ตอนที่356: สมาคมการค้า (1) แปลนิยาย.วันเสาร์ ที่12 พฤษภาคม 2018 แองเจเล่ยิ้มและลดมือลง เขารีบฟันไปข้างหน้าและปลดปล่อยสาย พลังงานสีแดงจากใบดาบ คลื่นเสียงโปร่งใสได้ออกจากหน้าอกของเขาและแผ่กระจายไปทุกทิ ศ ทุกทาง หน้าผาเริ่มไหลลงไป แองเจเล่วิ่งขึ้นไปและพุ่งหาไปหาเทอร์รี่ดาบของ เขาทะยานผ่านอากาศ ตุ้บ ทั้งสองวิ่งเข้าหากันและมีคลื่นพลังงานโปร่งใสอีกคลื่นที่ถูกปล่อย ออกมา หน้าผาสีเหลืองใต้ฝ่าเท้าของพวกเขาได้แตกออกเป็นชิ้นๆและ ตกลงไปที่ขอบของหุบเขาอย่างสมบูรณ ์ พวกเขากำลังยืนอยู่บนแผ่นหินเล็กๆและพื้นผิวมีขนาดใหญ่พอที่จะให้ คนสี่หรือห้าคนยืน อย่างไรก็ตามหินได้เริ่มแตกอีกครั้งหลังจากที่รับแรง กระแทก แองเจเล่จับดาบแน่นและฟันลงไป เคร๊ง เทอร์รี่ถูกบังคับให้ถอยไปที่ขอบของหินที่แตก หินแตกอีกครั้งเมื่อเทอร์รี่กำลังจะต่อสู้กลับ เธอสูญเสียสมดุลและเริ่ ม ตกลงไป แต่เธอรีบปล่อยโล่และคว้าไปที่ขอบของหิน ตุ้บ มีรองเท้าบู้ทหนังสีดำเหยียบไปบนมือของเทอร์รี่อย่างแรง แค๊รก ขอบของหินได้แตก "ลาก่อน!" แองเจเล่มองลงไปและเฝ้าดูเทอร์รี่ตกลงไปในเหว มีควันดำ เข้ามาใกล้เธออย่างรวดเร็วและร่างกายของแองเจเล่ก็สะท้อนอยู่ในรู ม่านตาของแม่มด "แสงแห่งสายฟ้า!" เทอร์รี่ร่ายคาถา ตุ้บ มีลำแสงสีทองปลดปล่อยมาจากมือของเธอและโดนแองเจเล่อย่างแรง "ฟีนิกซ์!" แองเจเล่ตะโกนและมีนกไฟออกมาจากหน้าอกของเขา นกมี หางยาวที่ปกคลุมไปด้วยเปลวไฟ มันเป็นจิตวิญญาณบรรพบุรุษที่แอง เจเล่ได้รับมาจากการเสร็จสิ้นขั้นที่สามของแกนแม่น้ำมัลเท็นอย่าง สมบูรณ์ ลำแสงโดนหน้าอกของแองเจเล่และเจาะทะลุผิวหนัง กล้ามเนื้อและ กระดูกของเขาหลังจากที่ทำลายบาเรียสีเงิ น ชี่ ลำแสงสีทองได้เจาะทะลุร่างกายของแองเจเล่และพุ่งทะลุออกมาจาก หลังของเขา มันทิ้งเส้นแสงสีทองไว้ในอากาศ "ไป!" เขาตะโกนในขณะที่พ่นเลือดออกมา แองเจเล่ไม่มีเวลารักษา บาดแผลแต่ความอึดของเขาสูงมากจนสามารถฟื้นตัวได้แม้ว่าหัวใจ ของเขาจะถูกทำลาย เขาสามารถใช้อนุภาคพลังงานเพื่อทำให้หัวใจ ของเขาเต้นได้ชั่วคราวและช่วยให้เลือดของเขาดูดออกซิเจนได้ เขารีบเอาขวดขนาดเล็กออกมาสองขวดจากถุงกระเป๋า ขวดหนึ่งเป็นสี แดงและอีกขวดเป็นสีน้ำเงิน แค๊รก เขาบีบขวดอย่างแรง มีวงพลังงานแสงสีน้ำเงินและวงพลังงานแสงสีแดงปกคลุมร่างกายของ แองเจเล่เมื่อขวดแตก ยาน้ำหนักเบาและยาขนนกจะช่วยลดน้ำหนักของแองเจเล่ ผลของพวก มันสามารถรวมกันได้มันเป็นการคอมโบที่สมบูรณ์แบบในสถานการณ ์ นี แองเจเล่ทิ้งให้เทอร์รี่ตายในควันดำและคว้ากรงเล็บของฟีนิกซ์ด้วยมือ ขวา นกเริ่มบินขึ้นไปอย่างช้าๆหลังจากที่น้ำหนักของร่างกายของเขา ลดลง ฟีนิกซ์กระพือปีกของมันช้าๆแต่ความสูงของมันก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว น้ำหนักของแองเจเล่เกือบเท่ากับขนนกทำให้นกไม่มีปัญหาใดๆในการ ยกเขาขึ้ น สายลมเย็นๆได้พัดผ่านใบหน้าของแองเจเล่และบาดแผลที่หน้าอกของ เขา หน้าผายังคงไหลลงไปและมีเศษหินขนาดใหญ่ในอากาศ ฟีนิกซ์หลบหินที่กำลังตกลงมาทั้งหมด มันเปลี่ยนทิศทางหลายครั้งใน อากาศและแองเจเล่ก็ไม่โดนหินแม้แต่นิดเดียว หลายนาทีต่อมาฟีนิกซ์ก็นำแองเจเล่กลับไปที่ขอบของหุบเขาและลงไป บนพื้นหญ้า ปึก เท้าของแองเจเล่สัมผัสพื้นอีกครั้ง เขาโงนเงนและเกือบจะล้มลงไป เขาเกือบถูกฆ่าโดยผู้หญิงที่ชื่อเทอร์รี่แองเจเล่มองไปที่เหวอีกครั้ง สิ่ง เดียวที่เขาเห็นคือควันดำ เทอร์รี่ได้หายไปแล้ว แองเจเล่หายใจเข้าลึกๆและยืนตรง "เจ้าคิดจริงๆหรือว่าข้าจะตายกับเจ้า" เขาหัวเราะเยาะในขณะที่เขามอง ไปที่บาดแผลที่หน้าอกของเขา แสงสีทองได้ทะลุตรงกลางหน้าอกของเขาและโน้ตดนตรีก็ถูกทำลาย เขาสามารถมองเห็นหญ้าบนพื้นได้ผ่านรูขนาดใหญ่ ไม่มีโน้ตดนตรีอยู่เลยและเนื้อในรูขนาดใหญ่ก็ขยายกลับไปในอัตราที่ ไม่น่าเชื่อ แองเจเล่มสามารถองเห็นได้ว่าเขากำลังฟื้นตัวเร็วแค่ไหนด้วย ตาเปล่าของเขา 'ซีโร่ ตรวจสอบสภาพของข้า' แองเจเล่กำลังทุกข์ทรมานจากอาการ เจ็บปวดที่รุนแรง เขาเอาหลอดแก้วที่มีผงสีเขียวออกมาจากถุงกระเป๋า และเทผงลงไปในรูเลือด ชี่ มีควันสีขาวลอยออกมาจากหน้าอกของเขาเมื่อผงสัมผัสกับเนื้อของเขา แองเจเล่ย่นคิ้ว เขาเอาหลอดกลับเข้าไปในถุงกระเป๋าของเขา [แองเจเล่ริโอ ได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง มีความเสียหายจากรังสี พลังงานที่ไม่รู้จัก มีความเสียหายจากอนุภาคพลังงาน ค่าสถานะลดลง ชั่วคราวเนื่องจากอาการบาดเจ็บ ความแข็งแกร่งลดลงเหลือ 9(12) ความว่องไวลดลงเหลือ 7(11.5) ความอึดลดลงเหลือ 11(16) พลังจิ ต ลดลงเหลื อ 102.5(123.7) กำลังฟื้นฟู....] เขามองไปที่เหวของหุบเขาที่ไม่มีที่สิ้นสุดอีกครั้ง ควันดำที่น่ากลัวกำลังเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วในความมืด พวกมั น กำลังเข้ามาใกล้ขอบของหุบเขา มันจะใช้เวลาประมาณสิบวินาทีเพื่อ มาถึงตำแหน่งของแองเจเล่ในอัตรานี การแสดงออกของแองเจเล่เปลี่ยนไปและดาบเงินก็ซึมเข้าไปในผิวหนัง ของเขา เขาหันกลับไปและเริ่มวิ่งไปที่ราบ ฟีนิกซ์ส่งเสียงและลงบนไหล่ของเขา เขาและนกเปลี่ยนเป็นเงาเบลอสีแดงแล้วหายไปในส่วนลึกของที่ราบสี เหลือง *************************** แองเจเล่หยุดและหายใจเข้าลึกๆหลายครั้งหลังจากที่วิ่งมาประมาณสิบ กิโลเมตร เขาหันกลับไปและมองไปที่ที่ราบ สิ่งมีชีวินนับไม่ถ้วนพยายามที่จะหลบจากที่ราบที่ไม่มีที่สิ้นสุด พวกมั น ดูเหมือนมดที่มีสีสันกำลังเคลื่อนที่ไปในทิศทางเดียวกันด้วยความเร็ว สูงสุด เสือดำที่มีหางเปลวไฟสีแดงและฝูงแรดขาวกำลังวิ่งอย่างบ้าคลั่ง แรด ขาวที่นำฝูงถูกล้อมรอบไปด้วยชั้นหมอกสีขาวบางๆ นกสีดำและสีเหลืองที่ดูเหมือนห่านป่า มีสิ่งมีชีวิตที่มีขนสีแดงและสี เขียวรวมตัวกันในท้องฟ้าและกำลังบินไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงสูด แองเจเล่ยืนอยู่บนพื้นหญ้า เขามองเห็นทะเลควันสีดำกำลังเข้ามาใกล้ ข้างหลังของสิ่งมีชีวิตที่กำลังหลบหนี สิ่งมีชีวิตที่ถูกดูดกลืนโดยควันดำ ดูเหมือนก้อนหินที่จมลงไปในทะเล พวกมันหายไปโดยไม่ได้ส่งเสียงม ใดๆ แม้แต่สิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดแบบนกดำและเสือเขี้ยวดาบก็ไม่ สามารถหลบหนีคลื่นความตายได้ โชคดีที่คลื่นความตายชะลอตัวลง แองเจเล่หรี่ตาและมองไปรอบๆแล้วสังเกตเห็นกลุ่มสิงโตสามเท้าที่ กำลังผ่านไป สิงโตสามเท้ามีเพียงเท้าสามเท้าที่พยุงร่างกายสีเหลืองขนาดใหญ่ของ พวกมัน มันฟังดูเหมือนฟ้าร้องทุกครั้งที่เท้าของพวกมันโดนพื้นดิน