ตอนที่ 281: การเริ่มต้นใหม่ (2)
แปลนิยาย.วันอาทิตย์ที่ 4 มีนาคม 2018
เจ้าของโรงแรมเป็นชายผมแดงที่ชื่อบาทอลและหน้าที่หลักของสาขานี้ก็
คือการส่งสมาชิกใหม่ไปยังแผนกที่เหมาะสม
ขณะนี้มีผู้อยู่อาศัยในโรงแรมมากกว่าสิบคนและพวกเขาทั้งหมดจะถูก
ส่งไปยังส่วนอื่น โถงหลักของโรงแรมได้คึกคักมากขึ้นเรื่อยๆ บาทอล
เป็นพ่อมดลึกลับในท้องถิ่นแต่เขาก็เทียบไม่ได้กับพวกหัวกะทิที่ถูกเลือก
โดยองค์กร เขาต้องทำให้แน่ใจว่าทุกคนมีความสุขกับสิ่งที่พวกเขาได้รับ
พวกหัวกะทิส่วนใหญ่ที่นี่เป็นพ่อมดระดับหนึ่งแต่พวกเขาก็ยังเยาว์วัย
พวกเขาเป็นรุ่นใหม่ที่สำคัญต่อองค์กรและพวกเขาอาจะได้รับการเลื่อน
ตำแหน่งให้เป็นสมาชิกหลักในอนาคต
แองเจเล่เฝ้าดูเวนดี้่อธิบายข้อมูลเบื้องต้นให้กับสมาชิกใหม่สองคน เมื่อ
อธิบายจบเธอก็ออกจากห้อง
ชุดคลุมดำสองคนมองไปรอบๆและนั่งลงข้างโต๊ะว่าง
แองเจเล่สังเกตเห็นว่าชุดคลุมดำทั้งสองล้อมรอบไปด้วยกลิ่นอายที่
อันตราย คลื่นพลังจิตของพวกเขาแข็งแกร่งแต่หนาแน่น เขาตระหนักว่า
ทั้งสองได้ถึงขั้นคริสตัลแล้ว
เขาเห็นพ่อมดขั้นแก๊สและขั้นของเหลวมากมายในโถงแต่มันเป็นครั้ง
แรกที่เขาเห็นพ่อมดขั้นคริสตัลในโรงแรม แองเจเล่ไม่ได้ต้องการสร้างศัตรูในองค์กรดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะ
ปลอมแปลงพลังจิตของเขาอย่างดี
พ่อมดขั้นคริสตัลแบบชุดคลุมดำทั้งสองส่วนใหญ่มักเปื้อนเลือดพ่อมด
แองเจเล่ไม่ได้ต้องการดึงดูดความสนใจของพวกเขา
เขาเอากระดาษหนังใส่ถุงกระเป๋าแล้วหันกลับไปและเดินออกจาก
เคาน์เตอร์ พ่อมดข้างหลังเขาเดินไปที่เคาน์เตอร์ทันทีและเริ่มพูด
กับบริกร
แองเจเล่พบโต๊ะว่างและเขาก็เริ่มสังเกตหน้าใหม่ที่ถูกพาเข้าโรงแรมเมื่อ
เร็วๆนี้
ตอนนี้มีคนประมาณแปดคนในห้องโถง พวกเขามองกันและกันหรือคิด
เรื่องบางอย่างพร้อมกับหลับตา ส่วนใหญ่ล้อมรอบไปด้วยกลิ่นอายที่
อันตรายและบางคนก็กำลังคุยกันโดยใช้อนุภาคพลังงาน
แองเจเล่รู้สึกประหลาดใจเมื่อสังเกตเห็นคลื่นพลังจิตที่บรรดาพ่อมด
ปลดปล่อยออกมา
ครึ่งหนึ่งของพ่อมดในโถงกำลังซุกซ่อนความแข็งแกร่งที่แท้จริงของพวก
เขาเนื่องจากคลื่นพลังจิตของพวกเขามันแปลก
แองเจเล่รีบบอกให้ซีโร่สแกนพื้นที่และเริ่มวิเคราะห์
ผลมันเป็นไปตามที่คาดไว้ มีเพียงคนเดียวที่ปลดปล่อยคลื่นพลังจิตที่
แท้จริง
หลังจากที่ตรวจสอบรายงานจากซีโร่ก็มีเพียงพ่อมดสองคนในโถงที่ตํ่า
กว่าขั้นคริสตัลในขณะที่ส่วนที่เหลือได้ถึงขั้นคริสตัลแล้ว นอกจากนี้ทุกๆ
คนก็มีอุปกรณ์เวทมนต์หลายชิ้น
แองเจเล่มั่นใจว่าระดับอุปกรณ์เวทมนต์ของพวกเขานั้นสูง
เขาคาดเด่าว่าบางคนอาจจะมีแม้แต่สิ่งประดิษฐ์เวทมนต์
มันดูเหมือนว่าหัวกะทิเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนโดยองค์กรที่แข็งแกร่ง
ที่มีทรัพยากรที่หายากจำนวนมาก อย่างไรก็ตาม แองเจเล่นั้นต่าง
ออกไปเนื่องจากเขารวบรวมทรัพยากรที่หายากส่วนใหญ่โดยการพึ่งพา
ตนเอง
มีพ่อมดหลายคนที่ตรวจสอบระดับพลังจิตของคนในโถงเหมือนแองเจ
เล่ เขาสามารถมองเห็นแสงที่กำลังกะพริบในดวงตาของพวกเขาได้
การแสดงออกของแองเจเล่เริ่มเคร่งเครียด แม้ว่าเขาจะมีบัพของดาบ
ปลายโค้งต้องสาปแต่เขาก็ยังสงสัยว่าเขาสามารถฆ่าพ่อมดขั้นคริสตัล
ได้อย่างง่ายดายหรือไม่ อุปกรณ์เวทมนต์ที่พ่อมดเหล่านี้มีสามารถ
เปลี่ยนผลของการต่อสู้ได้ ระดับพลังจิตของพ่อมดขั้นของเหลวนั้นตํ่า
กว่าพ่อมดขั้นคริสตัล ในทางกลับกันพ่อมดขั้นคริสตัลก็ยังสามารถ
เรียนรู้คาถาระดับสองได้
ในขณะนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาเป็นพ่อมดที่อ่อนแอที่สุดในองค์กร
แองเจเล่สงบลงหลังจากที่คิดชั่วครู่ เขาลุกขึ้นยืนและออกจากโถงมุ่ง
หน้าไปยังตำแหน่งที่ระบุไว้ในกระดาษหนัง
หลายวันต่อมา
แองเจเล่ได้ปฏิบัติภารกิจหนึ่งดาวเสร็จสิ้นสองภารกิจอย่างง่ายดาย ผล
ของการลอบสังหารได้ถูกจัดการโดยองค์กร
มันเป็นเหมือนกับการฆ่าคนอย่างถูกต้องตามกฎหมาย เขาได้ประสบ
ความสำเร็จในการเพิ่มพลังจิต 4 หลังจากที่สกัดแก่นชีวิตจากเป้าหมาย
ถ้าปราศจากบัพจากดาบปลายโค้งพลังจิตของเขาก็ถึง 57 หน่วยแล้ว
และมันก็เริ่มเข้าใกล้ 71 หน่วย
เขาได้สังเกตเห็นว่าเขาสามารถแย่งแก่นชีวิตจากพ่อมดที่เขาฆ่าได้
มากกว่าสัตว์อสูรเวทมนต์ที่เขาล่า เฮนน์เฝ้าดูระดับพลังจิตของแองเจเล่
เพิ่มขึ้นทุกครั้งหลังจากที่เขาจัดการเป้าหมาย เธออยากรู้แต่เธอก็ไม่ได้
ถามอะไร
แองเจเล่ได้เห็นหน้าใหม่ทุกวันในโถงหลักของโรงแรมความฝันและ
เช่นเดียวกับเขาที่มีพ่อมดหลายคนได้เสร็จสิ้นภารกิจ
เวลาได้ผ่านไปและในที่สุดสมาชิกหลักจากสำนักงานใหญ่ก็มาถึง
"เกิดอะไรขึ้น กรีน ภารกิจที่ผ่านมาของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง"
ภายในโถงหลักแองเจเล่กำลังจิบกาแฟดำจากถ้วย ฝั่งตรงข้ามของเขา
เป็นชายหนุ่มผมแดงที่กำลังคุยกับเขา
ชายคนนี้สวมชุดเกราะหนังสีแดงและกางเกงหนังสีดำแน่น มีดาบเงิน
ถูกผูกไว้ที่เอวของเขา เขาดูเหมือนขุนนางที่หล่อเหล่า
"ค่อนข้างดี เราอยู่ในสาขาดังนั้นภารกิจจึงค่อนข้างง่าย เราได้เสร็จสิ้น
ภารกิจส่วนใหญ่ที่ยากแล้ว ที่ยังเหลืออยู่มันยากเกินไป" แองเจเล่ตอบ
ด้วยความสงบ "โฟโน่ ความคืบหน้าของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง"
"ข้าทำได้ดีแต่ภารกิจที่ยากก็ยากเกินไปสำหรับเรา....คนอื่นสามารถ
จัดการกับพวกเขาได้อย่างง่ายดาย" ชายหนุ่มที่ชื่อโฟโน่ยิ้ม เขาปิดปาก
และเริ่มสื่อสารด้วยอนุภาคพลังงาน "เจ้าเห็นชุดคลุมดำสองคนที่นั่งอยู่
ข้างหลังเราไหม พวกเขาเพิ่งฆ่าพ่อมดระดับสองเมื่อสองวันก่อน"
"อะไรนะ!" แองเจเล่ตกใจมากจนเกือบจะทำถ้วยตก ดวงตาของเขามอง
ไปที่ชุดคลุมดำสองคนที่อยู่อีกโต๊ะ
"พวกเขาไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย โล่พลังงานของเป้าหมายถูก
ทำลายก่อนที่เป้าหมายจะรู้ตัวซะอีก พ่อมดระดับสองตายภายในไม่กี่
วินาที" โฟโน่อธิบาย
"นั่นคือเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงถูกเรียกว่าพวกหัวกะทิ..." แองเจเล่
สงบลงหลังจากที่แสดงปฏิกิริยาออกมา
"ข้าต้องการพูดกับพวกเขาเราควรหาเพื่อนสักคนที่นี่"มีรอยยิ้มที่มั่นใจ
บนใบหน้าของโฟโน่"ข้ารู้จักคนส่วนใหญ่ที่นี่แล้วแต่ข้าไม่เคยพูดกับหัว
กะทิทั้งสอง"เขาลุกขึ้นยืนและเดินไปที่โต๊ะของชุดคลุมดำ
แองเจเล่กำลังจะหยุดโฟโน่แต่ชายหนุ่มก็เริ่มคุยกับหนึ่งในชุดคลุมดำ
แล้ว
แองเจเล่ได้ทำภารกิจกับโฟโน่เสร็จสิ้นหลายครั้ง เหตุผลหลักนั้นเป็น
เพราะพวกเขาสองคนเป็นพ่อมดที่อ่อนแอที่สุดในโรงแรม โฟโน่เป็นพ่อ
มดขั้นของเหลวที่มาจากที่ห่างไกลและเขาก็เป็นคนที่ดีและใจดีเขา
เชี่ยวชาญในการรวบรวมข้อมูลจากสมาชิกใหม่คนอื่นๆและเขาชอบ
ช่วยเหลือผู้คน มันค่อนข้างหายากมากที่จะพบคนแบบเขาในโลกของ
พ่อมด
การกระทำของโฟโน่ได้ดึงดูดความสนใจของคนอื่นๆในโถงพวกเขาก็
อยากรู้ว่าชุดคลุมดำสองคนสามารถฆ่าพ่อมดระดับสองอย่างง่ายดาย
ได้อย่างไร
บทสนทนาของพวกเขาจบลงภายในไม่กี่วินาทีชุดคลุมดำทั้งสองเอา
ฮู้ดของพวกเขาออกพร้อมกันเผยให้เห็นใบหน้าของพวกเขาเป็นครั้งแรก
ผมของพวกเขาเป็นสีแดงเข้มและใบหน้าของพวกเขาก็เหมือนกน คน
ซ้ายเป็นผู้ชายและคนขวาเป็นผู้หญิง มันดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นฝา
แฝด ทั้งสองยังเยาว์วัย
อย่างไรก็ตามพวกเขาดูโกรธ
เพี๊ยะ
ทันใดนั้นผู้หญิงก็ตบไปที่หน้าของโฟโน่
โฟโน่ตกใจ เขาเพียงยืนอยู่ที่นั่นด้วยความมึนงง
"เจ้ากล้าดียังไงเจ้าสารเลว" ผู้หญิงผมสีแดงยาวหรี่ตา ดวงตาที่เย็นชา
ของเธอมองไปที่โฟโน่
โฟโน่ดูสับสน
"ข้าไม่เข้าใจ......ข้าพูดอะไรที่ไม่เหมาะสมกับเจ้าหรือ" ปากของเขามี
เลือดออก
แองเจเล่ขมวดคิ้ว เขามองไปรอบๆ พ่อมดคนอื่นๆก้มหน้าลงและคนที่
โฟโน่เคยช่วยก็เดินจากไปอย่างช้าๆ
เขากำลังคิดว่าเขาควรช่วยโฟโน่หรือไม่ พวกเขาได้พบกันเมื่อหลายวัน
ก่อน แองเจเล่สงสัยว่าเขาจะมีโอกาสยืนอยู่ต่อหน้าพ่อมดสองคนที่
สามารถฆ่าพ่อมดระดับสองได้หรือไม่
อย่างไรก็ตามฝาแฝดได้เหลือบมองไปที่แองเจเล่ในขณะที่เขากำลังคิด
พวกเขาจะต้องคิดว่าแองเจเล่เป็นเพื่อนของโฟโน่
'เฮ้อ' แองเจเล่ถอนหายใจและลุกขึ้นยืน
"ข้าไม่รู้ว่าโฟโน่ไปทำอะไรเจ้าแต่ข้าขอโทษแทนเขาด้วย" เขาพูดด้วย
ความสงบ
"เจ้ากำลังพยายามที่จะช่วยเขาหรือ" ผู้หญิงมองที่แองเจเล่
"ใช่ เจ้าไม่สามารถฆ่าคนอย่างไร้เหตุผลได้" แองเจเล่ตอบ แม้ว่าเขาจะ
ไม่มั่นใจในการต่อสู้กับทั้งสองแต่เขาก็ยังมีตราภาพลวงตาและเขาคิด
ว่าเหตุการณ์มันคงไม่เลวร้ายเกินไป
โฟโน่รู้สึกขอบคุณกับสิ่งที่แองเจเล่พูด
"อะไรก็ช่าง เอาอาวุธขึ้นมา" ผู้หญิงมีสีหน้านิ่งเฉย เธอยกมือขวาขึ้นและ
ดาบแดงก็โผล่ออกมา การแกะสลักบนใบดาบดูคล้ายกับรูนและมอน
สเตอร์ แองเจเล่สังเกตเห็นสายคริสตัลสีดำตรงกลางของใบดาบ เขาไม่
แน่ใจว่ามันเป็นแค่การประดับหรือไม่
"อะไรกัน....ข้ายังไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเจ้าถึงโกรธขนาดนั้น" โฟโน่พึมพำ
"หยุด ทุกคนและเจ้าแม่มดเอลเลน ลดดาบลง" มีเสียงเข้มดังก้องในโถง
มีชายลํ่าสันร่างสูงที่มีเคราแพะเดินเข้าประตู เขาสวมชุดทหารและมีสี
หน้าที่จริงจังบนใบหน้าของเขา "เอาล่ะ เนื่องจากพวกเจ้าทุกคนอยู่ที่นี่
ข้าก็จะเริ่มอธิบายสถานที่ที่เรากำลังมุ่งหน้าไป..."
แองเจเล่พยักหน้าเล็กน้อยแล้วเขาก็นั่งลง
ชายหนุ่มดึงแขนเสื้อของผู้หญิงคนนั้นลงและบอกให้เธอนั่งลง
โฟโน่ลูบใบหน้าของเขาและกลับมาที่โต๊ะของแองเจเล่
"เจ้าไปพูดอะไรกับผู้หญิงคนนั้นกันแน่ ข้ามองเห็นความเกลียดชังใน
ดวงตาของเธอ เธอต้องการฆ่าเจ้าจริงๆ" แองเจเล่สื่อสารผ่านอนุภาค
พลังงาน
โฟโน่ส่ายหัว เขายังสบสนอยู่
"บางทีมันอาจจะเป็นความแตกต่างทางวัฒนธรรม.....ข้าเพียงทักทาย
เธอด้วยความเคารพด้วยวิธีที่ดีที่สุดที่ข้ารู้จัก มันเป็นคำสรรเสริญที่สูง
ที่สุดในบ้านเกิดของข้า...."
