ตอนที่301: การสำรวจและความคิด (2) แปลนิยาย.วันพฤหัสบดี ที่22 มีนาคม 2018 ผนังเป็นสิ่งเดียวในสายตาของแองเจเล่ ภาพแกะสลักใบหน้าซีดของหญิงสาวล้อมรอบไปด้วยเถาวัลย ์เธอกำลัง จ้องมาที่เขาด้วยดวงตาสีดำ "เจ้าเข้าใจคำพูดของข้าหรือไม่" แองเจเล่ตอบในภาษาโบราณ เขายืน อยู่ข้างหน้าผนังและมองเข้าไปในดวงตาของภาพแกะสลักที่ดูเหมือน หลุมไร้ก้นสองหลุม "แน่นอน" ใบหน้าของหญิงสาวขยับเหมือนเธอพยักหน้าตอบ เถาวัลย ์ รอบๆเธอถูกดันไปด้านข้าง "แล้วทำไมเจ้าถึงตัดสินใจที่จะพูดกับข้า" แองเจเล่ถาม "เจ้าได้ยินเสียงของเด็กคนนั้นใช่ไหม" หญิงสาวยิ้ม "โบราณสถานนี้ อันตราย อันตรายมากๆ สิ่งไม่ดีจะเกิดขึ้นถ้าเจ้าไม่ระมัดระวังพอ บอก ข้าว่าทำไมเจ้าถึงมาที่นี่บางทีข้าอาจจะช่วยเจ้าได้เจ้าดูเหมือนลูกของ ข้าที่หายไปนานแล้ว..." "ทำไมข้าถึงมาที่นี่หรือ" "ใช่คนที่มาที่นี่ไม่ได้มาอย่างไร้เหตุผล นี่เป็นดินแดนฝันร้ายซึ่งจะทำให้ เจ้าพบประสบการณ์เหมือนกับว่าเจ้ามีฝันร้ายดังนั้นบอกข้ามาว่าทำไม เจ้าถึงมาที่นี่" หญิงสาวตอบเสียงเบา "ข้ากำลังค้นหาสายเลือดที่จะช่วยให้ข้าเข้าดินแดนนี้อีกครั้ง" ไม่ มี เหตุผลอะไรที่แองเจเล่จะต้องซ่อนจุดประสงค์ที่แท้จริ ง "ทำไมเจ้าถึงอยากที่จะเข้าสู่ดินแดนนี้อีกครั้ง" หญิงสาวถามต่อ "เพื่อประโยชน์ในการหาทรัพยากรหายาก ความรู้และ...สิ่งอื่นๆ" แอง เจเล่ตอบด้วยน้ำเสียงที่จริงจั ง "ทำไมเจ้าถึงอยากได้ความรู้และทรัพยากร" เธอถามไม่หยุ ด "ข้าอยากแข็งแกร่งขึ้นเพื่อไปสู่ระดับต่อไป" "ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น ระดับที่สูงขึ้นมันให้อะไรกับเจ้า" แองเจเล่หยุดและขดริมฝีปาก "ระดับจะให้อะไรกับข้าหรือ" เขาก้มหน้าลงและเริ่มคิด 'พลัง เงินหรือสาวสวย' 'ไม่ ไม่ใช่สิ่งเหล่านั้น' แองเจเล่เคยถามตัวเองด้วยคำถามเดียวกันนี้แต่ข้อสรุปที่เขาได้คือการ ก้าวไปข้างหน้า "เจ้าต้องการอะไรจากโลกนีเจ้าเคยคิดเรื่องนี้หรือไม่" หญิงสาวถามเขา อีกครั้ง "จุดประสงค์ในชีวิตของเจ้าคืออะไร" แองเจเล่เริ่มสับสน เขานึกถึงชีวิตเดิมของเขาบนโลก สิ่งเดียวที่เขาทำทุกวันมีแต่ความ สนุกสนาน วิถีชีวิตนี้ทำให้เขารู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังเน่าเปื่อยจาก ภายในเหมือนหนอนที่ไร้ค่า ชีวิตที่ผ่านมาของเขามันน่าเบื่อแต่ก็ปลอดภัย แต่ถ้าเขาไม่ได้เกิดใหม่ในโลกนี้หลังจากที่เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ชีวิต ที่น่าเบื่อของเขาก็จะเป็นเช่นนั้นตลอดไป โลกใหม่นี้ตรงกันข้าม มันมีเสน่ห ์ชีวิตของเขามีสีสันมากกว่าสิ่งที่เคย เป็นมา ในตอนแรกแองเจเล่ต้องการที่จะได้รับพลังเพื่อปกป้องตระกูลของเขา และเป็นบุคคลที่แข็งแกร่ง ความฝันของเขาได้เกิดขึ้นเมื่อเขาเป็นพ่อมด ทางการแล้วสิ่งเดียวที่เขาต้องการคือการก้าวหน้าต่อไปในฐานะพ่อมด ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาต้องหยุดยั้งเนื่องจากทรัพยากรทั้งหมดที่เขา ต้องการอยู่ใกล้เขา แองเจเล่สามารถเลือกที่จะกลับไปที่ฝั่งตะวันตกและตั้งมั่นกับการขาย ยาในช่วงที่เหลือของชีวิตของเขา เขาอาจมีความสุขกับการอยู่ใน สภาพแวดล้อมที่เงียบสงบต่อไปอีกหลายร้อยปี อย่างไรก็ตาม วิถีชีวิตนี้ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ ตอนนี้แองเจเล่คิดคำตอบสำหรับคำถามออกแล้ว ทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่หญิงสาวอีกครั้ง "เจ้าชื่ออะไร" เขาถาม หญิงสาวยิ้ม "เจ้าอาจจะเรียกข้าว่า'กำแพงแห่งความสับสน' ข้า สามารถมองเห็นใจของเจ้าได้และข้าจะแนะนำเจ้าสู่จุดมุ่งหมายในชีวิต ของเจ้า เมื่อเจ้าพบคำถามของคำถามของข้าข้าก็จะให้รางวัลพิเศษแก่ เจ้า" "แล้วถ้าข้าทำไม่ได้ล่ะ" แองเจเล่หรี่ตา เมื่อเขาก้มหน้าลงเขาก็เห็นเถาวัลย์สีดำนับไม่ถ้วนปีนขึ้นมาตามขาของ เขาซึ่งเกือบจะถึงเอวของเขา ขาของแองเจเล่ชา มันไม่สามารถขยับได้ เลยแม้แต่น้อย "ถ้าเจ้าไม่พบคำตอบข้าก็จะกินเจ้า ข้าจะกินความสับสนของคนพเนจร เพราะมันจะทำให้ข้ามีพลังมากขึ้น" หญิงสาวเริ่มหัวเราะ "น่าสนใจ" แองเจเล่กะพริบตาแล้วเขาก็ฟันเถาวัลย์ด้วยดาบปลายโค้ง ต้องสาปของเขา เคร๊ง ดาบปลายโค้งถูกปิดกั้นและเถาวัลย์ก็ไม่ได้รับความเสียหาย เขาเอาแสงแห่งธอร์นออกมา(เปลี่ยนจากแสงแห่งหนามทับไปเลยมัน ฟังดูดีกว่า) "มันจะไม่ได้ผล เจ้าต้องพบคำตอบแล้วข้าจะปลดปล่อยเจ้า" หญิงสาว ขดริมฝีปาก "หาคำตอบหรือ" แองเจเล่หายใจเข้าลึกๆ "เจ้าต้องการรู้ว่าข้าต้องการอะไรจากโลกนี้หรือ" เถาวัลย์เริ่มขึ้นมาอีกครั้ง แองเจเล่รู้สึกเหนื่อยและแทบจะไม่สามารถ ขยับแขนได้ ตอนที่อยู่บนโลกแองเจเล่ไม่ได้สนุกไปกับงานของเขาและสิ่งเดียวที่เขา ต้องการคือการค้นหาจุดประสงค์ที่น่าตื่นเต้นในชีวิตของเขา "ข้าจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อค้นหาสิ่งที่ทำให้ข้าตื่นเต้นในโลกที่กว้างใหญ่ นี้ ยิ่งระดับของข้าสูงขึ้นมันก็จะทำให้ข้าพบสิ่งที่น่าสนใจมากยิ่งขึ้น ข้ า จะปีนขึ้นไปยอดภูเขาและเพลิดเพลินไปกับวิวที่ยอดเยี่ยม" เขามีความคิดเหล่านี้อยู่ในใจและพูดออกมาโดยไม่ได้คิดอะไร สิ่ง เหล่านี้คือความปรารถนาที่บริสุทธ์ิของเขา "ดินแดนฝันร้ายที่น่ากลัว มิติโกลาหลที่ลึกลับ มิติว่างเปล่าในตำนาน การผจญภัยเหล่านี้กำลังรอข้าอยู่ดังนั้นข้าจะต้องไม่หยุดยั้ง ความก้าวหน้า" ทันใดนั้นร่างกายของแองเจเล่ก็เริ่มร้อนขึ้นและล้อมรอบไปด้วยเปลวไฟ โปร่งใสที่กำลังเผาไหม้เถาวัลย์ เถาวัลย์ถูกเผาไหม้เป็นขี้เถ้าภายในไม่ กี่ วินาทีและตกลงไปที่พื้ น "ข้าจะไม่หยุดจนกว่าข้าจะค้นพบทุกสิ่งทุกอย่างที่น่าตื่นเต้นในโลกนี บางทีข้าอาจจะสำรวจดินแดนทั้งหมดได้ในสักวันหนึ่ง..." แองเจเล่กะพริบตาของเขาหลายครั้ง "ข้าอาจจะค้นพบเหตุผลว่าทำไมข้าถึงถูกส่งมาโลกนี้....ฮ่าๆๆ เจ้าไม่ สามารถกินความสับสนของข้าได้" ตึก เถาวัลย์เส้นสุดท้ายตกลงไปที่พื้นและเปลี่ยนเป็นขี้เถ้าสีดำเมื่อ จุดประสงค์ในชีวิตของแองเจเล่ชัดเจน "ขอแสดงความยินดีด้วย" หญิงสาวไม่ได้กังวลว่าเธอเพิ่งสูญเสียเหยื่ อ ของเธอ "ข้าอยากรู้ว่าเจ้าแก้ปัญหาภายในระยะเวลาสั้นๆได้อย่างไร อย่างไรก็ตามโปรดรับรางวัลนี้ด้วย" เธอเปิดปากและยื่นสิ้นสีดำออกมา ลิ้นขยับไปหาแองเจเล่เหมือนงูมัน ยาวหลายเมตร ปลายลิ้นมีกุญแจสีทอง ผิวของกุญแจปกคลุมไปด้วยลวดลายที่ซับซ้อน แองเจเล่จับไปที่กุญแจโดยไม่ลังเล เขาไม่ได้รู้สึกถึงเจตนาร้ายใดๆที่มา จากกำแพงแห่งความสับสน ดูเหมือนว่ากุญแจเป็นรางวัลจริงๆ กุญแจมันอุ่น แองเจเล่สงสัยว่าหญิงสาวมีร่างกายอยู่หลังผนังหรือไม่ "ไปตามอุโมงค์และเจ้าจะพบกับสวน อย่าพูดกับสิ่งมีชีวิตใดๆที่เจ้าเห็น ภายในถ้าพวกมันพูดก่อน เดินผ่านสวนไปและเจ้าจะเห็นประตูเมื่อเจ้า เปิดประตูนั้นเจ้าจะพบกับอีกประตูที่ใช้กุญแจนี้เปิด ทุกสิ่งทุกอย่างที่ เจ้าต้องการอยู่เบื้องหลังประตูนั้น" เมื่อหญิงสาวพูดจบใบหน้าของเธอก็จมลงไปในผนังข้างหลังเถาวัลย ์ แองเจเล่จับกุญแจไว้ในมือและหันกลับไป จากนั้นเขาก็เริ่มเดินไปตาม อุโมงค ์ เขาพบทางออกหลังจากที่เดินไปหลายนาที เขาออกจากอุโมงค์และเข้าสวนที่มีแสงแดดสดใส กุหลาบสีเลือดและเถาวัลย์บนพื้นปกคลุมไปด้วยหนามแหลมคมราวกับ ว่าดอกไม้สีแดงที่กำลังลอยอยู่บนทะเลสีดำ แสงแดดมาจากท้องฟ้าแต่มันสว่างมากจนทำให้แองเจเล่แทบมองไม่ เห็นอะไร ตรงกลางสวนมีชิงช้าสีขาวอยู่ มีชายร่างเล็กสวมชุดสีขาวที่มีลายดอกไม้กำลังนั่งอยู่ แองเจเล่บังแสงแดดด้วยมือขวาของเขาและมองไปที่ชิงช้า มันเป็นหญิงชราที่มีผิวแห้ ง เธอกำลังร้องเพลงในขณะที่กำลังแกว่งชิงช้ า "นิทานกล่าวไว้ว่า.....จากอีกด้านของทะเล.....มีมัฟฟินที่น่ารัก.....ผิว ของมันมีสีทอง.....เท้าของมันมีสีขาว...." หญิงชรากำลังร้องเพลงและ ยิ้มอย่างมีความสุข อย่างไรก็ตามหญิงชราจ้องมาที่แองเจเล่หลังจากที่เห็นเขา ดวงตาที่แหลมคมของเธอมีเลือดออกราวกับว่าเธอไม่ได้นอนมาเป็น เวลานาน เสียงร้องแปลกๆที่เธอร้องยังดำเนินต่อไป กำแพงแห่งความสับสนเตือนเขาเรื่องนีเขาหยุดมองไปที่หญิงชราและ เริ่มเดินไปที่อีกด้านของสวน แองเจเล่สังเกตเห็นว่าเสียงของหญิงชราเริ่มใกล้ขึ้นเรื่อยๆราวกับว่าเธอ อยู่ข้างหลังเขา แองเจเล่หันหัวไปมองและเห็นหญิงชรากำลังใกล้เข้ามา เธอกำลังร้อง เพลงและยิ้มขณะที่ค่อยๆเดินมาหาเขา กะโหลกศีรษะของเขาชาและเขาตัดสินใจที่จะเดินไปต่อด้วยความ ระมัดระวัง หญิงชราอยู่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่ก้าว ตึกตึก ตึกตึกแล้ วในที่สุดแองเจเล่ก็พบประตูขนาดใหญ่เขารีบวิ่งไปที่มันและเปิด ประตูผิวของประตูเย็นและแข็ง เขารีบก้าวเข้าไปในประตูอย่างรวดเร็ว หญิงชราหยุดข้างนอกประตูแต่ยังจ้องไปที่แองเจเล่แต่ในที่สุดเธอก็หยุด ร้องเพลง แองเจเล่หายใจเข้าลึกๆและปิดประตู เขาหันกลับไปและพบว่าตัวเองอยู่ในทางเดินแคบๆสีน้ำตาล ทางเดิน ยาวประมาณสิบเมตรและมีประตูอยู่สุดทางเดิน ประดูเหมือนกับภาพแกะสลักที่ห้องทดลองที่มีหินพิภพและโดนระเบิด ไป แองเจเล่เปรียบเทียบประตูที่บันทึกไว้ในฐานข้อมูลและพบว่ามัน คล้ายๆกัน ลวดลายสีทองลึกลับบนประตูดูคุ้นเคย เขาเดินไปที่ประตูอย่างรวดเร็วและตรวจสอบกุญแจในมือของเขา ครืดด มีรูขนาดเล็กค่อยๆปรากฏตรงกลางของประตูและมันขนาดพอดีกับ กุญแจ แองเจเล่สอดกุญแจเข้าไปในรูและหมุนไปทางซ้ายแต่มันก็ไม่เกิดอะไร ขึ้น จากนั้นเขาก็หมุนไปทางขวา กึก ประตูถูกปลดล็อค [คำเตือน! คำเตือน! คุณมีเวลาเหลือ 10 นาที9 นาที59 วินาที9 นาที 57 วินาที...] เสียงของซีโร่ดังก้องอยู่ในหูของเขา เขารีบเปิดประตู ตึง แองเจเล่เงยหน้าขึ้น สิ่งที่เขาเห็นทำให้เขาตกใจ ตอนที่302: การรับช่วงและเหตุผล (1) แปลนิยาย.วันศุกร์ ที่23 มีนาคม 2018 มีโถงสีขาวขนาดใหญ่อยู่หลังประตู ตรงกลางโถงมีสระขนาดใหญ่ที่สร้างด้วยหินสีขาวและล้อมรอบไปด้วย รูปปั้นสีน้ำเงินแปลกๆมากมาย รูปปั้นถูกสร้างเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์ที่มีหางแมงป่องยาวอยู่ที่หลัง หางนี้มี ความยาวประมาณหนึ่งเมตรและมีขนาดเท่าขาของมนุษย ์ รูปปั้นผู้หญิงทั้งหลายนี้ก้มอยู่ข้างสระและยกหางของพวกเธอในอากาศ ราวกับว่าพวกเธอพร้อมที่จะโจมตีได้ทุกเวลา มีน้ำวนอยู่ตรงกลางของสระที่กำลังหมุนอย่างช้าๆ มันมีรัศมีประมาณสี่ เมตร แองเจเล่ไม่แน่ใจว่าสระมันลึกแค่ไหนเนื่องจากมันดูเหมือนหลุมดำที่ไร้ สิ้นที่ตรงกลางของน้ำวน เขาหายใจออกอย่างช้าๆและค่อยๆเดินเข้าไปในโถง แองเจเล่มองไปที่รูปปั้นและตรวจสอบหางแมงป่องอย่างรวดเร็วแล้ว มองไปที่น้ำวน มีจุดแสงสีน้ำเงินข้างหน้าสายตาของเขาและเขาดูสับสนเล็กน้อย "สถานที่นี้.....