ตอนที่381: การเปลี่ยนแปลงและสายเลือด (2) แปลนิยาย.วันจันทร์ที่4 มิถุนายน 2018 ความแข็ง ความต้านทานความร้อน ความเหนียวแน่น สื่อพลังงาน ต่างๆ ฯลฯ....แถวข้อมูลอยู่ในสายตาของแองเจเล่ [เริ่มต้นจำลองการเปิดใช้งาน] ชิปรายงานกลับ แองเจเล่รอประมาณสิบวินาทีและในที่สุดขลุ่ยก็หยุดหมุนในสายตาของ เขา [วิธีเปิดใช้งาน: เลือดสด นำพลังจิตของคุณใส่ไปในรูที่สาม สี่และเจ็ด] แองเจเล่ยังคงสงบ เขายกมือซ้ายขึ้นและชี้ไปข้างหน้าด้วยนิ้วชี้ ปลาย ของนิ้วของเขาถูกเฉือนและมีเลือดไหลลงไปบนผิวของขลุ่ย มันดูเหมือนจะเกิดปฏิกิริยาทางเคมีเมื่อเลือดสัมผัสกับขลุ่ย ขลุ่ยสั่น และมีเปลวไฟสีแดงเข้มปลดปล่อยออกมาจากรู เปลวไฟสีแดงเข้มก่อเป็นกลุ่มนางเงือกขนาดเท่าฝ่ามือและพวกเงือกก ็ เริ่มหมุนรอบร่างกายของแองเจเล่ ชี่ เปลวไฟปลดปล่อยออกมาจากขลุ่ยและนางเงือกระเหยไปในอากาศที ละนาง แองเจเล่หรี่ตาในขณะที่มีคลื่นพลังจิตล่องหนแบ่งเป็นสามส่วนเข้าไปใน รูที่สาม ห้าและเจ็ดของขลุ่ยอย่างแม่นยำ ฟู่ มีเปลวไฟสีแดงเข้มที่รุนแรงออกมารจากช่องทั้งหมดในขลุ่ย เปลวไฟ ลอยอยู่ข้างหน้าของแองเจเล่แล้วเปลี่ยนเป็นนางเงือกขนาดใหญ่ น่าแปลก มีกุญแจอยู่ตรงกลางหน้าอกของนางเงือก กุญแจสีทองมีผิว ไม่ต่างจากกุญแจธรรมดา แองเจเล่ยกมือขวาขึ้นและหมุนกุญแจ แค๊รก นางเงือกเปิดปากของเธอและปลดปล่อยลำแสงสีแดง แสงโดน หน้าผากของแองเจเล่อย่างแรง แองเจเล่เอนไปด้านหลังเนื่องจากแรงกระแทก เครื่องหมายแมงป่องสีแดงระหว่างคิ้วของเขาปรากฏและมันก็ดูดซั บ แสงสีแดงสดใส รายละเอียดถูกโอนเข้าไปในสมองของเขา มันใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงเพื่อให้นางเงือกเสร็จสิ้นการถ่ายโอน ข้อมูลให้แองเจเล่ วู้ดดด นางเงือกแยกเป็นเปลวไฟสีแดงและกลับเข้าไปในขลุ่ย แองเจเล่ส่ายหัว มันดูเหมือนเขาพยายามเข้าใจรายละเอียดที่เพิ่งส่งเข้ า มาในสมองของเขา 'เทคลับเช่นนี้สามารถเรียนรู้ได้โดยสิ่งมีชีวิตโบราณที่มีสายเลือดบริสุทธ ์ิ เท่านั้น.......แม้ว่าสายเลือดของข้าจะสกัดจากผู้สืบทอดของสิ่งมีชีวิต โบราณ ข้ายังสามารถศึกษาเทคนิคนี้....' มีหลายความคิดเกิดขึ้นในใจของเขาแต่สีหน้าของแองเจเล่ไม่ได้ เปลี่ยนไป 'เอาล่ะ ข้าจะข้าม่สวนที่ทำให้สับสนและศึกษาพื้นฐานก่อน....บางทีข้า สามารถเริ่มฝึกฝนได้ในไม่ช้านี้......' แองเจเล่คว้าขลุ่ยและเอากลับเข้าไปในถุงกระเป๋าหลังจากที่เปลวไฟ ทั้งหมดหายไป เขาเดินไปทางว้ายและนั่งขัดสมาธิ เขาหลับตาแน่นและนั่งอยู่ในห้องอ่านหนังสือเงียบๆ ตราสายเลือดทั้ง สองบนหน้าอกปลดปล่อยแสงสีแดงที่ทำให้มองไม่เห็นออกมา แสงสีแดงเปลี่ยนเป็นสายพลังงานและเริ่มหมุนรอบร่างกายของแองเจ เล่ เวลาได้ผ่านไป ตราทั้งสองบนหน้าอกของแองเจเล่เริ่มผสานกัน หลังจากผ่านไปหลายชั่วโมง ชุดคลุมโลหะสีดำค่อยๆหลอมละลายบนหน้าอกของแองเจเล่และมันก ็ ซึมเข้าผิวหนังของเขา หลายวินาทีต่อมาตราสายเลือดทั้งสองก็ผสานกันอย่างสมบูรณ ์พวก มันเปลี่ยนเป็นลูกเนื้อสีแดงเบลอและมันดูเหมือนบอลลูนบนหน้าอก ของแองเจเล่ ลูกเนื้อสีแดงปลดปล่อยเส้นเลือดนับไม่ถ้วนที่ดูเหมือนรากต้นไม้พวก มันปกคลุมทั้งร่างกายของแองเจเล่อย่างรวดเร็ว สิบนาทีต่อมาแองเจเล่ก็ปกคลุมไปด้วยเส้นเลือดที่น่ากลัวรวมถึง ใบหน้าของเขา เลือดออกมาจากลูกเนื้อสีแดงส่งเข้าไปในร่างกายของแองเจเล่ผ่านเส้น เลือด ลูกเนื้อดูเหมือนหัวใจดวงที่สองของแองเจเล่มันกำลังเต้นอย่างรวดเร็ว แองเจเล่หมดสติไปแล้วแต่เขายังรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่มาจาก ผิวหนัง มันรู้สึกเหมือนเขากำลังถูกแทงด้วยเข็มแหลมนับพัน เขาชินกับความเจ็บปวดอย่างรวดเร็วเพราะเขารอดชีวิตจากการต่อสู้ที่ อันตรายนับไม่ถ้วนในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แองเจเล่ไม่ได้เป็นชายหนุ่ม ที่ไม่สามารถรับมือกับความเจ็บปวดได้อีกต่อไป เขาไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแต่เขารู้สึกได้ว่าความเจ็บปวดกำลัง หายไป แองเจเล่เปิดตาอีกครั้งและเขาสังเกตว่าห้องมันเละ มันดูเหมือนวัตถุทั้งหมดในห้องอ่านหนังสือปลิวลงบนพื้นด้วยลมที่ รุนแรง ภาชนะบางอย่างที่อ่อนเหมือนแก้ว ถ้วยแก้วและหลอดทดลอง โดนผนังหรือพื้น พวกมันแตกเป็นชิ้นๆและมีของเหลวที่มีสีสันอยู่ทุกที่ แองเจเล่ค่อยๆลุกขึ้นยืนจากพื้นและเท้าของเขาก็ชาเพราะเขานั่งอยู่บน พื้นนานเกินไป เขารู้สึกคันหัวและกลางคิ้วของเขา แองเจเล่มองไปที่หน้าอกของเขา ลูก เนื้อสีแดงได้หายไปแล้วและตราสายเลือดทั้งสองก็ไม่มีอยู่อีกต่อไป เขายกมือขวาขึ้นและกำหมัดแน่น มันรู้สึกเหมือนร่างกายของเขาเบาขึ้น ด้วยเหตุผลบางอย่าง 'ความแข็งแกร่งนี้.....ความแข็งแกร่งบริสุทธ์ิของร่างกายภาพของข้า....' แองเจเล่สังเกตว่าร่างกายของเขาดูต่างออกไปและเขารู้สึกถึงพลังงาน จากภายใน แองเจเล่โบกมือขวาหลังจากที่อาการชาหายไปจากเท้าของเขา ของเหลวโลหะเงินค่อยๆก่อเป็นกระจกข้างหน้าเขา "อะไรวะ...." แองเจเล่ตกใจ ชายในกระจกดูแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิ ง ใบหน้าของแองเจเล่ยังเหมือนเดิมแต่มีรอยแตกขนาดเล็กสองรอยที่ที่ คิ้วของเขาควรอยู่พวกมันดูเหมือนคู่ดวงตาที่กำลังปิดและมีแสงสีทอง รั่วออกมาจากรอย นอกจากนี้ยังมีเขาสีแดงเข้มปรากฏอยู่ด้านบนของศีรษะของเขา มันโต ระหว่างผมสีแดงยาวของเขา ร่างกายของแองเจเล่แข็งแกร่งขึ้น เขาดูเหมือนบาร์บาเรี่ยนที่เพิ่งออก จากภูเขาหิมะในกระจก เขาสัมผัสคิ้วใหม่ของเขาและพบว่าพวกมันคล้ายผิวเปลือกตา 'น่าสนใจ.....แต่จะเกิดอะไรขึ้นถ้าข้ากลับไปที่โลกหลัก....ร่างกายของข้ า จะอยู่ในรูปนี้หรือไม่' 'ซีโร่ ตรวจสอบร่างกายของข้าเสร็จสิ้นหรือยัง' [สายเลือดโบราณทั้งสองได้ผสานกันและสิ่งเจือปนก็ถูกลบออก ค่ า สถานะของคุณกำลังเพิ่มขึ้นในอัตราที่รวดเร็ว...] [แองเจเล่ ริโอ ความแข็งแกร่ ง 21 ความว่องไว 18.5 ความอึด 32 พลัง จิต 157.1 มานา 157.2 ความต้านทานไฟ 247 ความต้านทานอื่น 104 ถึงขีดจำกัดยีนแล้ว สุขภาพดีความสามารถตราสายเลือดเปลี่ยนเป็น ความสามารถพิเศษ] ซีโร่รายงานกลับอย่างรวดเร็ว 'มันบ้ามาก....' แองเจเล่อ้าปากค้าง ความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นเป็น 21 จาก 15 และความว่องไวของเขาเพิ่มขึ้นเป็น 18 จาก 11 พลังจิ ต เพิ่มขึ้ น 30 และความอึดเพิ่มมากกว่า 10 ค่าสถานะใหม่ของแองเจเล่น่ากลัว.......