"คำสรรเสริญที่สูงที่สุดหรือ บอกข้ามาว่าเจ้าพูดว่าอะไร" แองเจเล่ขมวด
คิ้ว
"เอาล่ะ ข้าบอกว่า'หน้าอกของเจ้าสวยมาก'แล้วเธอก็ตอบสนองด้วย
ท่าทางแบบนั้น" โฟโน่ยกนิ้วโป้งชูให้แองเจเล่
"..." แองเจเล่พูดไม่ออก เขาอยากรู้จริงๆว่าชายคนนี้มาจากไหน
ตอนที่ 282: มินโคล่า (1)
แปลนิยาย.วันจันทร์ที่ 5 มีนาคม 2018
แองเจเล่ไม่ได้ต้องการแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับ'คำสรรเสริญที่สูง
ที่สุด'ของโฟโน่ที่มักใช้กันทั่วไปในบ้านเกิดของเขาแต่เขาก็ไม่ได้ต้องการ
มีศัตรูที่แข็งแกร่งสองคนเพียงเพราะเหตุนี้
เขาอธิบายว่าทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงโกรธโฟโน่และตัดสินใจที่จะอยู่ห่าง
จากเขา แองเจเล่ไม่ได้ต้องการที่จะตกเป็นเป้า
ชายคนที่เพิ่งเข้าโถงเริ่มอธิบายสถานการณ์ต่อหน้าทุกคน
"ข้าไม่สนใจว่าเจ้าจะมาจากไหน ข้าไม่สนใจว่าภูมิหลังของเจ้าจะ
แข็งแกร่งแค่ไหน ที่นี่ ในทวีปกลาง พวกเจ้าเป็นเพียงพ่อมดระดับหนึ่งที่
อ่อนแอ!" ชายคนนั้นมองไปรอบๆ ทุกคนก้มหน้าลงเพื่อหลีกเลี่ยง
สายตาของเขา
"ข้าคิดว่าพวกเจ้าได้รู้หลักเกณฑ์ขององค์กรของเราแล้วดังนั้นก่อนอื่น
พวกเจ้าต้องเลือกและเซ็นสัญญา" ชายคนนั้นโบกมือและมีกอง
กระดาษหนังปรากฏออกมา
กระดาษถูกมัดด้วยสายสีแดงและมีควันดำออกมาจากมัน
"ตรวจสอบสัญญาและอ่านหน้าที่ที่ระบุไว้ในนั้น ถ้าพวกเจ้าไม่ต้องการ
เซ็นพวกเจ้าก็สามารถกลับไปที่สาขาของพวกเจ้าได้ มีใครจะถามอะไร
ไหม"
เขาโยนกองกระดาษขึ้นไปในอากาศ
กองกระดาษหนังสีดำได้แยกตัวออกในอากาศและบินไปยังพ่อมดที่นั่ง
อยู่อย่างแม่นยำ
แองเจเล่เฝ้าดูกระดาษสีดำที่ไม่มีเสียงใดๆเมื่อมันลงบนโต๊ะข้างหน้าเขา
เขาหยิบมันขึ้นมาและเริ่มตรวจสอบข้อมูล
ทุกสิ่งทุกอย่างถูกเขียนในภาษามีเทีย
ข้อกำหนดนั้นเรียบง่าย สมาชิกจะต้องยอมรับภารกิจหนึ่งภารกิจที่
องค์กรจัดขึ้นทุกๆสองปีและต้องทำภารกิจให้เสร็จทันเวลา สำหรับ
ผู้เชี่ยวชาญยาและผู้เชี่ยวชาญการลงเวทมนต์พวกเขาต้องให้บริการแก่
สมาชิกด้วยส่วนลด 80% นอกจากนี้ถ้าหากองค์กรตกอยู่ใน
สถานการณ์อันตรายผู้เซ็นสัญญาก็จะถูกเรียกตัว
องค์กรจะหาบทบาทที่เหมาะสมสำหรับสมาชิกในสังคม นอกจากนี้
สมาชิกยังมีสิทธิ์ที่จะตั้งภารกิจในองค์กรแต่พวกเขาต้องจ่าย
ผลตอบแทนด้วยตัวเอง ภารกิจที่สองจะตั้งได้ก็ต่อเมื่อภารกิจแรกถูกรับ
ไป
แองเจเล่ตรวจสอบสัญญาและยืนยันว่าไม่มีกับดักในรูปแบบใดๆดังนั้น
เขาจึงเซ็นทันที
ประมาณสิบนาทีต่อมาพ่อมดก็เสร็จสิ้นการเซ็นสัญญาและกระดาษ
หนังก็บินกลับไปที่มือของชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว เขาตรวจสอบสัญญา
อย่างระมัดระวังและใส่ไว้ในกระเป๋า
"ต่อไปพวกเจ้าต้องเลือกองค์กรปกติที่จะเข้าร่วมเพื่อให้ไม่มีใครรู้ว่าพวก
เจ้าทำงานกับเรา" เขาโบกมือขวาและมีวัตถุหลายสิบชิ้นปรากฏใน
อากาศ
แองเจเล่เห็นของที่แตกต่างกันลอยอยู่ในอากาศ ของทั้งหมดล้อมรอบ
ไปด้วยแสงสีดำ
"นี่เป็นตราขององค์กรอื่น" พ่อมดที่อยู่ข้างโฟโน่พึมพำ
'อันนั้น!' ทันใดนั้นเฮนน์ตะโกนในหูของแองเจเล่ 'จำข้อตกลงของเราได้
ไหม ข้าจะมอบเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงถ้าเจ้าสามารถทำสิ่งหนึ่งให้
ข้า'
'แน่นอน' แองเจเล่มองไปรอบๆ บรรยากาศในโถงเริ่มหนักขึ้นด้วยเหตุ
บางอย่าง
พ่อมดทุกคนในโถงจ้องไปที่ตราในอากาศ พวกเขารู้อยู่แล้วว่าองค์กร
ไหนที่พวกเขาต้องการเข้าร่วม
'เข้าร่วมหัตถ์ธาตุ นั่นเป็นคำขอของข้า' เฮนน์ใจเย็นลง
'หัตถ์ธาตุหรือ มันเป็นองค์กรของท่านงั้นหรือ'
'มันเป็นองค์กรของเพื่อนข้า องค์กรนี้ได้สูญเสียอำนาจหลังจากที่ข้า
ตายแต่มันก็ยังเป็นทางเลือกที่ดีกว่าเมื่อเทียบกับองค์กรขนาดเล็กใกล้ๆ
ขอบ เจ้าจะไม่เสียใจกับมัน' เฮนน์ตอบ
'อย่างงั้นหรือ ไม่มีปัญหาแต่ข้าคิดว่าท่านกำลังซ่อนบางอย่างจากข้า
ตราไหนที่เป็นสัญลักษณ์ของหัตถ์ธาตุ'
'ตราที่มีรูปร่างเป็นลูกบอลสีเงิน'
แองเจเล่สังเกตตราในอากาศอย่างระมัดระวัง
เขาพบลูกบอลสีเงินที่เฮนน์พูดถึง มันอยู่ขวาสุด ลูกบอลสีเงินที่มีขนาด
เท่าผลส้มขนาดเล็ก รูนและลวดลายดอกไม้ถูกสลักอยู่บนผิวของมัน
มีลูกบอลสีเงินอยู่สามลูกซึ่งชี้ให้เห็นว่าพวกมันรับพ่อมดเพียงสามคน
เท่านั้น
องค์กรอื่นก็มีอย่างน้อยสามตรา
ชายเคราแพะดูพอใจเมื่อเขาเห็นพ่อมดทุกคนจ้องไปที่ตราที่พวกเขา
ต้องการ
"เอาล่ะ ข้ามีบางอย่างที่จะต้องจัดการ ข้าจะกลับมาภายใน 20 นาที ใช้
เวลาของเจ้าอย่างชาญฉลาดและตัดสินใจอย่างรวดเร็ว"
"ข้าคิดว่าท่านจะจัดให้ตามระดับทักษะของเรา" มีแม่มดคนหนึ่งที่มี
เสียงแหลมลุกขึ้นยืนและพูด ผู้หญิงคนนี้สวมชุดคลุมสีเขียวยาวและ
ใบหน้าของเธอถูกฮู้ดบังไว้ "ถ้ามีตราขององค์กรที่เราต้องการไม่พอ
ผู้เชี่ยวชาญยาก็จะเสียเปรียบ"
"ครั้งนี้ข้าเป็นหัวหน้าดังนั้นเจ้าต้องทำตามการตัดสินใจของข้า พลังเป็น
สิ่งสำคัญในโลกนี้ มีเพียงคนที่อ่อนแอที่พูดถึงความยุติธรรม ถ้าเจ้า
สามารถชนะการต่อสู้กับข้าได้ข้าจะมอบสิทธิ์ให้เจ้าเลือกก่อน" ชายคน
นั้นหรี่ตาและตอบอย่างใจเย็น
"เจ้า!" แม่มดต้องการพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ถูกเพื่อนของเธอหยุด
"ข้าจะให้คำแนะนำพวกเจ้าก่อนที่พวกเจ้าจะตัดสินใจ" ชายคนนั้นมอง
ไปรอบๆและพูดอย่างช้าๆ "ตราขององค์กรที่แข็งแกร่งที่สุดจะอยู่ตรง
กลาง ส่วนตราขององค์กรที่อ่อนแอจะอยู่ด้านข้าง"
เขาหันกลับไปและก้าวออกจากโถง เสียงฝีเท้าของเขาดังก้องใน
ทางเดิน
"เริ่มกันเถอะ!" พ่อมดคนหนึ่งตะโกน
ทันใดนั้นก็มีเงาแดงหลายเงาออกมาจากตราในอากาศ
ในขณะเดียวกันก็มีลูกธนูสีเขียว งูสีดำที่มีปีกโปร่งใสและมือสีเลือดยาว
ที่บินไปทางตรา
ตูมมม
โถงเต็มไปด้วยความโกลาหล
มีลูกบอลเปลวไฟสีเขียวระเบิดในอากาศ
แรงกระแทกของระเบิดทำให้พื้นสั่น
มีจุดแสงสีนํ้าเงินกะพริบข้างหน้าดวงตาของแองเจเล่
เขาเริ่มวิเคราะห์คาถาในขณะที่เขากำลังเฝ้าดู ส่วนใหญ่สามารถสร้าง
ความเสียหายได้มากกว่า 60 หน่วย มีแม้แต่คาถาที่แข็งแกร่งที่สามารถ
สร้างความเสียหายได้เกือบ 100 หน่วย
ตราได้ปลิวไปจากแรงกระแทกแต่ก็ไม่ได้รับความเสียหายใดๆ
แองเจเล่ยังคงจดจ่อกับสิ่งที่ทำ เขาเสริมพลังด้วยบาเรียโลหะบนผิวหนัง
ของเขาแล้วเขาก็ก้มตัวลงและขยับไปที่มุม สิ่งเดียวที่สำคัญสำหรับเขา
คือตราของหัตถ์ธาตุ
โฟโน่กำลังทำสิ่งเดียวกับแองเจเล่ เขาก้มตัวลงด้านข้างและสร้างบาเรีย
พลังงานสีแดงขณะที่เคลื่อนที่อย่างช้าๆค้นหาตราที่เขาต้องการ
ตุ้บ
แองเจเล่กระโดดหลบ
มีชายชุดดำกระแทกลงบนพื้นข้างหน้าเขา
เก้าอี้และโต๊ะไม้สีนํ้าตาลได้ถูกทำลาย
ชายคนนั้นกระเสือกกระสนหลายวินาทีก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืนอีกครั้ง
เขารีบสร้างลูกบอลพลังงานสีเข้มบนฝ่ามือขวาของเขาและกระโดดไป
ในอากาศอีกครั้ง
ตุ้บ
มีรูนสีแดงนับไม่ถ้วนปรากฏบนผนังในโถงซึ่งดูดซับพลังงานส่วนเกิน
เพื่อป้องกันไม่ให้โรงเสียหาย
มีเหงื่อเย็นๆหยดลงจากคางของแองเจเล่
เขาตรวจสอบลูกบอลพลังงานสีเข้มบนฝ่ามือของชายคนนั้น เห็นได้ชัด
ว่ามันสามารถสร้างความเสียหายได้มากกว่า 98 หน่วยเมื่อสัมผัส
โดยตรง
พลังเช่นนั้นสามารถทำลายโล่พลังโลหะของเขาได้และทำได้แม้แต่การ
ฆ่าเขาภายในไม่กี่วินาที
'ระวัง! มันกำลังมาจากทางขวามือของเจ้า!' ทันใดนั้นเฮนน์ก็เตือน
แองเจเล่ลังเลชั่วครู่ก่อนที่เขาจะหลบไปทางซ้าย
ช่า
มีเสียงออกมาจากตำแหน่งที่เขาอยู่
มีลูกบอลพลังงานโปร่งใสดังอยู่ในอากาศเปลี่ยนเป็นกระแสนํ้าวนแล้ว
มันก็หายไปหลังจากผ่านไปหลายวินาที
ใบหน้าของแองเจเล่ซีดลง เขาบอกให้ซีโร่วิเคราะห์พลังของลูกบอล
พลังงานโปร่งใสทันที
'72 หน่วย.....ข้าจะได้รับบาดเจ็บสาหัสถ้าข้าโดนมัน โล่พลังของข้าและ
ชิปไม่เห็นมันกำลังมา....'
แองเจเล่ตรวจสอบร่องรอยของลูกบอลโปร่งใสและตระหนักว่า
สถานการณ์ในโถงมีการเปลี่ยนแปลง
พ่อมดส่วนใหญ่กำลังต่อสู้ตรงกลางของโถง
สนามรบถูกแบ่งออกเป็นสามส่วน
ชายชราผมขาวกำลังต่อสู้กับแม่มดชุดสีแดงที่มีตรารูปเพชร เขาสวมชุด
นักดาบสีขาว
การโจมตีจากพลังงานบริสุทธิ์ที่มาจากสนามพลังของพวกเขาทำลาย
วัตถุทุกอย่างรอบตัวพวกเขา พวกเขาทั้งสองเป็นพ่อมดต่อสู้ระยะใกล้
และอาวุธของพวกเขาถูกผสมด้วยธาตุต่างๆ โล่พลังงานรอบร่างกาย
ของพวกเขาสามารถป้องกันความเสียหายได้อย่างน้อย 100 หน่วย
ฝาแฝดในชุดคลุมดำและพ่อมดที่แต่งตัวเหมือนคนเถื่อนกำลังต่อสู้กับ
ชายหล่อเหลาในชุดขุนนาง ชายคนนี้มีสีหน้านิ่งกำลังจับคทาไม้สีขาว มี
ลำแสงสีขาวออกมาจากปลายของคทา แองเจเล่เห็นค้างคาวสีดำกำลัง
ป้องกันชายคนนั้นจากความเสียหายของคาถา มันดูเหมือนว่าเขาจะถือ
ไพ่เหนือกว่าในขณะที่พวกเขากำลังต่อสู้เพื่อตรารูปหนังสือ
พื้นที่สุดท้ายอยู่ในความโกลาหล มีลูกบอลพลังงานโปร่งใสมากกว่าสิบ
ลูกบินรอบๆพ่อมดหลายคน พวกเขากำลังพยายามอย่างสุดกำลังเพื่อ
สนับสนุนบาเรียพลังงานแต่สถานการณ์ก็เริ่มแย่ลง ลูกบอลพลังงานที่
เกือบโดนแองเจเล่มาจากพื้นที่นี้แต่เขาไม่แน่ใจว่าตราไหนที่พวกเขา
กำลังต่อสู้แย่งกัน
พ่อมดที่ไม่ได้มุ่งเป้าไปที่องค์กรที่แข็งแกร่งที่สุดทุกคนอยู่ด้านข้างผนัง
และกำลังหาตราจากองค์กรที่อ่อนแอกว่า
แองเจเล่ก้มตัวลงและเริ่มขยับอีกครั้ง พ่อมดที่ต่อสู้กันเพื่อตราตรงกลาง
นั้นแข็งแกร่งกว่าเขาภายใต้สถานการณ์ปกติ เขามีตราภาพลวงตาแต่
คนอื่นๆก็มีอาวุธลับของตัวเอง
เขาก้าวหน้าไปอย่างช้าๆในขณะที่เขาสังเกตวิธีการต่อสู้ของคนอื่น
หลายนาทีต่อมาก็มีเพียงพ่อมดตรงกลางของโถงที่ยังต่อสู้กันอยู่ คาถา
ของพวกเขามาจากทุกทิศทุกทางและเครื่องเรือนในโถงก็ถูกทำลาย
ตอนที่ 283: มินโคล่า (2)
แปลนิยาย.วันอังคารที่ 6 มีนาคม 2018
พ่อมดตรงกลางโถงจบการต่อสู้ภายในสิบนาที พ่อมดสามคนที่
แข็งแกร่งที่สุดยืนอยู่ตรงนั้นพร้อมกับตราที่พวกเขาต้องการครอบครอง
พ่อมดส่วนที่เหลือเลือกที่จะอยู่ห่างจากพวกเขา
ชายชราสวมชุดนักดาบสีขาวกำลังจับตรารูปเพชรด้วยความกระวน
กระวายใจ
มีชายหล่อเหลาในชุดขุนนางจับคทาไม้สีขาวหนึ่งมืออีกมือถือตรารูป
หนังสือ
ผู้ชนะคนสุดท้ายคือชายหลังค่อมที่มีดวงตาสีขาว ร่างกายของเขา
ล้อมรอบไปด้วยคลื่นพลังบางอย่างและมีตราสี่เหลี่ยมสีทองลอยอยู่
ข้างหน้าเขา
มีพ่อมดหลายคนเป็นลมบนพื้นและมีคนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสกำลัง
จ้องไปที่ผู้ชนะทั้งสามด้วยสีหน้าที่ผิดหวัง
พ่อมดสามคนมองตากันและเริ่มสื่อสารผ่านอนุภาคพลังงาน ดู
เหมือนว่าพวกเขามีเรื่องที่จะต้องคุยกัน
แองเจเล่ไม่มีเวลาตรวจสอบสถานการณ์ตรงกลาง เขาตามตราของ
หัตถ์ธาตุแต่ก็ตระหนักว่ามีชายชุดเขียวกำลังไล่ตามมันเช่นกัน
มีตราหนึ่งอยู่บนพื้นข้างหน้าของพ่อมดสองคน
แสงของโถงได้หายไปหลังจากที่โคมไฟนํ้ามันร้าว มีเพียงอนุภาค
พลังงานรอบๆพ่อมดที่ทำให้พื้นที่สว่างขึ้น
แองเจเล่มองเห็นแสงสีแดงแปลกๆรอบดวงตาของฝ่ายตรงข้าม
"เพื่อน ข้ามินโคล่าแห่งเซตี้ ถ้าเจ้าให้ตรานี้กับข้าข้าจะจ่ายให้เจ้า ยังไงก็
ไม่ได้มีเพียงตราเดียว" ชายคนนั้นพึมพำ
"เช่นเดียวกันพ่อมดมินโคล่า เจ้าสามารถไปหาตราอื่นได้ซึ่งข้าจะจ่ายให้
เจ้าเช่นกัน ข้าจะรักษาสัญญาของข้า เจ้าจะว่ายังไง" แองเจเล่ตอบด้วย
นํ้าเสียงผ่อนคลาย
หัตถ์ธาตุเป็นองค์กรที่ค่อนข้างอ่อนแอและมีพ่อมดไม่มากนักที่ไล่ตาม
ตรา
ความหายากของตราแบ่งออกเป็นสี่ระดับ ถ้าระดับหนึ่งคือระดับสูงสุด
ตราของหัตถ์ธาตุก็จะอยู่ที่ระดับสามซึ่งมันยังมากกว่าระดับสี่
แองเจเล่รู้ว่ามีเพียงตราสิบตราที่ระดับหนึ่งถึงสามและส่วนที่เหลือเป็น
ระดับสี่ มีพ่อมดประมาณสามสิบคนในโถงและดูเหมือนว่าหัวหน้า
ต้องการให้พวกเขาต่อสู้กันเพื่อให้ได้ตราที่ดีที่สุด
"งั้นมาต่อสู้กัน" ชายคนนั้นถอนหายใจและส่ายหัว "เจ้าสามารถไปหา
อีกสองตราหรือตราขององค์กรที่อ่อนแอกว่านี้ได้ พวกมันยังเป็นองค์กร
ที่ดี..."
"ทำไมเจ้าถึงไม่ทำเช่นนั้นถ้าเจ้ารู้เรื่องอื่นเกี่ยวกับองค์กรที่อ่อนแอ" แอง
เจเล่หัวเราะเยาะ
คาถาเริ่มบินในโถงอีกครั้ง พ่อมดระดับหนึ่งที่เหลือได้ต่อสู้กันเพื่อตรา
สองระดับที่เหลือหรือพยายามหาตราระดับสี่ คนที่ได้รับตราแล้วก็จะ
เคลื่อนที่ไปที่ประตูและเฝ้าดูคนอื่นต่อสู้รวมถึงพ่อมดที่ได้รับบาดเจ็บที่
ต้องเล็งไปที่ตราระดับสี่
แองเจเล่พูดกับฝ่ายตรงข้ามเพราะเขาไม่ได้ต้องการให้คนอื่นฉกตราใน
ขณะที่เขากำลังต่อสู้
เขาหรี่ตาและจ้องไปที่ชายที่ชื่อมินโคล่า
ระดับของคลื่นพลังจิตของพวกเขาสู. แม้ว่าแองเจเล่เป็นพ่อมดขั้น
ของเหลวแต่เขาก็มั่นใจว่าเขาสามารถชนะการต่อสู้กับพ่อมดขั้นคริสตัล
ได้
ตรารูปลูกบอลอยู่ตรงกลางของพ่อมดทั้งสองแต่ไม่มีใครขยับ
บรรยากาศเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ
"ช่างมันเถอะ...." ทันใดนั้นแองเจเล่ก็ยืดหลังตรงและยักไหล่ "เจ้าเอา
ตรานี้ไปได้ ข้ารู้ว่าเจ้าไม่มีเพื่อนร่วมทีม ทำไมเจ้าไม่ช่วยข้าหาตราหัตถ์
ธาตุชิ้นอื่น เจ้าจะว่ายังไง"
มินโคล่าลังเลชั่วครู่แล้วเขาก็หัวเราะเบาๆ "ตกลง ข้าสามารถทำแบบนั้น
ได้แต่เจ้าแน่ใจเรื่องนี้หรือไม่"
"แน่นอน" แองเจเล่ผ่อนคลายสีหน้าและยิ้ม "มีตราหัตถ์ธาตุมากกว่า
หนึ่งตรา"
เขาก้าวถอยหลังไปเพื่อแสดงความจริงใจ
มินโคล่ามองไปที่แองเจเล่ "ข้าสัญญาว่าจะช่วยเจ้าหาหลังจากที่ข้า
หยิบมันขึ้นมา"
"ตกลง" แองเจเล่พยักหน้าเล็กน้อยและหยุดเคลื่อนไหว
มินโคล่าเดินไปที่ตราและก้มตัวลง
ฟึบ
ดาบปลายโค้งเงินที่มีกระแสไฟฟ้าเกือบจะโดนหัวเขา
เคร๊ง
ลมที่พัดมามันแรงจนทำให้ผมและชุดของมินโคล่าลอยไปในอากาศ มี
เลือดไหลออกมาจากปาก ตาและจมูกของเขา เขาแทบจะไม่สามารถ
ป้องกันการโจมตีได้
"เจ้า!"
