สิทธิ์ เมื่อใดคิดแนะนํา
ตัวให้แก่ข้า?” พอนางได้เห็นว่าฉินหยุนแข็งแกร่งเพียงใด
นางยิ่งอยาก
แข็งแกร่งให้มากขึ้นโดยเร็วเท่านั้น
หากไม่แล้ว นางจะยิ่งถูกฉิน หยุนทิ้ง
ห่าง
“ไว้ข้าพบนางจะพูดคุยให้
ข้าจะบอกนางให้มาหาท่านเมื่อถึง เวลา!” ฉิน
หยุนเดินออกจากห้องลับ
มองออกไปยังภายนอก ตอนนี้ยังเป็นกลางคืน
เป็นช่วงเวลาที่ดีที่เขาจะจากไป
จ้าวฉวนกล่าว
“ฉินหยุน อยู่ลําพังภายนอกจงระวังตัวไว้ พวก คนของ
ตําหนักตะวันตกล้วนคาดหวังให้เจ้าตายตก
นอกจากนี้ เจ้ายังมีศัตรู
มากมาย
หากจําเป็น ให้เก็บงําตัวตนเอาไว้ด้วย”
“รับทราบ ข้าไปแล้ว
พวกท่านเองก็ระวังตัวด้วย!” ฉินหยุนอ อกจาก
คฤหาสน์
มุ่งหน้าสู่ประตูเมือง จ้าวฉวนและคณะอยากทราบว่าฉินหยุนไป
ที่ใด้
เพราะเขาเมิ่ง ถูกขับไล่ออกจากสถาบันยุทธ์ชิงเสวียน ทั้งยังไม่คิด
กลับไป
ตําหนักจารึกเทวะ กระทั่งนครหลวงเทียนฉินก็ไม่กลับไป เช่นนั้นก็
ไม่น่าเหลือที่ใดให้เขาไปได้แล้ว
ฉินหยุนพอออกจากเมือง เขามุ่งหน้าไป
เมืองอี้!
ถูกต้อง
เขาคิดกลับไปยังเมืองอี้อีกครั้งหนึ่ง มีเรื่องราวลึกลับมากมายซุก
ซ่อนเอาไว้ที่ส่วนลึกของเมืองอี้
แม้ ถูกสัตว์อสูรทรงพลังจํานวนมากบุก
โจมตี
ใจกลางของเมืองก็ยัง ได้รับการปกป้องเอาไว้โดยมนุษย์ ในเมืองอี้
ฉินหยุนได้พบกับเหล่ากาน
ผู้ซึ่งครอบครองปืนใหญ่ ราชันวิญญาณ จาก
ปากคํา
เขาทราบว่าเขตหนึ่งซึ่งเป็นส่วนลึกที่สุดของเมืองอี้ มีพ่อมดหมอผี
ผู้ลึกลับซึ่งสามารถทํายาเหลว
ซึ่งพิเศษมากได้คงอยู่ ในช่วงเวลาอีกไม่กี่
เดือน
เชี่ยวหยางหลงและหยางฉีเย่ว์จะจัด งานแต่งขึ้น ฉินหยุนไม่มีอื่นใด
ต้องทํานอกจากเพิ่มพูนความแข็งแกร่ง
เขา ได้แต่เข้าเมืองอี้ไปเสี่ยงโชค
ว่าจะได้พบพ่อมดหมอผีผู้ลึกลับ
นั้นหรือไม่
หากเขาไม่อาจพบเจออีกฝ่าย
ก็ได้แต่ต้องท้าประลองเชี่ยวหยางหลงด้วย
พื้นฐานขอบเขตกายวรยุทธ์ระดับที่เก้า!
เขาตอนนี้มีวัชระแก่นภายในอยู
สาม
มันสามารถปลดปล่อยพลังแข็งแกร่งรุนแรงได้ นั่นคือทางเลือก
สุดท้าย!
“เหล่าถานและผู้อื่นบอกว่าในเมืองอี้มีที่ลี้ภัยอยู่
มนุษย์ที่ แข็งแกร่งจํานวน
มากรวมตัวกันอยู่ที่นี่
เพื่อคุ้มกันนํ้าพุ! หากเรา หาที่แห่งนั้นพบ ก็จะได้พบ
เหล่าถานและคณะ
ด้วยพวกเขา ช่วยเหลือ น่าจะพอหาทางติดต่อหมอผีที่
ลึกลับคนนั้นได้”
เฉินหยุนคิดกับตัวเองเช่นนี้ขณะออกเดินทางมุ่งหน้าไป
นอกจากนี้
เขายังคิดถึงเรื่องปืนใหญ่ราชันวิญญาณที่แข็งแกร่ง หากเขาไม่
อาจพบเจอหมอผี
อย่างน้อยก็ยังได้เจอเหล่าถาน สามารถหยิบยืมปืน
ใหญ่ราชันวิญญาณให้โมโมได้คัดลอกเส้น
มืดออกมาได้
ตอนที่
287 เข้าเมืองสัตว์อสูรอีกครั้ง
กลางดึก
ฉินหยุนวิ่งอยู่กลางอากาศ เขายังคงใช้ก้าวอัคคีเมฆา อย่าง
ต่อเนื่อง
แม้มีวิชาตัวเบาระดับโลกาอย่างก้าวดาราเร้นลับ กระนั้นเขาไม่
อาจหาผู้อื่นช่วยชี้แนะ
ทั้งยังไม่กล้าฝึกฝนมันโดยทุ่มบ่าม มัน ทําเอาเขา
ต้องปวดใจไม่น้อย
“อาจารย์หยางน่าจะรู้เรื่องการฝึกฝนวิชาระดับโลกา
หวังว่าจะ มีโอกาสได้
พบอาจารย์เพื่อได้สอนแก่เราสักครั้ง!”
ฉินหยุน
สามารถใช้ก้าวอัคคีเมฆาถึงขั้นสมบูรณ์แบบได้แล้ว ทว่ามันยัง
ต้องใช้พลังภายในเพื่อใช้งาน
แม้ความเร็วค่อนข้างเร็ว แต่มันก็ ต้องใช้
พลังจํานวนมากตามไปด้วย
เขารู้สึกว่า หากเชี่ยวชาญวิชาตัวเบาระดับสูง
ยิ่งกว่า
ด้วย พละกําลังระดับเขาตอนนี้ สมควรรวดเร็วได้มากกว่านี้
หากไม่ใช่ความจริงที่ว่า
เขาได้รับวิชาตัวเบาระดับโลกาอย่าง ก้าวดารา
เร้นลับ
เขาคงหาวิชาตัวเบาอื่นมาใช้งานแทนไปแล้ว ระหว่างนครราชา
ปีศาจและเมืองอี้ค่อนข้างห่างไกล
นอกจากนี้ ฉินหยุนยังต้องระแวดระวัง
ยิ่งในช่วงเวลากลางวัน
ทําให้ยิ่ง ต้องใช้เวลาเดินทางยาวนานมากขึ้น
ตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา
ฉินหยุนไม่คิดกล้าไปไหนมาไหน ช่วงเวลา
กลางวัน
ทว่าตอนนี้เขาคือผู้ฝึกตนขอบเขตกายวร ยุทธ์ระดับที่เก้า เขา
ค่อยวางใจต่อหลายเรื่องราวได้มากขึ้น
นอกจากนี้ เขายังมีโมโมร่วมทาง
ไปด้วย
ทําให้สามารถรับรู้ถึง สัตว์อสูรที่อยู่ไกลออกไปได้โดยง่าย
“โมโม
เจ้าสามารถเห็นเส้นมืดและจดจําเส้นมีดเหล่านั้น รวมถึงเส้นสว่าง
ด้วยใช่หรือไม่?” ฉินหยุนยังคงไม่เชื่อ เรื่องนี้
เกินกว่าจะเชื่อได้จริง ๆ
ตลอดหลายปีที่ผ่านมา
เส้นมืดไม่เคยถูกทะลวงผ่านไปได้ ไม่เช่นนั้นคงได้
เกิดความโกลาหลขึ้นไปนานแล้ว
“แน่นอนว่าจริง
หากไม่ใช่เพราะต้องใช้พลังงานมหาศาล ข้า สามารถ
ทดสอบให้ท่านพิสูจน์ได้
ทว่าหลังข้าทดลองดู จะ กลายเป็นหิวยิ่ง และ
จําเป็นต้องกิน
ดีที่สุดคืออย่าได้สิ้นเปลือง โดยใช่เหตุ พี่หยุนไม่อาจหา
อาหารให้ข้าได้มากมายสิ้นเปลือง
เพียงนั้น” นางเอ่ยคําเสียงเบา ภูติอสูร
ตอนนี้ซ่อนตัวในเสื้อฉินหยุน
เผยออกมาก็แค่ศีรษะเล็กน้อยเท่านั้น
ฉินหยุนวิ่งอย่างลื่นไหล
ดังนั้นเขาจึงหาได้รู้สึกไม่สบายอันใดไม่ ที่ภูติอสูร
ซุกตัวซ่อนอยู่ในเสื้อ
“หากเจ้าต้องการเห็นเส้นมืดที่ซับซ้อนมากขึ้น ก็ต้อง
ใช้
พลังงานมากขึ้น?”
ฉินหยุนเอ่ยถามซํ้า
“เป็นเช่นนั้น หากมีเส้นมืดจํานวนหลายชุด ข้าก็ยิ่ง
ต้องใช้ไข่
ผลึกแก้วสัตว์อสูรมากขึ้น”
กล่าวคําจบ
เสียงของนางยิ่งเล็ก ค่อยเบา กล่าวด้วยความกระดากใจ
“เป็นไปได้ว่า ข้าอาจกิน
ไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรที่ท่านสะสมไว้ทั้งหมดใน
คราวเดียว!”
ฉินหยุนตอนนี้สะสมไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรเอาไว้จํานวนหนึ่ง
หากภูติอสูรกินตามปกติ
คงอยู่ได้ราวครึ่งปีเลยทีเดียว
“หากเป็นไปได้
ไม่ว่าจะต้องใช้ไข่ผลึกแก้สัตว์อสูรสักกี่ใบ มันก็ ยังคุ้มค่า!”
ฉินหยุนตื่นเต้นไม่น้อยยามนึกถึงปืนใหญ่ราชัน
วิญญาณ กระทั่งว่าต้องใช้
ไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรสิบฟอง
ก็ไม่ใช่ง่ายได้รับ อุปกรณ์วิญญาณระดับ
ราชันเช่นนั้น!
