ตอนที่366: สุสาน (1) แปลนิยาย.วันพฤหัสบดี ที่24 พฤษภาคม 2018 เมื่อเช้ารีบออกไปเลยแปลไม่เสร็จ เดี๋ยวลงชดเชยรวมกับของวันนี้นะ ครับ เปลวไฟสีม่วงทรงพลังมาก นิ้วของแองเจเล่เป็นคริสตัลภายในเสี้ยว วินาทีในตอนนี้นิ้วชี้ของเขาแทบจะไม่รู้สึกอะไรเลยราวกับว่านิ้วของเขา ได้ถูกตัดโดยที่ไม่มีอาการเจ็บปวดใดๆ แองเจเล่เฝ้าดูศพหลอมละลายในเปลวไฟสีม่วง สีหน้าของเขา เปลี่ยนไปหลายครั้งก่อนที่เปลวไฟจะหายไปอย่างสมบูรณ์ เขาเดินไปที่ ฐานสีขาวและก้มตัวลง เขายื่นมือซ้ายไปสัมผัสกับส่วนที่ยังเหลืออยู่ 'เปลวไฟนี้....น่าสนใจ....' มีจุดแสงสีน้ำเงินกะพริบข้างหน้าดวงตาของ แองเจเล่อย่างไรก็ตาม ซีโร่ไม่พบข้อมูลที่มีค่าใดๆหลังจากที่สแกนไป สักพัก 'มันเป็นเพียงส่วนที่เหลือของศพแต่ข้าไม่ได้คาดหวังว่าจะมีเปลวไฟสี ม่วงเลย เธอจะต้องเป็นสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งก่อนที่จะตาย ข้าควรจะไป ตรวจสอบพื้นที่นั้นอีกครั้ง....' แองเจเล่เดินไปที่หน้าต่างและมองไปที่ป่า ที่อยู่อีกด้าน สิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งจะต้องมีสายเลือดพิเศษ แองเจเล่รู้ว่าเขาควรจะ พยายามที่จะสกัดสายเลือดจากสิ่งมีชีวิต มีความตื่นเต้นในดวงตาของเขา แองเจเล่ทำความสะอาดฐานและพบเครื่องมือที่มีประโยชน์บางอย่าง เขาออกจากห้องอ่านหนังสือและล็อคประตู เขาเดินไปที่สวนและเล่นกับเฟรย่าสักพักหนึ่ง แองเจเล่กลับไปที่ ห้องนั่งเล่นและเริ่มทำสมาธิอีกครั้งหลังจากที่ตรวจข่ายเวทมนต ์ ************************** ยามค่ำคืนได้มาถึง แองเจเล่ค่อยๆตื่นจากการทำสมาธิและตรวจสอบสภาพแวดล้อม ทั้งคฤหาสน์เงียบสนิทและมันก็เย็น นอกเหนือจากลมและต้นไม้ที่ทำให้เกิดเสียงด้านนอกก็มีแต่ความเงียบ อยู่ทุกหนทุกแห่ง สายลมหนาวได้พัดจากประตูหลักทำให้เกิดเสียงดัง แสงแห่งเดียวในห้องนั่งเล่นมาจากดวงจันทร์เท่านั้น ดวงจันทร์สีน้ำเงิน ได้ส่องลงบนพื้นของห้องนั่งเล่ น แองเจเล่ลุกขึ้นยืนจากโซฟาและเช็ดฝุ่น เขาเดินไปที่ชั้นสองและหยุด ข้างห้องทางซ้าย เขายกมือขวาขึ้นและกดลงบนประตู แค๊รก ประตูถูกปลดล็อค ห้องนอนมืดและมีลูกแสงสีทองตั้งอยู่บนเตียงเงียบๆ ลูกแสงกระโดดไป รอบๆและมีหางยาวอยู่ที่หลังของมัน ลูกนี้เป็นแหล่งกำเนิดแสงเพียง แห่งเดียวภายในห้อง ลูกแสงนี้เป็นนกสีแดง มันเป็นฟีนิกซ ์นกตัวนี้ได้ดูแลเฟรย่าหลายวั น เฟรย่านอนหลับอยู่บนเตียงสีขาวขนาดใหญ่และฟีนิกซ์ก็กำลังวิ่งเล่น รอบตัวเธอ แองเจเล่มองเห็นเส้นเลือดสีน้ำเงินบนผิวที่สะอาดของเธอ เฟรย่าย่นคิ้ว ดูเหมือนว่าเธอกำลังฝันร้าย มีความกระวนกระวายบน ใบหน้าของเธอและเธอกำลังดิ้น แองเจเล่เดินไปที่เตียงและลูบแก้มของเฟรย่าเล็กน้อย ใบหน้าที่ดูวิตกกังวลหายไปจากใบหน้าของเฟรย่าหลังจากที่แองเจเล่ แตะแก้มของเธอ เธอสงบลงอย่างรวดเร็วในขณะที่การแสดงออกของ เธอก็ดูผ่อนคลาย หญิงสาวกำลังหายใจด้วยอัตราที่คงที่ แองเจเล่เอาผ้าห่มห่มให้เฟรย่าและโบกมือขวา ฟีนิกซ์บินไปในอากาศและลงบนไหล่ขวาของแองเจเล่มันเริ่มทำความ สะอาดขนของมันอีกครั้ง แองเจเล่หันกลับไป เขาออกจากห้องและปิดประตู เขาเดินลงบันไดและออกจากคฤหาสน ์ คฤหาสน์สีขาวล้อมรอบไปด้วยความมืด แสงสีน้ำเงินจากท้องฟ้าได้ ผ่านเมฆหนาและส่องลงบนหมอก ดูเหมือนดวงอาทิตย์กำลังจะขึ้น แองเจเล่กระชับเสื้อคลุมของเขาแน่นเพราะมันเย็นนิดหน่อย แสงรอบๆ มาจากคริสตัลเรืองแสงในคฤหาสน์เท่านั้น วิสัยทัศน์ข้างนอกต่ำ เนื่องจากมีหมอกสีน้ำเงินหนา เขาเดินบนพื้นหญ้าที่เปียกและแข็ง เป๊าะ ด้วยการดีดนิ้วของเขามันก็มีคลื่นพลังงานสีชมพูปรากฏรอบร่างกาย ของเขาและเริ่มขยายตัวทันทีคลื่นพลังงานหายไปในอากาศหลังจาก ผ่านไปไม่กี่วินาที มันทำให้ร่างกายของเขาอุ่นขึ้นและฟีนิกซ์ก็กำลังผ่อนคลายบนไหล่ของ เขา นกปล่อยแสงสีแดงบางๆเพื่อทำให้สภาพแวดล้อมสว่างขึ้ น ด้วยความช่วยเหลือของฟีนิกซ์และสนามพลังอุณหภูมิสูงทำให้แองเจเล่ เดินผ่านบาเรียโปร่งใสโดยไม่ลังเล ชี่ นกและพ่อมดได้ผ่านบาเรียป้องกันโดยไม่มีปัญหาและก้าวไปในดง เถาวัลย์สีดำ แองเจเล่เข้าป่าขนาดเล็กข้างคฤหาสน์หลังจากที่ผ่านเถาวัลย ์เขา ตรวจสอบแผนที่โดยใช้ซีโร่และหันไปทางขวา สายลมหนาวได้พัดผ่านใบไม้บนต้นไม้ทำให้เกิดเสียงดัง แองเจเล่เดินเข้าไปในป่าแล้วตรวจสอบแผนที่หลายครั้ง เขาบอกฟีนิกซ ์ ให้ตรวจสอบทิศทางและการก้าวของเขา เขากลับไปที่ตำแหน่งที่เขาพบร่างศพอย่างรวดเร็ว มันเป็นต้นไม้ขนาดมหึมาที่มีลำต้นกว้าง ต้นไม้นี้กว้างประมาณสี่เมตรและมีถ้ำสีดำภายใต้รากของมัน มันดู เหมือนถ้ำนำไปสู่อุโมงค์ที่มืดมิดแต่แองเจเล่มองไม่เห็นอะไรอยู่ภายใน ต้นไม้ค่อนข้างสั้นเมื่อเทียบกับต้นไม้ต้นอื่นในป่า ความสูงของมัน ประมาณครึ่งหนึ่งของต้นไม้ต้นอื่นแต่มันกว้างมาก ไม่มีใบแม้แต่ใบ เดียวบนกิ่งไม้บางๆ แองเจเล่เดินไปที่ถ้ำและหมอบไปทางขวา 'นั่นเป็นที่ที่ข้าพบร่างศพ' เขาเอามือกดไปบนพื้นหญ้าเล็กน้อย หญ้าสีเขียวยังถูกทาด้วยสีฟ้าและแองเจเล่ก็ตรวจสอบเครื่องหมายบน พื้น สิ่งเดียวที่เขาพบใกล้ถ้ำเป็นร่องรอยของเขาเอง 'ถ้ามันไม่เกี่ยวข้องกับคาถาร่างนั้นก็อาจจะตกลงมาจากท้องฟ้า' แอง เจเล่เงยหน้าขึ้นและมองไปรอบๆ มีรอยเลือดบนกิ่งไม้ด้านบนและมีกิ่งไม้หักกำลังสั่นในสายลม แองเจเล่มองไปรอบๆในขณะที่จุดแสงสีน้ำเงินกะพริบข้างหน้าสายตา ของเขา เขาใช้ชิปสแกนพื้นที่'มันจะต้องมีบางอย่างที่นี่....' ทันใดนั้นรูม่านตาของเขาก็หดลง เขาสังเกตเห็นร่องรอยของรอยเท้าเล็กๆข้างหลังรอยเท้าที่ทิ้งไว้โดยตั ว เขา ดูเหมือนว่ามันถูกทิ้งไว้โดยผู้หญิง แองเจเล่เดินในป่าที่เงียบสงบสักพักแต่เขาก็ไม่รู้ว่ามีคนตามหลังเขา แองเจเล่ขนลุก เขานึกถึงคำพูดที่ท็อดบอกเขาว่าทุกอย่างอาจเกิดขึ้นได้ ในดินแดนฝันร้าย 'บัดซบ' แองเจเล่รู้ว่าเขาอาจจะมีปัญหา รอยเท้าหมายความว่ามีใคร บางคนตามหลังเขาอย่างใกล้ชิดเมื่อเขาเดินระหว่างต้นไม้สูง