แองเจเล่ขดริมฝีปากเป็นรอยยิ้ม เขาหันกลับไปและฟันไปข้างหน้าอีก
ครั้ง
ตุ้บ
มินโคล่ากลิ้งไปทางซ้ายกระแทกกับผนัง มีรอยแตกลึกสีดำถูกทิ้งไว้
ตำแหน่งที่เขากระแทก
แองเจเล่หมุนด้ามจับของดาบปลายโค้งและใบดาบอีกครึ่งก็ออกมา
จากข้างล่างของด้ามจับ มีสายแก๊สสีเขียวรอบข้อมือของเขา
เขาหยิบตราหัตถ์ธาตุขึ้นมาและมองไปที่มินโคล่า
"ดูเหมือนว่าข้าจะชนะ"
มินโคล่านั่งอยู่บนพื้นและพยายามดิ้นรนอยู่หลายวินาที มีความกลัวใน
ดวงตาของเขา แองเจเล่ทำให้เขานึกถึงคนที่เขาคุ้นเคย ชายที่ทำทุกสิ่ง
ทุกอย่างที่เขาต้องการเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุด
"ข้าแพ้" เขาขดริมฝีปากและลุกขึ้นยืน
แองเจเล่ตรวจสอบตรารูปลูกบอลที่เขาเพิ่งได้รับแล้วเขาก็หันกลับไป
และมุ่งหน้าไปที่ประตู
"เดี๋ยวก่อน!" ทันใดนั้นมินโคล่าก็ตะโกน
"อะไร" แองเจเล่หันหัวไปมอง
"ข้ามีข้อเสนอให้เจ้า ช่วยข้าหาตราหัตถ์ธาตุและข้าจะมอบวัสดุหายาก
เป็นการแลกเปลี่ยน" มินโคล่าพูดทีละคำ
"ทำไมเจ้าถึงเชื่อข้า ข้าเพิ่งโกหกเจ้า" แองเจเล่ส่ายหัว
"ในเซตี้แม้แต่พ่อมดก็ยังรักษาสัญญา" ชายคนนั้นตอบด้วยความสงบ
แองเจเล่จ้องไปที่เขาประมาณสิบวินาทีแล้วก็พยักหน้าเล็กน้อย
"ตกลง ข้าจะช่วยเจ้าหา"
มินโคล่ามองไปที่ชายที่อยู่ข้างหน้าเขา เขาเกือบจะดูเหมือนกับคนที่น่า
กลัวในความทรงจำของเขา
ชายคนนี้เป็นคนประเภทเดียวกับพี่ชายของเขา เขาหายใจหอบใน
ขณะที่ความทรงจำกลับมาหาเขา
'พี่....ข้าจับได้แล้ว....' ชายคนที่ดูคล้ายกับแองเจเล่เริ่มออกมาจากส่วน
ลึกในจิตใจของเขา
พี่ของมินโคล่าชื่อมินลาน เพียงแค่ยืนอยู่ต่อหน้าพี่ชายของเขาก็ทำให้
มินโคล่าสั่นด้วยความกลัว คนที่น่ากลัวมักจะยิ้มราวกับว่าไม่มีอะไรที่
สามารถหยุดเขาได้
มินโคล่าอ่อนแอเหมือนมดในสายตาของมินลานดังนั้นในอดีตเขาจึง
ต้องปรับปรุงตัวเองเพื่อให้พี่ชายของเขามองเขาในทางที่ต่างออกไป
แองเจเล่มองที่มินโคล่าด้วยการย่นคิ้ว
เฮนน์อธิบายสถานการณ์ของเซตี้ให้เขาฟัง มันเป็นพื้นที่ที่มีชื่อเสียงทาง
ตะวันตกเฉียงเหนือของเมือง
มีหนองนํ้ามากมายในเซตี้ซึ่งอยู่ภายใต้การควบคุมขององค์กรพ่อมดที่
แข็งแกร่งมากมาย แม้ว่ามันจะไม่สามารถเทียบกับโอแมนดิสได้แต่เซตี้
ก็ยังดีกว่าฝั่งตะวันตก
องค์กรพ่อมดที่แข็งแกร่งที่สุดในเซตี้มีชื่อเดียวกับพื้นที่ ดูเหมือนว่า
มินโคล่าจะเป็นหนึ่งในสมาชิกแต่แองเจเล่ไม่แน่ใจว่าทำไมทัศนคติของ
ชายคนนี้ถึงเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน
แองเจเล่ได้หลอกมินโคล่าและได้รับตรามาแต่เขาไม่ได้ต้องการสร้าง
ศัตรูมากเกินไป พลังจิตของเขาเริ่มใกล้ถึงข้อกำหนดและเขาก็ต้องการ
รวบรวมวัสดุสำหรับพิธี
พวกเขาทำงานร่วมกันและชนะการต่อสู้กับพ่อมดสามคนที่ได้รับ
บาดเจ็บอย่างง่ายดาย มินโคล่าได้รับตราหัตถ์ธาตุอีกอัน
ในฐานะที่เป็นพ่อมดต่อสู้ระยะใกล้ความว่องไวและความแข็งแกร่งของ
แองเจเล่ที่น่ากลัวทำให้ศัตรูของเขาถูกจัดการได้อย่างง่ายดายถ้าพวก
เขาไม่ได้ให้ความสนใจมากพอ ร่างกายของเขาแข็งแกร่งกว่าพ่อมดขั้น
คริสตัลที่กำลังต่อสู้เพื่อตรา
มีโล่พลังงานสองอันข้างหน้าของมินโคล่า หนึ่งอันมาจากคาถาพิเศษ
และอีกอันมาจากเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงที่เขากำลังฝึก โล่ทั้งสอง
สามารถป้องกันความเสียหายได้ประมาณ 60 หน่วยแต่แองเจเล่ก็
ทำลายมันได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
มินโคล่าเดาว่าความแข็งแกร่งของแองเจเล่มาจากร่างกายของเขา
แองเจเล่เป็นพ่อมดขั้นของเหลวและพ่อมดส่วนใหญ่ในโถงเป็นพ่อมด
ขั้นคริสตัล อย่างไรก็ตามค่าสถานะของเขาค่อนข้างสูงดังนั้นเขาจึง
สามารถเคลื่อนที่ได้เร็วกว่า โจมตีหนักกว่าและฟื้นตัวได้เร็วกว่า
ยี่สิบนาทีผ่านไป
มินโคล่ายืนอยู่ข้างประตูและเฝ้าดูแองเจเล่รักษาบาดแผลของตัวเอง
มีแผลยาวบนแขนซ้ายของแองเจเล่ มันลึกจนถึงกระดูก อย่างไรก็ตาม
บาดแผลได้รับการรักษาด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อและสิ่งเดียวที่เขาทำ
คือใช้ผงรักษากับส่วนนั้น
ประมาณสิบวินาทีต่อมาก็เหลือเพียงสะเก็ดแผลสีแดงยาวที่มีความ
กว้างประมาณหนึ่งนิ้วถูกทิ้งไว้บนพื้นที่ที่ได้รับบาดเจ็บ
"ดีแล้ว" แองเจเล่พึมพำขณะที่เขาสังเกตสะเก็ดแผล "ถ้าโดนกระดูกของ
ข้าข้าก็คงต้องใช้เวลาพักผ่อนสองวัน"
'ชายคนนี้มีความสามารถในการฟื้นตัวเหมือนสัตว์อสูรกลายพันธุ์...'
มินโคล่าส่ายหัว เขามีความสุขที่ได้ตัดสินใจอย่างชาญฉลาด
แองเจเล่ถูกโจมตีด้วยอาวุธที่ใส่ธาตุจากพ่อมดขั้นคริสตัลแต่ประมาณ
สิบวินาทีบาดแผลที่น่ากลัวเช่นนั้นก็ถูกรักษา
แองเจเล่ไม่ได้แปลกใจ ความอึดของเขาสูงกว่า 10 ซึ่งมันสูงกว่าสัตว์
อสูรกลายพันธุ์ทั่วไป ความอึดของแมมมอธกลายพันธุ์มีอยู่ประมาณ
เจ็ดถึงแปดและมันถือว่าเป็นหนึ่งในสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งที่สุดในป่า
การโจมตีสร้างความเสียหายประมาณ 70 หน่วยและบาเรียโลหะของ
เขาถูกทำลายทันที แองเจเล่กระโดดไปทางขวาดังนั้นแขนซ้ายของเขา
จึงได้รับความเสียหาย การโจมตีอาจฆ่าเขาได้ถ้าหากโดนที่หน้าอก
หัวหน้าได้กลับมาที่โถง โฟโน่กำลังยืนอยู่ข้างแม่มด ใบหน้าของเขาซีด
และมีตราระดับสี่ในมือของเขา
"ดี ตอนนี้ทุกคนมีตราแล้ว" ชายคนนั้นพูดเสียงดัง "เอาล่ะ โปรดไปที่
จุดหมายปลายทางในสองวันและเข้าร่วมองค์กรโดยใช้ตราของพวกเจ้า
พวกเจ้าสามารถทำอะไรก็ได้ตามที่พวกเจ้าต้องการในเวลาว่าง อา ข้ามี
ข้อมูลบางอย่างที่จะบอกพวกเจ้า"
"ข้อแรกเจ้าสามารถเข้าร่วมการแข่งขันในสังเวียนได้ถ้าเจ้าต้องการ ข้อ
สองมีคนปล้นสมบัติของตระกูลในท้องถิ่นหลายตระกูลและพวกเขา
กำลังถูกไล่ล่าในภูเขา มีพ่อมดหลายคนที่กำลังไล่ตามพวกเขาอยู่"
"เหตุการณ์เหล่านี้เกี่ยวข้องกับเราหรือ" มีพ่อมดคนหนึ่งถาม "หรือ....
หมายถึงการที่เราสามารถยอมรับภารกิจของหอคอยพ่อมดมืด"
"เจ้าพูดถูก รางวัลสำหรับภารกิจเป็นสิ่งที่ดี เจ้าสามารถขอรายละเอียด
จากคนที่ประกาศได้" ชายคนนั้นพยักหน้า "มีอีกเรื่องหนึ่ง ตระกูล
ท้องถิ่นกำลังต่อสู้เพื่อเหมืองแร่แต่มันก็ไม่ใช่ธุรกิจของเรา อย่าไปมีส่วน
ร่วม หัวหน้าตระกูลได้บอกข้าแล้วดังนั้นเราจึงต้องเคารพพวกเขาด้วย"
หัวหน้าได้ออกโถงหลังจากจบคำอธิบาย
ผนังไม่เสียหายแต่ทุกอย่างถูกทำลาย คาถาที่พ่อมดร่ายมันแข็งแกร่ง
เกินไป
พ่อมดที่แข็งแกร่งที่สุดสามคนตามหัวหน้าออกจากห้องโถงและพ่อมด
คนอื่นๆก็เริ่มออกไปด้วยเช่นกัน
แองเจเล่บอกลาโฟโน่และแลกเปลี่ยนรูนสื่อสารกับมินโคล่า พวกเขา
ตัดสินใจที่จะแลกเปลี่ยนกันในภายหลังหลังจากแล้วเขาก็ออกจาก
โรงแรมเพียงลำพัง
ทั้งสองฟากของแม่นํ้านอกโรงแรมมีต้นไม้ใบเขียวกำลังลอยอยู่ใน
อากาศ มันเป็นเวลากลางคืน มีแสงจากจันทร์เสี้ยวสองดวงที่ส่องลงบน
พื้น
เสียงที่มีคือเสียงแมลงและเสียงนํ้าในแม่นํ้า
แองเจเล่เดินไปตามถนนอย่างช้าๆ มันเย็นและเงียบสงบ มีคนเมา
หลายคนที่ออกจากโรงเหล้าและพวกเขาก็แทบจะเดินไม่ตรง
"ข้าได้หาตราหัตถ์ธาตุตามที่ท่านของแล้ว ท่านบอกว่าจะให้เทคนิคการ
ทำสมาธิขั้นสูงกับข้าไม่ใช่หรือ" แองเจเล่ถาม
'แน่นอน เนื่องจากเจ้าสามารถเพิ่งพลังจิตของเจ้าได้ด้วยการฆ่าเจ้าก็จะ
ถึงข้อกำหนดสำหรับขั้นคริสตัลอย่างรวดเร็ว มินโคล่าได้สัญญาว่าจะ
เตรียมวัสดุที่จำเป็นสำหรับพิธีดังนั้นเจ้ามีทุกอย่างแล้ว' เฮนน์ตอบด้วย
เสียงเฉยเมย
'ท่านพูดถูก ข้าจะเริ่มเตรียมตัวสำหรับพิธี' แองเจเล่พยักหน้าเล็กน้อย
ตอนที่ 284: ขั้นคริสตัล (1)
แปลนิยาย.วันอังคารที่ 6 มีนาคม 2018
เฮนน์ได้ให้สองตัวเลือกในการเลือกเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูง
เธอมีเทคนิคการทำสมาธิทั้งสองที่สมบูรณ์แบบ
เทคนิคแรกชื่อภาพลวงตาคริสตัลของแบนเนอร์และเทคนิคที่สองชื่อ
หน้ากากแห่งปีกทมิฬซึ่งทั้งสองเทคนิคนี้แองเจเล่ไม่เคยได้ยินมาก่อน
'ภาพลวงตาคริสตัลของแบนเนอร์จะช่วยเพิ่มระดับคาถาภาพลวงตา
ของเจ้า หน้ากากแห่งปีกทมิฬจะช่วยเพิ่มระดับคาถาพลังงานเชิงลบ
ของเจ้าได้หลายแบบ' เฮนน์อธิบาย
'งั้นข้าเลือกหน้ากากแห่งปีกทมิฬ ข้าไม่คิดว่าทักษะที่เกี่ยวข้องกับภาพ
ลวงตาจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับข้า' แองเจเล่คิดชั่วครู่ก่อนที่จะตอบ
'ข้ายังพูดไม่จบ การยกระดับที่มาพร้อมกับภาพลวงตาคริสตัลของแบน
เนอร์จะทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆเมื่อเจ้าก้าวหน้า แต่คาถาเวทมนต์ของ
หน้ากากแห่งปีกทมิฬจะใช้ได้เมื่อเจ้าโชคดี ตัดสินใจให้ดีๆ'
แองเจเล่เดินช้าๆข้างแม่นํ้าคิดถึงตัวเลือกที่เฮนน์พูด
หลายนาทีต่อมา
'ข้าเลือกหน้ากากแห่งปีกทมิฬ มีข้อจำกัดมากเกินไปเกี่ยวกับทักษะที่
เกี่ยวข้องกับภาพลวงตา' เขามีสีหน้านิ่ง
'เอาล่ะ ข้าจะส่งเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงให้เจ้า ไปหาสถานที่ที่
ปลอดภัยแล้วเรามาเริ่มกัน'
'ตกลง'
แองเจเล่เดินไปตามถนนและมุ่งหน้าไปบ้านของบาทอล เขาเป็นคนที่
ต้อนรับแองเจเล่และเขาก็เป็นเจ้าของของโรงแรมความฝัน
เขาเช่าบ้านเล็กๆในพื้นที่ห่างไกลและแจ้งมินโคล่าผ่านรูนสื่อสาร แอง
เจเล่เริ่มเตรียมตัวทำพิธีหลังจากที่ย้ายเข้าไปในบ้าน
เขายังยอมรับภารกิจลอบสังหารและเพิ่มระดับพลังจิตของเขาผ่านการ
สกัดแก่นชีวิต
**********************
ครึ่งปีต่อมา...
บ้านเล็กสีเทาสองขั้นที่ตั้งอยู่เงียบๆในพื้นที่ห่างไกลของเมือง มีควันสี
ขาวออกมาจากหน้าต่างบนชั้นสองและมีกลิ่นแปลกๆลอยอยู่ในอากาศ
บ้านถูกล้อมรอบไปด้วยพืชพรรณและสถานที่นี้ก็เงียบสงบ
แสงสีส้มของดวงอาทิตย์ที่กำลังตกส่องลงบนผิวของบ้าน
แอ๊ดด
ประตูของบ้านถูกเปิดจากข้างในและมีชายหนุ่มผมสีนํ้าตาลยาวก้าว
ออกมาจากประตู ดวงตาของเขาล้อมรอบไปด้วยแสงสีทองและใบหน้า
ของเขาก็ซีด
ชายคนนี้สวมผ้าคลุมยาวสีขาว เขาล็อคประตูและก้าวลงไปบนหญ้า
'กรีน ความคืบหน้าของเจ้าเป็นอย่างไร' มีเสียงแหบก้องอยู่ในหูของชาย
คนนี้
'ไม่เลว' แองเจเล่พยักหน้า 'แต่...' ทันใดนั้นเขาก็หยุด
เขาเงยหน้าขึ้นและมองไป
มีชายสองคนสวมผ้าคลุมสีเทากำลังรอเขาอยู่ข้างๆ
หนึ่งในนั้นโบกมือให้เขาในขณะที่เขายิ้มเมื่อเห็นแองเจเล่
ชายอีกคนเดินมาหาแองเจเล่ในขณะที่เขาพูด "เป็นอย่างไร กรีนสิ่งที่เจ้า
ขออยู่นี่" ชายคนนี้มีใบหน้าธรรมดาแต่เสียงของเขาเข้มและน่าดึงดูด
"เยี่ยม เจ้าส่งมาตรงเวลาพอดี" แองเจเล่จับมือของชายคนนั้น "มินโคล่า
เจ้าจะไปรายงานตัวที่องค์กรเมื่อไหร่"
"มันน่าจะใช้เวลาประมาณเจ็ดถึงแปดวันในการเดินทางไปหัตถ์ธาตุ เรา
สามารถเดินทางร่วมกันได้ถ้าเจ้าต้องการ" มินโคล่ายิ้ม
"ตกลง ไปดูวัสดุที่เจ้าเตรียมกันเถอะ" แองเจเล่พยักหน้าเล็กน้อยและ
หันไปหาชายอีกคน "โรส เจ้าพบมินโคล่าระหว่างทางมาที่นี่หรือ"
ชายที่ชื่อโรสพยักหน้าในขณะที่เขาตอบ "ใช่ ข้ามุ่งหน้าไปที่โรงแรมและ
พบมินโคล่าที่ประตู"
"มีคนกี่คนที่จะไปหัตถ์ธาตุ เจ้ารู้จำนวนไหม" แองเจเล่ถาม
"ใช่ ข้ารู้ เจ้า ข้า โรสและแม่มดจากหุบเขาดรัม วันและเวลาได้ถูก
ตัดสินใจแล้ว ข้าจะบอกเจ้าในภายหลัง" โรสมาที่เมืองนี้ไม่นานมานี้
และเขาได้รับตราหัตถ์ธาตุจากหัวหน้าของเขา มินโคล่าเป็นคนแนะนำ
แองเจเล่ให้กับโรสระหว่างปฏิบัติภารกิจ
แองเจเล่คุยกับพ่อมดทั้งสองระหว่างทางที่พวกเขาไปที่ร้านเล็กๆที่มี
ป้ายสีทองคำเข้มอยู่ข้างๆ
มันเป็นช่วงบ่ายและมีคนจำนวนมากเดินอยู่บนถนน เขาเห็นชาวนา
หลายคนกำลังกลับไปที่บ้านของพวกเขาและมีขุนนางหลายคนกำลัง
คุยกันอยู่ข้างถนน นอกจากนี้ยังมีทหารหลายคนที่เพิ่งทำหน้าที่เสร็จมา
กินอาหารเย็นในร้านอาหารเล็กๆ พวกเขาวางหมวกของพวกเขาไว้บน
โต๊ะและคุยกันเสียงดัง
เสียงแม่นํ้า สายลมและเสียงคนคุยกันมันผสมกัน
มีร้านขายแซนด์วิชอยู่หลายร้านข้างถนนและร้านอาหารเล็กๆก็เริ่มขาย
บาร์บีคิว
พ่อมดไม่ได้ใส่ตราบนผ้าคลุมของพวกเขาดังนั้นจึงไม่มีใครรู้จักตัวตน
ของพวกเขา
พวกเขาอาจจะปลอมตัวเป็นนักผจญภัยหรืออัศวิน นอกเหนือจากนั้นก็
ยังมีเอลฟ์หลายคนเดินไปรอบๆด้วยใบหน้าที่ปกคลุมไปด้วยหน้ากาก
พ่อมดสามคนรออยู่ข้างร้านเงียบๆ มีคนเข้าออกอย่างต่อเนื่อง
"เอาล่ะ เข้าไปในร้านกันเถอะ" มินโคล่ายืนยันตำแหน่งอีกครั้งแล้วเขาก็
ก้าวเข้าไปในประตู
แองเจเล่และโรสตามหลังเขาไป
แองเจเล่ตรวจสอบคำที่เขียนบนป้ายสีทองเข้มในขณะที่เขาเข้าไปใน
ประตู
'ร้านเวทมนต์'
มีคนมากมายอยู่ในร้าน
"ราคานั้นดีที่สุดที่เจ้าหาได้ เจ้าสามารถตรวจสอบร้านเวทมนต์ร้านอื่น
ได้ถ้าเจ้าไม่เชื่อข้า ข้าได้ใช้เงินในการบำรุงรักษาและวัสดุของเกราะอก
นี้ไปจำนวนมาก กำไรของข้าน้อยกว่าหนึ่งหินเวทมนต์..." เจ้าของร้าน
พูดกับนักรบแคระ
มินโคล่าทำท่าทางมือให้เจ้าของร้านในขณะที่เขาเข้าไปในประตู
เจ้าของร้านหยุดสิ่งที่เขากำลังทำชั่วครู่ เขาพยักหน้าให้มินโคล่าแล้ว
โบกมือขวา
มีเด็กสาวเดินไปหาพ่อมดจากด้านข้าง เธอโค้งให้พวกเขาและหัน
กลับไปมุ่งหน้าไปที่หลังเคาน์เตอร์
พ่อมดทั้งสามไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่ตามหลังเธอไป
เด็กสาวพาพวกเขาเข้าไปในสนามหลังบ้านที่มืดที่อยู่หลังร้าน
สนามหลังบ้านล้อมรอบไปด้วยผนังและมีกระบอกหยกสีขาวตั้งอยู่ตรง
กลางอย่างเงียบๆ กระบอกกว้างพอๆกับเท้าของช้างและมันสูง
ประมาณสองเมตร
"นี่เป็นของที่ท่านต้องการท่านมินโคล่า" เด็กสาวชี้ไปที่กระบอกหยกและ
พูดเสียงเบา
"ราคาเท่าไหร่" มินโคล่าพยักหน้า
"ท่านไม่ต้องจ่าย เจ้าของบอกว่าจำนวนเงินที่ท่านจ่ายมันมากเกินพอ"
เด็กสาวตอบ
"เอาล่ะ ตอนนี้เจ้าออกไปได้แล้ว เรามีเรื่องที่จะต้องคุยกัน"
เด็กสาวโค้งให้และกลับเข้าไปในร้าน
มินโคล่าเดินไปที่กระบอกหยกและเช็ดฝุ่นด้วยผ้า
"กรีน นี่เป็นกระบอกพิธีที่เจ้าขอให้ข้าซื้อให้เจ้า มันพอดีกับความ
ต้องการของเจ้าอย่างสมบูรณ์แบบ มันคุณภาพสูงที่สุดที่เจ้าสามารถหา
ได้ ด้วยสิ่งนี้เจ้าควรมีโอกาสสูงในการก้าวไปสู่ขั้นคริสตัล"
แองเจเล่พยักหน้าตอบ จากนั้นเขาก็เดินไปที่กระบอกหยกและเริ่ม
สังเกต
ผิวของหินหยกปกคลุมไปด้วยรูนและสายแปลกๆ แองเจเล่รู้จักรูนเพียง
เล็กน้อยเท่านั้น
เขาตีเบาๆไปที่กระบอก
ติ๊ง
มันมีเสียงชัดออกมา
แองเจเล่พอใจกับผล เขาเอาหลอดแก้วขนาดเล็กที่เต็มไปด้วยผงสีม่วง
ออกมาและโยนให้มินโคล่า
"ขอบคุณ นี่คือผงรักษาของเจ้า"
มินโคล่าจับหลอดและตรวจสอบมันแล้วเขาก็ยิ้ม
"กรีน ทุกสิ่งทุกอย่างพร้อมแล้วใช่ไหม ตอนนี้เจ้ามีทรัพยากรแล้วดังนั้น
เจ้าสามารถก้าวไปสู่ขั้นคริสตัลได้" เขามองไปที่แองเจเล่
"ใช่ เจ้าพูดถูกแต่ข้ายังต้องการใช้เวลาตรวจสอบวัสดุ" แองเจเล่ไม่ได้
ซ่อนอะไร
"เจ้าคิดว่าจะประสบความสำเร็จในครั้งนี้หรือไม่ ข้าคิดว่าเจ้าควรช้าลง
เจ้ายังเยาว์และเจ้าก็ยังมีเวลาอีกมาก" โรสแนะนำ
"ไม่มีใครรู้โรส ข้าได้ใช้เวลามากพอแล้วในการเตรียมตัว" แองเจเล่ส่าย
หัว "เอาล่ะ เจ้าสามารถจัดคนงานให้ขนสิ่งนี้ไปที่บ้านของข้าได้ไหม"
"ข้าได้เตรียมคนงานไว้แล้วไม่ต้องห่วง ตอนนี้คำขอของเจ้าครบแล้วเรา
ไปสามารถตรวจสอบวัสดุของโรสได้" มินโคล่าหันไปหาโรส "เจ้ามีเวลา
ใช่ไหม"
"แน่นอน ขอบคุณมาก"
"ฮ่าฮ่า เราเป็นเพื่อนกัน" มินโคล่าหัวเราะเบาๆ "ไปกันเถอะ ข้าได้ใช้
เวลามากในการหาวัสดุที่เจ้าขอ"
"ขอโทษด้วยแต่ตอนนี้ข้าต้องการกลับไปที่บ้านของข้า" แองเจเล่ขัด
"เดี๋ยวก่อน เจ้าจะต้องไม่พลาดสิ่งนี้ ข้าแน่ใจว่าเจ้าจะแปลกใจ ข้าเห็น
มันในหนังสือ...."