เสียง มันดังมากจนเขาแทบจะไม่ได้ยินเสียงของสิ่งมีชีวิตอื่ น เสียงฟ้าร้องนี้เป็นเสียงเดียวที่แองเจเล่ได้ยิน แผ่นดินเริ่มสั่นมากขึ้นเมื่อ สิงโตมากขึ้น เขายกมือขวาขึ้น แองเจเล่ปล่อยสายสีเงิน มันลงไปที่หัวหน้าฝูงสิงโต อย่างแม่นยำ แองเจเล่หยุดสายเงินจากการขยายและคว้ามันแน่นห มีแรงดึงเขาไปที่ สิงโตและเขาก็ลงบนหลังของมันอย่างปลอดภัย สิงโตสูงมากกว่าสองเมตรและร่างกายของมันก็กว้างมากกว่าสี่เมตร มันเกือบจะดูเหมือนช้างตัวเล็กๆ สิงโตเหลือบมองที่แองเจเล่แต่มัน ไม่ได้ทำอะไร "หินเวทมนต์ปกติสามสิบก้อนไม่งั้นข้าจะสะบัดเจ้าออกไป!" หัวหน้าฝูง สิงโตตะโกนด้วยภาษามีเทีย "เอาล่ะ" แองเจเล่ประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่รู้ว่าเขากำลังขี่สิ่งมีชีวิตที่ สามารถพูดได้ สิงโตไม่ได้พูดอะไรอีกหลังจากที่ได้ยินคำพูดของเขา มันลดหัวลงและ เริ่มเพิ่มความเร็ว แองเจเล่นั่งบนหลังของสิงโตและเปิดใช้งานรูนสื่อสารสีเขียว รูนดู เหมือนน้ำวน เขาแตะที่นิ้วเบาๆ "เฮ้ เจ้ายังมีชีวิตอยู่ไหม" เสียงของสติกม่าดังมาจากรู น "ข้าไม่เป็นไร" แองเจเล่ตรวจสอบบาดแผล รูเลือดได้ฟื้นตัวไปครึ่งหนึ่ ง แล้ว "ตอนนี้เจ้าอยู่ไหน เจ้ากำจัดซีน่าได้ไหม" "ใช่ข้าฆ่าเขาก่อนที่เขาจะหนีแต่มันก็ทำให้ข้าใช้เวลาฟื้นตัวอย่างน้อย ครึ่งเดือน" สติกม่าถอนหายใจ "แล้วเจ้าล่ะ" "ข้าเกือบตกลงไปในหุบเขาอเวจีมันเป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่ข้ายังมีชีวิต อยู่" แองเจเล่ยิ้ม "นอกจากนี้เจ้าก็ยังพูดถูกเรื่องลูกน้องของลอร์ดเงา พวกเขาไม่กลัวความตาย ผู้หญิงคนนั้นโจมตีข้าอย่างแรงก่อนที่จะตก ลงไปในคลื่นความตาย เราต้องคิดแผนดีๆให้ออก เจ้าไม่ต้องการที่จะ ปกครองตระกูลอีกแล้วใชไหม" "ใช่...." สติกม่าถอนหายใจอีกครั้ง "ข้าไม่ได้คาดหวังว่าพวกเขาจะพบ เราได้อย่างง่ายดาย ข้าต้องออกจากทวีปกลางกับแม่ของข้าและ น้องสาวของข้า เราต้องไปหาพื้นที่ที่ปลอดภัย" "เจ้าสามารถหลบหนีจากคาถาติดตามของนักพยากรณ์ได้งั้นหรือ" "ไม่ต้องกังวล อาจารย์ของข้าจะช่วยข้า เธออาจจะเป็นนักพยากรณ์ที่ เก่งที่สุดในโลก" สติกม่าดูภูมิใจ "นอกจากนี้ข้า....อั๊ก!" เสียงของสติกม่าหายไป แองเจเล่ย่นคิ้ว "สติกม่า สติกม่า" กระแสน้ำวนสีเขียวหดลงในขณะที่เขาพยายามพูดกับสติกม่า หลายวินาทีต่อมาเสียงของสติกม่าก็ส่งมาหาเขาอีกครั้งแต่เขาดูอ่อนแอ กว่าก่อนหน้านี "ข้าไม่เป็นไร มันเป็นผลที่ตามมา....กรีน เจ้าต้องหลบซ่อนในทวีปกลาง ให้ดีข้าก้าวหน้าเร็วเกินไป ข้าจะอ่อนแออย่างมากในช่วงสั้นๆทุกๆสอง ปีข้าจะอ่อนแอกว่าพ่อมดระดับหนึ่งขั้นแก๊ส เวลานั้นมาถึง ข้าต้องหา สถานที่ที่จะซ่อน" "มันคุ้มจริงๆหรือ ข้าสงสัยว่าเจ้าถึงระดับสามได้เร็วเช่นนั้นได้อย่างไร" แองเจเล่ตอบ "ข้าจะต้องหาวิธีที่จะต่อสู้กับลูกน้องของลอร์ดเงาและนี่เป็นเพียงวิธี เดียวที่ข้ามีมิฉะนั้นพวกเขาก็จะทำลายร่างกายภาพของข้าและจับดวง วิญญาณของข้า" "เจ้าวางแผนจะไปที่ไหนแล้วเจ้าจะไปเมื่อไหร่" "เร็วๆนีข้ากำลังไปหาแม่ของข้า ข้าจะนำน้องของข้า แม่ของข้าและ เพื่อนหลายคนของข้ากลับไปที่ฝั่งตะวันตก ข้าคุ้นเคยกับพื้นที่นั้นและ ข้ามีทรัพย์สินของข้าที่นั่น" "ฝั่งตะวันตก...." แองเจเล่ไม่ได้คาดหวังว่าสติกม่าจะกลับไปที่บ้านเกิ ด ของเขา "เลือกได้ดีเจ้าคุ้นเคยกับเส้นทางและข้ามั่นใจว่าเจ้าสามารถ รอดจากการเดินทางได้นอกจากนี้มันดูเหมือนว่ายักษ์พายุจะอ่อนแอ ลง เจ้าสามารถไปพื้นที่นั้นและหาเส้นทางที่ดีกว่าได้เราจะพบกันอีก ครั้ง ใช่ไหม" ตอนที่357: สมาคมการค้า (2) แปลนิยาย.วันเสาร์ ที่12 พฤษภาคม 2018 "แน่นอน ข้าจะกลับมา" สติกม่าตอบเสียงเบา "นอกจากนีกรีน ขอบคุณ สำหรับความช่วยเหลือในครั้งนีข้าได้ทิ้งของขวัญบางอย่งาไว้ให้เจ้า และข้าคิดว่าเจ้าจะชอบพวกมัน เจ้าไปเอาของขวัญได้ในสมาคมการค้า โทรฟที่เมืองท่าอากาศยาน รหัสคือ 95452 และเจ้าสามารถปลดผนึ ก ของขวัญด้วยรูนสื่อสารของเจ้า" "เอาล่ะ เราจะพบกันอีกครั้ง" "รักษาตัวด้วย" ฟึบ รูนกระแสน้ำวนสีเขียวได้แตกเป็นชิ้นๆและหายไปในอากาศ มัน หมายความว่าสติกม่าปิดใช้งานรูนสื่อสารด้วยตัวเอง มันดูเหมือนว่า เขาไม่อยากทิ้งร่องรอบใดๆไว้เบื้องหลัง the information he mentioned in the communication runes. แองเจเล่รู้ว่าสติกม่าจะไม่กลับไปทางฝั่งตะวันตกแม้ว่าเขาจะพูดอย่าง นั้นก็ตาม สติกม่าไม่ต้องการให้ใครรู้เกี่ยวกับตำแหน่งของครอบครัว ของเขาแม้แต่เพื่อนของเขาก็ตาม นักพยากรณ์จากองค์กรของศัตรู สามารถติดตามได้โดยใช้ข้อมูลที่เขาพูดในรูนสื่อสาร 'ข้าคิดว่ามันน่าจะเป็นประสบการณ์การสำรวจโบราณสถานที่มี ความสุข แต่ข้าก็เดาว่าจะต้องมีเรื่องเกิดขึ้น สติกม่าควรบอกความจริง เราก่อนหน้านี้และทุกสิ่งทุกอย่างก็คงจะง่ายขึ้น' แองเจเล่หายใจออกช้า 'ลอร์ดเงา....ข้าควรจะอยู่ห่างจากสายตาของเธอให้ดี...' ลอร์ดเงาเป็นหนึ่งในสามลอร์ดในสภาสูงแอนฟาเรียของทวีปกลาง หัตถ ์ ธาตุและกิลด์พ่อมดไม่มีโอกาสต่อต้านเธอ สิ่งที่ดีคือซีน่าและเทอร์รี่ได้ ถูกกลืนหายไปโดยคลื่นความตายจากหุบเขาอเวจีดังนั้นพวกเขาจึงไม่ สามารถส่งข้อมูลกลับไปได้ มันเป็นส่วนหนึ่งของแผนเดิมของแองเจเล่ถ้าตัวตนของเขาถูกเปิดเผย ต่อลอร์ดเงา วิเวียนและหัตถ์ธาตุก็จะประสบปัญหาใหญ่ความ แตกต่างในเรื่องความแข็งแกร่งมันใหญ่มาก พระราชวังของลอร์ดเงา เหมือนช้างและหัตถ์ธาตุเป็นเพียงแค่มด สภาสูงได้ปกครองทวีปกลางหลายพันปี แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถ ออกคำสั่งองค์กรได้โดยตรงแต่ก็ไม่มีใครต้องการยุ่งกับพวกเขา 'พลังที่น่ากลัวของคลื่นความตายจะลบร่องรอยใดๆก็ตามที่ข้าทิ้งไว้และ นักพยากรณ์จากฝั่งลอร์ดเงาจะไม่สามารถแจ้งสถานการณ์ของข้าได้ โดยใช้คาถาติดตาม ข้าควรจะกลับไปที่เมืองท่าอากาศยานในขณะที่ข้า ยังปลอดภัย ข้าสามารถเริ่มความคืบหน้าได้อีกครั้งหลังจากที่ข้ากลับไป ที่คฤหาสน์ ลอร์ดเงา....