นอกจากนี้แล้ว
มันยังเป็น อาวุธวิญญาณระดับราชันที่มีเอกลักษณ์เฉพาะ
ตัวอย่างยิ่ง
ย้อนกลับไปตอนนั้น ฉินหยุนเพียงแค่ผู้ฝึกตนขอบเขตกายวร
ยุทธ์ระดับที่เจ็ด
เขาสามารถใช้ปืนใหญ่ราชันวิญญาณจัดการ โค่นล้มสัตว์
อสูรระดับวิญญาณได้ด้วยซํ้า
“พี่หยุน
เป็นท่านพบเจออุปกรณ์วิญญาณที่วิเศษมากชิ้นหนึ่ง แล้วคิด
อยากครอบครองใช่หรือไม่?” โมโมหัวเราะกล่าวออก
“ฉลาดนัก! อาวุธวิญญาณนั้นทรงพลังมาก
หากข้าสามารถ ได้รับมันจริง
เช่นนั้นพวกเราจะสามารถได้รับไข่ผลึกแก้วสัตว์
อสูรอีกมากในภายหน้า
ทั้งยังจะง่ายดายขึ้นมากด้วย!”
ฉิน หยุนมั่นใจมาก อย่างไรแล้ว ยันต์
สะกดกายของเขาก็นับว่าน่าสะพรึงระดับหนึ่งแล้ว
เพราะมันมีอํานาจ
สะกดสัตว์อสูรระดับ
วิญญาณได้
โมโมหัวเราะเบา
“วิเศษเลย! ถึงตอนนั้น ข้าจะจดจําเส้นมีดให้ ดี จะได้ให้
พี่หยุนขัดเกลาอาวุธวิญญาณที่ทรงพลังขึ้นได้”
ฉินหยุนเองก็คิดอยากพิเคราะห์ปืนใหญ่ราชันวิญญาณเสีย
เดี๋ยวนี้ ทว่า
เรื่องราวไม่ง่าย
วัสดุและผังจารึกยังคงเป็นปัญหา อยู่ดี ขั้นแรกเขา
วางแผนคิดขัดเกลาอาวุธวิญญาณระดับสูงหรือชั้น
เลิศขึ้นมาก่อนแม้
ได้รับผังจารึกจากปืนใหญ่ราชันวิญญาณก็
ตามที่ ตอนนี้ อาวุธวิญญาณ
ชั้นเลิศก็ถือว่าขัดเกลาได้ยากยิ่งแล้ว
สาเหตุหลักก็เพราะ พลังจิตของเขา
เป็นตัวขัดขวาง
ความก้าวหน้า ด้วยขอบเขตกายวรยุทธ์ระดับที่เก้า และ
ยังได้เป็นอาจารย์
จารึกระดับสูง นอกจากนี้ยังสามารถทํายันต์ที่
คุณภาพสูงที่สุด
ออกมาได้ นั่นก็ถือว่าเป็นขีดสุดเท่าที่สามารถทําได้แล้ว
อาจารย์จารึกระดับสูงเฒ่าชราหลายท่าน
ใช้เวลามาตลอดชั่ว ชีวิต ยังยาก
ที่จะแข็งแกร่งได้เหนือกว่าเขา
หลังเดินทางอยู่สามวัน ในที่สุดฉินหยุนค่อย
เห็นซากปรักหักพัง
ขนาดใหญ่ ตอนนี้เขาอยู่บริเวณนอกเมืองอี้แล้ว ถนน
หนทางด้านหน้าถือว่าอันตรายยิ่ง!
“เมืองที่เคยใหญ่โต
อาคารสิ่งปลูกสร้างสูงหลายชั้น บ้าน ใหญ่โต ทั้งหมด
ล้วนถูกทําลายโดยพวกสัตว์อสูร!”
โมโมเบิก ดวงตาสีเขียวเข้มออกกว้าง
ขณะจ้องมองภาพซากปรักหักพัง
อันตระการตา โมโมตอนนี้เปี่ยมด้วย
ความสงสัย
ทั้งยังนับถือโลกของมนุษย์ เพราะนางไม่เคยเห็นบ้านหรือสิ่ง
ปลูกสร้างที่วิจิตรงดงามใน
โลกอสูรมาก่อน หากฉินหยุนไม่คิดปิดบังเรื่อง
ภูติอสูร
เขาคงปล่อยนางบินเล่น ไปมาแล้ว เพื่อให้นางได้เห็นถึงความ
งดงามของโลกมนุษย์
“ด้านในนั้นอันตรายนัก!”
โมโมพลันกล่าวคํา
ฉินหยุนตอนนี้เริ่มเข้าสู่พื้นที่ซากปรักหักพังแล้ว
“ใช่! ด้านนอกอย่าง
บริเวณนี้ยังถือว่าปลอดภัย
เขตที่สองและ เขตที่หนึ่ง ถือเป็นสถานที่
อันตรายที่สุด
ฝูงสัตว์อสูรทรงพลัง จํานวนมากล้วนอาศัยอยู่ที่นั่น!”
ฉินหยุนขณะเดินไปก็ต้อง
ระแวดระวังตลอด แม้เป็นช่วงกลางวัน ฉินหยุน
ก็หาได้คิดหลบซ่อนตัวในห้องใต้
ดินดังเช่นที่เคยทําไม กลับกัน เขามุ่งหน้า
ออกวิ่งสู่เขตที่สอง
ด้วยฝีเท้าเบายิ่ง ด้วยระดับพละกําลังตอนนี้ เขาไม่มี
อันใดต้องหวาดเกรงแม้เป็น
เขตที่สาม
มีแต่เขตที่สองจึงค่อยมีสัตว์อสูรระดับวิญญาณ
และนั่นก็เป็น หนึ่งในสิ่งที่
เขาต้องระแวดระวัง
ฉินหยุนพักผ่อนชั่วระยะหนึ่ง เขาคิดเร่งรีบมุ่งหน้าสู่
เขตที่หนึ่ง
เพื่อค้นหาเหล่าถานและคณะ ด้วยวิธีการนี้ เขาจะได้มีโอกาส
พบตัวหมอผีผู้ลึกลับโดยเร็ว
สามวันผ่านไป
ฉินหยุนยิ่งมายิ่งระแวดระวังขณะเข้าสู่เขตที่ หนึ่ง! ตลอด
ทาง
มีเพียงแต่ช่วงกลางวันที่เขาต้องระมัดระวังตัวอยู่เสมอ ในเขตที่สอง
มีกลุ่มสัตว์อสูรอยู่ไม่น้อย
โชคดีที่โมโมพบเจอ พวกมันแต่ไกล จึงชี้นําให้
เขาสามารถหลบเลี่ยง
จึงไม่ต้องพบ เจอกับสัตว์อสูรตัวใด
พลังวิญญาณในเขตที่หนึ่งนับว่าไม่ธรรมดา
ไม่เพียงแต่ หนาแน่น แต่ยัง
ประกอบด้วยพลังลึกลับไหลเวียนอยู่ภายใน
พลังวิญญาณ พลังงานชนิดนี้
ทําให้จิตใจผู้คนถูกกระตุ้น
และมี ชีวิตชีวาขึ้นได้
“พลังวิญญาณนี้ หรือจะเป็นนํ้ามันสัตว์?” โมโมร้องออก “มันค่อนข้าง
คล้ายนํ้ามันสัตว์
แต่นี่ไม่น่าใช่นํ้ามันสัตว์!” ฉิน หยุนสงสัยเช่นเดียวกัน
ทว่า
ยามนึกย้อนถึงตอนที่เหล่าถาน และคณะเอ่ยถึงนํ้าพุจากเขตที่หนึ่ง
ว่ามันไหลออกมาเป็นธาร
นํ้าขนาดใหญ่ หากเป็นนํ้ามันสัตว์ เช่นนั้นย่อม
ต้องติดไฟแล้ว
โมโมตอบกลับ
“มันต้องเป็นบางสิ่งที่คล้ายนํ้ามันสัตว์ ทว่า ออ ร่านี้ก็
คล้ายคลึงนํ้ามันสัตว์ยิ่ง!”
“ใช่แล้ว! โมโม
การรับรู้ของเจ้าแข็งแกร่ง พอจะสัมผัสถึงออร่า ที่รวมกัน
หนาแน่นได้หรือไม่?” ดวงตาฉินหยุนเป็นประกายเร่ง
รีบเอ่ยถาม หากโม
โมสัมผัสหาทิศทางได้
เช่นนั้นสถานที่หลบภัยซึ่งถูกสร้าง ขึ้นโดยหัวกะทิ
ของเขตที่หนึ่ง
ย่อมตรงอยู่ที่นั่น เขาจะได้ไม่ จําเป็นต้องเสียเวลาค้นหา
“ทําได้... ทว่า
มันก็ต้องใช้พลังงานไม่ใช่น้อย!” โมโมกล่าวตอบ
“ไม่เป็นไร
อย่างไรแล้วตอนนี้ก็มีไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรสํารองอยู่ จํานวนหนึ่ง
อย่าได้ห่วง!”
ฉินหยุนยิ้มตอบขณะจิ้มใบหน้าของนาง
“อื้ม!” โมโมพยักหน้ารับ หลับตาลง
เริ่มทําการสัมผัส เมื่อภูติอสูรใช้สัมผัส
ร่างนั้นจะปรากฏแสงอ่อนจางสีขาว
เป็นผลให้ความสงสัยของฉินหยุนถูก
กระตุ้นอีกครั้งหนึ่ง
เขาสงสัยไม่ใช่น้อย
ว่าความลับอะไรกันแน่ที่ภูติอสูรลึกลับถือ ครองเอาไว้
ด้วยขนาดตัวเพียงเท่าฝ่ามือและอ่อนแอ
แต่แล้ว กลับมีความสามารถท้า
ทายสวรรค์สามารถเห็นผังจารึก
เรื่องนี้ ออกจะน่าทึ่งจนเกินไป ช่วงเวลา
กว่าภูติอสูรจะถือกําเนิดยาวนานยิ่ง
การปรากฏตัว ของพวกมันไม่ใช่เรื่อง
ง่ายพบเห็น
ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม
นางค่อยลืมตาขึ้น ชี้ไปยังทาง ตะวันออกเฉียงเหนือ
และกล่าว
“ทางนั้น!”