เขายกมือซ้ายขึ้น แสงแห่งธอร์นเริ่มปลดปล่อยลำแสงสีทองและพวก มันก็ทำให้สภาพแวดล้อมสว่างขึ้น ลูกแสงสีทองปรากฏในป่ามืดและพื้นที่รอบๆถ้ำก็สว่างขึ้น แองเจเล่มองไปรอบๆอย่างระมัดระวังและยืนอยู่ที่นั่นสักพัก เขารู้สึ ก โล่งใจหลังจากที่ตระหนักว่าไม่มีใครอยู่รอบตัวเขา เขาบอกเฟรย์ว่าอย่าออกจากคฤหาสน์ในตอนกลางคืนเมื่อชายหนุ่มยัง อยู่ที่นี่แองเจเล่เลือกที่จะสำรวจดินแดนฝันร้ายตอนกลางคืนเพราะโลก นี้จะต่างออกไปเมื่อถึงยามค่ำคืน มีหลายสิ่งเกิดขึ้นในตอนกลางคืนของดินแดนฝันร้าย ท็อดไม่เคยออกจากใต้ดินในตอนกลางคืนเพราะเขารู้ว่าตอนกลางคืน ในดินแดนฝันร้ายอันตรายกว่าตอนกลางวันมาก แองเจเล่หันกลับไปและมองไปที่หญ้าอีกครั้ง เขาสังเกตเห็นว่ามี ร่องรอยที่ทิ้งไว้โดยร่างกายทางขวา มันเป็นเครื่องหมายของซีโร่ 'สิ่งนั้นตกลงมาจากทางขวาของต้นไม้ซึ่งหมายความว่าเธอมาจาก ทิศทางนั้น....' แองเจเล่หันไปทางขวา ไม่มีอะไรในสายตาของเขาเนื่องจากวิสัยทัศน์มันต่ำ แองเจเล่มองไปที่ถ้ำต้นไม้สีดำอีกครั้ง เขาคิดชั่วครู่และค่อยๆเอาหลอด ทดลองที่เต็มไปด้วยของเหลวสีชมพูออกมา เขาเอาจุกไม้ออกอย่างระมัดระวัง ชี่ มีหมอกสีแดงออกมาจากหลอด หมอกแดงได้ลงข้างหน้าของแองเจเล่และเปลี่ยนเป็นเงาเบลอรูปมนุษย ์ ขนาดใหญ่เงานี้สูงกว่าแองเจเล่และขนาดของมันก็พอๆกับยักษ์ตัว เล็กๆ มนุษย์เงาล้อมรอบไปด้วยหมอกสีแดงและดวงตาของเขาดูเหมือน ทับทิมขนาดเล็ก มนุษย์นี้ไม่มีจมูกหรือปากแต่เขามีร่างล่ำสันและมี เปลวไฟสีแดงกำลังลุกไหม้บนไหล่ของเขา "ยินดีที่ได้พบนายท่าน" มนุษย์เงาโค้งให้แองเจเล่และวางมือขวาไว้บน หน้าอกของเขา เสียงของเขาต่ำและแหบแห้ง เขากำลังพูดภาษาสากล โบราณด้วยสำเนียงแปลกๆ แองเจเล่พยักหน้าและชี้ไปที่ถ้ำ "ทำให้สำเร็จ" เขาตอบด้วยภาษา เดียวกัน "ไม่มีปัญหา" มนุษย์เงาตีหน้าอกของมันและเข้าถ้ำ ไม่กี่วินาทีต่อมารแองเจเล่ก็ได้ยินสิ่งมีชีวิตบางอย่างร้องครางภายในถ้ำ แต่ก็ไม่มีอย่างอื่น มนุษย์เงาออกมาจากถ้ำและมันดูเหมือนว่าจะมีขนาดลดลง "มียามกำลังปกป้องประตูไม้และมันดูเหมือนสุสาน" เขาตอบกลับเสียง ตํ่า "ขอบคุณ กลับมาได้แล้ว" แองเจเล่พยักหน้าและปลดผนึกหลอดอีกครั้ ง "เข้าใจแล้วครับ' มนุษย์เงาแดงเปลี่ยนเป็นหมอกสีแดงและกลับเข้าไปในหลอด หมอก เปลี่ยนเป็นของเหลวสีชมพูอีกครั้ง แองเจเล่ผนึกหลอดด้วยจุกไม้อย่างระมัดระวังและเอากลับเข้าไปในถุง กระเป๋าของเขา มันเป็นคาถาอัญเชิญที่เขาเรียนหลังจากที่ก้าวถึงระดับที่สองและมันชื่ อ ว่ายักษ์เลือด ร่างกายของยักษ์ถูกสร้างจากพิษและเลือดกรด ยักษ์มีสติปัญญาตํ่าแต่ มันสามารถปฏิบัติตามคำสั่งพื้นฐานได้ สิ่งมีชีวิตหรือตุ๊กตาที่สัมผัสกับร่างกายของยักษ์จะได้รับความเสียหาย จากพิษที่รุนแรง ถ้ายักษ์เลือดฆ่าสิ่งมีชีวิตด้วยเลือดภายในร่างกายของ มันมันก็จะดูดซับเลือดของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดและใช้มันเป็นเชื้อเพลิง ขนาดร่างกายของยักษ์เลือดจะเพิ่มขึ้นตราบใดที่รวบรวมเลือดเพียงพอ ยักษ์เลือดที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์มีความสูงมากกว่าสิบเมตร การ ก้าวเท้าครั้งเดียวก็สามารถทำให้แผ่นดินแตกได้ปัญหาเดียวคือยักษ ์ เลือดยากที่จะสร้างและมันต้องใช้ทรัพยากรหายากจำนวนมาก แองเจเล่ทำงานในแผนกทรัพยากรมนุษย์และเขาได้รับของขวัญราคา แพงจากพ่อมดที่ต้องการเข้าร่วมหัตถ์ธาตุเขาได้ใช้เวลาหลายปีในการ สร้างยักษ์เลือดโดยใช้ทรัพยากรที่เขาซื้อและส่งมาโดยวิเวียน แองเจเล่มองไปที่ฟีนิกซ์หลังจากที่จัดการกับยาม นกได้บินเข้าหาตัว แองเจเล่แล้วจมเข้าไปในหน้าอกของเขา แองเจเล่เริ่มร่ายคาถาด้วยเสียงตํ่าและสร้างบาเรียไฟโปร่งใสรอบตัวเขา นอกจากนี้เขายังก่อชั้นโลหะบางๆบนผิวของร่างกายและผิวหนังของ เขาก็เปลี่ยนเป็นสีเงิน ยังมีมีดยาวในมือทั้งสองข้าง พวกมันถูกสร้างด้วยโลหะเงิ น แองเจเล่ก้าวเข้าไปในถ้ำหลังจากที่ทุกอย่างพร้อมแล้ว แสงสีทองจากแสงแห่งธอร์นได้ทำให้ถ้ำสว่างขึ้ น ตอนที่367: สุสาน (2) แปลนิยาย.วันศุกร์ ที่25 พฤษภาคม 2018 มีคบเพลิงที่ดับอยู่ห้อยอยู่บนทั้งสองด้านของผนัง แองเจเล่เดินไป ประมาณห้าเมตรและเห็นประตูสีน้ำตาลอยู่ข้างหน้า เขาได้ยินเสียง ยักษ์เลือดฆ่ายามแต่ไม่มีศพอยู่บนพื้น ประตูทำมาจากไม้กระดานและมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างไม้แต่ละ แผ่น ประตูโค้งมีความสูงเท่ากับมนุษย์ทั่วๆไป แองเจเล่พยายามที่จะผลักประตูแต่มันก็ไม่ขยั บ มีรูกุญแจอยู่ทางซ้าย เขายกมือขวาขึ้นและเอาปลายมีดใส่เข้าไปในรู กุญแจ ปลายมีดได้หลอมละลายและเข้าไปในรูกุญแจ มันเปลี่ยนเป็น กุญแจ แค๊รก ประตูไม้ถูกปลดล็อค ข้างหลังประตูมีแท่นบูชาสีเหลืองและมีเทียนที่กำลังเผาไหม้อยู่สองเล่ม ตั้งอยู่บนแท่นของมัน แสงสีส้มที้่มาจากมันทำให้พื้นที่นี้สว่างขึ้ น ตรงกลางแท่นบูชามีหนังสือหนาปกสีแดงวางอยู่บนแท่นไม้ แองเจเล่ตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ข้างหลังเขา เขาก้าวเข้าไปใน ประตูและปิดมัน เขาเช็ดฝุ่นหนาสีขาวออกจากผิวของหนังสือและมันทำให้เห็นชื่อ' หนังสือแห่งความตาย' ตัวอักษรถูกเขียนในภาษาโบราณและพวกมันดูเหมือนกะโหลกสีดำที่ น่ากลัวที่มีสองเขา 'หนังสือแห่งความตาย' แองเจเล่ดูสับสนเล็กน้อย 'มีใครบางคนน่าจะ รวบรวมความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขาไว้ในหนังสือก่อนที่จะ จากไปและนี่คือหนึ่งในนั้นดังนั้นยักษ์เลือดจึงพูดถูก นี่เป็นสุสานของ ใครบางคน...' เขาเปิดหนังสือและเห็นภาพที่มีสีสันบนหน้าแรก มันเป็นทหารม้าที่มีเกราะหนักสีแดงและม้าสงคราม มีเปลวไฟที่กำลัง ลุกไหม้ล้อมรอบร่างกายของทหารม้าและเขากำลังยกดาบปลายโค้งสี ขาวในอากาศ มีประโยคสั้นๆใต้ภาพ: อัศวินเพลิงออร์แลนโด้ความกล้าหาญของเขา จะถูกจดจำไว้ ส่วนที่เหลือของหนังสือเล่มนี้ได้บันทึกความสำเร็จของอัศวินและ จำนวนสงครามที่เขาเข้าร่วม อย่างไรก็ตาม แองเจเล่ไม่เคยได้ยินชื่อ อาณาจักรใดๆที่ถูกกล่าวถึงในเรื่องนี ไม่มีข้อมูลที่มีค่าในหนังสือและแองเจเล่ก็นำมันกลับไปที่แท่นไม้ เขามองไปรอบๆและเห็นอุโมงค์สองแห่งที่นำไปสู่ทางออกเดียวกัน คบ เพลิงภายในสุสานยังคงไหม้อยู่และแสงสว่างก็ทำให้สถานที่นี้อุ่นขึ้ น มีกลิ่นเน่าลอยอยู่ในอากาศ มันผสมกับกลิ่นที่รุนแรงของน้ำมันสน เสียงเดียวในสุสานรมาจากเปลวไฟบนคบเพลิง แองเจเล่หันไปทางซ้ายและผ่านอุโมงค์สั้นๆไปถึงประตูไม้อีกประตูที่อยู่ อีกด้าน เขาปลดล็อคประตูอย่างรวดเร็วด้วยเคล็ดลับเดียวกัน ข้างหลังประตูมีห้องโถงกว้างขวาง มีบันไดหินอยู่อีกด้านของโถง บันไดนำไปสู่แท่นบูชาอื่นที่มีป้ายชื่ออยู่ เปลวไฟสีเหลืองกำลังลุกไหม้อยู่บนป้าย มีถ้ำเล็กๆหกถ้ำทั้งสองด้านของโถง แต่ละด้านมีสามถ้ำ ภายในถ้ำแต่ ละถ้ำมีหนังสือที่มีปกสีแดงอยู่ด้านบนสุดของฐานเล็กๆ มีหนังสือทั้งหมดหกเล่มวางอยู่บนแท่นไม้อย่างเงียบๆ ตรงกลางโถงมีโลงศพหินรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า มีทับทิมสีแดงขนาดเล็กถูก ใส่เข้าไปในขอบของมัน ทับทิมแต่ละเม็ดขนาดเท่าลูกตาและมันได้ สะท้อนแสงจากเปลวไฟ แองเจเล่ค่อยๆก้าวไปในโถงในขณะที่ตรวจสอบสภาพแวดล้อมอย่าง ระมัดระวัง ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นใครบางคนใกล้เข้ามาหาเขาจาก ข้างหลัง เคร๊ง แองเจเล่รีบสร้างโล่เงินและปิดกั้นขวานขนาดใหญ่ที่กำลังใกล้เข้ามา จากด้านหลัง ตรงกลางของโล่เป็นรอยแหว่ง มันเปลี่ยนเป็นลูกของเหลวโลหะและซึ ม เข้าไปในผิวหนังของแองเจเล่ แองเจเล่รีบแทงไปข้างหลังโดยใช้มีดโดยที่เขาไม่ได้หันไป อย่างไรก็ตาม เขาโจมตีไม่โดนอะไร แองเจเล่ตกใจและเขาสังเกตเห็นว่ามีอีกการโจมตีที่กำลังเข้ามา เขาปิด กั้นการฟันจากขวานอีกครั้งด้วยโล่โลหะ เขารีบก้าวไปข้างหน้าหลายก้าวและหันกลับไป ในที่สุดรูปลักษณ์ของ ศัตรูก็ถูกเปิดเผย มันเป็นโครงกระดูกที่ยืนอยู่ข้างประตูไม้ กระดูกสีขาวก่อเป็นร่างโครงกระดูกและมันกำลังถือขวานสงครามสนิม สีดำด้วยมือทั้งสองข้างของมัน โครงกระดูกกำลังวิ่งมาทางแองเจเล่ กระดูกของมันสั่นในขณะที่มันเคลื่อนไหว 'ทหารโครงกระดูกหรือ' แองเจเล่ลังเล 'ทหารโครงกระดูกไม่ได้ถู ก ควบคุมโดยพ่อมดที่ชำนาญศาสตร์แห่งความตายหรือ' ทหารโครงกระดูกพุ่งมาหาแองเจเล่ในขณะที่เขาคิด มันเหวี่ยงขวานลง มาอีกครั้ง เคร๊ง 'น่าสนใจ....' แองเจเล่ได้สแกนทหารโครงกระดูกแล้วโดยใช้ชิป ทหาร เป็นปุถุชนล่ำสันที่ใช้ขวานสงครามขนาดใหญ่และมันสามารถสร้าง ความเสียหายได้เจ็ดถึงแปดหน่วยของความเสียหายทางกายภาพ เขายกมือขวาขึ้น แองเจเล่ชี้ไปที่ทหารโครงกระดูก ชี่ ผมสีแดงยาวบนหัวของเขาเริ่มส่องแสง ผมปกคลุมร่างกายของทหาร โครงกระดูกภายในไม่กี่วินาทีและล็อคมันไว้บนพื้น กึกๆๆ ทหารโครงกระดูกได้ดิ้นหลายครั้งแต่มันก็ไม่สามารถขยับได้เลย ขวาน สงครามของมันยังอยู่ในอากาศ ผมของแองเจเล่ดูเหมือนใยแมงมุมสีแดง ทหารโครงกระดูกติดอยู่ตรง กลางของมั น เขาเดินไปที่โครงกระดูดหลังจากที่แน่ใจว่ามันไม่สามารถทำอะไรได้ แองเจเล่สัมผัสซี่โครงของโครงกระดู ก มันเย็นและแข็ง ขอบของซี่โครงเริ่มผุกร่อนแล้วและมือของแองเจเล่ปก คลุมไปด้วยผงสีขาวจากกระดูกหลังจากที่เขาสัมผัสมั น โครงกระดูกยังคงดิ้นรนและทำให้เกิดเสียง แองเจเล่เอื้อมไปในหน้าอก ที่ว่างเปล่าของโครงกระดูกแต่ไม่มีอะไรอยู่ภายในเหมือนกับรูปลักษณ ์ ทั้งหมดของมัน จากนั้นเขาก็จดจ่ออยู่กับการตรวจสอบกะโหลกของโครงกระดู ก เห็นได้ชัดว่าไม่มีลูกตาในเบ้าตาของมันและมีหนอนสีดำอยู่แทน 'ทหารโครงกระดูกนี้ใช้พลังงานอะไร ทำไมมันถึงขยับได้ ' แองเจเล่เดิน ไปใกล้ทหารโครงกระดูกและเอานิ้วเข้าไปในเบ้าตาของมัน ตามที่คาดไว้มันไม่มีอะไรอยู่ภายใน 'สิ่งนี้ไม่รู้วิธีตรวจสอบความแข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้ามแต่มันไม่ได้รับ ความเสียหายจากรังสีของคลื่นพลังงานธาตุของข้า.....น่าสนใจ.....' แองเจเล่ยังคงคิด 'ถ้าข้าทำแบบนี้จะเป็นอย่างไร' เขาตัดกระดูกของโครงกระดูกเป็นชิ้นๆ และแทงมีดเข้าไปในหน้าอกของมัน ทหารโครงกระดูกยังคงดิ้นรน 'สิ่งนี้ไม่ตายง่ายๆ.....แล้วแบบนี้ล่ะ....' แองเจเล่เล็งนิ้วชี้มือขวาไปที่ กะโหลกของทหารโครงกระดู ก ฉึก มีเข็มเงินแทงเข้าไปในหน้าผากของโครงกระดูกและทะลุกะโหลกของ มัน โครงกระดูกยังคงดิ้นรน ดูเหมือนว่าการโจมตีไม่ได้เกิดความเสียหาย กับมัน 'มันจะต้องมีแกน....' เข็มเงินกลับเข้าไปในผิวหนังของแองเจเล่และเขา ก็มองไปที่โครงกระดู ก มีจุดแสงสีน้ำเงินปรากฏข้างหน้าสายตาของเขา 'ซีโร่สแกนเป้าหมายให้ข้า ปรับระยะที่มีประสิทธิภาพเมื่อจำเป็น' [กำลังสแกน....] มีลำแสงสีน้ำเงินปลดปล่อยออกมาจากดวงตาของ แองเจเล่หลังจากที่ซีโร่รายงานกลับและมันก็ตกลงบนร่างกายของโครง กระดูก ลำแสงสีน้ำเงินเคลื่อนที่ไปจากกะโหลกของโครงกระดูกไปที่เท้าของมั น อย่างรวดเร็ว [สแกนเสร็จสิ้น พบการเปลี่ยนแปลงของยีนที่ไม่รู้จัก ต้องการเห็นภาพ ในสายตาของคุณหรือไม่] 'ใช่' ตาของแองเจเล่กะพริบอีกครั้งเมื่อเขาสั่งเสร็จ มีหน้าจอแสงสีน้ำเงินปรากฏในสายตาของเขา โฮโลแกรมของโครงกระดูกเริ่มหมุนบนหน้าจอแสง ภาพเปลี่ยนไปหลายครั้งจากผิวของกระดูกสันหลังไปยังสเต็มเซลล์และ ตัดขวางสเต็มเซลล์ของกระดูก แองเจเล่มองเห็นส่วนตัดขวางของเซลล์ได้อย่างชัดเจนบนโฮโลแกรม เขาอ้าปากค้างหลังจากที่เขาสังเกตเห็นภายในเซลล์คืออะไร เซลล์เหล่านี้เต็มไปด้วยวงเวทสามเหลี่ยมสีดำและวงเวทเหล่านั้นกำลัง กะพริบเหมือนลมหายใจ วงเวทแต่ละวงสร้างขึ้นโดยมีจุดพื้นฐานสามจุดและแต่ละจุดดูเหมือน รูป'&' 'นี่มัน....