เขามั่นใจว่าเขาสามารถรับมือ กับคาถาไฟที่ร่ายโดยพ่อมดระดับสองได้ด้วยร่างกายภาพของเขา เขา เพียงแค่ยืนรอฝ่ายตรงข้ามใช้พลังจิตและมานาทั้งหมด เขาโบกมือขวาอีกครั้งและกระจกโลหะก็หายไป สีหน้าของแองเจเล่เริ่มเคร่งเครียด ดูเหมือนว่าเขากำลังคิดเรื่องอะไร บางอย่าง ไม่กี่วินาทีต่อมาเขาก็กดตรงกลางหน้าอกของเขาและร่างกายของเขาก ็ หายไปจากห้อง  ที่โลกหลักภายในคฤหาสน์ข้างแม่น้ำแนส ร่างกายของแองเจเล่ค่อยๆปรากฏในห้องอ่านหนังสือ เขารีบสร้างกระจกเงินอีกบาน ชายในกระจกดูเหมือนมนุษย์ธรรมดา แองเจเล่กำหมัดแน่น สิ่งเดียวที่เปลี่ยนไปคือคุณลักษณะของเขา นอกจากนี้เขาสังเกตว่าไม่สามารถเปิดใช้งานความสามารถของตรา สายเลือดในโลกหลักได้อีกต่อไป มันดูเหมือนมีบางอ่ยางขัดขวางเขา จากการทำเช่นนั้น มันดูเหมือนมีพลังลึกลับขัดความสามารถสายเลือดของเขา ความสามารถของโน้ตดนตรีและสแกนความทรงจำจากตรารูปดวงตา ได้เปลี่ยนเป็นความสามารถพิเศษของเขาแล้ว แต่ว่าเขายังไม่เปิดใช้ งานตรารูปดวงตาอย่างเต็มที่ 'ทำไมดินแดนฝันร้ายถึงแตกต่างจากโลกหลัก' แองเจเล่สับสน เขาเดินไปที่หน้าต่าง กระจกถูกปิดกั้นด้วยม่านและมีเพียงแสงแดดสี ทองไม่กี่เส้นที่ส่องผ่านช่องว่างระหว่างม่านและหน้าต่าง แองเจเล่ขยับ ม่านไปด้านข้างและมองออกไปข้างนอก เขาเห็นลินกำลังพูดกับแม่บ้าน คนใหม่ที่เพิ่งจ้าง แม่มดกำลังสวมชุดเดรสสีดำยาว เธอสังเกตเห็น สายตาของแองเจเล่และเงยหน้าขึ้น แองเจเล่พยักหน้าให้ลินผ่านหน้าต่าง เขาลดม่านและกลับไปตรงกลาง ของห้อง จากนั้นเขากดหน้าอกของเขาอีกครั้ง ชี่ แสงสีแดงกะพริบข้างหน้าสายตาของเขา เขากลับไปที่ดินแดนฝันร้ายอีกครั้งและมีหมอกสีแดงในอากาศ เขาสร้างกระจกโลหะอีกครั้ง เขาปรากฏบนศีรษะของเขาและคิ้วของเขา ก็กลับเป็นคู่ดวงตา เขามองไปที่กระจกและเริ่มคิด 'การผสานของสายเลือดเป็นผลจากการศึกษาพื้นฐานของเทคนิคลับ ของผู้สืบทอด สายเลือดที่ข้าใช้สกัดอย่างเหมาะสมและวิธีที่ข้าใช้ก ็ เรียบง่าย ไม่มีเหตุผลใดที่ผู้สร้างของเทคนิคจะเขียนรายละเอียดปลอม ลงไป ข้าแน่ใจว่าสภาพแวดล้อมที่ต่างกันคือเหตุผลทีว่าทำไมรูปลักษณ ์ ของข้าถึงเปลี่ยนไป.....' แองเจเล่พยายามคิดให้ออกว่าเกิดอะไรขึ้นกับ ร่างกายของเขา 'น่าเศร้าที่เฮนน์กำลังศึกษาลูกแก้วพันเงาในตอนนีมิฉะนั้นข้าจะถาม เธอเกี่ยวกับสถานการณ์' แองเจเล่ส่ายหัวเล็กน้อย พ่อมดระดับสูงสามารถใช้เวลาหลายปีเพื่อศึกษาของหายากและเฮนน ์ ไม่ได้พูดกับเขามาหลายเดือน สิ่งที่ดีคือคลื่นพลังจิตของเฮนน์ถูกปกคลุมด้วยลูกแก้วพันเงาและนั่น เป็นเหตุผลว่าทำไมลอร์ดเงาถึงไม่ได้มาหาข้า แองเจเล่เลียริมฝีปากและมีรสชาติแปลกๆในปากของเขา เขาประหลาด ใจเล็กน้อยและเปิดปากของเขา เขาเห็นว่ามีฟันแหลมคมมากมายในปากของเขาผ่านกระจก ฟันมี รูปร่างเหมือนฟันจระเข้และมีแสงสีขาวสะท้อนอยู่บนฟัน ตอนที่382: พลังของสายเลือด (1) แปลนิยาย.วันศุกร์ ที่ 8 มิถุนายน 2018 แองเจเล่ถูฟันของเขาด้วยมือขวาและมันรู้สึกเหมือนใบเลื่อย 'ข้าไม่รู้แม้แต่ร่างจริงของข้าว่ามันเป็นแบบไหน ร่างจริงเป็นพื้นฐานของ เทคนิคลับของผู้สืบทอดทั้งหมด ข้ามีสายเลือดสาวแมงป่อง สายเลือด ของยักษ์ตาเดียว สายเลือดของเอลฟ์ไม้และดวงวิญญาณของข้าที่มา จากโลก.....ข้าสงสัยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าข้ารวมพวกมันทั้งหมดเข้า ด้วยกัน....' แองเจเล่โบกมือขวาและกระจกก็หายไป จากนั้นเขาก็รีบขสร้าง หน้ากากสีดำบนใบหน้าของเขา เขาหันกลับไปเปิดประตูและออกจากห้องอ่านหนังสือ แองเจเล่สังเกตเห็นว่าโอเฟียร์และเฟรย่าโต้เถียงกัน พวกเธอนั่งอยู่ห่าง กันและไม่ได้พูดคุยกัน เขามองไปที่หญิงสาวทั้งสองและเดินไปหาพวกเธอ "โอเฟียร ์บอกข้ามาสิว่ามีพื้นที่ที่เต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ใกล้ๆ ที่นี่หรือไม่" แองเจเล่ไม่แน่ใจว่าเขาแข็งแกร่งแค่ไหนหลังจากที่ร่างกาย ของเขาอัพเกรด เขาต้องการทดสอบพลังของเขากับสิ่งมีชีวิตของ ดินแดนฝันร้าย โอเฟียร์รีบลุกขึ้นยืนเมื่อเธอเห็นแองเจเล่เดินเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม เธอลังเลหลังจากที่ได้ยินคำถาม "นายท่าน ข้าไม่คุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมแต่ข้ารู้ว่ามีสิ่งมีชีวิตทีชื่อ ปีศาจน้ำในแม่น้ำใกล้เมืองเมฆาทมิฬ มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งและ ท่านสามารถไปลองดูได้ " "หืม เมืองเมฆาทมิฬ" แองเจเล่ย่นคิ้ว เขาไม่ได้ต้องการเดินทางไปไกล ขนาดนั้น "ไม่เป็นไร ข้าจะลองหาตัวอื่นในพื้นที่ที่อยู่ใกล้ๆคฤหาสน์ " เฟรย่าเดินมาหาแองเจเล่และกระโดดเข้าอ้อมกอดของเขา "กรีน ทำไม ท่านถึงสวมหน้ากาก" เธอถามด้วยความอยากรู้หญิงสาวอายุมากกว่า 20 ปีแต่เธออยู่ในคฤหาสน์เป็นเวลานานทำให้จิตใจของเธอยังเด็ก "มีปัญหากับใบหน้าของข้าและข้าไม่ต้องการทำให้เจ้ากลัว" แองเจเล่ ลูบผมนุ่มของเฟรย่าและตอบอย่างอ่อนโยน "เอาล่ะ เจ้าทั้งสองควรอยู่ ในคฤหาสน์ ข้าจะรีบกลับมา" แองเจเล่ทำให้เฟรย่าสงบลงและมอบห้องให้โอเฟียร์ จากนั้นเขาก็รี บ ออกจากคฤหาสน ์ เขายืนอยู่นอกบาเรียและมองไปรอบๆ ทางซ้ายมีแม่น้ำแนสและทางขวามีป่าที่นำไปสู่เมืองเมฆาทมิฬ เขาลังเลชั่วครู่และเดินผ่านระหว่างแม่น้ำและป่า เส้นทางนำไปสู่ที่ว่างที่ไม่มีที่สิ้นสุด สายตาของแองเจเล่ปิดกั้นไปด้วย หมอกสีเทาบางๆ แองเจเล่เดินไปตามทางเดินและผ่านต้นหลิวสีเขียวเข้มหลายต้น กิ่งไม้ ยาวของต้นไม้ได้สั่นไหวในสายลม เขาได้ยินบางอย่างสั่นสะเทือนในอากาศหลังจากที่เดินสักพัก แองเจเล่ค่อยๆหยุดและมองไปรอบๆ ทุกอย่างปกคลุมไปด้วยหมอก เขาได้ออกมาไกลจากคฤหาสน์ทำให้มันมีหมอกหนาขึ้น เขาแทบมองไม่เห็นผิวสีเขียวของแม่น้ำและสิ่งเดียวที่เห็นได้อย่าง ชัดเจนในสายตาของเขาคือโคลนใต้ฝ่าเท้าของเขา วู้ดดด เสียงดังขึ้นเรื่อยๆ มันฟังดูเหมือนมีกลุ่มผึ้งกำลังใกล้เข้ามา แองเจเล่ร่ายคาถาเสียงเบาและมีตาไฟปรากฏใกล้ร่างกายของเขา ตา หายไปในอากาศหลังจากนั้นประมาณหนึ่งวินาที เขายกมือขวาขึ้นและปลดปล่อยลูกลาวาไปทิศทางของเสียง ลูกลาวาสีแดงเข้มค่อยๆบินไปที่หมอกที่อยู่ห่างออกไปพร้อมกับคลื่ น ความร้อนที่มันปลดปล่อยออกมา ชี่ มีดวงตาเบลอปรากฏตรงกลางลูกลาวาและสังเกตสภาพแวดล้อม มีหน้าจอแสงสีแดงปรากฏข้างหน้าร่างกายของแองเจเล่ มันแสดงฉากที่ ดวงตาบนลูกลาวากำลังเห็น ด้านซ้ายและด้านขวาจมอยู่ในหมอกสีขาวและโคลนบนพื้นกำลัง เคลื่อนที่ไปข้างหลัง แองเจเล่ได้ยินเสียงลมจากหน้าจอแสง ทันใดนั้นก็มีเงาขนาดมหึมาปรากฏบนหน้าจอแสง รูม่านตาของแองเจเล่หดลง สิ่งมีชีวิตที่ปรากฏข้างหน้าเขาเป็นแมลงปอสีดำขนาดใหญ่ แมลงปอยาวมากกว่าสิบเมตรและปีกโปร่งใสข้างหลังมันกำลัง สั่นสะเทือน นอกจากน่ี้วิธีที่แมลงปอกำลังบินดูคล้ายผึ้ง แมลงปอค่อยๆบินไปเหนือผิวของแม่น้ำ มันดูเหมือนแมลงปอกำลังมอง หาอาหาร ช่า ปากของแมลงปอขยับเล็กน้อย ลูกลาวาอยู่ภายในสายตาของมันแล้ว ชี่ ตู้ม ทันใดนั้นแมลงปอก็หายไปจากหน้าจอแสงเมื่อลูกลาวาระเบิด หน้าจอ แสงเปลี่ยนเป็นเปลวไฟและค่อยๆตกลงไปบนพื้นดิน วู้ดดด เสียงสั่นสะเทือนยังใกล้เข้ามา มันใกล้ขึ้นเรื่อยๆ สีหน้าของแองเจเล่เปลี่ยนไป เขาสร้างดาบเงินยาวที่มีเปลวไฟสดใส กำลังลุกไหม้บนปลายของมั น มีเงาดำกะพริบข้างหน้าสายตาของเขาเมื่อเขาเตรียมดาบ ตุ้บ บางอย่างโดนหน้าอกของเขาแต่มันถูกปิดกั้นด้วยโล่ดำที่สร้างจาก สนามพลังโลหะ 'ความแข็งแกร่งของสิ่งมีชีวิตนี้น่ากลัว....' แองเจเล่ยืนอยู่ที่นั่นและเขา ไม่ได้ขยับแม้แต่นิ้วเดียว ความแข็งแกร่งของเขา 21 และด้วยความ แข็งแกร่งเช่นนี้เขาก็สามารถจัดการกับแรงกระแทกได้อย่างง่ายดาย แองเจเล่จับดาบแน่นและฟันไปข้างหน้า เงาดำกำลังใกล้เข้ามา มันดูเหมือนเงานั้นกำลังเข้ามาใกล้ใบดาบ เคร๊ง เงาดำปลิวไปด้วยแรงกระแทกและมันดูเหมือนเงาจะหยุดลงหลังจากที่ โดนต้นไม้ ดาบในมือของแองเจเล่ดูเหมือนขอบของจันทร์เสี้ยว แองเจเล่ย่นคิ้วและดาบดูดซึมเข้าไปในผิวหนังของเขา โลหะผสมไม่แข็ง พอที่จะเพิ่มค่าสถานะของเขา เขาก้าวไปข้างหน้า หมอกค่อยๆหายไปและในที่สุดก็มองเห็นได้อย่าง ชัดเจน ต้นไม้ขนาดใหญ่สองต้นในป่าถูกทำลายและร่างของแมลงปอสีดำ ขนาดใหญ่ได้จมลงไปในลำต้นของต้นไม้ต้นที่สามตรงกลาง ตาซ้าย ของแมลงปอถูกตัดครึ่งและตาขวาของมันได้แตก ปีกของมันถูกทำลาย เป็นชิ้นๆแต่แมลงปอยังขยับและดิ้นรน 'แมลงปอมีร่างกายที่แข็งแกร่ง.....' แองเจเล่ยกย่องสัตว์ประหลาดในใจ 'ข้าไม่ได้ใช้พลังทั้งหมดของข้าแต่ความเสียหายกายภาพเหนือกว่า 300 หน่วยและมันสามารถทำลายคริสตัลที่มีผิวที่แข็งที่สุดได้อย่างง่ายดาย แต่สัตว์ประหลาดนี้ไม่ตายหลังจากที่โดนโจมตีโดยตรง....' แองเจเล่เดินไปหาแมลงปอและยกนิ้วชี้มือขวาขึ้นเล็งไปที่หัวของสัตว ์ ประหลาดนั้น ชี่ เข็มเงินกะพริบในอากาศ มีรูเลือดปรากฏตรงกลางหัวของแมลงปอ 'สแกนโครงสร้างยีนให้ข้าและตรวจสอบว่าแมลงปอมีสายเลือดโบราณ หรือไม่' แองเจเล่สั่ ง จุดแสงสีน้ำเงินกะพริบข้างหน้าสายตาของเขา [สร้างงาน กำลังสแกน....] เสียงเครื่องกลของซีโร่ดังก้องในหูของเขา โฮโลแกรมของแมลงปอปรากฏในสายตาของแองเจเล่ โฮโลแกรมเลื่อน ไปที่รูเลือดบนหัวของแมลงปอและภาพรายละเอียดเนื้อสีขาวของ สิ่งมีชีวิตแสดงอยู่ข้างหน้าสายตาของเขา ไม่กี่วินาทีต่อมาฉากก็เปลี่ยนไปอีกครั้งและมันก็เปลี่ยนเป็นเซลล์หก เหลี่ยม ชี่ โฮโลแกรมหายไปจากสายตาของแองเจเล่ [วิเคราะห์เสร็จสิ้น ไม่พบสายเลือดโบราณ ไม่พบความสามารถพิเศษ ความแข็งแกร่งของแมลงปอมาจากโครงสร้างร่างกายพิเศษของมัน] 'โครงสร้างร่างกาย' ด้วยเหตุบางอย่างคำพูดนี้ทำให้แองเจเล่นึกถึง ทหารโครงกระดูก นอกจากนี้เขาตระหนักว่ามีการประยุกต์ใช้รูน พื้นฐานที่กล่าวถึงในเทคนิคลับของผู้สืบทอด 'บางทีข้าควรจะลองในภายหลัง....' แองเจเล่ดูตื่นเต้นเล็กน้อย เขาทิ้งร่างของแมลงปอบนพื้นและเดินไปตามแม่น้ำ ครั้งนี้เขาต้องการดู ว่าเขาสามารถทำอะไรได้ในฐานะพ่อมดระดับสอง เขาใช้บัพพลังงาน ลมกับร่างกายของเขาเพื่อให้เขาสามารถเคลื่อนที่ได้เร็วขึ้น แองเจเล่ตัดสินใจที่จะไม่พึ่งพาพลังของสายเลือดเมื่อพยายามต่อสู้กั บ สัตว์ประหลาดในป่าเพื่อให้รู้ว่าสายเลือดช่วยเขาได้มากแค่ไหน แมลงปออีกสองตัวปรากฏเหนือแม่น้ำจากทางซ้าย แองเจเล่ได้ยินเสียง ที่เกิดจากปีกของมั น แมลงปอตัวซ้ายสีดำและตัวขวามีสีแดง พวกมันเล็กกว่าตัวที่แองเจเล่ เพิ่งฆ่ า แองเจเล่ปลดปล่อยลูกลาวาสองลูกโดยไม่ได้ตั้งเป้าหมายจากนั้นก็รี บ ก้าวถอยหลังและขยับไปด้านข้าง เขายกมือขวาขึ้นและเริ่มทำท่าที่ กระตุ้นคาถา นอกจากนี้เขายังเอาหลอดและขวดออกมาโดยใช้มือขวา ภาชนะทั้งหมดตกลงไปบนพื้นอย่างรวดเร็ว เพล้ง เพล้ง เพล้ ง มีโกเล็มดินและโกเล็มลมสองตัวสร้างบนพื้นข้างแม่น้ำหลังจากเกิด เสียงดั ง โกเล็มดินสีน้ำตาลเข้มสูงมากกว่าสามเมตร มันทุบหน้าอกของมันด้วย กำปั้นหลายครั้งและเปิดปาก โกเล็มลมโปร่งใสสองตัวกำลังหมุนอยู่ใกล้โกเล็มดินและปลดปล่อยสาย พลังงานสีเขียวอ่อน พวกมันพยายามจับแมลงปอสองตัวโดยใช้สาย พลังงาน สายถูกทำลายโดยแมลงปออย่างต่อเนื่องแต่พวกมันก็ประสบ ความสำเร็จในการทำให้แมลงปอช้าลง ตู้ม หนึ่งในนั้นหลบการโจมตีจากโกเล็มดินไม่พ้นและมันถูกโยนเข้าไปใน แม่น้ำ แมลงปออีกตัวใช้โอกาสนี้และเอาเศษก้อนหินขนาดใหญ่ออก จากร่างกายของโกเล็มด้วยการโจมตีของมั น สีหน้าของแองเจเล่เปลี่ยนไป โกเล็มดินไม่ได้สร้างมาจากโคลนธรรมดา มันทำมาจากหินแกรนิต ร่างกายของโกเล็มแข็งแกร่งและแข็งกว่าธาตุ ดินธรรมดา อย่างไรก็ตามโกเล็มแกรนิตไม่สามารถฟื้นฟูร่างกายของมั น ได้เหมือนโกเล็มที่ทำมาจากโคลน แองเจเล่มั่นใจว่าโกเล็มดินธรรมดาสามารถถูกทำลายจากการโจมตี ของแมลงปอได้อย่างง่ายดาย เขาร่ายคาถาเสียงเบาและสร้างลูกปัดไฟหลายลูกเหนือฝ่ามือของเขา พวกมันดูเหมือนกำไลทับทิมที่ล้อมรอบไปด้วยเปลวไฟ "ไพโรบลาสต์" เขาตะโกนและปลดปล่อยกำไลทับทิมจากมือของเขา กำไลบินไปทางแมลงปอสีดำที่โยนเข้าไปในแม่น้ำ ตู้ม มีวงเปลวไฟที่รุนแรงระเบิดในอากาศ แมลงปอปลิวกลับเข้าไปในน้ำและเริ่มจมลงไป แองเจเล่เหลือบไปมองที่โกเล็มแกรนิตและโกเล็มลมทั้งสองที่กำลังต่อสู้ กับแมลงปอสีแดง จากนั้นก็รีบร่ายคาถาสะกดหมวดลมระดับสอง สายสีเขียวนับไม่ถ้วนออกมาจากมือของเขาและบินไปทางแมลงปอ สายดูคล้ายกับสายที่ปล่อยออกมาจากโกเล็มลม สายทั้งสองประเภท รวมกันและในที่สุดมันก็ทำให้แมลงปอสีแดงช้าลง