ไม่มีอนุภาคพลังงานที่นี่...." เขาพึมพำขณะที่เขาสังเกต โถง มีเสาหินขนาดเล็กสี่เสาในแต่ละมุม บนสุดของเสาหินสีขาวมีเปลวไฟสีขาวกำลังเผาไหม้ที่ทำให้พื้นที่สว่าง ขึ้นแต่แองเจเล่ก็ไม่เห็นควันเลยแม้แต่น้อย เขาหรี่ตาและสังเกตเห็นบางอย่างที่เขียนอยู่บนเสาหินต้นหนึ่ง เขารีบเดินไปที่มุมขวา คำเขียนอยู่บนผิวที่เรียบเนียนของเสาหินข้างเปลวไฟแต่แองเจเล่ไม่รู้จัก ภาษานี เขายกมือขึ้นและสัมผัสไปที่คำที่เขียนไว้ ชี่ มีกระแสไฟฟ้าสีน้ำเงินปรากฏเหนือคำและโดนมือของแองเจเล่เขา สะดุ้งจากการโดนกระแสไฟฟ้าทำให้เขาก้าวถอยหลังไปหลายก้าว ใบหน้าของเขาซีดลงและมันทำให้เขาใช้เวลาฟื้นตัวสักพัก แค๊รก ทันใดนั้นแองเจเล่ก็ได้ยินเสียงที่เหมือนหินกำลังแตก เสียงแปลกเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ มันมาจากรูปปั้นที่อยู่รอบๆสระน้ำ เขากลับไปที่ประตูอย่างรวดเร็วและจ้องไปที่สระขนาดใหญ่อย่าง ระมัดระวัง ชั้นหินสีขาวของสาวแมงป่องเริ่มตกลงบนพื้นราวกับว่าเธอตื่นจากการ หลับใหลแล้วเธอก็เริ่มขยับ ชี่---สา วแมงป่องด้านซ้ายทำเสียงเหมือนงูผมสีดำยาวของเธออยู่บนไหล่ ของเธอ เศษหินทั้งหมดได้ตกลงไปบนพื้นทำให้เห็นผิวที่เรียบเนียนของเธอ เธอ ขยับหางแมงป่องสีดำในอากาศหลายครั้ง ฉากนี้มันดูน่ากลัว ใบหน้าของเธอดูคล้ายกับหญิงสาวที่อยู่ในกำแพงแห่งความสับสน "ชี่---......มันสักพักแล้วที่มีคนมาเยี่ยมสระภาพลวงตา" สาวแมงป่อง ค่อยๆขยับไปรอบๆสระและมองไปที่แองเจเล่เธอพูดในภาษาโบราณ "กำแพงแห่งความสับสนได้บอกให้ข้ามาที่นี่ ข้ามีคำถาม สระภาพลวง ตาที่เจ้าพูดถึงคืออะไร" แองเจเล่ถามเสียงเบา เขาจับดาบปลายโค้ง ต้องสาปแน่นแล้วเขาค่อยๆเอาแสงแห่งธอร์นออกมาไว้ในมืออีกข้าง หนึ่ง "สระภาพลวงตาหรือ ชี่--.....นี่เป็นประตูสู่ดินแดนอื่นแต่เจ้าต้องมีพิกัด เฉพาะ....และเราเป็นผู้พิทักษ์ของประตู...." มันดูเหมือนว่าเธอเป็นสาว แมงป่องคนเดียวที่สามารถพูดได้ นอกจากนี้แองเจเล่ยังสังเกตเห็นว่าสาวมองป่องคนอื่นกำลังมีปัญหา กับการขยับเท้า เฉพาะคนที่พูดกับเขาที่สามารถควบคุมแขนขาได้อย่าง อิสระ "แล้วจะเข้าประตูไปได้อย่างไร" แองเจเล่ยังใจเย็นและถามต่ อ "กระโดดเข้าไปที่หลุมดำตรงกลางแต่ก่อนอื่น....เจ้าต้องรอดจากความ ท้าทาย.....ชี่..." สาวแมงป่องเข้ามาใกล้แองเจเล่อย่างช้าๆ "ความท้าทาย ความท้าทายอะไร" แองเจเล่ถอยหลังไปอีกก้าวหนึ่ง ประตูอยู่ข้างหลังเขา "เจ้ามีสองตัวเลือก ตัวเลือกแรกคือการมีเพศสัมพันธ์กับเรา ตัวเลือกที่ สองคือการที่เจ้าให้ข้ากินส่วนหนึ่งของดวงวิญญาณของเจ้า" สาวแมง ป่องหัวเราะ การแสดงออกของแองเจเล่เปลี่ยนไปและเขาก็กำลังจะตอบ อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้นกุญแจสีทองก็เริ่มสั่นเหมือนหัวใจที่กำลังเต้ น เสียงของกำแพงแห่งความสับสนผ่านเข้าไปในหูของเขา "ฆ่าพวกเธอ....ผู้พิทักษ์มีสายเลือดที่บริสุทธ์ิที่สุดที่จะช่วยให้เจ้ า สามารถเข้าสู่ดินแดนฝันร้ายได้พวกเธอเป็นสิ่งที่เจ้ากำลังมองหา พลัง ของผู้พิทักษ์ถูกจำกัดโดยสระภาพลวงตาและสิ่งที่เจ้าเห็นเป็นเพียงแค่ ภาพ อย่าปล่อยให้ความกลัวครอบงำจิตใจของเจ้า....อย่ากลัว..." เธอยังพูดคำสุดท้ายซ้ำๆจนเสียงของเธอหายไป แองเจเล่มั่นใจว่าสาวแมงป่องข้างหน้าเขาไม่ได้ยินบทสนทนา "บอกชื่อของเจ้ามาก่อนสิ" เขาจ้องไปที่เธอ "เบลล่า แคสเซีย เรียกว่าเบลล่าก็พอ ข้าชอบชื่อของข้ามาก" มีรอยยิ้มที่ น่าดึงดูดบนใบหน้าของเธอ แองเจเล่ค่อยๆใส่แหวนเงินลงบนนิ้วชี้มือขวาของเขา เขาไม่ได้มีเวลาเหลือมากนักและเขาสงสัยว่าควรทำตามคำพูดของ กำแพงแห่งความสับสนหรือไม่ แองเจเล่คิดว่ากำแพงไม่มีเหตุผลที่ จะต้องหลอกเขาและเธอก็ซื่อสัตย์ระหว่างที่สนทนากัน เธอได้ให้รางวัล เขาหลังจากที่ได้รับคำตอบแล้ว อย่างไรก็ตาม เขาไม่อยากเชื่อกำแพงมากนัก [กำลังจะออกจากดินแดนฝันร้ายใน 2 นาที36 วินาที....2 นาที24 วินาที...] ซีโร่เตือนเขาทุกวินาทีและเขามองเห็นเครื่องจับเวลาในสายตาของเขา 'เอาล่ะ งั้นข้าจะลองดู...' เขาคิด 'เปิดใช้งานโหมดช่วยเหลือในการต่อสู้' ชี่ มีช่องสีน้ำเงินปกคลุมทุกสิ่งทุกอย่างในสายตาของแองเจเล่ เขาหลับตาชั่วครู่เนื่องจากโหมดช่วยเหลือในการต่อสู้ต้องใช้เวลาสักพัก และเขาต้องการเวลาที่จะใช้มัน "เกิดอะไรขึ้น เจ้ากำลังคิดอะไร หรือว่าเจ้าต้องการที่จะออกไป" เบลล่าดู สับสน "ออกไปหรือ" ทันใดนั้นแองเจเล่ก็ลืมตาและจ้องไปที่สาวแมงป่อง "ข้า จะไม่ออกไป ข้ากำลังจะมีเพศสัมพันธ์กับเจ้า" เขามองไปที่สาวแมงป่อง อย่างเงียบๆ "เจ้าเกือบ.....หลอกข้า...." แองเจเล่มองไปรอบๆและขดริมฝีปากเป็ น รอยยิ้ ม เขายกดาบปลายโค้งต้องสาปขึ้นและพุ่งไปหาเบลล่า ฟึบ ดาบปลายโค้งต้องสาปเป็นเส้นสีเงินในอากาศและฟันผ่านร่างกายของ เบลล่าทำให้โดนพื้นที่ว่างข้างสระน้ำ แล้วรูปปั้นสาวแมงป่องก็ค่อยๆ ปรากฏจากที่ไหนสักแห่ ง ฉึก ใบดาบฟันไปที่คอของรูปปั้น "ไม่!" เบลล่าตะโกน สาวแมงป่องทุกคนที่อยู่รอบๆกระโดดมาหาแอง เจเล่เหมือนตัวจริง พวกเธอขยับอย่างรวดเร็วในอากาศขณะที่ทำเสียง เหมือนงู แองเจเล่หันกลับไปและดึงดาบปลายโค้งออกมาจากรูปปั้น เขารูปปั้นสี ขาวที่กำลังตกทันทีและกระโดดเข้าไปในสระภาพลวงตา "แล้วเจอกัน" เขาเฝ้าดูเบลล่าพุ่งมาหาเขาและยิ้ม จ๋อม แองเจเล่หายไปในใจกลางของน้ำวน เขาจับรูปปั้นที่แตกในอ้อมแขนและเริ่มจมลงไป เขามองเห็นความโกรธบนใบหน้าของสาวแมงป่อง มันดูเหมือนว่าผู้ พิทักษ์ไม่ได้รับอนุญาตให้สัมผัสน้ำ น้ำเย็นๆได้ล้อมรอบแองเจเล่และมันสัมผัสทุกส่วนของร่างกายของเขา อย่างนุ่มนวล หลายวินาทีต่อมาก็มีใบหน้ามนุษย์สีน้ำเงินโปร่งใสนับไม่ถ้วนพุ่งมาหา เขา พวกเธอดูเหมือนนางเงือกแต่ร่างกายเบลอ นางเงือกสาวสวยยกแขนของพวกเธอกอดแองเจเล่และรูปปั้น พวกเธอ มาหาเขาทีละคนๆ นางเงือกมีใบหน้าโปร่งใสและดวงตาของพวกเธอก็สวย แองเจเล่ได้ยินเสียงผู้หญิงกำลังร้องเพลงจากที่ไหนสักแห่งที่อยู่ในที่ ห่างไกล เสียงของผู้หญิงคนนั้นอ่อนโยนและมีเสน่ห์ซึ่งฟังดูเหมือนคนรักที่กำลัง กระซิบในหูของเขา เขาไม่แน่ใจว่าทุกสิ่งทุกอย่างรอบเขาเป็นเพียงภาพ ลวงตาหรือไม่ แองเจเล่รู้สึกผ่อนคลายราวกับว่าเขาพบความอบอุ่นในน้ำที่หนาวเย็น เขาค่อยๆหลับตา 'น่าเศร้าที่เวลาหมดลงแล้ว' ชี่ แองเจเล่และรูปปั้นหายไปจากสระภาพลวงตา ******************************** "ฮ่า!" ทันใดนั้นแองเจเล่ก็ลืมตาและหายใจเข้าออกลึกๆหลายครั้ง เขา เกือบจะตกเป็นเหยื่อของความฝันที่แสนสบายและสงบสุข มันเป็นเรื่อง ยากที่เขาจะต่อต้าน เขาค่อยๆสงบใจลง รูปปั้นสาวแมงป่องสีขาวยังอยู่ในอ้อมแขนของเขาและชั้นหินบนผิวของ เธอก็หายไปอย่างรวดเร็วทำให้เห็นศพของสาวแมงป่อง เลือดสีขาวของ เธอยังหยดลงมาจากคางของเธอ แองเจเล่วางศพลงบนพื้น เขายังอยู่ในห้องนอนแต่ไม่มีหมอกแดงในโลกนี เสียงลาวาที่คุ้นเคยดังมาจากทางเดินนอกประตู "ข้าต้องจัดการมันตอนนี้" แองเจเล่มองไปที่ศพสาวแมงป่องขณะที่ย่ น คิ้ว เขาตกใจกับแก่นชีวิตที่เขาสกัดได้จากสาวแมงป่องเมื่อเขาแทงใบดาบ เข้าไปในร่างกายของเธอ สระภาพลวงตาเหมาะอย่างยิ่งสำหรับการ หลบหนีของเขาในขณะที่เขามีเวลาเหลือไม่มากนัก "แล้วตอนนี้ข้าควรทำอะไร..." แองเจเล่ยกดาบปลายโค้งต้องสาปขึ้นแต่ เขาก็ตกใจหลังจากที่ตรวจสอบใบดาบ ใบดาบสีเงินของดาบปลายโค้งปกคลุมไปด้วยรอยแตกและพวกมันดู เหมือนใบแมงมุม แค๊รก มีรอยแตกอีกรอยปรากฏบนใบดาบและมีเลือดสีแดงหยดลงไปบนพื้น "พลังของผู้พิทักษ์แข็งแกร่งเกินไป..." แองเจเล่พบเหตุผลทันที พลังของผู้พิทักษ์แข็งแกร่งมากจนทำให้ดาบปลายโค้งต้องสาปเกือบ แตกหลังจากที่ดูดซึมแก่นชีวิตเพียงสาวแมงป่องคนเดียว 'สร้างงาน ค้นหาวัสดุที่สามารถช่วยให้ข้าดูดซับแก่นชีวิต' [สร้างงาน เริ่มวิเคราะห์ เริ่มการจำลอง กำลังตรวจสอบผลลัพธ์....] ชิปรายงานกลับมาหลังจากที่ผ่านไปหลายวินาที การแสดงออกของแองเจเล่เปลี่ยนไปหลังจากที่เขาตรวจสอบผลลัพธ ์ และเขารีบหันศพ หน้าอกของสาวแมงป่องปกคลุมไปด้วยชั้นไหมบางๆและเขาพบโน๊ต ดนตรีสีแดงตรงกลางหน้าอกของเธอ โน้ตดนตรีดูเหมือนรูนที่บิดเบี้ยว แองเจเล่ก้มลงไปดูเขาเล็งไปที่โน้ตดนตรีสีแดงแล้วเขาก็เริ่มดูดมัน เสียงมันเหมือนอากาศที่รั่วออกมาจากบอลลูน ตอนที่303: การรับช่วงและเหตุผล (2) แปลนิยาย.วันศุกร์ ที่23 มีนาคม 2018 ศพของสาวแมงป่องแฟบลงเหมือนตุ๊กตาเป่าลม สิ่งที่ยังเหลืออยู่บนพื้นหลังจากที่ผ่านไปประมาณห้าวินาทีก็คือผิวหนัง ของสาวแมงป่องเท่านั้น แองเจเล่ยังสงบในขณะที่เขาลุกขึ้นยืนและเช็ดเลือดสีขาวออกจากปาก ของเขา จากนั้นเขาก็รีบบิดด้ามจับของดาบปลายโค้งต้องสาป มีเส้นอนุภาคพลังงานสีเขียวนับไม่ถ้วนเชื่อมกับข้อมือของแองเจเล่ซึ่ง ช่วยให้เขาดูดซับแก่นชีวิตสู่ร่างกายของเขา [ค่าสถานะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว...] เสียงของซีโร่ดังก้องอยู่ในหูของเขา แองเจเล่ค่อยๆหลับตาและยืนอยู่ในห้องนอนอย่างเงียบๆ ผิวหนังของสาวแมงป่องได้เปลี่ยนเป็นควันสีเขียวและหายไปในอากาศ แค๊รก เสียงเหมือนกระจกแตกของดายปลายโค้งต้องสาปได้แตกเป็นชิ้นๆและ ตกลงไปที่พื้ น มีเส้นเหมือนกิ่งไม้สีแดงนับไม่ถ้วนพุ่งไปรอบๆร่างกายของเขาเหมือน เส้นเลือดในขณะที่มันรวมตัวกันตรงกลางหน้าอกของเขา เส้นเลือดสีแดงค่อยๆหายไปหลังจากผ่านไปหลายนาทีสิ่งที่เหลืออยู่ บนหน้าอกของเขาเป็นสัญลักษณ์รูปโน้ตดนตรีสีแดง ชี แองเจเล่ลืมตาทั้งสองข้าง ครั้งนี้พวกมันมีสีเข้มเหมือนท้องฟ้ายามราตรี ที่ไร้ดวงดาวราวกับว่ารูม่านตาของเขาไม่เคยมีอยู่แต่มีเพียงสองหลุมที่ ว่างเปล่าเท่านั้น 'นี่เป็นการเปลี่ยนแปลงหรือ' เขายกมือซ้ายแล้วเห็นว่าตราภาพลวงตา ของสายเลือดฮาร์ปี้ยักษ์ค่อยๆจางหายไป [ความสัมพันธ์กับพลังงานภาพลวงตากำลังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว...] [กำลังเก็บข้อมูล...] [เสร็จสิ้น คุณต้องการดูกราฟเกี่ยวกับความสัมพันธ์หรือไม่] ซีโร่รายงาน กลับทันที แองเจเล่มองไปที่ภาพสะท้อนของตัวเองบนชิ้นส่วนที่หักของใบมีดดาบ ปลายโค้ ง 'แสดงกราฟ' เขาสั่ง มีกราฟแท่งที่จัดไว้อย่างดีถูกแสดงไว้ข้างหน้าสายตาของเขา ความสัมพันธ์ที่สูงที่สุดของแองเจเล่ยังเป็นพลังงานไฟและอันดับที่สอง เป็นพลังงานภาพลวงตาซึ่งตอนนี้ได้มากกว่าพลังงานโลหะแล้ว 'ข้าหวังว่าข้ายังเก็บตราภาพลวงตาไว้ได้' แองเจเล่ส่ายหัวเล็กน้อย เขา แทบไม่รู้จักคาถาภาพลวงตาใดๆและตราภาพลวงตาเป็นหนึ่งในอาวุธที่ แข็งแกร่งที่สุดของเขา แต่ตอนนี้มันหายไปอย่างสิ้นเชิง นอกจากนี้เขายังไม่ได้ค้นพบวิธีการเปิดใช้งานโน้ตดนตรีตรงกลาง หน้าอกของเขา 'ตรวจสอบดูว่ามีอะไรเกี่ยวข้องกับสาวแมงป่องในฐานข้อมูลหรือไม่' [ส้รางงาน.......