ฉินหยุนหันมองขึ้นฟ้า
ตอนนี้ช่วงบ่าย ยังพอมีเวลาก่อนฟ้ามืด หลังเข้าสู่
เขตที่หนึ่ง
เขาไม่คิดเดินทางไปไหนมาไหนช่วง กลางวัน เขารู้สึกว่ารอให้
ฟ้ามืดก่อนค่อยใช้พลังเงาจะดีกับ
ตนเองมากกว่า เขาตัดสินใจเข้าอาคาร
หินหลังหนึ่งที่กิ่งพังถึงดี
จากนั้นจึงเข้า ห้องใต้ดิน
“โมโม หิวหรือไม่?” ฉินหยุนนํานางออกมาจากเสื้อคลุม วาง
นางไว้ที่มือ
ของตนเอง
จากนั้นจึงลูบไล้เส้นผมสีฟ้าเบามือ
“หิวมาก!” ด้วยใบหน้าแดงกํ่า
นางพยักหน้ารับ
“เช่นนั้นรออะไร กินได้เลย!”
ฉินหยุนนําภูติอสูรสู่มิติเก็บของ และยิ้มกล่าว
“อย่าปล่อยให้ตัวเจ้าต้องหิว
และอย่าได้ทําให้ ตัวเองต้องปวดท้อง!”
หลังจากโมโมเข้ามาในมิติเก็บของ
นางยินดีไม่น้อยขณะบินไป ยังบริเวณ
ที่มีแก่นอสูรระดับวิญญาณ
เพื่อดูดกลืนพลังงาน ภายในออกมา ฉินหยุน
หลับตาลงเช่นกัน
ด้วยวิญญาณเทวะเก้าตะวัน เขา สามารถดูดกลืนพลัง
วิญญาณจากที่นี่เพื่อฟื้นฟูความเหนื่อยล้า
ได้ พักผ่อนไปชั่วครู่หนึ่ง ก่อน
ตะวันลับฟ้า
เขานําเอาถุงสัตว์ ออกมา ปลดปล่อยมนุษย์นกที่อยู่ด้านใน
“มนุษย์นก ที่นี่ค่อนข้างอันตรายมาก
ข้าสงสัยว่าเจ้าสามารถ เอาชีวิตรอด
ที่นี่ได้หรือไม่?” ฉินหยุนเอ่ยถาม
ตลอดช่วงหลายวันที่ผ่านมา
มนุษย์นกได้กินทั้งนํ้ามันสัตว์และ เนื้อที่ฉิน
หยุนส่งให้
แน่นอนว่ามันยินดี ทว่าก็มีส่วนไม่ยินดีคือการต้องอยู่ใน
กระเป๋
าสัตว์ มนุษย์อสูรสามารถสัมผัสได้ถึงอันตราย อํานาจการรับรู้ของ
พวกมันค่อนข้างดีเยี่ยม
แม้พวกเขาตอนนี้อยู่ชั้นใต้ดิน มันก็ สามารถบอก
ได้ว่าสถานที่แห่งนี้อันตรายยิ่ง
“หากข้าคิดอยู่รอดที่นี่
ก็เป็นเรื่องยากเย็นยิ่ง! ถือเป็นความท้า ทายครั้ง
หนักหนา!”
นํ้าเสียงของมนุษย์นกเผยร่องรอยความ หวาดกลัว
ฉินหยุนนําเอากระเป๋
ามิติเก็บของออกมา และส่งมันให้แก่ มนุษย์นก “ใน
นี้มีนํ้ามันสัตว์อยู่
น่าจะพอให้เจ้าได้ใช้กินชั่ว ระยะเวลาหนึ่ง! เจ้าคงรู้วิธีใช้
พลังจิตเพื่อนําเอานํ้ามันสัตว์ออกมานะ!”
มนุษย์นกพลันประทับใจ
นี่เป็นครั้งแรกที่มันรู้สึกว่ามนุษย์ก็มี ความ
เมตตาเช่นนี้
“เจ้าช่างเป็นคนดีนัก!” ท้ายที่สุด
มนุษย์นกค่อยได้เปิดโลก สัมผัสกับ
มนุษย์อีกด้านหนึ่ง
“เจ้าเองก็เป็นมนุษย์อสูรที่ยอดเยี่ยม
และข้าเลี้ยงดูเจ้าดีก็ เพราะเจ้าไม่
เคยกินมนุษย์มาก่อน!”
ฉินหยุนยิ้มตอบ
“อันที่จริง
นี่ก็เพราะเจ้าจึงทําให้ข้าได้รับนํ้ามันสัตว์ ถือว่าเป็นข้าตอบแทน
ก็แล้วกัน!”
เขาไม่เพียงแต่ได้รับนํ้ามันสัตว์ มันกระทั่งเป็นนํ้ามันสัตว์ใน
ปริมาณที่ไม่มีทางคิดถึงมาก่อน!
แม้ฉินหยุนกล่าวออกเช่นนั้น มนุษย์นกก็
ยังคงประทับใจอยู่ดี
มันเร่งรีบพยักหน้ารับ
“ภายหน้าข้าย่อมไม่ก่อกรรมเลว! เพราะ
ข้าสามารถบินได้ บ่อยครั้งจึง
ต้องบินออกนอกเทือกเขามนุษย์
อสูรเพื่อสํารวจคําพูดและการกระทําของ
มนุษย์
ข้าเข้าใจ มนุษย์ดีระดับหนึ่ง ทั้งยังเคยได้เห็นคนดีและคนเลว
ปะปนกัน”
“มีเรื่องต้องบอกต่อเจ้า
ที่นี่มีสัตว์อสูรระดับวิญญาณอยู่มาก! เจ้าต้อง
ระวังให้ดี
หากไม่อาจอยู่ที่นี่ไหว จงออกไปด้านนอกซึ่ง เป็นเขตที่สอง”
ฉินหยุนบอกเล่ารายละเอียดของเมืองอี้ให้มนุษย์นกได้ฟัง
หลังจากมนุษย์
นกเข้าใจสถานการณ์แล้ว
มันค่อยบอกลาฉิน หยุนและออกไปจากห้องใต้
ดิน
ปีกกว้างของมันกางออกขณะ ทะยานขึ้นไปทางดวงตะวันที่กําลังลา
ลับฟ้า
ฉินหยุนรอคอยจนกระทั่งฟ้ามืดค่อยออกมาด้านนอกห้องใต้ดิน
ด้วยพลังเงาทําให้เขาผสานกลมกลืนกับความมืด
เขากําลังย่าง ฝีเท้าเบา
ยิ่งสู่เขตที่หนึ่ง
หลังจากเดินมาได้ราวครึ่งชั่วยาม โมโมจึงร้องโพล่งขึ้น
“พี่ หยุน ทางด้านนั้นมีฝูงสัตว์อสูร
สมควรเป็นสัตว์อสูรหลายร้อย ตัว ทั้ง
ยังมีระดับวิญญาณอยู่ราวสี่ถึงห้าตัว!”
ฝูงสัตว์อสูรขนาดใหญ่! ฉินหยุน
หวาดกลัวจนถึงขั้นขวัญหนี
หากเขาบังเอิญเข้าไปเผชิญกับฝูงสัตว์อสูร
ขนาดใหญ่
ก็มีแต่ ความตายที่รอคอยอยู
ตอนที่
288 หน่วยวิญญาณสีคราม
ฉินหยุนตอนนี้ตึงเครียดขณะพยายามหลบเลี่ยงฝูงสัตว์อสูร
ขนาดใหญ่ที่
ตรงหน้า
มีเพียงเมื่อภูติอสูรนําทางเข้าออกห่าง จากฝูงสัตว์อสูร หัวใจเขา
ค่อยสงบลงได้
“น่ากลัวนัก
กระทั่งว่าอยู่ห่างออกไปพอสมควร ข้ายังรู้สึกถึง ความน่ากลัว
จากพวกมันได้!”
กระทั่งโมโมยังเผยร่องรอยความ
หวาดกลัวที่ใบหน้า ทั้งยังมีเหงื่อไหลซึม
ออกมา
“ตอนนี้ไม่น่าเป็นไรแล้ว”
ฉินหยุนถอนหายใจยาวออกมา
“หากไม่ใช่เพราะเจ้า ข้าคงเดินต่อไป ถึง
ตอนนั้นคงต้อง
เผชิญหน้ากับฝูงสัตว์อสูรขนาดใหญ่ รู้ตัวก็สายเกินไป
แล้ว!”
พวกสัตว์อสูรที่เขตที่หนึ่ง
ความระแวดระวังของพวกมันย่อม ต้องสูง ผู้ใดที่
คิดเข้าใกล้พวกมัน
คําเตือนคือที่สิ่งไม่มีอยู่จริง พวกมันจะพุ่งเข้าหาด้วย
ความเร็วสูงโดยทันที
ดังนั้นแล้ว
ในเขตที่หนึ่ง เมื่อทราบว่ามีฝูงสัตว์อสูรอยู่ตรงหน้า ล่วงหน้า
เพียงใด
ก็ยิ่งดีมากเท่านั้น แม้ฉินหยุนผ่านฝูงสัตว์อสูรขนาดใหญ่มาได้ โม
โมก็ไม่คิดหย่อน
ความระวัง คิ้วของนางยังคงขมวดสัมผัสถึงรอบด้าน
อย่าง
ระแวดระวัง เป็นนางต้องแบกรับภาระมหาศาล เพราะต้อง คอย
ระวังตัวอยู่ตลอดเวลา
ฉินหยุนสัมผัสได้ก็แต่สัตว์อสูรที่อยู่ไม่ไกล
ไม่อาจสัมผัสถึงพวก ที่อยู่ไกล
ออกไป
เช่นนี้ภูติอสูรจึงเป็นตัวช่วยเหลือเขาอย่าง มหาศาล ทําให้เขา
สามารถรักษาระยะห่างกับสัตว์อสูรฝูงใหญ่ได้
คืนแรกที่เข้าสู่เขตที่หนึ่ง
เขาพบเจอสัตว์อสูรทั้งสิ้นสามฝูง หนึ่ง ในนั้นเป็น
ขนาดใหญ่มาก
อีกสองฝูงก็ยังถือว่าใหญ่ “เขตที่หนึ่ง มีแต่สัตว์อสูรทรง
พลังเต็มไปหมด!”