น่าเหลือเชื่อ....' แองเจเล่รู้ว่ารูนแบบนี้อาจจะทำให้เขาใกล้กับพ่อมดสายเลือดโบราณ มากขึ้น เซลล์จากส่วนต่างๆของโครงกระดูกถูกแสดงอยู่บนหน้าจอแสงและพวก มันเต็มไปด้วยวงเวทที่เรียบง่าย แองเจเล่ก้มตัวลงและใช้สายโลหะสร้างวงเวทสามเหลี่ยมบนหินชนวน เขาวาง & สามตัวบนวงเวทอย่างระมัดระวัง วงเวทดูเหมือนกับวงที่เขาพบในเซลล ์ เขาเอาหินเวทมนต์ปกติออกมาสามก้อนจากถุงกระเป๋าและวางพวกมัน ลงบนเครื่องหมายทั้งสามอย่างรวดเร็ว แค๊รก หินเวทมนต์ทั้งสามได้แตกพร้อมกันหลังจากที่หินก้อนที่สามตกลงไปที่ เครื่องหมายตัวสุดท้าย หินเปลี่ยนเป็นสีดำไปสีขาวและโปร่งใส ตรงกลางวงเวทค่อยๆเข้มขึ้นและมันดูเหมือนหลุมลึกที่นำไปสู่เหวที่ไม่มี ที่สิ้นสุด ชี่ ทันใดนั้นก็มีดวงตาปรากฏตรงกลางของวงเวท มันเป็นดวงตาที่มีรูม่าน ตาสีดำและมันมีขนาดเท่าปลาขนาดเล็ก ดวงตาดูเหมือนมนุษย์จาก ปุถุชนแต่ขนาดของมันก็เพิ่มขึ้น 'นี่คืออะไร....' แองเจเล่มองไปที่วงเวทด้วยความสับสน ดวงตามองไป รอบๆแต่ไม่เกิดอะไรขึ้น 'ถ้าวงเวทภายในเซลล์กระดูกของโครงกระดูกเป็นรากฐานของทุกสิ่งมั น ก็ควรจะมีสิ่งที่คล้ายกันเกิดขึ้นหลังจากที่ข้าขับเคลื่อนวงเวทด้วยหินเวท มนต์' แองเจเล่ย่นคิ้ว 'เดี๋ยวก่อน มันมีความเป็นไปได้อีกอย่าง....' เขาค้นหาผ่านความทรงจำ ของเขา 'บางทีวงเวทสามเหลี่ยมเป็นเพียงตัวแทนและผลของมันจะ แตกต่างกันไปกับสิ่งที่ต่างกั น มันสามารถเพิ่มพลังทหารโครงกระดูก เมื่อมันนำไปใช้กับกระดูกของคนตาย ข้าขับเคลื่อนวงเวทด้วยหินเวท มนต์และผลมันจะต้องเกี่ยวข้องกับหินเวทมนต์....' ตอนที่368: งูเกียรติยศ (1) แปลนิยาย.วันศุกร์ ที่25 พฤษภาคม 2018 ดวงตายังมองไปรอบๆด้วยความอยากรู้อยากเห็น แองเจเล่สังเกตดวงตาชั่วครู่และเอาเศษหินเวทมนต์ออก อย่างไรก็ตาม ดวงตายังอยู่ที่นั่น 'สิ่งมีชีวิตนี้คืออะไรและมันมาจากที่ไหน' แองเจเล่สับสน เขาลุกขึ้นยืน และชี้ไปที่วงเวท มีเศษโลหะขนาดใหญ่ปลดปล่อยออกมาจากมือของ เขาและปกคลุมดวงตา เขากลับไปที่ทหารโครงกระดูก หลังจากที่คิดชั่วครู่เขาก็กดบนกะโหลก ของมัน แค๊รก . กะโหลกได้แตกเป็นชิ้นๆและทั้งตัวทหารโครงกระดูกก็หลุดออกเป็นชิ้นๆ ขวานสนิมสีดำได้ตกลงไปบนพื้นเช่นกันเพราะโครงกระดูกไม่ได้ถือมัน อยู่อีกต่อไป แองเจเล่หยิบขวานขึ้นมาและตรวจสอบอย่างรวดเร็ว ขวานมีใบขวานกว้างและมีประโยคถูกสลักไว้บนด้ามจับ "แด่ชิต้า" ประโยคถูกเขียนในภาษาสากลโบราณและเบลอเนื่องจากการชำรุ ด แองเจเล่เหวี่ยงขวานหลายครั้งในอากาศ 'ประมาณยี่สิบห้ากิโลกรัม....' เขาชั่งน้ำหนักขวานด้วยซีโร่ ผมยาวของเขาเริ่มสั้นลง ขนาดของมันหดลงและกลับไปสู่ความยาว ปกติในอีกไม่กี่วินาทีต่อมา แองเจเล่เดินไปที่โลงศพตรงกลางโถงพร้อมกับขวานในมื อ โลงศพหินตั้งอยู่เงียบๆและทับทิมรอบๆขอบของมันก็ดูเหมือนดวงตา หลายร้อยดวง เขาวางมือบนโลงศพและผลักมันเล็กน้อย แต่โลงศพยังคงปิดสนิ ท เมื่อมองไปด้านข้างเขาก็เห็นว่าฝาหลอมรวมกับโลงศพอย่างสมบูรณ ์ แองเจเล่คิดชั่วครู่และตัดสินใจที่จะไม่เปิดโลงศพ เขาหันกลับไปและเริ่มตรวจสอบหนังสือทีละเล่ม หนังสือทุกเล่มเกี่ยวกับความสำเร็จที่ได้รับของคนในโลงศพแต่ผู้เขียน หนังสือแต่ละเล่มก็แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง เขาเดินไปที่แท่นบูชาเพราะ เขาไม่พบสิ่งที่มีค่าใดๆจากหนังสื อ เขาเดินขึ้นบันไดและยืนอยู่ข้างหน้าเปลวไฟที่กำลังเผาไหม้ คลื่นความร้อนที่รุนแรงมาจากเปลวไฟแต่เขาสังเกตว่ามันกำลังเผาไหม้ โดยไม่มีน้ำมั น ภายในภาชนะทองแดงไม่มีอะไรอยู่และเปลวไฟที่รุนแรงกำลังลอยอยู่ ในอากาศ ภาชนะทองแดงล้อมรอบไปด้วยดอกไม้แห้งสีดำและมีดาบสั้นสีเงินที่มี ลวดลายที่ซับซ้อนบนด้ามจับนอนอยู่ทางด้านขวา ลวดลายบนด้ามจับดูเหมือนงูสองตัวที่อ้าปาก ดูราวกับว่าพวกมันมีพิษ และเตรียมตัวที่จะโจมตี แองเจเล่มองไปรอบๆแต่นั่นเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เขาพบที่ นี่ เขาคว้าดาบสั้นและฟันไปข้างหน้า ชี่ มีแสงสีเงินปล่อยออกมาจากปลายดาบ มันจมลงไปในผนังหินที่อยู่อีก ด้าน มีรอยบางเฉียบถูกทิ้งไว้บนผนัง รอยนี้มันมืดและมันควรจะมีความลึ ก อย่างน้อยหลายร้อยเมตร มันน่าตกใจมาก 'ข้าไม่ได้ใช้พลังงานใดๆกับดาบเลย...' เขาจับด้ามจับเย็นๆของดาบ แน่น ด้ามจับเปียกเล็กน้อยและทั้งดาบเบาราวกับว่าทำมาจากไม้ เขายกดาบขึ้นและฟันไปข้างหน้าอีกครั้ง ชี่ แสงสีเงินอีกเส้นได้ออกจากดาบและมีรอยบางเฉียบอีกรอยปรากฏบน ผนัง แองเจเล่ตรวจสอบดาบหลายครั้งแต่เขาไม่พบอะไรที่ผิดปกติแม้กระทั่ง ความช่วยเหลือของชิป มันเป็นดาบที่เรียบง่ายแต่มันรู้สึกเหมือนใบดาบ รวมกับบางอย่างที่เหมือนอนุภาคพลังงาน เขาทดสอบดาบกับวัตถุในสุสานแต่ก็ไม่มีอะไรต่อต้านแสงเงินได้ แองเจเล่ห่อดาบด้วยโลหะเงินแล้วสร้างเป็นฝักและผูกไว้กับเข็มขัดของ เขา ก่อนที่จะออกไปเขารวบรวมหนังสือทั้งหมดในสุสานและมัดพวกมัน ด้วยสายโลหะ วงเวทถูกทิ้งไว้บนพื้น แองเจเล่มั่นใจว่าดวงตานั้นจะหายไปหลังจากที่ พลังงานในหินเวทมนต์ถูกใช้หมด แค๊รก แองเจเล่เปิดประตูไม้ ในขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้า วู้ดดด มีสายลมหนาวพัดมาโดนหลังคอของเขา แองเจเล่หันหัวกลับไปและสังเกตเห็นแสงที่หายไปจากสุสานแล้ว สาย ลมหนาวมาจากส่วนลึกของความมืด การแสดงออกของเขาเปลี่ยนไป เขาออกจากอุโมงค์อย่างรวดเร็วและ กลับไปที่รากของต้นไม้ขนาดใหญ่ มันยังเป็นตอนกลางคืนและหมอกยังอยู่ในอากาศ แสงสีน้ำเงินได้ทะลุ เมฆและส่องลงบนร่างกายของแองเจเล่ แองเจเล่ตรวจสอบสภาพแวดล้อมและเริ่มมุ่งหน้ากลับคฤหาสน ์ อย่างไรก็ตาม เขาสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องหลังจากก้าวไป หลายก้าว เขาหันกลับไปและเห็นสิ่งที่ทำให้เขากลั ว ต้นไม้ขนาดใหญ่กำลังขยับและดิ้นรนเหมือนมนุษย์ที่มีชีวิต "อา" ต้นไม้กรีดร้องเสียงแหลมสูงและมันก็สั่นลำต้นเหมือนกับชายคน หนึ่งกำลังดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอด ลำต้นของต้นไม้เปลือกและกิ่งไม้เริ่มหลอมละลายเปลี่ยนเป็นกอง