กำลังค้นหา...] [ไม่พบสิ่งที่ตรงกัน] แองเจเล่ขดริมฝีปาก 'ตอนนี้ข้าต้องพึ่งตัวเองแล้ว' เขาคิดอยู่หลายนาที 'ตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในร่างกายของข้า' ซีโร่สแกนร่างกายของเขาอย่างรวดเร็วและรายงานกลับ [ช่องเสียงของคุณได้เปลี่ยนแปลง ตอนนี้เสียงของคุณมีผลในการ ล่อลวงและตอนนี้เลือดของคุณมีความสามารถมลพิษภาพลวงตา] [มลพิษภาพลวงตา: ความสามารถพิเศษ ทุกสิ่งที่อยู่ภายในร่างกาย ของคุณจะมีพลังงานภาพลวงตาหลังจากที่ผ่านไปช่วงหนึ่ง] แองเจเล่ได้เรียนรู้เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงรายละเอียดหลายอย่างที่ เกิดขึ้นกับร่างกายของเขาทันที ชิปได้รายงานตามข้อมูลจากฐานข้อมูล แองเจเล่ถอนหายใจเบาๆ เงาสีดำหายไปจากดวงตาของเขาทำให้เห็นรู ม่านตาสีน้ำเงิน แสงสีทองรอบๆดวงตาของเขาหายไปแล้ว เขาตรวจสอบห้องนอนเพื่อดูความเสียหายที่อาจะเกิดขึ้นและเก็บเศษที่ หักของดาบปลายโค้งทั้งหมด ศพของสาวแมงป่องได้หายไปด้วยตัวเอง ดังนั้นจึงไม่มีอะไรที่ต้องทำความสะอาดมากนัก แองเจเล่เดินไปที่โต๊ะและนั่งลงหลังจากที่ทุกสิ่งทุกอย่างเสร็จสิ้น เขาเอา กล่องดำออกมาและเปิดมัน เสียงของเฮนน์ถูกส่งเข้าไปในหูของเขาทันที "เจ้าทำอะไรเด็กน้อย มีหลายครั้งที่ข้ารู้สึกว่ากำลังจะตายหรือมีอะไร บางอย่าง!" เฮนน์โกรธ "มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นระหว่างการทดลองของข้า" แองเจเล่โกหกอย่างใจ เย็น "ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างได้ถูกจัดการแล้ว" "ข้าไม่รู้ว่าทำไมข้าถึงเลือกเจ้า ข้าควรรอในเมืองหมอกขาวอีกหลายปี!" เฮนน์ไม่ได้ถามข้อแก้ตัวของเขาแต่บ่นเพียงอย่างเดียว "ข้าได้ทำสิ่งที่ท่านขอให้ข้าทำแล้ว ท่านต้องการอะไรจากข้าอีกเพราะข้า ต้องการกลับไปที่แม่น้ำแบส" แองเจเล่ไม่สนใจคำพูดของเธอ "แม่น้ำแบส ทำไมเจ้าถึงต้องการกลับไป เพียงแค่อยู่ที่นี่เจ้าจะได้ความรู้ แบบฟรีๆและมีแม่มดระดับสี่เป็นอาจารย ์นอกจากนี้สถานที่นี้ยัง ปลอดภัย...." "ข้อแรก มันไม่ใช่อาณาเขตของข้า ข้อสอง ข้าไม่ได้รู้สึกสบายใจที่อยู่ที่ นี่ ข้ายังไม่เข้าใจว่าทำไมท่านถึงขอให้ข้ามาที่นี่และจุดประสงค์ที่แท้จริง ของท่านคืออะไร เราเป็นพ่อมด ถ้าท่านต้องการให้ข้าทำอะไรอีกท่านก ็ จะต้องหาสิ่งตอบแทน" แองเจเล่ส่ายหั ว "ตอนนี้เจ้าไม่สามารถวิ่งหนีไปจากข้าได้" เฮนน์หัวเราะเบาๆ "ข้าโกหก เจ้าเรื่องรูปแบบดวงวิญญาณของลูกชายของวิเวียน มันได้กลายเป็ น ส่วนหนึ่งของดวงวิญญาณของเจ้าแล้วและกระบวนการก็เสร็จสมบูรณ ์ ตอนนี้เจ้าเป็นผู้สืบทอดของวิเวียนไม่ว่าเจ้าจะต้องการหรือไม่ก็ตาม ข้า ได้ใช้ความพยายามอย่างมากในการดัดแปลงรูปแบบดวงวิญญาณ เธอ จะไม่ปล่อยให้เจ้าหลบหนีไปจากโบราณสถานเพราะเจ้าเป็นเพียงคน เดียวบนโลกนี้ที่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเธอ" "ท่านต้องการอะไรจากข้าอีก" แองเจเล่ย่นคิ้ว "ฮ่าๆ ข้าต้องการให้เจ้าทำอะไรหรือ" เฮนน์หัวเราะเยาะ "ข้าต้องการให้ เจ้าลากวิเวียนลงไปในนรก! ข้าต้องการให้เธอมีชีวิตที่เจ็บปวดและทุกข ์ ทรมาน" "ท่าน...." แองเจเล่หรี่ตา "เธอทำอะไรกับท่าน" "ฮ่าๆ....สิ่งที่เธอทำกับข้าไม่อาจยกโทษให้ได้" เฮนน์ตอบเสียงเย็นชา "เธอเป็นหนึ่งในนักเรียนที่มีพรสวรรค์ที่สุดที่ข้ามี....แต่มันไม่ใช่ธุระของ เจ้า ข้าจะตอบแทนเจ้าอย่างดี" "ท่านโกหกข้าแล้วครั้งหนึ่ง" แองเจเล่หรี่ตา "พูดตามตรงเลยว่าข้าไม่ ต้องการช่วยท่านในครั้งนี้จริงๆ ข้าจะต้องเผชิญหน้ากับเธอตัวต่อตัว ข้า ไม่ได้เป็นหนูสกปรกที่อยู่ในท่อ ข้าไม่เคยไว้ใจท่านแต่สิ่งที่ท่านเพิ่งพู ด ในเรื่องรูปแบบดวงวิญญาณมันทำให้สถานการณ์แย่ลง" "แผนอาจได้ผลเป็นบางครั้งแต่ข้าเชื่อว่าการผสมผสานภูมิปัญญาและ พลังบริสุทธ์ิคือวิธีที่ถูกต้อง" เขาพูดต่ อ "เจ้าสามารถปฏิเสธข้อเสนอของข้าได้ตามที่เจ้าต้องการแต่ข้าจะ เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเจ้ากับวิเวียน บางทีเจ้าอาจจะมั่นใจพอที่จะ ชนะการต่อสู้กับแม่มดระดับสี่" เฮนน์ตอบเสียงเย็นชา "ท่านจะตายด้วยเช่นกันถ้าข้าถูกฆ่า" แองเจเล่ขบฟัน "ข้าได้ตายไปแล้วครั้งหนึ่ง ข้าไม่มีอะไรที่จะต้องเสียอีก" เฮนน์ดูไม่กังวล ทั้งสองนิ่งไปสักพักและบรรยากาศก็หนักอึ้ ง "เจ้ารู้อะไรไหม ข้าจะทำให้มันง่ายขึ้นสำหรับเจ้า เพียงแค่ทำสามสิ่งให้ ข้าและข้าจะรักษาสัญญาของข้า ข้าจะมอบรางวัลให้เจ้าและเก็บตัวตน ของเจ้าไว้เป็นความลับ" "สามอย่างงั้นหรือ" แองเจเล่รู้ว่าเธอต้องการแก้แค้นให้สำเร็จ "ข้าจะไม่ ทำมันจนกว่าท่านจะบอกข้าว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ข้ามีเหตุผลของข้า" "เจ้าอยากรู้จริงๆหรือ" เฮนน์ฟังดูกังวล แองเจเล่ไม่ได้พูดอะไรแต่รอคำตอบของเฮนน์อย่างอดทน "ดีข้าจะบอกเจ้าว่าเกิดอะไรขึ้น วิเวียนเป็นยัยสารเลวที่ล่อลวงคู่หูของ ข้า" เฮนน์เกือบจะตะโกน "อะไรนะ...." แองเจตเล่ตกใจ เขาจะพูดไม่ออกถ้าความจริงมันเรียบง่าย เช่นนี "วิเวียนล่อลวงคู่หูของข้าและจ้างคนมาลอบสังหารข้าในขณะที่ข้ากำลัง ทำการทดลองที่สำคัญทำให้ร่างกายของข้าได้รับความเสียหายอย่าง ถาวร นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าตายระหว่างการต่อสู้ครั้งสุดท้ายกับอริสม่า มิฉะนั้นข้าก็จะอยู่รอดจากการซุ่มโจมตีได้อย่างแน่นอน....นอกจากนี้..." เฮนน์พูดต่อด้วยความโกรธ หลายนาทีต่อมา ในที่สุดแองเจเล่ก็เข้าใจสถานการณ ์ เฮนน์ได้รับบาดเจ็บหลังจากการลอบสังหารและด้วยเหตุผลนั้นเธอจึง ไม่สามารถอยู่รอดได้จากการซุ่มโจมตีอย่างไรก็ตามมันดูเหมือนว่าตัว เธอเป็นเหตุผลที่ทำให้ลูกชายของวิเวียนตาย มีสิ่งหนึ่งที่แองเจเล่ยังไม่ เข้าใจ เขาต้องการรู้ว่าทำไมวิเวียนไม่เคยโกรธในขณะที่พูดถึงอาจารย ์ ของเธอ เขาไม่สามารถสรุปผลออกมาได้ด้วยการฟังคำพูดของเฮนน ์ เธอสาปแช่งเกือบตลอดเวลาในขณะที่อธิบายเหตุการณ ์เฮนน์ให้ ความสำคัญกับความบริสุทธ์ิของเธอหลายครั้งระหว่างการสนทนา แองเจเล่เกือบหมดความอดทน อย่างไรก็ตาม มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้แองเจเล่โกรธ เฮนน์บอกว่าเธอสามารถทำลายดวงวิญญาณของเธอได้อย่างง่ายดาย และถ้าเธอทำเช่นนั้นแองเจเล่ก็จะตายด้วยเช่นกัน แองเจเล่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับข้อเสนอของเฮนน ์ไม่มีอะไร ที่เขาสามารถทำได้เนื่องจากเขารู้เรื่องความสัมพันธ์ของดวงวิญญาณ เพียงเล็กน้อยเท่านั้ น พวกขาคุยกันสักพักและแองเจเล่ยืนยันว่าเขาต้องการออกจาก โบราณสถาน แองเจเล่ไม่เคยเรียกวิเวียนว่าแม่แต่เขารู้ตัวดีว่าวิเวียนคิดว่าเขาเป็นลูก ชายของเธอ อย่างไรก็ตาม วิเวียนไม่เคยพูดกับเขาเรื่องสถานการณ์นี้แบบตัวต่อตัว ปัจจุบันความสัมพันธ์ของพวกเขาค่อนข้างแปลก เหตุผลที่แองเจเล่ต้องการออกจากโบราณสถานนั้นคือเฮนน์สามารถ บังคับเขาให้เร่งการแก้แค้นของเธอได้อย่างง่ายดาย มันเป็นสิ่งที่เขาไม่ ชอบ เขาต้องการที่จะขับไล่เฮนน์ออกจากร่างกายของเขา แม้ว่าเฮนน์จะเป็น แม่มดในตำนานแต่เขาก็ไม่ต้องการแบกระเบิดที่สามารถระเบิดขึ้นมา ได้ทุกเวลา แองเจเล่ตรวจสอบหนังสือทั้งหมดที่เขาสามารถอ่านได้ในห้องสมุดของ วิเวียนแต่เขาก็ไม่พบอะไรที่มีค่า ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับการแยกดวง วิญญาณเป็นความลับสูงและหนังสือเหล่านั้นต้องการระดับพลังจิตที่ สูงเพื่อปลดล็อค เขายังไม่ค้นพบวิธีที่จะขับไล่เฮนน์ออกจากร่างกายของเขา แองเจเล่อยู่โบราณสถานอีกหลายวันและบอกวิเวียนว่าเขาต้องการ กลับไปที่บ้านของเขาเนื่องจากสภาพแวดล้อมในโบราณสถานทำให้เขา รู้สึกไม่สบาย วิเวียนไม่ได้บังคับเขาให้อยู่กับเธอแต่บอกแองเจเล่ว่าให้อยู่อย่าง ปลอดภัยและปล่อยให้เขาไป เธอส่งเขาไปให้แม่มดที่เป็นผู้คุ้มกัน แองเจเล่พูดกับผู้คุ้มกันและได้รู้เรื่องมากมายเกี่ยวกับสถานการณ์ใน ปัจจุบันขององค์กร ผู้อาวุโสหนึ่งฮาร์ริสและผู้อาวุโสสองเมโลกำลังต่อสู้กับหัวหน้าองค์กร มี อยู่สองฝ่ายในองค์กรและสถานการณ์เริ่มแย่ลง การต่อสู้เริ่มต้นขึ้นเมื่อหัวหน้าองค์กรอันดับที่หนึ่งเอฟเฟียตัดสินใจที่จะ ให้ลูกที่ไม่มีพรสวรรค์ของเขาเป็นผู้สืบทอด สภาพแข็งแกร่งกว่าในเรื่อง พลังและพวกเขาใช้ผู้สืบทอดเป็นข้ออ้างในการถามถึงอนาคตของเมือง พันน้ำตก นอกจากนี้เอฟเฟียก็กำลังจะตายและแทบจะไม่มีเวลาเข้า ร่วมการประชุม หัวหน้าองค์กรคนอื่นๆพยายามอย่างดีที่สุดที่จะช่วยเอฟเฟียและพวก เขากำลังพยายามที่จะปรับเปลี่ยนร่างกายของผู้สืบทอด ปัญหา สามารถแก้ไขได้อย่างง่ายดายถ้าเอฟเฟียมีลูกที่มีพรสวรรค์อีกคนแต่ แผนการทั้งสองนั้นทำได้ยาก บางคนบอกว่าผู้อาวุโสควรแก้ปัญหาด้วยความรุนแรง มีข่าวลือ แพร่กระจายไปว่ามีพวกหัวรุนแรงได้ลักพาตัวญาติหลายคนที่เกี่ยวข้อง กับผู้อาวุโสซึ่งทำให้สถานการณ์แย่ลงทุกวั น วิเวียนเป็นผู้อาวุโสสามและเธอสนับสนุนแผนของผู้อาวุโสหนึ่ง แม้ว่า เธอจะไม่มีสิทธ์ิในองค์กรมากมายแต่ลูกชายของเธอก็อาจจะกลายเป็น เป้าหมายให้พวกหัวรุนแรงซึ่งทำให้เธอกังวล เพื่อจัดการกับปัญหาและต่อสู้กลับสภาได้ดำเนินการแล้ว พวกเขา รวบรวมกองทัพและผู้อาวุโสสี่ได้รับเลือกให้เป็นกัปตัน พวกเขาต้องการ ที่จะกดดันเมืองพันน้ำตกก่อนที่ตัวประกันจะถูกประหาร แองเจเล่คิดว่าการทำงานของเฮนน์ให้เสร็จนั้นเป็นเรื่องยาก ตอนที่304: ข้อความ (1) แปลนิยาย.วันอาทิตย์ที่25 มีนาคม 2018 ผู้คุ้มกันที่ถูกส่งมาโดยวิเวียนเป็นแม่มดที่มีพลังอันยิ่งใหญ่ที่อยู่ใน กองทัพของเธอชื่อว่าลิฟและยังรู้จักในชื่อว่างูตะวันออก ตรงกันข้ามกับที่แองเจเล่ใช้เวลาเกือบสิบวันในระหว่างที่เขาค้นหา โบราณสถานนี้ พวกเขาใช้เวลาเพียงห้าวันในการออกจากภูเขาไฟ ลิฟบอกเขาว่ามีทางลัดมากมายรอบๆภูเขาไฟที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ พวกเขารายงานกลับไปที่สำนักงานใหญ่ทันทีก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยัง แม่น้ำแบส พวกเขารีบกลับไปที่บ้านไม้ขนาดเล็กที่สร้างโดยแองเจเล่ ********************** ริมแม่น้ำมีบ้านหลังเล็กๆที่มีเพดานสีดำที่ถูกล้อมรอบไปด้วยผนังสีขาว ตั้งอยู่เงียบๆ มีต้นสีเขียวอยู่ในพื้นที่ที่ปกคลุมไปด้วยหญ้าสีเหลืองที่อุดมสมบูรณ ์ สถานที่นี้มีแองเจเล่และผู้หญิงที่กำลังสวมผ้าคลุมสีแดงเข้มยืนอยู่ที่นั่น โดยไม่ทำให้เกิดเสียงใดๆ ตอนนี้มันเป็นเวลาเที่ยงวันและแสงแดดสีทองก็สะท้อนอยู่บนใบหน้า ของทั้งสองคน อย่างไรก็ตาม แสงนี้มันไม่ได้ทำให้ร่างกายของพวกเขา อุ่นขึ้นเลยแม้แต่น้อย แองเจเล่มองไปที่บ้านไม้ที่เขาสร้างขึ้น จากนั้นก็หันไปมองที่คฤหาสน ์ เล็กๆที่อยู่อีกฟากของพื้นที่ว่าง มีสระน้ำถูกสร้างขึ้นข้างหน้าของคฤหาสน์ ผิวของน้ำได้สะท้อนแสงแดด "มันถูกสร้างโดยท่านวิเวียนหรือ" แองเจเล่มองไปที่ผู้หญิงที่กำลังสวม ผ้าคลุมสีแดงเข้ม "ค่ะ ผู้อาวุโสสามได้บอกให้คนแคระที่เก่งที่สุดมาสร้างคฤหาสน์นี้ ข้ า หวังว่าท่านจะพอใจกับมันเนื่องจากพวกเขาจะไม่มีเวลาตกแต่ง" เธอ ตอบด้วยเสียงที่คมชัดราวกับว่าเธอยังเยาว ์ "ไม่เป็นไร ข้าจะอาศัยอยู่ในบ้านของตัวเองดังนั้นเจ้าสามารถไปอยู่ คฤหาสน์ได้" คิ้วของแองเจเล่ย่นเข้าหากัน "บ้านของท่านมันเล็กเกินไปสำหรับเรา" ลิฟตอบด้วยโทนเสียงเดิม "ผู้ อาวุโสบอกให้ข้าอยู่กับท่านทุกเวลา การปกป้องท่านเป็นหน้าที่ของข้า" เธอเอาฮู้ดออกทำให้เห็นผมสีดำยาวและใบหน้าที่น่ารักของเธอ ด้วยขน ตาที่ยาว ดวงตาที่แหลมคมและริมฝีปากบางทำให้เธอดูเหมือนผู้หญิง อายุยี่สิบปี "หรือเราจะแบ่งกันใช้เตียงเดียวกันก็ได้" ลิฟขดริมฝีปาก "ข้าไม่คิดว่าข้า จะมีเสน่ห์พอที่จะดึงดูดท่านแต่ข้าควรจะบอกให้ชัดเจนก่อน ท่านไม่ใช่ คนแบบที่ข้าชอบ" แองเจเล่พูดไม่ออกแต่เขาก็ไม่สนใจที่ลิฟพูด "ทำไมเจ้าถึงต้องอยู่กับข้า ทุกเวลา สถานการณ์มันแย่แค่ไหน" "มันเลวร้ายกว่าที่ท่านคิด" ลิฟหันกลับไปและเดินไปที่แม่น้ำ เธอเอามือ ทั้งสองข้างตักน้ำจากแม่น้ำแล้วดื่มมันอย่างรวดเร็ว แองเจเล่ลังเลชั่วครู่และพยักหน้ า "เอาล่ะ งั้นไปที่คฤหาสน์กันเถอะ" เขาไม่มีเจตนาที่จะสร้างความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับแม่มดที่แข็งแกร่งกว่า เขา มันไม่เป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาด "ข้าเก็บของก่อน" เขาหันกลับไปและเดินเข้าไปในบ้านไม้ แองเจเล่เดินออกจากประตูพร้อมกับกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่สองใบ อย่างรวดเร็ว "ไปกันเถอะ" ลิฟพยักหน้ า พวกเขาเริ่มมุ่งหน้าไปที่อีกด้านของพื้นที่ว่าง อาคารหลักของคฤหาสน์ดูเหมือนตัว T ด้านซ้ายของตัว T เป็นสระน้ำ และด้านขวาเป็นพื้นที่สี่เหลี่ยมขนาดเล็ก