พอฉินหยุนได้
เห็นท้องฟ้าเริ่มเป็นสีขาว เขาจึงเริ่มมองหาห้องใต้ดินคิด
หลบซ่อนตัวเอง
ช่วงกลางวัน
เขาไม่อาจใช้พลังเงาปกปิดออร่า ดังนั้นจึงเป็น เรื่องง่ายที่จะ
โดนพบเจอโดยพลังจิต
ถือว่าอันตรายเกินไป เขตที่หนึ่งค่อนข้างใหญ่ จึงมี
ฝูงสัตว์อสูรจํานวนมากรวมตัวกัน
อยู่ พวกมันไม่ได้เดินทางรวดเร็ว และ
มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่พวก
มันจะเข้าถึงสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ตรงกลางเขต ใน
ห้องใต้ดิน
ฉินหยุนติดตั้งอาคมธงเพื่อผนึกออร่าตนเอง นําเอาเตาหลอม
ออกมา
และเริ่มขัดเกลายันต์สะกดกาย ที่เขาคิดทําตอนนี้ ทั้งหมดล้วน
เป็นยันต์สะกดกายชั้นเลิศ
พวก มันเอาไว้รับมือกับสัตว์อสูรระดับ
วิญญาณโดยเฉพาะ
“หากเราได้ความช่วยเหลือจากผู้ฝึกตนขอบเขตวรยุทธ์เต๋า
ยันต์สะกดกาย
จะยิ่งแข็งแกร่งมากกว่านี้!”
ฉินหยุนรู้สึกเสียดาย ก่อนหน้านี้เขาได้ห
ลันเฟิ
งจินและเชี่ยวเสวียนฉินช่วยเหลือใส่ พลังในแผ่นยันต์ พวกเขาล้วน
อยู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋า
เพราะ พวกเขาจึงทําให้พลังอํานาจของยันต์
แข็งแกร่งขึ้นมาก
นอกจากนี้
เขายังค่อนข้างคุ้นชินกับผังสะกดกาย ดังนั้นตราบ เท่าที่ถือ
ปากกาในมือ
เขาแทบไม่ต้องนึกภาพผังสะกดกาย ก็ สามารถแกะสลักมัน
ได้อย่างลื่นไหลเป็นยันต์สะกดกาย
เพราะแกะสลักผังจารึกนี้บ่อยครั้ง
ความแม่นยําจึงยิ่งมายิ่งมาก
จนแทบถึงขีดสุดของผังจารึกแล้ว มันคือ
ขอบเขตที่อาจารย์
จารึกหลายต่อหลายคนคิดฝันถึง
พอฉินหยุนเหนื่อยจากการทํายันต์สะกดกายชั้นเลิศ
เขาจึงพัก หลังจาก
พักได้ไม่นาน
เขาก็เริ่มจัดทําต่อ เรื่องนี้วนเวียนซํ้า จนกระทั่งผ่านช่วงเวลา
กลางวันไป
“ฟ้ามืดแล้ว!”
ในที่สุดฉินหยุนก็อดทนทํามาได้ตลอดทั้งวัน ขัด เกลายันต์
สะกดกายชั้นเลิศได้สองแผ่น
ยิ่งมียันต์ที่เอาไว้สะกด สัตว์อสูรระดับ
วิญญาณมากเพียงใด
มันก็ยิ่งดีมากเพียงนั้น ด้วยเหตุนี้ ฉินหยุนจึงใช้
เวลาไปหลายวัน
ช่วงเวลากลางวันจะ ทํายันต์ขึ้นมา และกลางคืน เขาจะ
หาทางเคลื่อนที่ไปยังที่ซึ่งมี
ออร่าพิเศษปลดปล่อยออกมา
“เราอยู่ที่เขตหนึ่งมาได้ห้าวันแล้ว!”
หลังเดินอยู่อีกหนึ่งค่ําคืน ฉินหยุนพบ
บอลแสงสีแดงเก้าดวงอยู่ไกลออกไป
เขาทราบว่า ตอนนี้ฟ้าใกล้สางแล้ว
ขณะคิดหาห้องใต้ดินหลบซ่อน
เขาพลันพบออร่าทรงพลัง จํานวนหนึ่ง
เป็นออร่าของมนุษย์!
“หน่วยมนุษย์ล่าสัตว์อสูร? หลายคนอยู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋า
แข็งแกร่งนัก!”
ฉินหยุนเร่งรีบเก็บซ่อนโมโม
จากนั้นจึงวูบไหว เข้าหลบซ่อนในร้านค้ารก
ร้าง
เขาไม่อาจเห็นว่าเป็นผู้ใด ทราบเพียงแต่ว่าพวกเขากําลังมุ่ง หน้ามา
ทางนี้!
ฉินหยุนตอนนี้ยืนที่ถนนเส้นหลัก
ร้านค้าหรูหราทั้งสองฟากข้าง ถนนต่าง
ได้รับความเสียหาย
พื้นถนนก็เกิดรอยปริแตกจํานวน มาก พวกมันคือ
ร่องรอยหลังการศึกที่รุนแรง
ฉินหยุน ผู้ซึ่งหลบซ่อนตัวในร้าน เป็นกังวลยิ่ง
เพราะกลุ่มคน
เหล่านี้ที่โผล่พรวดมา คล้ายกําลังมุ่งหน้ามาทางเขา
ฉินหยุนกํายันต์สะกดกายชั้นเลิศกว่าสิบแผ่นไว้ในมือแน่น
นี่ เป็นเพียง
หนทางเดียวที่เขาจะสามารถรับมือกับผู้ฝึกตน
ขอบเขตวรยุทธ์เต๋าได้
“ใกล้เข้ามาแล้ว... เดี๋ยวนะ...
เหตุใดออร่านี้คุ้นเคยนัก?” ฉิน
หยุนฝึกฝน
พลังจิตโดยวิญญาณเทวะเก้าตะวัน
ทั้งยังมีวิถีหัวใจ ตะวันดารา เขา
สามารถควบแน่นพลังจิตเป็นผลึกแก้ว
ทําให้ สามารถสัมผัสถึงออร่าที่
คุ้นเคยด้วยได้
ออร่าที่ใกล้เข้ามานี้ ฉินหยุนตระหนก เพราะออร่านี้เขา
คุ้นเคย
เป็นอย่างยิ่ง
“ออร่าดาบของพี่ใหญ่เซี่ย!”
เขายินดีขึ้นมา ขณะวิ่งออกจาก ร้าน เขาจึงได้
พบกว่าสิบคนในชุดสีนํ้าเงิน
ฉินหยุนพบใบหน้าคุ้นเคยหลายคนนัก เซี่ยอี้
เฟิ
ง โฮ่วฉิงเฟิ ง เชี่ยวเย่ว์หลาน หยางฉีเย่ว์ และหลันเฟิ งจิน เหล่านี้เขาล้วน
รู้จัก
นอกเหนือจากนั้น ยังมีอีกคนที่ส่งผลกระทบต่ออารมณ์ของเขา อย่าง
มหาศาล
เชี่ยวหยางหลง!
เขาได้เห็นว่านี่คือหน่วยทรงพลังจากตําหนักดวงดาววิญญาณสีคราม
พวกเขาล้วนยังเยาว์
นอกจากชายชราที่นําหน่วย และโฮวฉิงเฟิง พวกเขา
ล้วนเยาว์วัยกันทั้งสิ้น
“น้องหยุน เป็นเจ้าจริงด้วย!”
เซี่ยอู่เฟิ งยินดีที่ได้พบฉินหยุน เขาเร่งรีบเดิน
เข้ามาตบไหล่ฉินหยุนยกใหญ่
กระทั่งว่าเซี่ยอูเฟิ
งมีแขนเพียงหนึ่งข้าง พละกําลังของเขากลับ เติบโต
แข็งแกร่งขึ้นไม่อาจหยุดยั้ง
บางที่อาจเป็นเพราะเขา ฝึกฝนวิถีดาบ ทั้งยังมี
พลังจิตกล้าแกร่ง
จึงก้าวหน้าได้รวดเร็ว
“พี่ใหญ่เซี่ย
เหมือนท่านจะแข็งแกร่งขึ้นอีกแล้ว ช่างน่าทึ่ง นัก!” หลังฉิน
หยุนได้เข้ามีปฏิสัมพันธ์ระยะใกล้
เขาจึงสัมผัสได้ ว่าเซี่ยอู่เฟิ งแข็งแกร่งขึ้น
มาก
“ไม่นับเป็นอะไรแล้ว
เจ้าต่างหากของจริง! เจ้าถึงขั้นมาที่นี่โดย ลําพัง
ตัวเองได้!”
พอเซี่ยอู่เฟิงพบว่าฉินหยุนไม่มีผู้อื่นร่วมทาง เขายิ่งรู้สึกว่าการ
กระทํานี้อันตรายจนเกินไปแล้ว
เชี่ยวเย่ว์หลานเดินเข้ามา
หยิกฉินหยุนไปคราหนึ่ง “เจ้ามาทําอะไรที่นี่? ไม่
รู้หรือว่าอันตราย
กระทั่งหน่วยอย่างพวกเรายังได้ แต่ระวังภัยในที่นี้อย่าง
ถึงที่สุด”
เชี่ยวหยางหลงแค่นเสียง
“พวกเรานึกว่าเป็นสัตว์อสูรแตกฝูง ไม่นึกเลยว่า
จะเป็นเด็กน้อยหน้าโง่ผู้นี้!”
“ฉินหยุน เจ้ามาคนเดียวหรือ?” หลันเฟิ งจินขมวดคิ้วเอ่ยถาม
นางคิดว่า
ฉินหยุนอยู่กับเหล่าถานและคณะ
หากลําพังแต่ฉิน หยุน ก็อันตรายเกินไป
แล้ว
“แน่นอน!
ข้าถูกขับไล่ออกจากสถาบันยุทธ์ชิงเสวียน ดังนั้นจึง มาแสวง
โชคที่นี่เพื่อจะได้เจอที่หลบภัยนั่น!”
ฉินหยุนกล่าวอ ย่างเฉยชา หยางฉีเย่ว์
กล่าว
“ฉินหยุน มากับพวกเรา เช่นนี้จะปลอดภัย กว่า!”
“น้องหยุน ไปกับพวกเรา
พวกเราจะนําเจ้าออกจากเมืองอี้ ที่ แห่งนี้
อันตรายเกินกว่าเจ้าจะไปไหนมาไหนเองคนเดียว!”
เซี่ย เฟิงกล่าวเสริม
ได้ยินดังนี้
เชี่ยวหยางหลงเผยสีหน้าแปรเปลี่ยนเร่งรีบกล่าว “มันมีแต่เป็น
ภาระ
พวกเราพามันไปด้วยไม่ได้!”
จากนั้นเขาจึงหันมองชายชราผมขาวและกล่าว
“ผู้อาวุโส เฉวียนเจี้ยน
ท่านอย่าได้ให้เด็กน้อยผู้นี้เข้าร่วมหน่วยเรา
มีแต่จะทําให้พวกเราอยู่ใน
อันตราย!”