โกเล็มแกรนิตโจมตีแมลงปอด้วยกำปั้นขวาของมัน แมลงปอสีแดงเอนลงไปและหางของมันไปโดนพื้น จากนั้นมันก็พุ่งไป หากำปั้นของโกเล็ม ตึ้ง มีเสียงดั ง โกเล็มเอนไปข้างหลังหลังจากที่โดนโจมตี ดูเหมือนแมลงปอแข็งแกร่ ง กว่า ชี่ แมลงปอสีแดงทำเสียงและหมุนในอากาศ มันเริ่มพุ่งไปทางโกเล็มอีก ครั้ง ตู้มมม โกเล็มแกรนิตสูญเสียสมดุลของมันหลังจากที่โดนโจมตีแมลงปอสีแดง เพิ่มความเร็วของมันและโจมตีโกเล็มอีกครั้งก่อนที่มันจะตั้งตัวได้ โกเล็มลมและแองเจเล่แทบจะไม่สามารถจับแมลงปอด้วยสายพลังงาน ของพวกเขาได้ แม้ว่าแองเจเล่สามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวของแมลงปออย่าง ง่ายดายแต่เขาก็ต้องการต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตนี้โดยใช้พลังของพ่อมดระดับ สอง เขาบอกให้ซีโร่จำลองและมันดูเหมือนว่าแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่พ่ อ มดระดับสองจะจับแมลงปอโดยใช้คาถา นอกจากนี้เขายังไม่สามารถ คาดการณ์การเคลื่อนไหวของแมลงปอหรือติดตามมันด้วยคลื่นพลังจิต ในฐานะพ่อมดระดับสองได้ ตอนที่383: พลังของสายเลือด (2) แปลนิยาย.วันเสาร์ ที่ 9 มิถุนายน 2018 มีสายสีแดงหมุนรอบโกเล็มแกรนิตข้างแม่น้ำ เศษแกรนิตสีดำขนาด ใหญ่ตกลงไปบนพื้นทุกครั้งที่สายสีแดงโดนโกเล็ ม โกเล็มลมทั้งสองได้ถูกทำลายแล้วหลังจากที่ถูกเจาะโดยสายสีแดง โกเล็มแกรนิตยังพยายามที่จะต่อสู้กลับแต่ขนาดร่างกายของมันกำลัง หดลงในอัตราที่รวดเร็ว แองเจเล่ปลดปล่อยคาถาสะกดและคาถาภาพลวงตาระดับสองหลาย ตัว แต่ไม่มีคาถาใดที่ได้ผลกับแมลงปอ หลายนาทีต่อมาแมลงปอสีดำก็กระโดดออกมาจากแม่น้ำอีกครั้ง แมลงปอโดนไพโรบลาสต์โดยตรงแต่มันเพียงแค่ช้าลงและไม่มีแผลใด บนร่างกายของมั น แองเจเล่ยืนอยู่ด้านข้างและหยุดขยับ มีจุดแสงสีน้ำเงินกะพริบข้างหน้า ของสายตาของเขา [รวบรวมข้อมูล สร้างข้อมูลสิ่งมีชีวิตใหม่ โปรดตั้งชื่อสิ่งมีชีวิต] เสียงของ ซีโร่ดังก้องในหูของเขา 'แมลงปอแดงและแมลงปอดำ แสดงข้อมูลของพวกมันให้ข้าดู ' แองเจเล่ สั่ง โฮโลแกรมของแมลงปอดำและแมลงปอแดงที่กำลังหมุนถูกแสดงใน สายตาของเขาเมื่อเขาสั่งชิปเสร็จ [แมลงปอดำ: ระดับพลังโดยประมาณ -พ่อมดระดับสอง ความ แข็งแกร่ง 6 ความว่องไว 6.3 ความอึด 17 พลังจิต 13 ความต้านทาน ไฟ 200 ความต้านทานลม 150-200] [ความสามารถพิเศษ: บัพป้องกัน บัพความต้านทาน ฟื้นตัวอย่าง รวดเร็ว บาเรียพลังงาน(ดึงอนุภาคพลังงานจากแหล่งน้ำ พลังป้องกัน สูงสุดคือ 294 หน่วย)] สีหน้าของแองเจเล่เปลี่ยนไปหลังจากที่ตรวจสอบรายละเอียดของ แมลงปอดำ จากนั้นเขาก็มองไปที่รายละเอียดของแมลงปอแดง [แมลงปอแดง: ระดับพลังโดยประมาณ พ่อมดระดับสาม ร่างพัฒนา ของแมลงปอดำ ความแข็งแกร่ ง 12.5 ความว่องไว 11.7 ความอึด 16.5 พลังจิต 15.1 ความต้านทาน: ความต้านทานไฟ 300 ความต้านทาน ลม 200 ความสามารถพิเศษ: บัพป้องกัน บัพความต้านทาน บัพความ ว่องไว ฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว บาเรียพลังงาน(เช่นเดียวกับแมลงปอดำแต่ มีความสามารถติดตัวในการโต้กลับ)] ในที่สุดแองเจเล่ก็เข้าใจว่าทำไมแมลงปอทั้งสองถึงยากที่จะจัดการ แมลงปอดำที่เขาฆ่าไม่นานมานี้ใหญ่กว่าแมลงปอสองตัวที่อยู่ข้างหน้า เขาเล็กน้อย แต่ว่ามันถูกฆ่าโดยความสามารถสายเลือดของเขาภายใน ไม่กี่วินาที แองเจเล่พยักหน้าและเขาดูพอใจ 'ข้อมูลของพ่อมดที่ข้ารวบรวมในฐานข้อมูลมีแค่ไหน' เขาสั่ง [มีการรวบรวม 1,432 คน] 'แล้วพ่อมดที่เหนือกว่าระดับสองมีมากแค่ไหน' [พ่อมดระดับสาม 5 คน พ่อมดระดับสี่3 คน] ซีโร่รายงานกลับทันที 'สแกนข้อมูลและจำลองการต่อสู้ให้ข้า ใช้ระดับพลังปัจจุบันของข้าเป็น ตัวอ้างอิง' แองเจเล่ไม่แน่ใจว่าคำสั่งนี้จะได้ผลหรือไม่ [ต้องการข้อมูลเพิ่มเติม ความสามารถพิเศษของคุณยังไม่ได้เปิดใช้ งาน] 'ความสามารถพิเศษ' แองเจเล่ถูคางในขณะที่เขาเฝ้าดูแมลงปอสีดำ และสีแดงทำลายโกเล็มแกรนิต แมลงปอทั้งสองเปลี่ยนเป้าหมายและ พุ่งมาทางเขา 'งั้นให้ข้าลองความสามารถพิเศษ....' เขารวมพลังสายเลือดของสาว แมงป่องทั้งหมดไว้ที่เขาที่อยู่บนหัวและพลังสายเลือดของยักษ์ตาเดียว บนคู่ดวงตาพิเศษ แองเจเล่พยายามเปิดใช้งานเขาด้วยพลังจิต ด้วยเหตุบางอย่างเขาเปิด ปากและมันดูเหมือนเขากำลังจะคำราม ชี่ มีคลื่นเสียงโปร่งใสปลดปล่อยออกมาจากร่างกายของแองเจเล่ แมลงปอทั้งสองตกลงไปบนพื้น พวกมันดิ้นรนอยู่หลายวินาทีและตาย ต้นไม้ดอกไม้และหญ้าทั้งหมดเริ่มตายในพื้นที่ที่อยู่ใกล้แองเจเล่ระยะ ที่มีประสิทธิภาพมันมากกว่าสามสิบเมตร ลำต้นต้นไม้สีน้ำตาลเปลี่ยนเป็นสีดำ จากนั้นมันก็บิดและแตก ใบไม้ ต้นไม้เปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีเหลืองและสีเหลืองเป็นสีเทาก่อนที่จะตก ลงไปบนพื้นดิน หญ้าเปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีเหลืองและสีเหลืองเป็นสีเทาเช่นกัน มันดู เหมือนพวกมันถูกเผาไหม้ด้วยเปลวไฟ หญ้าปลิวไปตามสายลมที่ อ่อนโยนเหมือนขี้เถ้า แองเจเล่ยืนอยู่ที่นั่นและหยุดปลดปล่อยคลื่นเสียงในขณะที่ใบหน้าของ เขาซีดลง มันเป็นครั้งแรกที่เขาเปิดใช้งานพลังสายเลือดของสาวแมง ป่องอย่างเต็มที่หลังจากที่ผสานสายเลือดสิ่งเดียวที่เขาต้องการคือพลัง จิตและสายเลือดของสิ่งมีชีวิตโบราณไม่ได้ใช้อีกต่อไป อย่างไรก็ตาม คลื่นเสียงทำให้เขาเสียพลังจิตไปหนึ่งในสามส่วน ทุกสิ่งทุกอย่างภายในระยะประสิทธิภาพเปลี่ยนเป็นขี้เถ้าสีเทาและปลิว ไปตามสายลม 'ข้าจะตั้งชื่อความสามารถนี้ว่าเสียงธุลีความเสียหายพื้นที่ประมาณ 500-600 หน่วย มันเป็นความสามารถที่แข็งแกร่ง ให้ข้าลองสายเลือด ของยักษ์ตาเดียว...' แองเจเล่หายใจเข้าลึกๆและมุ่งมั่นไปกับคู่ดวงตาที่ อยู่เหนือคิ้วของเขา แองเจเล่กะพริบตาของเขา ชี่ ดวงตาสีทองบนคิ้วของเขาเปิดอย่างช้าๆ รูม่านตาดูเหมือนแมวและลูก ตากำลังหมุน แองเจเล่เห็นสิ่งต่างๆมากขึ้นในสายตาของเขาด้วยดวงตาทั้งสี่ดวงและ รัศมีวิสัยทัศน์ของเขาก็ขยายออกไปอย่างมาก มันรู้สึกเหมือนกำลังมอง โลกที่ต่างออกไป เขาใช้เวลาสักพักในการทำให้เคยชินกับดวงตาทั้งสี่ที่เขามี ทันใดนั้นแองเจเล่ก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลังที่รุนแรง วัตถุรอบๆกำลังจมลงไปอย่างช้าๆ 'เดี๋ยวก่อน....ความสูงของข้ากำลังเพิ่มขึ้น...' ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่า เกิดอะไรขึ้น แองเจเล่ก้มหน้าลงและมองไปที่ร่างกายของเขา กล้ามเนื้อในแขนและ ขาของเขากำลังโตขึ้น ขนาดร่างกายของเขากำลังเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง เขายกมือขวาขึ้น มีกระจกโลหะเงินปรากฏข้างหน้าของเขา ชายในกระจกดูแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิ ง มันเป็นยักษ์ที่แข็งแกร่งที่สูงกว่าห้าเมตร ร่างกายของเขาเคลือบไปด้วย ชั้นโลหะดำบาง หนามสีแดงปรากฏบนไหล่ข้อศอกและหัวเข่า หนามดู เหมือนฟันที่แหลมคม ชี่ ชี่ ชี่ แองเจเล่รู้สึกว่าหลังของเขาคันหลังจากที่ได้ยินเสียง มีชั้นสารสีแดงที่ ดู เหมือนกระดูกออกมาจากชั้นโลหะและปกคลุมร่างกายของเขา หลายนาทีต่อมาร่างกายของแองเจเล่ก็หยุดเปลี่ยนแปลง ร่างกายของเขาปกคลุมไปด้วยเกราะกระดูกสีแดงเข้มและรูปลักษณ ์ ของหัวเขาเปลี่ยนไปอย่างสมบูรณ ์ใบหน้าครึ่งบนปกคลุมไปด้วย หน้ากากสีแดงและมีรูสี่รูสำหรับดวงตาของเขาบนหน้ากาก คางซีดๆ ของแองเจเล่และริมฝีปากสีแดงเลือดสัมผัสอากาศ ผมสีแดงยาวของ เขาเกือบจะถึงเอวของเขา แองเจเล่มองในกระจกและปิดใช้งานความสามารถพิเศษ ชี่ ร่างกายของแองเจเล่เริ่มหดลงหลังจากผ่านไปหลายวินาทีความสูง และกล้ามเนื้อของเขากลับสู่ปกติแต่เกราะสีแดงเข้มยังอยู่เขายังดูผอม ลงและสูงกว่าเดิมเล็กน้อย 'นี่เป็นผลของสายเลือดยักษ์ตาเดียวงั้นหรือ' แองเจเล่มองไปที่ชายใน กระจกและยกกำปั้นขวาขึ้น เขารู้สึกว่าค่าสถานะของเขาเพิ่มขึ้นไปใน ระดับที่น่ากลัวโดยไม่ต้องตรวจสอบรายงานของซีโร่ 'สายเลือดโบราณที่แข็งแกร่ง...' แองเจเล่ชมเชย เขาชี้ไปที่แม่น้ำและดี ด นิ้วของเขา ตุ้บ มีลูกอากาสโปร่งใสปลดปล่อยออกมาจากนิ้วของเขาและกระเด็นไปใน น้ำ แองเจเล่กางแขนของเขาที่ปกคลุมไปด้วยหนามสีแดงที่แหลมคม เขาโบกแขนอย่างแรงในอากาศ ขนาดของแขนขวาเขาเพิ่มขึ้นหลายเท่าและเส้นผ่าศูนย์กลางของแขนก ็ มากกว่าหนึ่งเมตร มันดูน่ากลัว ตุ้บ มีรอยแตกกว้างหนึ่งเมตรและยาวมากกว่าสิบเมตรปรากฏบนพื้น โคลน เปียกและหินสีเทากระเซ็นไปในอากาศ 'สายเลือดของยักษ์ตาเดียวทั้งหมดเกี่ยวกับความแข็งแกร่ง' แองเจเล่ พยักหน้าเล็กน้อย เขาดูพอใจ โฮโลแกรมของร่างกายเขาปรากฏในสายตาของเขา มันกำลังหมุน แถว ของข้อมูลแสดงภายใต้โฮโลแกรม 'ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นเป็น 45 แต่ความว่องไวลดลงเหลือ 8.2 พลังจิ ต ก็เช่นเดียวกันและความอึดของข้าเพิ่มขึ้นเป็น 56...' ใบหน้าของแอง เจเล่บิดเบี้ยวหลายครั้ง เขารู้ว่าค่าสถานะของเขาเพิ่มขึ้นแต่จำนวนก็ยัง ยากที่จะเชื่ อ 'ข้าอาจจะดูเหมือนสิ่งมีชีวิตขนาดยักษ์จากนิทาน....' แองเจเล่พูดไม่ ออกเล็กน้อย แองเจเล่ยกเลิกการใช้ความสามารถอีกครั้งและแขนขวาของเขาก็กลับ สู่รูปเดิม วู้ดดด มีลูกลาวาปรากฏเหนือฝ่ามือของเขาและมันกำลังหมุน ลาวาสีทอง กำลังไหลเวียนผ่านรอยแตกบนผิวของลูกบอล แองเจเล่ยกมือซ้ายขึ้นและชี้ไปที่ลูกลาวา ช่า มือซ้ายของเขาแทงเข้าไปในลูกลาวา มันรู้สึกเหมือนกำลังสัมผัสกับ น้ำอุ่นๆ มือของเขาไม่ได้รับความเสียหายเลย 'ซีโร่ระดับพลังของข้าในตอนนี้มีมากแค่ไหน' แองเจเล่ลดมือลงและ ถาม [ระดับพลังโดยประมาณ: พ่อมดระดับสาม ระดับพลังของคุณจะ ใกล้เคียงกับพ่อมดระดับสี่ถ้าคุณสามารถเพิ่มพลังจิตของคุณ] ซีโร่ รายงานกลั บ ค่าสถานะที่เพิ่มขึ้นของเขาทำให้ระดับพลังของเขาเข้าสู่ระดับต่อไป แองเจเล่มั่นใจว่าเขาสามารถรับมือความเสียหายคาถาจากพ่อมด ระดับสามด้วยค่าสถานะที่สูงของเขาอย่างง่ายดาย มันเป็นผลลัพธ์ของ การผสานสายเลือดแต่มันก็เป็นเพียงพื้นฐานของเทคนิคลับ 'ปีศาจตาอยู่ในร่างผนึก...ข้าสงสัยว่าร่างจริงของเธอแข็งแกร่งแค่ไหน.... มันน่ากลัวมาก....' แองเจเล่รู้สภาพของเขาและค่าสถานะของเขา อาจจะใกล้เคียงกับพ่อมดระดับสี่ พ่อมดระดับสี่ที่ใช้ทรัพยากรไปมากในการยกระดับร่างกายภาพของ พวกเขาอาจจะใกล้เคียงกับค่าสถานะของแองเจเล่ กล่าวอีกนัยหนึ่งคือแองเจเล่จะมีปัญหาในการรับมือคลื่นพลังจิตของ พ่อมดระดับสี่แต่เขาสามารถป้องกันคาถาที่มีความเสียหายธรรมดา ของพวกเขาได้ 'ข้าไม่ได้คาดหวังว่าสายเลือดของยักษ์ตาเดียวจะแข็งแกร่งเช่นนี้..... บางทีข้าควรใช้ความสามารถพิเศษของมันมากขึ้น' แองเจเล่ยกกำปั้น ขึ้นและเขารู้สึกได้ถึงพลังที่ไม่มีที่สิ้นสุดที่อยู่ในร่างกายของเขา 'ข้ายังอยากรู้เกี่ยวกับปีศาจตาและร่างจริงของลอร์ดคนอื่นๆ....' ตอนที่384: อดีต (1) แปลนิยาย.วันเสาร์ ที่ 9 มิถุนายน 2018 แองเจเล่มีความคิดทั่วไปเกี่ยวกับระดับพลังของเขาหลังจากที่ทดสอบ ความสามารถของเขา ก่อนเปิดใช้งานความสามารถพิเศษเขาเป็นพ่อมดระดับสองที่แข็งแกร่ง ที่สุด แต่ระดับพลังของเขาใกล้พ่อมดระดับสี่ด้วยร่างกายใหม่ของเขา ถ้าปีศาจตาและลอร์ดคนอื่นๆเป็นผู้อาวุโสร่างผนึกในดินแดนฝันร้าย และพวกเขาสามารถบุกรุกดินแดนอื่นได้นั่นก็หมายความว่าพวกเขา จะต้องแข็งแกร่งกว่าพ่อมดระดับสี่ แองเจเล่นึกถึงวันที่เขาเข้าร่วมงานเลี้ยงของปีศาจตา สัตว์ประหลาด สามารถสร้างความเสียหายมากกว่าหนึ่งพันหน่วยได้อย่างง่ายดายและ มันน่ากลัว เขาต้องการก้าวไปสู่ระดับต่อไปเพื่อให้มีพลังเช่นนั้น อย่างไรก็ตาม สัตว์ประหลาดเหล่านั้นไม่ได้ปิดใช้งานความสามารถใดๆ ของพวกมัน ความเสียหายมาจากสนามพลังของพวกมัน แองเจเล่นึกไม่ออกว่าสัตว์ประหลาดเหล่านั้นแข็งแกร่งแค่ไหนถ้าพวก มันใช้ความสามารถจริงๆของพวกมัน เขาก้มหน้าลงและมองไปที่เกราะดำบนมือขวาของเขา แองเจเล่กำมือ ขวาแน่นตื่นเต้นกับสิ่งที่เขาได้รับ แต่เขาก็ตระหนักได้ว่าเขายังอ่อนแอ มากเมื่อเทียบกับสัตว์ประหลาดเหล่านั้น 'ข้าต้องแข็งแกร่งขึ้นก่อนที่พวกเขาจะพบความจริง' แองเจเล่ยืนอยู่ข้างแม่น้ำสีเขียวเงียบๆและคิดอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมง เขาหันกลับไปและเดินไปที่คฤหาสน์ช้าๆ 'ข้าต้องแก้ปัญหาในโลกหลักก่อนสกัดสายเลือดโบราณจากสิ่งมีชีวิตใน ดินแดนฝันร้ายมากขึ้น' มีสิ่งมากมายที่เขาต้องศึกษาอย่างรูนลึกลั บ และวงเวทจากสุสาน พ่อมดในทวีปกลางไม่มีทางลัดในการเพิ่มระดับ พวกเขาก้าวหน้าไป อย่างช้าๆและมั่นคง ทรัพยากรหายากจะไม่ช่วยพวกเขามากนั ก แองเจเล่มีความช่วยเหลือจากวิเวียน