มันเป็นปัญหาใหญ่....' แองเจเล่มีแผนในใจ แองเจเล่ปิดตาและเริ่มฟื้นฟูบนหลังของหัวหน้าฝูงสิงโต ในที่สุดสิงโตก ็ หยุดบนพื้นหญ้าข้างเมืองเมื่อดวงอาทิตย์เริ่มตก เขาโยนหินเวทมนต์คุณภาพสูงให้สิงโตหนึ่งก้อนและมุ่งหน้าไปที่เมือง อย่างรวดเร็ว แองเจเล่พบเรย์ไลน์และฮิคาริในร้านบาร์บีคิวเมื่อถึงเวลากลางคืน พวก เขากำลังกินและคุยกันอยู่ "พวกเจ้าไม่ได้รับข้อความใดๆเลยหรือ" แองเจเล่ถามผ่านการกระจาย อนุภาคพลังงานในขณะที่เขาถอดฮู้ดและตรวจสอบสภาพแวดล้อม ตอนนี้มีเพียงพวกเขาที่อยู่ในร้านอาหาร "เจ้ากำลังพูดเรื่องอะไร" ฮิคาริกำลังหั่นสเต็กกวางเป็นชิ้นๆ "ทุกอย่าง เสร็จสิ้นแล้วใช่ไหม เราได้ขอความช่วยเหลือจากกิลด์พ่อมดและกิลด ์ ผู้เชี่ยวชาญยา พวกเขาได้จัดการปัญหานี้ให้แล้ว" แองเจเล่เดินไปหาพวกเขาและนั่งลงข้างโต๊ ะ "เขายังมีปัญหาอยู่และต้องหาสถานที่ที่ปลอดภัย" "เขาไปแล้วหรือ" เรย์ไลน์ฟังดูตกใจเล็กน้อย "เรามาที่นี่เพื่อช่วยเขาและ เขาจากไปโดยไม่พูดอะไรเลยงั้นหรือ เกิดอะไรขึ้น" "ปัญหาของเขาร้ายแรงแค่ไหน" ฮิคาริถามเสียงเบา "ร้ายแรงมาก" แองเจเล่พยักหน้า "แต่เขาบอกว่าเขาทิ้งของขวัญ บางอย่างไว้ให้เราและเขามั่นใจว่าเราจะชอบพวกมัน" "ข้าเริ่มเกลียดชายคนนี้" เรย์ไลน์ย่นคิ้ว "ถ้าสติกม่าคิดว่าเราไม่สามารถ ช่วยเขาได้ในเรื่องนี้สถานการณ์มันก็จะต้องแย่มาก มันเกี่ยวข้องกับ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเมืองหมอกขาวใช่ไหม" "เจ้าเดาได้ถูกต้อง" แองเจเล่ขอไวน์ผลไม้และสเต็กบาร์บีคิว "ที่จริงเรา ไม่ได้พูดกันมาหลายปีแล้ว ตอนนี้พวกเจ้ากำลังทำอะไรอยู่" สายตาของ เขามองไปที่เรย์ไลน ์ "เรย์ไลน ์ตอนนี้เจ้าเป็นพ่อมดระดับสองใช่ไหม เจ้าอยู่ขั้นคริสตัลเมื่อเรา มาถึงเมืองท่าอากาศยาน" "ใช่ เจ้าพูดถูก" เรย์ไลน์จิบไวน์ผลไม้สีเขียว "ข้าถึงระดับสองเมื่อสี่ ปี ก่อน" ฮิคาริเอาเนื้อเข้าไปในปากของเธอ "ข้ายังอยู่ระดับหนึ่งและมันอาจเป็น เรื่องยากสำหรับข้าที่จะก้าวไปสู่ระดับต่อไป มันมีคอขวด ข้ากำลังไปได้ ดีกับยาของข้าและข้าได้รับยาคุณภาพสูงบางอย่างจากกิลด์ ข้าควรจะ ไม่เป็นไร" "เจ้าต้องมีระดับพลังจิตสูงขึ้นเพื่อใช้ยาที่มีระดับสูงขึ้น ตอนนี้เจ้า สามารถใช้ยาระดับสองได้และเจ้าควรพยายามเพิ่มพลังจิตของเจ้าให้ เร็วขึ้น มันดูเหมือนว่าเจ้าเป็นสมาชิกคนสำคัญของกิลด์" แองเจเล่ยิ้ม "ใช่ ข้าจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งหลังจากที่ก้าวไปสู่ระดับต่อไปและข้ า จะเป็นหัวหน้าแผนกของห้องทดลองยา" ดูเหมือนว่าจะมีอนาคตที่ สดใสรออยู่ข้างหน้าเธอ "ข้าได้ยินมาว่าเจ้าสามารถสั่งกองทัพทหารพลังงานได้5,000 คนเมื่อ เป็นหัวหน้าแผนกในกิลด์ผู้เชี่ยวชาญยาใช่ไหม" เรย์ไลน์ขัด "ทหาร พลังงาน ยามรักษาการณ์จากหัตถ์ธาตุและกองทัพอรุณรุ่งในกิลด์ของ ข้าเป็นหน่วยทหารที่แข็งแกร่ง" "ไม่ มันแตกต่างกัน ทหารพลังงานเป็นสิ่งมีชีวิตพลังงานที่ไม่มี สติปัญญา พวกเขาอ่อนแอกว่ายามรักษาการณ์และกองทัพอรุณรุ่ง แต่ มันก็ใช่ที่ข้าสามารถสั่งกองทัพทหารพลังงานได้5,000 คนถ้าข้าเป็น หัวหน้าแผนก" "ตอนนี้ข้าเป็นนักเรียนของท่านคาเมรอนน้ำแข็งทำลายล้าง เขาเป็นพ่อ มดระดับสูงในกิลด์ของข้า หลังจากนี้ข้าต้องเข้าร่วมภารกิจในภูเขาหิมะ ทางตะวันออก" เรย์ไลน์พูดในขณะที่เขามองไปที่แองเจเล่ แองเจเล่กำลังส่งข้อความไปหาลินแต่เขาก็เงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว หลังจากที่เรย์ไลน์จ้องมาที่เขา "ข้ากำลังทำงานในแผนกทรัพยากรมนุษย ์มันน่าเบื่อ" "มันไม่เลวเลย" ฮิคาริยิ้ ม "น่าเศร้าที่สติกม่าไม่ได้ออกจากตระกูลของเขา เขาอาจได้รับตำแหน่งที่ดีในองค์กรใหญ่ถ้าเขาเลือกที่จะออกไป" "ข้าจะออกไปถ้าเขาไม่มา สมาชิกกิลด์ของข้ากำลังรอข้าอยู่" เรย์ไลน์พูด เสียงเบา "ไปดูกันว่าสติกม่าทิ้งอะไรไว้ให้เราในสมาคมการค้า" ฮิคาริอยากรู้ "ข้ า ไม่ต้องการทรัพยากรใดๆและข้าต้องการรู้ว่าทำไมเขาถึงมั่นใจว่าเราจะ ชอบของขวัญ" ไม่มีใครหดหู่เรื่องที่สติกม่าไม่สามารถมาได้ พ่อมดมีอายุขัยที่ยาวนานและพวกเขาไม่สนใจว่าพวกเขาจะไม่สามารถ พบกับเพื่อนของเขาได้ในอีกหลายสิบปีข้างหน้า พวกเขาเคยชินกับ สถานการณ์เช่นนี้แล้ว ทั้งสามกินอาหารเสร็จสิ้นและลุกขึ้นยืน แองเจเล่ถามคนเดินเท้า เกี่ยวกับตำแหน่งที่ตั้งของสมาคมการค้าและจ้างรถม้า พวกเขามุ่งหน้า ไปที่สมาคมการค้าทันทีหลังจากที่ออกจากร้านอาหาร มีอาคารสีขาวที่ดูเหมือนโบสถ์ตั้งอยู่เงียบๆระหว่างสวนที่หรูหราตรง กลางเมืองท่าอากาศยาน มีคนมากมายเดินผ่านประตูและโคมไฟบนถนนก็ทำให้ทั้งพื้นที่สว่างขึ้น คนส่วนใหญ่สวมชุดคลุม นักวิชาการหรืออัศวิน แองเจเล่นั่งอยู่ในรถม้าและเฝ้าดูพ่อมดหลายคนออกจากสมาคม การค้า พวกเขากระโดดขึ้นไปบนกริฟฟินสีดำและลอยไปในท้องฟ้า ทั้งสามนั่งอยู่ในรถม้าและมองไปที่การสลักเหนือประตูของสมาคม การค้า: โทรฟ ภายใต้คำนี้มีการแกะสลักที่ดูเหมือนค้างคาวสีเทา "ที่นี่แหละ สมาคมการค้าโทรฟมีชื่อเสียงที่สุดในพื้นที่แม่น้ำทาร์รี่เจ้า สามารถเช่าที่เก็บของ ซื้อประกันภัย กู้หรือแลกเปลี่ยนเงินตราได้ที่นี่" มันดูเหมือนว่าฮิคาริคุ้นเคยกับสถานที่นี "ข้าได้เช่าที่เก็บของของพวกเขาหลายครั้ง" เรย์ไลน์เสริม "อย่างไรก็ตาม มันมีอีกสองสมาคมการค้าที่มีความนิยมมากกว่าในพื้นที่ของข้า" "อย่างงั้นหรือ" แองเจเล่ไม่เคยใช้บริการของพวกเขาแต่เขาได้ปฏิเสธคำ เชิญงานเลี้ยงอาหารค่ำของสมาคมหลายสมาคม เขาไม่เคยชอบพ่อค้า เหล่านั้น "ระดับความปลอดภัยที่นี่สูง" สายตาของเขามองไปที่สองหอคอยที่อยู่ทั้งสองด้านของอาคารหลัก หอคอยสีขาวสูงประมาณครึ่งหนึ่งของอาคารแต่พวกมันดูเหมือนยาม สองคนที่กำลังปกป้องทางเข้าหลัก มีจันทร์เสี้ยวสลักบนหอคอย "หอคอยการค้าระดับสอง 2 หอคอย สำหรับพ่อมดระดับสองหรือต่ำ กว่า นี่เป็นเหมือนรุ่นปรับปรุงของหอคอยการค้าบนฝั่งตะวันตก" แอง เจเล่พูดด้วยความสงบ "ใช่พวกมันจะต้องมีของคุณภาพสูงสำหรับพ่อมดระดับสองในหอคอย การค้าเช่นนีซึ่งมันก็หมายความว่าสมาคมนี้อาจจะได้รับการคุ้มครอง จากพ่อมดที่เหนือกว่าระดับสาม" เรย์ไลน์เสริม มันเป็นข้อสังเกตง่ายๆ "นอกจากนี้นี่ก็เป็นเพียงแค่สาขาหนึ่ ง ที่ตั้งหลักของพวกเขาอาจจะได้รั บ การคุ้มกันโดยพ่อมดระดับสี่" รถม้าค่อยๆช้าลงแล้วก็หยุด "นายท่าน เรามาถึงแล้ว" คนขับรถม้าชราตะโกน ฮิคาริเอาเหรียญเงินออกมาหนึ่งเหรียญและยื่นให้คนขับรถม้า "ขอบคุณนายท่าน" ทั้งสามกระโดดออกจากรถม้าทีละคน มีคนมากมายกำลังเดินบนถนน ตอนกลางคืนและมียามสวมชุดเกราะเต็มตัวกำลังเดินลาดตระเวน สาย ลมค่อนข้างเย็น แม้ว่าคลื่นความตายจากหุบเขาอเวจีจะยังไม่ผ่านไปแต่ผู้คนในเมืองดู เหมือนจะไม่ค่อยสนใจ การเปลี่ยนแปลงเพียงอย่างเดียวคือมีนักผจญ ภัยบนถนน ทั้งสามเข้าไปในประตูเหมือนคนเดินเท้าคนอื่นๆ พวกเขาเดินผ่านน้ำพุ และเดินขึ้นบันได จากนั้นพวกเขาก็เข้าไปที่อาคารหลัก แองเจเล่เห็นชุดคลุมขาวหลายคนที่มีผมบลอนด์ขณะที่เขาเดินเข้า อาคาร เขาแปลกใจเล็กน้อยแต่สีหน้าของเขาก็ยังนิ่ง "เกิดอะไรขึ้น" ฮิคาริสังเกตปฏิกิริยาของแองเจเล่และมองไปที่ชุดคลุม ขาวที่เคาน์เตอร์ด้วยเช่นกัน "ไม่มีอะไร" แองเจเล่เริ่มเดินอีกครั้ง เขาเดินไปใกล้เคาน์เตอร์ข้างชุด คลุมขาว ชุดคลุมขาวอยู่ห่างจากเขาประมาณห้าถึงหกเมตรแต่ผิวของเขากำลัง เจ็บปวด มันรู้สึกเหมือนถูกแทงด้วยเข็มนับร้อย คลื่นพลังจิตของพวกเขาแข็.แกร่งมากจนรังสีพลังงานในอากาศดึงไป หาพวกเขา แองเจเล่เปรียบเทียบข้อมูลที่รวบรวมโดยซีโร่ด้วยหินพ่อมด ที่เขาพบแต่ไม่มีใครมีคลื่นพลังจิตที่แข็งแกร่งเท่าพ่อมดระดับสี่ เรย์ไลน์และฮิคาริตามหลังเขา พวกเขาก็ยังสังเกตเห็นชุดคลุมขาว "มีอะไรให้ข้าช่วยครับ" มีเสียงเข้มมาจากเคาน์เตอร ์แองเจเล่หันไปและ มองไปข้างหน้าเขา มันเป็นสัตว์ประหลาดที่มีรูปลักษณ์แปลกๆ สัตว์ประหลาดนี้มีร่างกายสีขาวที่ดูเหมือนสิงโตและหัวสองหัวเหนือไหล่ ของมัน หัวซ้ายเป็นหัวแพะและหัวขวาเป็นหัวสิงโต หางของสัตว ์ ประหลาดนี้เป็นงูซึ่งมาบริการแก่ลูกค้ า มันเป็นหัวสิงโตที่พูดกับแองเจเล่หัวนี้มีขนาดเท่าล้อรถและมันจ้องมาที่ แองเจเล่ด้วยดวงตาขนาดใหญ่ "ประกันภัยหรือ พี่ชายของข้าสามารถช่วยท่านได้" หัวสิงโตมองไปที่หาง ของมัน หางเป็นงูและมันดูเหมือนว่างูจะเป็นผู้รับผิดชอบในการขาย ประกัน ตอนที่358: หน้าที่คุ้นเคย (1) แปลนิยาย.วันจันทร์ที่14 พฤษภาคม 2018 อาทิตย์นี้ผมไม่ค่อยว่างน่าจะลงได้น้อยกว่าเดิมนะครั บ "ประกันภัยหรือ" แองเจเล่ลังเลชั่วครู่"ข้ามาที่นี่เพื่อเอาของบางอย่าง หมายเลข 954532" หัวสิงโตและหัวงูดูผิดหวังหลังจากที่ได้ยินคำพูดของเขา "ไม่เป็นไร มาเอาของอีกแล้ว บัดซบ ไม่มีคนซื้อประกันภัยอีกแล้วงั้น หรือ" หัวสิงโตพึมพำ มันหันกลับไปแล้วคว้าม้วนหนังสีดำ มันเปิดม้วน และเริ่มอ่าน "954532....อันนี้" สิงโตส่งกระดาษเปล่ามา "รูนสื่อสารของท่าน" แองเจเล่กดผิวของกระดาษ ชี่ มีงูดำที่กำลังกัดหางตัวเองปรากฏบนกระดาษ แค๊รก หนึ่งในตู้ข้างหลังสิงโตปลดล็อค สิงโตเปิดตู้และเอากล่องสี่เหลี่ยมไม้ที่ มีฝาสีแดงออกมา "นี่ของท่าน" สิงโตยื่นกล่องให้แองเจเล่ แองเจเล่คว้าไปที่กล่องอย่างระมัดระวัง มันค่อนข้างหนัก "ไปข้างหน้า" แองเจเล่ก้าวไปด้านข้าง ฮิคาริก้าวไปข้างหน้าทันทีแต่เรย ์ ไลน์ไม่สนใจ แองเจเล่ทำดูเหมือนว่าเขากำลังตรวจสอบกล่อง แต่ว่าที่จริงแล้วเขา กำลังมองไปที่ชุดคลุมขาวที่อยู่อีกเคาน์เตอร ์ มีพวกเขาอยู่สามคน คนที่ล้อมรอบพวกเขาดูเหมือนยาม ชุดคลุมขาว สองคนเป็นผู้หญิงและพวกเธอมีรูนรูปสามเหลี่ยมบนหน้าผาก คนที่สามเป็นผู้ชายและเขากำลังพูดกับใครบางคนที่อยู่ข้างหลัง เคาน์เตอร ์ชายคนนี้ยังมีรูนที่หน้าผาก มันเป็นจันทร์เสี้ยวและมันดู เหมือนของซีน่าแต่ของชายคนนี้สว่างกว่า แองเจเล่สังเกตเห็นว่าชายคนนี้พยายามที่จะใช้ชุดคลุมของเขาซ่อน อาวุธที่หลังของเขา มันดูเหมือนดาบยาวหรือดาบปลายโค้งยาว ฮิคาริและเรย์ไลน์รับของของพวกเขา ฮิคาริกำลังถือกล่องเครื่องประดับสีดำในมือ เธอดูตกใจเมื่อเธอเปิดมัน ฮิคาริปิดกล่องหลังจากที่ตรวจสอบและใส่ลงไปในถุงกระเป๋าอย่าง ระมัดระวัง เรย์ไลน์กำลังเล่นกับแท่งไม้สั้นสีแดงที่ดูเหมือนขลุ่ย แต่ดูเหมือนว่าเขา คิดไม่ออกว่าจะใช้อย่างไร "ไปกันเถอะ" แองเจเล่มองไปที่ทั้งสองคน เรย์ไลน์มองที่แองเจเล่และถามเขาโดยใช้อนุภาคพลังงาน "เจ้ารู้จักพวกเขาหรือกรีน" "ใช่พวกเขาเป็นสมาชิกของพระราชวังลอร์ดเงา อยู่ห่างจากพวกเขา" แองเจเล่ตอบและเริ่มมุ่งหน้าไปที่ประตู "พระราชวังลอร์ดเงา" สีหน้าของเรย์ไลน์เปลี่ยนไป ดูเหมือนว่าเขารู้จัก ชื่อนีฮิคาริสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นด้วยเช่นกัน ทั้งสามออกจากสมาคมการค้า พวกเขาเดินผ่านสวนและไปหยุดในที่ร่ม ข้างหลังโคมไฟ ฮิคาริรู้ข้อมูลจากเรย์ไลน์และสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป "ข้าอาจจะช่วยได้ข้ารู้จักใครบางคนจากพระราชวังลอร์ดเงาและข้า อาจจะได้รับข้อมูลบางอย่าง ข้าหวังว่าพวกเขาจะไม่ได้อยู่ที่นี่สำหรับสิ่ง ที่สติกม่าทำในโบราณสถาน" แองเจเล่และเรย์ไลน์พยักหน้า สมาชิกของกิลด์ผู้เชี่ยวชาญยารู้จักคน มากมายเพราะองค์กรส่วนใหญ่ต้องซื้อยาจากพวกเขา ฮิคาริไม่ต้องการเสียเวลา เธอเริ่มเดินไปทันที เธอวาดรูนรูปตัว Z ในอากาศ มันเป็นรูนแสงสีแดงที่ลอยอยู่ในอากาศ ฮิคาริดึงแขนเสื้อขึ้นและสัมผัสกับรูนสีแดงด้วยลวดลายรูปไข่บนแขน เสื้อ ฟึบ มีคลื่นพลังงานสีแดงปลดปล่อยออกมาจากรูนและมันก็หายไปหลังจาก ผ่านไปหลายวินาที ฮิคาริปิดตาและเริ่มสื่อสารกับผู้ติดต่อของเธอ เธอลืมตาหลังจากที่ทุก อย่างเสร็จสิ้ น "ข้าได้ข้อมูลแล้ว" แองเจเล่และเรย์ไลน์ดูตื่นเต้นหลังจากที่ได้ยินคำพูดของเธอ "พวกเขามาที่นี่เพื่อตรวจสอบการโจรกรรมที่เกิดขึ้นจากเผ่าใต้ดิน ไม่มี อะไรที่เกี่ยวกับโบราณสถาน" ฮิคาริดูโล่งใจเมื่อเธออธิบาย "ดี ข้าไม่ได้คาดหวังว่าลอร์ดจะมาที่นี่เพียงเพื่อสมบัติจากโบราณสถาน ข้าได้ยินเรื่องการโจรกรรมมาก่อน มันเกิดขึ้นไม่นานมานี้" เรย์ไลน์พยัก หน้าเล็กน้อย "ตอนนี้ข้าจะต้องไปแล้ว ข้ายังมีภารกิจที่จะต้องจัดการ" "แล้วเจอกันเพื่อน" ฮิคาริยิ้ม "แล้วเจอกัน" แองเจเล่ดูโล่งใจเช่นกัน "ข้าหวังว่าเจ้าจะเป็นพ่อมดระดับ ที่สามในครั้งต่อไปที่ข้าเห็นเจ้า" "ในที่สุดก็มีเสียงที่ข้าชอบ" เรย์ไลน์เช็ดฝุ่นออกจากชุดคลุมของเขา "คน รับใช้ของเจ้าอยู่ที่นี่แล้วเจอกันใหม่" "ใช่" แองเจเล่สังเกตเห็นว่าลินเพิ่งกระโดดออกจากรถม้าสีดำข้างนอก ประตูแม่มดสวมชุดผ้าไหมสีดำพร้อมกับร่มสีแดงในมือ เธอดูเหมือน หญิงสาวจากตระกูลขุนนางที่มีถุงมือยาวที่มือของเธอ "เอาล่ะ ข้าจะต้องไปแล้ว ที่ห้องทดลองมียามากมายที่ต้องการความ ช่วยเหลือของข้า ของขวัญของสติกม่าทำให้ข้าตกใจ การเดินทางครั้งนี้ มันคุ้มค่า ขอให้โชคดี" "งานของสติกม่าไม่จบง่ายๆ ข้าหวังว่าทุกอย่างจะเป็นไปได้และสงบใน ครั้งต่อไปที่เราพบกัน" แองเจเล่ถอนหายใจ "มีเรื่องเกิดขึ้นใช่ไหม" ฮิคาริโบกมือขวา เธอหันกลับไปและมุ่งหน้าไปที่ ประตูหลักพร้อมกับเรย์ไลน ์ แองเจเล่ยืนอยู่ในที่ร่มและเฝ้าดูทั้งสองหายไป ลินเดินมาทางเขา หลังจากที่บอกลาเรย์ไลน์และฮิคาริ "นายท่าน" ลินโค้งหัวเล็กน้อย "ขอโทษด้วยที่ข้ามาสาย" "ไม่เป็นไร ข้าขอเวลาสักครู่" แองเจเล่มองไปที่ประตูของอาคารหลัก ดู เหมือนเขากำลังรอบางอย่าง ลินสับสนเล็กน้อย เธอลังเลชั่วครู่และรออย่างอดทนในที่ร่ม ประมาณสิบนาทีต่อมาก็มีชุดคลุมขาวหลายคนที่มีผมบลอนด์ก้าว ออกมาจากประตูพวกเขาเป็นคนที่อยู่ที่เคาน์เตอร์ก่อนหน้านี มีกลุ่มคนกำลังเข้าไปหาพวกเขา