ไม่มีใครอยู่ในคฤหาสน์ดังนั้นสถานที่นี้จึงเงียบ แองเจเล่เดินไปที่สระน้ำและเข้าอาคารผ่านประตูด้านข้าง ลิฟเดินตาม แองเจเล่เสียงฝีเท้าของพวกเขาสะท้อนอยู่ในทางเดิน "คนงานและคนใช้อยู่ไหน" แองเจเล่ถามในขณะที่เขาเดิน "เราสามารถจ้างพวกเขาจากเมืองใกล้ๆได้หรือท่านสามารถหาได้จาก เผ่าอื่น มีตัวเลือกมากมายให้เลือกแต่พื้นที่เหล่านั้นมันอันตราย" ลิฟ ตอบอย่างรวดเร็ว "และถ้าท่านต้องการสาวเอลฟ์หรือสาวสวยท่าน จะต้องซื้อจากตลาดทาส ท่านเป็นสมาชิกทางการของหัตถ์ธาตุดังนั้น ท่านจึงสามารถเข้าถึงตลาดที่ก่อตั้งโดยสภาได้ มีทาสคุณภาพสู ง มากมายที่ถูกประมูลในตลาดทุกวัน" "ข้าสามารถหาแม่มดที่นั่นได้ไหม" แองเจเล่หัวเราะและส่ายหัว "ทำไมท่านถึงไม่จ่ายให้ข้า" ลิฟขดริมฝีปาก "ที่จริงแล้วท่านเป็นลูกชาย ของผู้อาวุโสสามดังนั้นข้าจะทำทุกสิ่งทุกอย่างที่ท่านต้องการโดยไม่ มี ค่าใช้จ่ายเพิ่มเติม" "อย่างงั้นหรือ" แองเจเล่เดินไปที่ประตูหลักของห้องนั่งเล่นและผลักมั น แอ๊ดด ประตูไม่ได้ล็อค สิ่งที่อยู่ข้างหน้าคือห้องนั่งเล่นที่ถูกทาด้วยสีน้ำตาล มีคริสตัลสีเหลืองกำลังเรืองแสงบนผนังห้องทำให้ห้องอุ่นและสว่าง มี เก้าอี้โซฟาหลายตัวที่อยู่ใกล้ๆมุมและมีตอไม้สีแดงขนาดใหญ่ตั้งอยู่ตรง กลาง มีชุดคลุมสีขาวหลายตัวห้อยอยู่หลังประตูหลัก แองเจเล่ไม่ได้หยุดแต่เดินผ่านห้องนั่งเล่นและเข้าไปในทางเดินอีก ทางผ่านประตูหลัง สุดทางมีลานฝึกขนาดใหญ่ ลานฝึกถูกสร้างด้วยหินสีขาว มีรูนที่ซับซ้อนถูกแกะสลักอยู่บนผิวของ มัน มีชั้นอาวุธสีดำตั้งอยู่ข้างลาน มันเต็มไปด้วยอาวุธและอุปกรณ์ต่างๆ อาวุธทุกชิ้นล้อมรอบไปด้วยแสงสีขาวซึ่งหมายความว่าพวกมันจะไม่ทำ ให้เกิดความเสียหายกับร่างกายมนุษย ์มันเป็นข่ายที่เรียบง่ายที่ใช้ใน พื้นที่ฝึก แองเจเล่เดินไปที่ชั้นวางอาวุธ เขาเอาดาบกางเขนสองเล่มออกมาและ มองไปที่ลิ ฟ "จับคู่ฝึกกันไหม" เขาย่นคิ้ว "เจ้ารู้วิธีใช้ดาบใช่ไหม" "ท่านอ่อนแอเกินไปที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของข้า" ลิฟตอบด้วยสีหน้านิ่ง "ทำไมเจ้าถึงมั่นใจเช่นนี้" แองเจเล่ประหลาดใจ "ข้าคิดว่ามีเพียงพ่อมด แบบข้าเท่านั้นที่ฝึกฝนทักษะการต่อสู้ระยะใกล้แต่มันดูเหมือนว่าเจ้าจะ ต่างออกไป" "ข้าได้อาศัยอยู่ในโลกนี้มานานดังนั้นข้าจึงต้องการหาสิ่งต่างๆทำ ข้า สนุกกับการฝึกฝนทักษะดาบ" ลิฟคว้าดาบกางเขนจากมือของแองเจเล่ "ที่จริงแล้วข้าชอบใช้หอกมากกว่า" เธอฟันอากาศโดยใช้ดาบ ฟึบ มีแสงสีแดงถูกทิ้งไว้ในอากาศ "นี่มันอะไร" แองเจเล่หรี่ตาเล็กน้อยและตรวจสอบใบดาบของดาบ มัน เป็นเงินบริสุทธ์ิและมันเป็นไปไม่ได้ที่ลิฟจะลงเวทมนต์ธาตุอาวุธใน ระยะเวลาอันสั้น "นี่เป็นพลังงานชีวิตของแกรนด์อัศวิน" ลิฟเหวี่ยงดาบในอากาศอีก หลายครั้ง มันดูเหมือนว่าเธอกำลังพยายามทำความคุ้นเคยกับอาวุธ "แกรนด์อัศวิน เจ้าเป็นแกรนด์อัศวินหรือ" แองเจเล่อยากรู้อยากเห็น ค่ า สถานะของเขาสูงกว่าแกรนด์อัศวินมากแต่เขาก็ไม่มีความสามารถใน การควบคุมพลังงานชีวิต "ใช่ ทำไมท่านถึงตกใจ" ลิฟไม่ได้กังวล เธอกระโดดขึ้นไปตรงกลางของ ลาน "มาเริ่มกันเถอะ ข้ายังต้องทดลองอีกหลายอย่างให้เสร็จ เราได้ เสียเวลาไปมากแล้วกับการเดินทาง" "เอาล่ะ" แองเจเล่กระโดดขึ้นไปตรงกลางด้วยเช่นกั น จากนั้นเขาก็เหวี่ยงดาบกางเขนของเขาหลายครั้ง ฟึบ ฟึบ ฟึบ ลมจากใบดาบพัดใบไม้แห้งปลิวไปจากลาน การแสดงออกของลิฟเริ่มจริงจังหลังจากที่เห็นฉากนี เธอคิดว่าชายหนุ่มถึงขั้นคริสตัลเพราะเขามีแม่ที่ดีแต่มันดูเหมือนว่า เขารู้วิธีใช้ดาบและเขามีร่างกายที่แข็งแกร่ ง ลิฟสงสัยว่าผู้อาวุโสปรับปรุงร่างกายของเขาด้วยวัสดุหายากที่ดีที่สุ ด เธอหรี่ตาและจ้องที่แองเจเล่ด้วยความอิจฉา "เริ่มกันเลย! ระวัง!" เธอรีบฟันโดยใช้ดาบและร่องรอยพลังงานชีวิตสี แดงค่อยๆหายไปในอากาศ "ดาวกะพริบ!"(คิดไม่ออกเลยเอามันตรงๆนี่แหละ) ลิฟตะโกนและพุ่งมาหาแองเจเล่หลังจากที่ผ่านรอยพลังงานชีวิต ดาบ ยาวในมือของเธอปกคลุมไปด้วยแสงสีแดงสดใส เธอเร็วมากจนทำให้เกิดเสียงที่ดาบฟันผ่านอากาศดังออกมา แองเจเล่ยืนอยู่บนพื้นและเฝ้าดูดาบสีแดงกำลังเข้ามาใกล้เขา เคร๊ง ดาบของพ่อมดทั้งสองได้ปะทะกันและทำให้เกิดประกายไฟ แองเจเล่กระโดดไปด้านข้างและหายไปจากตำแหน่งเดิมของเขา ลิฟขดริมฝีปากและปลดปล่อยคลื่นพลังงานออกมา เธอหันกลับไปและ ฟันไปข้างหน้า เคร๊ง วู้ดดด มีลมร้อนพัดผ่านหูขวาของเธอ "เจ้าค่อนข้างเก่ง....แต่เจ้ายังอ่อนแอเกินไป" เสียงของแองเจเล่ดังมา จากฝั่งตรงข้าม ตุ้บ ลิฟปลิวออกไปด้วยแรงกระแทกเหมือนกระดาษชนเข้ากับขอบของลาน ในอากาศเต็มไปด้วยฝุ่นจากพื้น "บ้าเอ้ย!" ลิฟยกมือซ้ายขึ้น มีรูนสีแดงเข้มกำลังเรืองแสงปรากฏใน ดวงตาขวาของเธอและมันก็เริ่มหมุน กระแสพลังงานโปร่งใสก่อตัวเป็นมือขนาดใหญ่ข้างหน้าแองเจเล่และ กำลังยื่นไปหาเขา "ข้ายอมแพ้" แองเจเล่จับดาบกางเขนในมือและยิ้ม มือหยุดก่อนที่จะสัมผัสปลายจมูกของเขา ฟิ้ว ลมแรงจากมือทำให้ผมของเขาลอยในอากาศ "ข้ายังไม่พร้อมที่จะปิดกั้นกระแสพลังงานที่ใช้โดยแม่มดระดับสอง" แอง เจเล่ส่ายหัว "แต่ข้าคิดว่าทักษะดาบของข้าดีกว่าของเจ้า" ลิฟจ้องที่เขาและขบฟัน รูนสีแดงค่อยๆหายไปจากตาขวาของเธอและ มือโปร่งใสก็หายไปในอากาศ "เจ้าชนะ" เธอสงบใจตัวเองและตอบเสียงเบา "ทักษะดาบจะมีประโยชน์เฉพาะบางสถานการณ์ ข้ายังต้องการให้เจ้ า ปกป้องข้า เจ้ายังไม่ได้ใช้พลังที่แท้จริงของเจ้าใช่ไหม ข้าเพียงแค่โชคดี" แองเจเล่โค้งเล็กน้อยเพื่อแสดงความนับถือและโยนดาบไปที่ชั้นวาง อาวุธ ดาบกลับเข้าไปในช่องว่างอย่างแม่นยำ เขาพอใจกับผลการแข่งขันที่เกิดขึ้น แองเจเล่ไม่มีโอกาสทดสอบพลังสายเลือดของสาวแมงป่องระหว่างที่ เขาอยู่ในโบราณสถาน ระหว่างการต่อสู้เขาก็ได้ทดสอบมัน สาวแมงป่องเป็นผู้พิทักษ์ของสระภาพลวงตาดังนั้นสายเลือดของเธอ ควรจะบริสุทธ์ิมากกว่าสายเลือดที่มาจากฮาร์ปี้ยักษ ์แองเจเล่มั่นใจว่า พลังของสายเลือดนี้แข็งแกร่งกว่าตราภาพลวงตาแต่มันก็เกิดความ คาดหมายของเขา คลื่นพลังจิตของแม่มดระดับสองล้มเหลวในการ ติดตามความเคลื่อนไหวของเขาและผลของภาพลวงตาทำให้เขาหลบ ซ่อนจากสายตาของลิฟ การคอมโบเต็มรูปแบบมันมีประสิทธิภาพอย่างไม่น่าเชื่อ การระเบิดความเร็วเป็นทักษะติดตัวจากโน้ตดนตรีบนหน้าอกของเขา มันจะใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีในการเพิ่มความเร็วสองหรือสามเท่า แอง เจเล่อาจจะเคลื่อนไหวเร็วกว่าเสียงเมื่อเขามีค่าสถานะสูงพอและมันก ็ ไม่ใช่ทักษะที่ต้องเปิดใช้งาน ถ้าพลังของสาวแมงป่องไม่ได้ถูกผนึกเธอก็สามารถจัดการเขาได้อย่าง ง่ายดาย แองเจเล่ไม่แน่ใจว่าทำไมสระภาพลวงตาถึงจำกัดพลังของผู้พิทักษ์แต่ เขาก็โชคดีที่เขาประสบความสำเร็จในการลอบสังหารสาวแมงป่องได้ หนึ่งตั ว เขารวบรวมข้อมูลที่สำคัญจำนวนมากในการต่อสู้สั้นๆกับลิฟและเขา บอกให้ซีโร่วิเคราะห์ทักษะที่แท้จริงของพ่อมดระดับสอง ตอนที่305: ข้อความ (2) แปลนิยาย.วันอาทิตย์ที่25 มีนาคม 2018 แองเจเล่ยังใจเย็นระหว่างการฝึกซ้อม เขาไม่ได้กังวลมือที่เข้ามาหาเขา เขาเองก็รู้ว่าเขาสามารถหลบการโจมตีได้ถ้าความเร็วของเขาเพิ่มสูงขึ้น แม้ว่ามือสามารถสร้างความเสียหายได้ประมาณ 90 หน่วยแต่มันก ็ ไม่ได้เร็ ว คูลดาวน์ของบัพความเร็วจากโน้ตดนตรีอยู่ที่ประมาณห้าวินาทีด้วยค่า สถานะที่สูงของแองเจเล่เขาสามารถรับมือกับความเสียหายร้ายแรงได้ ในการต่อสู้ระยะใกล้และยังมีความมั่นใจที่จะรอดชีวิตจากการซุ่มโจมตี ของพ่อมดระดับสอง เมื่อรวมบัพความเร็วกับความสามารถภาพลวงตาแองเจเล่ก็มีศักยภาพ พอที่จะกลายเป็นสุดยอดนักฆ่ า ลิฟเป็นแม่มดระดับสองขั้นแก๊สที่มีประสบการณ์ในทางปฏิบัติมากมาย จากการต่อสู้ที่เธอสู้เพื่อวิเวียน 'ข้าจะสร้างความเสียหายได้มากขึ้นถ้าข้ามีอาวุธที่แข็งแกร่ง ตัวเลือกที่ดี ที่สุดคือการหาอุปกรณ์แนวคิดแต่ข้าก็เห็นมันเพียงครั้งเดียวในชีวิต...' แองเจเล่หันกลับไปและกระโดดลงจากลานในขณะที่เขาคิด เขาเดิน กลับไปที่ทางเดินและมุ่งหน้ากลับไปที่ห้องนั่งเล่ น ลิฟลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆและเฝ้าดูแองเจเล่จากไปด้วยดวงตาที่แคบลง ไม่ มีใครรู้ว่าเธอกำลังวางแผนอะไร ***************************** สามวันต่อมาในตอนเช้า ภายในห้องนอนห้องหนึ่งของคฤหาสน ์ มีพรมสีเหลือง ผนังสีเหลือง โซฟาสีเหลือง เก้าอีโต๊ะ ผ้าม่านและเตียง ขนาดใหญ่ แสงแดดได้ส่องผ่านช่องว่างของผ้าม่านและส่องลงบนพื้น แองเจเล่นั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง ใบหน้าของเขาปกคลุมไปด้วยหน้ากาสี ดำที่เกิดจากควันดำ ก๊อก ก๊อก เขาได้ยินเสียงคนเคาะหน้าต่าง หน้ากากค่อยๆหายไปจากใบหน้าของแองเจเล่เขาหายใจเข้าลึกๆและ มองไปที่หน้าต่าง มีนกขนาดเล็กที่มีขนสีทองกำลังกระพือปีกของมันขณะที่เคาะกระจก ด้วยปาก นกสีทองล้อมรอบไปด้วยแสงสีทองแต่ดวงตาของมันเป็นสีแดงและมัน ดูเหมือนทับทิม แองเจเล่ย่นคิ้ว เขาลุกออกจากเตียงและเดินไปที่หน้าต่าง เขากำลังสวม ชุดคลุมยาวสีขาว เขาเปิดหน้าต่าง นกสีทองบินเข้าไปในห้องนอนและลงบนขอบหน้าต่าง แองเจเล่หาใต้ปีกของนกและพบม้วนสีน้ำตาลขนาดเล็กสองม้วนที่ผูก ด้วยเชือกสีแดง เขาแก้เชือกสีแดงของม้วนแรกออก 'พ่อมดกรีน: เรายินดีที่จะแจ้งให้ทราบว่าเจ้าได้รับการจดทะเบียนเป็นสมาชิกอย่าง เป็นทางการของสำนักงานใหญ่ข้อมูลส่วนตัวและระดับทักษะของเจ้า จะได้รับการประเมินเป็นครั้งคราว ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของโครงการ ที่มีประโยชน์เจ้าจะสามารถเลือกเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงได้หนึ่ง เทคนิค นอกจากนี้เจ้ายังสามารถขอรับทรัพยากรหายากได้ทุกๆปี การ ขอสนับสนุนการต่อสู้จากองค์กรจะถูกจำกัดเพียงสิบปีต่อครั้งเท่านั้ น เจ้าสามารถรับภารกิจทำยาและภารกิจลอบสังหารได้ ยิ่งเจ้าสำเร็ จ ภารกิจมากขึ้นระดับของเจ้าในองค์กรก็ยิ่งสูงขึ้น ระบบจัดอันดับจะ ส่งผลต่อจำนวนของผลประโยชน์ที่เจ้าจะได้รับจากโครงการ เจ้าไม่ได้ รับอนุญาตให้ฆ่าเพื่อนสมาชิกขององค์กรนี้ภายใต้สถานการณ์ปกติ ถ้ า เจ้าทำเช่นนี้เจ้าจะถูกตามล่า' บรรทัดสุดท้ายคือนี่อยู่ 'มุ่งหน้าไปที่ป่าเชอร์รี่เพื่อรับเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูง ไปหารากต้นไม้ หมายเลข 1086' แองเจเล่วางม้วนเข้าไปในถุงกระเป๋าของเขาอย่างระมัดระวังและเปิด อีกม้วน 'ภารกิจที่คุณสามารถทำได้หมดอายุในหนึ่งเดือน' บรรทัดแรกเป็นเพียงบทนำเท่านั้น แองเจเล่ยังอ่านต่อไป 'คะแนนภารกิจ: 3' 'ภารกิจหมายเลข 185: ฆ่าผู้คุ้มกันของทารกกราส 10 คะแนน' 'ภารกิจหมายเลข 159: ตรวจสอบบึงหมอกผีดิบ 15 คะแนน' 'ภารกิจหมายเลข 244: ฆ่าคนทรยศขององค์กร เรมิสไตล ์พ่อมดระดับ สาม 42 คะแนน' การแสดงออกของแองเจเล่เปลี่ยนไป มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะฆ่าพ่อมด ระดับสามคนเดียว 'ภารกิจหมายเลข 771: ใช้คำแนะนำในหนังสือที่ชื่อว่าถ้าเจ้าลืมข้าและ ค้นหาแท่นบูชาโบราณของไฮดร้า 50 คะแนน' 'ภารกิจหมายเลข 795: ฆ่าหนึ่งในห้าพ่อมดบนรายการที่ทำโดยแพน เดอร ์20 คะแนนสำหรับการยืนยันการฆ่าแต่ละคน' 'ภารกิจหมายเลข 802: สร้างยาหมอกพิษหนึ่งขวด 10 คะแนน' มีเพียงหนึ่งในหกรายการภารกิจบนม้วนที่เป็นภารกิจทำยา ยาหมอกพิษมีชื่อเสียงในเรื่องการศึกษายา