ตอนที่376: งานเลี้ยงของปีศาจตา (3) แปลนิยาย.วันศุกร์ ที่ 1 มิถุนายน 2018 หญิงสาวอายุประมาณสิบห้าปีมีผิวสะอาดและยืดหยุ่น จานเงินพอดี กับร่างกายของเธออย่างสมบูรณ์บนโต๊ะ หญิงสาวจ้องที่แองเจเล่ด้วยความกลัวและความเศร้าในสายตาของเธอ แองเจเล่เงยหน้าขึ้นเหลือบไปมองที่แมงมุมและเวเปอร์ กระดูกบนหลังของแมงมุมแทงเข้าไปในชายหนุ่มบนจานของเธอ นอกจากนี้มันดูเหมือนว่าเนื้อของชายหนุ่มและอวัยวะได้เปลี่ยนเป็น ของเหลวแล้ว เขาดูเหมือนบอลลูนที่เต็มไปด้วยของเหลว แมงมุมดูดของเหลวสีแดงจากศพชายหนุ่มโดยใช้กระดูกบนหลังของ เธอ เวเปอร์ยังสวมชุดเกราะเต็มตัวสีดำ เขาเท้าคางด้วยมือขวาแต่เขาก ็ ไม่ได้สัมผัสหญิงสาวบนจาน ดูเหมือนเวเปอร์กำลังคิดอะไรบางอย่าง แสงสีเขียวเข้มบนเกราะของเขาได้จางหายไปแล้วมันเปลี่ยนเป็นสีเทา ผิวของสายสีเขียวบนดาบยาวของเขาเปลี่ยนจากโปร่งใสเป็นโลหะด้วย เช่นกัน นอกจากนี้สีของหมวกของเขาและชุดเกราะทั้งหมดก ็ เปลี่ยนเป็นสีเทา เขานั่งอยู่บนที่นั่งเหมือนประติมากรรมหินสีเงิน 'ดีดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ทุกคนที่นี่กินมนุษย์' แองเจเล่รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย และเขากำลังจะขยับสายตาจากไป ฉึก ทันใดนั้นเวเปอร์ก็ยกมือขึ้นและดึงหน้าอกขวาของหญิงสาวออกจาก ร่างกายของเธอ เขาโยนเนื้อสดเข้าไปในป่าของเขาโดยไม่ได้ให้ความ สนใจมากนัก เลือดไหลออกมาจากหมวกของเขาและกระเด็นลงบนโต๊ะ เวเปอร์ไม่ได้สนใจ เขาเช็ดเลือดออกด้วยหลังมือขวาของเขาและเริ่มคิด อีกครั้ง หญิงสาวข้างหน้าเขากำลังดิ้นรนด้วยความเจ็บปวด แองเจเล่พูดไม่ออกเล็กน้อย เขามองไปที่หญิงสาวบนจานและหรี่ตา เขาหันไปด้านข้างและมองไปที่หญิงสีแดงที่กำลังยืนอยู่ข้างเขา "พวกเจ้าไปหาวัสดุมาจากที่ไหน" เขาชี้ไปที่หญิงสาวบนโต๊ะ ดวงตาบนร่างกายของหญิงสาวกะพริบหลายครั้ง เธอดูสับสน "ท่านหมายถึงมนุษย์ผู้หญิงงั้นหรือ มันเป็นของหายาก เราจับพวกมั น ได้ที่บริเวณที่อยู่อาศัยมนุษย์ไม่นานมานี้และพวกมันถูกทำซํ้าโดยเซลล ์ เลือด ท่านกำลังมองไปที่ผลผลิตจากเทคนิคเซลล์เม็ดเลือดของ สายเลือดพันตา มนุษย์หนึ่งคนสามารถทำได้ทุกสิบปีคนที่อยู่บนจาน ของท่านเป็นทรัพยากรมนุษย์ที่สำคัญที่มาจากเซลล์ " แองเจเล่สนใจหลังจากที่ได้ยินคำอธิบาย "ข้าต้องการพาเธอกลับไปทำวิจัย เจ้าแน่ใจหรือไม่ว่าเธอถูกจับไม่นาน มานี้" "แน่นอนค่ะ ท่านต้องการให้ข้าห่อเธอให้ท่านหรือไม่เราจะเตรียมทุก อย่างให้ท่าน" หญิงตัวแดงตอบอย่างสุภาพ "ห่อเธอ เจ้าหมายความว่าอย่างไร" แองเจเล่สงสัย "ข้าจะตัดมือ เท้าและหัวของเธอเพื่อให้เราสามารถเอาเธอใส่เข้าไปใน กระเป๋าหลายใบและมันจะเป็นเรื่องง่ายสำหรับท่านที่จะแบกไป" หญิง ตัวแดงอธิบายอย่างสงบ "เธอจะตายถ้าเจ้าทำแบบนั้น ข้าต้องการทดลองกับเธอก่อน" แองเจเล่ ไม่สบอารมณ ์ หญิงตัวแดงตกใจ เธอโค้งให้แองเจเล่และรีบขอโทษ "ข้าขอโทษนาย ท่าน ข้าขอโทษ ข้าไม่รู้ว่า...." "เจ้าไปได้แล้ว" แองเจเล่โบกมือขวา "ค่ะนายท่าน" ดวงตาบนร่างของหญิงตัวแดงกะพริบหลายครั้งอีกครั้ง เธอหันกลับไปและเดินไปประตูข้างของโถง แองเจเล่สังเกตหญิงสาวอย่างระมัดระวังและหยุดหญิงสาวจากการดิ้น รนด้วยมือทั้งสอง มันดูเหมือนหญิงสาวได้ยินบทสนทนาระหว่างเขากับหญิงตัวแดง เธอ สงบลงเล็กน้อยหลังจากที่เธอรู้ว่าเธอจะไม่ถูกฆ่า หยิงสาวดูเศร้าและ เหนื่อย อย่างไรก็ตาม เธอรู้ว่าแองเจเล่จะทำการทดลองกับร่างกายของเธอ แม้ว่าเธอจะไม่ได้ถูกฆ่าทันทีแต่เธอก็รู้ว่ากระบวนการการทดลองจะไม่ เป็นประสบการณ์ที่ดีสำหรับเธอ แองเจเล่ลูบเอวนุ่มๆของหญิงสาว มันเรียบเนียนและสะอาด มันรู้สึก เหมือนว่าได้สัมผัสกับผ้าไหมนุ่มๆ เขาคว้าไปที่หน้าอกของหญิงสาว ผิวมันนุ่มและยืดหยุ่น จากนั้นเขาก ็ ตรวจสอบดวงตาของหญิงสาว "ดี ลูกตาปกติ" แองเจเล่พึมพำ "เปิดปากของเจ้าและให้ข้าดูลิ้นของเจ้า" เขาสั่งเสียงเบา มีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของหญิงผมบลอนด ์เธอเปิดปากแต่ไม่มี อะไรอยู่ภายใน "อา ขอโทษ ข้าลืมไปว่าลิ้นของเจ้าถูกตัดออก" แองเจเล่ถอนหายใจและ เอาเข็มขัดโลหะที่ป้องกันหญิงสาวหลบหนีออก เขาหันเธอ เขากดไปที่คอของหญิงสาวและค่อยๆขยับมือลงไป แองเจเล่หยุดหลังจากที่ไปถึงก้นกบของหญิงสาว เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก 'ดีไม่มีคำสาป ไม่มีคาถาติดตาม....มันเป็นตัวทดลองที่มีสุขภาพดี' แอง เจเล่ไม่ได้ต้องการเอาอะไรที่ทำให้เขาตกอยู่ในอันตรายกลับไป เขาผูกหญิงสาวกับเข็มขัดโลหะอีกครั้งและลดมือลง เขาเพียงนั่งอยู่บน ที่นั่งอย่างเงียบๆและหญิงสาวเริ่มดิ้นรนอีกครั้ง แองเจเล่รีบมองไปรอบๆโถง มีคนหลายสิบคนกำลังยืนหรีอนั่งอยู่ข้างโต๊ะสี่เหลี่ยมยาวทั้งสองด้าน ของโถง พวกมันเปลือยและผิวหนังสีแดงของพวกมันปกคลุมไปด้วย ดวงตา ดูเหมือนดวงตากำลังตรวจสอบสภาพแวดล้อมอยู่ตลอดเวลา บางคนกำลังดื่มเลือดสดและเคี้ยวเนื้อมนุษย์ในขณะที่คุย นอกเหนือจากดวงตาบนร่างกายของพวกมัน พวกมันยังมีคู่ดวงตาปกติ ภายใต้คิ้วของพวกมัน นอกจากนี้มันดูเหมือนพวกมันไม่สนใจว่าอวัยวะ เพศของเขาจะสัมผัสกับอากาศ บางทีมันอาจจะเป็นวัฒนธรรมของ พวกมั น แองเจเล่ยังเห็นร่างสูงหลายคนที่มีตาเดียวบนใบหน้าของพวกมันกิน อาหารบนโต๊ะ ชายตาเดียวล่ำสันเหล่านั้นเกือบจะหัวล้าน ร่างกายล่ำสันของพวกมัน ปกคลุมไปด้วยปกคลุมด้วยกระโปร่งหนังสีเหลืองเท่านั้นและพวกมัน ไม่ได้สวมรองเท้า นอกจากนี้มันดูเหมือนกระดูกสีขาวขนาดใหญ่ที่พวก มันแบกเป็นอาวุธของพวกมัน นอกจากนี้พวกมันส่วนใหญ่เคี้ยวกระดูกที่มีเนื้อเพียงเล็กน้อย มีชายสูงและล่ำสันก้าวออกมาจากหน้าจอแสงสีแดงเข้มเมื่อแองเจเล่ม องไปรอบๆ ชายคนนี้สวมหมวกกระดูกขนาดใหญ่และมีขวานสีเขียว เข้มสองเล่มที่หลังของเขา ชายคนนี้กำลังหายใจอย่างหนักและเขาดู โกรธ "ปีศาจตา สักวันข้าจะบดเจ้าเป็นชิ้นๆและเอาไปให้แมลงกิน" เขาสบถ และเดินไปที่เก้าอี้หลักของโถง ดูเหมือนเขาพร้อมที่จะต่อสู้ อย่างไรก็ตาม มันดูเหมือนสัตว์ประหลาดในโถงตอบสนองโดยการโค้ง ให้กระดูกเท่านั้น กระดูกไม่สนใจว่าคนอื่นจะคิดอย่างไรกับเขา เขาเดินไปที่แองเจเล่และ นั่งลงบนเก้าอี้ว่าง "เอาแรดป่ามาให้ข้า" เขาตะโกนใส่บริกรตรงมุม หลายนาทีต่อมาก็มีแรดดำยาวห้าถึงหกเมตรถูกนำมาให้เขาโดยหญิง ตัวแดงสองคน ตุ้บ จานเงินขนาดมหึมาตกลงมาที่ข้างหน้าของกระดูก เพื่อให้แน่ใจว่าแอง เจเล่มีพื้นที่ว่างข้างหน้าเพียงพอแรดจึงถูกตั้งบนจาน กระดูกคว้าไปที่หัวของแรดแต่เขาหันมาหาแองเจเล่ก่อน "เฮ้ฟีนิกซ์ใช่ไหม เจ้าไม่ชอบเนื้อที่นุ่มเกินไปใช่ไหม" เขาชี้มาที่หญิงผมบ ลอนด์และขดริมฝีปาก แองเจเล่แปลกใจ เขาไม่แน่ใจว่าเขาควรพูดอะไร กระดูกคว้าที่หัวของแรดและดึงเนื้อออกมาจากหัวของมัน "ลองกัดนี่ดู" เขาขยับมือซ้ายไปที่ตรงกลางลำตัวของแรด ปึง มีเนื้อแรดที่มีเลือดไหลตกลงมาที่จานเงินของแองเจเล่รวมถึงกระดูก "เชื่อข้า เจ้าจะชอบมัน" กระดูกหัวเราะและเริ่มดูดสมองจากกะโหลก ของแรด เขาเอาหัวไปใกล้หัวของแรดและเริ่มกินสิ่งมีชีวิตนั้น หญิงผมบลอนด์บนจานของแองเจเล่โดนเนื้อแรดอย่างแรง เธอสั่น สะท้านและต้องการขยับออกไปแต่การเคลื่อนไหวของเธอถูกจำกัดด้วย เข็มขัดโลหะ แองเจเล่คว้าที่เนื้อแรด ผิวของมันเหมือนหิน มันรู้สึกเหมือนกำลังถือ ยางสีแดงขนาดใหญ่ในมือ นอกจากนี้เขายังอยากกินเนื้อแรดมากกว่าเนื้อมนุษย ์แม้ว่าเขาจะชอบ เนื้อสุกแต่เขาก็ไม่ต้องการดึงดูดความสนใจโดยไม่จำเป็น แองเจเล่ตัดสินใจที่จะไม่กินหญิงสาวและข้ออ้างของเขาคือเจตนาที่จะ ใช้เธอในการทดลองแต่ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะไม่กินอาหารที่กระดูก มอบให้เขา เขาคิดว่าอย่างน้อยเขาก็ควรจะแสดงความชื่นชมในฐานะ แขกของงานเลี้ยง แองเจเล่สแกนเนื้อโดยใช้ซีโร่และฉีกชิ้นเนื้อด้วยแรงที่น่าเหลือเชื่อของ เขา บริเวณปากบนหน้ากากโลหะหลอมละลายเพื่อให้เขาสามารถโยน เนื้อเข้าไปในปากของเขาได้ แองเจเล่เริ่มเคี้ยวเนื้อแรดดิบอย่างรวดเร็ว "หืม" รสชาติของเนื้อไม่ได้เป็นไปตามที่เขาคาดไว้มันหวานและหอม เนื้อมันเหมือนเนื้อวัวแห้งอบครีมบนโลก นอกจากนี้เลือดแรดยังทำให้ เนื้อฉ่ำหวาน เนื้อค่อนข้างอร่อย "เจ้ารู้จักเนื้อของเจ้า" แองเจเล่พยักหน้าให้กระดูก เขาพอใจ "แต่เนื้ อ เหนียวไปหน่อย" "ฮ่าๆ ข้ารู้ว่าเจ้าชอบมัน" กระดูกหัวเราะ เขาฟังดูมีความสุข "เนื้อไม่ เหนียว เจ้าเพียงอ่อนแอเกินไป เจ้าควรกินเนื้อแรดให้มากขึ้น มันจะช่วย เสริมสร้างความแข็งแกร่งของเจ้า" แองเจเล่พูดไม่ออก ความแข็งแกร่งของเขามากกว่า 15 และมันมีระดับ ใกล้เคียงกับสัตว์อสูรกลายพันธุ ์แองเจเล่มั่นใจว่าเขาสามารถต่อสู้ กับแมมมอธจากเรื่องเล่าได้มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีชื่อเสียงในเรื่องความ แข็งแกร่ง เขาสามารถทำลายแรดบนจานได้โดยไม่ใช้คาถาใดๆแต่ กระดูกบอกว่าแองเจเล่อ่อนแอเกินไป ตอนที่377: งานเลี้ยงของปีศาจตา (4) แปลนิยาย.วันเสาร์ ที่ 2 มิถุนายน 2018 ตอนแรกนึกว่าเป็นฉายาเลยแปลไปตาปีศาจ แต่ตอนนี้เปลี่ยนเป็น ปีศาจตาแล้ว "มันเป็นที่เข้าใจได้เจ้าและปีศาจตาไม่ได้มุ่งมั่นกับการฝึกฝนความ แข็งแกร่ง" กระดูกพูดในขณะที่เขาเคี้ยวกระดูกแรดขนาดใหญ่เขากิน สมองของแรดเสร็จแล้ว แองเจเล่ไม่แน่ใจว่าเขาควรจะตอบกระดูกอย่างไรแต่ก็มีคนอื่นมาขัด ก่อนที่เขาจะพูดอะไร "กระดูก ไม่ใช่ทุกคนเหมือนเจ้า ฟีนิกซ์ถูกผนึกมานานและเขาอาจจะยัง ฟื้นตัวอยู่" มีใบหน้าที่คุ้นเคยปรากฏบนเก้าอี้ว่างข้างๆ ผู้หญิงสวมชุดคลุมสีดำกับหน้ากากไหมที่มีเพียงครึ่งบนของใบหน้าเธอ มันเป็นปีศาจตา "ปีศาจตา เจ้ากล้าดียังไง" กระดูกทิ้งกระดูกแรดลงไปบนโต๊ะและจ้องที่ ปีศาจตา "ทำไมเจ้าถึงไม่หยุดข้า" "เจ้าออกจากโถงก่อนที่ข้าจะพูดจบ เจ้าควรโทษตัวเจ้าเอง" ปีศาจตา หัวเราะ "ช่างมันเถอะ ครั้งนี้ข้าจะไม่ว่าอะไร" กระดูกหันกลับไปและเริ่มกินอีก ครั้งหลังจากที่เขาต้องปีศาจตาชั่วครู่ สายตาของปีศาจตามองไปที่แองเจเล่"ฟีนิกซ ์ทำไมเจ้าถึงไม่กินอาหาร เจ้าไม่ชอบอาหารเรียกน้ำย่อยหรือ" แองเจเล่ยิ้ม "ข้าจะเอาเธอกลับไปทำการทดลอง ข้าต้องการดูว่ามนุษย ์ มีอะไรเปลี่ยนไปหรือไม่หลังจากผ่านไปหลายปี" เขาตัดสินใจที่จะเลือก คำพูดอย่างชาญฉลาด "อย่างงั้นหรือ ทำตามสิ่งที่เจ้าต้องการ" ปีศาจตาไม่ได้พูดอะไรอีก กระดูกตบเบาๆที่ไหล่แองเจเล่"ข้ารู้ว่าเจ้าต่างออกไป มานี่มากิน อาหารที่แท้จริง" เขาใช้มือขวาตัดแบ่งครึ่งแรดและฟันเนื้อแรดสดขนาด ใหญ่ให้แองเจเล่กระดูกทำอย่างรวดเร็วจนแองเจเล่ไม่มีเวลาที่จะ ปฏิเสธ แองเจเล่ก้มหน้าลงและเห็นเนื้อแรดไม่มีกระดูกบนขาของเขา "ขอบคุณ เนื้อแรดเป็นอาหารว่างที่ยอดเยี่ยมแบบสำหรับข้า ข้าชอบมัน" เขาพยักหน้าให้กระดูกเล็กน้อย เนื้อแรดทำให้เขานึกถึงเนื้อวัวแห้งบนโลก เขาดึงเนื้อชิ้นเล็กๆและโยน เข้าไปในปาก "อาหารว่างหรือ" สีหน้าของกระดูกและปีศาจตาเปลี่ยนไป "แรดเป็นสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่และเจ้าคิดว่ามันเป็นเพียงแค่อาหารว่าง หรือ.....