หัวหน้าเป็นชายอ้วนวัยกลางคน เขา กำลังสวมชุดคลุมสีดำที่ตกแต่งด้วยขอบเงิน เขาดูเหมือนบอลลูนในชุด คลุม ชายอ้วนโค้งให้ชุดคลุมขาวและตามหลังพวกเขา ยามสองทีมในชุด เกราะสีขาวล้อมรอบพวกเขาและพาพวกเขาออกไป มีรถม้าที่หรูหราสามคันที่ตกแต่งไปด้วยอัญมณีและไข่มุกรอพวกเขาอยู่ ข้างนอก รูปลักษณ์ของรถม้าดูสะดุดตาและคนเดินเท้าหลายคนก็จ้อง ไปที่มั น "นั่นคือเจ้าเมืองของเมืองท่าอากาศยาน ไอ้อ้วนนั่นควรจะตายในบ่อ เงิน" ลินอธิบายโดยใช้อนุภาคพลังงาน "คำพูดของเขามีน้ำหนักมากใน เมือง แม้แต่พ่อมดที่ดูแลหอคอยชำระล้างก็ไม่สามารถละเลยเขาได้" "หา ทำไมล่ะ" แองเจเล่สแกนเจ้าเมืองแล้วและเขาเป็นเพียงปุถุชน "ภรรยาของเขาเกี่ยวข้องกับพระราชวังลอร์ดเงา" ดูเหมือนว่าลินรู้ข้อมูล อย่างมากเกี่ยวกับชายอ้วน "ข้ารู้จักลูกสาวของเขาแต่เราก็ไม่ได้พูดกัน บ่อยนัก ข้าเพิ่งกลับมาจากงานเลี้ยงเต้นรำของเธอ" "งานเลี้ยงเต้นรำหรือ อย่าบอกข้านะว่าเจ้าสนใจใน'เกมส์ของขุนนาง' " แองเจเล่เยาะเย้ยลิน "แน่นอนว่าไม่นั่นคือเหตุผลว่าทำไมข้าถึงออกมาก่อน" ลินรู้ว่าแองเจเล่ หมายความว่าอย่างไร เห็นได้ชัดว่าเกมส์ของขุนนางถูกออกแบบโดยขุนนางที่ชอบเสียเวลาไป กับกิจกรรมที่ไร้ความหมาย พวกเขาจะมีงานเลี้ยงเปลือยหลังจากงาน เลี้ยงเต้นรำและมีปาร์ตี้เซ็กซ์ในสปา ครึ่งหลังของงานที่ลินเข้าร่วมก็คล้ายๆกัน งานส่วนใหญ่ที่จัดโดยขุนนางจะยุ่งเหยิงในช่วงครึ่งหลัง พวกเขามักจะ มีเพศสัมพันธ์กับคนที่พวกเขาพบว่ามีเสน่ห์ในงานเลี้ยง "ข้าไม่สนใจถ้าเจ้าจะเข้าอะไรแบบนั้น" แองเจเล่พูดเสียงเบา "ข้าไม่เคยเล่นเกมส์ของขุนนางเลยแม้แต่น้อย" ลินตอบโดยไม่ลังเล เธอ แตกต่างจากแม่มดคนอื่นที่แองเจเล่รู้จัก หญิงสาวคนนี้รู้ว่าร่างกายที่ บริสุทธ์ิของเธออาจเป็นสินทรัพย์ที่มีค่าและมันอาจจะช่วยเธอใน อนาคต สายตาของแองเจเล่มองตามชุดคลุมขาวสามคน เขาลดศีรษะลง หลังจากที่พวกเขาขึ้นไปบนรถม้าและจากไป "ไปกันเถอะ เราต้องรีบกลับไปที่แม่น้ำแนสให้เร็วที่สุด มีบางอย่าง เกิดขึ้นที่นี่" "ท่านรู้ได้อย่างไร" ลินไม่รู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น "ข้าได้กลิ่นเลือดมาจากร่างกายของพวกเขา พวกเขาเพิ่งฆ่าคนมา" แอง เจเล่ก้าวออกจากเงาและเดินไปที่รถม้าว่างที่จอดอยู่ข้างถนน พวกเขาซื้อรถม้าที่กว้างขวางจากชายคนหนึ่งและจ้างคนขับรถม้าที่ มี ประสบการณ ์พวกเขาออกจากเมืองท่าอากาศยานเมื่อมันเริ่มมืด  จันทร์เสี้ยวสองดวงกำลังลอยอยู่เหนือท้องฟ้ายามค่ำคืน แสงจันทร์ได้ ส่องลงบนเมฆสีขาว พวกมันดูคล้ายฝ้ายที่กำลังลอยอยู่ในอากาศ บนที่ราบที่ห่างไกลจากเมืองท่าอากาศยาน มีรถม้าสีดำกำลังไปข้างหน้าช้าๆตามเส้นทางแคบๆ หน้าต่างซ้ายเปิด อยู่และมีแสงสีขาวอยู่ภายใน โคมไฟน้ำมันแก้วที่กำลังสว่างห้อยอยู่ข้างหน้ารถม้าและแสงสีส้มก็ส่อง ลงบนถนนข้างหน้า คนขับรถม้าชรามีผมยุ่งสีขาว เขากำลังดื่มและขับ รถม้าด้วยสายตาที่แคบลง แองเจเล่กำลังเพลิดเพลินไปกับมุมมองตอนกลางคืนในรถม้า ลินกำลัง นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของแองเจเล่เธอดูง่วงนอน เธอยังสวมชุดสีเงิน รถม้ามีขนาดกว้างขวาง มีโต๊ะ ชั้นวางไวน ์เก้าอี้สามตัวและเตียงขนาด เล็ก เฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดทำจากไม้ มีตุ๊กตาหนังหลายตัวห้อยอยู่บนผนัง มีตัวอักษรสีแดงถูกทำไว้บนพวก มัน มันเป็นคำว่า'สันติภาพ' ตุ๊กตากำลังแกว่งเมื่อรถม้ากำลังเดินหน้ า แองเจเล่พยุงคางด้วยมือขวาและมองออกไปนอกหน้าต่าง วิสัยทัศน์ต่ำ และมันแทบมองไม่เห็นผิวของถนนภายใต้แสงสลั ว รถม้ากำลังเดินทางด้วยความเร็วสูงสุด มันได้ผ่านรถม้าหลายคัน ที่ราบสีดำกำลังเคลื่อนที่ไปข้างหลังสายตาของแองเจเล่มีคนหลายคน ตั้งกองไฟข้างถนนและมีพ่อมดกำลังขี่อินทรีผ่านไป แองเจเล่หันไปมองรอบๆและเอากล่องออกมาจากถุงกระเป๋าของเขา มันเป็นกล่องสี่เหลี่ยมที่เขาได้รับจากสมาคมการค้า เขาแตะไปบนผิวของฝาและมีลวดลายนกแปลกๆปรากฏขึ้นมา มั น ปล่อยแสงสีดำ ปึก ฝาเลื่อนไปทางขวาด้วยตัวเอง มีลูกสีดำขนาดเท่ากำปั้นอยู่บนผ้าไหมสีดำ ลูกนี้โปร่งใสและมันดู เหมือนมีใครบางคนกำลังขยับอยู่ภายใน คนๆนี้กำลังดิ้นรนและมันดู เหมือนว่าเขาถูกขังอยู่ข้างในลูกบอลนี มีปุ่มเล็กปรากฏและหายไปบนผิวของลูกบอล มันเป็นฉากแปลกๆ 'นี่มันลูกแก้วพันเงา...' แองเจเล่ดูมีความสุข 'ดี สิ่งนี้ควรจะช่วยให้ข้าปิ ด กั้นการเชื่อมต่อกับเฮนน์แต่ข้าไม่รู้ว่ามันจะใช้เวลานานแค่ไหน' เขาปิดฝาอีกครั้งและวางกล่องไว้ใต้โต๊ะอย่างระมัดระวัง มันไม่ใช่สิ่งที่เขาควรพกไว้ในถุงกระเป๋า อสูรเงานับพันตัวถูกผนึกอยู่ ภายในลูกแก้ว ลูกแก้วจะระเบิดถ้าอสูรพบวิธีทำลายบาเรีย ความ เสียหายที่ระบิดมันจะมากกว่าระเบิดหัวใจ แองเจเล่สยายผมด้วยนิ้วของเขาอย่างระมัดระวังหลังจากที่วางกล่อง ลง ตอนนี้ผมสีน้ำตาลของขาเป็นสีแดงเข้ม มันยาวไปถึงไหล่ของเขา ผมมี ขนาดและความยาวเท่ากัน มีแสงสีแดงอ่อนออกมาจากโน้ตดนตรีบนหน้าอกของเขาและมันปก คลุมผมของเขาทันทีมันเกือบจะดูเหมือนกับว่าผมของเขาถูกทาสีแดง สีผมของเขาถูกแทนที่ด้วยสีเลือดสด แองเจเล่เอาหลอดที่เต็มไปด้วยเจลสีแดงออกมาจากถุงกระเป๋าและทา บนเส้นผมของเขาอย่างระมัดระวัง เขาปรับปรุงและแก้ไขเทคนิคที่เขาเรียนจากท็อดเมื่อเขาอยู่ในดินแดน ฝันร้าย ท็อดได้หยุดผีเสื้อจากการเคลื่อนไหวโดยใช้โซ่ที่สร้างขึ้นด้วยอนุภาค พลังงาน เขาเก็บใยแมงมุมจำนวนมากในบัตรคริสตัลประดิษฐ์ของเขา และพวกมันเป็นเหมือนวัสดุคาถาสำหรับโซ่พลังงาน แองเจเล่ตระหนัก ว่ามันไม่จำเป็นต้องพกใยแมงมุมจำนวนมากดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะ ใช้ผมของตัวเองเป็นวัสดุ ตอนที่359: หน้าที่คุ้นเคย (2) แปลนิยาย.วันพุธที่16 พฤษภาคม 2018 แองเจเล่ได้ใช้เวลาหลายปีในการพยายามรวมเชี่ยวชาญโลหะของเขา กับความสามารถสายเลือดและเขาไม่เคยพบวิธีทำเช่นนั้น อย่างไรก ็ ตามครั้งนี้เขาได้แรงบัลดาลใจจาก'ล็อคนภา' คาถาภาพลวงตา คลื่นเสียงลวงตา เชี่ยวชาญโลหะ สนามอุณหภูมิสูง และล็อคนภา....