"ไม่เป็นไร..." แต่แองเจเล่ไม่ได้สนใจเลย
************************
แองเจเล่กลับไปที่บ้านของเขาหลังจากที่เขาตรวจสอบวัสดุใหม่ของโรส
เสร็จ
เขาได้ยินเสียงคนตะโกนจากด้านขวาขณะที่เขาก้าวลงบนสนามหญ้า
"วิ่ง! เขากลับมาแล้ว!" มีเสียงเด็กผู้ชายที่มีหน้ากระตะโกน
มีเด็กห้าคนที่มองผ่านช่องว่างระหว่างรั้วด้วยความอยากรู้อยากเห็น
กำลังจะวิ่งหนีหลังจากที่เห็นแองเจเล่กลับมาที่บ้าน
เด็กพวกนี้มาจากตระกูลปุถุชนและไม่ได้มีพรสวรรค์ ในทวีปกลางพ่อ
มดจะทดสอบทารกและตรวจสอบว่าพวกเขามีพรสวรรค์หรือไม่ คนที่มี
พรสวรรค์จะถูกส่งไปยังองค์กรพ่อมดแต่โอกาสของปุถุชนมันตํ่ามาก มี
เด็กที่มีพรสวรรค์ประมาณสิบคนในเด็กหนึ่งพันคนที่ทดสอบ
เด็กที่มีพรสวรรค์ไม่เพียงพอจะถูกส่งไปยังโรงเรียนปกติและสอนโดยครู
ที่ได้รับมอบหมายดังนั้นพวกเขาจึงมีเวลามากพอที่จะเล่น
แองเจเล่หัวเราะและส่ายหัว เขาเดินเข้าไปในบ้านของเขาและเปิดประตู
ด้วยกุญแจ
มีคนงานลํ่าสันสองคนได้แบกกระบอกหยกขาวเข้าไปในบ้านและวาง
มันอย่างระมัดระวังตรงกลางของห้องนั่งเล่น พวกเขาโค้งให้แองเจเล่
และก้าวออกไปจากบ้าน
แองเจเล่ล็อคประตูและเดินไปที่กระบอกหยก เขาค่อยๆลูบผิวของหิน มี
จุดแสงสีนํ้าเงินกำลังกะพริบข้างหน้าสายตาของเขา
"เจ้ากำลังทำอะไร ข้าอยากรู้มาตลอดว่าทำไมคลื่นพลังจิตของเจ้าจึงไม่
มั่นคงเป็นครั้งคราว" มีเสียงของเฮนน์ดังก้องในหูของแองเจเล่
แองเจเล่ยิ้มแต่ไม่ได้ตอบอะไร เขารู้ว่าเฮนน์ไม่สามารถตรวจพบชิปได้
'ช่างมันเถอะ เจ้าได้เอาโล่โลหะออกหรือยังและธาตุโลหะในร่างกาย
ของเจ้าเพื่อไม่ให้กระบวนการของเจ้าได้รับผลกระทบ' เฮนน์ไม่ได้กังวล
มากนักเรื่องคลื่นพลังจิตที่ไม่เสถียรของแองเจเล่
'ทุกสิ่งทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว' แองเจเล่พยักหน้า
'ถ้าเจ้าสามารถก้าวไปสู่ขั้นคริสตัลได้ในครั้งนี้คริสตัลพลังจิตลูกที่สองก็
จะก่อตัวง่ายขึ้น หน้ากากแห่งปีกทมิฬจะเป็นประโยชน์ถ้าเจ้าต้องการ
ใส่พลังจิตธาตุ มันเป็นหนึ่งในเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงที่ดีที่สุดใน
ประเภทนี้' เฮนน์รู้สึกภาคภูมิใจกับสิ่งที่เธอให้แองเจเล่
ตอนที่ 285: ขั้นคริสตัล (2)
แปลนิยาย.วันพุธที่ 7 มีนาคม 2018
'ข้าสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับสติกม่า ความคืบหน้าของเขาเร็วกว่าข้าด้วย
ความช่วยเหลือของอริสม่าหรือไม่' ทันใดนั้นแองเจเล่ก็ถาม เขาไม่ได้
กังวลเรื่องตัวเองเลย ตามการจำลองโอกาสประสบความสำเร็จในการ
ก้าวไปสู่ขั้นคริสตัลของเขามีมากกว่า 90%
'ข้าไม่คิดเช่นนั้น เด็กนั่นตรงกับระบบของอริสม่าอย่างสมบูรณ์แบบ ถ้า
ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตามแผนของพวกเขาเขาก็จะเริ่มเตรียมตัวก้าวไป
ขั้นคริสตัลในไม่ช้านี้' เฮนน์ตอบ
'ข้าคิดว่าข้าควรมุ่งมั่นกับความคืบหน้าของตัวเอง' แองเจเล่หายใจเข้า
ลึกๆและเดินไปที่กระบอก เขาวางมือทั้งสองข้างไว้บนสุดของกระบอก
และเริ่มทำสมาธิ
'ข้อแรกเจ้าจะต้องเอาสิ่งเจือปนออกจากพลังจิตของเจ้าและใช้กระบอก
หยกเพื่อเพิ่มพลังจิตในระดับหนึ่ง ข้อสองเจ้าควรใช้วัสดุที่จำเป็น
ทั้งหมดที่เจ้ารวบรวมและบีบอัดพลังจิตของเจ้า ตอนนี้ก็อยู่ที่ตัวเจ้าเอง
แล้ว' เฮนน์แนะนำด้วยเสียงเบา
'ข้าเข้าใจแล้ว' แองเจเล่ตอบ
คริสตัลเรืองแสงบนผนังจางลงทันทีที่พวกเขาจบการสนทนา ทั้งห้องจม
ลงสู่ความมืด
ชี่
กระบอกส่งเสียงเล็กน้อย
มีลำแสงสีเขียวปล่อยออกมาจากปลายของกระบอกหยก
แสงสีเขียวลอดผ่านช่องว่างระหว่างนิ้วของแองเจเล่และส่องลงบน
เพดาน
ทั้งห้องนั่งเล่นดูน่ากลัว
ชี่
ลำแสงสีเขียวส่วนใหญ่หายไปยกเว้นลำแสงที่อยู่ตรงหน้าผากของแอง
เจเล่
แสงสีเขียวสร้างอุโมงค์เชื่อมต่อแองเจเล่กับกระบอกหยก
มีอนุภาคแสงสีขาวขนาดเล็กลอยอยู่ในอุโมงค์แสง พวกมันออกมาจาก
หน้าผากของแองเจเล่และอนุภาคก็ถูกดูดซึมโดยกระบอกหยกอย่าง
รวดเร็ว
แองเจเล่อยู่ในตำแหน่งนั้นในขณะที่เขาค่อยๆจมลงสู่ห้วงนิทรา
*****************************
หนึ่งเดือนต่อมา...
ภายในห้องนั่งเล่นมีฝุ่นหนาสีขาวปกคลุมกระบอกหยก พื้นและร่างกาย
ของแองเจเล่
จำนวนของอนุภาคแสงสีขาวที่ออกมาจากหน้าผากของเขาลดลง
หลังจากผ่านไปประมาณสองชั่วโมงมันก็ไม่มีอนุภาคแสงสีขาวใดๆใน
แสงสีเขียว
ทันใดนั้นแองเจเล่ก็ลืมตาและก้าวถอยไปสองก้าว
ร่างกายของเขาอ่อนแอและแก้มของเขาก็บางลงราวกับว่าไม่มีดวง
วิญญาณในร่างกายของเขา แองเจเล่สั่นอยู่หลายวินาทีและแทบจะล้ม
ลงไปที่พื้น
'เดี๋ยว...เกิดอะไรขึ้นกับข้า' แองเจเล่ตกตะลึงเมื่อเขารู้สึกว่าเขาอ่อนแอ
เกินไป
'มีสิ่งเจือปนในพลังจิตของเจ้ามากเกินไป การกำจัดสิ่งเจือปนก็
เหมือนกับการใช้พลังจิตของเจ้า เจ้าไม่ได้กินอะไรเลยมาเป็นเวลาหนึ่ง
เดือน ไปที่ชั้นสองและเริ่มขั้นต่อไปได้แล้ว' เฮนน์ตอบด้วยเสียงแปลกๆ
'หนึ่งเดือนหรือ ทำไมท่านถึงไม่ปลุกข้า' แองเจเล่พูดไม่ออก ซีโร่ไม่ได้
ปลุกเขาจากสภาพเช่นนั้น
'ข้าต้องการรู้ว่าเจ้าดูเป็นอย่างไรเมื่อเจ้าอ่อนแอ ฮ่าๆ มันค่อนข้าง...
น่าสนใจ' เฮนน์หัวเราะเบาๆ
'พอใจยัง' แองเจเล่หันกลับไป ด้วยการใช้ราวช่วยเขาก็ค่อยๆเดินขึ้น
บันได 'ดวงวิญญาณของเราเชื่อมต่อกันดังนั้นท่านจะตายถ้ามีอะไรเกิด
ขึ้นกับข้า ตัดสินใจให้ดีๆ'
'ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอนนี้เจ้าอ่อนแอแต่เจ้าก็ยังมีข้า' เฮนน์ไม่ได้กังวล
แองเจเล่ลูบขมับของเขาและเข้าห้องยาบนชั้นสอง
มีวัสดุพิเศษสามอย่างเรียงอยู่บนโต๊ะขนาดใหญ่ซึ่งมันถูกเตรียมไว้
ก่อนที่เขาจะเริ่ม
'พ่อมดแต่ละคนใช้วัสดุที่แตกต่างกันสำหรับการทำพิธี พวกมันถูกเลือก
เพราะพวกมันเหมาะสมกับพลังจิตของเจ้า ข้าไม่สามารถช่วยใน
ขั้นตอนนี้ได้ เจ้าต้องหาวิธีใช้ประโยชน์จากวัสดุเหล่านี้ให้มากที่สุด'
เฮนน์แนะนำ
แองเจเล่พยักหน้าและมองไปที่โต๊ะ
วัสดุแต่ละชิ้นปกคลุมไปด้วยกรงสีแดง
กรงถูกสร้างขึ้นจากกระแสไฟฟ้าสีแดง
แถบไฟฟ้ากำลังแลบและกะพริบ
เสียงที่เกิดจากกระแสไฟฟ้าค่อนข้างน่ารำคาญ
แองเจเล่ยกมือขึ้นและสัมผัสกรงแรก
ชี่
ทันใดนั้นกระแสไฟฟ้าสีแดงก็เปลี่ยนเป็นรูนสีแดงและหายไปในอากาศ
เผยให้เห็นของที่เก็บไว้ในกรง
มันเป็นไข่สีขาวที่มีลักษณะคล้ายไข่ไก
แองเจเล่คว้าไปที่ไข่เคาะมันลงบนโต๊ะหลายครั้ง
เขาเอาเปลือกไข่ออกช้าๆและมองมัน
ภายในไข่มีสารสีเหลืองอ่อนที่มีผิวเหมือนกล้วย มันไม่มีไข่ขาวหรือไข่
แดง
นอกจากนี้สารสีเหลืองยังมีกลิ่นเหมือนกล้วย กลิ่นที่รุนแรงลอยเข้าจมูก
ของแองเจเล่
เขายังคงสงบและเอาเปลือกออกทั้งหมด สิ่งที่เหลืออยู่คือเนื้อสีเหลือง
แองเจเล่แตะเบาๆด้วยนิ้วชี้มือขวา
เนื้อสีเหลืองได้ติดไฟทันทีและเปลวไฟสีเหลืองก็ปะทุในพื้นที่รอบตัวเขา
แองเจเล่หรี่ตา
เขาคว้าเนื้อและโยนมันเข้าไปในปากของเขา เขาเคี้ยวเนื้อหลายครั้ง
และกลืนมัน
มีอาการปวดที่รุนแรงจากภายในปากของเขา แองเจเล่ดิ้นรนอยู่หลาย
วินาทีและมันรู้สึกเหมือนกลืนเหล็กร้อนๆ อุณหภูมิของเนื้อที่กำลังเผา
ไหม้อยู่ในระดับสูงและมันก็ร้อนอยู่ในท้องของเขา
แองเจเล่อ้าปาก
ชี่
มีควันสีขาวออกมาจากลำคอของเขา
ปากของเขาดำสนิทและมันมีกลิ่นเหมือนเนื้อย่าง
แองเจเล่รีบคว้าของชิ้นที่สอง
มันเป็นหนังสือเก่าๆที่มีเครื่องหมายดาวเพียงอย่างเดียวที่ปกของมัน
และมันค่อนข้างหนัก
แองเจเล่เปิดหนังสือช้าๆแต่เขาก็พบเพียงหน้าเดียว
หน้าตรงกลางมีแฟรี่แห้งที่ดูคล้ายกระดาษล้อมรอบไปด้วยคลื่น
พลังงาน
แฟรี่ผอมและดวงตาของมันเป็นสีเทา มันไม่มีปาก จมูก หูของมันยาว
และแหลม ร่างกายที่แห้งของแฟรี่ติดอยู่กับใยของรากไม้และรากก็ปก
คลุมทั้งหน้ากระดาษ
แขนของแฟรี่แห้งถูกกางออกไปทำให้ดูเหมือนตัว Y
"หนังสือแห่งการช่วยชีวิต โปรดบอกความต้องการของเจ้า" เสียงของ
แองเจเล่แหบเนื่องจากถูกเผาไหม้แต่เขาก็พูดในภาษาโบราณ
มีแสงสีขาวล้อมรอบดวงตาของแฟรี่หลังจากที่แองเจเล่ร่ายจบ
มีสายแสงสีขาวพุ่งออกมาจากดวงตาของมันและบินเข้าไปในปากของ
แองเจเล่
แฟรี่แห้งบนกระดาษเริ่มดิ้นรนเมื่อแองเจเล่ดูดแสงสีขาว แฟรี่ค่อยๆลุก
ขึ้นยืนและรากก็ถูกทำลายทีละส่วน มันดูเหมือนใยแมงมุมเป็นเพียงสิ่ง
เดียวที่จำกัดอำนาจของแฟรี่
'รีบปิดหนังสือเร็วเข้า!' เสียงที่ดูกังวลของเฮนน์ดังขึ้นมา
แองเจเล่ตกใจ เขาพยายามคว้าหนังสือทันที
ชี่
มันดูเหมือนมีกระแสไฟฟ้าสีขาวนับไม่ถ้วนกำลังจะออกมาจากหนังสือ
และพวกมันก็พยายามที่จะป้องกันมือของแองเจเล่
มีพลังกำลังผลักมือของแองเจเล่อย่างช้าๆ
"ฮ่า...."
แฟรี่เงยหน้าขึ้นและจ้องมาที่แองเจเล่ ใยที่หยุดมันจากการขยับเกือบจะ
ถูกทำลาย
กระแสไฟฟ้าสีขาวแทบจะทำให้เขามองไม่เห็น
ใบหน้าของแองเจเล่กระตุก เขาใช้ความแข็งแกร่งที่เขามีทั้งหมดแต่
ร่างกายของเขาก็อ่อนแอเกินไป
'บัดซบ! ข้าควรทำอะไร อย่าบอกนะว่า...'
'เจ้าต้องทำมัน! มันเป็นเพียงทางเลือกเดียวที่เจ้ามี เร็วเข้า! ข้ากำลังซื้อ
เวลาให้เจ้า!' เฮนน์เกือบจะตะโกน
'ข้า...!' แองเจเล่เฝ้าดูแฟรี่กำลังยืน เขาหรี่ตา
'ทำมันซะ! เจ้าเลือกที่จะใช้หนังสือต้องสาประดับสาม เจ้าควรจะรู้ผลที่
ตามมา! ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าแฟรี่ได้รับอิสรภาพ!'
แองเจเล่กะพริบตาหลายครั้งและตัดสินใจ
'เอาล่ะ!'