แองเจเล่เคยได้ยินชื่อยานี้ มาก่อนและเขารู้ว่ามันยากแค่ไหนที่จะทำได้สักขวด อัตราความสำเร็จ ตํ่ากว่า 1% สำหรับผู้เชี่ยวชาญยาส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตาม พลังของยามันไม่น่าเชื่อ มันสามารถเปลี่ยนพื้นที่ขนาด ใหญ่กลายเป็นดินแดนพิษที่ฆ่าทุกสิ่งมีชีวิตทั้งหมดภายในระยะที่ มี ประสิทธิภาพ หมอกพิษจะอยู่ประมาณสามวัน พื้นที่ที่มีประสิทธิภาพขึ้นอยู่กับจำนวนของพิษที่ใช้ ตามข้อมูลที่บันทึกไว้ในหนังสือมันแทบเป็นไปไม่ได้ที่พ่อมดระดับหนึ่ง และสองจะทำยาหมอกพิษ มีเพียงพ่อมดระดับสามที่มีพลังจิตและ พลังงานที่ใช้เพียงพอระหว่างกระบวนการทำ ระดับความยากของกระบวนการทำยานี้ขึ้นอยู่กับพลังจิตและพลังงาน ยาหายากบางชนิดไม่ได้ต้องการเทคนิคมากแต่พวกมันสามารถทำได้ เพียงผู้เชี่ยวชาญยาที่อยู่ในระดับที่สูงเท่านั้ น อีกนัยหนึ่งก็คือผู้เชี่ยวชาญยาที่แข็งแกร่งมักจะเป็นพ่อมดระดับสูง มีอยู่ ไม่กี่คนและทุกองค์กรใหญ่พยายามอย่างดีที่สุดที่จะรับพวกเขา แองเจเล่หรี่ตา เขาคิดว่าภารกิจทำยาอาจจะเป็นความท้าทายจาก หอคอยพ่อมดมืด ถ้าเขาประสบความสำเร็จในภารกิจนี้เขาอาจได้รับ การเลื่อนตำแหน่งในองค์กร มันเป็นภารกิจเดียวที่เกี่ยวข้องกับการทำยาและเขาได้รับสมัครเข้า องค์กรในฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญยาที่มีพรสวรรค ์ อย่างไรก็ตาม เขาเป็นพ่อมดระดับหนึ่งขั้นคริสตัลและเขาไม่มีพื้นฐาน พลังจิตเพียงพอสำหรับยา การทดสอบของหอคอยพ่อมดมืดมักจะยากทำให้แองเจเล่รู้สึกอึดอัด เขาไม่เข้าใจว่าทำไมมันจึงยากที่จะได้รับการส่งเสริม แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ต้องการรู้ผลประโยชน์สำหรับสมาชิกระดับสูง เขาลังเลชั่วครู่แล้วเขาก็แตะภารกิจสุดท้ายด้วยนิ้วชี้มือขวา ชี่ มีจุดแสงสีเขียวหลายจุดบนปลายนิ้วชี้ของเขา เมล็ดสีเขียวปรากฏบนม้วนจากที่ไหนสักแห่งแล้วก็โตอย่างบ้าคลั่ง มัน กำลังยาวขึ้นเรื่อยๆ หลายวินาทีต่อมาเมล็ดก็เปลี่ยนเป็นเถาวัลย์สีเขียว เถาวัลย์ค่อยๆปีนขึ้นไปบนร่างกายของแองเจเล่ซึ่งมันกำลังขยายใน ขณะที่เคลื่อนไหว เถาวัลย์ยาวขึ้นเรื่อยๆ มีใบอ่อนสีเขียวสดใสออกมาจากผิวของเถาวัลย ์ ชี่ แองเจเล่ยังคงสงบ มีจุดแสงสีน้ำเงินอยู่ข้างหน้าสายตาของเขา เขายก มือขวาขึ้นและพบแหวนที่มีพลอยสีม่วงอยู่ด้านบนจากดอกไม้ดอกหนึ่ง แหวนทำมาจากเงินและมีลวดลายดอกไม้ที่ซับซ้อนอยู่บนผิวของมัน พลอยสีม่วงด้านบนมีรูปร่างเป็นดวงตา มันสวยและลึกลับ ชี่ เถาวัลย์และดอกไม้เหี่ยวลงหลังจากที่แองเจเล่เอาแหวนออกมา พวก มันตกลงไปที่พรมแล้วเปลี่ยนเป็นขี้เถ้าสีดำและหายไปในอากาศโดยไม่ ทิ้งร่องรอยใดๆไว้ นกสีทองเหวี่ยงปีกของมันและออกจากขอบหน้าต่าง แองเจเล่จับแหวนในมือและเริ่มคิด ************************ เขาใช้เวลาตรวจสอบแหวนแล้วเขาก็เรียกข้อมูลภารกิจที่เก็บไว้ข้างใน แองเจเล่มาถึงขั้นคริสตัลไม่นานมานี้และเพิ่งได้รับสายเลือดของสาว แมงป่อง เขาจำเป็นต้องก้าวหน้าต่อไปด้วยเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงเพื่อไปสู่ ระดับต่อไป เขายังมีปัญหากับหน้ากากของปีกทมิฬซึ่งมันทำให้ความก้าวหน้าของ เขาช้า แองเจเล่แทบจะไม่รู้สึกได้ถึงผลของการทำสมาธิและเขาก็ต้อง ทำมันเมื่อเขาพักผ่อนเพียงพอ ขั้นตอนมันต่างกันอย่างสิ้นเชิงเมื่อเทียบ กับเทคนิคการทำสมาธิปกติ เขาสงสัยว่าเฮนน์บอกความจริงเขาเรื่องเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูง หรือไม่ ซีโร่ได้ทำการวิเคราะห์และบอกข้อกำหนดของแองเจเล่สำหรับการก้าว ไปสู่ระดับต่อไป ข้อแรกเขาจะต้องเพิ่มพลังจิตของเขาให้ถึ ง 120 เทคนิคพิเศษที่ช่วยรักษาเสถียรภาพของคริสตัลพลังจิตตัวที่สองและ เนื่องจากคริสตัลพลังจิตตัวแรกจะขัดขวางกระบวนการนี มันเป็นปฏิกิริยาทางธรรมชาติของคริสตัลพลังจิตแต่มันก็จะต้องได้รับ การจัดการ ขั้นตอนที่สำคัญคือการใส่พลังจิตที่มีธาตุหากกระบวนการนี้เสร็จ สมบูรณ์ก่อนที่คริสตัลพลังจิตตัวที่สองจะสร้างแองเจเล่ก็จะมีโอกาส สูงขึ้นในการก้าวไปสู่ระดับต่อไป อย่างไรก็ตามการใส่พลังจิตนี้ยากมาก เพราะเขาต้องยกระดับเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงก่อน พ่อมดที่มีพรสวรรค์สามารถข้ามขั้นตอนนี้ไปได้แต่ระดับพรสวรรค์ของ แองเจเล่ต่ำกว่าค่าเฉลี่ย พรสวรรค์ของผู้ฝึกหัดสามารถพัฒนาได้โดยใช้เทคนิคพิเศษแต่พ่อมดไม่ เคยเข้าใจว่าทำไมบางคนถึงเกิดมาพร้อมกับระดับพรสวรรค์ที่สูง หลังจากผู้ฝึกหัดกลายเป็นพ่อมดทางการความเร็วในการก้าวหน้าของ พวกเขาก็ยังคงต่างกัน พ่อมดบางคนคิดว่ามันเกี่ยวข้องกับเทคนิคการ ทำสมาธิแต่บางคนคิดว่าเป็นความแข็งแกร่งของดวงวิญญาณเป็น เหตุผลหลั ก มีการทดลองนับพันที่เสร็จสมบูรณ์ในเรื่องนี้แต่ก็ไม่มีใครสรุปได้ถูกต้อง แองเจเล่เคยถามวิเวียนเรื่องระบบจัดอันดับของพ่อมด เขาได้เรียนรู้ว่าจากระดับหนึ่งถึงระดับสามพ่อมดต้องสร้างคริสตัลพลั ง จิตสามตัวและพวกมันมักจะพร้อมกับช่องสนับสนุนคาถาพิเศษที่ เพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตามการก้าวให้ถึงระดับที่สี่จะมีข้อกำหนดพิเศษ อย่างไรก็ตาม วิเวียนไม่ได้บอกแองเจเล่เรื่องข้อกำหนดพิเศษ เธอ เปลี่ยนหัวข้อเมื่อแองเจเล่พยายามขุดให้ลึกขึ้น การสร้างคริสตัลพลังจิตต้องมีระดับพลังจิตที่สูงและสิ่งเจือปนต้องถู ก ขจัดออก คลื่นพลังงานที่ไม่เสถียรจะถูกปลดปล่อยออกมาจากสิ่งสกปรกซึ่งจะ ส่งผลต่อการสร้างหรือกระบวนการแข็งตัวของคริสตัลพลังจิต หลักการ พื้นฐานยังคงเหมือนเดิม ยิ่งระดับของพ่อมดสูงขึ้นระดับพลังจิตของเขา ก็จะยิ่งสูงขึ้ น ตอนที่306: การเปลี่ยนแปลง (1) แปลนิยาย.วันอังคารที่27 มีนาคม 2018 ดาบปลายโค้งต้องสาปของแองเจเล่ได้แตกเป็นชิ้นๆเมื่อสกัดแก่นพลัง ชีวิตของสาวแมงป่องซึ่งมันมากเกินไปที่จะรับไหวทำให้เขาไม่สามารถ เพิ่มพลังจิตด้วยการฆ่าสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์หรือพ่อมดได้อีกต่อไป นอกจากนี้ความก้าวหน้าของหน้ากากปีกทมิฬก็ยังช้า ถ้าเขาต้องการ เพิ่มพลังจิตให้ถึ ง 120 โดยทำสมาธิอย่างเดียวมันก็ใช้เวลานานกว่า ศตวรรษกว่าจะถึง เขาไม่อยากเสียเวลามากเกินไปกับการเพิ่มระดับพลังจิตของเขา ดังนั้นแองเจเล่จึงตัดสินใจที่จะมองวิธีอื่นที่สามารถช่วยให้เขาก้าวหน้า ได้เร็วขึ้น ************************ เ๊ปง แองเจเล่วางมีดกับส้อมลงข้างจานแล้วเงยหน้ามองลิฟ "มันเป็นเวลาหลายเดือนแล้วตั้งแต่ที่เราย้ายมาอยู่ที่คฤหาสน ์มี ข้อความจากท่านวิเวียนหรือไม่" เขาถาม ภายใต้แสงไฟสลัวพ่อมดทั้งสองนั่งตรงกันข้ามกันในห้องอาหาร ลิฟสวมชุดคลุมอาบน้ำสีแดงที่เปิดคอและหน้า เธอกำลังตัดสเต็กอย่าง ระมัดระวัง มือของเธอหยุดชั่วครู่หลังจากที่ได้ยินคำถามของแองเจเล่ "ไม่ต้องห่วง ท่านวิเวียนกำลังทำได้ดีเราเพียงแค่ต้องดูแลตัวเอง" เธอ ตอบอย่างสงบ "แต่มีหลายสิ่งที่ท่านต้องจัดการเมื่อเร็วๆนี้ดังนั้นท่านจึ ง ยุ่งมาก" "อย่างงั้นหรือ" แองเจเล่เอามือเท้าคางมองไปที่วิวยามค่ำคืนภายนอกหน้าต่าง แสงจันทร์ได้ส่องลงมาบนหลังคาของบ้านไม้ขนาดเล็กที่เขาสร้างขึ้น "ข้าไม่ได้ติดต่อเพื่อนเก่ามาสักพักแล้ว ข้าคิดว่าเจ้าจะไม่ว่าอะไรใช่ไหม ถ้าข้าส่งข้อความ" แองเจเล่พูด "ได้สิ ข้าจะไปพร้อมกับเจ้าถ้าเจ้าต้องการใช้เสาสัญญาณโอเบลิสก์" ลิ ฟ พยักหน้าเล็กน้อย "อา มีอีกเรื่องหนึ่ง" ทันใดนั้นเธอก็วางส้อมและ ปรบมือหลายที มีสาวใช้เดินเข้ามาในห้องอาหารอย่างเงียบๆ "มีอะไรให้ช่วยคะ" "เอาของเหล่านี้ไป" ลิฟมองไปที่จาน "และนำจดหมายมาให้ท่านกรีน เราได้รับเมื่อหลายวันก่อน" แองเจเล่ตกใจ "หลายวันก่อนหรือ" "เจ้ากำลังทำการทดลองในห้องทดลอง ไม่มีเรื่องเร่งด่วนดังนั้นข้าจึง ไม่ได้แจ้งให้เจ้าทราบ" ลิฟตอบเสียงเบา ลิฟได้ไปตลาดทาสและซื้อปุถุชนมาทำงานในคฤหาสน์ในช่วงที่ผ่านมา หอชำระล้างที่นี่สามารถปกป้องปุถุชนจากการถูกทำลายด้วยรังสีได้ เธอซื้อหญิงสาวมาประมาณ 20 คนเพื่อฝึกให้ทำงานต่างๆ สาวใช้กลับมาพร้อมกับจดหมายหลังจากผ่านไปหลายนาทีและยื่นพวก มันให้แองเจเล่อย่างสุภาพ แองเจเล่จับจดหมายและเปิดมันทันที มันมาจากคนแปลกหน้าจากพ่อมดที่ชื่อดัน ดันเป็นสมาชิกสภาที่ทำงานให้วิเวียน มันบอกไว้ว่าเขาขอให้ใครบางคน ส่งทรัพยากรให้แองเจเล่ภายในห้าวัน ที่อยู่และเวลาถูกระบุไว้ในท้าย จดหมาย แองเจเล่เก็บจดหมายกลับเข้าไปในซองจดหมาย "เจ้าได้รับจดหมาย เมื่อไหร่" "ประมาณสามวันก่อนค่ะ" สาวใช้ตอบ "ขอบคุณ ตอนนี้เจ้าออกไปได้แล้ว" ด้วยการดีดนิ้วของเขาจดหมายนั้น ติดไฟและถูกเผาเป็นเถ้าถ่านหล่นลงไปที่แก้วบนโต๊ะ สาวใช้จับแก้วและออกจากห้อง แองเจเล่ลุกขึ้นยืน "ตอนนี้ข้าจะกลับไปที่ห้องของข้า จะมีของส่งมาที่ นี่ ในอีกสองวัน ตรวจสอบดูให้ดีด้วย" "ตกลง" ลิฟพยักหน้ า แองเจเล่หันกลับไปและออกไปข้างนอก เขาขึ้นไปชั้นบนและกลับไปที่ ห้องนอนของเขา เขาเดินไปที่หน้าต่างและเอากล่องดำออกมา เสียงของเฮนน์ถูกส่งเข้ามาในหูของเขาทันที "ข้าเคยบอกเจ้าเรื่องโครงการที่สำคัญที่สุดของวิเวียนในหัตถ์ธาตุแล้วใช่ ไหม วงเวทแรงโน้มถ่วงและเทคนิคการผสานสายเลือดที่ข้าสอนเธอเมื่อ หลายปีก่อน ข้าคิดว่าเธอเชี่ยวชาญพวกมันแล้ว" เฮนน์พูดเสียงเย็นชา "เราเพียงต้องหาจังหวะให้เหมาะสมและทำลายความพยายามทั้งหมด ของเธอ....ฮ่าๆๆ...ปัญหาเดียวคือการทำให้มันดูเหมือนอุบัติเหตุ" แองเจเล่ทำหน้าบึ้ง "แล้วรางวัลคืออะไร ท่านก็รู้ผลที่ตามมาเมื่อเธอพบ ความจริง ข้าไม่สามารถรับมือกับความโกรธของแม่มดระดับสี่ได้" "ข้ารู้แน่นอนแต่สถานการณ์มันต่างออกไป สายเลือดเป็นสิ่งสำคัญกับวิ เวียน เจ้าไม่เข้าใจเหตุผล แม้ว่าเธอจะพบว่าเจ้าทำเรื่องทั้งหมดนี้เธอก ็ จะไม่ฆ่าเจ้า ข้าจะแนะนำเจ้าในตอนที่ทำ ไม่ต้องกังวล" เฮนน์หัวเราะ เยาะ "เพียงแค่บอกเธอว่าเจ้าต้องการทรัพยากรบางอย่างเพื่อฝึกฝน เทคนิคการลงเวทมนต์" เธอหยุดชั่วครู่และพูดต่อ "สำหรับรางวัล.....ถ้าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไป ตามแผนข้าจะมอบหนึ่งในสิ่งประดิษฐ์เวทมนต์ที่แข็งแกร่งที่สุดของข้า สิ่งประดิษฐ์เวทมนต์จะไม่ช่วยเจ้าในการต่อสู้แต่ข้าจะช่วยเจ้าเพิ่มพลัง จิตด้วยวิธีพิเศษ" "เอาล่ะ..." แองเจเล่รู้สึกแย่เรื่องแผน "ข้าจะรักษาสัญญาของข้าแต่เจ้าต้องทำให้ข้าหรือเราจะตายด้วยกัน ข้า ไม่ได้สนใจอีกต่อไป" เฮนน์พูดด้วยเสียงที่จริงจั ง "อย่ากดดันข้ามากเกินไปเฮนน์" แองเจเล่หรี่ตา "นี่จะเป็นงานสุดท้ายที่ ข้าทำให้ถ้าเจ้าขู่ข้าอีกครั้งข้าจะฆ่าตัวตาย ข้าไม่ใช่หุ่นของเจ้า" "ฮ่าๆ...ไม่ต้องห่วง....