“เชี่ยวหยางหลง
เจ้านั้นเป็นหัวหน้าศิษย์ที่ตําหนักตะวันตก ภาคภูมิหนัก
หนา
ตอนนี้กลับมีจิตใจคับแคบไม่อาจให้เขาร่วม ทางกับเราหรือ?” เชี่ยว
เย่ว์หลานเผยเสียงเย็น
เป็นนางโกรธไม่ น้อย
“ผู้อาวุโสเฉวียนเจี้ยน
หากท่านไม่อนุญาตให้ฉินหยุนไปกับ พวกเรา
เช่นนั้นข้าขอออกจากหน่วยนี้อยู่กับฉินหยุนเอง!”
เซี่ยอู่เฟิงกล่าวสีหน้า
หนักแน่น
“ข้าก็เช่นกัน!”
หยางฉีเย่ว์จ้องมองเซี่ยวหยางหลงสายตายะ เยือก
หลันเฟิ
งจินกล่าว “ผู้อาวุโสเฉวียนเจี้ยน พวกท่านล้วนกลับไป ได้ด้วย
ตัวเอง
เป็นข้าจะอยู่ที่นี่กับฉินหยุนเอง!” โฮวฉิงเฟิ งก็เข้าข้างฉินหยุน
เช่นเดียวกัน
“พวกเจ้า... ล้วนโง่งมกันไปหมดแล้ว!”
พอเชี่ยวหยางหลงได้ เห็นหยางฉี
เย่ว์ออกหน้าปกป้องฉินหยุน
เขายิ่งโกรธจัด
ชายชราตอบคําเฉยชา
“เช่นนี้ ให้เขาไปกับพวกเรา เขาอยู่ ขอบเขตกายวร
ยุทธ์ระดับที่เก้า
พละกําลังไม่แย่.. ให้ข้าได้เป็น ประจักษ์พยานพิสูจน์
พละกําลังของเขาด้วยตัวเองแล้วกัน!”
ได้ยินคําผู้อาวุโสกล่าวเช่นนี้
เชี่ยวเย่ว์หลานและคณะค่อยถอน หายใจโล่
งอก
ทว่า ฉินหยุนไม่ยินดี เหตุผลว่าทําไมเขามาที่นี่ บากบั่นฝ่าฟัน ปัญหา
หลายอย่าง
ก็เพื่อหาสถานที่หลบภัยแห่งนั้น หากเขาติดตามพวกเขา
เหล่านี้ออกไปตอนนี้
เขาจะมาที่นี่เพื่อ อะไรกัน?
“เรื่องนี้
ข้าไม่คิดร่วมทางกับคนเช่นเชี่ยวหยางหลง ข้าไม่คิด ขอรบกวน
ดีกว่า!”
แน่นอนว่า เขาทราบว่าเชี่ยวเย่ว์หลานและ คณะกังวลต่อความ
ปลอดภัยของเขา
“ฉินหยุน หากยังคิดปรามาสต่อข้า
ข้าจะสังหารเจ้าเสียที่นี่!” เชี่ยวหยาง
หลงเผยเสียงออกอย่างโกรธจัด
“สวะเช่นเจ้าคิดสังหารข้าหรือ?” ฉินหยุนหัวเราะคิกคัก
“เช่นนั้นเข้ามา ข้าอยู่ตรงนี้ไงเล่า
เข้ามา!” เชี่ยวหยางหลงคิดอยากพุ่งเข้า
ไป
ทว่าเมื่อเผชิญจิตสังหาร รุนแรงของเซี่ยอูเฟิงและหลันเฟิ งจิน เขาไม่คิด
เข้าไปอีก
หลันเฟิ งจินเป็นนักบุญของตําหนักศักดิ์สิทธิ์วิญญาณสีคราม
เซี่ยอู่เฟิ
งก็เป็นผู้ฝึกตนดาบที่หาได้ยากยิ่ง อีกฝ่ายไม่ใช่คนที่ เชี่ยวหยาง
หลงสามารถรับมือได้!
“เจ้าหนูที่ดื้อรั้น
เลิกวุ่นวายแล้วตามพวกเราไปแต่โดยดี!” เชี่ยวเย่ว์หลาน
หยิกเข้าที่เอวฉินหยุนคราหนึ่งและต่อว่า
“เย่ว์หลาน ข้ามีเรื่องสําคัญต้อง
ทําที่นี่
ข้าไม่ได้ดื้อรั้นอย่างไร เหตุผล!”
ฉินหยุนเผยสีหน้าจริงจัง
“ขอบคุณที่เป็นห่วงข้า พี่ ใหญ่ อาจารย์ พี่หลัน
และผู้อาวุโสโฮ่ว
ข้าอยู่ที่นี่ด้วยตัวเองได้ ข้าจะไม่เป็นไร! เป็นข้ารอคอย
สหายอยู่ที่นี่
ข้าจะเข้าร่วมกับ หน่วยที่แข็งแกร่ง”
ฉินหยุนเกรงว่าพวกเขาจะไม่เชื่อตนเอง
จึงกล่าวกับหลันเฟิง จิน “พี่หลัน
ท่านได้เห็นหน่วยนั้นกับตาตัวเองแล้ว
เป็นพวกเหล่าถาน อยู่กับเขาข้าจะ
ปลอดภัย!”
“แต่ว่า
ทางที่ดีท่านควรช่วยดูเชี่ยวหยางหลง อย่าได้ให้มัน แตกออกจาก
กลุ่ม
เมื่อมันแยกตัวได้ มันย่อมต้องไล่ล่าสังหาร ข้า!”
เชี่ยวหยางหลง
แน่นอนว่าต้องคิดอยากทุบตีฉินหยุนจนถึงแก่ ความตาย
แต่ตอนนี้เขาไม่อาจลงมืออะไรได้
“เช่นนั้นก็ได้ ระวังตัวเองด้วย!”
เชี่ยวเย่ว์หลานยังคงเชื่อในตัว ฉินหยุน ใน
อดีตหลายครั้งครา
นางได้สนับสนุนฉินหยุนให้ทําใน สิ่งที่คิดว่าไม่น่าจะ
ทําได้สําเร็จอยู่หลายครั้ง
“ระวังตัวด้วย! หยางฉีเย่ว์กล่าวเตือน
เซี่ยอู่เฟิงตบไหล่ฉินหยุนกล่าวออก
“ในเมื่อน้องหยุนมีแผนการที่นี่ของตัวเอง
เช่นนั้นพวกเราก็ไม่บังคับ!”
“หากไม่อาจเอาชนะจงหนี
จําได้ใช่หรือไม่?” หลั่นเฟิ งจินเคาะ ที่หัวฉินหยุ
นครั้งหนึ่ง
“จงมีชีวิตอยู่รอด เมื่อถึงเวลานั้น
จะได้ ท้าประลองเซี่ยวหยางหลงและ
จัดการมันเสีย!”
เชี่ยวหยางหลงแค่นเสียงตอบเดียดฉันท์
“ฝันเฟื่ อง!”
“พวกท่านไปเถอะ ข้าจะรอสหายอยู่ที่นี่!”
ฉินหยุนตอบ อย่างไรแล้ว ฉิน
หยุนก็เป็นสามีของนาง
นางจึงอดไม่ได้ที่จะ เป็นห่วง ไม่นานนัก ผู้อาวุโส
จึงจากไปพร้อมกลุ่มจากตําหนักดวงดาว
วิญญาณสีคราม
“ด้วยพละกําลังของพวกเขา
รับมือสัตว์อสูรฝูงเล็กหรือขนาด กลางไม่น่ามี
ปัญหาอะไร!”
ฉินหยุนคิดเช่นนี้กับตนเองขณะมอง พวกเขาจากไป แท้จริง
เขาคิดอยากเข้าร่วมกับพวกเขาเช่นกัน
ด้วยวิธีการนั้น เขาจะได้ไม่ต้อง
คอยหลบเลี่ยงฝูงสัตว์อสูร
สามารถมุ่งตรงไปต่อ ได้
หากเชี่ยวหยางหลงไม่ได้ร่วมทางมาด้วย
เขาคงยินดีเข้าร่วมกับ พวกเขา
ไปแล้ว
ด้วยยันต์สะกดกายของเขาช่วยเหลือ จะทําให้ จัดการกับฝูงสัตว์
อสูรได้โดยง่าย
ทําให้ได้รับไข่ผลึกแก้วสัตว์ อสูรอีกหลายฟอง
ตอนที่
289 อสูรมังกรราชสีห์
ฉินหยุนรอคอยให้เซี่ยอู่เฟิงและคณะออกห่างไปก่อน
จากนั้นจึง เร่งรีบไป
หลบซ่อนที่อื่น
รอจนกระทั่งฟ้ามืดเขาจึงค่อยเริ่มออก เดินทางต่อ
“หน่วยจากตําหนักดวงดาววิญญาณสีคราม
น่าจะมาที่นี่เพื่อ สังหารพวก
สัตว์อสูร!
ยอดฝีมือเหล่านั้นแทบไม่ต้องออกมาหา ประสบการณ์ แต่ทําไม
ถึงออกมาล่าสัตว์อสูรกัน? หรือเป็นไปได้
ว่าตําหนักดวงดาววิญญาณสี
ครามอยู่ในช่วงเร่งรีบต้องการไข่
ผลึกแก้วสัตว์อสูรจํานวนมาก?”
ฉินหยุนเดินไปตามทางขณะ
พยายามคาดเดาถึงความเป็นไปได้ ตําหนัก
ดวงดาววิญญาณสีครามไม่ได้ขาดแคลนแก่นอสูร
แต่พวกเขาเลือกส่ง
หน่วยที่แข็งแกร่งออกมา
ชัดเจนว่าเป้าหมาย ย่อมต้องสําคัญแน่แล้ว
กลางดึก
ฉินหยุนเดินระแวดระวังอยู่กว่าสี่ชั่วโมงจึงค่อย หยุดชะงัก เพราะ
ตรงด้านหน้า
มีเสียงการปะทะดังขึ้น!
“ตรงนั้นมีการต่อสู้!
เหมือนจะเป็นมนุษย์กับสัตว์อสูรต่อสู้กันอยู่ ต้องไปดู
น่าจะใช้ความวุ่นวายฉกชิงอะไรมาได้บ้าง!”
ฉินหยุน ตื่นเต้นขณะลอบเข้า
ไปใกล้สมรภูมิรบ
ท่ามกลางสมรภูมิอันวุ่นวาย
หากมีพละกําลังระดับหนึ่ง พวก เขาย่อม
สามารถลักลอบเข้าไปฉกฉวยอะไรสักอย่างติดไม้ติดมือ
ไม่นานจากนั้น
ฉินหยุนค่อยเข้าใกล้สมรภูมิรบ
เดิมเขาวางแผน กวนนํ้าให้ขุ่นแล้วหาอะไร
ฉกชิง
แต่กลับรับรู้ถึงออร่าที่คุ้นเคย จนอดไม่ได้ที่จะเผยความประหลาดใจ
ออกมา
“เป็นพวกเหล่าถาน!