ของเหลวเหนียวสีดำภายในสิบวินาทีและหายไปในพื้นดิน สิ่งเดียวที่ทิ้งไว้คือหญ้าสีเขียวและมันเกือบจะดูเหมือนต้นไม้ไม่เคยอยู่ที่ นั่น แองเจเล่ตรวจสอบหนังสือและดาบสั้น สิ่งเหล่านี้ไม่ได้หายไปกับต้นไม้ แต่ดวงตาของงูปกคลุมไปด้วยแสงสีดำ 'ข้าต้องออกจากพื้นที่นี้ในตอนนี้...' แองเจเล่เต็มไปด้วยลางสังหรณ์ไม่ดี เขาดึงดาบสั้นและตัดสินใจที่จะออกจากพื้นที่นี ฟึบ มีรอยแตกขนาดใหญ่ปรากฏบนหญ้าและมีดวงตาขนาดใหญ่ปรากฏ บนพื้นดิน ดวงตามองไปรอบๆด้วยความอยากรู้ ดวงตายาวประมาณสิบเมตร ดูราวกับว่ามีภาพลวงตาสัตว์อสูรขนาด มหึมา มองขึ้นมาจากใต้พื้นดิน แองเจเล่หน้าซีดและจำดวงตาได้ทันทีมันเป็นดวงตาเดียวกับวงเวท แม้แต่รายละเอียดก็เหมือนกันแต่ขนาดของมันเพิ่มขึ้นอย่างมาก เขาถอยหลังสองก้าวและเริ่มวิ่งไปทางคฤหาสน ์เขายังคงตรวจสอบย รอบๆเขาเมื่อเขาวิ่งแต่ก็ไม่มีร่องรอยใดๆตามหลังเขา แองเจเล่รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย มีเรื่องแปลกๆมากเกินไปในดินแดนฝันร้าย และถึงแม้ว่าเขาจะเป็นพ่อมดที่มีความรู้เขาก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เขาหันกลับไปและเขาก็รู้สึกตกใจ เขาหยุดและยืนอยู่ที่นั่นแทน มีร่องรอยของรอยเท้าเล็กๆหยุดอยู่ข้างหน้าของบาเรียที่สร้างโดยสนาม พลังโลหะและพวกมันก็หายไปอย่างรวดเร็ ว รอยเท้าหยุดเคลื่อนไหวเมื่อเขาหยุดวิ่ง มีบางอย่างล่องหนค่อยๆหันมาและมันรู้สึกเหมือนสิ่งนี้กำลังจ้องเขา เขารู้สึกเย็นยะเยือกที่หลังของเขา แองเจเล่ยกดาบสั้นและฟันไปข้างหน้าโดยไม่ลังเล ฟึบ มีแสงเงินในอากาศ เป๊าะ เสียงมันเหมือนฟองระเบิด แสงเงินหายไปหลังจากที่โดนบางอย่างที่ มองไม่เห็ น แองเจเล่ถอยหลังหลายก้าวและเขาสังเกตเห็นว่าสิ่งที่ล่องหนไม่ได้ขยับ อีกต่อไป เขาหันกลับไปและเริ่มวิ่งอีกครั้ ง แม้ว่าเขาจะยังคงตรวจสอบ สภาพแวดล้อมอยู่เรื่อยๆแต่เขาก็เห็นว่าไม่มีรอยเท้าตามเขาอีกต่อไป 'สิ่งนั้นอาจตามข้าออกจากคฤหาสน์และข้าคิดว่ามันจากไปก่อนท้ี่ข้า เข้าถ้ำ' แองเจเล่คาดเดา สิ่งนั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะตรวจพบ มันไม่ปลดปล่อยคลื่นใดๆไม่ว่ า จะเป็นพลังงาน พลังจิตหรือคลื่นดวงวิญญาณ ร่องรอยเดียวมีเพียง รอยเท้าบนพื้นดิน แองเจเล่กลับไปที่คฤหาสน์อย่างรวดเร็วหลังจากที่เขาเพิ่มความเร็วของ เขา หลังจากที่เห็นบาเรียพลังงานและเถาวัลย์เขาก็รู้สึกดีขึ้นและสงบลง แต่ทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็เย็นชา มีรอยเท้าขนาดเล็กนับไม่ถ้วนล้อมรอบบาเรียพลังงานแต่ขนาดของ พวกมันแตกต่างกันและพวกมันกำลังยืนเผชิญหน้ากับคฤหาสน ์ ทันใดนั้นก็ราวกับว่าพวกมันสังเกตเห็นแองเจเล่.... ปึกๆๆ ทุกสิ่งมีชีวิตล่องหนหันมาทางแองเจเล่พร้อมกัน แองเจเล่มองไม่เห็น อะไรแต่เขารู้สึกราวกับว่ากำลังถูกจ้องโดยกลุ่มคนขนาดใหญ่ ป่าค่อยๆเงียบลง สีหน้าของแองเจเล่เริ่มเคร่งเครียด เขายกดาบเงินขึ้นอีกครั้ง ชี่ ชี่ ชี่ แสงเงินหลายสายถูกปล่อยไปในอากาศและลงบนหญ้า ปึกๆ รอยเท้าครึ่งหนึ่งบนพื้นได้ถูกลบโดยแสงเงิ น แองเจเล่ถอยหลังสองก้าวและวิ่งไปอีกด้านของบาเรีย ทันทีที่เอาดาบสั้นใส่ฝักเขาก็สร้างลูกลาวาสีแดงเข้ม เขาโยนลูกลาวาไปในอากาศโดยไม่ได้มอง ตู้ม แสงรุนแรงจากหยดลาวาทำให้ทั้งป่าสว่างขึ้นและขับไล่หมอกบางส่วน ออกไป แองเจเล่รู้สึกว่าหยดลาวาได้ทำลายสิ่งมีชีวิตล่องหน ทันใดนั้นเขาก็หยุและมองไปรอบๆ ต้นไม้ได้รับความเสียหายจากหยดลาวาและกิ่งไม้ก็ติดไฟ หยดลาวาสี ทองบางหยดยังโดนลำต้นของต้นไม้ รอยเท้าได้หายไปจากพื้นอย่างสมบูรณ์และคลื่นความร้อนก็แผ่กระจาย ไปทุกทิศทุกทาง แองเจเล่พอใจกับผลลัพธ ์เขาก้าวเข้าไปในเปลวไฟที่กำลังเผาไหม้โดย ไม่ลังเลและมุ่งหน้ากลับคฤหาสน ์ ความต้านทานไฟที่สูงจากแกนแม่น้ำมัลเท็นช่วยเขาต่อต้านหยดลาวา ที่กำลังมาอย่างมากและมันทำให้ไฟไม่เกิดความเสียหายกับเขาเลย ไฟจากไม้ที่กำลังเผาไหม้ได้ทำให้พื้นที่อุ่นขึ้นและความรู้สึกแปลกๆก ็ ไม่ได้ก่อกวนเขาอีกต่อไป แองเจเล่ได้ผ่านบาเรียและเถาวัลย์สีดำก็เริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง เขาหายใจเข้าลึกๆเมื่อเขาเดินผ่านรั้ว 'มีหลายสิ่งเกิดขึ้นระหว่างการสำรวจของข้า ข้าสงสัยว่าตอนนี้เฟรย ์ กำลังทำอะไรอยู่เขาบอกว่าเขาแค่อยากตรวจสอบเมืองรอบๆพื้นที่นี้แต่ อะไรก็เกิดขึ้นได้ในระหว่างทางของเขา....' แองเจเล่ถอนหายใจและคว้า หนังสือที่ผูกติดกับสายโลหะ ตอนที่369: งูเกียรติยศ (2) แปลนิยาย.วันอาทิตย์ที่27 พฤษภาคม 2018 เมื่อคืนกำลังแปลแล้วเน็ตเน่ากว่าจะได้ก็ตอนตีหนึ่งบอลใกล้เตะผมเลย ดูให้จบก่อนแล้วแปลต่อ เดี๋ยวจะลงอีกสองตอนก่อนเที่ยงนะครั บ แองเจเล่ผลักประตูและก้าวเข้าไปข้างใน เขาเห็นใครบางคนนั่งบนโซฟา ในความมืด เขากำลังจะจับดาบของเขาแต่ก็ตระหนักว่ามีคนเพียงคนเดียวในอาคาร หลักคือเฟรย่า "เฟรย่า ทำไมเจ้าไม่ไปนอนล่ะ" แองเจเล่ถามเสียงอ่อนโยน "กรีน" เฟรย่าลุกขึ้นยืนและวิ่งมาหาแองเจเล่"ข้าคิดว่าท่านจะไม่กลับมา ..." เฟรย่ากระโดดเข้าอ้อมแขนของแองเจเล่เธอสั่นเนื่องจากอุณหภูมิที่ตํ่า ในห้องนั่งเล่น ใบหน้าของหญิงสาวซีดและคิ้วของเธอย่นเข้าหากัน ดู เหมือนว่าเธอจะฝันร้าย "มันจะไม่เกิดขึ้น" แองเจเล่ลูบผมสีดำยาวของเฟรย่า "เกิดอะไรขึ้น เจ้า ควรจะใส่เสื้อมากกว่านี้" ด้วยการดีดนิ้วของเขามันก็มีลูกไฟสีแดงอยู่ข้างทั้งสองทำให้ห้องอุ่นขึ้น ใบหน้าของเฟรย่าซีดลงและเธอลังเล หญิงสาวกอดแองเจเล่แน่นและ เธอเริ่มพูดในอีกหลายนาทีต่อมา "กรีน ข้ารู้ว่าท่านออกจากคฤหาสน์หลายครั้งในตอนกลางคืน..." ร่าง ของเฟรย่ายังสั่น "ฝันร้ายจะไม่ไม่หยุดหลอกหลอนข้าและข้าตัดสินใจที่ จะนั่งในห้องนั่งเล่น ข้าคิดจะไปที่สวนแต่ข้ากลัวเกินที่จะอยู่คนเดียว นอกจากนี้ข้ายังเห็นคนแอบมองข้าจากป่าวันที่ฝนตก ข้ากลัวมากและ ข้าต้องการพูดกับท่าน แต่ว่าท่านไม่รู้ไปอยู่ไหนและข้ารู้ว่าบางครั้งท่าน