เชื่อข้า..." เฮนน์หัวเราะ "เราเป็นพ่อมด เจ้าจะต้อง ทุ่มเทความพยายามก่อนที่จะได้รับสิ่งประดิษฐ์เวทมนต์หายาก สิ่งประดิษฐ์นี้มีความพิเศษเนื่องจากมันเกี่ยวข้องกับวงเวทแรงโน้มถ่วง" แองเจเล่มองไปที่คลื่นในแม่น้ำอย่างเงียบๆและเริ่มคิด 'วงเวทแรงโน้มถ่วง...' ************************ ที่ไหนสักแห่งในสำนักงานใหญ่ของหัตถ์ธาตุ ภายในถ้ำมืดและลึกมีเสาหินสูงประมาณสามสิบเมตรห้าต้นตั้งอยู่ซึ่งดู เหมือนนิ้วของมือขนาดมหึมา มีเก้าอี้หินสีเทาตั้งอยู่บนสุดของเสาหินแต่ละต้น การสลักบนหลังของ เก้าอี้แตกต่างกันเล็กน้อย พื้นเรียบเนียนข้างล่างเสามีสีดำ ตึง มีเสียงที่เกิดจากเปิดประตูอย่างแรง ลำแสงสีขาวได้ส่องเข้ามาในถ้ำ ผ่านช่องว่าง ชายล่ำสันสูงสองคนค่อยๆก้าวเข้ามาในถ้ำ ทั้งสองสวมเกราะสีดำที่มี ขอบสีทอง พวกเขาเดินมาที่ตรงกลางฐานพร้อมกันและรออย่างเงียบๆ ชี่ มีเสียงแปลกๆมาจากยอดของเสาหิ น ค่อยๆมีคนหลายคนปรากฏตัวบนเก้าอี้หิน มีลูกไฟสีแดงเลือดตกลงมาที่เก้าอี้ตัวหนึ่งและเปลี่ยนเป็นผู้หญิงที่ มี เสน่ห์สวมชุดคลุมยาวสีแดง ผมบลอนด์และชุดเดรสสีแดงของเธอกำลังบินอยู่ในอากาศ เธอหัน กลับไปและนั่งลง มันเป็นวิเวียน เธอมองไปรอบๆและเห็นว่าเก้าอี้ตัว แรกกับตัวที่สี่ยังว่าง "ขอโทษด้วยที่ข้ามาสาย" เธอพูดขอโทษเสียงเบา "ไม่เป็นไร" ชายชุดคลุมดำตอบเสียงเข้ม "ลูกชายของเจ้าเป็นยังไงบ้างวิ เวียน" "ข้าได้ตรวจสอบและสิ่งที่เขาบอกข้าทั้งหมดเป็นความจริง นอกจากนี้ รูปแบบดวงวิญญาณในร่างกายของเขาก็ตรงกับสายเลือดของข้า ข้า แน่ใจว่าเขาเป็นลูกชายของข้าจริงๆ" วิเวียนยิ้ ม "ขอแสดงความยินดีด้วย ข้าคิดว่าเจ้าไม่ได้สนใจองค์กรนี้อีกต่อไปและ ตอนนี้เจ้ามาที่นี่อีกครั้ง ข้ารู้ว่าเจ้าต้องการช่วยลูกชายของเจ้าให้ คืบหน้าแต่เจ้าไม่จำเป็นต้องทำงานหนัก" ชายชุดคลุมดำยิ้มเช่นกัน "เขาเป็นผู้สืบทอดเพียงคนเดียวของข้า" วิเวียนพยักหน้าเล็กน้อย พวกเขาคุยกันสักพักและมีหมอกสีขาวปรากฏบนเก้าอี้ตัวแรก หมอก เปลี่ยนเป็นชายชราที่มีผมยาวสีขาวอย่างรวดเร็ว "ผู้อาวุโสหนึ่ง" วิเวียนและผู้อาวุโสคนอื่นทักทายชายชราทันที ชายชราพยักหน้าแต่ไม่ได้พูดอะไร "งั้นมาเริ่มประชุมกันเถอะ ผู้ส่งสาส์นรบโซร่า ตอนนี้เริ่มรายงาน สถานการณ์ได้" เขามองไปที่หนึ่งในชายชุดเกราะดำที่นั่งอยู่บนฐาน "ครับ!" ชายที่ชื่อโซร่าก้าวไปข้างหน้าและเอาหมวกออก เขาเป็นมนุษย์เสือที่มี รอยสีขาวบนหน้าผาก "สถานการณ์กำลังแย่ลง ผู้อาวุโสสี่ได้นำกองทัพไปที่เมืองพันน้ำตก ตั้งแต่ที่เริ่มสงครามทั้งสองฝ่ายก็สูญเสียพ่อมดจำนวนมาก นอกจากนี้ เจ้าเมืองอันดับสองจากเมืองดาวตกได้ช่วยเจ้าเมืองอันดับหนึ่งโดยการ นำกองทัพของเขามาที่เมืองพันน้ำตก(เปลี่ยนจากหัวหน้าองค์กร(ถ้า หลังๆมีคำที่ดีกว่านี้ก็จะเปลี่ยนอีกรอบนะครับขอใช้ไปก่อน)) ผู้อาวุโสสี่ พยายามต่อสู้กับเจ้าเมืองทั้งสองด้วยตัวเองแต่เขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส มีผู้ส่งสาส์นรบทั้งหมดสามคนในทีมแต่สองคนได้รับบาดเจ็บและคน สุดท้ายก็หายไป กำลังใจในการต่อสู้ของกองทัพกำลังแย่ลงเรื่อยๆ ท่าน ผู้อาวุโส เราจะตอบโต้!" มนุษย์เสือตอบเสียงดัง "เราต้องการคนที่สามารถร่ายคาถาสร้างความเสียหายวงกว้างที่ แข็งแกร่ง ผู้อาวุโสสามและสี่ เจ้าจะเข้าร่วมการต่อสู้หรือไม่" ผู้อาวุโส หนึ่งขดริมฝีปาก "ทำไมท่านถึงไม่ให้ข้าไป" ผู้อาวุโสสองถาม มันเป็นชายที่มีเคราดำ "ข้าจะไป" วิเวียนลุกขึ้นยืนและมองไปที่ผู้อาวุโสสอง "ร็อคกี้ เจ้าต้อง ดูแลสาขาใช่ไหม เรามีปัญหามากมายในพื้นที่เหล่านั้น" "เธอพูดถูกร็อคกีเจ้าต้องคอยช่วยเหลือสาขา ปล่อยให้พวกเขาเข้าร่วม ต่อสู้" ผู้อาวุโสหนึ่งพยักหน้ า "ตกลง วิเวียนและคนเฝ้าระวังของเธอยอดเยี่ยมในเรื่องนี้" ผู้อาวุโสสี่ เห็นด้วย เขาสวมชุดคลุมดำ "เธอสามารถจบงานได้อย่างง่ายดาย" วิเวียนพยักหน้า "เอาล่ะ งั้นข้าจะเอากองทัพของข้าไปที่นั่น สระพลัง วิญญาณพร้อมแล้วใช่ไหม" เธอมองไปที่มนุษย์เสือ โซร่าโค้งให้วิเวียนเล็กน้อยในขณะที่เขาตอบ "ทุกสิ่งทุกอย่างเตรียมไว้ แล้วครับ" "ดี ข้าจะไปคืนนี้ ข้าจะชนะสงครามนี้เพื่อลูกชายของข้า ฮ่าๆ" วิเวียนมี สี หน้าแปลกๆบนใบหน้าของเธอ "ข้าไม่ได้พบเจ้าเมืองเหล่านั้นหลายปี แล้ว..." เธอหันกลับไปและหายไปจากเก้าอี้เข้าไปในเปลวไฟ ตอนที่307: การเปลี่ยนแปลง (2) แปลนิยาย.วันพุธที่28 มีนาคม 2018 อีกตอนขอเลื่อนไปลงเย็นนะครับ ขอโทษด้วยครับ แองเจเล่ยืนอยู่ข้างหน้าของหน้าต่าง "ตั้งแต่ที่วิเวียนได้บอกวิธีเข้าโบราณสถานให้เจ้าแล้วเจ้าก็สามารถเข้า ไปในพื้นที่ทดลองที่สำคัญส่วนใหญ่ได้ข้อแรก เธอจะไม่คิดว่าเจ้าจะ กลายเป็นศัตรูของเธอ ข้อสอง เธอมั่นใจว่าเจ้าจะไม่ค้นพบความลับ ของพื้นที่เหล่านั้น ข้อสุดท้าย มีเพียงพ่อมดระดับสามเท่านั้นที่มี ความสามารถในการทำลายวงเวทแรงโน้มถ่วง" เฮนน์อธิบาย "เธอจะไม่นึกถึงเจ้าเมื่อเธอค้นพบว่าเกิดอะไรขึ้น วงเวทแรงโน้มถ่วงเป็น แหล่งที่มาของพลังของเธอซึ่งมันสามารถขัดจังหวะได้หลายวิธีเจ้าจะ ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีในการแก้ไขวงเวทในขณะที่เธอใช้มัน มันจะเป็น เหมือนอุบัติเหตุ" "แล้ววิธีทำที่แท้จริงคืออะไร" แองเจเล่ครุ่นคิด "ข้าจะแนะนำเจ้าตลอดทั้งกระบวนการเพียงแค่ทำตามที่ข้าพูด ข้า จะต้องเตรียมบางอย่างก่อน ถ้าเราประสบความสำเร็จในครั้งนี้ ผลประโยชน์ก็จะช่วยเจ้าอย่างมาก" เฮนน์หยุดพูดทันที แองเจเล่หายใจอกครั้งหนึ่ง เขาหันกลับไปและเดินไปที่เตียงแล้วค่อยๆ นั่งลงในขณะที่เขามองไปรอบๆ ผ้าห่มนุ่มสีดำที่ห่มสบายและกลิ่นหอมของดอกไม้ เขากดปุ่มของสิ่งประดิษฐ์เวทมนต์แมงป่องและเริ่มทำสมาธิ มีควันดำค่อยๆรวมกันในอากาศและพุ่งมาทางใบหน้าของเขาแล้ว เปลี่ยนเป็นหน้ากากสีดำ แองเจเล่ล้มตัวลงนอนหลังจากผ่านไปหลายวินาที [...พยายามเปิดใช้งานตราด้วยอนุภาคพลังงาน...] เสียงของซีโร่ดังในหู ของเขา [ตราเปิดใช้งาน สนามพลังได้รับการแก้ไขแล้ว กำลังติดตาม กระบวนการ.....ล้มเหลว.....กำลังวิเคราะห์ผล.....ล้มเหลว.....กำลังเข้ า สู่ดินแดนฝันร้าย...] แองเจเล่ได้ยินรายงานและค่อยๆลืมตา ความอบอุ่นของผ้าห่มยังเหลืออยู่บนร่างกายของเขา เขาลุกขึ้นยืนและยืดหลังตรง หน้ากากดำเปลี่ยนเป็นควันและหายไป จากใบหน้าของเขา มีหมอกสีขาวเต็มไปหมดและคฤหาสน์ก็เงียบอย่างสมบูรณ ์ "ข้าทำได้!" แองเจเล่พอใจกับผลลัพธ ์ 'พลังสายเลือดเหลืออยู่เท่าไหร่' เขาถาม [ไม่ถูกใช้] ชิปตอบกลับทันที[คุณสามารถอยู่ในดินแดนฝันร้ายได้นาน ตราบเท่าที่คุณต้องการ] แองเจเล่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาเดินไปที่ประตูและเปิดมัน แอ๊ดด ประตูถูกเปิดและความเงียบภายนอกก็ดูคุ้นเคย แองเจเล่เดินไปตามทางเดินและเริ่มตรวจสอบคฤหาสน ์ ลิฟและสาวใช้ทั้งหมดหายไป สิ่งเดียวที่อยู่ที่นี่คือหมอกสีขาวซึ่งทำให้ วิสัยทัศน์แย่ลง หลังจากเดินไปประมาณครึ่งชั่วโมงแองเจเล่ก็ไม่ได้พบกับเหตุการณ ์ แปลกๆอะไร เขาเป็นคนเดียวที่อยู่ภายในอาคารหลักของคฤหาสน ์ แองเจเล่เดินออกจากอาคารอย่างรวดเร็วและเริ่มตรวจสอบพื้นที่รอบๆ คฤหาสน ์ อย่างไรก็ตาม เขาไม่พบอะไร เขาตื่นตัวตลอดเวลาในขณะที่บอกให้ซีโร่ สแกนพื้นที่อย่างต่อเนื่อง ด้วยเหตุบางอย่างเขารู้สึกว่ามีออร่าลึกลับล้อมรอบพื้นที่ทั้งหมด แองเจเล่ตัดสินใจที่จะกลับไปที่อาคารหลักเนื่องจากเขาไม่พบอะไร เขานั่งลงบนม้านั่งสีขาวข้างสระว่ายน้ำและจ้องไปที่พุ่มไม้ที่ขอบของป่า เขารู้ว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นถ้าเขาพยายามออกจากพื้นที่คฤหาสน ์ มันดึกแล้วแต่ก็ไม่มีเสียงแมลงร้อง มีจุดแสงสีน้ำเงินข้างหน้าสายตาของแองเจเล่ในขณะที่เขาตรวจสอบ สภาพแวดล้อม เวลาได้ผ่านไป หนึ่งชั่วโมงต่อมา ทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้และเดินไปที่อีกด้านของสระว่ายน้ำ หมอกภายในคฤหาสน์มีสีขาวแต่หมอกภายนอกมีสีดำ หมอกสีดำดูเหมือนควันที่เหลือจากดอกไม้ไฟ แองเจเล่เดินไปที่รั้วและเฝ้าดูสายลมพัดผ่านทุ่งหญ้า แสงที่อ่อนโยนจากดวงจันทร์ได้ส่องลงบนแผ่นดิน เขาได้กลิ่นหอมของ หญ้าในอากาศ เขาหรี่ตาและออกไปนอกรั้ว . มีเงาดำกระโดดออกมาจากหมอกสีดำและพุ่งมาทางมือขวาของแอง เจเล่หลังจากที่นิ้วของเขาขยับออกมานอกรั้ว เงาดำคำรามในขณะที่เคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูง แองเจเล่มองเห็นฟัน ที่แหลมคมในปากของมัน สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป มีเข็มโลหะยาวออกมาจากปลายนิ้วชี้ของเขา และเจาะเข้าปากของเงาดำ มีเลือดสีดำไหลออกมาจากปากของเงาดำและกระจายไปบนพื้น มัน เหมือนกับหญ้าถูกกรดอย่างรุนแรงเนื่องจากมีควันสีขาวออกมาจาก พื้นดินทันที แองเจเล่จัดการสิ่งมีชีวิตและถอยกลับอย่างรวดเร็วหลังจากที่เห็นสิ่งที่ ถูกซ่อนในเงา มีกลุ่มเงาดำเคลื่อนที่ออกมาจากหมอกและรออย่างอดทนนอกรั้ว เงาดำเปิดเผยตนเองภายใต้แสงจันทร ์มันเป็นฝูงแมลงขนาดเท่าล้อรถ ม้า แองเจเล่มองไปรอบๆ ด้วงได้เคลื่อนที่ไปข้างหน้าพร้อมกัน เขามองเห็น ปากยาวบนปลายหัวของพวกมัน ร่างกายของพวกมันดูเหมือนกระเป๋า และฟันของพวกมันดูเหมือนซิปรูด ปากของด้วงมีขนาดมหึมาและฟันที่แหลมคมของพวกมันก็เรียงกัน เหมือนเลื่อย น่าแปลกที่ด้วงเหล่านั้นไม่มีดวงตาหรือจมูก สิ่งเดียวที่มีอยู่ก็คือปาก พวกมันมีขาแปดขาที่คอยพยุงร่างกายและพวกมันก็เพิ่มความเร็วของ พวกมั น ด้วงกำลังปีนขึ้นรั้วพยายามเข้าไปในคฤหาสน ์มีพวกมันอยู่หลายพันตัว และมันดูเหมือนทะเลสีดำ เงามันออกมาจากหมอกดำมากขึ้นเรื่อยๆ แองเจเล่ทิ้งศพด้วงไปที่พื้นและกลับเข้าไปที่อาคารหลักของคฤหาสน ์ ปัง เขาปิดประตูอย่างแรง แล้วเขาก็เริ่มสังเกตเข็มเงินบนปลายนิ้วชี้ของเขาอย่างระมัดระวัง เข็มเงินมีควันออกมา มันเริ่มงอและโทรมลงหลังจากที่สัมผัสกับกรดที่ รุนแรงภายในร่างกายของด้วง ผิวของเข็มปกคลุมไปด้วยรอยดำ 'ความต้านทานของโลหะผสมของข้าไม่สูงพอสำหรับเลือดของด้วง...' แองเจเล่ขดริมฝีปาก กิ๊ง เข็มโลหะแตกออกเป็นชิ้นๆและตกลงไปบนพื้นแล้วเปลี่ยนเป็นบ่อ ของเหลวสีเหลืองขนาดเล็ก ด้วงเข้ามาใกล้เรื่อยๆ มีจุดแสงสีเงินหลายจุดปรากฏระหว่างช่องว่างของมือขวาของเขา จุดแสงเหล่านั้นมาจากแหวนเงินบนนิ้วของเขาและการเปิดใช้งาน สิ่งประดิษฐ์เวทมนต์เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดที่เขามี ปัง เขาเปิดประตูอย่างแรงและยกมือขึ้น ด้วงสีดำนับไม่ถ้วนเคลื่อนที่มาหา เขา "แสงแห่งธอร์น!" เขาตะโกน ชี่ มีลำแสงสีทองนับไม่ถ้วนเจาะผ่านฝูงแมลง มันดูราวกับว่ามีดาบสีทอง กำลังฟันผ่านร่างกายของพวกมันและการโจมตีก็กวาดล้างด้วงส่วน ใหญ่ข้างหน้าไป ศพด้วงเปลี่ยนเป็นของเหลวสีดำ มันมีกลิ่นเหม็นเปรี้ยวของเลือดพวก มันลอยอยู่ในอากาศ แสงสีทองส่องลงบนคฤหาสน์และวัตถุรอบๆ ดวงตาของแองเจเล่แทบบอดด้วยแสงที่รุนแรง เขาก้มหน้าลงหลังจากที่ตรวจสอบแล้วว่าด้วงส่วนใหญ่ภายในคฤหาสน ์ ถูกกำจัด อย่างไรก็ตาม มันยังดูเหมือนว่าด้วงสีดำนับไม่ถ้วนกระโดดออกมาจาก หมอกสีดำนอกรั้วและออร่าลึกลับก็เริ่มรุนแรงขึ้น แองเจเล่หรี่ตาและเอามือซ้ายที่มีตราไว้ตรงกลางหน้าอก ตราดูเหมือน โน้ตดนตรี "พาข้ากลับไป!" ชี่ ร่างกายของเขาเปลี่ยนเป็นคลื่นพลังงานสีขาวและหายไปจากพื้นที่นี ร่างกายของแองเจเล่ปรากฏในห้องนอนอีกครั้งและเขาประสบ ความสำเร็จในการกลับมาโลกเดิมของเขา 'ถ้าหมอกดำเป็นแหล่งที่มาของด้วงข้าคิดว่าข้าคงไม่สามารถออกจาก คฤหาสน์ได้เนื่องจากมันล้อมรอบไปด้วยหมอก' แองเจเล่กัดริมฝีปาก ด้วยเหตุบางอย่างเขาคิดว่าดินแดนฝันร้ายกำลังเปลี่ยนแปลงไปแต่เขา ไม่แน่ใจว่ามันเกิดจากความแตกต่างของตำแหน่งหรือไม่ 'มีเพียงวิธีเดียวที่จะยืนยันสันนิษฐานของข้า ข้าต้องเข้าไปที่ดินแดนนั้น จากพื้นที่อื่น' เขาตัดสินใจที่จะหลบหนีจากดินแดนฝันร้ายเพราะเขาไม่ สามารถจัดการกับดวงทั้งหมดได้ด้วยตัวคนเดียว มันเป็นการเสียเวลา อย่างเปลาประโยชน ์แองเจเล่ต้องรวบรวมข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ ดินแดนนี