ไม่นึกเลยว่าจะเจอพวกเขาที่นี่!” ฉินหยุน สัมผัสได้ถึง
ออร่าของผู้อาวุโสโจวและบุตรชายทั้งสองเช่นกัน
ฉินหยุนค่อยตระหนัก
นอกจากพวกเหล่าถานแล้ว
ยังมีอีก หลายสิบคนอยู่ที่นี
“เร็วเข้า ถอยก่อน!
พวกสัตว์อสูรกําลังมาเพิ่ม!” ใครคนหนึ่ง ตะโกนขึ้น
เสียงดัง
เป็นผลให้ทุกคนที่เข้าพัวพันสมรภูมิรบอันยุ่ง เหยิงสะดุ้งกันเป็น
แถบ
เมื่อทําการโจมตีฝูงสัตว์อสูร ที่พวกเขาหวาดเกรงที่สุดคือฝูง สัตว์อสูร
อื่นจะเข้ามาปะทะอย่างกะทันหัน
เหล่าถานและคณะเร่งรีบถอยจาก
สมรภูมิรบ
ฉินหยุนตามรอย ออร่าพวกเขาไป ที่ตรงนี้ คือหน่วยเล็กจํานวน
มากรวมตัวกันชั่วคราว
ตอนนี้ หน่วยเล็กแต่ละหน่วยต่างกระจายหนีกัน
คนละทิศทาง
ฉินหยุนติดตามพวกเขามาพักหนึ่งก่อนเหล่าถานและคณะ
จะ
หยุดฝีเท้า
เหล่าถานและคณะเข้าในบ้านพักหลังเล็ก
หลบซ่อนตัวตนในถํ้าที่ภูเขาหิน
“โชคร้ายนัก!
เกือบจัดการฝูงสัตว์อสูรได้อยู่แล้ว แต่กลับมีอีก ฝูงหนึ่งบุก
เข้ามาโจมตีเสียอย่างนั้น!”
เหล่าถานสบถ
“สารเลวนัก เป็นเพราะไอ้พวกกลุ่มที่ไม่ให้ ความร่วมมือ จึง
ทําให้เกิดความวุ่นวายเช่นนี้
พวกเราไม่ควรไล่ ตามสัตว์อสูรระดับ
วิญญาณแต่แรก
น่าจะไล่จัดการพวกตัวเล็ก ตัวน้อยก่อน จากนั้นค่อย
จัดการพวกระดับเก้าแล้วค่อยเป็น
ระดับวิญญาณ แบบนี้จะจัดการได้ง่าย
ขึ้น!”
ผู้อาวุโสโจวและที่เหลือต่างก็อารมณ์ไม่ดีเช่นเดียวกัน
พวกเขา ล้วนสบถ
ก่นด่าต่อหน่วยอื่น
ๆ ขณะฉินหยุนเดินเข้าในถํ้า เขาได้ยินเสียงสบถก่นต่า
เหล่านี้
จึง ทราบว่าเหล่าถานและคณะต้องเจอกับสหายร่วมรบที่ไม่ได้
เรื่อง
ขณะเหล่าถานและคณะบ่นกันอุบ ฉินหยุนพลันโผล่พรวดเข้า
“ใคร!” เหล่าถานตะโกนร้องแตกตื่น
ระเบิดออกซึ่งออร่าของผู้ ฝึกตน
ขอบเขตวรยุทธ์เต๋า
ถัดจากนั้น ออร่าจากผู้อาวุโสโจวจึงระเบิดออกพร้อม
บุตรชาย
ทั้งสอง พวกเขาล้วนอยู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋า!
“เหล่าถาน เป็นข้าเอง อาหยุน!”
ฉินหยุนยิ้มกล่าว “ไม่ได้พบ เจอกันนาน
พวกท่านล้วนเป็นผู้ฝึกตนขอบเขตวรยุทธ์เต๋ากัน
หมดแล้ว!”
เหล่าถานและคณะพอเห็นใบหน้าคุ้นเคยของฉินหยุน
รูปลักษณ์เขา
แตกต่างไปบ้าง
แต่พวกเขาก็ยังจดจําได้ “อาหยุน! เป็นเจ้า วิเศษนัก!”
เหล่าถานร้องออกยินดี
“ฮ่าฮ่า
สหายร่วมหน่วยที่ดีของพวกเราในที่สุดก็กลับมา!” ผู้ อาวุโสโจวยิน
ดีเช่นกัน
เขาเร่งรีบเดินเข้ามาตบไหล่ฉินหยุนยก ใหญ่ โจวต้าและโจวเอ้อก็
เร่งรีบนําอาหารออกมาเลี้ยงต้อนรับฉิน
หยุน
แม้ผู้อาวุโสโจวและเหล่าถาน
ทั้งสองจะเป็นชายชรา ทว่าพวก เขามีจิต
วิญญาณไม่ต่างอะไรกับคนหนุ่ม
“ข้ากะว่าจะไปยังสถานที่ศักดิ์สิทธิ์เพื่อ
หาพวกท่าน
ไม่คิดเลย ว่าจะเจอพวกท่านต่อสู้กับฝูงสัตว์อสูรเช่นนี้ ดังนั้น
จึงลอบ
ติดตามมา!” ฉินหยุนยิ้มกล่าว รับจอกไวน์มาและดื่มกินเข้าไป
“ฮ่าฮ่า แม้พวกเราไม่อาจจัดการฝูงสัตว์อสูรนั่นได้
แต่ได้เจอ เจ้าก็ถือเป็น
ผลกําไรครั้งใหญ่แล้ว!”
เหล่าถานยินดียิ่งขณะดื่ม ไวน์เข้าไปหลายจอก
ฉินหยุนไม่ใช่ผู้ฝึกตนขอบเขตวรยุทธ์เต๋า
กระนั้นเหล่าถานและ คณะก็หา
ได้ปรามาสต่อเขาไม่
“ว่าแต่
พวกท่านเจอสถานที่หลบภัยหรือยัง?” ฉินหยุนเอ่ยถาม
สาเหตุที่
เขามายังเมืองอี้
ก็เพื่อหาสถานที่หลบภัย
“พบเจอแล้ว! กระทั่งได้พบหมอผีในตํานาน
ผู้ซึ่งทําให้พวกเรา ก้าวสู่
ขอบเขตวรยุทธ์เต๋าได้สําเร็จ!”
เหล่าถานยิ้มขณะลูบหนวดเคราตนเองที่
เปรอะเปื้อนไวน์
“หมอผีผู้นั้นเป็นสหายที่ดีกับปู่ของข้า
ดังนั้นเขาจึงยินดี ช่วยเหลือพวกเรา
ก้าวสู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋
หากเป็นผู้อื่น เขา คงหาได้สนใจไม่!”
พอฉินหยุนได้ยินดังนี้
เขายินดีขึ้นมาขณะเอ่ยถาม “เหล่าถาน ข้าเองก็คิด
เร่งรีบก้าวสู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋า
ท่านพอช่วยเหลือ ข้าเจรจากับหมอผีผู้นั้น
ได้หรือไม่?”
“ไม่มีปัญหา!
แต่เขาต้องการไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรสองฟอง!” เหล่าถาน
กล่าว
ไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรสองฟอง แทบไม่นับเป็นอะไรสําหรับฉินหยุน
“แน่นอน ข้ามี!” ฉินหยุนยิ้มตอบ “ดี
เช่นนั้นพรุ่งนี้เช้า พวกเราจะมุ่งหน้าสู่
เมืองมังกร
ที่นั่นมีที่ หลบภัย!”
เหล่าถานยิ้มกล่าว
“หากเจ้าก้าวสู่ขอบเขตวรยุทธ์ เต๋า พละกําลังย่อมต้อง
เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลแน่นอน!”
ผู้อาวุโสโจวหัวเราะ “อาหยุน เมื่อถึงเวลา
นั้น
ยันต์สะกดกาย ของเจ้าจะยิ่งทรงพลังมากขึ้น!”
“ตอนนี้พักกันก่อน
ข้าจะใช้เวลานี้ขัดเกลายันต์สะกดกายชั้น เลิศ หาก
พวกเราพบเจอฝูงสัตว์อสูรระหว่างทาง
จะได้บุกฝ่าไป ได้โดยง่าย!”
ฉินหยุนนําเอาชุดอุปกรณ์ทํายันต์ออกมายิ้มกล่าว
“ได้! หากเจ้าเข้า
ร่วมกับพวกเรา
อาหยุนเอ๋ย พละกําลังของ หน่วยพวกเราจะก้าวทะยาน!”
เหล่าถานหัวเราะ
“มาดื่มกัน ก่อน แผนการค่อยว่ากันพรุ่งนี้!”
เมื่อฉินหยุนได้พบกับเหล่าถานและคณะ
ทั้งยังได้ยืนยันว่าหมอ ผีผู้นั้น
ช่วยเหลือผู้คนให้ก้าวสู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋าได้
เขายินดียิ่ง จึงดื่มกินเต็มที่
ดื่มกินจนดึกดื่นพวกเขาค่อยเข้านอน
เช้าตรู่วันถัดมา ฉินหยุนเริ่มการขัด
เกลายันต์สะกดกายชั้นเลิศ
ตอนนี้เขามีผู้ฝึกตนวรยุทธ์เต่อย่างเหล่าถาน
และคณะ
ช่วยเหลือ
พวกเขาสามารถใส่พลังเข้าไปใส่ยันต์สะกดกาย
จะ ยิ่งทําให้พวกมันทรง
พลังมากขึ้น
ก่อนหน้า ตอนฉินหยุนทํายันต์สะกดกาย เขาจะต้องเหลือ
พลัง
ส่วนหนึ่งเอาไว้ ไม่อาจใช้งานหมดในคราวเดียว นั่นก็เพราะเขา ต้อง
เหลือกําลังเอาไว้เคลื่อนที่หลบหนียามฉุกเฉิน
แต่ตอนนี้
ด้วยเหล่าถานและคณะช่วยคุ้มกัน เขาจึงสามารถใช้ กําลัง
ทั้งหมดที่มีจัดทํายันต์ขึ้นมา
เกิดขึ้นเป็นยันต์สะกดกายชั้น เลิศคุณภาพสูง
ล้ํา
วันหนึ่งเขาทําได้หกแผ่น เมื่อมีกันคนละแปดแผ่น พวกเขาค่อย
เดินทางไปยังเมืองมังกร
แม้เขารู้สึกได้ว่าเมืองมังกรอยู่ทิศทางใด
ทว่าไม่อาจรู้ตําแหน่ง ที่ตั้งแน่ชัด
มีแต่หลังพบกับเหล่าถานและคณะ
จึงค่อยทราบว่าเมืองมังกร อยู่ลึกเข้า
ไป
ต้องใช้เวลากว่าสิบวันจึงค่อยเดินทางถึง สาเหตุ หลักก็เพราะพวกเขา
ไม่อาจเดินทางเป็นเส้นตรง
ทั้งหมดก็เพื่อ หลบเลี้ยงสัตว์อสูรฝูงใหญ่
“อาหยุน
เจ้ารับหน้าที่ถือปืนใหญ่ราชันวิญญาณ นี่คือกระสุน ปืนใหญ่
ยี่สิบนัด!”