ร่างจริงของเจ้าใหญ่ขนาดไหน..." ปีศาจตาและกระดูกมองที่ แองเจเล่ในท่าทางที่ต่างออกไป พวกเขาเข้าใจคำพูดของแองเจเล่ผิด ปีศาจตาขดริมฝีปากและหลับตา แองเจเล่เคี้ยวเนื้อแรดแต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงของปีศาจตาดังก้อง ในหูของเขา "ฟีนิกซ ์ข้ามีข้อเสนอให้เจ้า" แองเจเล่แปลกใจเล็กน้อย เขาไม่แน่ใจว่าเขาจะส่งคำพูดไปหาปีศาจตา ด้วยอนุภาคพลังงานได้อย่างไรโดยไม่ถูกตรวจพบ เขาตัดสินใจที่จะ สบตากับปีศาจตา ดูเหมือนปีศาจตาไม่ได้ระแวง "มันง่ายมาก ช่วยข้าโก่งราคาและข้าจะมอบส่วนแบ่งให้เจ้า นอกจากนี้ ข้าจะช่วยเจ้าฟรีหนึ่งครั้ง รายละเอียดขั้นตอนคือ.... " ข้างหน้าของโถงมีฐานสีแดงระหว่างที่นั่งแขกหลั ก ทั้งห้ารออยู่ประมาณสองชั่วโมงและแขกหลักที่เหลือก็มาเต็มเก้าอี้ว่าง สามที่ที่เหลืออยู่พวกเขาทุกคนสวมผ้าคลุมสีดำและใบหน้าของพวก เขาปกคลุมไปด้วยหน้ากากโลหะ พวกเขาดูเหมือนมนุษย์แต่แองเจเล่ ไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นสัตว์ประหลาดแบบไหน ผู้คนที่กำลังกินข้างโต๊ะทั้งหมดหยุดและลุกขึ้นยืน ผู้หญิงตัวแดงทำ ความสะอาดโต๊ะและพื้น สถานที่นี้ดูดีขึ้นเมื่อไม่มีเลือด ปีศาจตาหายไปจากที่นั่งภายในไม่กี่วินาทีและเธอก็ปรากฏบนฐานสี แดงอย่างรวดเร็ว แปะ แปะ แปะ ปีศาจตาปรบมือหลายครั้ง "ข้าดีใจที่พวกท่านตัดสินใจที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงของข้า เรามีสามคน ที่มาจากสุดยอดอเวจีกระดูก เวเปอร ์แมงมุมและผู้สันโดษชื่อว่าฟีนิกซ ์ ที่เพิ่งทำลายผนึก มีที่นั่งแปดที่ที่ นี่บางอย่างไม่ได้เกิดขึ้นในหลายพันปี นี่เป็นงานเลี้ยงที่ยิ่งใหญ่สำหรับนรกลาวา" แปะๆๆๆ แขกข้างโต๊ะเริ่มปรบมือพร้อมกันและพวกเขาก็จ้องไปที่ปีศาจตาด้วย ความตื่นเต้น มีรอยยิ้มที่อ่อนโยนปรากฏบนใบหน้าของปีศาจตา "ในฐานะเจ้าภาพของงานเลี้ยงนี้ข้าขอขอบคุณทุกท่านที่ตัดสินใจเข้า ร่วมงานกับเราในวันนี้" เธอโค้งให้แขกเล็กน้อย "นอกจากนี้ข้าได้เตรียม กิจกรรมเล็กๆก่อนที่เราจะเริ่มงานเลี้ยง" เธอปรบมือเมื่อเธอพูดจบประโยค ชี่ มีรังไหมเนื้อเปื้อนเลือดตกลงมาจากเพดาน รังไหมเนื้อถูกดึงด้วยใยแมงมุมสีขาวและมันกำลังลอยอยู่ทางด้านขวา ของปีศาจตา ปีศาจตายิ้มและกดลงบนรังไหมเนื้อเล็กน้อย "เราพบของนี้ที่ขอบของรอยแยกว่างเปล่า เราจะประมูลของนี้ก่อนที่จะ เริ่มงานเลี้ยง กฎเหมือนเดิม บอกราคาที่ท่านต้องการด้วยการพูดว่าง เปล่า" รังไหมเนื้อแตกตรงกลางและภายในมันมีหมวกป้องกันที่ดูเหมือนมงกุฎ มีทับทิมที่เหมือนไฟตรงกลางของหมวกป้องกันรูปตัววีมันดูเรียบง่าย แต่ก็สง่างาม "นี่เป็นมงกุฎกวี มันเป็นสิ่งประดิษฐ์จากจักรวรรดิของดินแดนทะเลสาบ วิญญาณ มงกุฎถูกสวมโดยสองจักรพรรดิของจักรวรรดิ นั่นเป็นเหตุผล ว่าทำไมอุปกรณ์นี้ถึงเจือปนไปด้วยพลังลึกลับ" ปีศาจตายิ้มและมองไป ที่แขก "ท่านจะต้องเป็นขุนนางจากพื้นที่ต่างๆเนื่องจากท่านได้รับคำ เชิญของข้า ท่านเข้ามาดูใกล้ๆ ท่านสามารถตรวจสอบสิ่งประดิษฐ์ด้วย สายตาของท่านเอง" ปีศาจตาเดินตรงไปยังที่นั่งของเธอ เธอนั่งลงอย่างช้าๆและเริ่มพักผ่อน แขกก้าวไปข้างหน้าและเริ่มสังเกตมงกุฎภายในรังไหมเนื้ออย่าง ระมัดระวัง พวกเขาเอามงกุฎลงและกระซิบในขณะที่พวกเขาสังเกต สิ่งประดิษฐ ์ แมงมุม เวเปอร์และกระดูกลุกขึ้นยืนด้วยเช่นกัน พวกเขาเดินไปที่มงกุฎ และมองไปที่มงกุ ฎ เวลาผ่านไป ชุดคลุมดำทั้งสามที่มาจากสุดยอดอเวจีไม่ได้สนใจมงกุฎ มีสองคนลุก ขึ้นยืนและเริ่มตรวจสอบภาพวาดโบราณบนผนัง คนสุดท้ายกำลังสื่อสารกับอีกคนด้วยความสามารถ"การพูดว่างเปล่า" ชุดคลุมดำสองคนยืนอยู่ข้างกัน พวกเขากำลังปลดปล่อยคลื่นพลังงาน แช่แข็ง มีชายตัวแดงและหญิงตัวแดงเดินตามชุดคลุมดำสองคนและทักทาย พวกเขาอย่างสุภาพ "ผู้อาวุโสหอกน้ำแข็งและผู้อาวุโสปีศาจหิมะใช่ไหม ท่านจำข้าได้ไหม เราพบกันในสุดยอดอเวจีเมื่อประมาณ 150 ปีก่อน" ชายตัวแดงเปิด ปากของเขา "แน่นอน ผู้อาวุโสหลุยส์ มันสักพักแล้วแต่ท่านก็ยังดูเยาว์" หนึ่งในชุ ด คลุมดำหัวเราะ "ข้าไม่มีอะไรจะเทียบกับท่าน ท่านยังอยู่ในระดับสูงสุดแต่เราเริ่มแก่และ เราอ่อนแอกว่าเดิม สายเลือดพันตาในตอนนี้ต้องพึ่งพาปีศาจตา" ดวงตาบนหนังของชายคนนี้กะพริบพร้อมกัน "นี่เป็นลิน่า ไลยัสใหม่ของข้าและเธอจะอยู่กับข้าตลอดชีวิตที่เหลืออยู่ ของข้า" ชายที่ชื่อหลุยส์แนะนำหญิงสาวกับผู้อาวุโสทั้งสอง หญิงสาวโค้งให้ผู้อาวุโสทั้งสอง "ยินดีที่ได้พบผู้อาวุโส" "ยินดีที่ได้พบเจ้าเช่นกัน ไลยัสใช่ไหม โปรดดูแลหลุยส์ให้เขาในขณะที่ เป็นภรรยาของเขา" ชุดคลุมดำอีกคนกอดหญิงสาวเล็กน้อย "มันเป็นหน้าที่ของข้า ไม่ต้องห่วง" หญิงสาวพยักหน้าและยิ้ ม ทั้งสี่สนทนากันสั้นๆ หลุยส์ต้องการแนะนำภรรยาของเขากับเพื่อนเก่า ของเขาและเขาก็ทำสำเร็จ ชายตัวแดงและหญิงตัวแดงจากไปพร้อมกัน ชุดคลุมดำทั้งสองเริ่มสังเกตภาพวาดอีกครั้งและไม่มีใครพูดคุยกับพวก เขา "ปีศาจหิมะ เจ้าเห็นคนที่ปกคลุมตัวเองด้วยผ้าคลุมสีดำไหม" หอก น้ำแข็งมองไปที่แองเจเล่ ชายหนุ่มกำลังงีบ "ข้าไม่ชอบเขา เจ้ า สังเกตเห็นกลิ่นแปลกๆรอบตัวเขาไหม" "ข้าสังเกตมาสักพักหนึ่ง ปีศาจตาไปพบร่างผนึกนี้ที่ไหน เขาอาจจะเพิ่ ง ทำลายผนึกและเขากำลังมีปัญหาในการรักษาเสถียรภาพพลังของเขา ไม่ต้องกังวล นอกจากนี้เจ้าคิดยังไงกับมงกุฎ" ปีศาจหิมะตอบ "มันเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ดีแต่ข้าไม่ต้องการจ่ายมากเกินไป" หอกน้ำแข็งชู สองนิ้ ว "คริสตัลวิญญาณสองหมื่นก้อนหรือ" ปีศาจหิมะพึมพำ "นั่นเป็น ทรัพยากรจำนวนมากแต่ข้าคิดว่ามันเหมาะสมกับเจ้า" แองเจเล่สังเกตชุดคลุมดำทั้งสองด้วยเช่นกัน เขาเปิดตาของเขาและเริ่มเคี้ยวเนื้อแรดอีกครั้ง เขากำลังตรวจสอบ สิ่งมีชีวิตในโถง ส่วนที่น่ากลัวคือบาเรียป้องกันรอบสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในโถงสามารถรับ ความเสียหายได้มากกว่าหนึ่งพันหน่วย มันหมายความว่าเขาสามารถถูกฆ่าโดยสิ่งมีชีวิตใดก็ตามที่เข้าร่วมงาน เลี้ยง เขาซ่อนพลังที่แท้จริงของเขาด้วยตราสายเลือด มิฉะนั้นสิ่งมีชีวิต เหล่านั้นจะรู้ว่าเขาอ่อนแอแค่ไหน แองเจเล่ใช้เทคนิคบีบอัดพลังจิตและปล่อยให้ตราสายเลือดทำสิ่งนั้นให้ เขา เขารู้ว่ามงกุฎที่ทุกคนกำลังมองเป็นของปลอม สิ่งประดิษฐ์เช่นนี้จะถือ ว่าเป็นของสะสมหลังจากที่ถูกซื้อ ไม่มีใครพยายามเปิดใช้งานผลของ มัน สิ่งประดิษฐ์จากดินแดนทะเลสาบวิญญาณ.....