เขาหายใจเข้าลึกๆและสูดแสงทั้งหมดเข้าไปในปากของเขา ปากของ
เขาได้ฟื้นตัวจากการบาดเจ็บและกลับมามีสีเดิม
'ทำซะ...!' เฮนน์ตะโกน
ฉึบ
แองเจเล่เอื้อมมือไปที่หนังสือและจับไปที่แฟรี่ นิ้วของเขาเริ่มหลอม
ละลายและมีกลิ่นเปรี้ยวลอยในอากาศ
เขาไม่มีเวลาคิดดังนั้นเขาจึงโยนแฟรี่เข้าไปในปากก่อนที่มันจะตระหนัก
ว่าเพิ่งเกิดอะไรขึ้น
อย่างไรก็ตามแฟรี่เริ่มขยับในปากของเขาทันที แองเจเล่เคี้ยวเป็นชิ้นๆ
และกลืนลงไป มันมีรสเหมือนส้มเน่า
พรึบ
ทันใดนั้นหนังสือบนโต๊ะก็ติดไฟ
หนังสือสลายในเปลวไฟสีแดงและเปลี่ยนเป็นกองขี้เถ้าสีขาว
'ข้าเดาว่าทุกสิ่งทุกอย่างในดินแดนนี้มันสามารถกินได้' แองเจเล่มองไป
ที่โต๊ะและขดริมฝีปาก
'มันแค่เจ้าเท่านั้น สายเลือดของเจ้ามันมีความซับซ้อน ข้ามองเห็นเลือด
ฮาร์ปี้แต่มันแตกต่างกัน มันเป็นสิ่งที่ข้าไม่เข้าใจจริงๆ กระเพาะอาหาร
ของเจ้าแข็งแรงกว่าสัตว์อสูรกลายพันธุ์ส่วนใหญ่ในโลกนี้ นอกจากนี้ยัง
มีคลื่นพลังงานที่แข็งแกร่งที่ช่วยระบบทางเดินอาหารของเจ้า...' เฮนน์
อธิบาย 'ข้าคิดว่าเจ้าสามารถใช้วัสดุเพื่อซ่อมแซมร่างกายของเจ้าได้'
'ข้าคิดว่าท่านล้อเล่นเมื่อท่านบอกให้ข้ากลืนมันถ้าทุกสิ่งทุกอย่างแย่ลง
...' แองเจเล่นึกถึงช่วงเวลาที่แฟรี่ยังขยับอยู่ในปากของเขา มันเป็น
ประสบการณ์ที่ไม่ดีสำหรับเขา
'ในท้ายที่สุดเจ้าก็ประสบความสำเร็จ นั่นคือสิ่งสำคัญ' เฮนน์หยุดชั่วครู่
และพูดต่อ 'แล้ว....มันรู้สึกอย่างไร ตอนนี้เจ้าเป็นพ่อมดขั้นคริสตัลแล้ว'
แองเจเล่พ่นรากสีนํ้าตาลออกมาและมีสีหน้าพะอืดพะอม
'ข้าอยากอ้วก'
ตอนที่ 286: การพบกัน (1)
แปลนิยาย.วันพุธที่ 7 มีนาคม 2018
'ยังมีหนทางอีกยาวไกลที่จะไปและเจ้ามีหลายอย่างที่ต้องทำ'
'เข้าใจแล้ว' แองเจเล่พยักหน้าเล็กน้อยและเอื้อมไปจับวัสดุสุดท้าย
ชี่
แถบกระแสไฟฟ้าสีแดงบนกรงเปลี่ยนเป็นรูนสีแดงและหายไป
มันดูเหมือนพวงองุ่นสีม่วง
แองเจเล่ยกองุ่นขึ้นมาอย่างระมัดระวังและแตะเบาๆบนองุ่นลูกหนึ่ง
องุ่นดูดซึมเข้านิ้วของเขาและเหลือเพียงผิวแห้ง
'ผลพันตาจะช่วยรักษาร่างกายของเจ้า กินวันละหนึ่งลูก เจ้าจะรู้สึกดี
ขึ้นหลังจากผ่านไปหนึ่งเดือนและเจ้าจะฟื้นตัวเต็มที่ภายในหนึ่งปี'
เฮนน์พูด 'ทำให้แน่ใจว่าเจ้าพักผ่อนเพียงพอก่อนที่จะทำอย่างอื่น เจ้า
คงไม่ได้ต้องการผลที่ตามมา'
'ข้าเข้าใจแล้ว' แองเจเล่พยักหน้า
'เอาล่ะ ตอนนี้ไปทำสมาธิได้แล้ว แม้ว่าเจ้าจะมีเทคนิคการทำสมาธิขั้น
สูงแต่มันก็ยังต้องใช้เวลาสักพักเพื่อให้จิตใจและร่างกายของเขาปรับตัว
เข้ากับมัน ทุกสิ่งทุกอย่างจะดีขึ้นภายในครึ่งปี ตอนนี้ข้าจะไปพักผ่อน
ก่อน' ดูเหมือนว่าเฮนน์หมดแรงหลังจากที่เฝ้าดูแองเจเล่ก้าวไปขั้นต่อไป
'ตกลง ไปพักผ่อนเถอะ ข้าสามารถทำส่วนที่เหลือได้ด้วยตัวเอง' แอง
เจเล่ตอบ
แองเจเล่ยืนข้างโต๊ะและวางพวงองุ่นลงแล้วเริ่มคิด
หลังจากผ่านไปหลายนาทีเขาก็สั่งซีโร่
'ตรวจสอบสภาพร่างกายของข้า'
มีจุดแสงสีดำจำนวนมากกะพริบข้างหน้าสายตาของเขาในขณะที่ชิ
ปรายงานกลับ
'สร้างงาน กำลังตรวจสอบ...'
หลังจากผ่านไปครึ่งนาทีผลก็แสดงในสายตาของเขา
[แองเจเล่ ริโอ ความแข็งแกร่ง 8.0 ความว่องไว 7.7 ความอึด 15.2 พลัง
จิต 75.1 มานา 57.2 ถึงขีดจำกัดของยีนแล้ว]
แองเจเล่ย่นคิ้ว
'พลังจิตของเขาเพิ่มถึง 75 แต่มานาของข้ายังตํ่ากว่า 60....ทำไมถึงเป็น
เช่นนี้ เจ้าสามารถวิเคราะห์ให้ข้าได้หรือไม่'
มีแถวข้อมูลสีนํ้าเงินกำลังเปลี่ยนแปลงในสายตาของเขาทุกๆวินาที มัน
ดูเหมือนนํ้าตกที่ไหลลงมา
หลังจากผ่านไปประมาณสิบนาทีข้อมูลก็ค่อยๆหยุดลง
แองเจเล่ตรวจสอบข้อมูลทั้งหมดและในที่สุดก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น ถ้าพลัง
จิตไม่เสถียรมานาของเขาก็จะไม่เพิ่มขึ้น
'แสดงข้อมูลทั้งหมดของข้าเกี่ยวกับรูปแบบพลังงาน ข้าต้องการสร้าง
แผนการรบใหม่' แองเจเล่สั่งในขณะที่เขากะพริบตา
'กำลังโหลดข้อมูล....กำลังวิเคราะห์...'
ข้อมูลรูปแบบพลังงานจะบอกแองเจเล่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขา
กับอนุภาคพลังงานต่างๆ
ร่างกายของแองเจเล่ได้รับผลกระทบจากแหวนของแรมโซด้า ส่วนใหญ่
เป็นเพราะเหตุนี้เขาจึงมีความสัมพันธ์กับอนุภาคไฟและลมสูง คาถา
ส่วนใหญ่ที่เขาเชี่ยวชาญและดัดแปลงในขณะนี้ก็อยู่ในสองประเภทนี้
อย่างไรก็ตามมันดูเหมือนว่าสายเลือดโบราณกำลังปรับเปลี่ยนร่างกาย
ของเขาอย่างช้าๆ เขาจำเป็นต้องตรวจสอบความสัมพันธ์ของเขากับ
อนุภาคพลังงานดังนั้นเขาจึงสามารถเลือกคาถาระดับสองที่ดีที่สุดกับ
เขาได้
มันใช้เวลาหลายนาทีก่อนที่ซีโร่จะรายงานกลับ
มีกราฟแท่งลอยอยู่ข้างหน้าสายตาของแองเจเล่
อนุภาคพลังงานธาตุที่มีความสัมพันธ์สูงสุดกับแองเจเล่ถูกแสดงไว้
ทางซ้ายสุดและความสัมพันธ์น้อยสุดถูกแสดงไว้ทางขวาสุด
แท่งเรืองแสงสีแดงแสดงถึงอนุภาคพลังงานไฟที่ยาวสุด
แท่งที่สองเป็นแท่งสีเงินที่เป็นอนุภาคพลังงานโลหะ
แท่งที่สามเป็นแทงสีโปร่งใสที่เป็นอนุภาคพลังงานภาพลวงตา
แท่งสุดท้ายเป็นสีเขียวซึ่งเป็นตัวแทนอนุภาคพลังงานลม
แองเจเล่ลังเลชั่วครู่และเริ่มคิด
'ดูเหมือนว่าการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับสายเลือดโบราณไม่ได้ส่งผล
ต่อความสัมพันธ์ของข้ากับอนุภาคพลังงาน....อนุภาคพลังงานภาพลวง
ตาและโลหะเป็นความสัมพันธ์ใหม่แต่พวกมันก็ยังน้อยกว่าไฟ'
ความสัมพันธ์ลมมาจากแหวนแต่มันดูเหมือนว่าเขาเกิดมาพร้อมกับ
ความสัมพันธ์ไฟและคาถาที่แข็งแกร่งที่สุดที่เขาสามารถร่ายได้อยู่ใน
ประเภทไฟ
'ดังนั้นหน้ากากแห่งปีกทมิฬจะช่วยบัพคาถาของข้าเป็นครั้งคราวและ
ในฐานะที่เป็นเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงมันก็จะช่วยข้าเพิ่ม
ความสัมพันธ์กับหนึ่งในสี่อนุภาคพลังงาน'
แองเจเล่ได้สังเกตเห็นปัญหาที่เกิดขึ้นแล้ว
สนามพลังจากเชี่ยวชาญโลหะสามารถช่วยเขาได้ทั้งการโจมตีและ
ป้องกันระหว่างการต่อสู้เขาคิดว่ามันเป็นคาถาพิเศษที่ทรงพลังแต่การ
ใช้มันเป็นเรื่องยากในทางปฏิบัติคาถาที่เน้นไปทางการโจมตีหรือการ
ป้องกันจะแข็งแกร่งกว่าสนามพลังที่เขามี
ทักษะโลหะช่วยเขาในการเริ่มต่อสู้และปกป้องร่างกายของเขา ตรา
ภาพลวงตาเป็นปัจจัยในการตัดสินผลของการต่อสู้
แองเจเล่ไม่ได้คิดมากเรื่องความสัมพันธ์กับอนุภาคพลังงานนักแต่
สถานการณ์ก็เปลี่ยนไป
เขาไม่ได้เกิดมาพร้อมกับความสัมพันธ์โลหะแต่มาจากเชี่ยวชาญโลหะ
ดูเหมือนว่าพลังของสนามพลังจะไม่แข็งแกร่งเหมือนที่เขาคิดตอนแรก
แต่ซีโร่ก็ได้ดัดแปลงคาถาพิเศษเพื่อทำให้มันแข็งแกร่งขึ้น แองเจเล่
สงสัยว่าคาถาไฟทั่วไปจะช่วยเขาในการต่อสู้มากขึ้นหรือไม่
'ข้าควรเพิ่มความสัมพันธ์ไฟและความอึดโดยใช้เทคนิคการทำสมาธิขั้น
สูงแทนหรือไม่'แองเจเล่ถูคางและขดริมฝีปาก
ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจได้หลังจากคิดไปครึ่งชั่วโมง เขาตัดสินใจที่จะเพิ่ม
ความสัมพันธ์กับอนุภาคพลังงานไฟ
แองเจเล่ได้ตัดสินใจผิดพลาดในขณะที่เลือกคาถาพิเศษก่อนหน้านี้
ดังนั้นครั้งนี้เขาจึงตัดสินใจให้รอบคอบมากขึ้น
เขาตรวจสอบข่ายป้องกันรอบบ้านและกลับไปที่ตรงกลางห้องยา
แองเจเล่นั่งไขว้ขาที่พื้นและเริ่มทำสมาธิ
เวลาได้ผ่านไป
หนึ่งชั่วโมงต่อมา
มีควันดำบางๆปรากฏบนใบหน้าของแองเจเล่
ควันดำขยับๆไปรอบๆปลดปล่อยคลื่นพลังงานออกมา
ควันดำได้หนาขึ้นเรื่อยๆเมื่อเวลาผ่านไป
จากนั้นมันก็เปลี่ยนเป็นหน้ากากสีดำแข็งและปกคลุมทั้งใบหน้าของ
แองเจเล่
หน้ากากนั้นเรียบง่าย มันไม่มีลวดลายหรือรูนที่ซับซ้อนบนหน้ากาก
ผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง
ทันใดนั้นก็มีจุดแสงสีแดงปรากฏระหว่างคิ้วของเขา
จุดสีแดงเปลี่ยนเป็นลูกไฟขนาดเล็กและมันก็ล้อมรอบไปด้วยแสงสีแดง
ไฟดับลงด้วยตัวเองหลังจากผ่านไปประมาณสิบนาที
แคร๊ก
หน้ากากดำแตกเป็นชิ้นๆนับไม่ถ้วนและไหลลงจากใบหน้าของแองเจเล่
หน้ากากที่แตกเปลี่ยนเป็นควันดำและหายไปในอากาศก่อนที่มันจะ
โดนพื้น
แองเจเล่ลืมตาและยกแขนขวาขึ้นร่ายคาถาลูกไฟเล็กช้าๆ
มีจุดแสงสีแดงนับไม่ถ้วนรวมอยู่บนฝ่ามือของแองเจเล่เหมือนหิ่งห้อย
มีลูกไฟก่อตัวอย่างรวดเร็ว
ลูกไฟมีขนาดเท่าหัวของมนุษย์ หลายวินาทีต่อมาลูกไฟก็หดลงและ
เปลี่ยนเป็นลูกปัดสีแดงขนาดเท่าวอลนัทลอยอยู่เหนือกลางฝ่ามือขวา
ของแองเจเล่
แองเจเล่มองไปที่ลูกไฟเล็กที่ดัดแปลงและสแกนมันโดยใช้ชิป
คาถาสามารถสร้างความเสียหายได้ประมาณ 40 หน่วยแต่มันก็ถึง
ขีดจำกัดแล้ว
มันเป็นจำนวนที่มากที่คาถาระดับหนึ่งทำได้
อย่างไรก็ตามจำนวนความเสียหายของคาถาได้เพิ่มขึ้นถึง 50 หลังจาก
ทำสมาธิ
'นี่คงเป็นผลลัพธ์ของความสัมพันธ์ไฟที่เพิ่มขึ้น' แองเจเล่ได้วิเคราะห์
เสร็จและจุดแสงสีนํ้าเงินก็หายไปในอากาศ
'แล้วคาถาระดับสองจะเป็นอย่างไร ตอนนี้ข้าอยู่ขั้นคริสตัลแล้ว ข้า
สามารถเรียนรู้คาถาระดับสองได้หนึ่งคาถาแต่ข้าไม่มีรูปแบบคาถาใดๆ
ในการครอบครอง ดูเหมือนว่าข้าต้องหาจากหอคอยพ่อมดมืดหรือ
เฮนน์' แองเจเล่กะพริบตาของเขา
วู้ดดดดด
ลูกปัดไฟเปลี่ยนเป็นจุดแสงสีแดงนับไม่ถ้วนและหายไปในอากาศ
อุณหภูมิในห้องสูงขึ้นหลายองศา
'เจ้าคิดจริงๆหรือว่านี่คือทั้งหมดที่หน้ากากดำสามารถทำได้' เสียงของ
เฮนน์ดังก้องอยู่ในหูของเขา
'ข้าคิดว่าท่านไปพักผ่อนแล้ว' แองเจเล่แปลกใจ
เฮนน์หัวเราะเยาะ 'ข้าบอกเจ้าแล้วว่าหน้ากากแห่งปีกทมิฬเป็นเทคนิค
การทำสมาธิขั้นสูงที่ยอดเยี่ยม เทคนิคนี้มีห้าขั้นตอน เจ้าเพิ่งเริ่มขั้นตอน
แรก เมื่อเจ้าเสร็จสิ้นขั้นตอนแรกเจ้าจะได้รับสนามพลังพิเศษเหมือนกับ
สิ่งที่มาจากคาถาพิเศษของเจ้าและเจ้าสามารถเพิ่มความสัมพันธ์
พลังงานได้อีกครั้ง อีกสี่ขั้นก็เช่นเดียวกัน เจ้าจะเพิ่มความสัมพันธ์ที่เจ้า
เลือกได้สองครั้งในแต่ละขั้น เมื่อมีขั้นสูงขึ้นความสัมพันธ์ที่เจ้าเลือกก็จะ
เพิ่มขึ้น'
แองเจเล่เริ่มสับสน
'มันเป็นไปได้อย่างไร เทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงนี้เกินความคาดหมาย
ของข้า....' เขาตอบ
'...เจ้าพลาดจุดนี้' เฮนน์อธิบาย 'เจ้าจะถึงระดับสามถ้าเจ้าสามารถ
สำเร็จขั้นที่สามในสามร้อยปีและเจ้าก็จะได้รับพิจารณาว่าเป็นอัจฉริยะ
เด็กน้อย เจ้าต้องมีระดับพลังจิตที่สูงเพื่อฝึกเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูง
และเทคนิคก็อาจจะเพิ่มโอกาสในการก้าวไปสู่ระดับต่อไป นั่นเป็น
เหตุผลว่าทำไมในทวีปกลางจึงมีพ่อมดมากกว่าพื้นที่อื่น เทคนิคการทำ
สมาธิที่ดีที่สุดสามารถเพิ่มโอกาสได้ครึ่งหนึ่ง!'