เขาคิดชั่วครู่แล้วเขาก็สวมชุดคลุมยาวสีดำและเปิดประตู แองเจเล่แอบหนีออกจากคฤหาสน์และมุ่งหน้าไปที่บ้านไม้ข้างแม่น้ำ เขาตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีใครตามเขาและวางมือไว้บนตรา ชี่ ร่างกายของเขาหายไปในอากาศ ประมาณหนึ่งวินาทีต่อมาร่างกายของเขาก็ปรากฏในตำแหน่งเดิมอีก ครั้ง มีหมอกสีขาวออกมาจากร่างกายของเขาและมีกลิ่นเหม็นที่คุ้นเคยใน อากาศ "บัดซบ! สถานที่นี้ด้วยหรือ!" เขาถูกโจมตีโดยด้วงทันทีหลังจากที่เข้าดินแดนฝันร้าย สนามพลัง ปกป้องเขาจากการถูกเหยียบยํ่าโดยแมลงที่น่ากลัวเหล่านั้ น แองเจเล่ชี้ไปที่พื้นและชั้นโลหะบางๆก็เริ่มหล่นลงมาจากร่างกายของ เขา มันดูเหมือนงูที่กำลังลอกคราบ หลายวินาทีต่อมาบาเรียโลหะเงินก็เปลี่ยนเป็นบ่อของเหลวสีเหลือง แองเจเล่รู้สึกผิดหวัง เขาได้ใช้เวลาหลายปีในการพัฒนาความต้านทาน ของโลหะผสมที่เขาสร้างขึ้นและเขาได้ใช้บัตรคริสตัลมากกว่า 100 ใบ กับวัสดุแต่บาเรียก็แทบจะไม่สามารถรับมือกับเลือดของด้วงได้ 'ข้าควรสำรวจดินแดนฝันร้ายในภายหลัง.....' แองเจเล่หายใจเข้าลึกๆ เขาต้องอยู่ในพื้นที่คฤหาสน์สักพัก แผนของเขาเปลี่ยนไปเมื่อเขาล้มเหลวในการสำรวจดินแดนฝันร้าย ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะหาวิธีแยกเฮนน์จากร่างกายของเขาก่อน แอง เจเล่รู้ว่าสถานการณ์เริ่มแย่ลงไปราวกับว่าเฮนน์สามารถทำร้ายเขาได้ ตามที่เธอต้องการ สิ่งที่เกี่ยวกับวิเวียนเป็นกับดักที่เฮนน์ทำขึ้ น 'ยังไงก็ตาม ตอนนี้ข้าสามารถเข้าและออกจากดินแดนฝันร้ายได้อย่าง อิสระ ข้าควรจะมุ่งมั่นไปกับการจัดการกับเฮนน์' แองเจเล่วางแผนไว้ใน ใจ มีสามสิ่งที่เขาต้องทำให้เสร็จนั่นคือการเพิ่มระดับพลังจิต การแยกเฮ นน์ออกจากร่างกายของเขาและจบภารกิจจากหอคอยพ่อมดมืด การแยกเฮนน์ออกจากร่างกายของเขาเขาจำเป็นต้องค้นหาข้อมูล เพิ่มเติมเกี่ยวกับรูปแบบดวงวิญญาณแต่เขาก็ยังไม่ค้นพบว่าจะเริ่มจาก ที่ไหน ตอนที่308: ความสงบก่อนพายุจะมา (1) แปลนิยาย.วันพฤหัสบดี ที่29 มีนาคม 2018 อีกตอนประมาณเก้าโมงนะครับ ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดคือความจริงที่ว่าแองเจเล่ยังไม่ค้นพบขอบเขตความ แข็งแกร่งของเฮนน์ในรูปแบบดวงวิญญาณของเธอ เขาต้องการรู้ว่าเธอ สามารถทำอะไรกับร่างกายของเขาได้บ้าง แองเจเล่แน่ใจว่าเขาต้องเพิ่มระดับก่อนถึงทำให้เขาพบเทคนิคที่ถูกต้อง เขาวางมือไว้บนตราและออกจากดินแดนฝันร้าย เขาได้ยินเสียงแมลง ธรรมดาร้องอีกครั้งหนึ่ ง แองเจเล่สงบใจลงก่อนที่เขาจะออกจากบ้านไม้และมุ่งหน้าไปที่ คฤหาสน ์ เขาแอบมองเข้าไปในห้องของลิฟผ่านหน้าต่างก่อนที่จะเข้าอาคาร แสงได้ถูกปิดแต่เขามองเห็นลิฟกำลังทำสมาธิบนเตียง มีจุดแสงสีน้ำเงินข้างหน้าดวงตาของแองเจเล่ในขณะที่เขาตรวจสอบให้ แน่ใจว่าลิฟไม่ตระหนักถึงสิ่งที่เขาทำ คฤหาสน์ล้อมรอบไปด้วยข่ายเวทป้องกันและมันดูเหมือนว่าพวกมันจะ ตอบสนองต่อความเคลื่อนไหวของแองเจเล่ ด้วยความช่วยเหลือของวิธีการบีบอัดพลังจิตและเทคนิคย่องเบาข่าย ป้องกันจึงยากที่จะตรวจพบเขาแม้ว่าเขาจะถูกมองว่าเป็นผู้บุกรุกก็ตาม เขากลับเข้าไปในห้องนอนของเขาและเริ่มวาดเส้นสีแดงบนพื้น เส้นถูกปิดด้วยพรมดังนั้นจึงไม่มีใครพบถ้าไม่รู้ความลับ แองเจเล่ใช้เวลาหลายวันต่อมาในการสร้างวงเวทโดยใช้อนุภาค พลังงาน ลิฟไม่รู้เรื่องสถานการณ ์ ******************************** จ๋อม แองเจเล่กระโดดลงไปในสระน้ำ แสงแดดได้ส่องผ่านคลื่นน้ำและตกลงบนร่างกายที่มีกล้ามของเขา เขากำลังว่ายท่าฟรีสไตล์แสดงให้เห็นว่าเขาว่ายน้ำเก่งแค่ไหน ลิฟนั่งอยู่บนเก้าอี้นั่งข้างสระน้ำ ผมสีดำยาวของเธอได้พาดไว้เหนือไหล่ ซึ่งดูเหมือนเส้นไหมที่มีคุณภาพสูงสุด ผิวที่สะอาดของเธอดูเรียบเนียน มันดูเหมือนว่าเธอไม่ได้สวมอะไร ภายใต้เสื้อยาวสีขาว เธอกำลังอ่านหนังสือที่ปกหนังสีน้ำตาล "นูมินูส...." ลิฟร่ายคาถาและวาดรูนรูปตัววีในอากาศด้วยมือขวา รูนสีแดงหายไปในอากาศภายในไม่กี่วินาทีและปลายนิ้วชี้ของเธอก็ถูก เผาไหม้เป็นสีดำ ด้วยการสะบัดนิ้วของเธอบาดแผลก็ถูกรักษาและมันดูเหมือนว่าไม่ได้ เกิดอะไรขึ้น แองเจเล่ขึ้นบันไดและออกจากสระน้ำ เขากำลังสวมกางเกงว่ายน้ำสีดำ และน้ำก็กำลังหยดลงมาจากร่างกายของเขา เขาเช็ดน้ำจากผมสีน้ำตาลของเขาด้วยมือซ้าย "เจ้าได้ใช้เวลาไปมากกับการศึกษารูนนี้แต่เจ้าก็ยังมีปัญหาในการวาด อยู่หรือ" แองเจเล่ถามติดตลก สาวใช้ยื่นผ้าแห้งให้เขาและเขาก็เริ่มเช็ดร่างกาย "มันไม่ใช่ธุระของเจ้า" ลิฟมองไปที่แองเจเล่และสังเกตเห็นว่าเขากำลัง จ้องมาที่หน้าอกของเธอ "อะไร ข้าคิดว่าเจ้าไม่สนใจข้าซะอีก" "เอาล่ะ" แองเจเล่ขดริมฝีปาก "ข้าชอบลักษณะและผมของเจ้าแต่เจ้ า เป็นแม่มดที่แข็งแกร่งกว่าข้าและนั่นทำให้ข้ารู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย ข้า ยินดีที่จะพัฒนาความสัมพันธ์กับเจ้าถ้าข้าแข็งแกร่งกว่า ฮ่าๆๆ" เมื่อเขา เช็ดร่างกายเสร็จก็มุ่งหน้าไปที่ห้องนั่งเล่ น เขาได้ยินรถม้ากำลังเคลื่อนที่บนเส้นทางนอกรั้วก่อนที่จะเปิดประตู "พวกเขามาส่งทรัพยากรให้เราใช่ไหม" แองเจเล่มองไปที่ทิศทางที่มี เสียงแต่มันก็ถูกปิดกั้นด้วยอาคาร ลิฟลุกขึ้นยื น "ทรัพยากรได้ถูกส่งมาเมื่อหลายวันก่อน มันอาจจะเป็นพ่อค้า ไปดูกัน เถอะ เราอาจจะพบของดีบางอย่างถ้าเราโชคดี" "ตกลง" แองเจเล่สวมชุดคลุมยาวสีขาวกับรองเท้าโลหะสีดำ เขาเริ่มมุ่งหน้าไปที่ ทางเข้าหลักทันที ลิฟตามหลังเขา พวกเขาเดินไปตามทางเดินและออกจากคฤหาสน ์ พร้อมกัน กลุ่มรถม้าสีเหลืองกำลังเคลื่อนที่ไปอย่างช้าๆตามเส้นทางข้างหน้า คฤหาสน ์มีอยู่ประมาณสิบคันและแองเจเล่ได้ยินเสียงร้องของม้า รถม้ากำลังขยับไปช้าๆและผู้คุ้มกันกำลังสวมผ้าคลุมสีเทา ผ้าคลุมปก คลุมร่างกายของพวกเขาทั้งตัวรวมทั้งหน้า พวกเขาทุกคนมีดาบที่มี ด้ามจับสีเทาที่เข็มขัด ด้ามจับของดาบไม่แตกก็หัก รถม้าหยุดพื้นที่ว่างข้างทาง มีหญิงอ้วนหลายคนออกมาจากรถม้าและเริ่มให้อาหารม้า คนขับรถม้า เริ่มตรวจสอบว่ารถม้าทั้งหมดอยู่ในสภาพดีหรือไม่ ผู้คุ้มกันกำลังตรวจสอบสภาพแวดล้อมเป็นกลุ่มเล็กๆ บางคนกำลังสูบ บุหรี่ที่พวกเขาเอามา ดูเหมือนว่ากลิ่นของยาสูบจะทำให้พวกเขารู้สึก สดชื่ น มีชายชราร่างเล็กคนหนึ่งสวมชุดสีขาวและหมวกสีแดงเดินตรงมายัง คฤหาสน์พร้อมกับผู้คุ้มกันหลายคนที่กำลังตามหลังเขา แองเจเล่และลิฟรออยู่ข้างทางเข้าของคฤหาสน์อย่างเงียบๆ ชายชรามีรอยยิ้มที่สุภาพบนใบหน้าของเขา เขาหยุดข้างทางเข้าและ โค้งให้พ่อมดทั้งสองทันที "ท่านพ่อมด เราเป็นคาราวานจันทร์ดาว ชื่อของข้าคือเฟรย์วู้ด ท่าน อาจจะสนใจสินค้าพิเศษที่ข้ามี....นอกจากนี้ข้าจะซื้อสินค้าที่ท่านไม่ ต้องการอีกต่อไปด้วยราคาที่สมเหตุสมผล" "แล้วเจ้ามีของที่พ่อมดต้องการหรือ" แองเจเล่สนใจ "ข้าไม่สามารถสัญญาอะไรกับท่านได้แต่ท่านสามารถตรวจสอบของ ต่างๆได้ด้วยตัวเอง" เฟรย์วู้ดยิ้ ม แองเจเล่สแกนชายชราข้างหน้าเขาด้วยซีโร่และพบว่าเฟรย์วู้ดเป็นพ่อ มดฝึกหัดขั้นที่สาม นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงรู้ว่าพ่อมดสนใจอะไร "เจ้ารู้ว่าเจ้าอาจจะถูกฆ่าโดยพ่อมดที่ชั่วร้ายและเจ้าก็จะสูญเสียของ ทั้งหมดได้ใช่ไหม" เขาถาม "ข้ารู้แต่ความเสี่ยงมาพร้อมกับรางวัลที่ยิ่งใหญ่" เฟรย์วู้ดหัวเราะและดู เหมือนว่าเขาไม่ได้กังวลว่าแองเจเล่เพิ่งพูดอะไร "ที่จริงแล้วคาราวานของข้าถูกคุ้มครองโดยพ่อมด" "น่าสนใจ ข้าไม่คิดว่าพ่อมดจะทำอะไรเช่นนี้" แองเจเล่หรี่ตา "มัน หมายความว่าเจ้ามีของบางอย่างที่หายากใช่ไหม พาข้าไปที่รถม้าของ เจ้า ข้าอยากรู้ว่าเจ้ามีอะไร" เฟรย์วู้ดพยักหน้าและเขาก็พาพ่อมดทั้งสองไปที่รถม้าอย่างรวดเร็ว พวกเขาเริ่มตรวจสอบสินค้าจากเกวียนด้านซ้าย สินค้าส่วนใหญ่เป็นวัสดุคาถาและไข่จากสิ่งมีชีวิตต่างๆ นอกจากนี้ยัง มีอัญมณีและไม้เท้าที่ดูหรูราซึ่งมักจะใช้ทำลูกแก้วคริสตัลพิเศษ แองเจเล่รวบรวมข้อมูลมากมายของวัสดุทั่วไปเมื่อเขาอยู่ฝั่งตะวันตกแต่ เขาก็ล้มเหลวในการจำแนกวัสดุคาถาบางอย่าง ครึ่งชั่วโมงต่อมาพวกเขาก็ตรวจสอบสินค้าส่วนใหญ่เสร็จสิ้น แองเจเล่ ไม่พบอะไรที่มีค่าแต่ลิฟได้ซื้อต่างหูที่สวยมาคู่หนึ่ง ต่างหูตกแต่งด้วย ทับทิมและมีประกายสีเงินบนผิวของอัญมณี "นั่นคือทั้งหมดที่เจ้ามีหรือ" แองเจเล่ขมวดคิ้ว "ข้าแสดงให้ท่านเห็นของมากมายแต่ก็ไม่มีอะไรที่ดึงดูดความสนใจของ ท่านเลยงั้นหรือ" เฟรย์วู้ดพูดไม่ออกเล็กน้อย "เอาล่ะ งั้นข้าไม่ซื้ออะไรถ้าเจ้ามีเพียงเท่านี้...." แองเจเล่ส่ายหัวและหาว "เรามีบางอย่างที่ข้าไม่สามารถจำแนกได้ในรถม้าคันหนึ่งแต่ท่านอาจจะ สนใจ" เฟรย์วู้ดพาแองเจเล่และลิฟไปที่รถม้าคันหนึ่งที่อยู่ตรงกลางของ คาราวานอย่างรวดเร็ว เฟรย์วู้ดเปิดประตูและเข้าไปในรถม้าก่อน เขาวางแผ่นไม้ขาวเป็นบันได แองเจเล่และลิฟก้าวขึ้นไปบนแผ่นไม้และเข้าไปในรถม้า รถม้ามีขนาดกว้างพอที่จะให้คนห้าคนยืนอยู่ภายใน มีชายวัยกลางคนนั่งอยู่หน้ากล่องไม้สีดำกำลังสวมผ้าคลุมสีดำ "ท่านโคโด พวกเขามาที่นี่เพื่อดูสินค้าพิเศษ" เฟรย์วู้ดก้มหน้าลงและพูด "ไม่มีปัญหา" ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นและมองไปที่แองเจเล่ แองเจเล่ตกใจเล็กน้อยเมื่อเขามองไม่เห็นรูม่านตาในดวงตาของชายคน นั้นแต่เขารู้สึกว่าสายตาของชายคนนั้นมองมาที่เขา ดวงตาขาวของชายคนนั้นดูสะดุดตาภายใต้แสงไฟ ชายคนนั้นหยิบกล่องเครื่องประดับเงินขนาดเล็กออกมาจากกล่องเหล็ก ขนาดใหญ่ด้านข้าง เขาวางกล่องลงบนโต๊ะและเปิดมัน มีผงที่มีสีสันแปลกๆไหลออกมาจากกล่องและตกลงบนโต๊ะราวกับว่ า เป็นของเหลว ผงรวมตัวกันเป็นก้อนเล็ก ก้อนนี้มีขนาดเล็กมากจนเกือบจะดูเหมือนถั่ว แปลกๆ ก้อนที่มีสีเหล่านี้ออกมาจากกล่องและขยับไปรอบๆโต๊ะ พวกมันรวมตัว กันและเปลี่ยนเป็นเด็กเล็ก เด็กนั่งอยู่บนโต๊ะและดูเหมือนว่าเขากำลังอมนิ้วอยู่ "ลูกบาศก์ราชินีคริสติน่า..." ทันใดนั้นลิฟก็เปิดปากพูด แองเจเล่และคนอื่นๆภายในรถม้าจ้องไปที่เธอหลังจากที่ได้ยินเธอพู ด "เจ้ารู้จักของสิ่งนี้หรือ" แองเจเล่หันไปหาลิฟ "ใช่" ลิฟพยักหน้าเล็กน้อย "ข้าได้เห็นมันที่ไหนสักแห่งแต่ข้าจำไม่ได้แล้ ว ว่ามันเป็นที่ไหน มันนานมาแล้วแต่ข้าก็ยังจำชื่อของมันได้" "มันสามารถทำอะไรได้" แองเจเล่สงสัย เขาเฝ้าดูเด็กคลานอยู่บนโต๊ะ มันดูเหมือนว่าเด็กอยากรู้เกี่ยวกับคนรอบข้าง "ข้าไม่รู้ลูกบาศก์ราชินีคริสติน่าเป็นของลึกลับ เจ้าต้องหาวิธีใช้มันด้วย ตัวเอง ข้าไม่คิดว่ามันเป็นของที่ทรงพลัง ข่าวลือบอกว่าลูกบาศก์ได้ ค้นพบในดินแดนที่ไม่รู้จักโดยพ่อมดโบราณ" ลิฟส่ายหั ว แองเจเล่ลูบคางของเขา "ราคาเท่าไหร่" เฟรย์วู้ดมีความสุขที่มีของบางอย่างตรงกับรสนิยมของชายหนุ่ม "บัตรคริสตัล 15 ใบเป็นอย่างไร" "ข้าจะให้เจ้าห้าใบ ข้าต้องการซื้อเพียงเพราะว่าข้าชอบเก็บสะสมของ ลึกลับ" แองเจเล่ส่ายหั ว "งั้น....ใบคริสตัลแปดใบได้ไหม นี่เป็นราคาต่ำสุดที่ข้ายอมรับได้เราได้ ใช้เงินไปจำนวนมากเพื่อซื้อจาก.....ช่างมันเถอะ ห้าใบมันต่ำเกินไป" บทสนทนากินเวลานานกว่าสิบนาทีก่อนที่พวกเขาจะตกลงราคากันได้ แองเจเล่จ่ายบัตรคริสตัลไปหกใบ ตอนที่309: ความสงบก่อนพายุจะมา (2) แปลนิยาย.