มันเป็นเกียรติแก่ขุ น นางคนใดก็ตามที่เป็นเจ้าของของสิ่งประดิษฐ์แบบนี ปีศาจตาต้องการให้แองเจเล่เพิ่มราคาให้เธอและเธอจะมอบส่วนแบ่ง รางวัลให้เขา เธอรู้ว่าแองเจเล่เพิ่งทำลายผนึกและเขาจะทำทุกอย่าง เพื่อให้ได้ทรัพยากร มันเป็นความคิดของเธอหลังจากที่ต่อสู้กับแองเจเล่ในป่า ผู้หญิงคนนี้มี วิธีจัดการสิ่งต่างๆคล้ายกับพ่อมด เธอจะทำทุกอย่างตราบใดที่ ผลประโยชน์เป็นตัวกำหนดค่าใช้จ่าย ตอนที่378: งานเลี้ยงของปีศาจตา (5) แปลนิยาย.วันเสาร์ ที่ 2 มิถุนายน 2018 แขกกลับไปที่นั่งของตัวเองหลังจากที่ตรวจสอบมงกุฎ เวเปอร์และแมง มุมก็กลับไปที่นั่งของตัวเองด้วยเช่นกั น ปีศาจตาค่อยๆก้าวไปบนฐานตรงกลางและมองไปรอบๆ "พวกท่านตรวจสอบสิ่งประดิษฐ์ว่ามันเป็นของแท้แล้วใช่ไหม" "แน่นอน มันเป็นของแท้มันเป็นสิ่งประดิษฐ์จากปีศาจตาและเราทุกคน เชื่อเจ้า" มีมิโนทอร์ที่ล้อมรอบไปด้วยเปลวไฟตอบเสียงเข้ม คำพูดของมิโนทอร์ทำให้แขกคนอื่นๆหัวเราะ "อย่างงั้นหรือ ผู้อาวุโสอีโบล่าขอทานให้อร่อย" ปีศาจตาพยักหน้าให้มิ โนทอร ์"เอาล่ะ ตอนนี้ทุกท่านเสนอราคามาได้" "10,000" มีชายหนุ่มตัวแดงลุกขึ้นยืนและส่ายแก้วไวน์เล็กน้อย มี รอยยิ้มอยู่บนใบหน้าของเขา "12,000" มีชายอีกคนตะดกน เขากำลังพูดกับเพื่อนของเขาไม่นานที่ ผ่านมา ชุดคลุมดำทั้งสองพยักหน้าเล็กน้อยและหนึ่งในนั้นก็เข้าร่วมเสนอราคา "20,000" สายตาของปีศาจตาตกลงไปที่เขา "ขอบคุณท่านที่มาจากสุดยอดอเวจี" "ขอบคุณปีศาจตา" ชุดคลุมดำตอบตาปีศาจอย่างสุภาพ ดูเหมือนพวก เขากลัวพลังของปีศาจตา "23,000" มีคนอื่นเข้าร่วมการเสนอราคา ชุดคลุมดำทั้งสองไม่ได้ขยับจนกระทั่งปีศาจตาหยุดมองไปที่เขา หอกน้ำแข็งสับสนเล็กน้อย "ผู้อาวุโสปีศาจหิมะ ข้าไม่คิดว่าเราจะต้อง สุภาพกับปีศาจตา" "มันเป็นสามัญสำนึกทั่วไป เราให้ความเคารพต่อบุคคลที่แข็งแกร่ง" ปีศาจหิมะตอบเสียงเบา "เราไม่ได้เป็นคนที่ถูกผนึก เรามาที่นี่เพื่อเป็ น ตัวแทนพวกเขา ท่านมาที่นี่เพราะพ่อของท่านและข้ามาที่นี่เพราะ อาจารย์ของข้า ปีศาจตาไม่สุภาพกับเราเพราะเธอรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง เขา" "เจ้าพูดถูก" หอกน้ำแข็งพยักหน้ า ราคาได้ถึง 30,000 แล้ว ปีศาจตากะพริบตาและยิ้ม แมงมุมและเวเปอร์กำลังพูดคุยกันแต่เสียงของพวกเขาเบาจนแองเจเล่ ไม่ได้ยินอะไร แองเจเล่และกระดูกอยู่ด้านข้างและเฝ้าดูแขกเสนอราคา "37,000" มีชายชราที่มีสายเลือดพันตาลุกขึ้นยืนแล้วเขาก็ใช้ทักษะพูด ว่างเปล่าเพิ่มเสียงของเขา โถงได้เงียบอีกครั้งหลังจากที่ได้ยินจำนวน มันดูเหมือนว่าไม่มีใครเต็ม ใจที่จะจ่ายไปมากกว่านี แขกในโถงลังเลหลังจากที่ได้ยินจำนวน แขกหลักมองไปรอบๆและรอดู ว่ามีใครเสนอราคาอีกหรือไม่ สายตาของแองเจเล่มองไปที่ปีศาจตาและสังเกตเห็นว่าเธอยกกำปั้น ขวาขึ้นเล็กน้อย "40,000" แองเจเล่หลอกด้วยอนุภาคพลังงานดังนั้นแขกทุกคนในโถงจึ ง ได้ยินเขา ทันใดนั้นแขกทุกคนก็มองไปที่แขกแปลกหน้าด้วยความอยากรู้ใน สายตาของพวกเขา โถงเงียบอยู่หลายวินาที "41,000" ผู้อาวุโสหลุยส์จับมือขวาของภรรยาแน่นและเข้าร่วมเสนอ ราคา "50,000" หนึ่งในแขกหลักเพิ่มราคาอีกครั้ ง มันเป็นแมงมุม เธอจิบเลือดสดจากแก้วไวน์สีแดง แก้มของแมงมุมปก คลุมไปด้วยคริสตัลสีเขียวขนาดจิ๋ว พวกมันดูเหมือนดวงตาสีเขียวที่ กำลังเปิดและพวกมันกำลังกะพริบ มันเกือบจะดูเหมือนดวงตาเป็น ส่วนหนึ่งของผิวเธอ แองเจเล่ยักไหล่"ข้าจะหยุดถ้าแมงมุมต้องการมงกุฎ" แมงมุมมองไปที่แองเจเล่และมีรอยยิ้มที่เป็นมิตรบนใบหน้าของเธอ 50,000 เป็นราคาสุดท้าย ปีศาจตาปรบมือหลังจากที่การประมูลจบลง มีหญิงสาวตัวแดงสองที ม ก้าวเข้ามาในโถง มีด้วงสีทองบนจานที่พวกเธอกำลังถืออยู่ดวงทองมี ลวดลายที่ดูเหมือนใบหน้ามนุษย์บนหลังของพวกมัน พวกมันกำลังร้อง และดิ้นรนบนจาน จานถูกวางลงข้างหน้าแขก พวกมันกำลังลอยอยู่ในอากาศและมัน เกือบจะดูเหมือนถูกสนับสนุนด้วยที่ตั้งล่องหน มีจานวางอยู่ข้างหน้าแองเจเล่ด้วยเช่นกัน มีด้วงทองมกากว่ายี่สิบตัว อยู่บนจานเงินขนาดเล็ก ด้วงเหล่านั้นกำลังวิ่งๆไปรอบๆจานอย่างบ้า คลั่งแต่พวกมันไม่ได้ออกจากจาน มันดูเหมือนว่าพวกมันกำลังดิ้นรน ด้วยความเจ็บปวด "เยี่ยม ในที่สุดก็มีของดี" กระดูกชมเชย เขาคว้าไปที่ด้วงจากจานและ โยนมันเข้าไปในปากของเขา ชายคนนั้นดูพอใจในขณะที่เขาเคี้ยวด้วง "นี่เป็นราชาด้วงจากดินแดนลืมเลือน ลองดูเจ้าจะไม่ผิดหวัง" กระดูก อธิบาย "ราชาด้วง" แองเจเล่มองไปที่จานด้วยความอยากรู้ด้วงเหล่านั้นมี เปลือกสีทองและมีหกขา บางตัวพยายามอย่างหนักในการหมุนตัว แองเจเล่ย่นคิ้ว เขาจับไปที่ด้วงตัวหนึ่งและโยนมันเข้าไปในปากของเขา เขารู้สึกได้ว่าขาทั้งหกของด้วงกำลังขยับในปากของเขา แองเจเล่ลังเล ชั่วครู่และกัดด้วง แค๊รก ด้วงหยุดขยับและมีของเหลวเหนียวไหลออกมาจากร่างของมัน ของเหลวมันเค็ม รสชาติของมันเหมือนซุปหอยเน่า แองเจเล่พยายามอย่างดีที่สุดเพื่อไม่ให้พ่นน้ำด้วงออกมา แม้ว่าร่างกาย ของเขาจะแข็งแกร่งพอที่จะจัดการกับพิษอ่อนๆภายในร่างของด้วงแต่ ผิวของสิ่งนี้ก็ยังแย่มาก "เจ้าจะเอาของข้าไปก็ได้ถ้าเจ้าต้องการอีก ข้าไม่ชอบมัน" แองเจเล่พ่น ขาด้วงออกมาและดันจานไปให้กระดูก กระดูกคว้าจานและเทด้วงเข้าไปในจานของเขา "ขอบคุณ" ชายคนนั้นดู ตื่นเต้น แองเจเล่พูดไม่ออกเล็กน้อยในขณะที่เขาเฝ้าดูกระดูกเคี้ยวด้วงทอง "เอาล่ะ เราควรเข้าเรื่องเนื่องจากการประมูลจบแล้ว" ปีศาจตาลุกขึ้นยื น บนฐานและบอกให้บริกรเอามงกุฎออกไป ผู้หญิงคนนั้นมองไปรอบๆและรอยยิ้มหายไปจากใบหน้าของเธอ "ข้าคิดว่าพวกท่านเคยได้ยินเกี่ยวกับข้อมูลของรอยแยกว่างเปล่า" "ภาพจากดินแดนอื่นปรากฏในรอยแยกว่างเปล่าและนั่นเป็นเหตุผลว่ า ทำไมเราถึงรวมตัวกันที่นี่" เวเปอร์เสริมเสียงเบา "ปีศาจตา บอกทุกคน เกี่ยวกับสถานการณ์ " ปีศาจตาพยักหน้า "เอาล่ะ ดินแดนไหนที่เราควรเลือกในครั้งนีข้าคิดว่า พวกท่านคุ้นเคยกับแผนเก่าของเรา" "มันขึ้นอยู่กับความต้องการ ข้าต้องการรู้ว่ารอยแยกไหนที่ง่ายในการ เข้าไป" ชายตาเดียวหัวเราะ "แม้ว่าเราทุกคนต้องการไปดินแดนเอลฟ ์ แต่มันก็ไม่ใช่การตัดสินใจของเรา" "มอร์โร่วพูดถูก ลอร์ดของแดนเหนือได้เลือกดินแดนทะเลสาบวิญญาณ พวกเขาพ่ายแพ้ในครั้งที่ผ่านมาและข้าแน่ใจว่าพวกเขาไม่พอใจกับ ผลลัพธ์" หลุยส์อธิบาย กระดูกนั่งอยู่บนเก้าอี้ของเขา เขายังกินด้วงทองอยู่"แผนใหม่คืออะไร ตาปีศาจ เจ้าพบเป้าหมายที่ดีสำหรับเราในครั้งนี้หรือไม่" "เราเพิ่งทำลายผนึกและเราต้องการเวลาฟื้นตัว เลื่อนการอภิปรายและ รอลอร์ดฟื้นฟูพลังของพวกเขา รอยแยกว่างเปล่าสามารถรอได้" ปีศาจ ตากปรบมือและผนังของโถงก็เริ่มขยับลงไป โถงได้เปลี่ยนเป็นฐานเปิดหลังจากที่ผนังทั้งหมดหายไป แองเจเล่ได้ยินเสียงดังที่มาจากภายนอก ฐานล้อมรอบไปด้วยทะเลลาวาและมีน้ำตกลาวาตกลงมาจากหน้าผา สูงที่อยู่อีกด้าน หยดลาวากระเด็นอยู่บนผิวของทะเลลาวา ฐานถูกสร้างในถ้ำขนาดใหญ่ใต้ดิน มีอุโมงค์สีดำมากมายที่นำไปสู่พื้นที่อื่นของถ้ำ ลาวาได้เข้าถ้ำมืด เหล่านั้นและหายไป อย่างไรก็ตามลาวาจากน้ำตกได้เติมเต็มทะเล ลาวาและมันก็เป็นการวนที่สมดุล แองเจเล่นั่งอยู่บนเก้าอี้และเขารู้สึกว่าอุณหภูมิรอบตัวเขาเพิ่มขึ้นด้วย อัตราที่ไม่น่าเชื่อ [คำเตือน คำเตือน อุณหภูมิถึงขีดจำกัดที่คุณสามารถรับมือได้] สีหน้าของแองเจเล่เปลี่ยนไปแต่ใบหน้าของเขาปกคลุมไปด้วยหน้ากาก สีดำและไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร 'อุณหภูมิรอบข้าเท่าไหร่' เขาสงสั ย [1231 ถึง 1257 องศาเซลเซียส] มันรู้สึกเหมือนติดอยู่ในก้อนโลหะร้อนๆ ผิวหนังของแองเจเล่กำลังลุ ก ไหม้และผมสีแดงเข้มของเขาดูเหมือนเหล็กร้อนบนไหล่ของเขา มีกลิ่น ไหม้ในอากาศ สิ่งที่ดีคือผมของเขานั้นถูกบัพด้วยความต้านทานไฟจากแกนแม่น้ำ มัลเท็น ปัญหาเดียวคือพิษบนผมของเขาไม่สามารถรับมือกับความร้อน เช่นนี้ได้ สิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่ในโถงสามารถรับมือกับอุณหภูมินี้ได้แต่บางคนลด อุณหภูมิรอบร่างกายของพวกเขาด้วยเทคนิคพิเศษบางอย่าง ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดที่สามารถรับมือกับสภาพแวดล้อมที่แปลกประหลาด ด้วยร่างกายภาพของพวกเขา "เอาล่ะ กฎเป็นเช่นเดิม มาเริ่มงานเลี้ยงกันเลยเถอะ" ปีศาจตายิ้มและ กลับไปที่นั่งของเธอ ทันใดนั้นก็มีจิตวิญญาณไฟโปร่งใสปรากฏในพื้นที่รอบฐาน จิ ต วิญญาณไฟแต่ละตัวมีขนาดเท่าฝ่ามือของมนุษย์และมีปีกล่องหนอยู่ บนหลังของพวกมัน พวกมันเปลือยและพวกมันกำลังเล่นดนตรีเบาๆ ด้วยพิณในมือของพวกมัน ดนตรีเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ มันเกือบจะปกคลุม เสียงที่เกิดจากน้ำตก ดนตรีฟังดูเหมือนเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงกำลังหายใจ มันสวยงาม และน่าดึงดู ด ชายและหญิงตาเดียวบางคนกอดกัน พวกเขาตกลงไปที่พื้นและกลิ้ ง หลายครั้ง นอกจากนี้ยังมีชายและหญิงเปลือยที่มีสายเลือดพันตาเริ่มมีเซ็กซ์กัน แขกส่วนใหญ่ในโถงได้รับผลจากดนตรีแมงมุมกระโดดเข้าอ้อมแขน ของเวเปอร์และเธอล่อลวงชายคนนั้น ปีศาจตานั่งอยู่ด้านข้างและยิ้ม เธอจิบเลือดจาแก้วไวน์ช้าๆ "อีกแล้วหรือ....มันน่าเบื่อ" กระดูกลุกขึ้นยืน "ข้าจะออกไป" เขามองไปที่ แองเจเล่"ฟีนิกซ์ เจ้าไม่สนใจด้วยใช่ไหม ทำไมเจ้าไม่ออกไปพร้อมกั บ ข้า" "ใช่" แองเจเล่ลุกขึ้นยืน "ไปกันเถอะ เดี๋ยวก่อน ปีศาจตา วัสดุที่เจ้า สัญญากับข้าไว้อยู่ไหน" เขามองที่ปีศาจตา "ไม่ต้องห่วง ข้าได้เตรียมไว้ให้เจ้าแล้ว" ปีศาจตายิ้ม "ข้าบอกให้ลูกน้อง ของข้าให้เตรียมพวกมันให้พร้อม" เธอปรบมือ มีหญิงตัวแดงปรากฏที่ขอบของฐาน เธอเดินมาหาแองเจเล่และกระดู ก อย่างรวดเร็ว "นายท่าน โปรดมากับข้า" แองเจเล่และกระดูกพยักหน้า พวกเขาตามหญิงสาวไปในทางเข้าสีแดง เข้ม ตอนที่379: งานเลี้ยงของปีศาจตา (6) แปลนิยาย.วันอาทิตย์ที่3 มิถุนายน 2018 ทั้งสองกลับไปที่อาคารแรกที่พวกเขาเข้ า มีวงเวทสีแดงขนาดใหญ่ปลดปล่อยลำแสงสีแดงกะพริบบนพื้นและมี ฐานหินกำลังลอยอยู่ตรงวงเวท มีดาบเงินยาวแทงเข้าไปในฐานหิน กระดูกยืดร่างกายของเขาและเกราะกระดูกก็เกิดเสียงดัง "เอาล่ะ ข้าคิดว่ามีบางอย่างที่ข้าสามารถช่วยเจ้าได้แต่มงกุฎที่เธอ ประมูลมันเป็นของปลอม" ด้วยการดีดนิ้วของกระดูกมันก็มีจุดแสงสี ขาวตกลงบนฝ่ามือของแองเจเล่เปลี่ยนเป็นกะโหลกสีขาว แองเจเล่ตรวจสอบน้ำหนักของกะโหลก "นี่คืออะไร" "เจ้าสามารถติดต่อได้โดยใช้สิ่งนี้ ข้าไม่พบชายที่ข้าชอบมาหลายปี บอก ข้าถ้าเจ้าต้องการความช่วยเหลือใดๆ" กระดูกตีเกราะหน้าอกของเขา ด้วยกำปั้นขวามันทำให้เกิดเสียง "เอาล่ะ ตอนนี้ข้าจะกลับไปที่ทะเล กระดูกของข้า นอกจากนี้อย่าไปเชื่อปีศาจตา ผู้หญิงคนนั้นยากที่จะ จัดการ เธอสามารถทำตัวไม่มีเหตุผลกับเจ้าได้ทุกเวลา ระวังตัวให้ดี" "ตกลง" แองเจเล่พยักหน้า เขายังมีคำถามมากมายที่จะถาม อย่างไรก ็ ตาม มีเปลวไฟสีเขียวปกคลุมร่างกายของกระดูกก่อนที่เขาจะพูดอะไร ได้ แสงสีเขียวกะพริบและสายตาของแองเจเล่ก็เบลอ กระดูกได้หายไปจาก ฉากนี้หลังจากที่เขาเห็นสิ่งต่างๆได้ชัดเจนอีกครั้ ง มีอุโมงค์เรียบที่กว้างปรากฏบนสุดของอาคารและแองเจเล่สามารถเห็น ท้องฟ้ายามค่ำคืนผ่านรู มีดาวสีเขียวกำลังบินจากำพื้นที่ในท้องฟ้า มันเป็นกระดูก ร่างกายของ เขาปกคลุมไปด้วยเปลวไฟสีเขียว อุโมงค์บนเพดานค่อยๆหายไป มันดูเหมือนบาดแผลที่กำลังฟื้นตัว คนรับใช้หญิงไม่แปลกใจกับฉากนี้ เธอเริ่มพูดหลังจากที่กระดูกจากไป "โปรดตามมานายท่าน" "ได้สิ" แองเจเล่และคนรับใช้หญิงตรงไปยังชั้นที่ยี่สิบเจ็ด พวกเขาหยุดข้างหน้า ห้องสีแดงเข้ม ประตูเปิดออก มีหญิงผมบลอนด์กำลังยืนอยู่ในห้อง มันเป็นหญิงคนเดียวกับที่แอง เจเล่เห็นบนจานของเขา นอกจากนี้มีกลุ่มชายตาเดียวที่มีหูแหลมถูกผูก อยู่ข้างผนัง พวกเขาดูเหนื่อย สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของแองเจเล่ไม่ใช่สิ่งมีชีวิต มันเป็นสระเลือดตรง กลาง เลือดในสระกำลังเดือดและมีกลิ่นหอมหวานอบอวลในอากาศ สระเลือดล้อมรอบไปด้วยรูปปั้นงูดำสี่ตัวและมีเลือดสีแดงเข้มออกมา จากปากของพวกมั น คนรับใช้หญิงโค้งให้แองเจเล่อย่างสุภาพ "ของขวัญเหล่านั้นนายหญิงเตรียมไว้ให้ท่าน เลือดในสระเป็นแก่นของ สิ่งมีชีวิตที่รวบรวมโดยตระกูลพันตา นอกจากนี้ชายตาเดียวเหล่านั้น เป็นผู้สืบทอดของยักษ์ตาเดียว มนุษย์ผู้หญิงที่ท่านขอระหว่างงานเลี้ยง ยังอยู่ที่นี่ " "ดี" แองเจเล่พยักหน้าเล็กน้อย เขาดูพอใจ "ตอนนี้เจ้าสามารถไปได้" "เข้าใจแล้วค่ะ" คนรับใช้หญิงออกจากห้องอย่างรวดเร็ว แองเจเล่มองไปรอบๆ หญิงผมบลอนด์และกลุ่มชายตาเดียวกำลังมอง เขาด้วยความหวาดกลัว เขาส่ายหัวเล็กน้อยและเดินตรงไปยังสระเลือด "ปีศาจตา รางวัลที่เจ้าสัญญากับข้าอยู่ไหน" แองเจเล่หันกลับไปและ เดินไปที่ผนัง เขาสังเกตเห็นใครบางคนกำลังซ่อนอยู่ข้างหลังผนังเมื่อ เขาเข้าห้องและเขามั่นใจว่าเป็นปีศาจตา แองเจเล่พบความแตกต่างระหว่างตรงนั้นกับผนังด้านอื่นเพราะเขามี ตราสายเลือดสองตรา ชี่ ผนังถูกฉีกด้วยดวงตาเลือดขนาดใหญ่รูม่านตาสีดำในดวงตาบิดเบี้ยว หลายครั้งและสงบลง "รางวัลอยู่ที่นี่ด้วยแต่ข้าต้องการทำให้สิ่งหนึ่งชัดเจน ข้าไม่สามารถให้ คริสตัลวิญญาณเจ้าได้ เจ้าสามารถเลือกสิ่งอื่น" เสียงของปีศาจตามา จากดวงตา "ข้าไม่เคยคิดเรื่องคริสตัลวิญญาณ บอกข้าเกี่ยวกับดินแดนฝันยร้าย ข้ า สังเกตว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องหลังจากที่ทำลายผนึกครั้งนี้" แองเจเล่ พูดอย่างสงบแต่อัตราการเต้นของหัวใจเขาเพิ่มขึ้นเล็กน้อย เขา พยายามหลอกว่าเพิ่งทำลายร่างผนึกหลังจากที่หลับไปอย่างยาวนาน "ดินแดนได้ซ้อนทับกัน มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่เจ้าหลับไปนานแค่ไหน..... ช่างมันเถอะ เจ้าต้องการอะไร" ปีศาจตาตอบเสียงสงบ "เจ้ามีอะไรจะเสนอ" แองเจเล่ถามและสีหน้าของเขาก็ไม่ได้เปลี่ยนไป "เจ้ารู้อะไรไหม ข้าได้รับเทคนิคลับของผู้สืบทอดไม่นานมานีมันมาจาก ผนึกที่มีความสามารถคล้ายกับเจ้า ข้าสามารถมอบให้เจ้าได้ฟรีๆ ข้า คิดว่ามันจะช่วยเจ้าอย่างมาก เทคนิคลับเป็นสิ่งที่ดีเกินกว่าจะเป็น รางวัลสำหรับสิ่งที่เจ้าทำให้ข้าแต่ข้าอาจจะต้องการให้เจ้าช่วยอีกครั้งใน อนาคต" "เทคนิคลับของผู้สืบทอดหรือ เจ้าแน่ใจหรือว่าเทคนิคนั้นไม่ได้มาจาก กับดักลับ" แองเจเล่สงสั ย "มีกับดักแต่มันก็ไม่มีอาหารกลางวันฟรีๆ สิ่งมีชีวิตมากมายสามารถ เข้าถึงเทคนิคลับนี้ได้แต่มีเพียงไม่กี่คนที่ประสบความสำเร็จ" ปีศาจตา ไม่ได้กังวล "เจ้าพูดถูก" แองเจเล่พยักหน้าเล็กน้อย "เอาล่ะ รายละเอียดอยู่นี่เจ้าต้องการให้ส่งสิ่งเหล่านั้นให้เจ้าหรือไม่" "ไม่ไม่เป็นไร ข้าจะเดินกลับและตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับ สภาพแวดล้อมระหว่างทางของข้า" แองเจเล่ปฏิเสธข้อเสนออย่าง สุภาพ "ตกลง แล้วเจอกันใหม่" เสียงของปีศาจตาหยุดหลังจากที่จบประโยค และดวงตาบนผนังก็ค่อยๆปิด มีม้วนสีดำปลดปล่อยออกมาจากดวงตา ที่กำลังปิดและตกลงไปที่เท้าของแองเจเล่ แองเจเล่หยิบม้วนขึ้นและวางมันไว้ในถุงกระเป๋า เขาเหลือบมองไปที่ สระเลือดและมีจุดแสงสีน้ำเงินกะพริบข้างหน้าสายตาของเขา  หนึ่งชั่วโมงต่อมาแองเจเล่ก็ค่อยๆเดินออกจากอาคารสีดำ มีหญิงเปลือยผมบลอนด์กำลังตามหลังเขา หญิงสาวล้อมรอบไปด้วย แสงสีแดง มันกำลังปกป้องเธอจากการถูกฆ่าด้วยอุณหภูมิสู ง ทั้งสองข้ามเมืองและผ่านแม่น้ำลาวา พวกเขาค่อยๆหยุดหลังจากที่พวก เขาห่างจากเมือง แองเจเล่หันกลับไปและยืนอยู่บนยอดเนินเขาเล็กๆกำลังมองไปที่เมืองสี ดำ ตราสายเลือดรูปดวงตาสีแดงกำลังกะพริบอยู่บนหน้าอกของเขา แสง มันรุนแรงกว่าโน้ตดนตรีจากตราของสาวแมงป่อง แองเจเล่กำลังเล่นก้อนหินขนาดเล็กในมือ เขาสกัดแก่นเลือดจากสระเลือดและเปลี่ยนมันเป็นคริสตัลเลือด พลังงานจากสระเลือดทั้งหมดถูเก็บไว้ในคริสตัล เขาไม่ได้คาดหวังว่า พลังในสระจะมีมากจนมันกลายเป็นคริสตัลเลือด ตราสายเลือดจากยักษ์ตาเดียวประสบความสำเร็จในการบัพทาส ตาเดียว รางวัลสำหรับการเข้าร่วมงานเลี้ยงค่อนข้างดี เขามองไปที่หญิงผมบลอนด ์ "เจ้าชื่ออะไร" แองเจเล่ส่งคำพูดโดยใช้อนุภาคพลังงาน "ข้า...ข้าไม่รู้...." หญิงสาวลังเล ลิ้นของเธอถูกซ่อมแซมโดยลูกน้องของ ปีศาจตา "ข้าลืมทุกสิ่งทุกอย่าง.....ส่วนหนึ่งของความทรงจำของข้าได้ ถูกเซลล์เลือดเอาไปและข้าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวข้า" "อย่างงั้นหรือ เซลล์เลือดน่าสนใจ" แองเจเล่ตัดสินใจที่จะไม่ถามคำถาม มากนัก เขาไม่ได้ต้องการช่วยหญิงสาวแต่เขาก็ไม่ได้ต้องการฆ่าเธอ เขา มีกฎของตัวเอง หญิงสาวไม่ได้ทำร้ายเขาหรือเอาของสำคัญไปจากเขา ไม่มีเหตุผลที่เขาจะต้องฆ่ามนุษย์อย่างไร้เหตุผล มันเป็นบางอย่างที่เขา จะไม่ทำ หญิงสาวไม่สามารถอยู่รอดคนเดียวในสภาพแวดล้อมที่แปลก ประหลาดและแองเจเล่ไม่ได้ต้องการให้คนอื่นรู้ว่าเขาเป็นมนุษย์เพราะ ปีศาจตาอาจจะพยายามฆ่าเขาถ้าเธอพบความจริง นอกจากนี้แองเจเล่ไม่ได้ต้องการนำสิ่งแปลกๆกลับไปที่คฤหาสน์เพราะ เขาไม่รู้ว่าหญิงสาวเป็นกับดักหรือไม่เขาไม่ได้ต้องการทำให้เฟรย่าเสี่ยง เขาคิดชั่วครู่และเอาม้วนสีดำที่เขาได้รับจากปีศาจตาออกมา เขาปลดผนึกม้วนและมีรูนสีแดงเข้มนับไม่ถ้วนปรากฏบนผิวของม้วน หนัง วู้ดดดดด ม้วนเริ่มสั่นและลำแสงสีแดงปลดปล่อยออกมาจากมัน พวกมันก่อเป็น หน้าจอแสงโปร่งใสที่ดูเหมือนโฮโลแกรมในอากาศ มันเป็นแผนที่สีแดงเข้มขนาดมหึมา แผนที่ถูกแบ่งออกเป็นสามส่วนโดยแม่น้ำลาวา ทั้งสองพื้นที่ทางซ้าย เป็นสีแดงและพื้นที่เล็กๆก็ถูกทำเครื่องหมายสีดำ ทางด้านขวาที่มีพื้นที่ ขนาดใหญ่กว่าเป็นสีน้ำเงิน จากนั้นส่วนถัดไปก็เป็นสีขาว "ฟีนิกซ์ นี่เป็นแผนที่ที่เรียกว่าดวงตาแห่งความจริง รายละเอียดที่แสดง บนแผนที่ถูกรวบรวมโดยตาจากผู้สืบทอดสายเลือดพันตา มันเป็นแผน ที่สำคัญและข้าหวังว่าเจ้าจะไม่แบ่งมันให้กับคนอื่น อา ที่จริงพวกเขา จะไม่สามารถดูแผนที่ได้ถ้าหากการอนุญาตของข้า ถ้าเจ้าต้องการรู้ว่า เกิดอะไรขึ้นกับโลกนี้สิ่งเดียวที่เจ้าต้องทำคือตรวจสอบแผนที่" เสียงของ ปีศาจตาค่อยๆหายไปหลังจากที่อธิบายจบ แองเจเล่มองไปที่แผนที่โดยไม่ได้พูดอะไร เขายกมือซ้ายขึ้นและกดลง บนพื้นที่ทางซ้าย ชี่ ขนาดของพื้นที่สีแดงเพิ่มขึ้นหลายเท่าและมันเต็มทั้งหน้าจอแสง มุมมองที่ชัดเจนของภูเขา แม่น้ำ โบราณสถานและป่าถูกแสดงอยู่ ข้างหน้าสายตาของเขา มีประโยคที่เขียนในภาษาสากลโบราณแสดงอยู่ข้างล่างแผนที่"สอง นาฬิกาทรายจนกว่าเวลาต่อไปที่ดินแดนลืมเลือนซ้อนทับ" มีนาฬิกาทรายไม้สีแดงสองตัวอยู่ข้างประโยคและทรายภายในนาฬิกา ทรายก็เริ่มตกลงมาแล้ว "การซ้อนทับของดินแดนลืมเลือน" แองเจเล่ตกใจเล็กน้อย เขามองไปที่ม้วนและเปิดอีกครึ่ง วู้ดด แสงสีแดงกะพริบบนผิวของหน้าจอแสงและฉากก็เปลี่ยนไป มีเสียงเข้มของผู้ชายมาจากหน้าจอแสง "ตามข้อมูลที่รวบรวมโดยผู้สืบทอดสายเลือดพันตาดินแดนลืมเลือนจะ เคลื่อนย้ายมาที่ดินแดนฝันร้ายในรอบหลายปีดินแดนลืมเลือนเป็น ดินแดนแห่งความตายและเสื่อมโทรม มันเป็นดินแดนที่ต่างไปจาก ดินแดนฝันร้าย บางอย่างเช่นนี้ไม่ควรเกิดขึ้น ข้าคิดว่าดินแดนทั้งหมด จะผสานกันแต่มันเป็นเพียงสมมุติฐาน" มีเสียงผู้หญิงเข้าร่วมการสนทนา "เจ้าหมายถึงดินแดนจะเปลี่ยนไปถ้าพวกเขาติดต่อกันและนี่เป็นโอกาส ที่ดีที่สุดของเราที่จะสำรวจดินแดนอื่น เราควรยึดครองดินแดนของพวก เขาและพิชิตพวกเขา เราไม่มีโอกาสสื่อสารกับดินแดนอื่นเนื่องจากพ่อ มดที่สามารถพูดกับเราหายไป นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดของเรา เราควรจะ นำทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้าสู่สายตาเรามา" "เจ้าหุนหันเกินไป เราควรจะรอให้คนจากดินแดนอื่นเคลื่อนไหวก่อน มันเป็นไปไม่ได้สำหรับดินแดนฝันร้ายที่จะจัดการกับดินแดนอื่นถ้าเรา ใช้แผนนี้ทุกครั้งที่ดินแดนซ้อนทับกัน เอาล่ะ มันถึงเวลาของเราที่จะจบ การออกอากาศ นี่เป็นคอลลินและขนนกน้ำเงินจากพันตา โปรดปรับอีก ครั้งในวันพรุ่งนี้สำหรับการออกอากาศใหม่...." แองเจเล่พูดไม่ออกหลังจากที่ฟังออกอากาศ เขาค่อยๆปิดม้วน เขาคิดว่าการสนทนาเป็นบันทึกการประชุมหรืออะไรสักอย่างและเขา ไม่ได้คาดหวังว่ามันเป็นการออกอากาศ.... ตอนที่380: การเปลี่ยนแปลงและสายเลือด (1) แปลนิยาย.วันจันทร์ที่4 มิถุนายน 2018 แองเจเล่มุ่งหน้าไปคฤหาสน์กับหญิงผมบลอนด ์เขาใช้ชั้นโลหะสีเข้ม บางๆเพื่อช่วยปกป้องเธอจากสิ่งมีชีวิตแปลกๆ หลายวันต่อมาเมืองเมฆาทมิฬก็อยู่ในสายตาของพวกเขา แองเจเล่ยืนอยู่ในป่ามืดในขณะที่ดวงอาทิตย์เริ่มตก เขามองไปที่เมืองสี เหลืองที่ตั้งอยู่บนที่ราบเงียบๆ เมืองสีเหลืองเงียบสนิทในสายลมที่ผสม กับทราย ไม่มีคนแม้แต่คนเดียวที่อยู่ใกล้เมือง หญิงผมบลอนด์ยืนอยู่ข้างหลังแองเจเล่และมองไปที่เมืองด้วยเช่นกัน "ข้าคิดว่า.....ข้าเคยอยู่ที่นี่...." ทันใดนั้นเธอก็เปิดปาก "ทุกสิ่งทุกอย่างดู คุ้นเคย" "คุ้นเคยหรือ" แองเจเล่หันกลับไปและเห็นใบหน้าที่ดูสับสนของหญิง สาว มีความเศร้าในดวงตาของเธอ เขารู้ว่าเมืองนี้ทำให้หญิงสาวนึกถึง บางอย่างแต่เธอพยายามซ่อนมันจากแองเจเล่ แองเจเล่หรี่ตา ตราสายเลือดรูปดวงตาสีแดงส่องแสง สายรอบตรา ปลดปล่อยแสงสีแดง "ไม่เป็นไรถ้าเจ้าไม่สามารถจำได้...." เขายกมือขวาขึ้นแล้วลูบหัวของ หญิงสาวอย่างนุ่มนวล สีหน้าที่อ่อนโยนของเขาทำให้หญิงสาวสงบลง แองเจเล่ลูบผมบลอนด์นุ่มๆของหญิงสาวและแสงสีแดงก็หายไปจาก หน้าอกของเขา ชี่ มีเสียงแปลกๆดังก้องในหูของเขา มีภาพนับไม่ถ้วนถูกโอนเข้าไปในใจของเขาเหมือนหนัง หญิงผมบลอนด์จับขอบชุดของเธอและเดินลงรถม้า เธอเดินไปที่โถง ประชุมที่เต็มไปด้วยแขกด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนบนใบหน้าของเธอและมี ชายชุดขาวอยู่ข้างเธอ แสงสีทองได้ส่องลงบนร่างกายของทั้งสอง พวก เขาดูสง่างามและสุภาพ พวกเขาดึงดูดความสนใจของทุกคนด้วยแสงสี ทองที่ล้อมรอบพวกเขา "แองเจลิก้าที่รัก งานเลี้ยงกำลังเริ่ม เราควรรีบไป" ชายหนุ่มพูดเสียง อ่อนโยน พวกเขาเข้าร่วมงานเลี้ยง ทั้งสองรวมกับแขกขุนนางและเริ่มเต้นตาม เพลง ทันใดนั้นท้องฟ้าก็แยกออกและแผ่นดินก็เริ่มสั่นไหว มีกลุ่มคนที่ ล้อมรอบไปด้วยเปลวไฟพุ่งเข้าไปในโถงและพวกมันก็เริ่มฆ่าทุกคนใน สายตาของพวกมั น หญิงสาวเริ่มวิ่งไปกับชายหนุ่มและยามที่เธอนำมาที่นี่อย่างไรก็ตาม มนุษย์ไฟจับได้อย่างรวดเร็ว หญิงสาวบอกให้ยามดึงดูดความสนใจของสัตว์ประหลาดและเธอ ต้องการให้ชายหนุ่มโจมตีพวกมันจากข้างหลัง อย่างไรก็ตาม ชายหนุ่ ม ได้เหลือบมองที่หญิงสาวเป็นครั้งสุดท้ายและเริ่มวิ่งหนีไปทิ้งให้หญิง สาวเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดคนเดียว ภาพหายไปหลังจากฉากนี มันผ่านไปเสี้ยววินาทีเมื่อแองเจเล่ดูภาพ เขาค่อยๆลดมือลง "เจ้าต้องการไปตรวจสอบเมืองหรือไม่มันเป็นบ้าน เกิดของเจ้าใช่ไหม" หญิงสาวจ้องไปที่เมืองเมฆาทมิฬและน้ำตาก็ไหลลงมาตามแก้มของ เธอเหมือนแม่น้ำ หญิงสาวได้รู้เรื่องมากมายเกี่ยวกับแองเจเล่ในช่วงหลายวันที่ผ่านมา ชายคนนี้ดูแลเธอเหมือนพี่ชาย เขาเป็นคนใจดีและสุภาพ "ไม่เป็นไรนายท่าน มุ่งหน้าไปสถานที่ของท่านกันเถอะ" หญิงสาวก้ม หน้าลงและตอบเสียงเบา "ไม่มีบ้านเกิดของข้าอยู่อีกต่อไป เพื่อนทุกคน ได้ถูกฆ่าโดย..." มีจุดแสงสีน้ำเงินกะพริบข้างหน้าสายตาของแองเจเล่ในขณะที่เขาพยัก หน้า "มาพูดให้ชัดเจนกันเถอะ แม้ว่าเจ้าจะเป็นหัวข้อในการทดสอบของข้า แต่ข้าก็จะไม่ทำร้ายเจ้าอย่างไร้เหตุผล ถ้าเจ้าเต็มใจที่จะร่วมมือร่างกาย