ถ้าพวกมันสามารถรวมกับยาพิษได้ผลมันก็จะน่ า เหลือเชื่อ แองเจเล่พยายามพัฒนารูปแบบการต่อสู้ใหม่ด้วยเทคนิคและคาถา ทั้งหมดที่เขารู้ด้วยการเพิ่มล็อคนภาในที่สุดเขาก็พบความคืบหน้าที่ สำคัญ เขาได้ผสานเส้นผมของเขากับโลหะผสมเงินและใช้พิษกับมัน ด้วย ความช่วยเหลือของสนามพลังอุณหภูมิสูง คำสาปให้เป็นหิน คาถาภาพ ลวงตาและคลื่นเสียงลวงตาเส้นผมของเขาก็อาจจะทำให้เกิดความ เสียหายร้ายแรงบางอย่าง สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความยาวของเส้นผมที่เขาสามารถเปลี่ยนแปลงได้ ตามที่เขาต้องการ แองเจเล่จับเส้นผมสีแดงเลือดของเขาและมันเริ่มยาวขึ้นอย่างรวดเร็ว ในไม่ช้ามันก็ถึงพื้นและเริ่มกระจายออกไปทุกทิศทุกทางราวกับว่ามันมี ชีวิต นี่เป็นเพราะการดัดแปลงสายเลือด แองเจเล่ได้พบสายเลือดพิเศษใน ดินแดนฝันร้าย มันทำให้เขาสามารถควบคุมเส้นผมได้เหมือนแขนของ เขา "ในที่สุดมันก็เกือบเสร็จ" แองเจเล่ลูบเส้นผมเบาๆแล้วพักผ่อนสักพัก หนึ่งก่อนที่จะเริ่มฝึกแกนแม่น้ำมัลเท็ น เวลาได้ผ่านไป แองเจเล่ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนจนเขาได้ยินเสียงดังที่เกิดจาก กีบเท้าม้าจากข้างนอก แองเจเล่และลินตื่นจากการทำสมาธิพร้อมกัน มันเป็นช่วงดึกและวิสัยทัศน์ข้างนอกมันต่ำ ม้าสองตัวได้ผ่านรถม้าจากทั้งสองข้างและมีกลิ่นของผลไม้ลอยอยู่ใน อากาศ สีหน้าของแองเจเล่เปลี่ยนไป เขาต้องการพูดอะไรบางอย่างแต่ร่างกาย ของเขาก็เป็นอัมพาตเป็นบางส่วนแล้ว มีแสงสีขาวและสีเขียวกะพริบ บนร่างกายของเขาประมาณสิบวินาทีก่อนที่เขาจะสามารถขยับได้อีก ครั้ง ปึก หัวของลินต่ำลงเมื่อร่างกายของเธอกระแทกเข้ากับผนังและเธอก็หลับ ไป เธอไม่ได้เตรียมพร้อมสำหรับการโจมตี "ฮ่า!" ม้าข้างนอกช้าลงแล้วมันก็หยุด 'พิษ....' มีแสงสีน้ำเงินข้างหน้าดวงตาของแองเจเล่'น่าสนใจ มันเป็น เพียงแก๊สนอนหลับและการสูดดมมันจะทำให้เสียความสามารถในการ ต่อสู้แก๊สนี้ถูกปล่อยโดยคนแปลกหน้าสองคนบนม้าแต่ดูเหมือนว่าแก๊ส ไม่ได้ผลกับสัตว์ ' ลินจะไม่ตื่นขึ้นมาในเร็วๆนี แองเจเล่ได้ถืออุปกรณ์เวทมนต์สองตัวที่สามารถช่วยแก้พิษได้แต่แก๊สนี้ ก็ยังทำให้เขาเป็นอัมพาต ความต้านทานพิษและภาพลวงตาของเขา เพิ่มขึ้นอย่างมากด้วยสายเลือดโบราณซึ่งเป็นเหตุผลที่เขาฟื้นตัวได้เร็ว มาก รถม้าจอดอย่างช้าๆและข้างนอกก็เงียบ เขากะพริบตา เขาเปิดประตูและออกจากรถม้า คนขับรถม้าชรากำลัง หลับบนที่นั่งของเขา แทบไม่มีแสงใดๆบนเส้นทางแคบๆ แสงสว่างเพียงอย่างเดียวคือแสง จากโคมไฟรถม้ า แองเจเล่สูดลมหายใจและวางมือซ้ายบนลงประตูของรถม้า อนุภาค พลังงานจะเตือนเขาถ้ามีคนแปลกหน้าเข้าใกล้รถม้า เขาหันกลับไปและ เริ่มมุ่งหน้าไปแหล่งที่มาของกลิ่ น แม้ว่าอาการบาดเจ็บของเขายังฟื้นตัวอยู่แต่เขาก็พร้อมที่จะต่อสู้ เขาเดินทางไปหลายกิโลเมตรและเห็นม้าสองตัวกำลังนอนอยู่บนพื้น ม้าทั้งสองตัวถูกฆ่าและมีบ่อเลือดอุ่นๆใต้ร่างกายของพวกมัน เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ มีเสียงแส้ดังมาจากป่าเล็กๆข้างหน้ า ค่าสถานะของแองเจเล่สูงกว่าพ่อมดทั่วไปและเขาสามารถได้ยินเสียง คนพูดที่ห่างไปหลายกิโลราวกับว่ามีใครกำลังกระซิบในหูของเขา เขามองไปรอบๆในความมืด เขาใช้เทคนิคบีบอัดพลังจิตและเทคนิค ย่องเบา ภายในป่าเล็กๆมีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่มีผมยาวกำลังนอนอยู่ข้างต้นไม้ที่ ใกล้กับกองไฟ เธออายุประมาณ 12 ปีและชุดสีขาวที่เธอสวมก็โชกไป ด้วยเลือด มีผู้ชายคนหนึ่งถูกแขวนที่กิ่งไม้ของต้นไม้นั้น มือของชายคนนี้ถูกผูกอยู่ เขาเปลือยครึ่งหนึ่งและกางเกงสีขาวของเขาก็โชกไปด้วยเลือด มีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังหวดแส้ไปที่ชายคนนั้นด้วยแส้ดำยาวข้างกองไฟ เธอตีแรงมากจนทุกครั้งที่เธอตีมันจะมีเลือดกระเด็นไปในอากาศ ผู้หญิงคนนั้นมีสีหน้าที่จริงจัง เธอยังตีชายคนนั้นอีกหลายนาทีก่อนที่จะ หยุด "กลิ่นน้ำหอมมังกรของข้าเป็นอย่างไร พูดออกมา ยัยนั่นอยู่ที่ไหน เธอ ขโมยสมบัติของตระกูลของเรา! การเชิญเธอไปที่ตระกูลของเราเป็น ความผิดพลาด! ไลอ้อน....ทำไมเจ้าถึงตกหลุมรักกับคนชั้นต่ำแบบเธอ! ข้าควรจะฆ่าเขาในเตียงของผู้หญิงคนนั้น" ผู้หญิงคนนั้นตะโกนอย่าง โกรธเกรี้ยว ชายคนนั้นถูกแขวนอยู่แต่ด้วยเหตุบางอย่างมันดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ เจ็บปวด เขาตอบด้วยเสียงสงบราวกับว่ามันเป็นคนอื่นที่โดนตี"ข้าไม่รู้ เรื่องสมบัติ" "โกหกต่อไป!" ผู้หญิงคนนั้นฟาดลงพื้นและเริ่มทำร้ายเขาอีกครั้ง เพี๊ยะ มีแผลบนแก้มซ้ายของเขา มีเลือดไหลออกมาจากบาดแผลและหยดลง จากคางของเขา แองเจเล่ยังอยู่ในเงาและเฝ้าดูผู้หญิงคนนั้นถามผู้ชายคนนั้น แต่ชายคน นั้นไม่ยอมตอบคำถามที่เธอต้องการ แองเจเล่เริ่มหมดความอดทน เขาก้าวออกไปและเหยียบกิ่งไม้แห้งบน พื้นหัก "นั่นใคร!" ชายคนนั้นและผู้หญิงคนนั้นหัวมามองพร้อมกันและเห็นแองเจเล่ แองเจเล่หันไปมองผู้ชายและจ้องไปที่ผู้หญิง "เอายาแก้พิษมาให้ข้า" ผู้หญิงคนนั้นมีร่างกายที่สมส่วน เอวบาง ขายาวและหน้าอกขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตามแส้ที่เปื้อนเลือดในมือของเธอทำให้แองเจเล่เลิกคิด "ยาแก้พิษ" ผู้หญิงคนนั้นหยุดชั่วครู่และตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้น "อา เจ้า เป็นคนที่อยู่ในรถม้า" "เพื่อนของข้ายังหลับอยู่ในรถม้า มันจะใช้เวลาเป็นเดือนในการทำให้ เธอตื่น ส่งยาแก้พิษมาให้ข้า" แองเจเล่เดินไปที่เธออย่างช้าๆ ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ต้องการปัญหาใดๆ เธอจ้องที่แองเจเล่ครู่ หนึ่งและหยิบลูกเล็กๆออกมาจากถุงกระเป๋าและโยนให้แองเจเล่ แองเจเล่จับได้อย่างง่ายดาย มันเป็นภาชนะที่ดูเหมือนลูกสีดำที่มีรอย แตกบนผิวของมั น "ให้เพื่อนของเจ้ากินผงที่อยู่ภายใน เจ้าใช้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ข้าขอ แนะนำให้เจ้าออกไปตอนนีนี่ไม่ใช่ธุระของเจ้า" ผู้หญิงคนนั้นหรี่ตา มีรอยยิ้มที่อ่อนโยนบนใบหน้าของแองเจเล่ "นอกจากนี้ข้าต้องการน้ำหอมมังกรที่เจ้าพูดถึงบางส่วน ข้าต้องการรู้ว่า ทำไมมันมีผลที้่น่ากลัวเช่นนี้ " สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปหลังจากที่ได้ยินคำพูดนี "อย่าโลภ น้ำหอมมังกรเป็นความลับของตระกูลของข้าและสูตรจะสืบ ทอดผ่านผู้สืบทอดอย่างเป็นทางการเท่านั้น" แองเจเล่หัวเราะเบาๆ "นั่นเป็นเหตุผลที่ข้ามาที่นี่ยาแก้พิษเป็นเพียงของ แถม" มีแสงแวววาวสีแดงบนผมยาวของแองเจเล่และแสงจากกองไฟก็ทำให้ มันดูเหมือนเลือดที่กำลังเรืองแสง ผิวซีดของชายหนุ่มทำให้เขาดูน่ากลัว มากขึ้น "แต่นี่เป็นความลับของตระกูลของข้า...." ผู้หญิงคนนั้นไม่แน่ใจว่าเธอ ควรจะเริ่มต่อสู้กับชายคนนี้ที่นี่หรือไม่ "อั๊ก..." เด็กผู้หญิงบนพื้นพ่นเสียงออกจมูกและหันไป ในที่สุดแองเจเล่ก็เห็ น ใบหน้าซีดของเธอได้ชัดเจน เขาตกใจเล็กน้อยหลังจากที่ได้เห็นใบหน้าของเด็กผู้หญิง