'อะไร เพียงครึ่งเดียวหรือ'
'เจ้าจะรู้อะไร....ยิ่งระดับของพ่อมดสูงขึ้นเท่าไหร่ความคืบหน้าก็จะยาก
ขึ้นเท่านั้น ถ้าเจ้าล้มเหลวในการก้าวไปสู่ระดับต่อไปมันก็จะทำให้เจ้าใช้
ทรัพยากรจำนวนมากเพื่อซ่อมแซมร่างกายของเจ้า อริสม่าเป็นผู้ช่วย
สติกม่าในตอนนี้แต่ข้าคิดว่าเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงของเธอก็อยู่ใน
ระดับเดียวกับที่ข้าให้เจ้าเว้นแต่พวกเขาจะตัดสินใจใช้วิธีพิเศษ
บางอย่าง.....แต่มันก็ยังมีผลข้างเคียง'
แองเจเล่ย่นหน้าผาก
'ท่านจะบอกว่าเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงจะช่วยพ่อมดในการก้าวไปสู่
ระดับต่อไปและนั่นเป็นวิธีที่พ่อมดในทวีปกลางก้าวหน้าหรือ'
'ใช่ เจ้าพูดถูก' เฮนน์ยืนยันคำสันนิษฐานของแองเจเล่ 'พ่อมดใน
ภูมิภาคอื่นต้องเสียทรัพยากรจำนวนมากแต่เรามีทิศทางที่ชัดเจน นั่น
คือความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุด'
ตอนที่ 287: การพบกัน (2)
แปลนิยาย.วันพฤหัสบดีที่ 8 มีนาคม 2018
'ท่านทำอย่างไรถึงทำให้เทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงอยู่ในทวีปกลางได้'
'มีคนที่ขายเทคนิคเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงที่อ่อนแอให้แก่คนอื่น พวก
เขารู้วิธีหลีกเลี่ยงการเซ็นสัญญาแต่จำนวนก็มีเพียงเล็กน้อย มีเพียงพ่อ
มดที่แข็งแกร่งที่สุดและรวยที่สุดในพื้นที่อื่นที่อาจจะเข้าถึงเทคนิค
เหล่านั้นได้ นอกจากนี้ก็ไม่ใช่พ่อมดทุกคนที่เข้าใจเทคนิคมิฉะนั้นมันก็
จะต้องมีพ่อมดระดับสูงมากกว่านี้บนดินแดนนี้'
'ทำไมมันถึงยากขนาดนั้น ข้าประสบความสำเร็จในการลองครั้งแรก'
แองเจเล่สงสัย
'ไม่มีใครรู้ พ่อมดได้ใช้เวลาหลายปีในการเรียนรู้พื้นฐานของเทคนิคการ
ทำสมาธิขั้นสูงแต่ก็แทบจะไม่ได้ผลลัพธ์ที่ถูกต้อง เทคนิคการทำสมาธิ
ขั้นสูงสืบทอดจากพ่อมดโบราณที่พบเทคนิคเหล่านี้ในดินแดนอื่น'
เฮนน์อธิบาย
'ดินแดนอื่นหรือ ท่านรู้เรื่องดินแดนฝันร้ายด้วยหรือ อย่าบอกข้านะว่า
พ่อมดในทวีปกลางค้นพบวิธีเปิดใช้งานหินพิภพแล้ว...' แองเจเล่ตกใจ
'ดินแดนฝันร้ายเป็นเพียงหนึ่งในดินแดนเหล่านั้น ข้าไม่รู้ว่ามีพ่อมดใน
ทวีปกลางที่สามารถเข้าดินแดนอื่นได้ไหมแต่พวกเขารู้วิธีใช้หินพิภพ
เพื่อสื่อสารกับสายพันธุ์ที่อาศัยในดินแดนนั้นสายพันธุ์ที่มีชาญฉลาด
ในดินแดนอื่นมีความแข็งแกร่งและลึกลับดินแดนฝันร้ายค่อนข้าง
ปลอดภัยเมื่อเทียบกับดินแดนอื่นแต่ตำนานบอกว่าสิ่งมีชีวิตที่นั่นจะกิน
ดวงวิญญาณของเจ้าสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญคำสาปที่
แข็งแกร่งคำสาปจะฆ่าทั้งตระกูลพ่อมดถ้าหากไม่แก้คำสาป'เฮนน์พูด
ต่อ
'นอกจากนี้ยังมีดินแดนว่างเปล่าและดินแดนโกลาหลอย่าแม้แต่จะ
ทดสอบโชคของเจ้าในดินแดนเหล่านั้น มีเพียงพ่อมดมืดที่ไม่อยากมี
ชีวิตที่พยายามลอง'
แองเจเล่ฟังคำพูดของเฮนน์เงียบๆและรู้สึกโล่งใจว่าเขาไม่ได้อยู่ใน
ดินแดนฝันร้ายนานเกินไป
'ยังไงก็ตาม มันยังเร็วเกินไปที่จะพูดเรื่องนี้กับเจ้าข้าจะบอกเจ้าเรื่องนี้
มากขึ้นเมื่อถึงเวลา'เฮนน์ตัดสินใจที่จะจบหัวข้อ
'ท่านเฮนน์ข้าเพิ่งถึงขั้นคริสตัลท่านให้คาถาระดับสองประเภทไฟกับ
ข้าได้ไหม'แองเจเล่พูด
'ฮ่าๆเด็กน้อยเจ้าจำได้ไหมว่าพื้นฐานของโลกพ่อมดคืออะไรเราต้อง
แลกเปลี่ยนกันถ้าเจ้าต้องการอะไรจากข้า'เฮนน์หัวเราะเบาๆ
'ข้าเข้าใจแล้ว....ครั้งนี้ท่านต้องการให้ข้าทำอะไร' แองเจเล่ยักไหล่
คำพูดของเฮนน์อยู่ในความคาดหมายของเขา เธอจะไม่ช่วยแองเจเล่อ
ย่างไร้เหตุผล
'หาแม่มดที่ชื่อวิเวียน เฟนเรอร์ให้ข้า ถ้าข้าเข้าใจไม่ผิดเธอน่าจะยังเป็น
สมาชิกของหัตถ์ธาตุอยู่ ไปหาเธอและข้าจะมอบรูปแบบคาถาที่เจ้า
ต้องการ'
'เอาล่ะ ข้าจะมองหาเธอหลังจากที่ข้าไปถึงอาณาเขตขององค์กรแต่มัน
ต้องใช้เวลา...ท่านมอบคาถาระดับสองให้ข้าก่อนไม่ได้หรือ' แองเจเล่ขด
ริมฝีปาก 'ข้าเพิ่งตระหนักว่าข้าสามารถขอรูปแบบได้หลังจากที่ข้าไปถึง
ที่นั่น'
'เจ้าเป็นสมาชิกหัวกะทิของหอคอยพ่อมดมืดและเป็นผู้เชี่ยวชาญยาที่มี
พรสวรรค์ ข้าคิดว่าพวกเขาจะอนุญาตให้เจ้าเข้าถึงรูปแบบคาถาระดับ
สองธรรมดา อย่างไรก็ตามข้ามีแบบที่ดัดแปลงแล้วอยู่และความ
เสียหายของมันเพิ่มเป็นสองเท่า มันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเจ้า'
เฮนน์หัวเราะเยาะ
'ท่านกำลังจะบอกข้าว่าหัตถ์ธาตุและหอคอยพ่อมดมืดไม่มีรูปแบบ
คาถาชุดดัดแปลงหรือ' แองเจเล่ถาม
'พวกเขามีแต่มันก็ต้องมีค่าใช้จ่าย เจ้าต้องเซ็นสัญญาและทิ้งส่วนหนึ่ง
ของดวงวิญญาณของเจ้าให้กับองค์กร' เฮนน์อธิบายอย่างช้าๆ
แองเจเล่หรี่ตาและตอบหลังจากที่คิดหลายวินาที
'เอาล่ะ ท่านชนะ'
'รอจนกว่าพลังจิตของเจ้าจะเสถียรอีกครั้ง ก่อนอื่นเจ้าต้องเรียนรู้เรื่อง
เมืองนี้ให้มากขึ้น' เฮนน์แนะนำ
'ท่านพูดถูก' แองเจเล่พยักหน้าเล็กน้อย
*****************************
ห้าวันต่อมา
มันเป็นวันที่แดดจัด
มีเมฆไม่มากนักที่ลอยอยู่ในท้องฟ้าสีนํ้าเงินที่ไม่มีที่สิ้นสุด แสงแดดสี
ทองที่แทบจะทำให้มองไม่เห็นได้ส่องลงมาบนผิวของพื้นดิน
ด้านซ้ายของหอคอยเหล็กดำมีถนนที่วุ่นวายที่เต็มไปด้วยร้านอาหาร
มากมาย
ถนนแออัด คนในท้องถิ่นสวมกระโปรงหนังสั้นและเกราะหนังที่ไม่มีแขน
เสื้อ มีเหงื่อหยดลงมาจากคางของพวกเขาในขณะที่พวกเขาเถียงกับ
ผู้ขาย
ชุดหนังที่มีสีสันของพวกเขากำลังแวววาวในแสงแดด
มีร้านกาแฟหลายร้านบนถนน ส่วนใหญ่เป็นป้ายหินสีขาวและลูกค้า
ของพวกเขาก็ยังเยาว์
ภายในร้านกาแฟร้านหนึ่งที่มีชายผมสั้นสีดำนั่งอยู่ข้างโต๊ะ เขาสวมชุด
คลุมยาวสีขาว เก้าอี้อีกสามตัวว่างเปล่า
ชายคนนี้กำลังจิบกาแฟผสมดอกไม้จากถ้วยเล็กๆ ใบหน้าของเขาซีด
และเขามีสีหน้าเย็นชา มีมีดสีดำผูกอยู่ข้างเข็มขัดของเขาที่ดูสะดุดตา
ชายคนนี้นั่งอยู่เงียบๆเพียงลำพังในขณะที่มองออกไปนอกหน้าต่าง
ทางซ้าย
ลูกค้าหนุ่มสาวส่วนใหญ่อยู่ในร้านไม่ถึงห้านาทีและบางคนก็รอเพื่อน
มา
มีลูกค้าหลายคนที่มาและจากไปแต่ชายผมดำเพียงแค่รออยู่ข้างหน้า
ต่างอย่างอดทนขณะที่มองผู้คนที่ผ่านไปมา
เจ้าของร้านและพนักงานเสิร์ฟในร้านกำลังเดาว่าชายคนนี้กำลังรออะไร
อยู่
หลายชั่วโมงผ่านไป แสงแดดสีทองได้เปลี่ยนเป็นสีส้มซึ่งส่องลงบน
ใบหน้าของชายคนนี้
สีของกาแฟในถ้วยเข้มขึ้น
แอ๊ดดด
ประตูแก้วของร้านถูกเปิดอีกครั้ง
"วันนี้ถึงรอบของข้าที่จะต้องจ่าย บอกข้ามาว่าเจ้าต้องการอะไร!" มี
หญิงสาวผมสั้นสีเหลืองเข้าร้าน มีหญิงสาวอีกสองคนตามมาจากข้าง
หลัง
ทั้งสามคนเดินเข้าร้านในขณะที่พวกเธอคุยกันและมีชายร่างสูงชุดคลุม
สีเทาก้าวเข้าไปในประตูด้วยเช่นกัน ใบหน้าของเขาถูกปิดด้วยฮู้ด
ชายคนนี้มุ่งตรงไปที่โต๊ะข้างหน้าต่าง
เขาดึงเก้าอี้สีขาวออกมาและค่อยๆนั่งลง
"เจ้ามาเร็ว" ชายคนนี้ดึงฮู้ดลงเผยให้เห็นรอยยิ้มที่มั่นใจบนใบหน้าของ
เขา
ชายคนนี้มีผมยาวสีนํ้าตาลและใบหน้าของเขาก็ดูธรรมดา ดวงตาของ
เขาล้อมรอบไปด้วยแสงสีทองและมีกลิ่นอายที่ลึกลับรอบตัวเขา
"กรีน เจ้ามาสาย" ชายผมสีดำจิบกาแฟจากถ้วยและพูดอย่างใจเย็น
"ข้ามาถึงตรงเวลา สติกม่า ตระกูลของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง" แองเจเล่สั่ง
กาแฟผลไม้และมองไปที่สติกม่า
"ไม่เลว ไม่มีใครรู้ว่าข้าเป็นพ่อมดทางการ พวกเขาคิดว่าข้ายังเป็นพ่อ
มดฝึกหัดขั้นสาม" สติกม่าส่ายหัวเล็กน้อย "น้องสาวของข้าเป็นพ่อมด
ทางการแล้วและเธอจะถึงขั้นแก๊สในเร็วๆนี้ ด้วยเหตุบางอย่างตระกูล
ของข้าไม่ได้ให้ทรัพยากรมากมายกับเธอในขณะที่ข้าไม่อยู่"
"แล้วทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่เจ้าวางไว้ไหม"
"มันเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง" สติกม่ามีสีหน้านิ่งเฉย "ผู้คนกลัวสิ่ง
ที่พวกเขาไม่คุ้นเคย น้องสาวของข้าทำทุกอย่างให้ข้าหลังจากที่ข้า
กลับไปที่ตระกูลและเพื่อนที่ดีที่สุดของข้าเธอก็ร้องไห้ในขณะที่เราพบ
กันอีกครั้ง นี่เป็นชีวิตที่ข้าต้องการ....บางครั้งข้าก็สงสัยว่าข้าไม่ควรบอก
ความจริงกับพวกเขา"
"สนุกกับมันในขณะที่เจ้าสามารถทำได้ อาจารย์จะไม่ปล่อยให้เจ้าทำ
อย่างนั้น" แองเจเล่มองไปที่สติกม่าและสแกนเขาโดยใช้ซีโร่
"ตอนนี้เจ้าใกล้ถึงขั้นคริสตัลแล้วขอแสดงความยินดีด้วย" เขาหรี่ตา
"มันมีผลข้างเคียง" สติกม่ากัดริมฝีปากและจิบกาแฟ
แอ๊ดด
ประตูเปิดอีกครั้ง
มีผู้ชายและผู้หญิงก้าวเข้ามาในร้าน ทั้งสองคนสวมชุดสีขาว
ผู้ชายมีผมสีบลอนด์เรียบและใบหน้าของเขาก็หล่อเหลา ผู้หญิงดูมี
ความมั่นใจและงดงาม ผมของเธอเป็นทรงหางม้ายาวสีดำ
พวกเขามองไปรอบๆและพบคนสองคนข้างหน้าต่าง
"พวกเขามาแล้ว" สติกม่าลุกขึ้นยืนและยิ้ม "ทุกคนมาอยู่ที่นี่แล้ว"
"ข้าต้องการพูดกับพวกเจ้าก่อนที่ข้าจะจากไปแล้วทันใดนั้นข้าก็ได้รับ
ข้อความของสติกม่า ฮ่าๆ" ฮิคาริพูดก่อน
ชายผมบลอนด์ที่หล่อเหลาเป็นเรย์ไลน์
พ่อมดทั้งสี่คนนั่งข้างโต๊ะ
ฮิคาริมองไปที่แองเจเล่และยิ้ม "กรีน เจ้าอาจจะยังไม่รู้แต่เรย์ไลน์ได้เข้า
ร่วมสมาคมพ่อมดแล้วและได้รับการส่งเสริมจากหัวหน้าเพราะ
ความสามารถของเขา"
"สมาคมพ่อมดหรือ ข้าได้ยินว่าพวกเขาจะรับเพียงพ่อมดที่เก่งที่สุดและ
มีพรสวรรค์ที่สุดเท่านั้น" แองเจเล่ประหลาดใจเล็กน้อย สมาคมพ่อมด
อยู่ในระดับเดียวกันกับหอคอยพ่อมดมืด
"มันไม่ดีเหมือนข่าวลือแต่มันก็มีคุณสมบัติพิเศษบางอย่าง" เรย์ไลน์ส่าย
หัว
"สมาคมพ่อมดเป็นทางเลือกที่ดีในทวีปกลาง ถ้าพวกเขาส่งเจ้าไปที่
สำนักงานใหญ่ของพวกเขาเจ้าก็อาจจะกลายเป็นหัวหน้าสาขา เจ้ามี
อนาคตที่สดใสรออยู่" สติกม่าประหลาดใจ "ฮิคาริ องค์กรไหนที่เจ้าเข้า
ร่วม"
ฮิคาริหัวเราะเบาๆ "ข้าเข้าร่วมสถาบันผู้เชี่ยวชาญยา ตอนนี้
สถานการณ์มีความซับซ้อน ข้าอาจจะย้ายไปอยู่ในพื้นที่มัลเท็นไรว์ใน
เร็วๆนี้ ข้าเพิ่งก้าวสู่ขั้นคริสตัลเมื่อหลายวันก่อนและยังต้องใช้เวลาใน
การทำให้พลังจิตของข้าเสถียร ตอนนี้ข้าเป็นหัวหน้าพัฒนาสำหรับยา
พิเศษและตอนนี้เพื่อนของข้าก็ยังรอข้าอยู่บนถนน"
"ดีใจที่เห็นพวกเจ้าทุกคนไปได้ดี สถาบันของผู้เชี่ยวชาญยาอ่อนแอกว่า
สมาคมพ่อมดแต่ข้าได้ยินมาว่ามีเพียงหัวกะทิเท่านั้นที่ถูกส่งไปยังพื้นที่
มัลเท็นไรว์ ฮิคาริ ข้าคิดว่าเจ้ากำลังซ่อนอะไรบางอย่างจากเรา" สติกม่า
ยิ้ม
"ไม่เอาน่า" ฮิคาริส่ายหัว "ข้าได้ทำผิดพลาดครั้งใหญ่ในหอคอยหกวง
แหวนเพราะข้าใช้เวลากับการวิจัยของข้ามากเกินไป ข้าจะไม่ปล่อยให้
มันเกิดขึ้นอีกครั้ง"
ตอนที่ 288: แต่งงาน (1)
แปลนิยาย.วันพฤหัสบดีที่ 8 มีนาคม 2018
"กรีน แล้วเจ้าล่ะ" ฮิคาริมองไปที่แองเจเล่ด้วยความอยากรู้ "ทักษะการ
ทำยาของเจ้าดีกว่าข้า เจ้าสามารถเข้าร่วมสถาบันได้ถ้าเจ้าต้องการ"
แองเจเล่ส่ายหัว "ข้าได้ตราหัตถ์ธาตุมาหนึ่งอัน ข้าจะมุ่งหน้าไปที่
สถานที่ของมันในไม่ช้านี้"
"หัตถ์ธาตุ...เลือกได้ดี! มันเป็นหนึ่งในสามองค์กรพ่อมดที่แข็งแกร่งที่สุด
ในพื้นที่ทาร์รี่ไรว์กรีน เจ้าเป็นพ่อมดที่แข็งแกร่งและมีพรสวรรค์อนาคต
ของเจ้าสดใส"ฮิคาริพยักหน้า"เราควรจะติดต่อกัน เรามาจากสถานที่
เดียวกันและเราก็รอดมาด้วยกัน ข้าจะไปที่นั่นถ้าเจ้าต้องการความ
ช่วยเหลือ"
"นั่นคือเหตุผลที่เรามาที่นี่เราทุกคนมีเป้าหมายของตัวเองข้ามั่นใจว่า
ในอนาคตเราจะประสบความสำเร็จเราควรติดต่อกันเมื่อจำเป็นและ
ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน" สติกม่ายิ้ม
เรย์ไลน์และแองเจเล่พยักหน้าโดยไม่ลังเล
"แต่..." ฮิคาริลังเลชั่วครู่ "เจ้ารู้หรือไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับมอร์ริสซ่า ทำไม
เธอถึงไม่มาที่นี่"
"ข้ารู้" เรย์ไลน์เปิดปาก "เธอได้ไปพื้นที่ห่างไกลและได้รับบาดเจ็บอย่าง
รุนแรงเมื่อเธอกลับมาที่เมืองระดับพลังจิตของเธอลดลงมาก...และเธอ
ใช้เวลานานในการฟื้นฟูที่บ้านของเธอ ข้าได้ยินว่าเธอกำลังจะแต่งงาน
กับพ่อมดบางคน ข้าชวนเธอมาแต่เธอปฏิเสธคำเชิญของข้า"
พ่อมดทั้งสามคนตกใจเมื่อฟัง
"บางทีมันอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่าสำหรับเธอ"ฮิคาริจ้องไปที่แอง
เจเล่และสติกม่า"แม้ว่าเธอจะไม่ได้รับบาดเจ็บเธอก็ไม่สามารถก้าวไปสู่
ระดับต่อไปได้ในเร็วๆนี้และเจ้าทั้งสองคน ข้าจะไม่ถามว่ามันเกิดอะไร
ขึ้นกันแน่ในเมืองหมอกขาว"
ฮิคาริรู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับสติกม่าและแองเจเล่หลังจากที่ออกจาก
เมืองหมอกขาว ระดับพลังจิตของสติกม่าเพิ่มขึ้นอย่างมากและเขาก็ดู
มั่นใจกว่าเดิม
สติกม่าเงียบหลายวินาทีและถาม "งานแต่งงานของมอร์ริสซ่าเริ่ม
เมื่อไหร่"
"สัปดาห์หน้า" เรย์ไลน์ตอบเสียงเบา "เธอเชิญเราไปร่วมงานแต่ง
เนื่องจากเรายังเป็นเพื่อนกันแต่เธอไม่ได้ต้องการให้เราคุยกับคู่หมั้นของ
เธอมากเกินไป มอร์ริสซ่าโกหกเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับเธอ ข้า
คิดว่าเราควรช่วยเธอรักษาความลับนี้ไว้"
"แล้วเราจะไปใช่ไหม" ฮิคาริสงสัย
แองเจเล่และสติกม่าพยักหน้า
"สติกม่า บอกให้เรารู้ถ้าเจ้าต้องการความช่วยเหลือเรื่องตระกูลของเจ้า
ข้าจะดูว่าข้าทำอะไรได้บ้าง" ฮิคาริพูดเสริมด้วยเสียงเบา
"ใช่" เรย์ไลน์พยักหน้าเล็กน้อย
"ใช่ เพียงแค่พูดกับเรา" แองเจเล่มองไปที่สติกม่า
"ขอบคุณ ข้าจะติดต่อพวกเจ้าเมื่อข้ามีปัญหาที่ต้องการให้ช่วยจริงๆ"
สติกม่าส่ายหัว "พ่อมดที่แข็งแกร่งที่สุดในตระกูลของข้าเป็นหัวหน้า
ตระกูล พ่อของข้าและผู้อาวุโส พวกเขาทุกคนเป็นพ่อมดระดับสอง ข้า
จะรอจนกว่าข้าจะถึงระดับสอง" ดูเหมือนว่าพ่อมดระดับสองไม่ใช่เรื่อง
ใหญ่สำหรับเขา "เอาล่ะ ตอนนี้ข้าต้องไปก่อนมิฉะนั้นน้องสาวของข้าจะ
โกรธ เราสามารถติดต่อหากันได้ผ่านเสาสัญญาณโอเบลิสก์"
"ตกลง"
แองเจเล่ตอบเสียงเบา
"ข้าจะเชิญพวกเจ้าไปที่อาณาเขตของตระกูลของข้าเมื่อเวลานั้นมาถึง"
สติกม่าลุกขึ้นยืนแล้วออกจากร้านกาแฟ
พ่อมดทั้งสามคนรู้ว่าสติกม่าจะแย่งตำแหน่งหัวหน้าตระกูลโดยใช้กำลัง
ในอนาคตและพวกเขาก็ตัดสินใจที่จะช่วยเหลือ
"ข้าจะไปด้วยเช่นกัน" ฮิคาริลุกขึ้นยืน "สมาชิกของสมาคมข้ายัง..." มีจุด
แสงสีเขียวกะพริบบนหลังมือขวาของเธอก่อนที่เธอจะพูดจบ
ฮิคาริยักไหล่ "พวกเขาส่งข้อความหาข้าอีกครั้ง" เธอแตะเบาๆที่หลังเล็บ
ที่กำลังเรืองแสงของเธอ
ข้อความถูกส่งไปยังหูของพ่อมดสามคนผ่านอนุภาคพลังงาน
"ท่านฮิคาริ ท่านอยู่ไหน เราต้องเตรียมตัวทดสอบระยะของยา โปรด
รายงานกลับทันทีมิฉะนั้นพ่อมดมาเรียนจะถามเราอีกครั้ง...."