ชิปและสายเลือดโบราณ อย่างไร ก็ตามความคืบหน้าของเขาก็ยังช้า การสกัดสายเลือดโบราณและการปรับความสามารถพิเศษที่มาพร้อม กับสายเลือดเป็นวิธีที่ดีกว่า แม้ว่ารูปลักษณ์ของเขาจะดูน่ากลัวแต่เขาก ็ ยังเดินทางไปเส้นทางเดียวกับพ่อมดโบราณ  ในโลกหลั ก ในห้องอ่านหนังสือที่มีลำแสงสีทองส่องผ่านช่องว่างของม่าน มีชายชุดคลุมดำค่อยๆปรากฏบนพรมสีแดง มันเป็นแองเจเล่ที่เพิ่ ง ออกมาจากดินแดนฝันร้าย เขากำลังสวมชุดคลุมโลหะสีดำยาวและเขาดูเหมือนมนุษย์ธรรมดา แองเจเล่ตรวจสอบเสื้อผ้าด้วยความสับสนเล็กน้อย 'ข้อสันนิษฐานของข้าถูกต้อง ความสามารถสายเลือดของข้าถูกปิดใช้ งานหลังจากที่ข้ากลับโลกนี้ ข้าไม่สามารถเปิดใช้งานพวกมันและระดั บ พลังของข้าอยู่ระดับเดียวกับพ่อมดระดับสองที่แข็งแกร่ง นอกจากนี้ข้ า ไม่สามารถเปิดใช้งานตราสายเลือดของข้าได้อีกต่อไปซึ่งหมายความว่า ข้าอ่อนแอลงกว่าเดิมเล็กน้อย' แองเจเล่ย่นคิ้วในขณะที่เขาเดินไปที่หน้าต่างและดึงม่านไปด้านข้าง เขาเห็นสาวใช้สองคนและยามชายระดับอัศวินกำลังคุยและหัวเราะกัน ในสวน พวกเขาถูกจ้างโดยลินไม่นานมานีสาวใช้กำลังรดน้ำต้นไม้ แสงแดดสีทองได้สะท้อนอยู่บนผิวของแม่น้ำแนสที่กำลังกระเพื่อมและ มีนกสีขาวหลายตัวบินช้าๆเหนือน้ำ แองเจเล่สังเกตเห็นบางอย่างกำลังเกิดขึ้นในป่าที่อยู่อีกด้านของแม่น้ำ ก่อนที่เขาจะปิดม่าน ความกว้างของแม่น้ำแนสมากกว่า 300 เมตร มีคนหลายคนที่กำลัง สวมชุดเกราะหนังสีน้ำตาลกำลังต่อสู้กับคนชุดดำสองคน แองเจเล่ลูบผิวของเล็บเขาและเริ่มรอ หลายวินาทีต่อมาเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าข้างนอกประตู ก๊อกๆ ด้วยการดีดนิ้วรูนงูสีดำก็หายไปจากผิวของประตูและประตูก็เปิดด้วย ตัวมันเอง ลินค่อยๆก้าวเข้าไปในห้อง "นายท่าน ท่านเรียกข้าหรือ" หญิงสาวใช้เวลามากมายในการศึกษายา และพืชหลังจากที่เธอถูกวางยาในครั้งที่ผ่านมา เธอได้ผลลัพธ์ที่ ดี บางอย่างแต่เสื้อผ้าของเธอถูกผสมไปด้วยกลิ่นสมุนไพร ลินกำลังสวมกระโปรงสีดำสั้นและถุงน่องสีชมพูกับคู่ถุงมือผ้าไหมสีดำที่ ปกคลุมไปด้วยโคลน แองเจเล่มองไปที่หญิงสาวและถาม "เจ้าเล่นกับสมุนไพรอีกแล้วหรือ" ลินพยักหน้าเล็กน้อย "ค่ะ ข้าล้มเหลวในการปกป้องท่านในฐานะยาม ในครั้งที่ผ่านมาและมันเป็นท่านที่แก้ปัญหาให้ข้า ข้าเป็นยาม รักษาการณ์แต่ข้าละอายกับสิ่งที่ข้าทำ ไม่ต้องกังวล ข้าจะไม่ถูกวางยา อีกครั้งเนื่องจากความต้านทานของข้าเพิ่มขึ้นในระดับที่สูงมากและ...." แองเจเล่โบกมือขวาและหยุดลิน "เอาล่ะ พอแล้ว มานี่เจ้ารู้ไหมว่าเกิด อะไรขึ้น มันดูเหมือนว่ามีใครบางคนกำลังต่อสู้กันที่นั่น" ลินปิดประตูและเดินไปหาแองเจเล่เธอมองไปทิศทางที่แองเจเล่ชี้และ เห็นคนสองกลุ่มกำลังต่อสู้กัน คนสามคนในชุดน้ำตาลอยู่ทางซ้ายและคนสองคนในชุดสีดำอยู่ ทางขวา "พวกเขากำลังต่อสู้กันในอาณาเขตตระกูลกู้ดนาว(goodnow) แต่...ข้ า คิดว่ายามลาดตระเวนของพวกเขากำลังต่อสู้กับผู้บุกรุกบางคน" ลิ นตอบเสียงเบา "ตระกูลกู้ดนาวหรือ มันเป็นตระกูลเล็กใช่ไหม" แองเจเล่ไม่เคยได้ยิน เกี่ยวกับตระกูลนีตระกูลใหญ่ทุกตระกูลพยายามที่จะเชิญเขาเข้างาน เลี้ยงที่พวกเขาจัดขึ้นแต่มีเพียงขุนนางที่มีพ่อมดระดับสูงในตระกูลของ พวกเขาที่ได้รับอนุญาตให้ส่งจดหมายมาที่คฤหาสน์และเขาไม่เคยได้ อะไรจากตระกูลกู้ดนาว "ค่ะ มันเป็นตระกูลขนาดเล็ก พวกเขาไม่รู้แม้แต่เรื่องที่ท่านอาศัยที่ นี่ และเราไม่ได้บอกอะไรพวกเขาเมื่อเราซื้อคฤหาสน ์สิ่งเดียวที่พวกเขารู้ คือสถานที่นี้เจ้าของเป็นขุนนางตระกูลใหญ่" ลินรีบตอบ "อย่างงั้นหรือ" แองเจเล่พยักหน้าในขณะที่เขาเฝ้าดูการต่อสู้เมื่อการ ต่อสู้จบลงมีคนตายหนึ่งคนและบาดเจ็บหนึ่งคน พวกเขาทั้งสองฝ่าย เริ่มถอนตัวและไฟที่เกิดจากคาถาได้ถูกดับลงจากคนอีกกลุ่ ม อย่างไรก ็ ตาม ร่องรอยที่เหลือจากการต่อสู้ยังสามารถพบได้ในพื้นที่ "ส่งใครบางคนไปที่ตระกูลกู้ดนาวและบอกคนที่กำลังต่อสู้มาหาข้า" แองเจเล่หยุดชั่วครุ่และสั่ง "ท่านต้องการเห็นพวกเขาจริงๆหรือ" ลินสับสนเล็กน้อยแต่เธอก็เข้าใจ สถานการณ์ได้ทันที "ตกลงค่ะ ข้าจะส่งคนไปเดี๋ยวนี้ " เธอหันกลับไปและออกจากห้องแล้วปิดประตู แองเจเล่ยืนอยู่ข้างหน้าต่างและเห็นอัศวินชุดเกราะดำกระโดดขึ้นบน หลังม้าสีดำ จากนั้นก็เริ่มเคลื่อนที่ไปอีกด้านของแม่น้ำแนสทันที ม้าและอัศวินหายไปจากสายตาของแองเจเล่อย่างรวดเร็ว เขารู้ว่ามัน อย่างน้อยต้องใช้เวลาหนึ่งวันเพื่อให้พวกเขากลับมา แองเจเล่มองไปที่มือซ้าย มีแหวนอเมทิสต์รูปดวงตาตรงนิ้วกลางของ เขา เขาถูผิวของอัญมณี แสงสีน้ำเงินได้สว่างขึ้นบนอัญมณีและลำแสงสีน้ำเงินก็ถูกปลดปล่อย ออกมา แสงตกลงไปที่ขอบหน้าต่างข้างหน้าแองเจเล่อย่างเงียบๆ มีแถวข้อความปรากฏบนหน้าจอแสงอย่างรวดเร็ว "นี่เป็นศูนย์กลางข้อมูล โปรดตั้งคำถามที่ท่านต้องการ" "ข้าต้องการบันทึกเหตุการณ์ของหัตถ์ธาตุ" แองเจเล่พูดเสียงเข้ม "หัตถ์ธาตุข้อมูลระดับ C อนุญาตให้เข้าถึง" ชี่ ทันใดนั้นรายละเอียดก็ปรากฏบนหน้าจอแสงเหมือนน้ำตกสีน้ำเงิน ข้อมูลที่มากมายมันทำให้สายตาของเขาเบลอชั่วครู่ แสงสีน้ำเงินกะพริบข้างหน้าแองเจเล่เขาบันทึกข้อมูลทั้งหมดโดยใช้ชิป รายละเอียดของข้อมูลหยุดลงหลังจากผ่านไปหลายวินาที แองเจเล่ถูอัญมณีอีกครั้งและสีของอัญมณีก็กลับเป็นสีม่วง หน้าจอแสงสีน้ำเงินค่อยๆหายไปในอากาศ แองเจเล่หลับตาและเริ่มคิด เขากรองข้อมูลที่เขาได้จากศูนย์กลางข้อมูลของหอคอยพ่อมดมืด มี ข้อความสองข้อความที่ทำให้เขาสนใจ ข้อความแรกเกี่ยวกับกองทัพของหัตถ์ธาตุที่นำโดยวิเวียน ผู้อาวุโสหนึ่งของสภาอาวุโสเข้าร่วมการต่อสู้เขาช่วยวิเวียนและเริ่ม กดดันศัตรูของพวกเขา พันธมิตรไม่สามารถรับมือกับแรงกดดันและเริ่ม ถอนตัวรวมถึงลอร์ดในเมืองพันน้ำตกและลอร์ดยักษ์พายุ ข้อความที่สองเกี่ยวกับดินแดนแฟรี่ประตูที่แองเจเล่พบครั้งที่แล้วไม่ได้ เป็นเพียงประตูเดียวเท่านั้น มีประตูอื่นมากมายในพื้นที่แม่น้ำทาร์รี่ นอกจากนี้พ่อมดบางคนจากสภาทวีปกลางได้เริ่มสืบสวน รายละเอียด ของการสืบสวนไม่ได้ถูกกล่าวถึงแต่ประตูทั้งสามถูกผนึ ก นี่เป็นเหตุการณ์สำคัญส่วนใหญ่ของหัตถ์ธาตุและมันดูเหมือนว่าสิ่ง ต่างๆขององค์กรไปได้ ดี แองเจเล่เริ่มตรวจสอบรูนสื่อสารหลังจากที่อ่านข้อความ วิเวียนส่งข้อความมาหลายข้อความให้แองเจเล่บอกให้เขาฝึกฝนใน คฤหาสน ์เธอจะทดสอบเขาหลังจากที่สงครามจบลง มินโคล่ายังส่งข้อความมาให้เขาหลายข้อความ เขาบอกว่าเขาต้องอยู่ ในอาณาเขตของตระกูลเขาสักระยะ นอกจากนี้ยังมีข้อความมากมายจากเซธ สถานการณ์ของนิโคลกำลัง แย่ลงดังนั้นมอร์เรี่ยน มิลานและเซธจึงช่วยเธอ แองเจเล่ตรวจสอบข้อความทั้งหมดอย่างรวดเร็ว เขาไม่ได้ไปเยี่ยมบท เพลงเงือกสักพักเพราะหัวหน้าแผนกคนใหม่ของแผนกทรัพยากรมนุษย ์ ยังไม่ได้รับมอบหมายให้ไปที่เมือง สภาอาวุโสไม่มีเวลาทำเช่นนั้น ระหว่างสงครามแต่สิ่งต่างๆในเมืองกำลังไปได้ดี ทุกสิ่งทุกอย่างได้รั บ การจัดการอย่างดีจากผู้ช่วยคนอื่นๆ แผนกไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือของแองเจเล่ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่ จะไม่ไปเยี่ยมเมือง แองเจเล่เดินไปที่ชั้นหลังจากที่ตรวจสอบข้อความทั้งหมด เขาก้มตัวลง และลากกล่องดำออกมา แค๊รก กล่องถูกปิดล็อค ภายในมันเป็นหนังสือสีดำหนา หนังสือกว้างยาวครึ่งเมตร จันทร์เสี้ยวสีเงินสองดวงถูกวาดบนปกของ หนังสือ แองเจเล่คว้าหนังสือและวางไว้บนเข่าของเขา เขาเช็ดฝุ่นออกจากปก ของหนังสื อ 'หนังสือของรูนสื่อสาร มันสักพักแล้ว' เขาส่ายหัวเล็กน้อย มันดูเหมือน หนังสือทำให้เขานึกถึงอะไรบางอย่าง แองเจเล่เปิดหนังสือและเห็นรูนสื่อสารที่มีรูปร่างและสีแตกต่างกันเรียง อยู่บนหน้า รูนสื่อสารส่วนใหญ่ไม่ได้เรืองแสงอีกต่อไป มีเพียงไม่กี่ตัวที่ยังล้อมรอบ ไปด้วยแสงที่มีสีสั น "มีคนมากมายได้จากไป....." แองเจเล่ถอนหายใจด้วยอารมณ์ ที่ หลากหลาย แองเจเล่บันทึกรูนสื่อสารทั้งหมดที่เขามีในหนังสือ แสงของรูนจาง หายไปหลังจากที่เจ้าของของพวกเขาจากไป พ่อมดไม่สามารถเก็บรูนสื่อสารทั้งหมดบนเล็บของพวกเขา นั่นเป็น เหตุผลว่าทำไมหนังสือของรูนสื่อสารจึงถูกสร้าง แองเจเล่ดัดแปลง หนังสือของเขาเล็กน้อย ทุกครั้งที่เขาได้รับรูนสื่อสารใหม่รูนจะบันทึกใน หนังสืออัตโนมัติและข้อความทั้งหมดจะถูกบันทึกไปด้วย ตอนที่385: อดีต (2) แปลนิยาย.วันอาทิตย์ที่10 มิถุนายน 2018 แองเจเล่ยังคงเปลี่ยนหน้า รูนสื่อสารจากพ่อมดของหัตถ์ธาตุและผู้ฝึกหัดยังอยู่ในหนังสือ รูนส่วน ใหญ่ในครึ่งที่สองของหนังสือมาจากพ่อมดของฝั่งตะวันตก ทันใดนั้นนิ้วของเขาก็ค่อยๆหยุดที่รูนเรืองแสงสีขาว มันเป็นรูนสื่อสาร ของแนนซี่ รูนดูเหมือนกุหลาบสีขาวแต่แสงของมันจางลงไป มันดูเหมือนเจ้าของ ของรูนกำลังจะตาย แองเจเล่ตรวจสอบแสงของรูนอย่างระมัดระวัง 'แสงนี้....เธอยังพยายามที่จะเป็นพ่อมดทางการแต่เธอล้มเหลวอีก หลายครั้ง' ศักยภาพและพลังงานชีวิตของเธออาจจะเสียไปในระหว่าง กระบวนการนี แองเจเล่มองไปที่รูนสื่อสาร เขามองเห็นสาวสวยที่ค่อยๆเปลี่ยนเป็น หญิงชราที่มีริ้วรอยทั่วใบหน้าของเธอ 'มันเป็นตัวเลือกของเธอ ข้าได้ทำสิ่งที่ข้าสามารถทำได้แล้ว' แองเจเล่ ส่ายหัวและเริ่มตรวจสอบรูนสื่อสารอื่น ทันใดนั้นเขาก็หยุดที่รูนสีน้ำเงินเข้มที่มีรูปร่างเซนทอร ์รูนล้อมรอบไป ด้วยแสงสีม่วง ข้อความดังก้องในหูของเขาในขณะที่เขาสัมผัสกับรูนด้วยนิ้วชี้มือขวา 'ข้าขอโทษท่านกรีน ข้าไม่แน่ใจว่ามันจะใช้เวลากี่ปีในการส่งข้อความนี้ ไปถึงท่าน สถานการณ์ที่นี่กำลังแย่ลงทุกวั น เสาสัญญาณโอเบลิสก ์ ส่วนใหญ่ถูกทำลายโดยทหารเมอร์โฟล์คที่แข็งแกร่งและข้าไม่แน่ใจว่ามี พลังงานพอที่จะส่งข้อความไปถึงทวีปกลางหรือไม่ ข้ามีวิธีพิเศษเพื่อส่ ง ข้อความไปให้เจ้า ข้าทำงานร่วมกับอาจารย์ของเจ้าในช่วงหลายปีที่ ผ่านมาและทุกอย่างไปได้ดีอย่างไรก็ตามข้ามีเรื่องหนึ่งที่ข้าต้องบอก เจ้า' มันเป็นอิซาเบล เสียงของเธอคุ้นเคย "ข้าขอโทษ.....พ่อของเจ้าได้จากไปแล้ว เขาเป็นนักผจญภัยเมื่อหลายปี ก่อนเพราะเขาบอกว่าเขาต้องการสำรวจโลก แม้ว่าเราจะส่งคนไป ปกป้องเขาแต่เรือของเขาก็ยังถูกทำลายจากพายุเมื่อเขาพยายาม เดินทางข้ามทะเลอัญมณีทั้งเรือแตกเป็นชิ้นๆ เราพยายามหาพวกเขา ด้วยความช่วยเหลือของเมอร์โฟล์คแต่ทะเลได้กลายเป็นสุสานแล้ว...." อิซาเบลขอโทษ แองเจเล่รู้ว่าอิซาเบลได้พยายามอย่างดีที่สุดแล้ว เธอไม่เคยเปลี่ยน 'พ่อ...' แองเจเล่นึกถึงช่วงเวลาที่เขาเกิดใหม่ในโลกนี มีฉากที่คุ้นเคยในใจของเขา มันรู้สึกเหมือนเขากำลังมองลงไปผ่าน หน้าต่างของห้องในปราสาท บารอนผมยาวและมีหนวดกำลังนั่งอยู่บน ม้าที่แข็งแรงกำลังถอดถุงมือของเขาและยิ้มให้แองเจเล่ แองเจเล่ลุกขึ้นยืนและถอนหายใจด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย เขารู้ว่าช่วงเวลานี้จะมาถึงในไม่ช้า อย่างไรก็ตามมันก็ยังทำให้เขารู้สึก หดหู่เมื่อมันมาถึง แองเจเล่ไม่ใช่แองเจเล่คนเดิมและเขาไม่ได้ใช้เวลากับบารอนมากนัก เขายืนอยู่ข้างหน้าต่างและทันใดนันก็สังเกตว่ามีสิ่งต่างๆหรือคนไม่มาก นักที่เชื่อมต่อเขากับฝั่งตะวันตก อิซาเบลคนสวยที่เย็นชา แกนแห่งกาลเวลาที่ลึกลับ แรมโซด้าที่น่ากลัว ทะเลอัญมณีที่ไม่มีที่สิ้นสุด พันธมิตรแอนดีส ที่ราบแอนเซอร์และ จักรวรรดิรูดินที่ถูกทำลายไป ใบหน้าของคนที่เขารู้จักและสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตกำลังเกิดขึ้นในใจของ เขา แองเจเล่เพิ่งตระหนักว่าเขาได้ไปเยี่ยมสถานที่ต่างๆและพบผู้คน มากมาย เขาวางนิ้วชี้บนรูนสื่อสารของอิซาเบล "ข้าได้รับข้อความ" เขาพูดเสียงเบา รูนสื่อสารได้ปลดปล่อยแสงสีฟ้า ข้อความได้ถูกส่งแต่แองเจเล่ไม่แน่ใจ ว่าอิซาเบลได้รับมันหรือไม่ เขาหายใจเข้าลึกๆและปิดหนังสือแล้ววางกลับเข้าไปในกล่อง พ่อของแองเจเล่ได้จากไปและเขาไม่เคยพบแม่ของเขา คนเดียวที่ดูแล เขาเหมือนดูแลสมาชิกในครอบครัวมีเพียงวิเวียน เขาไม่แน่ใจว่าเขาควร ขอบคุณเฮนน์สำหรับแผนร้ายของเธอหรือไม่ "มันอาจจะเป็นสิ่งที่พ่อมดทุกคนได้ผ่านในชีวิตของพวกเขา..." เขาหยุด พึมพำ เขาจ้องมองท้องฟ้าผ่านหน้าต่าง  ในหุบเขาอเวจี บนที่ราบสีเหลือง หุบเขาลึกดูเหมือนตะขาบยาวนอนอยู่บนพื้นดิน เงียบๆ มันได้ปลดปล่อยคลื่นหนาวเย็นออกมาทุกทิศทุกทาง บนขอบของหุบเขา มีคนชุดคลุมสีขาวกำลังนั่งไขว้ขาอยู่เงียบๆ คนชุดคลุมขาวยังเยาว์และเป็นสาวสวย หูขวาของเธอดูเหมือนหู กระต่าย มันแหลมและมีขน แสงแดดสีทองได้ส่องลงบนตัวเธอและเธอดูเหมือนรูปปั้นสีขาวในแสงที่ สดใส ฟึ่บ มีนกสีดำและนกสีขาวลงบนไหล่ของหญิงสาว