ไม่ได้อยู่ในคฤหาสน์เลย..." แองเจเล่รู้สึกหนาวเย็นแต่ร่างหญิงสาวนุ่มนวล เขายังคงเงียบ เขาจะ กลับไปที่โลกหลักเมื่อถึงยามคํ่าคื น มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะอยู่ใน ดินแดนฝันร้ายตลอดไป เขาพยายามที่จะเอาเฟรย่ากลับที่โลกหลักแต่น่าเศร้าที่วิธีของเขาไม่ ได้ผล มีสิ่งลึกลับมากมายในดินแดนฝันร้ายและแองเจเล่รู้ว่ามันยาก สำหรับเฟรย่าที่จะอยู่รอดในคฤหาสน์คนเดียว สถานที่นี้ใหญ่เกินไป สำหรับหญิงสาว เฟรย่าเริ่มฝันร้ายหลังจากที่เธอรู้ว่าแองเจเล่ไม่ได้อยู่ ในคฤหาสน์ตลอดเวลาและความกลัวก็กัดกินจิตใจของเธอ แองเจเล่มั่นใจว่าเฟรย่าจะไม่สามารถจัดการกับความโดดเดี่ยวได้แม้ว่า เธอจะเป็นผู้ชายก็ตาม "ฟังนะ ข้าจะอยู่กับเจ้าที่นี่นอนซะ" แองเจเล่ยืนกอดเฟรย่า เขาเดินไปที่ โซฟาและลูกไฟก็ยังลุกไหม้ในอากาศ "ขอบคุณกรีน..." เฟรย่าเงยหน้าขึ้นและมองไปที่แองเจเล่อย่างเงียบๆ การแสดงออกของเธอผ่อนคลายลงเมื่อเธอหลับตา หญิงสาวหลับ ภายในไม่กี่วินาที แองเจเล่นั่งลงบนโซฟาและอยู่ตลอดทั้งคื น การนอนไม่จำเป็นสำหรับพ่อมด แองเจเล่ไม่รู้สึกเหนื่อยแม้ว่าเขาจะ ไม่ได้พั ก เฟรย่านอนเงียบๆในอ้อมแขนของแองเจเล่เขาตัดสินใจที่จะฝึกแกน แม่น้ำมัลเท็นเนื่องจากเขามีเวลา พลังจิตของแองเจเล่เพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ แต่มั่นคง แสงแดดยามเช้าได้ส่องผ่านหน้าต่างและตกลงบนพรมสีแดง เฟรย่าค่อยๆตื่นขึ้น ดูเหมือนว่าเธอฝันดีในการนอนครั้งนี เธอโตมาได้ดีหน้าอกของเธอใหญ่กว่าหญิงสาวที่อายุพอๆกับเธอและ แองเจเล่มองเห็นผ่านเสื้อสเวตเตอร์สีดำบางๆที่เธอสวม หญิงสาวสวมเพียงชุดชั้นในสีขาวข้างล่างและเธอก็พยายามที่จะปิดมัน ด้วยเสื้อสเวตเตอร์ยาว ใบหน้าของเฟรย่าแดงเมื่อเธอตระหนักว่าเธอ ค่อนข้างโป๊ แองเจเล่ยังทำสมาธิและเฟรย่าตระหนักว่า'พ่อ'ของเธอจะไม่มองเธอ ในทางเพศ แองเจเล่ได้ทำความสะอาดร่างกายของเฟรย่าหลายครั้งเมื่อเธอยังเด็ก และเขายังช่วยดูแลเฟรย่าเมื่อเธอป่วย หญิงสาวรู้ว่าแองเจเล่เคยเห็น เธอเปลือยและใบหน้าของเธอก็หยุดแดง เฟรย ์ท็อดและแองเจเล่ อาจจะเป็นเพียงผู้ชายสามคนที่เฟรย่ารู้จัก เธอรู้สึกอายเพราะเธอรู้ ความแตกต่างพื้นฐานระหว่างผู้ชายและผู้หญิง อย่างไรก็ตาม ผู้ชายรอบๆเฟรย่าเป็นสมาชิกครอบครัวของเธอและมัน เป็นเพียงสัญชาตญาณของเธอที่เธอไม่ต้องการให้ผู้ชายมองร่างเกือบ เปลือยของเธอ แองเจเล่สังเกตเห็นว่าหญิงสาวตื่นขึ้นมาแล้วและเขาก็รีบสแกนท้องฟ้า "อรุณสวัสด ์ิเจ้าฝันดีไหม ไปกินอาหารกัน" "แน่นอน" เฟรย่ากระโดดลงไปบนพื้น "แต่ข้าต้องไปตรวจดอกตะวัน ก่อน" เธอดูตื่นเต้นเมื่อเธอพูดจบ แองเจเล่ยิ้มและยกมือขวาขึ้น ฟีนิกซ์ออกจากร่างของเขาและลงบนมือของเขา "ไปกับฟีนิกซ์" "ค่ะ" แองเจเล่เฝ้าดูเฟรย่าวิ่งไปที่สวนอย่างมีความสุข ฟีนิกซ์กำลังบินวนรอบ ตัวเธอ เขาค่อยๆลุกขึ้นยืนและสายตาของเขาก็มองไปที่หนังสือที่มีปกสี แดง แองเจเล่เริ่มอ่านหนังสือเหล่านั้นในห้องนั่งเล่นหลังจากที่ทานอาหาร เช้ากับเฟรย่า เฟรย่ายังอ่านหนังสือนั้นด้วยความอยากรู้แต่เธอก็เบื่ออย่างรวดเร็ว บท กวีเป็นเรื่องน่าเบื่อที่จะอ่าน ศัพท์ในหนังสือเช่นนี้มันงดงามแต่ไร้ ความหมาย เฟรย่าพิงกับแขนขวาของแองเจเล่และหลับอีกครั้ง แองเจเล่รีบสแกนบทกวีทั้งหมดลงในฐานข้อมูลและบอกซีโร่รวบรวม ข้อมูลที่เป็นประโยชน์กับเขา เขาพบข้อมูลที่เขาต้องการอย่างรวดเร็ว ชิ้งง แองเจเล่ค่อยๆดึงดาบสั้นสีเงินที่เขาพบ มีจุดแสงสีน้ำเงินกะพริบข้างหน้าสายตาของเขาและในที่สุดเขาก็รู้ว่า มันคือดาบอะไร [ดาบงูเกียรติยศ: ดาบบูชายัญเพื่อใช้หยุดคนตายจากการฟื้นคืนชีพ] ชิ ปรายงายกลั บ แองเจเล่จับดาบสั้นในมือเพื่อพิจารณาแต่มันก็ดูเหมือนดาบธรรมดา แองเจเล่ตรวจข่ายป้องกันสองตัวภายนอกคฤหาสน์และกลับไปที่ ห้องสมุด เขาต้องการเสร็จสิ้นระบบที่เขากำลังออกแบบ เขาตัดสินใจที่จะออกจากคฤหาสน์อีกครั้งหลังจากที่ตรวจสอบตัวอย่าง ที่เขามีในห้องทดลอง มันเป็นเหมือนโลกที่ต่างกันในตอนกลางวันในดินแดนฝันร้าย เขาตัดสินใจที่จะตรวจสอบสถานที่ที่เขาไปเมื่อคืนอีกครั้ง แองเจเล่เดินลงบันไดและคว้าไปที่ผ้าคลุมสีดำ "เฟรย่า ข้าต้องออกไปสักพัก ไม่ต้องห่วง ข้าจะกลับมาก่อนที่เจ้าจะรู้ตั ว ซะอีก อยู่ในคฤหาสน์กับฟีนิกซ์" เขามองที่เฟรย่ า "ข้าต้องการไปด้วย" เฟรย่าตื่นขึ้นอย่างรวดเร็วหลังจากที่ได้ยินคำพูด ของแองเจเล่ "เอาล่ะ...." แองเจเล่ได้พาเฟรย่าไปที่ป่าหลายครั้งก่อนหน้านี้เนื่องจาก เขารู้แล้วว่าตอนกลางวันในดินแดนฝันร้ายค่อนข้างปลอดภัย เขาเพียง แค่ต้องหลีกเลี่ยงบริเวณที่มืดมิ ด เฟรย่าสวมผ้าคลุมสีดำด้วยเช่นกันและพวกเขาก็ก้าวออกบาเรียกับ ฟีนิกซ ์ แองเจเล่ตรวจสอบเส้นทางที่เขาบันทึกในชิปและพบสถานที่นั้นอย่าง รวดเร็ว ทุ่งหญ้าเต็มไปด้วยต้นไม้สีน้ำตาลสูงแต่มันว่างเปล่า แองเจเล่สับสนเล็กน้อย เขาเดินไปรอบๆแต่ไม่พบร่องรอยใดๆของตา นั้น แสงแดดสีทองได้ส่องลงบนพื้นดินและหญ้า "กรีน ท่านกำลังมองหาอะไร" เฟรย่าเดินไปรอบๆพื้นที่ด้วยเช่นกันแต่ เธอไม่พบอะไรน่าสนใจและกลับไปหาแองเจเล่ "บางอย่างที่ลึกลับ" แองเจเล่ตอบ แองเจเล่ตรวจสอบสภาพแวดล้อม เขาไม่ได้ดับไฟรอบคฤหาสน์เมื่อคืน นี้แต่เขาก็ไม่พบต้นไม้ที่ไหม้ต้นใดระหว่างทางมาที่ นี่ มันเกือบจะดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อคืน แองเจเล่มั่นใจว่าเขาได้ ทำลายป่าไปบางส่วน เขาตรวจสอบสภาพแวดล้อมอย่างระมัดระวังอีกครั้งแต่ไม่พบข้อมูลที่มี ค่าใดๆ แองเจเล่ตัดสินใจที่จะกลับไปที่คฤหาสน์กับเฟรย่ า พวกเขาหยุดข้างบ้านไม้ขนาดเล็กที่อยู่ข้างแม่น้ำแนส เฟรย่าเริ่มตก ปลาข้างแม่น้ำ เธอมีเบ็ดตกปลาสีน้ำตาลและเหยื่อที่เธอใช้ก็เป็นเพียง แค่ดอกไม้ที่หยิบมาสุ่มๆ แองเจเล่นั่งลงด้านข้างและเริ่มคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคื น เขามั่นใจว่าไม่มีสิ่งมีชีวิตแปลกๆอยู่ในรูปดวงวิญญาณ แม้ว่าเขาได้รับงู เกียรติยศและมันเป็นอาวุธที่แข็งแกร่ง สิ่งมีชีวิตล่องหน ต้นไม้ใกล้ตาย สุสานและดวงตาบนพื้นได้ทิ้งความประทับใจที่ลึกซึ้งในใจของเขา "เฟรย่า เจ้าเคยได้ยินเรื่องมากมายจากพ่อของเจ้าใช่ไหม" แองเจเล่มอง ไปที่หญิงสาวและทันใดนั้นก็ถาม "ค่ะ" เฟรย่าพยักหน้า "พ่อบอกเราเรื่องแปลกๆมากมายที่พ่อพบเจอใน โลกนี้เมื่อเรายังเด็ก เกิดอะไรขึ้นกรีน" "เจ้าจำได้มากแค่ไหน" "แต่ละเรื่องพ่อได้เล่าหลายครั้งและข้าจำส่วนใหญ่ได้" เฟรย่าตอบด้วย ความมั่นใจ "เจ้าได้ยินเรื่องดวงตาขนาดใหญ่บนพื้นและบางอย่างที่เหมือนสุสารใต้ ดินไหม" แองเจเล่ถามตามตรง "ดวงตาบนพื้นหรือ" เฟรย่าค้นผ่านความทรงจำของเธอ "ข้าคิดว่าข้าได้ ยินเรื่องมันจากนิทานที่พ่อบอกเรา มันเป็นเรื่องราวจากหนังสือของ โบสถ ์ดวงตาบนพื้นเป็นสิ่งที่มาจากดินแดนลืมเลือนและมันจะปรากฏ เฉพาะตอนที่พบความต้องการบางอย่าง เวลา สถานที่และวัสดุบูชายัญ ดวงตายากที่จะอัญเชิญและ...." เฟรย่าหยุดชั่วครู่และพูดต่อ "มีนักล่ามากมายที่พยายามอัญเชิญ ดวงตาแต่มันก็ไม่ประสบความสำเร็จ พ่อของข้าบอกว่ามันเป็นเพียง เรื่องเล่าและเราไม่ควรคิดอย่างจริงจัง" "เจ้ารู้จักอาวุธที่ชื่องูเกียรติยศไหม" แองเจเล่สงสัย "ค่ะ มันเป็นหนึ่งในอาวุธที่ใช้กันอย่างแพร่หลายจากโบสถ์ พวกมันจะ ถูกมอบให้กับคนที่แข็งแกร่งที่ได้รับฉายาดวงตาศักด์ิสิทธ์ิและพวกเขา ทุกคนอยู่ใกล้กับระดับเจ้านักล่า พ่อของข้าบอกว่าเขามีโอกาสเป็น ดวงตาศักด๋์ิสิทธ์ิแต่เขาแก่เกินไป" เฟรย่ากะพริบตาขณะที่เธออธิบาย "ดวงตาศักด์ิสิทธ์ิมีเกราะที่สวยงาม สัตว์ขี่ที่แข็งแกร่งและสิ่งมีชีวิตกลาย พันธุ์ไม่มีโอกาสต่อต้านถ้าพวกมันปะทะหนึ่งในพวกเขา..." เฟรย่าเล่า แองเจเล่ดึงดาบสั้น มันดูเหมือนอาวุธที่เหลืออยู่ในสุสานของคนอื่นและ มันไม่ได้เป็นของอัศวินในโลงศพ บางทีเจ้าของอาวุธมีความสามารถใน การสื่อสารกับดินแดนลืมเลือน นอกจากนี้มันก็เป็นไปไม่ได้ที่ดวงตา ศักด์ิสิทธ์ิถูกบางอย่างฆ่าตอนที่สำรวจสุสาน เขาตระหนักว่าอาวุธนี้มีคุณสมบัติของอุปกรณ์แนวคิดที่เขาล้มเหลวใน การได้รั บ จ๋อม เฟรย่ายกเบ็ดตกปลาของเธอขึ้นและมีปลาตัวเล็กๆอยู่บนตะขอ ปลาได้ตกลงไปบนหญ้ า อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่ปลาธรรมดา สิ่งนี้มันมีขานับไม่ถ้วนและมันดู เหมือนตะขาบ มันกลิ้งหลายครั้งบนพื้นและเริ่มเลื้อยกลับไปที่น้ำ ตะขอ ยังติดอยู่ในปากของมัน "มันกินไม่ได้..." เฟรย่าส่ายหัว เธอเอาตะขอออกและโยนปลากลับไปที่ แม่น้ำ ตอนที่370: ปีศาจตา (1) แปลนิยาย.วันอาทิตย์ที่27 พฤษภาคม 2018 แองเจเล่มองไปที่ปลาขนาดเล็กและโยนงูเกียรติยศไปในอากาศ ฉึก ดาบสั้นเจาะปลาอย่างแม่นยำและตกลงไปในน้ำ "กรีน ทำไมท่านถึงโยนปลาไป" เฟรย่าตกใจแต่เธอสังเกตเห็นว่าดาบ เชื่อมกับสายเงินในมือของแองเจเล่ จ๋อม แองเจเล่ดึงสายเล็กน้อยและดาบก็ออกมาจากน้ำพร้อมกับปลาที่อยู่ ปลายของมั น ดาบกลับมาที่มือของเขาและแองเจเล่ก็เริ่มตรวจสอบใบดาบ เลือดจากปลาได้หยดลงใบดาบ มันเกือบดูเหมือนดาบมีหลอดเลือด ของตัวเอง แองเจเล่มองที่ดาบสั้นและเริ่มคิด เฟรย่ายังตกปลาโดยใช้ดอกไม้เป็นเหยื่อและเธอโยนสิ่งมีชีวิตแปลกๆ ส่วนใหญ่ที่มีรูปร่างแปลกประหลาดกลับไปในแม่น้ำ ดวงอาทิตย์เริ่มกันและมันก็เริ่มมืด ในที่สุดเฟรย่าก็ลุกขึ้นยืน "ไปกันเถอะกรีน" มีถังโลหะในมือของเธอ มันสร้างโดยสนามพลังของ แองเจเล่ปลาเล็กๆภายในถังเหมาะสำหรับทำสตูว์ปลา แองเจเล่พยักหน้าเล็กน้อยและหยุดคิด "มีอีกเรื่องหนึ่งเฟรย่า อยู่ในคฤหาสน์และอย่าออกมาจากอาคารหลัก อีกหลายวันต่อจากนี้เพราะข้าต้องการทำให้แน่ใจว่าพื้นที่รอบๆ ปลอดภัย" แองเจเล่ตักเตือน "เข้าใจแล้วกรีน" เฟรย่าพยักหน้าหลายครั้ง แองเจเล่พาเธอกลับไปที่คฤหาสน์และบอกให้เธอทำสตูว์ปลาก่อน จากนั้นเขาก็ใส่ผ้าคลุมอีกครั้งและออกจากคฤหาสน ์ แองเจเล่เดินไปรอบๆคฤหาสน์และเดินไปที่ป่าเล็กๆที่อยู่อีกด้านของ ห้องของเฟรย่ า แสงสีส้มจากดวงอาทิตย์ที่กำลังตกส่องเต็มป่า แสงแดดสลัวได้ส่องลง บนใบไม้ลำต้นของต้นไม้และหญ้า ลมในช่วงเย็นมีความอุ่น แองเจเล่เดินไปที่ต้นไม้ขนาดใหญ่และเริ่มสังเกต เขาค่อยๆก้มตัวลงอยู่ข้างต้นไม้ หญ้าภายใต้ต้นไม้มันเอน มันดูเหมือนว่ามีใครบางคนเหยียบมัน แองเจเล่สัมผัสหญ้า มันเปียกและอุ่น นอกจากนี้เขายังพบร่องรอยของ อนุภาคพลังงาน เขาลุกขึ้นยืนอย่างสงบและมองไปรอบๆ ปึก เขาได้ยินใครบางคนก้าวลงบนหญ้า มีเสียงมาจากป่าลึก "ใครอยู่นั่น" แองเจเล่หายตัวไปในอากาศมีเพียงช่องเล็กๆเท่านั้นที่ เหลืออยู่ในสถานที่ที่เขายืนอยู่ เขาเปลี่ยนเป็นเงาดำและรีบไปต้นตอของเสียง เขาเคลื่อนที่ผ่านป่าด้วย ความเร็วสูงสุด ปึก เงาดำโดนต้นไม้ต้นหนึ่งระหว่างทางและเขาก็รีบสร้างมีดสองเล่มในมือ ฟึบ ลำต้นของต้นไม้ถูกฟันเป็นชิ้นและต้นไม้ก็เริ่มตกลงไปทางซ้ายอย่าง ช้าๆ ปึง ต้นไม้ตกลงไปบนพื้น กิ่งไม้ที่แตกและใบไม้มันทำให้เกิดเสียงดั ง แองเจเล่ยืนข้างต้นไม้ที่ถูกทำลายและตรวจสอบสภาพแวดล้อมอย่าง ระมัดระวัง ทันใดนั้นก็มีเงาเบลอสีเทาเข้ามาในสายตาของเขา เงากำลังวิ่งหนีไป และมันกำลังกระโดดเข้าไปในพุ่มไม้ สีหน้าของแองเจเล่เย็นชา ร่างกายของเขาเปลี่ยนเป็นเงาดำอีกครั้งและ พุ่งไปทางเงาสีเทา ระยะทางระหว่างพวกเขาลดลงอย่างรวดเร็ว มีจุดแสงสีเงินปรากฏข้างหน้าของเงาดำและจุดแสงก็โดนหลังของเงา เทาอย่างแรง ตุ้บ เงาเทาถูกตรึงบนลำต้นของต้นไม้ มู" มีเสียงแปลกๆดังก้องในอากาศ เงาดำหันไปรอบๆเงาเทา มันเป็นแองเจเล่ที่มีผ้าคลุมสีดำ สายตาที่เย็นชาของเขามองไปที่เงาเทาที่ตรึงบนลำต้นของต้นไม้ด้วยมีด เงิ น มันเป็นชายขนาดเล็กที่สูงประมาณหนึ่งเมตร ชายคนนี้ดูเหมือนเด็กเล็ก และเขากำลังสวมชุดผ้าลินินขาดๆ ผิวหนังของเขามีสีเหมือนเทียนเก่า และร่างของเขาก็ไม่สมดุล