มันคุ้นเคยมาก เขารีบค้นหาผ่านความทรงจำ มันเป็นผู้หญิงที่มากับพ่อค้า พวกเขาพบกันที่แม่น้ำแนสและผู้หญิงคน นั้นก็กำลังร้องเพลงอยู่ แองเจเล่นึกถึงฉากที่เขาเห็นหลังจากที่ซื้ อ ลูกบาศก์ราชินีสาวสวยได้ทิ้งความประทับใจที่ลึกซึ้งกับเขา ชื่อของเธอ คือแอนเซอร ์เธอบริสุทธ์ิและสวย เด็กผู้หญิงบนพื้นดูคล้ายกับแอนเซอร ์ แองเจเล่มองไปที่เด็กผู้หญิงและถาม "เจ้ารู้จักผู้หญิงที่ชื่อแอนเซอร ์ หรือไม่" เมื่อผู้หญิงคนนั้นได้ยินชื่อนี้เธอก็ดึงมีดอออกมาและพุ่งมาทางแองเจเล่ แองเจเล่เอนตัวไปด้านข้างเพื่อหลบการโจมตีและเตะไปที่เอวของเธอ แค๊รก บาเรียพลังงานสีน้ำเงินของผู้หญิงคนนั้นถูกทำลายภายในเสี้ยววินาที การเตะของแองเจเล่แรงมากจนร่างกายของเธองอในมุมแปลกๆ ผู้หญิง คนนั้นกลิ้งบนพื้นหลายครั้งและหยุดเคลื่อนไหว แองเจเล่เดินไปหาเธอและค้นร่างกายของเธอเพื่อค้นหาขวดที่มีน้ำหอม มังกรอยู่ภายใน เขายกมือซ้ายขึ้นและปล่อยลำแสงสีแดงออกมา มันตัดเชือกรอยมือ ของชายที่ห้อยอยู่เป็นชิ้นๆ เมื่อชายคนนั้นตกลงไปที่พื้นเขาก็แก้เชือกบนเท้าของเขาและวิ่งไปหา เด็กผู้หญิง เขากอดเด็กผู้หญิงไว้ในอ้อมแขนและอุ้มเธอขึ้น "ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือนายท่าน" ไม่มีการแสดงออกบน ใบหน้าของเขาแต่เสียงของเขาฟังดูตื่นเต้น มันค่อนข้างแปลก "ขอโทษ ด้วยนายท่าน ข้าไม่ได้มีการแสดงออกที่เป็นปกติเนื่องจากเหตุผล บางอย่าง" ชายคนนั้นเดินมาหาแองเจเล่และโค้งให้เขา "นายท่าน ท่าน รู้จักแอนเซอร์ด้วยหรือ เธอเป็นน้องสาวของข้า" "ข้าไม่รู้จักเธอจริงๆแต่เราได้คุยกันสั้นๆเมื่อสิบปีก่อน ความสัมพันธ์ของ เจ้ากับเธอคืออะไร" แองเจเล่มองไปที่เด็กผู้หญิง ใบหน้าของเธอทำให้ เขานึกถึงแอนเซอร ์ "แอนเซอร์เป็นน้องสาวของข้า เด็กผู้หญิงคนนี้ชื่อมาเรียน่า เธอเป็นลูก สาวของแอนเซอร์" ชายคนนั้นตอบ "ลูกสาว" แองเจเล่หยุดชั่วครู่และส่ายหัว "ข้าไม่ได้คาดหวัง-" เขาไม่ได้ พูดจนจบ "เอาล่ะ ไปได้แล้ว มีใครบางคนกำลังมา" แองเจเล่หายใจเข้าลึกๆและ เอื้อมมือไปหาเด็กผู้หญิงในอ้อมกอดของชายคนนั้น เด็กผู้หญิงกลัวแต่เธอก็ยังปล่อยให้แองเจเล่ลูบแก้มของเธอ มีแสงสีเขียวบนร่างกายของเธอเมื่อแองเจเล่สัมผัสแก้มของเธอ บาดแผลของเธอได้ถูกรักษาภายในไม่กี่วินาที "ขอบคุณนายท่าน" ชายคนนั้นโค้งอีกครั้ง "ถ้าเราสามารถรอดไปได้...." "ไปได้แล้ว" แองเจเล่ขั ด ชายคนนั้นพยักหน้า เขาหันกลับไปและหายไปในป่าพร้อมกับ เด็กผู้หญิง ค่าสถานะของชายคนนั้นค่อนข้างสูง มีแสงสีขาวรอบ ร่างกายของเขาซึ่งหมายความว่าชายคนนี้เป็นอัศวินทางการ ผู้หญิงในแขนของเขาเงยหน้าขึ้น เธอมองไปที่แองเจเล่ผ่านไหล่ซ้ายของ ชายคนนั้น ดวงตาของเธอดูเหมือนอัญมณีสีขาวและสีดำผสมกัน มันดู เหมือนว่าเธอกำลังพยายามจะจดจำรูปลักษณ์ของแองเจเล่ แองเจเล่หันกลับไปและออกไปจากกองไฟหลังจากที่ทั้งสองหายไปจาก สายตาของเขา ลินได้ตื่นขึ้นมาแล้วตอนที่เขากลับมาที่รถม้า แองเจเล่คิดว่าเธอจะหลับ เป็นเดือนถ้าไม่มียาแก้พิษ ดูเหมือนว่าความต้านทานของเธอสูงกว่าพ่อ มดระดับสองทั่วไป "นายท่าน ท่านพบคนที่วางยาเราหรือไม่" หัวของลินยังคงวิงเวียนและ เธอก็ถูขมับหลายครั้ง "ใช่ นี่ยาแก้พิษ ให้กับคนขับรถม้า ใช้เพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น เราต้อง เดินทางต่อหลังจากที่เขาตื่น" แองเจเล่ยื่นภาชนะสีดำให้ลิน แองเจเล่มองไปที่ขวดคริสตัลและคิด 'ข้าควรวิเคราะห์อย่างละเอียด เกี่ยวกับแก๊สนอนหลับ ไม่เลว มันเป็นของแถมสำหรับการเดินทางของ ข้า' ตอนที่360: วงเวท (1) แปลนิยาย.วันพุธที่16 พฤษภาคม 2018 ลินให้ยาแก้พิษกับคนขับรถม้าและพวกเขาก็รอชายชราตื่นเพื่อให้พวก เขาสามารถเริ่มเดินทางได้อีกครั้ง เมื่อพวกเขาเดินทางไปที่จุดหมายปลายทางของพวกเขาแองเจเล่ก็เริ่ม วิเคราะห์น้ำหอมมังกร เขาต้องการแก้ปัญหาที่เขามีเกี่ยวกับดินแดนฝัน ร้าย เขาสังเกตเห็นว่าตำแหน่งที่ตั้งจะเปลี่ยนไปเมื่อเขาเข้าไปดินแดนนั้น จากสถานที่ตื่นราวกับว่าโลกหลักมีความสัมพันธ์บางอย่างกับดินแดน ฝันร้าย บริเวณคฤหาสน์มีความปลอดภัยมากกว่าพื้นที่อื่นดังนั้นเขาจึงต้องการ หาวิธีที่จะทำให้ตำแหน่งของเขาถาวรในดินแดนฝันร้าย เรื่องของสติกม่าได้รับการแก้ไขและเขาต้องการมุ่งมั่นไปกับสิ่งต่างๆ ของเขาเอง ความคืบหน้าของแกนแม่น้ำมัลเท็นช้าแต่ก็มั่นคง ไม่มีทางลัดเพื่อเสร็จ สิ้นขั้นที่ สี่ 'ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดคือลอร์ดเงาและข้าจะต้องทำตัวให้ต่ำ ข้าไม่รู้ข้อมูล เกี่ยวกับโครงสร้างองค์กรของเธอ ถ้าเฮนน์ไม่สามารถแยกออกจาก ร่างกายของข้าได้อย่างสมบูรณ์ข้าก็จะต้องหาทางจัดการกับลอร์ดเงา ข้าจะต้องระมัดระวังเพราะข้าไม่ต้องการให้วิเวียนมีปัญหาใดๆ' แอง เจเล่คิด ไม่มีอะไรเกิดขึ้นในช่วงการเดินทางที่เหลือและเขาก็กลับไปที่ คฤหาสน์ได้อย่างปลอดภัย อย่างไรก็ตาม เขาได้รับข้อความจากนักเรียนของวิเวียนทันทีพวกเขา ต้องการให้เขาประชุมที่สำนักงานใหญ่และมันดูเหมือนว่าจะมีปัญหา  สำนักงานใหญ่ของหัตถ์ธาตุ มีนกฮูกสีขาวและสดำขนาดใหญ่หลายตัวค่อยๆลงจอดบนฐานสีขาวที่ อยู่ภูเขาอีกด้านของสำนักงานใหญ่ มีชายหนุ่มและหญิงสาวหลายคนกระโดดออกมาจากนกฮูก พวกเขา สวมชุดสีดำที่ตกแต่งด้วยเครื่องประดับสีแดงเข้มรอบคอของพวกเขา และทุกคนก็ปลดปล่อยคลื่นพลังจิตที่แข็งแกร่ ง "เซธ เจ้าไปกับมิลานก่อน ข้ายังต้องรายงานสำนักงานใหญ่" ชายคน หนึ่งที่มีผมสั้นสีน้ำตาลพูดเสียงเบา เขาเป็นชายล่ำสันที่มีหูแหลมยาว คล้ายกับเอลฟ ์ชายคนนี้มีใบหน้ายาวและมีสีหน้าเย็นชา "เอาล่ะ มอร์เรี่ยน" ชายคนที่ยื่นสายบังเหียนให้คนงานที่เพิ่งเข้ามาใกล้ เขาพูด "ข้าไม่ได้เจอแองเจเล่สักพักหนึ่งแล้ว ข้าต้องถามเขาเรื่องเนื้อ หนอนนั้น สิ่งนั้นมันทำให้ข้าติด...." ชายคนนี้มีผมสั้นสีน้ำตาลและเขา กำลังสวมแถบคาดศีรษะสีทอง เขาดูเหมือนจะไม่สนใจว่าคนอื่นคิดกับ เขาอย่างไร "เอาล่ะ เร็วเข้า เรามาที่นี่เพื่อทำธุระที่ร้ายแรง อย่าเสียเวลามากเกินไป เราจะรอเจ้าที่สถานที่นั้น" คนสุดท้ายเป็นผู้หญิงที่ปกคลุมหน้าของเธอ ด้วยหน้ากากเนียนสีม่วง ดวงตาของเธอสดใสและมีต่างหูสีม่วงที่มีอัญ มณีสีดำที่หูขวาของเธอ อัญมณีมีขนาดเท่าไข่และดูค่อนข้างหนัก "งั้นข้าไปรายงานสำนักงานใหญ่ก่อน แล้วเจอกัน" มอร์เรี่ยนพยักหน้า และออกจากฐาน เขามุ่งหน้าไปที่ประตูหลักของสำนักงานใหญ่ทันที มีรถม้าสีดำและสีเงินกำลังรอการตรวจสอบจากผู้ฝึกหัดที่กำลังเฝ้ า ประตูทางเข้า