แองเจเล่และเรย์ไลน์หัวเราะเบาๆหลังจากฟังข้อความ
"เห็นไหม ข้าไม่ได้โกหก หัวหน้าสาขาให้ความสำคัญกับข้าอย่างมาก
กับโครงการที่ข้ากำลังทำ ทุกวันนี้ข้ายุ่งมาก" ฮิคาริส่ายหัว
"เอาล่ะ อย่าปล่อยให้พวกเขารอ ข้ายังต้องการพูดกับเรย์ไลน์"
"ท่านฮิคาริ ท่านกำลังพูดกับเพื่อนของท่านหรือ ข้าขอโทษด้วยถ้าข้าไป
ขัดจังหวะการสนทนาของท่าน! ข้าขอโทษ!" มีอีกข้อความส่งผ่านรูน
สื่อสารของฮิคาริ
"ข้าเสร็จแล้ว ข้าจะรีบไปที่นั่น รออยู่ที่นั่นแหละ" ฮิคาริรีบตอบ
เธอปิดการใช้งานรูนสื่อสารและโบกมือให้พ่อมดทั้งสองที่ยังนั่งอยู่
"แล้วเจอกัน"
"ลาก่อน"
"ลาก่อน ไว้พูดกันใหม่"
เรย์ไลน์และแองเจเล่บอกลาฮิคาริ
พวกเขาเฝ้าดูฮิคาริออกจากร้านกาแฟ
แองเจเล่และเรย์ไลน์เป็นเพียงพ่อมดสองคนที่ยังอยู่ที่โต๊ะ
รูนสื่อสารที่กำลังเรืองแสงของฮิคาริดึงดูดลูกค้าและเจ้าของร้าน มีวัยรุ่น
หลายคนจ้องมาที่พวกเขาและคาดเดาว่าพวกเขาเป็นใคร
สถานที่นี้เริ่มดังขึ้นในขณะที่ทุกคนกำลังคุยเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น
เจ้าของร้านเป็นชายชราหัวล้าน เขาบอกให้พนักงานเสิร์ฟสาวสวยสอง
คนมาตรวจสอบลูกค้าที่ลึกลับทั้งสองคนข้างหน้าต่าง
"นายท่าน ท่านต้องการอย่างอื่นอีกหรือไม่" พนักงานเสิร์ฟคนซ้ายอายุ
ประมาณ 18 ปีและคนขวาอายุประมาณ 20 ปี พวกเธอสวมกระโปรง
สั้นสีขาวและเสียงของพวกเขาก็หวาน หญิงสาวทั้งสองคนยังเยาว์และ
น่าดึงดูด
"ชาเขียวสองถ้วย" เรย์ไลน์วางเหรียญเงินที่แกะสลักเป็นภาพของชาย
ชราผมยาว
ขอบหยาบของเหรียญเงินสะท้อนแสงแดด
"ได้ค่ะ ข้าจะนำชามาให้ท่านให้เร็วที่สุด" พนักงานเสิร์ฟสองคนหยิบ
เหรียญขึ้นไปสองเหรียญและกลับไปที่เคาน์เตอร์ด้วยความตื่นเต้น
บริกรและพนักงานเสิร์ฟคนอื่นเดินไปหาหญิงสาวสองคนและเริ่มถาม
คำถาม บทสนทนาของพวกเธอทำให้สถานที่นี้ดังขึ้น
"น่าสนใจ ข้าคิดว่าพ่อมดไม่ได้หายากที่นี่...." แองเจเล่คว้าถ้วยและจิบ
กาแฟผลไม้ มันหวานและเปรี้ยว มันมีรสขมเล็กน้อย
"กาแฟเปรี้ยวเกินไปหน่อย" เขาวางถ้วยลง
"ทำไมเจ้าถึงเลือกหัตถ์ธาตุ องค์กรนั้นไม่ดีพอสำหรับเจ้า เจ้าควรเลือกที่
ใหญ่กว่านี้" เรย์ไลน์มองไปที่แองเจเล่
"ข้าได้ทำข้อตกลงกับใครบางคนไว้" แองเจเล่ขดริมฝีปาก "เจ้าคิดว่าเรา
ทุกคนจะถึงระดับสองหรือ"
"ข้าเชื่อว่ามีโอกาสสูง" เรย์ไลน์ตอบอย่างรวดเร็ว
"ข้าคิดว่าถ้าเราพบกันอีกครั้งหลังจากผ่านไป 50 ปีเราจะยังเป็นคน
เดียวกันกับที่เราอยู่ตอนนี้หรือ" แองเจเล่ขดริมฝีปากเป็นรอยยิ้ม
"ฮิคาริและข้าจะไม่เปลี่ยน ข้าไม่แน่ใจเรื่องเจ้าและสติกม่า" เรย์ไลน์เอน
ตัวไปทางหน้าต่างและมองไปข้างนอก "เช่นเดียวกันกับมอร์ริสซ่า ไม่มี
ใครสามารถทำนายอนาคตได้ เราทำได้เพียงก้าวไปข้างหน้าและหวังว่า
มันจะดีที่สุดเท่านั้น"
"เจ้าไม่คิดในทางที่ดีมากเกินไปหรือ" แองเจเล่ส่ายหัว "สติกม่าจะก้าวไป
ถึงระดับสองได้โดยไม่มีปัญหา อย่าถามข้า ข้าแค่รู้"
"เจ้าจะถึงระดับสองด้วยเช่นกัน" เรย์ไลน์สบตาแองเจเล่ "ทุกคนมี
ความลับของตัวเอง เจ้า ข้า ฮิคาริและสติกม่า ทุกคนมีความลับ การ
ก้าวไปถึงระดับสองและได้รับเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงควรเป็นสิ่ง
สำคัญของข้าข้าเชื่อว่าพ่อมดระดับสองจะได้รับการยอมรับจากองค์กร
ขนาดใหญ่ส่วนใหญ่ในทวีปกลาง"
"ข้าเข้าใจความคืบหน้าของเจ้าเป็นอย่างไร"แองเจเล่พยักหน้า
"ข้ายังเตรียมตัวสำหรับขั้นต่อไปข้ากำลังมองหาวงพลังงานพิเศษที่จะ
ช่วยให้ข้าก้าวไปสู่ระดับต่อไปข้าได้ตัดสินใจที่จะยอมรับภารกิจจาก
สมาคมและแลกเปลี่ยนทรัพยากรที่ข้าต้องการ" เรย์ไลน์ตอบเสียงเบา
แองเจเล่ไม่ได้พูดอะไรเขาได้ตรวจสอบกับเฮนน์ก่อนที่เขาจะมาที่ร้าน
และรู้ว่าเรย์ไลน์กำลังเดินทางไปในเส้นทางเดียวกันกับพ่อมดคนอื่น เรย์
ไลน์ต้องการทรัพยากรมากมายเพื่อช่วยเขาเพิ่มระดับพลังจิตเพื่อให้เขา
ก้าวไปสู่ระดับต่อไป
นั่นคือสิ่งที่พ่อมดส่วนใหญ่ทำ
พ่อมดในพื้นที่อื่นอาศัยแหล่งทรัพยากรที่หายากเพียงอย่างเดียวแต่พ่อ
มดในทวีปกลางมีทิศทางที่ชัดเจนและเรย์ไลน์ก็อาจจะพบสิ่งที่เขา
ต้องการแล้ว
"เจ้ารู้หรือไม่ว่าเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงเทคนิคไหนที่ดีที่สุดกับเจ้า
สมาคมพ่อมดแข็งแกร่งแต่ข้าคิดว่าพวกเขาจะไม่มอบเทคนิคที่ดีที่สุดที่
พวกเขามี"แองเจเล่สอบถาม
"ข้ารู้ว่าข้าควรทำอะไรแต่ข้าต้องจบความท้าทายทั้งหมดที่ได้รับจาก
สมาคมก่อน มันจะต้องใช้เวลาสักพัก"
"เจ้าควรจะไม่เป็นไร คิดให้ดีก่อนที่เจ้าจะตัดสินใจเรื่องสำคัญใดๆ" แอง
เจเล่รู้ว่าเรย์ไลน์มีความสามารถ เขาถูกเรียกว่าพ่อมดที่สมบูรณ์แบบ
ของรุ่นใหม่ในหอคอยหกวงแหวนและเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงจะช่วย
เขาให้ไปอยู่ในระดับที่ต่างออกไป
พวกเขาออกจากร้านกาแฟพร้อมกันหลังจากที่จบบทสนทนา
*************************
"พี่ของข้าอยู่ไหน"
ภายในคฤหาสน์สีขาวนอกเมืองมีหญิงสาวที่ดูเหนื่อยสวมชุดหนังสีแดง
เดินเข้าไปในห้องทำงาน
หญิงสาวมีผมยาวสีดำพาดอยู่เหนือไหล่ของเธอ เธอจับไม้เท้าสีขาวที่มี
มรกตด้วยมือขวา
มีสาวสวยอีกคนยืนอยู่ข้างตู้หนังสือกำลังอ่านหนังสือเล่มหนาที่มีขอบสี
ทองที่ปก เธอสวมเสื้อไหมสีขาวและกางเกงยีนสีฟ้า
"สติกม่าไม่ได้อยู่ที่นี่ เขาจะมาห้องนี้หลังจากที่เขากลับมา" หญิงสาวชุด
ขาวยักไหล่
"พี่ไม่เคยชอบการเรียนและการทำสมาธิเมื่อพี่ยังเด็ก....แต่ตอนนี้พี่โต
เป็นผู้ใหญ่แล้ว" หญิงชุดแดงถูขมับของเธอและถอนหายใจ "พี่จะไม่มี
วันทำลายขีดจำกัดถ้าพี่ไม่ใส่ใจมากขึ้น ข้าต้องลงโทษพี่เมื่อพี่กลับมา!"
ตอนที่ 289: แต่งงาน (2)
แปลนิยาย.วันศุกร์ที่ 9 มีนาคม 2018
"เดลล่าอย่ากังวลเรื่องนี้มากนัก ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับสติกม่าแต่ข้า
มองเห็นได้ว่าตอนนี้เขาเปลี่ยนไป เขาดูมั่นใจมากขึ้น" หญิงชุดขาวพูด
หญิงสาวในชุดแดงชื่อเดลล่า เธอเดินไปที่หน้าต่างและยืนข้างหญิงชุด
ขาวแล้วมองออกไปข้างนอก
มีหัวแถวของอัศวินใส่ชุดเกราะหนักสีดำพาเพื่อนชายหนุ่มที่หล่อเหลา
ออกจากคฤหาสน์
ผมของชายคนนี้นุ่มและเรียบเนียนจนสะท้อนแสงแดดสีทอง
เขาบอกลาขุนนางหญิงวัยกลางคนข้างประตูด้วยรอยยิ้มที่สุภาพ
"นั่นฟิลิปใช่ไหม เขามาที่นี่เพื่อมาหาเจ้า" หญิงชุดขาวถามขณะที่เฝ้าดู
ฉาก
"ใช่....เขาจัดยากยาก" เดลล่ายักไหล่ "ชายคนนี้เหมือนกาวเหนียวที่ยาก
ที่จะจัดการ มันเป็นเวลาหลายปีแล้วแต่เขาก็ยังไม่ทำให้ข้าประทับใจ..."
"อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้เที่ยวไปทั่ว เขาไม่เคยเปลี่ยนเป้าหมาย ชายคนนี้
เป็นพ่อมดทางการ เขาสามารถหาผู้หญิงสวยๆได้อย่างง่ายดายตามที่
เขาต้องการ" หญิงชุดขาวส่ายหัวและหัวเราะเบาๆ
"ข้าไม่ชอบเขา มันจะไม่เปลี่ยนไปเพราะเขามาที่นี่บ่อยๆ พวกเรารู้จัก
กันตั้งแต่เราอายุเจ็ดขวบและเราโตขึ้นมาด้วยกัน..." เดลล่าเริ่มกังวล
"ทำไมเขาถึงไม่เข้าใจ เขาเป็นคนดื้อรั้นมากจนข้าเริ่มรู้สึกเบื่อเขา"
"อย่าโทษเขาอย่างนั้น เขาช่วยพี่ชายของเจ้าเยอะมากและแบร์รี่ไม่ชอบ
มัน ตอนนี้ฟิลิปอยู่ภายใต้แรงกดดันอย่างหนัก" หญิงชุดขาวอธิบาย
"เขายังเป็นเพื่อนที่ดีของพี่ชายของเจ้า"
"ช่างมันเถอะ ข้าเพิ่งได้รับข้อความจากแม่ ฮิเบริคได้รับมอบหมายที่
เหมืองที่ห้า เขาอยู่ระหว่างทางไปที่นั่น" เดลล่าสื่อสารผ่านอนุภาค
พลังงาน
หญิงชุดขาวหยุดชั่วครู่และถาม "แบร์รี่เป็นคนทำใช่ไหม"
เดลล่าพยักหน้าเล็กน้อย "ใช่ ข้าต้องขอให้พี่สติกม่าอย่าทำตัวเป็นจุด
สนใจในอีกหลายปี มีพี่ชายเพียงสี่คนของข้าที่ยังมีชีวิตอยู่ ฮิเบริคจะไม่
อยู่ได้ไม่นานกับนักฆ่าในเหมืองที่ห้า คนต่อไปจะเป็นรอนโด้"
"สติกม่าเป็นเพียงพ่อมดฝึกหัดขั้นที่สาม ผู้คนจะไม่สังเกตเห็นเขาแต่เรา
ต้องรีบ แบร์รี่จะขจัดภัยคุกคามที่เป็นไปได้ทั้งหมด" หญิงชุดขาวตอบ
"ฟิโอน่า ความคืบหน้าของเจ้าเป็นอย่างไร เจ้าได้รวบรวมทรัพยากรที่
จำเป็นทั้งหมดสำหรับขั้นแก๊สหรือยัง" เดลล่าสงสัย
"ยัง แต่ไม่ต้องกังวล มีพ่อมดมักไม่มากนักที่อยู่ในตระกูล ด้วยการต่อสู้
ที่เกิดขึ้นในหลายปีที่ผ่านมามันช่างไร้สาระ มีคนมากมายตายและแบร์
รี่จะต้องคงความแข็งแกร่งของตระกูลไว้ หัวหน้าตระกูลจะปกป้องเรา"
ฟิโอน่าส่ายหัว
"ถ้าข้าสามารถไปถึงระดับสองได้ข้าก็จะปกป้องทุกคนจากแบร์รี่ได้!"
เดลล่าเงยหน้าขึ้นและถอนหายใจ "ข้าจะฆ่าแบร์รี่และผู้สืบทอดคนแรก
ถ้าพวกเขาทำให้ข้าโกรธ!"
"เก็บฝันกลางวันไว้" ฟิโอน่าถูแก้มของเดลล่าและหัวเราะเบาๆ "เจ้าเพิ่ง
ทำลายขีดจำกัดเมื่อไม่นานมานี้ เจาควรดีใจเรื่องนี้"
"ฮ่าๆ ข้าจะไปหาพี่สติกม่าก่อน! เขาหย่อนยานมากเกินไป!" เดลล่าส่าย
หัวและหันกลับไป "ข้าจะพูดกับเจ้าในภายหลัง"
"ตกลง รักษาตัวด้วย" ฟิโอน่าพยักหน้า
*****************************************
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา
แปะ แปะ แปะ -
ผู้คนปรบมือของพวกเขาจากภายในป่าเล็กๆนอกเมือง
มีเก้าอี้สีขาวสองแถวเรียงอยู่ทั้งสองด้านของทางเดินที่เต็มไปด้วย
ดอกไม้ มันดูเหมือนเส้นที่มีสีสันถูกวาดระหว่างแถวสีขาวสองแถว
กลีบสีแดง เหลือง นํ้าเงิน ม่วงและขาวเป็นของตกแต่งที่สมบูรณ์แบบ
สำหรับโอกาสนี้
ช่อดอกไม้สีขาวที่มีคุณภาพสูงถูกวางไว้ด้านหน้าของแต่ละเก้าอี้
คู่รักกำลังเดินอยู่บนทางดอกไม้ช้าๆและมีวงดนตรีกำลังเล่นเพลงงาน
แต่ง
แขกส่วนใหญ่นั่งอยู่บนเก้าอี้สีขาว
นอกจากนี้ยังมีคนที่ยืนอยู่ข้างต้นไม้กำลังปรบมือของพวกเขา
ภายใต้ร่มเงาของต้นไม้ขนาดใหญ่มีคนสี่คนที่กำลังสวมชุดคลุมขาว
และใบหน้าของพวกเขาถูกปิดด้วยฮู้ด พวกเขาเฝ้าดูงานแต่งงานอย่าง
เงียบๆแต่ด้วยเหตุบางอย่างแขกรอบๆพวกเขาไม่ได้สังเกตพวกเขา
ชุดคลุมขาวสี่คนเป็นฮิคาริ แองเจเล่ เรย์ไลน์และสติกม่า
แองเจเล่ยืนอยู่ข้างต้นไม้กำลังจ้องไปที่คู่รักอย่างเงียบๆ
มอร์ริสซ่าสวมชุดเดรสแต่งงานสีขาวที่ดูสง่างามและน่าดึงดูด มีรอยยิ้ม
ที่สดใสบนใบหน้าของเธอและผมของเธอก็ถูกมัดไว้
ชายที่กำลังจับมือของเธอสูงและหล่อเหลา พวกเขากำลังเดินอย่างช้าๆ
บนเส้นทางดอกไม้
สุดทางมีชายชราที่ถือไม้เท้าอยู่ในมือ
"พวกเจ้ารู้พื้นหลังของสามีของมอร์ริสซ่าไหม" ทันใดนั้นฮิคาริก็ถาม
"เขาเป็นพ่อมดคนแรกในตระกูลของเขา" เรย์ไลน์ตอบ
"เขาเป็นรุ่นแรกหรือ....มอร์ริสซ่ากำลังคิดอะไรอยู่" ฮิคาริส่ายหัว "มัน
เป็นตระกูลพ่อมดใหม่และผู้นำก็คือมือใหม่ ข้าไม่สามารถจินตนาการ
ได้เลยว่าชีวิตของพวกเขาจะยากลำบากแค่ไหน เธอควรพูดกับเรา
ก่อนที่จะตัดสินใจ"
"เธอยอมแพ้แล้วและตอนนี้เธอต้องการมีชีวิตปกติ มอร์ริสซ่ารอดชีวิต
จากการเดินทางเพราะเธอโชคดีและเธอมีเรา" สติกม่าพึมพำ "ข้าไม่รู้ว่า
เธอทำอะไรแต่เธอเกือบตาย มันเป็นที่เข้าใจได้ง่ายว่าเธอต้องการชีวิตที่
สงบสุขหลังจากที่สูญเสียความหวังในการก้าวไปสู่ขั้นต่อไป"
แองเจเล่พยักหน้าเล็กน้อย "เธอตัดสินใจได้ฉลาด ไม่ใช่พ่อมดทุกคนที่
สามารถก้าวไปอยู่ในระดับสูงได้ เธอจะต้องมีเหตุผลด้วยเช่นกัน ถ้า
มอร์ริสซ่าคิดว่าชายคนนั้นดีพอสำหรับเธอเราก็ควรจะสนับสนุนเธอ
ชีวิตที่สนุกและสงบสุขมันดีกว่าการตายจากการเดินทางที่ไม่มี
ความหวัง เธอเป็นพ่อมดทางการ นั่นเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่แล้ว"
"เจ้าพูดถูก" เรย์ไลน์เห็นด้วยกับแองเจเล่
บทสนทนาจบลงแค่นี้และพ่อมดทั้งสี่ก็สนใจกับพิธีแต่งงาน
คู่รักได้ไปถึงสุดทางของเส้นทางดอกไม้และโค้งให้ชายชราพร้อมกัน
พวกเขาจูบกันและยอมรับคำพูดที่ดีจากแขก
************************
มอร์ริสซ่ายิ้มในขณะที่เธอกอดแขนของคนรัก
"ข้าหวังว่าพวกเจ้าจะมีชีวิตที่มีความสุขแฮงค์และมอร์ริสซ่า!" หญิงชรา
คนหนึ่งถือกล่องของขวัญสีดำมอบให้พวกเขา
มอร์ริสซ่าคว้าไปที่กล่องและขอให้บริกรเอาไปวางไว้
"ขอบคุณค่ะป้าแอนนี่" เธอยิ้มและโค้งให้หญิงชรา
"โปรดมุ่งหน้าไปที่ตำแหน่งที่สอง เราจะไปที่นั่นในเร็วๆนี้" ชายที่ชื่อ
แฮงค์โค้งให้เล็กน้อย
"ตกลง" แอนนี่พยักหน้า เธอหันกลับไปและเดินไปที่ทางออก
มอร์ริสซ่ามองไปที่ผู้ชายข้างๆเธอ
"แฮงค์ เราพลาดใครไปไหม"