ชายขนาดเล็กหันหน้าเข้าลำต้นของต้นไม้เขากำลังดิ้นรนและพยายาม ที่จะกำจัดมีดออกแต่ไม่ได้ผล น่าแปลก มีดทะลุหน้าอกของชายคนนั้นแต่ไม่มีเลือดไหลออกมาจาก บาดแผลและมันเกือบจะดูเหมือนชายคนนั้นเป็นตุ๊กตา แองเจเล่ย่นคิ้วและเขาก็เข้าไปใกล้ต้นไม้อย่างระมัดระวัง ทันใดนั้นหัว ของชายคนนั้นก็หันหัวไปและตะโกนอีกครั้ง แองเจเล่กะพริบตาของเขาและในที่สุดเขาก็มีมุมมองที่ชัดเจนของ ใบหน้าชายคนนั้น ชายคนนั้นดูเกือบจะดูเหมือนมนุษย์แต่มีเพียงตาเดียว มีเพียงตาเดียวที่อยู่ข้างบนจมูกของเขา มันเป็นดวงตาสีขาวที่มีรูม่าน ตาสีดำสองรูรูหนึ่งอยู่ทางซ้ายและรูหนึ่งอยู่ทางขวา มันดูเหมือนตา ปกติแต่อยู่บนลูกตาเดียวกัน ชายคนนั้นจ้องที่แองเจเล่และแองเจเล่ก็มองเห็นความกลัวในสายตา ของชายคนนั้น ชายคนนั้นผลักลำต้นของต้นไม้ด้วยแรงทั้งหมดที่เขามี แต่มันก็ไม่ได้ผล "เจ้าเข้าใจคำพูดของข้าไหม" แอฃเจเล่ถามเสียงเบา "มู" ชายคนนั้นกรีดร้องด้วยความกลัวอีกครั้ง แองเจเล่ขดริมฝีปากและยกมีดในมือขวาไปในอากาศ ฉึก มีรูเลือดบนหน้าผากของชายขนาดเล็กเมื่อปลายของมีดแทงเข้าไป ชายขนาดเล็กหยุดดิ้นรนและสูญเสียกำลังทั้งหมดของเขา เขาดูเหมือน อสูรที่ตายกำลังห้อยอยู่บนลำต้นของต้นไม้ แองเจเล่ดึงมีดออกมาจากร่างของชายที่ตายและควักลูกตาขนาดใหญ่ ของเขาอย่างระมัดระวัง แองเจเล่จับลูกตาขนาดเท่ากำปั้นในมืออย่างระมัดระวัง เขาเอาหลอดทดลองออกมาจากถุงกระเป๋าซึ่งมันเต็มไปด้วยของเหลว โปร่งใส เขาเอาจุกไม้ออกและใช้ของเหลวเหนียวบนผิวของลูกตาเพื่อป้องกันลูก ตาแห้ง ลูกตาขนาดเท่ากำปั้นมีผิวสัมผัสเหมือนลูกยางนุ่มๆและมันมีร่องรอย ของกลิ่นเสน่ ห ์ แองเจเล่ปกคลุมลูกตาด้วยชั้นโลหะบางๆอย่างระมัดระวังหลังจากที่ใช้ ของเหลวเหนียว เขาวางลูกโลหะบนข้อมือของเขาและใช้สนามพลังเพื่ อ ป้องกันมันจากการตก ตุ้บ ร่างศพของชายขนาดเล็กตกลงไปบนพื้น แองเจเล่ไม่สนใจในร่างศพ เขามองไปที่ต้นไม้ข้างหน้า มีเงาเทามากกว่าสิบเงากำลังเคลื่อนที่ไปข้างหน้า "ฮ่า" แองเจเล่ขดริมฝีปากอีกครั้ง ร่างของเขาเปลี่ยนเป็นเงาดำและพุ่ง ไปข้างหน้ า "มูมู" มันเป็นเสียงทุ้มที่คุ้นเคย มีกลุ่มเงาเทาขนาดใหญ่พยายามที่จะ หลบหนี แองเจเล่กำลังวิ่งไปทางทิศเหนือของคฤหาสน ์มันใช้เวลาประมาณครึ่ง ชั่วโมงเพื่อฆ่าชายตาเดียวมากขึ้นและเขาก็รวบรวมลูกตาขนาดเท่า กำปั้นได้สิบหกลูก พวกมันดูเหมือนพวงองุ่นสีขาว ยามค่ำคืนได้มาถึง แองเจเล่ยืนระหว่างต้นไม้พร้อมกับพวงลูกตาในมือ และเขาตัดสินใจที่จะกลับคฤหาสน ์ "เจ้ากำลังจะไปแล้วงั้นหรือ" มีเสียงแหลมสูงมาจากด้านหลังแต่แอง เจเล่ไม่แน่ใจว่ามันเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง แองเจเล่หันกลับไปและเห็นคนก้าวออกมาจากหมอกบางๆระหว่าง ต้นไม้ "หืม เจ้ารู้วิธีสื่อสารกับข้าหรือ" แองเจเล่หรี่ตา เขาดูตื่นเต้น "เจ้าเป็นคน ที่สองที่รู้วิธีพูดที่ข้าพบที่นี่ " "น่าสนใจ" ชายลึกลับเปิดเผยตัวเองเมื่อเขาก้าวออกมาจากหมอก ชายคนนั้นสวมชุดสีดำพร้อมกับหน้ากากสีดำและหมวกสีดำ สิ่งเดียวที่ แองเจเล่มองเห็นคือคู่ดวงตาสีน้ำเงิน "เจ้าฆ่าโนมตาเดียวของข้าและเจ้าเพียงแค่จากไปหรือ" "โนมตาเดียว" แองเจเล่มองไปที่ลูกตา "เจ้าหมายถึงเจ้าของของสิ่ ง เหล่านี้หรือ" "มันจะเป็นอะไรได้อีก" ชายคนนั้นตอบเสียงเย็นชา "งั้นเราจะต่อสู้กันหรือ" สีหน้าของแองเจเล่จริงจัง "โนมตาเดียวไม่ได้รับผลกระทบจากการกลายพันธุ ์พวกมันเป็นคนรับ ใช้ที่ดีที่สุดที่เจ้าสามารถหาได้ในตอนนี้แต่เจ้าฆ่าพวกมันทั้งหมด เจ้า จะต้องชดใช้กับสิ่งที่เจ้าทำ" ชายคนนั้นพูด "ข้าไม่ชอบเผชิญหน้ากั บ สิ่งมีชีวิตแปลกๆในตอนกลางคืนแต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าข้ากลัว พวกมัน กลางคืนกำลังมา ตัดสินใจให้ดี" "เจ้ากำลังขู่ข้างั้นหรือ" แองเจเล่มองไปที่ชายคนนั้นด้วยความอยากรู้ "ช่างน่าขัน" เขายกมือขวาขึ้น ชี่ มีลำแสงสีเงินบินไปทางชายชุดดำ เคร๊ง ชายคนนั้นใช้มีดสีขาวเพื่อปิดกั้นลำแสงสีเงิน อย่างไรก็ตาม รูม่านตาของเขาหดลงในขณะที่วัตถุโลหะทั้งสองเชื่อม กัน ลำแสงเงินระเบิดหลังจากที่ถูกปิดกั้น มันเปลี่ยนเป็นสายเงินนับไม่ถ้วน แล้วบินไปทางชายคนนั้น "ฮาโล" ชายคนนั้นตะโกนและสร้างสายสีดำ มีนกสีดำขนาดใหญ่ ออกมาจากสาย มันเป็นนกที่เกิดจากเงา นกเหวี่ยงปีกของมันหลายครั้งและกระโดดไปที่สายเงินที่กำลังส่องแสง สายเงินจมลงไปในร่างกายของนกและหายไป นกสีดำร้องออกมาและบินไปหาแองเจเล่ แองเจเล่ยกมือซ้ายขึ้นและมีลูกแสงสีทองพุ่งออกมาจากแหวนสีขาวบน นิ้วกลางของเขา "แสงแห่งธอร์น" ชี่ ชี่ ชี่ ลำแสงสีทองที่ทำให้ตาบอดนับไม่ถ้วนได้ปิดกั้นนกสีดำ แม้ว่านกจะ จัดการกับสนามพลังโลหะได้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่มันก็เริ่มหลอม ละลายอย่างรวดเร็วในลำแสงสีทองเหมือนน้ำแข็งได้เจอกับไฟ ลำแสงสีทองได้บินไปทุกทิศทุกทางและอุณหภูมิในพื้นที่ก็เริ่มสูงขึ้ น แสงได้ส่องลงบนแองเจเล่และร่างกายของชายลึกลั บ "รอสซี่" ชายคนนั้นกรีดร้องด้วยเสียงแหลมสูง เสียงของเขาเปลี่ยนเป็ น เสียงของผู้หญิงและหมอกดำก็ปรากฏข้างหลังเขา หมอกดำเคลื่อนที่ไปทางแองเจเล่อย่างรวดเร็ว มันเกือบจะดูเหมือน หมอกเป็นสิ่งมีชีวิต หมอกค่อยๆหายไปก่อนที่มันจะถึงแองเจเล่ภายในมันเป็นโครงกระดูก ในชุดสีดำขาดๆ โครงกระดูกลอยอยู่ในอากาศและกระโดดไปหาแองเจ เล่ ยังมีผมสีขาวบนกะโหลกของโครงกระดูกและมันล้อมรอบไปด้วยแสงสี ดำ ด้วยเหตุบางอย่างแองเจเล่รู้สึกว่าการเคลื่อนไหวของเขาบกพร่อง ร่างกายของเขายังแข็งแรงแต่เขารู้สึกอ่อนแอและเขาก็ช้าลง [คำเตือน คำเตือน คุณอยู่ภายใต้ผลของสนามพลังที่ไม่รู้จัก ดีบัพ: ช้ า ,ชรา] คำเตือนของชิปดังก้องในหูของแองเจเล่ 'ผลได้ละเลยสนามพลังป้องกันของข้าและส่งผลกระทบต่อข้าโดยตรง' สีหน้าของแองเจเล่เปลี่ยนไปและลูกลาวาสองลูกก็ปรากฏข้างหน้าของ ร่างกายของเขา