ของเจ้าก็จะแข็งแกร่งขึ้นหลังจากที่ได้รับความเสียหายเล็กน้อยจากการ ทดลอง" "ข้าพร้อมแล้วนายท่าน ข้ารู้สึกขอบคุณที่ท่านไม่ได้กินข้าในโถงนั้น" หญิงสาวเงยหน้าขึ้น แม้ว่ายังมีน้ำตาบนแก้มของเธอแต่เธอก็สงบลง แล้ว "เอาล่ะ ไปกันเถอะ ข้าต้องการให้เจ้าเป็นเพื่อนกับหญิงสาวอีกคนที่ สถานที่ของข้า" แองเจเล่หันกลับไปและเริ่มเดินไปที่แม่น้ำแนส หญิงสาวมองไปที่เมืองเมฆาทมิฬเป็นครั้งสุดท้าย ดูเหมือนเธอต้องการ จดจำเมืองไว้เธอวิ่งไปหาแองเจเล่เมื่อเขาห่างไปเป็นเมตรแล้ว ทั้งสองค่อยๆหายไปในพุ่มไม้ของป่ า  สิบวันต่อมาข้างแม่น้ำแนส แสงแดดสีทองตอนบ่ายได้ส่องลงบนผิวของแม่น้ำและคฤหาสน ์ ใบไม้จากต้นไม้ด้านซ้ายของคฤหาสน์กำลังสั่นไหวในสายลมที่อ่อนโยน ทั้งสองก้าวออกจากป่าช้าๆ คนหนึ่งสูงอีกคนหนึ่งเตี้ย พวกเขาทั้งสอง กำลังสวมชุดคลุมโลหะยาว ไม่มีผิวหนังแม้แต่ส่วนเดียวของพวกเขาที่ สัมผัสอากาศ "ในที่สุด..." ชายหนุ่มข้างหน้าเอาหน้ากากสีดำออกจากใบหน้าทำให้ เห็นใบหน้าซีดของเขา เขาเป็นแองเจเล่ เขาหันกลับไปและมองไปที่หญิงสาว "เจ้าจำชื่อของเจ้าได้ไหม ข้าควร เรียกเจ้าว่าอะไร" หญิงสาวเปิดปากแต่เธอลังเล "ข้าจำไม่ได้นายท่าน โปรดมอบชื่อใหม่ ให้กับข้า" แองเจเล่พยักหน้าเล็กน้อย "เอาล่ะ งั้นข้าจะเรียกเจ้าว่าโอเฟียร์ตั้งแต่ วันนีมันหมายถึง'ลืม'ในภาษาโกลาหล" "ลืม....โอเฟียร์...." ความทรงจำทำให้หญิงสาวเจ็บปวดอีกครั้งแต่เธอ พยายามอย่างดีที่สุดที่จะซ่อนมัน ดูเหมือนความทรงจำจะกลับมาหา เธอ แองเจเล่มองไปที่คฤหาสน์ "มันสักพักแล้วตั้งแต่ที่ข้าออกจากอาณาเขต ไป" เขาก้าวไปข้างหน้าและมีสายสีแดงออกมาจากผ้าคลุมสีดำแทงเข้าไป ในโคลนบนพื้น สายสีแดงกลับเข้าไปในผ้าคลุมของเขาภายในไม่กี่วินาทีมันเป็นผมสี แดงยาวของแองเจเล่ แองเจเล่ไม่สนใจตัวสอดแนมขนาดเล็กที่เขาเพิ่งฆ่าและเขาเริ่มเดินอีก ครั้ง โอเฟียร์มองไปที่พื้นดิน เธอสังเกตเห็นว่ามีเลือดไหลออกมาจาก โคลนและเธอกลัวเล็กน้อย หญิงสาวหยุดมองทันทีและวิ่งไปหาแองเจ เล่ หญิงสาวไม่มีวิธีอยู่รอดในสภาพแวดล้อมที่แปลกประหลาดคนเดียว หญิงสาวไม่มีสิ่งประดิษฐ์บัตรคริสตัลและเธอก็สูญเสียความทรงจำ บางส่วนของเธอดังนั้นมันไม่มีอะไรที่เธอสามารถทำได้เมื่อเผชิญหน้า กับสิ่งมีชีวิตอันตรายคนเดียวแม้ว่าเธอจะรู้วิธีเปิดใช้งานสิ่งประดิษฐ ์ บัตรคริสตัลก็ตาม แองเจเล่ก้าวเข้าไปในทะเลเถาวัลย์ข้างหน้าคฤหาสน ์เถาวัลย์บนพื้นดิน เปลี่ยนเป็นสีดำแล้ว พวกมันขยับไปด้านข้างเพื่อปล่อยให้เขาผ่านไป แองเจเล่ก้าวไปข้างหน้าช้าๆ หญิงผมบลอนด์ข้างหลังเขากำลัง ตรวจสอบสภาพแวดล้อมอยู่ตลอดเวลา เธอสังเกตเห็นศพสิ่งมีชีวิต ระหว่างเถาวัลย์และบางเถาวัลย์ก็โชกไปด้วยเลือด ในที่สุดพวกเขาก็ไปถึงบาเรียป้องกันประมาณหนึ่งนาทีต่อมา แองเจเล่ยกมือขวาขึ้นและกดบนบาเรีย เขาลดมือลงหลังจากที่ผ่านไป หลายวินาทีและคว้าไปที่แขนของโอเฟียร ์จากนั้นพวกเขาก็ก้าวเข้าไป ในบาเรียด้วยกัน ชี่ มันรู้สึกเหมือนเดินผ่านฟองขนาดใหญ่ ในที่สุดพวกเขาก็กลับไปที่คฤหาสน ์ แองเจเล่กดบนหน้าอกของเขาและปลดปล่อยลูกไฟ ลูกไฟเปลี่ยนเป็ น นกสีแดงที่ล้อมรอบไปด้วยแสงสีทอง นกสะบัดปีกของมันและบินไปที่ คฤหาสน์ช้าๆ "ฟีนิกซ์" ประตูของอาคารหลักถูกเปิด มีหญิงสาวกระโดดออกมาจาก ประตูและคว้าฟีนิกซ์ไว้ในอ้อมแขนของเธอ "กรีน ท่านกลับมาแล้ว" เฟรย่ายังสวมเสื้อสีเทากับคู่ถุงเท้าผ้าฝ้ายหนา ผมสีดำยาวของเธอพาดเหนือไหล่และผมบนไหล่ซ้ายของเธอก็ถูกถัก หญิงสาวดูบริสุทธ์ิและน่ารัก "ใช่" แองเจเล่พยักหน้า "ข้านำเพื่อนกลับมาให้เจ้ า นี่เป็นโอเฟียร์และเธอ จะเป็นผู้ช่วยห้องทดลองคนใหม่ของข้า" เฟรย่ามองไปที่โอเฟียร์และกะพริบตาด้วยความอยากรู้ "โอเฟียร์....เจ้ า เป็นมนุษย์คนแรกที่ข้าพบนอกจากกรีน พี่ของข้าและพ่อของข้า" "เจ้าอาศัยอยู่ในคฤหาสน์มาทั้งชีวิตงั้นหรือ" โอเฟียร์ฟังดูตกใจ แองเจเล่เฝ้าดูหญิงสาวทั้งสองทักทายกัน เขาเดินจากไปในขณะที่ทั้ง สองเริ่มคุยกั น เฟรย่าฝึกฝนทักษะดาบหลายปีและแองเจเล่ก็มั่นใจว่าโอเฟียร์จะไม่ สามารถทำร้ายเฟรย่าได้เขาตรวจสอบความทรงจำของโอเฟียร์หลาย ครั้งระหว่างทางและทำให้มั่นใจว่าปีศาจตาไม่ได้ฝังอะไรภายใน ร่างกายของหญิงสาว แองเจเล่ไม่สนใจเกี่ยวกับหินวิญญาณ แผนที่หรือผู้สืบทอดของยักษ ์ ตาเดียว เทคนิคลับของผู้สืบทอดที่ปีศาจตามอบให้เขาเป็นของที่สำคัญ ที่สุดที่เขาได้รับในครั้งนี แองเจเล่รีบเดินไปที่ชั้นสองเมื่อเขาเข้าอาคารหลัก เขาเข้าห้องอ่าน หนังสือและล็อคประตูมีรูนงูสีดำกะพริบบนผิวของประตู เขารีบเดินไปที่ฐานทดลองที่ปกคลุมไปด้วยของต่างๆ ฟิ้ว ของทั้งหมดปลิวไปด้านข้าง แองเจเล่กดหน้าอกโดยใช้มือขวา ตราโน้ตดนตรีและตรารูปดวงตาเริ่ม ส่องแสงพร้อมกัน มีแสงสีแดงปลดปล่อยออกมาจากร่างกายของแอง เจเล่และแสงสีแดงก็ครอบคลุมทั้งห้อง ทุกวัตถุในห้องสว่างไสวด้วยแสงสีแดง แองเจเล่หายใจเข้าลึกๆและสงบลงหลังจากที่เตรียมตัวเสร็จสมบูรณ ์ เขาผ่อนคลายและวางหน้ากากกรองลงบนมุมของโต๊ะ เขาค่อยๆเอาแท่งที่ดูเหมือนขลุ่ยออกมาจากถุงกระเป๋า มันเป็นแท่งสีเหลือง ผิวของมันปกคลุมไปด้วยรอยแกะสลักดอกไม้และ เถาวัลย์ที่ซับซ้อน มีนางเงือกแกะสลักตรงกลางของแท่ง มันถือเทคนิ ค ลับที่ปีศาจตามอบให้เขา แองเจเล่จับแท่งในมือและสังเกตอย่างระมัดระวัง "มันเป็นเครื่องดนตรีที่ดูเหมือนขลุ่ย...." เขาสังเกตว่ามีรูเล็กๆมากมาย บนแท่ง "ขลุ่ยผสมกับอนุภาคพลังงานไฟแต่นางเงือกควรเป็ น สัญลักษณ์ของน้ำ....มันแปลก" แองเจเล่เล่นขลุ่ยสักพักแต่เขาไม่รู้วิธีที่ถูกต้องในการเปิดใช้งานมัน 'สร้างงาน สแกนวัตถุในมือของข้า' เขาต้องพึ่งพาชิ ป [สร้างงาน กำลังสแกน....] มีโฮโลแกรมของขลุ่ยถูกแสดงอยู่ในสายตาของแองเจเล่ ขลุ่ยเริ่มหมุ น และมันถูกสแก้นด้วยเส้นสีน้ำเงินโปร่งใสหลายเส้ น หลายวินาทีต่อมาก็มีแถวข้อมูลค่อยๆปรากฏภายใต้ขลุ่ย