เหล่าถานส่งปืนใหญ่แก่ฉินหยุนและยิ้ม กล่าว
“สิ่งนี้มีกําลังมากกว่าข้าด้วยซํ้า
ให้เจ้าใช้ค่อยวางใจได้ หน่อย!” ฉินหยุน
รับไว้และหัวเราะกล่าว
“เหล่ากาน ท่านมีพิมพ์เขียว
ของปืนใหญ่ราชันวิญญาณนี้หรือไม่? ข้าคิด
อยากคัดลอกสัก
ฉบับหนึ่ง!”
“น่าเสียดาย... ไม่มีเลย หากมี
ข้าต้องให้เจ้าอย่างแน่นอน!” เหล่าถานถอน
หายใจ
พอคิดถึงเรื่องนี้เขาคล้ายเสียดายยิ่งกับฉินหยุนที่สามารถทํายันต์
สะกดกายชั้นเลิศได้ตั้งแต่วัยเยาว์
เพียงนี้ เขาย่อมมีพรสวรรค์ทางนี้
ระดับสูง
ด้วยเหตุนี้ เหล่าถาน จึงรู้สึกเสียดาย หากเขามีพิมพ์เขียว คง
ยินดีให้ฉินหยุนช่วย
จัดทําปืนใหญ่ราชันวิญญาณสักหลายกระบอก
“ไม่เป็นไร!” ฉินหยุนยิ้มตอบ
“ให้ข้าคิดหาทางหลังพิจารณา
ปืนใหญ่ท่าน บางทีข้าอาจขัดเกลามันขึ้น
กระบอกหนึ่งด้วย
ตนเองได้!” ผู้อาวุโสโจวหัวเราะ
“อาหยุน หากเจ้าขัดเกลามันขึ้นได้ อย่า
ลืมขายให้ข้าสักกระบอกหนึ่ง!”
“ขอรับ
แต่มันอาจไม่แข็งแกร่งเทียบเท่าของดั้งเดิมที่เหล่าถาน
ครอบครอง”
ฉินหยุนไม่ทราบว่าโมโมจะสามารถมองเห็นผัง จารึกของปืน
ใหญ่ราชันวิญญาณได้จริงหรือไม่
“เช่นนั้นฝากไว้กับเจ้าชั่วคราวแล้วกัน
ศึกษามันให้ดี! พวกเรา จะรีบ
เดินทางสู่เมืองมังกรโดยเร็ว
อาหยุนจะได้ก้าวสู่ขอบเขต วรยุทธ์เต๋าโดยเร็ว
ที่สุด”
เหล่ากานดีกับฉินหยุนมาโดยตลอด เพราะฉินหยุนเป็นอาจารย์
จารึกที่รักษาสัญญาอย่างยิ่ง
ท่ามกลางสถานที่อันโกลาหลเช่นนี้
ไม่ใช่เรื่องง่ายพบเจอ อาจารย์จารึก
ยิ่งไปกว่านั้น
เขายังมอบยันต์สะกดกายชั้นเลิศ แก่พวกเขาโดยไม่ร้องขอ
อะไร!
พวกเขาออกจากถํ้า
เริ่มมุ่งหน้าสู่เมืองมังกร ด้วยเหล่าถานและคณะร่วม
ทาง
ฉินหยุนหาได้มีอันใดต้องกังวล อีก เขาสามารถวิ่งตามได้อย่างสงบใจ
ตกบ่าย
เก้าตะวันแผดเผาร้อนแรง ราวกับสัตว์อสูรที่ ปลดปล่อยเปลว
เพลิงแรงกล้าออกมา
ฉินหยุนเข้าสู่เขตที่หนึ่ง ตลอดช่วงกลางวันแทบไม่
เคยออกมา
ก่อการอะไร ดังนั้น เขาจึงไม่เคยทราบว่าแสงตะวันของเขตที่
หนึ่งจะรุนแรงเพียงนี้
“ข้าแทบโดนเผาจนไหม้เกรียม!”
ฉินหยุนยิ้มแหยกล่าวออก
“เป็นเช่นนี้แหละนะ
เขตหนึ่งเป็นเช่นนี้เสมอมา แม้ดวงตะวัน รุนแรง แต่
พลังวิญญาณและความเข้มข้นของเก้าตะวันก็
แข็งแกร่งยิ่ง หากผู้ใดได้รับ
บาดเจ็บ
อาการสามารถฟื้นฟูได้อย่างรวดเร็วกว่าเมื่ออยู่ข้างนอก!” เหล่า
ถานกล่าว
เป็นเขาคุ้น ชินกับมันแล้ว จึงไม่ได้หลั่งเหงื่อท่วมเช่นฉินหยุน สี
หน้าของผู้อาวุโสโจวเคร่งเครียด
เขากล่าวคําเบา
“มีร่องรอย ออร่าหลงเหลืออยู่
น่าจะเป็นของสัตว์อสูรฝูงใหญ่ แถวนี้มีสัตว์
อสูรฝูงใหญ่เคลื่อนไหว!”
“สัตว์อสูรพวกนี้มีอะไรพิเศษหรือไม่?” เหล่าถานเอ่ยถาม
“มี
ข้ารู้สึกได้ถึงออร่ามังกรจากพวกมัน! หากไม่ผิดพลาด นี่ สมควรเป็น
กลุ่มอสูรมังกรราชสีห์!”
สีหน้าของผู้อาวุโสโจวเผย ความตื่นเต้นออกมา
โจวต้าและโจวเอ้อ
ทั้งสองเองก็ลอบยินดี
“อสูรมังกรราชสีห์
เป็นสัตว์อสูรที่มีสายเลือดมังกรอยู่ในร่าง! พวกมัน
กําจัดหน่วย
ชาวมนุษย์ไปกว่าร้อยคน พวกมันถือว่าเป็นฝูงสัตว์อสูรที่มี
ชื่อเสียงมาก”
“หากเป็นเช่นนั้น หมายความว่าฝูงราชสีห์มังกรพวกนี้
ต่อสู้กับ กองกําลัง
ของมนุษย์มาโดยตลอด? เช่นนั้นก็ต้องได้รับบาดเจ็บ!”
ฉินหยุนยิ้มกล่าว
“ลองไล่ตามพวกมันดู เพื่อจะได้
กําจัดทั้งฝูง!” เหล่าดานขมวดคิ้ว
“อย่าได้
อสูรมังกรราชสีห์มีสายเลือดมังกร พวกมันมีความสามารถฟื้นตัว
สูงลํ้า
ที่นี่คือเขตที่หนึ่ง พวกมัน ยิ่งฟื้นตัวได้รวดเร็วมากขึ้น ต่อให้พวกมัน
ได้รับบาดเจ็บ
ก็ไม่ได้ สาหัส นอกจากนี้ ฝูงสัตว์อสูรนี้ค่อนข้างใหญ่ ข่าว
ลือว่ามีสัตว์
อสูรระดับวิญญาณถึงห้าตัว ส่วนพวกระดับที่เก้ามีหลาย
ร้อย!”
ผู้อาวุโสโจวกล่าวคํา
“หน่วยร้อยคน มีผู้ฝึกตนขอบเขตวรยุทธ์
เต๋าห้าคนเข้าร่วม แต่แล้วพวก
เขาก็ยังแพ้พ่าย
เหลือรอดมา เพียงน้อยนิด! โชคพวกเขาเลวร้ายไม่น้อย
ดันบังเอิญเข้าไปใน
พื้นที่ของอสูรมังกรราชสีห์ เพราะเหตุนั้นจึงถูกขับไล่
ออกมา
กระทั่งผู้ฝึกตนขอบเขตวรยุทธ์เต๋าบางคนยังไม่อาจหนีรอด
ออกมาได้”
โมโม ผู้ซึ่งอยู่ด้านในมิติเก็บของ เอ่ยคําขึ้นอย่างเงียบงัน
“พี่ หยุน
ข้าได้กลิ่นของไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูร มันมีสายเลือดของ มังกร ฝูง
อสูรมังกรราชสีห์นี้จะต้องมีไข่ผลึกแก้วอยู่ไม่น้อย!”
“ไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรสายเลือดมังกร
ลํ้าค่ามากเลยหรือ ขอรับ?” ฉินหยุน
หันไปทางเหล่าถานและเอ่ยถาม
เหล่าถานพยักหน้าตอบ
“แน่นอน! กระทั่งว่าไข่ผลึกแก้วสัตว์
อสูรทั่วไปสิบฟอง ยังไม่อาจเทียบค่า
ได้กับไข่ผลึกแก้วมังกร
อสูรหนึ่งฟอง”
ตอนที่
290 หน่วยที่บ้าระห ่า
ที่โมโมรับรู้ได้นั้นไม่ผิด
ฉินหยุนเชื่อ ว่าอสูรมังกรราชสีห์จะขน ย้ายไข่ผลึก
แก้วสัตว์อสูรไปหาสถานที่ฟักซึ่งเหมาะสม
“เหล่าถาน
ไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรถูกเคลื่อนย้ายไปโดยฝูงอสูร มังกร
ราชสีห์!”
ฉินหยุนกล่าว
“เอาแบบนี้เป็นไร พวกเราไล่
ตามพวกมันไปตรวจสอบ เมื่อถึงเวลา
เป้าหมายของพวกเราก็
เป็นแค่ไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูร ไม่จําเป็นต้องสังหาร
พวกมัน”
ฝูงสัตว์อสูร
หากพวกมันมีไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรจํานวนมาก เช่นนั้นสิ่งล้ําค่า
ที่สุดสําหรับพวกมัน
ก็คือไข่เหล่านั้น ตราบ เท่าที่ได้รับไข่และถอยกลับหนี
หาย
ก็เท่ากับโจมตีได้สําเร็จแล้ว เหล่าถานและผู้อาวุโสโจวต่างมองกันเอง
และพยักหน้า
แน่นอนว่า
พวกเขาเองก็หวาดเกรงอสูรมังกรราชสีห์ หากเป็น ก่อนหน้านี้
พวกเขาคงได้แต่ฝันถึง
แต่ตอนนี้ พวกเขามียันต์สะกดกายชั้นเลิศจํานวน
มาก
หมายความถึงการบุกโจมตีอาจสําเร็จ และสามารถได้รับไข่ ผลึกแก้ว
มังกรอสูรมาครอง!