พวกมันกระโดดและส่ ง เสียง มันดูเหมือนว่าพวกมันไม่สนใจรูปลักษณ์ของหญิงสาว ทันใดนั้นหญิงสาวก็ลืมตาของเธอ มีกระแสน้ำวนสีดำสองอันกำลังหมุน ในรูม่านตาของเธอ "ในที่สุด" เธอพึมพำ "คลื่นความตายไม่ได้ลบร่องรอยทั้งหมดที่เจ้าทิ้งไว้ บนแผ่นดิน" เธอค่อยๆลุกขึ้นยืนและร่างของนกทั้งสองก็เปลี่ยนเป็นสีขาวอย่าง รวดเร็ว ชั้นน้ำแข็งสีน้ำเงินปีนขึ้นมาตามร่างกายของพวกมันภายในไม่กี่ วินาที ตุ้บ นกตายและตกลงไปบนพื้ น หญิงสาวยกมือขวาขึ้นและปลดปล่อยลำแสงสีขาว ลำแสงสีขาวพุ่งไป ในท้องฟ้าและเปลี่ยนเป็นกระบอกแสงที่กำลังตั้ง เธอเพียงยืนรออยู่ที่นั่นหลังจากที่ส่งสัญญาณ ควันสีขาวปรากฏในท้องฟ้าและลงข้างหน้าของหญิงสาวเปลี่ยนเป็น ผู้ชายชุดคลุมสีขาว "ท่านเออร์วิน ท่านพบร่องรอยบางอย่างหรือ" ชายคนนั้นถาม "เกิดอะไรขึ้น" เออร์วินไม่สนใจคำถามของเขา ชายคนนั้นพยักหน้า "มีพ่อมดระดับสี่อีกสองคนจากโลกใต้ดินกำลั ง โจมตีเราและเราต้องการความช่วยเหลือของท่าน พวกเขาไม่มีวงเวท มรดก" "ข้าไม่ทำงานฟรีๆ" สีหน้าของเออร์วินเย็นชา "บอกเขาว่าข้าต้องการ เวลาอีกสามปีก่อนที่ข้าจะพบคนที่ฆ่าน้องสาวของข้า ปล่อยให้ข้าอยู่คน เดียว!" "สามปี" ชายคนนั้นตกใจ "อย่าบอกข้านะว่าท่านกำลัง...." "เจ้าเดาถูกต้อง ข้าต้องลงหุบเขาเพื่อหาร่างกายของน้องข้า" เออร์วิน ส่ายหัว เธอกำลังหมดความอดทน "ข้าจะกลับมาภายในสามปี" "แต่หุบเขามันอันตรายเกินไปและ..." "เอาล่ะ เจ้าไปได้แล้ว" เออร์วินโบกมือขวาและตีชายคนนั้นกับลำแสงสี ขาว ชายคนนั้นยังพูดไม่จบและร่างกายของเขาก็เปลี่ยนเป็นควันสีขาว บินไปทางท้องฟ้า เออร์วินเดินไปที่ขอบของหุบเขาลึกและมองลงไป กระแสน้ำวนใน ดวงตาของเธอกำลังหมุนเร็วขึ้นเรื่อยๆ  ดินแดนฝันร้ายในสังเวียนของคฤหาสน ์ แสงสีส้มจากดวงอาทิตย์ได้ย้อมทั้งสังเวียนเป็นสีแดง สายลมที่อ่อนโยนได้พัดเหนือแผ่นดินและมันได้นำความอบอุ่นเข้าพื้นที่ มีคนสองคนต่อสู้กันในสังเวียน มันเป็นหญิงสาวสองคนที่กำลังถือดาบ กางเขนและมีดยาวในมือของพวกเธอ พวกเธอแลกการโจมตีกันทุก วินาที แองเจเล่ยืนอยู่ข้างสังเวียนและเฝ้าดูหญิงสาวทั้งสองต่อสู้ เฟรย่ากำลังกวัดแกว่งดาบกางเขนและโอเฟียร์กำลังใช้มีดยาว โอเฟียร์กำลังมีปัญหาในการป้องกันการโจมตีที่ใกล้เข้ามาและชุดนัก ดาบสีขาวแน่นของเธอก็ได้รับความเสียหายแล้ว เฟรย่าไม่มีปัญหาในการชนะการแข่งขัน "โอเฟียร์ เจ้าต้องฝึกฝนเพิ่ ม ข้าใช้พลังเพียงหนึ่งในสามเท่านั้น" เฟรย่ า ล้อเลียนโอเฟียร์ในขณะที่เธอใช้คอมโบทักษะดาบ สีหน้าของโอเฟียร์เปลี่ยนเป็นสีแดงและเธอปิดกั้นการโจมตีได้เพียง ครึ่งหนึ่งเท่านั้ น ฉึก เข็มขัดของโอเฟียร์ได้รับความเสียหายจากดาบอีกครั้ง แปะ แปะ แองเจเล่ปรบมือเล็กน้อย "เอาล่ะ พอแล้ว เฟรย่าหยุด" เฟรย่ากระโดดถอยหลังและชี้ดาบไปที่แองเจเล่ "กรีน ทำไมท่านถึงไม่มาช่วยข้าปรับปรุงทักษะดาบของข้า ถ้าท่านแพ้ ข้าท่านจะอาบน้ำกับข้าได้ไหม ครั้งนี้อย่าหนีไปจากข้า" ผมหางม้าสีดำ ยาวของเธอกำลังสั่นไหวในสายลมและผิวหนังที่ยืดหยุ่นของเธอดูมีสี ชมพูภายใต้แสงของดวงอาทิตย์ที่กำลังตก หญิงสาวเยาว์วัยและเต็มไป ด้วยพลังงาน แองเจเล่พูดไม่ออกเล็กน้อย "เจ้าไม่ใช่เด็กอีกต่อไปและข้าจะไม่อาบน้ำกับเจ้า ไม่เอาน่า ไปอาบน้ำ และเราจะไปกินอาหารเย็นกัน" โอเฟียร์หน้าแดงเมื่อเธอได้ยินบทสนทนา "ข้าจะไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้" เธอ รีบเดินไป เธอรู้แล้วว่าเฟรย่าไม่ได้ปฏิบัติกับแองเจเล่เหมือนพ่อของเธอหลังจากที่ อาศัยกับเธอในคฤหาสน ์เฟรย่ามองแองเจเล่เหมือนภรรยามองไปที่ สามีของเธอ มันเหมือนกับความสัมพันธ์ที่โรแมนติกที่ไม่ได้ซ่อนอะไร อย่างไรก็ตาม โอเฟียร์ยังไม่แน่ใจว่าแองเจเล่เป็นมนุษย์หรือไม่เธอไม่ คิดอะไรมากในขณะที่เธอปลอดภัยในคฤหาสน ์ เฟรย่ายังยืนอยู่บนสังเวียนหลังจากที่โอเฟียร์จากไป เฟรย่าวาดดอกไม้ในอากาศด้วยปลายดาบของเธอ "กรีน เร็วเข้า ท่าน กลัวข้าหรีอ" แองเจเล่ก้าวขึ้นไปบนฐานและยกมือขวาขึ้นสร้างดาบกางเขนเงิน เฟรย่าฟันไปข้างหน้าก่อนที่แองเจเล่จะตอบโต้อะไร ใบดาบวาดเป็นเส้น เงินในอากาศ เคร๊ง แองเจเล่โจมตีดาบของเฟรย่าด้วยดาบของเขาและเอนไปด้านข้าง ทันใดนั้นเขาพุ่งไปข้างหน้าและพยายามคว้าไหล่ของเฟรย่า คอมโบนี้ มักจะชนะการต่อสู้สำหรับเขาและเฟรย่าเพื่อที่จะไปกินอาหารเย็นโดย ไม่พูดอะไรอีก อย่างไรก็ตาม เฟรย่าปล่อยให้แองเจเล่คว้าไหล่ของเธอ เธอปิดกั้นดาบ ของแองเจเล่และยังพยายามโจมตีเขา อย่างไรก็ตาม ดาบของแองเจเล่โจมตีใบหน้าของเธอก่อนที่เธอจะ สามารถโจมตีเขาได้เฟรย่าไม่ได้มองที่ดาบที่ใกล้เข้ามา มันเกือบจะดู เหมือนเธอพยายามแลกชีวิตของเธอกับแองเจเล่ "ตอนนี้เจ้ากำลังทำท่าทางเหมือนเด็ก" แองเจเล่พูดไม่ออก เขาลดดาบ ของเขาลงเล็กน้อยและปิดกั้นการโจมตีของเฟรย่า มือของแองเจเล่ยังอยู่บนไหล่ขวาของเฟรย่า อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้น เฟรย่าก็เอนตัวไปข้างหลังเล็กน้อยและเขารู้สึกได้ว่าเขาคว้าอะไร บางอย่างที่นุ่ ม เขาสังเกตว่ามือของเขาได้อยู่บนหน้าอกของเฟรย่าหลังจากที่เธอขยับ ไปข้างหลังเล้กน้อย "เอาล่ะ...." แองเจเล่รีบขยับมือออก มันดูเหมือนว่าเฟรย่าทำโดยเจตนา ทั้งสองยืนอยู่ในสังเวียนและสถานการณ์ก็อึดอัด "กรีน ท่านคิดว่าอย่างไร มันใหญ่ขึ้นใช่ไหม" เฟรย่ามองที่แองเจเล่และ ถาม ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้คิดอะไรที่แองเจเล่จับหน้าอกของเธอ เธออาศัยอยู่ในคฤหาสน์มานาน แองเจเล่และพี่ชายของเธอเป็นเพียง คนสองคนที่สามารถสอนเธอเกี่ยวกับสิ่งต่างๆระหว่างผู้ชายและผู้หญิง แต่เธอไม่เคยคิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ "บางครั้งข้าจับพวกมันด้วยตัวเองและข้ารู้สึกดีมากแต่ถ้าข้าใช้แรงมาก เกินไปมันจะ...." เฟรย่าเริ่มอธิบาย แองเจเล่ไม่รู้ว่าเขาควรพูดอะไร "ไม่เอาน่า หยุดเถอะ ไปกินอาหารเย็น ได้แล้ว ข้านำโอเฟียร์มาให้เจ้าเพราะข้าต้องการให้เจ้ามีคนเล่นด้วย ถ้า เจ้าไม่ฟังคำพูดของข้าข้าจะเอาโอเฟียร์ไปและเจ้าจะไม่มีใครเล่นด้วย" "รู้แล้วน่า..." เฟรย่ากลอกตา มันดูเหมือนว่าเธอมีความคิดอื่นดังนั้นเธอ จึงไม่เถียงกับแองเจเล่ เธอกระโดดออกจากฐานและส่งดาบกลับไปที่ ชั้นอาวุธ