มอร์เรี่ยนเดินไปหาพวกเขาและแสดงป้ายไม้สีน้ำตาลให้ผู้ฝึกหัดทั้งสอง "สัญลักษณ์ของผู้อาวุโส นายท่าน ท่านโปรดตามข้ามา" หนึ่งในผู้ฝึกหัด โค้งอย่างสุภาพ เขาหันกลับไปและนำมอร์เรี่ยนเข้าทางเข้า ผู้ฝึกหัดและพ่อมดในรถม้าใกล้ๆมองไปที่มอร์เรี่ยนด้วยความอยากรู้ "เขาเป็นใคร ทำไมเขาถึงสามารถเข้าสำนักงานใหญ่ได้โดยไม่ต้อง ตรวจสอบความปลอดภัยแต่เราไม่สามารถทำได้" คนอ้วนชุดคลุมขาว ถามผู้ฝึกหัดที่กำลังทำการตรวจสอบ ผู้ฝึกหัดยิ้มและอธิบาย "ท่านนั้นเกี่ยวข้องกับสภาผู้อาวุโสและเขามีตรา ที่จะมอบให้กับคนแบบเขาเท่านั้น เขายังคงผ่านการตรวจสอบความ ปลอดภัยแต่กระบวนการนี้จะทำโดยพ่อมดในสำนักงานใหญ่" ดูเหมือนว่าพ่อมดในแถวไม่ทราบเรื่องระบบของหัตถ์ธาตุมากนัก เซธและมิลานเฝ้าดูมอร์เรี่ยนเข้าสำนักงานใหญ่จากฐาน พวกเขาเช็ด ฝุ่นออกจากชุดคลุมและเริ่มมุ่งหน้าไปที่ภูเขาหิมะที่อยู่อีกทาง "มันสักพักหนึ่งแล้ว บางทีแองเจเล่อาจจะรอเราอยู่ในโบราณสถานภูเขา ไฟแล้ว" เซธยิ้มและมองไปที่ภูเขาหิมะที่เบลอ ภูเขาถูกซ่อนอยู่หลังเมฆบางสีขาว "ใช่ ข้าด้วย มันเป็นครั้งแรกที่ข้าเยี่ยมสถานที่นี้ในหลายปี" มิลานมองไป ที่ยอดภูเขาหิมะ "แองเจเล่เป็นลูกชายคนเดียวของวิเวียนและนี่เป็นครั้ง แรกที่ข้าจะได้พบเขาด้วยตัวเอง" "อืมมม....เขาไม่ชอบพูดเหมือนพ่อมดคนอื่น เจ้าจะรู้เมื่อเจ้าเห็นเขา" เซธเริ่มมุ่งหน้าไปที่โบราณสถาน มิลานส่ายหัวและตามหลังเซธ พวกเขาหายไปในป่าใหญ่ที่เชิงเขาอย่างรวดเร็ว  แสงแดดที่สดใสได้สะท้อนผิวของหิมะแต่มันไม่มีความอบอุ่นใดๆ บนยอดของภูเขาหิมะมีกลิ่นกำมะถันจากภูเขาไฟในอากาศ มีผู้หญิงคนหนึ่งที่มีผมบลอนด์ยาวกำลังพูดกับชายคนหนึ่งข้างภูเขาไฟ เธอสวมชุดคลุมสีแดงยาวและผู้ชายมีผมสีแดงเข้ม ดูเหมือนพวกเขาไม่สนใจเรื่องควันหนาที่ลอยออกมาจากภูเขาไฟ "ดูเหมือนว่าโชโซประกาศว่าเขาต้องการลาออกแล้วดังนั้นเขาจึงไม่ได้ เป็นหนึ่งในนักเรียนของข้าอีกต่อไป ตอนน้ี้ข้ามีนักเรียนเพียงสี่คนและ พวกเขาเป็นเหมือนพี่ชายและพี่สาวของเจ้า เจ้าสามารถบอกพวกเขา ได้ว่าเจ้าต้องการอะไรและปัญหาที่เจ้าต้องการความช่วยเหลือ ถ้าพวก เขาไม่สามารถแก้ปัญหาได้เจ้าเพียงแค่มาหาข้า" ผู้หญิงเป็นวิเวียน มีเปลวไฟล่องหนล้อมรอบร่างกายของเธอและพวก มันก็กำลังสั่นไหวในอากาศ แสงและอากาศรอบเธอบิดเบี้ยว ฉากนี้ ค่อนข้างแปลก ชายที่กำลังยืนข้างเธออายุประมาณ 20 ปีเขามีใบหน้าธรรมดาแต่ กิริยาของเขาดูสง่างามและอ่อนโยน มันเป็นแองเจเล่และเขาเพิ่งมาถึง ไม่นานมานี "เข้าใจแล้ว ขอบคุณ ข้าจะบอกให้พวกเขารู้" เขาพยักหน้าเล็กน้อย "โชโซและพสุธาทมิฬไม่ได้ประกาศสงครามกับเราแต่มันก็ไม่ควรจะมี ปัญหา นอกจากนี้โชโวอาจจะไม่โจมตีเจ้าแม้ว่าสงครามจะเริ่มขึ้น ข้า ต้องจัดการกับคนจากพันธมิตรและมันจะดีกว่าเจ้าถ้าเจ้าอยู่ในอาณา เขตขององค์กรก่อนที่ปัญหาจะถูกแก้ไข นอกจากนี้เจ้ายังได้ชนะการ ต่อสู้กับโชโซและผู้คุ้มกันของผู้สืบทอดเพราะเจ้าจัดการตอนที่พวกเขา ไม่มียาม พลังของท่านเฮนน์มีขีดจำกัดและเธอสามารถช่วยเจ้าเอาชนะ พ่อมดระดับสี่ทั่วไปเท่านั้น นอกจากนี้ถ้าเจ้าพบพ่อมดที่มีประสบการณ ์ มากมายในสนามรบเจ้าจะมีปัญหา" วิเวียนหยุดชั่วครู่และพูดต่อ "ถึงแม้ว่าเจ้าจะไม่รายงานสถานการณ ์ กลับมาใหข้าทันเวลาแต่เจ้าก็ตัดสินใจได้ถูกต้องในเมืองท่าอากาศยาน เจ้าออกมาทันทีที่สมาชิกของพระราชวังลอร์ดเงาปรากฏในเมือง สงครามได้เริ่มแล้ว พวกเขาเริ่มต่อสู้กับเผ่าใต้ดินและบางคนถูกฆ่าตาย พวกเขาแลกชีวิตเพื่อฆ่าหัวหน้าคนสำคัญของเผ่าใต้ดิน สถานการณ ์ บานปลายอย่างรวดเร็ว ขอบคุณพระเจ้าที่เจ้าออกจากเมืองทันเวลา" แองเจเล่ตกใจเล็กน้อย "ข้าเพียงแค่โชคดี ข้าไม่คิดว่ามันจะเป็นการเริ่ ม ของสงคราม" "เจ้าพูดถูก ข้าได้พูดหลายครั้งแล้วแต่บอกให้ข้ารู้ถ้าเจ้าต้องการออก จากอาณาเขตขององค์กร มันจะมีปัญหาทุกที่ที่เจ้าไป" วิเวียนกลอกตา "เอาล่ะ ข้าจะต้องไปแล้ว ข้าจะแจ้งให้นักเรียนของข้าและเจ้าไปรอพวก เขาได้ในตอนนี้" วิเวียนมองไปทางขวาและขยับริมฝีปาก มันดู เหมือนว่าเธอกำลังพูดกับใครบางคน ชี่ วิเวียนเปลี่ยนเป็นคลื่นพลังงานและหายไปในอากาศ แองเจเล่หายใจเข้าลึกๆ เขาหันกลับไปและเดินไปที่ขอบของยอดภูเขา ภูเขาไฟเป็นพื้นที่เดียวที่ไม่ได้ปกคลุมไปด้วยหิมะ ผิวของหินดำเป็ น หลุมและแสงสะท้อนบนหิมะสีขาวภายนอกภูเขาไฟก็ทำให้มองไม่เห็น แองเจเล่เดินไปที่หน้าผาที่ขอบของภูเขาหิมะ มีสายลมหนาวได้พัดผ่านทั่วใบหน้าของเขา มันรู้สึกราวกับว่ามีมีดได้ ฟันผิวหนังของเขา เขายังรู้สึกได้ว่าอากาศมันเย็นแม้ว่าจะมีสนามพลั ง อุณหภูมิสูงก็ตาม รองเท้าหนังยาวของเขาได้ทิ้งรอยเท้าลึกไว้บนหิมะเมื่อหิมะอยู่เหนือข้อ เท้าของเขา แองเจเล่ยืนอยู่บนหน้าผาและมองลงไป ในมุมมองของเขามันเป็นทะเล เมฆสีขาวและเขาแทบจะมองไม่เห็นต้นไม้ในป่าข้างล่าง หลายนาทีต่อมาแองเจเล่ก็เห็นเงาดำสองเงากำลังขึ้นภูเขาช้าๆจาก เส้นทางแคบๆข้างหน้าผา เซธอยู่ข้างหน้า ผมสั้นสีดำและแถบคาดศีรษะสีทองที่เป็นเอกลักษณ ์ ของเขายากที่จะพลาด มีหญิงสาวสวมหน้ากากสีม่วงตามหลังเซธและต่างหูขนาดเท่าไข่มันก็ดู สะดุดตา มันดึงใบหูส่วนล่างของเธอลง "เฮ้แองเจเล่" เซธเห็นแล้วว่าแองเจเล่กำลังยืนอยู่บนหน้าผา "เซธ มิลาน ในที่สุดพวกเจ้าก็มาถึงที่นี่แล้ว" มีรอยยิ้มที่อ่อนโยนบน ใบหน้าของแองเจเล่เขาเดินไปหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว "มันหลายปีแล้วแต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรเปลี่ยน" มิลานถอนหายใจ และมองไปรอบๆหลังจากที่มาถึงยอดเขา "เข้าโบราณสถานกันก่อนเถอะ พวกเจ้าสามารถไปพักได้หลังจากที่ทาน อาหารเย็น ไม่มีแม่บ้านและคนงานที่นี่ดังนั้นเราจะต้องทำด้วยตัวเอง" แองเจเล่พูดในขณะที่เดินไปยังภูเขาไฟ "ครั้งสุดท้าที่ข้ามาที่นี่ก็หลายสิบปีก่อนและข้าก็ลืมไปหมดแล้ว" มิลาน ส่ายหัว แองเจเล่หัวเราะเบาๆและเริ่มพูดถึงความคืบหน้าของแกนแม่น้ำมัลเท็น ของเขา นอกจากนี้พวกเขายังพูดเกี่ยวกับเหตุการณ์สำคัญที่เกิดขึ้นเมื่อ เร็วๆนี เขาได้สแกนทั้งสองโดยใช้ชิปเมื่อพวกเขาเดินเข้ามาใกล้ เซธยังเป็นพ่อมดระดับสองและค่าสถานะของเขาก็ยังไม่ได้เปลี่ยนแต่มิ ลานเป็นแม่มดระดับสามที่แข็งแกร่ง เธอถึงส่วนสุดท้ายของขั้นที่สี่ของ แกนแม่น้ำมัลเท็นแล้วแต่เธอก็พบปัญหา พวกเขาไม่ได้พยายามซ่อนอะไรเมื่อหัวข้อเปลี่ยนไปเรื่องระดับของพวก เขา แองเจเล่คิดว่าเขาควรจะบอกความจริงพวกเขาด้วยเช่นกันและพูด ว่าเขาเป็นพ่อมดระดับสองแล้ว