ตราบเท่าที่พวกเขาได้รับไข่ผลึกแก้วมังกรอสูร
พวกเขาก็ เท่ากับได้รับผล
กําไรครั้งใหญ่
เหล่าถานกล่าว “เอาละ ลองไปดูก่อนแล้วกัน! อสูรมังกร
ราชสีห์ค่อนข้างหวาดระแวง
แม้อยู่ไกลพวกมันก็พบเจอศัตรูได้ แต่อย่าได้
ห่วง
วิญญาณยุทธ์ของผู้อาวุโสโจวค่อนข้างพิเศษ พลังงานที่เขา
ปลดปล่อยออกมาสามารถปิดซ่อนตัวเองได้
ทํา ให้พวกเราสามารถเข้าไป
อยู่ภายในระยะหนึ่งร้อยเมตรของพวกสัตว์อสูรนั่นได้!”
พวกเขาตอนนี้อยู่ห่างจากพวกสัตว์อสูรราวหนึ่งร้อยเมตร
ถือ ว่าใกล้ชิดยิ่ง
ด้วยความเร็วของผู้ฝึกตน
พวกเขาสมควรเดินทางนับร้อยเมตรได้เพียงอึด
ใจ
เท่ากับว่าพวกเขามีจังหวะ มากพอที่จะเปิดศึกอย่างกะทันหัน!
“ติดตามพวกมันไปก่อน
สํารวจตรวจสอบให้ดีแล้วค่อยคิดอ่าน วางแผน!”
เหล่าถานกล่าวเสียงจริงจัง
“หากพวกเราทําได้ สําเร็จ ก็ถือเป็นการเก็บเกี่ยวครั้งใหญ่แล้ว!”
“ไปกัน!” ผู้อาวุโสโจวแทบรอไม่ไหว
หัวเราะออกเสียงดัง จากนั้นจึงตาม
ร่องรอยไปอย่างเร่งรีบ
เป็นเพราะพวกเขามียันต์สะกดกายของฉินหยุน
พวกเขาจึง
มั่นใจว่าสามารถทําได้สําเร็จ ไม่เช่นนั้น กระทั่งคิดพวกเขาก็ไม่
กล้า
ผู้อาวุโสโจวเดินนําหน้า ขณะที่ฉินหยุนและคณะตามติด ด้านหลัง
พวกเขารักษาระยะห่างเอาไว้ที่หนึ่งร้อยเมตร
พวกเขาไล่ตามออร่าของ
มังกรราชสีห์ตลอดทั้งวัน
ก่อนค่อยพบ เจอฝูงสัตว์อสูรเดินไปมาที่ซาก
ปรักหักพังตรงหน้า
ที่ส่วนลึกของเขตหนึ่ง
มีบ้านหลายหลังสร้างลงไปใต้ดิน เป็น ผลให้เกิด
ซากปรักหักพังยุบตัวลงไป
เป็นหลุมขนาดใหญ่ ทว่า ด้านบนกลับโล่งกว้าง
ขึ้นมา
สามารถมองเห็นได้ไกล
“สัตว์อสูรระดับวิญญาณหกตัว!”
ผู้อาวุโสโจวใช้เศษเสี้ยวออ ร่าของตนเอง
สํารวจขณะเผยสีหน้ามืดมน
“นี่ไม่ใช่รับมือได้ โดยง่าย!”
เหล่าถานเดินวนไปมาขณะกล่าว
“อาหยุน เอาเช่นนี้แล้วกัน
เจ้ารับหน้าที่เหมือนเก่า ลอยตัวกลางอากาศ
คอยใช้ปืนใหญ่
ราชันวิญญาณ โจมตีใส่สัตว์อสูรระดับวิญญาณ!”
“ตอนนี้มีกระสุนปืนใหญ่เหลือสามสิบนัด
อย่าได้หวงแหน ใช้ ให้หมดได้
เลย!”
เหล่าถานนําเอากระสุนปืนใหญ่อีกสามสิบนัดที่เหลือออกมา ฉินหยุ
นพยักหน้ารับจริงจัง
เก็บเอากระสุนปืนใหญ่เหล่านั้นสู่ มิติเก็บของ เหล่า
ถานกล่าวต่อ
“โจวเอ้อ
รับหน้าที่จัดการพวกมังกรระดับที่ แปดและเก้าไหวใช่หรือไม่?
เมื่อร่วมใช้งานกับยันต์สะกดกาย
พอใช้ใส่พวกมังกรราชสีห์ ให้ล่อกําลัง
ทั้งหมดของพวกมัน
ออกมา!”
“อีกทางหนึ่ง โจวต้า ผู้อาวุโสโจว
และข้า จะรับหน้าที่จัดการ สัตว์อสูร
ระดับวิญญาณสามตัว!”
“อสูรมังกรราชสีห์กลุ่มนี้
มีระดับวิญญาณทั้งสิ้นหกตัว หาก พวกมันมีไข่
ผลึกแก้วสัตว์อสูร
อย่างน้อยก็ต้องมีสองตัวคุ้มกัน ไข่เอาไว้ อาหยุน
เป้าหมายเจ้าคือสัตว์อสูรที่คุ้มกันไข่ผลึก
แก้ว!”
“ด้วยวิธีนี้
ข้าจะต้องยิ่งระมัดระวังยามใช้งานปืนใหญ่ราชัน วิญญาณ” ฉิน
หยุนกล่าว
“ข้าไม่คิดอยากเผลอทําไข่ผลึกแก้ว
สัตว์อสูรแตกกระจาย!”
“ด้วยเกียรติของมังกรราชสีห์
พวกมันจะใช้พวกระดับเจ็ดและ แปด ขน
ย้ายร่างมนุษย์จํานวนมากมาเพื่อกักเก็บไว้เป็นอาหาร!
ตอนนี้ต้องหาว่า
พวกมันซ่อนไข่ผลึกแก้วเอาไว้ที่ใด”
ผู้อาวุโส โจวเป็นกังวลเล็กน้อย
“มันจะต้องมีไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรอยู่ใน
ฝูงสัตว์อสูรขนาดใหญ่ เรื่องนี้ไม่
เป็นที่สงสัยแต่อย่างใด”
“พวกเราจะลงมือช่วงกลางวัน?” ฉินหยุนเอ่ยถาม เขารู้สึกว่า
หากใช้พลัง
เงาในช่วงกลางคืน
จะยิ่งทําให้ตัวเองซ่อนตัวตนได้ ดียิ่งกว่า
“โจมตีช่วงกลางวัน!
ความมืดในช่วงกลางคืน ร่างมังกรราชสีห์ ทั้งตัวเป็นสี
ดําสนิท
มันสามารถปลดปล่อยหมอกสีดําออกมา กลบร่องรอยตัวเอง
ไม่ใช่เรื่องดีหากคิดโจมตีมันตอนนั้น”
ผู้อาวุโสโจว์กล่าวตอบ
“ทุกคน อย่าได้หวงแหนยันต์สะกดกายชั้นเลิศ
ปกป้องชีวิต เอาไว้คือสิ่ง
สําคัญ!
ในช่วงเวลาคับขัน ให้โยนพวกมันออกไป จัดการสะกดมังกร
ราชสีห์เอาไว้”
ฉินหยุนกล่าวยํ้าเตือน
“ข้า จะคอยคุ้มกันจากระยะไกล
เมื่อสถานการณ์ได้ที่ ข้าจะเร่งรีบ เข้าไป
ฉกชิงเอาไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรออกมา!”
เขาเชี่ยวชาญเคล็ดวิชาเทวะควบคุม
ดังนั้นจึงสามารถควบคุม สิ่งของลอย
ไปมากลางอากาศ
การฉกชิงเอาไข่ผลึกแก้วสัตว์ อสูร วิธีการนี้จะ
ปลอดภัยกว่า
“เอาตามนี้! ครั้งนี้พวกเราต้องทําให้สําเร็จ!”
เหล่าถานกล่าว เปี่ยมด้วย
ความมั่นใจยิ่ง
ผู้อาวุโสโจวยิ้ม “ไปกัน ข้าคุ้มกันระหว่างทางให้เอง อาหยุน
เจ้าสามารถเห็นสถานการณ์โดยรวม
หากไม่บินกลางอากาศได้ ย่อมดีกว่า
มันจะกลายเป็นเป้าได้ง่ายหากอยู่กลางอากาศ”
เขาปลดปล่อยพลังออกมาปกปิดออร่าตนเอง
ปกคลุมร่างฉัน หยุนและ
คณะขณะเคลื่อนเข้าใกล้ฝูงสัตว์อสูร
“มีคนอยู่มาก พวกสารเลวนั่น! มี
หลายหน่วยคอยจับตามอง
ระยะไกล เฝ้าสังเกตฝูงอสูรมังกรราชสีห์”
ผู้อาวุโสโจวสัมผัสได้
ถึงออร่าของคนจํานวนมาก เขาสบถออกเสียงเบา
“ไม่เป็นไร พวกนั้นไม่กล้าโจมตี
หากพวกมันคิดโจมตี พวกมัน คงทําไป
นานแล้ว
พวกมันคงไม่เอาแต่เฝ้ามองจากระยะไกล!” เหล่าถานเอ่ยคํา
ด้วยท่าทีสงบ
ห่างไกลออกไปกว่าสองพันเมตร
มีหลายคนลอยอยู่กลาง อากาศสูงหลาย
ร้อยเมตร
สายตาพวกเขาจับจ้องอสูรมังกร ราชสีห์ฝูงใหญ่กลุ่มนี้
อสูรมังกรราชสีห์ร่างกายไม่เล็ก
ที่เล็กที่สุดก็ยาวยี่สิบเมตรแล้ว แผ่นหลัง
พวกมันยังมีร่างศพมนุษย์แบกหามเต็มไปหมด
ตัวที่ ใหญ่ที่สุดก็ยาวหลาย
สิบเมตร
ราวกับเนินเขาย่อม ๆ ลูกหนึ่ง โฮวฉิงเฟิงถอนหายใจ
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น