"ใช่ ข้าคิดเช่นนั้น" แฮงค์มีรอยยิ้มที่น่าดึงดูดบนใบหน้าและเขาดูเหมือน
คนดี
"เพื่อนของพ่อข้า ตระกูลวิคเตอร์ ตระกูลแมร์รี่ ลุงรุคและพี่น้องอัลเฟรด
..." แฮงค์ตรวจสอบรายชื่อแขก
"....ญาติของข้าซอลท์และลูกชายของเขา น้องสาวของข้าเอลวิน มีแค่นี้
สมาชิกในตระกูลของข้าและเพื่อนของข้าทุกคนอยู่ที่นี่" แฮงค์จับมือของ
มอร์ริสซ่าแน่น "เพื่อนของเจ้าอยู่ไหน"
มอร์ริสซ่าส่ายหัว "เบนจามินและบาร์เร็นก็อยู่ที่นี่ใช่ไหม ข้ามาที่นี่ไม่
นานามานี้ ข้าไม่มีตระกูลอยู่ที่นี่และเพื่อนของข้าทุกคนก็อยู่ที่ชายแดน"
"มันไม่ยุติธรรมกับเจ้า" แฮงค์ที่ย่นคิ้วจูบหน้าผากของเธอ "เจ้ามาที่นี่
จากที่ห่างไกลคนเดียวแต่ตอนนี้เจ้ามีตระกูลแล้ว ข้าจะแนะนำเจ้ากับ
เพื่อนของข้าทุกคน ข้ารักเจ้า"
"ขอบคุณแฮงค์" มอร์ริสซ่าสะเทือนใจจากคำพูดของสามี "อา เจ้าได้
เชิญลุงแบลซและตระกูลแบลดเลย์มางานแต่งงานของเราไหม พวกเขา
อาศัยอยู่ในพื้นที่ห่างไกลใช่ไหม"
"ลุงแบลซจะมาที่นี่วันพรุ่งนี้และตระกูลแบลดเลย์จะมาวันมะรืน" แฮงค์
ตอบและจูบแก้มของมอร์ริสซ่า "เจ้าสวยมากที่รัก" เขากอดมอร์ริสซ่า
แน่นและหลับตา พวกเขาสนุกกับช่วงเวลาของพวกเขา
"ข้ารักเจ้า" มอร์ริสซ่าพึมพำ
พวกเขาค่อยๆแยกจากกันหลังจากผ่านไปหลายวินาที
มีชายชราผมสีขาวเดินมาหาพวกเขา
"แฮงค์ มอร์ริสซ่า มันถึงเวลาบินแล้ว ข้ายังคิดว่าแฮงค์ยังเป็นเด็กที่ชอบ
เล่นกับผีเสื้ออยู่เลย เขาโชคดีที่ได้ภรรยาสวยเช่นเจ้า ข้าหวังว่าข้าจะมี
ชีวิตได้นานพอที่จะได้เห็นลูกคนแรกของเจ้า" ชายชราถอนหายใจ
"ลุงคลาร์ก ลุงยังหนุ่มอยู่ ข้ายังจำวันที่ลุงกลับมาจากป่าพร้อมกับศพ
หมีได้!" แฮงค์หัวเราะเบาๆ
ทั้งสองเริ่มรำลึกถึงวันเก่าๆ
มอร์ริสซ่าลดมือลงและโค้งให้เล็กน้อย เธอยังมองไปที่ต้นไม้ราวกับว่า
เธอกำลังมอหาบางอย่าง
แขกส่วนใหญ่ได้จากไปแล้ว บริกรและคนงานกำลังเอาของประดับออก
และกวาดขยะบนพื้นดิน
แฮงค์จบการสนทนากับคลาร์กและสังเกตเห็นพฤติกรรมแปลกๆของ
มอร์ริสซ่า
"เกิดอะไรขึ้นที่รัก" แฮงค์สับสน เขาเหลือบมองไปรอบๆแต่ไม่เห็นอะไร
"แฮงค์ เจ้าไปที่ตำแหน่งที่สองก่อน ข้าต้องไปที่ห้องนํ้า" มอร์ริสซ่าขดริม
ฝีปาก
"ตกลง อย่าทำให้แขกรอนานนัก" แฮงค์พยักหน้า "เจ้ากินอะไรไปเมื่อคืน
เจ้ารู้สึกไม่สบายหรือไม่"
"ไม่....ข้าไม่เป็นไร" มอร์ริสซ่าจ้องไปที่แฮงค์ "ข้าต้องพูดกับเพื่อนๆของ
ข้าหลายนาที"
"ตกลง" แฮงค์หัวเราะและปล่อยมือของมอร์ริสซ่า "ทำไมเจ้าถึงไม่เชิญ
พวกเขาไปที่งานเลี้ยงอาหารคํ่า"
ตอนที่ 290: การเดินทางครั้งใหม่ (1)
แปลนิยาย.วันศุกร์ที่ 9 มีนาคม 2018
"ไม่เป็นไร พวกเขา..." มอร์ริสซ่าลังเลชั่วครู่และพูดต่อ "สถานการณ์มัน
ซับซ้อน ข้าเพียงแค่ไปพูดกับพวกเขา" เธอได้บอกฮิคาริและเรย์ไลน์ว่า
เธอต้องการให้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและแฮงค์เป็นความลับ
อย่างไรก็ตาม เธอคิดชั่วครู่และมองไปที่แฮงค์ "ข้าจะพยายามชวนพวก
เขาไปงานเลี้ยงแต่ข้าไม่คิดว่าพวกเขาจะมา พวกเขาไม่ชอบสถานที่ที่
เสียงดัง"
"ข้าสามารถไปกับเจ้าได้ถ้าเจ้าต้องการ" แฮงค์พยักหน้า
"ไม่ ไม่เป็นไร ขอบคุณ"
"พี่มอร์ริสซ่าและพี่แฮงค์ ข้าขอให้ทุกอย่างไปได้ดี!" มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง
ถือช่อดอกไม้ขนาดใหญ่สีแดงเดินมาหาคู่รัก เธอสวมชุดสีดำและเสียง
ของเธอก็ดูน่ารัก
"ขอบคุณแองเจล่า เจ้าน่ารักมาก" มอร์ริสซ่าก้มตัวลงและกอดเธอแล้ว
หอมแก้มเบาๆ "ตอนนี้ข้าต้องไปก่อน ขอบคุณสำหรับดอกไม้ที่สวยงาม
นี้!" เธอรับช่อและยิ้ม
"ดีใจที่พี่ชอบ" แองเจล่าตอบเสียงสูง ด้วยผมสีบลอนด์ยาวและชุดเดรส
สีดำของเธอทำให้เธอดูเหมือนตุ๊กตาที่สวยงาม
มอร์ริสซ่าพยักหน้าและเดินไปที่ต้นไม้ด้านข้าง
เธอยกมือขึ้นและเอนตัวไปข้างหน้าเล็กน้อยดังนั้นจึงไม่มีใครเห็นว่าเธอ
กำลังทำอะไร มีจุดแสงสีนํ้าเงินกะพริบบนหลังมือขวาของเธอ มันเป็น
รูนสื่อสาร
มีเสียงเข้มดังก้องอยู่ในหูของเธอ
มอร์ริสซ่าลังเลชั่วครู่และมองไปทางขวา
มีคนสี่คนที่ดูคุ้นเคยจ้องมาที่เธอจากภายใต้ร่มเงาของต้นไม้ขนาดใหญ่
อย่างเงียบๆ
มอร์ริสซ่าเดินไปหาพ่อมดทั้งสี่อย่างรวดเร็วและกอดแม่มดที่สวมชุด
คลุมยาวสีขาว
"ขอให้เจ้าโชคดีมอร์ริสซ่า" ฮิคาริพึมพำแล้วเธอก็ส่งกล่องอัญมณีสีแดง
ขนาดเล็กไปให้มอร์ริสซ่า
"ข้าเคารพในการตัดสินใจของเจ้า มันเป็นทางเลือกที่ฉลาด ยังไงก็ตาม
เจ้ายังเป็นหนึ่งในพวกเรา ติดต่อมาถ้าเจ้าต้องการอะไร" สติกม่าเตรียม
ของขวัญให้มอร์ริสซ่าด้วยเช่นกัน
เรย์ไลน์และแองเจเล่ทักทายมอร์ริสซ่าในขณะที่พวกเขามอบของขวัญที่
เตรียมไว้
"ขอบคุณ..." มีนํ้าตาอยู่ในดวงตาของมอร์ริสซ่าแต่เธอรีบเช็ดออก "ข้ารู้
ว่าข้าเป็นภาระในการเดินทาง ข้าแทบจะไม่ได้ทำอะไรแต่..."
"อย่าพูดแบบนั้นมอร์ริสซ่า เรารอดมาด้วยกัน นอกจากนี้เจ้ายังทำทุกสิ่ง
ทุกอย่างที่เจ้าสามารถทำได้ในตอนที่สติกม่าได้รับบาดเจ็บ" ฮิคาริขัด
พ่อมดทั้งห้าคนยืนอยู่ในเงาและเริ่มคุยกัน
แฮงค์คุยกับญาติๆของเขาที่เพิ่งมาถึง
เด็กผู้หญิงน่ารักที่ชื่อแองเจล่ากะพริบตาของเธอและมองไปรอบๆเพื่อ
หามอร์ริสซ่า
หลังจากผ่านไปหลายวินาทีเธอก็พบว่ามอร์ริสซ่ากำลังพูดกับคนสี่คนที่
สวมชุดคลุมยาวสีขาวภายใต้ต้นไม้
"พี่แฮงค์ ดูนั่น!" เธอชี้ไปที่ต้นไม้ต้นนั้น
แฮงค์และญาติสองคนของเขาได้ยินเสียงของเด็กสาวและหันไปรอบๆ
"พวกเขาจะต้องเป็นเพื่อนของมอร์ริสซ่า" แฮงค์ย่นคิ้ว "ข้าจะไปดู ข้าคิด
ว่าอย่างน้อยข้าก็ควรทักทายพวกเขา"
"ใช่ ไปเถอะ" ญาติทั้งสองคนพยักหน้าพร้อมกัน "เราจะไปที่จัดงานเลี้ยง
งานแต่งงานก่อน"
"ตกลง"
"ข้าอยากไปด้วย!" แองเจล่าดูเหมือนเด็กที่เอาแต่ใจ
"เอาล่ะ....ไปกันเถอะ" แฮงค์จับมือของแองเจล่า
มอร์ริสซ่าเสร็จสิ้นการสนทนาในขณะที่พวกเขาเดินไปที่ต้นไม้
ทั้งสี่คนที่พูดกับเธอปกคลุมใบหน้าด้วยฮู้ดแล้วพวกก็หันกลับไปและ
หายไปในป่าอย่างรวดเร็ว
แฮงค์และแองเจล่าล้มเหลวในการทักทายพ่อมดทั้งสี่ พวกเขาเฝ้าดูมอร์
ริสซ่าเดินมาหาพวกเขาพร้อมกับของขวัญหลายอย่างในแขนของเธอ
"เป็นยังไงบ้าง" แฮงค์สงสัย
"พวกเขาบอกว่าพวกเขายังมีสิ่งที่ต้องจัดการและจากไป" มอร์ริสซ่าส่าย
หัว
แฮงค์มองไปรอบๆและสังเกตเห็นว่าอนุภาคพลังงานในอากาศกำลัง
ลดลง
เขามองไปที่มอร์ริสซ่า "พวกเขาเป็นใคร ข้าไม่ได้อยากจะยุ่งแต่ข้า
มองเห็นกลิ่นอายอันตรายรอบตัวพวกเขาได้"
"ไม่ต้องกังวลหรอกแฮงค์ ลืมเรื่องพวกเขาไปเถอะ เราอาจจะไม่ได้พบ
เจอกันอีกแล้ว" มอร์ริสซ่าดูเศร้าเล็กน้อย
**************************
แองเจเล่เริ่มทดลองระบบคาถาที่ใช้โดยพ่อมดขั้นคริสตัลส่วนใหญ่ทันที
หลังจากที่กลับมาจากงานแต่งของมอร์ริสซ่า
ความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างขั้นคริสตัลและขั้นของเหลวคือขั้น
คริสตัลสามารถร่ายคาถาระดับสองได้
อย่างไรก็ตามจำนวนมานา พลังจิตและวัสดุที่ต้องการก็ต่างออกไปด้วย
เช่นกัน
คาถาระดับหนึ่งที่แข็งแกร่งที่สุดสามารถสร้างความเสียหายได้
ประมาณ 60-70 หน่วยแต่พ่อมดขั้นคริสตัลสามารถเข้าใจและเรียนรู้
รูปแบบคาถาระดับสอง แม้ว่าพลังของคาถาจะมีขีดจำกัดแต่พวกมันก็
ยังแข็งแกร่งกว่าคาถาระดับหนึ่ง
แองเจเล่กลับไปที่บ้านของเขาและยอมรับข้อเสนอของเฮนน์ เขา
ตัดสินใจที่จะหาผู้หญิงคนนั้นให้เธอและเฮนน์ก็เริ่มบอกข้อมูลเกี่ยวกับ
คาถาระดับสอง
'สนามพลังจากเชี่ยวชาญโลหะของเจ้าอ่อนแอเกินไปสำหรับพ่อมดขั้น
คริสตัล เจ้าต้องปรับปรุงมันอีกครั้งและยกระดับมัน'
แองเจเล่นั่งอยู่บนเตียงในห้องนอนของเขาและฟังคำพูดของเฮนน์
มันเป็นช่วงดึก แสงจากดวงจันทร์สองดวงข้างนอกส่องลงบนร่างกาย
ของแองเจเล่
"แล้วคาถาระดับสองที่ท่านสัญญาข้าไว้ล่ะ" แองเจเล่ถาม
'เชี่ยวชาญโลหะได้ดัดแปลงไปแล้ว ข้าจะยกระดับของมันอีกครั้งได้
อย่างไร'
'เจ้าสามารถปรับเปลี่ยนบางส่วนได้ เจ้าไม่สามารถแทนมันได้ด้วย
คาถาพิเศษอื่น คาถาพิเศษเป็นส่วนหนึ่งของคริสตัลพลังจิตของเจ้า เจ้า
สามารถแกะสลักรูนอื่นบนผิวของมันได้แต่เจ้าไม่สามารถลบพวกมัน
ออกไปได้' เฮนน์อธิบาย 'เจ้ามีความสัมพันธ์กับอนุภาคพลังงานไฟสูง
ดังนั้นเจ้าต้องหาทางแกะสลักรูนจากอนุภาคพลังงานไฟบนรูปแบบ
คาถาพิเศษของเจ้า อย่างไรก็ตามกระบวนการนี้เจ้าจะต้องใช้พลังจิต
จำนวนมากและเจ้าจะอยู่ในสถานะที่อ่อนแอที่สุดในช่วงเวลานี้ เจ้าต้อง
ทำให้แน่ใจว่าเจ้าทำมันในที่ปลอดภัย'
'ถ้ามันเป็นสิ่งที่ข้าต้องทำข้าก็จะไม่ลังเล' แองเจเล่พยักหน้าเล็กน้อย 'มี
ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับคาถาระดับสองประเภทไฟที่ข้าควรเลือกไหม'
'ข้ามีรายชื่อของคาถาระดับหนึ่งให้เจ้า ข้าจะให้คาถาระดับสองระหว่าง
ทางที่ไปอาณาเขตของหัตถ์ธาตุ'
มีคลื่นพลังจิตที่น่าหวาดหวั่นกระทบสมองของแองเจเล่เมื่อเฮนน์พูดจบ
ชิปเตือนแองเจเล่ทันที
[พบคลื่นพลังจิตที่ไม่รู้จักเข้าสมองของคุณ ยอมรับการโอนข้อมูลแล้ว
ดำเนินการต่อหรือไม่]
'ใช่'
มีจุดแสงสีนํ้าเงินกะพริบข้างหน้าสายตาของแองเจเล่และหายไปใน
อากาศอย่างรวดเร็ว
[เริ่มต้นการถ่ายโอนข้อมูล....กำลังจัดระเบียบ...]
หลายนาทีต่อมาเฮนน์ก็พูดอีกครั้ง
'เอาล่ะ ข้าได้ส่งข้อมูลทั้งหมดไปให้เจ้าแล้ว เลือกคาถาที่เหมาะกับ
รูปแบบการต่อสู้ของเจ้า พวกมันทั้งหมดเป็นคาถาประเภทไฟและเจ้า
สามารถใช้พวกมันเพื่อฝึกฝนได้ คลื่นพลังจิตที่ถ่ายโอนเป็นเทคนิคที่ใช้
พลังงานของข้าไปมากดังนั้นตอนนี้ข้าจะต้องพักผ่อน'
'ข้าซาบซึ้งใจมาก' แองเจเล่พยักหน้า
'เด็กบัดซบ เจ้าจะสุภาพก็ต่อเมื่อเจ้าได้สิ่งที่เจ้าต้องการ' เฮนน์ดูไม่มี
ความสุข
แองเจเล่หัวเราะแต่ไม่ได้พูดอะไร
[จัดระเบียบข้อมูลเสร็จสิ้น กำลังเตรียมฉายภาพ] ซีโร่รายงานกลับ
'ฉายภาพ เตรียมตัวจำลอง' แองเจเล่สร้างงานทันที ชิปได้รับการ
อัพเกรดสองครั้งและมีคุณลักษณะใหม่เพิ่มขึ้นมามากมาย มันเป็น
ความสามารถในการทำงานหลายอย่างมันจะช่วยอย่างมากเมื่อจำลอง
หลายอย่างที่ต้องการพร้อมๆกัน
หลังจากผ่านไปหลายนาทีก็มีหน้าจอแสงสีนํ้าเงินขนาดใหญ่ถูกแสดง
อยู่ข้างหน้าสายตาของแองเจเล่
แถวของรูปแบบคาถาค่อยๆปรากฏบนหน้าจอแสง
'ถุงมือของโซล: ใส่อนุภาคพลังงานไฟที่ดูดซับพลังของดวงอาทิตย์เข้า
ไปในมือของคุณ ความเสียหายของคาถาจะเพิ่มขึ้นหากคุณสามารถดูด
ซับแสงแดดได้มาก'
'เกราะเพลิง: สร้างเปลวไฟที่มีอุณหภูมิสูงล้อมรอบร่างกายของคุณ
ร่างกายของคุณจะต้องแข็งแกร่งพอที่จะรับมือกับอุณหภูมิ พลังของ
เกราะจะขึ้นอยู่กับพลังจิตของคุณ'
'ลูกปัดระเบิดไฟ: ปลดปล่อยลูกไฟหมุนขนาดเล็ก ลูกไฟจะเคลื่อนที่ไป
ยังเป้าหมายและระเบิด พลังของระเบิดขึ้นอยู่กับความหนาแน่นของ
ลูกไฟ'
'ลำแสงแสงอาทิตย์: ปลดปล่อยลำแสงหลายสายและทำให้เป้าหมาย
ของเขาตาบอดในขณะที่สร้างความเสียหาย พลังของลำแสงขึ้นอยู่กับ
จำนวนแสงแดดที่คุณสามารถดูดซับได้'
'สนามพลังอุณหภูมิสูง: ปลดปล่อยสนามพลังไฟรอบร่างกายของคุณ
รัศมีของสนามพลังคือ 15 เมตร'
'เพิ่มจุดหลอมเหลว: จะเพิ่มจุดหลอมเหลวของวัสดุบางอย่างชั่วคราว
ระยะจะขึ้นอยู่กับจำนวนพลังจิตที่ใช้'
'เพิ่มจุดเดือด: จะเพิ่มจุดเดือดของของเหลวบางอย่างชั่วคราว ระยะจะ
ขึ้นอยู่กับจำนวนพลังจิตที่ใช้'
'ต้านทานไฟสัมบูรณ์: ป้องกันเป้าหมายที่มีอุณหภูมิสูง สร้างบาเรียโดย
ใช้พลังจิต ระยะเวลาและจำนวนพลังจิตสามารถควบคุมได้'
นี่เป็นรูปแบบคาถาและรายการเทคนิคพิเศษในหน้าแรกและมันมี
มากกว่าสิบหน้า
ส่วนใหญ่เป็นคาถาระดับหนึ่ง
แองเจเล่ตรวจสอบแต่ละคาถาและเทคนิคอย่างระมัดระวัง เขาเลือก
คาถาระดับหนึ่งง่ายๆที่เหมาะสมกับความสามารถของเขาอย่าง
สมบูรณ์แบบ
มันเป็นสนามพลังอุณหภูมิสูง
แองเจเล่เชี่ยวชาญเทคนิคการลงเวทมนต์ไฟแล้วและเขาต้องการที่จะ
ลองใช้ครั้งแรก เขาได้สังเกตเห็นจุดอ่อนของเชี่ยวชาญโลหะ การ
แกะสลักรูนอาจจะเป็นประโยชน์
รูปแบบการโจมตีของสนามพลังโลหะเรียบง่ายเกินไปและความ
เสียหายที่เกิดขึ้นเกี่ยวข้องกับค่าสถานะของแองเจเล่ แองเจเล่
สังเกตเห็นว่าในข้อมูลรูปแบบคาถาไม่มีรายละเอียด
เขาเลือกรูปแบบคาถาเสร็จสิ้นแล้วและพยายามพูดกับเฮนน์แต่เธอก็ไม่
ตอบ