วันพฤหัสบดี ที่29 มีนาคม 2018 แองเจเล่ออกจากรถม้าพร้อมกับถุงกระเป๋าของเขาที่มีกล่องที่เต็มไป ด้วยลูกบาศก ์ หลังจากใช้เวลานานในการตรวจสอบสินค้าตอนนี้มันก็บ่ายแล้ว แสงสีส้มจากดวงอาทิตย์ได้ส่องลงมาบนพื้นดิน "ลา-ล่าลาลา-ล๊าลา-" เขาได้ยินเสียงคนร้องเพลงจากรถม้าที่อยู่อีกด้าน แองเจเล่หันไป มีเด็กสาวนั่งอยู่ข้างประตูที่เปิดอยู่ของรถม้า ผมยาวสีดำของเธอดู สะดุดตา ขาของเธอเรียวยาว เธอสวมรองเท้าหนังสีน้ำตาลและกางเกงสีน้ำเงิน ขากางเกงได้รับความเสียหายเล็กน้อยแต่เธอก็ยังดูมีเสน่ห ์ มีดอกไม้สีขาวในมือของเธอและเธอกำลังดมกลิ่นของมัน ดวงอาทิตย์กำลังจะตก แสงได้ส่องลงบนชุดสีขาวและเสื้อคลุมสีดำ เธอ ดูเหมือนเด็กผู้หญิงที่ไม่ใช่คนของดินแดนนี แองเจเล่มองไปที่เด็กสาวสักพัก เธอทำให้เขานึกถึงคนที่คุ้นเคยแต่เขาก ็ นึกชื่อไม่ออก "เธอเป็นลูกสาวของครอบครัวที่เราเจอบนถนนไม่นานมานีเราพาพวก เขาไปที่เมือง" เฟรย์วู้ดกระโดดออกจากรถม้าและอธิบาย "ถ้าท่านสนใจ ข้าสามารถ..." "ไม่ ไม่เป็นไร ข้าไม่สนใจ เพียงแค่..." แองเจเล่ส่ายหัว "ช่างมันเถอะ ข้า ไปก่อน" ลิฟมองตามเขาในขณะที่พวกเขาเริ่มเดินแต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร แองเจเล่เอาลูกบาศก์ราชินีออกมาและมองไปที่มัน เขาคิดว่ามันเป็นสิ่ง ที่เกี่ยวข้องกับดวงวิญญาณในหมู่สินค้า เขาต้องการทดลองกับมัน หลังจากที่เขากลับไป เขาได้เห็นสิ่งที่คล้ายกันนี้ในพื้นที่หกวงแหวนแต่ เขาไม่ได้ซื้อมันเนื่องจากราคาที่แพง พ่อมดมากมายพยายามศึกษาความลับของรูปแบบดวงวิญญาณแต่ กฎส่วนใหญ่ไม่สามารถนำไปใช้กับดวงวิญญาณได้และคุณสมบัติของ มันมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา สิ่งที่พวกเขาคิดว่ามีประโยชน์เมื่ อ วานได้ไร้ความหมายในวันรุ่งขึ้น แองเจเล่เดินไปที่คฤหาสน์และลิฟก็ตามหลังเขา สาวใช้สองคนเห็นพ่อมดทั้งสองกลับมาที่คฤหาสน์ดังนั้นพวกเธอจึงรีบ เปิดประตู แองเจเล่ได้ยินคนเรียกเขาหลังจากที่เดินผ่านรั้ว "นายท่าน....กรุณารอสักครู่ " ลิฟและแองเจเล่หันกลับไปและเห็นเด็กสาวที่ร้องเพลงวิ่งมาหาพวกเขา แต่เธอก็หยุดข้างสาวใช้ มีชายวัยกลางคนและหญิงวัยกลางคนออกมาจากรถม้าที่เด็กสาวจาก มาอย่างช้าๆ ใบหน้าของพวกเขาซีดและพวกเขาก็ดูเหนื่อย แองเจเล่ สังเกตเสื้อผ้าคุณภาพสูงที่พวกเขากำลังสวม แองเจเล่สันนิษฐานว่าเด็กสาวอาจจะมาจากตระกูลขุนนางที่สูญเสีย ดินแดนไป "เจ้าต้องการอะไร" เขาโบกมือและบอกให้สาวใช้พาพวกเขาเข้ามา เด็กสาวมองไปที่พ่อมดทั้งสองและก้มหน้าลง เธอกัดริมฝีปากเล็กน้อย และใบหน้าของเธอก็ซีดลง "ไอริส! ขอโทษท่านพ่อมดทั้งสองและกลับมานี่เดี๋ยวนี้!" หญิงวั ย กลางคนแทบจะตะโกน "เจ้าชื่อไอริสหรือ" แองเจเล่ถาม เด็กสาวพยักหน้าทันทีเธอมองไปที่พ่อแม่ของเธอแต่เธอก็ตัดสินใจที่จะ อยู่ต่อ "ข้า....ข้า.....ท่านจ้างข้าได้ไหมนายท่าน เรากำลังหาที่หลบภัยและแม่ ของข้าอ่อนแอเกินไปสำหรับการเดินทางไกล...." เสียงของเธอเบาจน แองเจเล่แทบจะไม่ได้ยินคำพูดของเธอ "ถ้าท่านสามารถให้ที่พักพิงแก่เราได้ข้าสามารถทำอะไรก็ได้ตามที่ท่าน ต้องการ!" ทันใดนั้นเด็กสาวก็เงยหน้าขึ้ น "เสียเวลาจริงๆ" ลิฟส่ายหัวและเดินจากไป เธอไม่คิดว่าเด็กสาวมูลค่ า สูง ลิฟรู้ว่าเด็กสาวกำลังวางแผนอะไร เธอเริ่มร้องเพลงทันทีหลังจากที่แอง เจเล่ออกจากรถม้าและท่าทางที่เธอบอกว่าจะทำทุกอย่างเพื่อแม่ของ เธอ เด็กสาวกำลังขอความเห็นใจจากพ่อมดและเธอคิดว่าแองเจเล่ อาจจะสนใจร่างกายของเธอ ลิฟอาศัยอยู่มานานพอที่จะเห็นเทคนิคสกปรกมากมายของปุถุชนใน สังคม เด็กสาวแบบไอริสเคยอาศัยอยู่ในตระกูลที่ร่ำรวยและการเดิน ทางไกลมันยากเกินไปสำหรับพวกเขา เด็กสาวยังบริสุทธ์ิแต่ลิฟสงสัยว่าแองเจเล่จะสนใจหรือไม่ เขาสามารถซื้อกลุ่มเด็กสาวได้จากตลาดทาสแทนถ้าเขาอยากทำ แองเจเล่เฝ้าดูลิฟจากไปในขณะที่เขาขดริมฝีปากเป็นรอยยิ้ม เด็กสาวที่ชื่อไอริสทำให้เขานึกถึงเด็กผู้หญิงที่เขาฝึกในเมืองเลนน่อน เทียที่ส่งอาหารให้เขา "อธิบายให้ข้าฟังสิว่าทำไมเจ้าถึงมีคุณค่ากับข้า ทำไมข้าควรจะให้ที่พัก พิงแก่เจ้า" เขาเยาะเย้ยเด็กสาว เด็กสาวก้มหน้าลงอีกครั้งไม่แน่ใจว่าจะตอบคำถามอย่างไร เธอกำหมัด แน่นและร่างกายของเธอก็สั่น "ไอริส!" ทันใดนั้นก็มีเด็กผู้ชายผมสั้นสีน้ำตาลกระโดดออกมาจากรถม้าคันหนึ่ง และตะโกน มีรอยยิ้มที่ขมขื่นบนใบหน้าของเขา เด็กสาวกัดริมฝีปากของเธอหลังจากที่ได้ยินเด็กผู้ชายเรียก แองเจเล่ส่ายหัวและหันกลับไป เขาเริ่มเดินไปที่คฤหาสน์อีกครั้ง "เจ้ามีความกล้าหาญพอที่จะเดินมาหาข้าแต่เจ้าไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่า เจ้าเป็นทรัพย์สินที่มีค่า" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สนใจ เด็กผู้ชายวิ่งมาหาไอริสและพยายามจับมือของเธอแต่เธอเพียงแค่เดิน จากไป เทียรู้ว่าเธอต้องการอะไรตั้งแต่แรกแต่เด็กสาวที่ชื่อไอริสไม่เคยมี เป้าหมายที่ชัดเจน *************************** สามวันต่อมา... มันเป็นช่วงเช้าและดวงอาทิตย์ก็เริ่มขึ้น แองเจเล่ยืนอยู่เงียบๆบนลานฝึก ชี่ ชี่ ชี่ มันเป็นเสียงที่เหมือนมีบางอย่างพุ่งผ่านอากาศ มีสายเงินนับไม่ถ้วนปรากฏและหายไปทั่วร่างกายของเขา มันดูเหมือนว่าแองเจเล่กำลังยืนอยู่ที่นั่นพร้อมกับแขนขวาของเขาที่ยื่น ไปในอากาศแต่ดาบกางเขนในมือของเขาขยับเร็วจนมันเป็นเงาเบลอ หลายนาทีต่อมาสายเงินก็หายไปในอากาศและดาบกางเขนก็ค่อยๆ หยุด ชี่ เขาฟันไปข้างหน้าอีกครั้งในขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวแล้วทิ้ง ร่องรอยของใบดาบสีเงินไว้ในอากาศ แองเจเล่มีสีหน้านิ่ง เขาเริ่มเหวี่ยงดาบของเขาอีกครั้ง ชิปได้รายงานเขาทุกวินาที[การดัดแปลงชุดทักษะดาบ...คอมโบ สมบูรณ์ 88.75%.....คอมโบการฟันสมบูรณ ์92.11%] แองเจเล่เหวี่ยงดาบของเขาเร็วจนชิปรายงานไม่ทัน มันดูเหมือนว่ามีเงากำลังขยับอยู่บนลาน ร่องรอยที่เหลือจากดาบที่ กำลังขยับเชื่อมต่อกันและเปลี่ยนเป็นสายเงินยาวรอบๆเงาเบลอ แองเจเล่ตัดสินใจที่จะปรับปรุงทักษะดาบของเขาหลังจากที่ค่าสถานะ ของเขาเพิ่มขึ้น รุ่นแรกของคอมโบทักษะดาบอ่อนแอเกินไปสำหรับเขา วู้ดดด ลมจากใบดาบสีเงินได้พัดฝุ่นออกจากพื้น ลิฟกำลังรออยู่ข้างลานอย่างเงียบๆ เธอพิงตัวกับผนังและเฝ้าดูแองเจเล่ ปรับปรุงคอมโบดาบ เวลาได้ผ่านไป ลมจากดาบได้แรงขึ้นเรื่อยๆ แค๊รก เสียงมันเหมือนแท่งไม้ที่แตกครึ่ ง แองเจเล่หยุดขยับทันที เขามองไปที่ดาบหักในมือและบอกให้ชิปหยุดกระบวนการ ปลายดาบที่หักอยู่บนลาน 'ถ้าปราศจากบัพของดาบปลายโค้งต้องสาป ค่าสถานะของข้าอ่อนแอ กว่าก่อนหน้านี้ ' แองเจเล่ส่ายหัวเล็กน้อยและทิ้งดาบลงบนพื้น "นั่นคือครั้งที่ห้า" ลิฟขดริมฝีปาก "อาวุธเหล่านี้เปราะบางเกินไป" แองเจเล่าหายใจเข้าและยกมือซ้ายขึ้น สาวใช้นำผ้าสะอาดและถังน้ำมาให้เขาทันที "ดาบคุณภาพสูงหายาก เจ้าสามารถขอท่านวิเวียนให้หาให้เจ้าได้เมื่อ ท่านกลับมา" ลิฟพยักหน้ า "ข้าจะหัดสร้างด้วยตัวเองในภายหลัง" แองเจเล่ส่ายหัวเล็กน้อย "ข้าจะ ไปพักผ่อน" "ตกลง" แองเจเล่ออกจากสนามฝึกไปที่ชั้นสองและเข้าห้องนอน เขาเริ่มทำ สมาธิทันที ครึ่งชั่วโมงต่อมาเขาก็ค่อยๆตื่นจากการทำสมาธิ 'แสดงสภาพร่างกายของข้า' เขาสั่ง [แองเจเล่ ริโอ ความแข็งแกร่ ง 12.0 ความว่องไว 11.5 ความอึด 16 พลังจิต 79.5 มานา 57.2 ถึงขีดจำกัดของยีนแล้ว สถานะ: สุขภาพดี] ซี โร่รายงานกลับอย่างรวดเร็ว 'ข้าเสียบัพจากดาบปลายโค้งหลังจากที่ข้าทำมันหัก แม้ว่าแก่นชีวิตของ สาวแมงป่องจะยอดเยี่ยมแต่ค่าสถานะของข้าก็ยังต่ำกว่าก่อนหน้านี้' แองเจเล่ย่นคิ้ว "ดาบปลายโค้งคงไม่ได้เป็นเพียงอาวุธต้องสาป" เขาพึมพำในขณะที่เขา ปิดแมงป่องคริสตัลและเอากล่องดำออกมา "ท่านคิดว่าอย่างไรท่าน เฮนน ์อาวุธต้องสาปมันยอดเยี่ยมใช่ไหม" "อย่าพึ่งพาอาวุธต้องสาปมากเกินไป บัพมันยอดเยี่ยมแต่เจ้าจะเสียใจ มากขึ้นเมื่อสิ่งเจือปนรวมตัวกันเรื่อยๆ" "ยังไงก็ตาม มันถึงเวลาที่เราจะต้องไป ลิฟได้มุ่งมั่นกับการศึกษาของ เธอระยะหนึ่งดังนั้นเราควรจะไปที่โบราณสถานตอนนีมันจะใช้เวลา ประมาณหนึ่งสัปดาห์เพื่อจบภารกิจทั้งหมด เจ้าได้ทำวงเวทภาพลวงตา ในห้องนอนเสร็จสิ้นแล้วใช่ไหม" "ใช่" การแสดงออกของแองเจเล่เริ่มเคร่งขรึม "ข้าจะไม่ทำอะไรที่ เกี่ยวกับวิเวียนอีก อย่าลากข้าเข้าไปในการแก้แค้นส่วนตัวของท่าน" "ฮ่าๆ ไม่ต้องกังวล นี่จะเป็นครั้งสุดท้าย เปิดใช้งานวงเวทคืนนี้เมื่อวิ เวียนกำลังจะออกจากสำนักงานใหญ่นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดของเรา" เฮนน์หัวเราะเยาะ "เอาล่ะ" แองเจเล่พยักหน้าเล็กน้อย ตอนที่310: การเคลื่อนไหว (1) แปลนิยาย.วันอาทิตย์ที่1 เมษายน 2018 "ดีเปิดใช้งานวงเวท ข้าจะต้องเตรียมความพร้อมสำหรับวงเวทแรงโน้ม ถ่วง" เสียงของเฮนน์หยุดลงแค่ตรงนี แองเจเล่เปิดใช้งานแมงป่องคริสตัลและนั่งลงข้างโต๊ะ เขามองไปที่ จันทร์เสี้ยวสองดวงข้างนอกหน้าต่างในขณะที่บอกซีโร่ให้ทำงาน บางอย่างให้เสร็จสมบูรณ ์ ครึ่งชั่วโมงต่อมาแองเจเล่ก็ยกมือซ้ายขึ้ น ชี่ มีแสงสีขาวและสีแดงกะพริบบนปลายนิ้วกลางของเขาสร้างเป็นลำแสง สองเส้นเมื่อมันพุ่งไปในอากาศและมันก็ระเบิด ก๊อก ก๊อก มีใครบางคนเคาะประตู แองเจเล่หันไปอย่างรวดเร็ว "เข้ามา" แอ๊ดด ประตูถูกเปิดอย่างช้าๆ ลิฟยืนอยู่ข้างนอกประตูโดยไม่ได้ส่งเสียงใดๆ รูนสื่อสารของแองเจเล่ ยังคงกะพริบอยู่บนนิ้วชี้ของเธอ "เจ้าส่งข้อความมาถูกเวลา" เธอจ้องที่แองเจเล่"สิงที่เราได้พูดถึงเมื่อ หลายวันก่อนข้าได้นำมาให้เจ้า" "นั่งก่อนสิ" แองเจเล่มีรอยยิ้มที่อ่อนโยนบนใบหน้ า ********************** ครึ่งชั่วโมงต่อมาลิฟก็ออกจากห้อง มันเป็นช่วงดึก สายลมยามค่ำคืนได้พัดผ่านผิวของแม่น้ำที่กำลังไหล ใบไม้กำลังลอยอยู่ในอากาศ หลายชั่วโมงต่อมาแองเจเล่ก็ฮู้ดและผ้าคลุมสีดำยืนอยู่บนยอดเขาเล็กๆ ข้างคฤหาสน ์ "วงเวทภาพลวงตาจะอยู่ได้นานแค่ไหน" เฮนน์หัวเราะแล้วตอบ "เจ้ากังวลเรื่องอะไร เจ้ามีความเชี่ยวชาญใน คาถาภาพลวงตาใช่ไหม และข้าเป็นคนออกแบบวงเวทด้วยตัวเอง ไม่มี ทางที่ลิฟจะพบความจริง" "ดี เนื่องจากตอนนี้ข้ารู้ทุกทางลัดข้าก็จะถึงโบราณสถานได้ไว แต่ข้ า ต้องพูดกับใครบางคนจากหอคอยพ่อมดมืดระหว่างทางก่อน มันใช้ เวลาไม่นาน" แองเจเล่ตอบเหมือนไม่มีอะไร "ไม่มีปัญหา ข้ารู้จักสถานที่นั้น มันอยู่ใกล้เส้นทางของเรา อย่าใช้เวลา กับที่นั่นมากเกินไป" เฮนน์ไม่ได้กังวล "ข้าจะเดินทางทันที" แองเจเล่พยักหน้า เขาเดินไปตามเนินเขาแล้วเขาก ็ หายไปในความมืด ภายในคฤหาสน์มีชายคนหนึ่งที่ดูคล้ายกับแองเจเล่กำลังนั่งทำสมาธิอยู่ บนเตียงและเขาก็ล้อมรอบไปด้วยคลื่นพลังงานที่ลึกลับ ********************** สามวันต่อมา... ในป่าทางตะวันออกของแม่น้ำแบส มันเป็นเวลาเที่ยงวันและท้องฟ้าก็ปกคลุมไปด้วยเมฆหนา อากาศร้อน ชื้น ในเส้นทางแคบๆที่พื้นดินปกคลุมไปด้วยใบไม้แห้งและหญ้ามีต้นกล้าสี เขียวเติบโตจากโคลนสีเหลือง กิ่งไม้ยาวและใบไม้สีเขียวปกคลุมท้องฟ้าเหนือเส้นทาง มีแสงแดดเพียง น้อยนิดที่ส่องลงมาถึงพื้นดิน ลำต้นของต้นไม้ทั้งสองข้างของถนนมีรูปร่างแปลกๆ หัวของแองเจเล่ปกคลุมไปด้วยฮู้ดในขณะที่เขาเดินทางไปตามทางด้าน ซ้ายของเส้นทาง เขาเดินทางด้วยความเร็วเต็มที่มันเร็วเกือบเท่าม้าพันธุ ์ ดี เขาเห็นป้ายถนนข้างหน้าเมื่อเดินทางนานกว่าครึ่งชั่วโมง แองเจเล่เดินไปที่ป้ายและเช็ดฝุ่นออกจากป้ายทำให้เห็นคำที่เขียนไว้ 'ยินดีต้อนรับสู่ป่าเชอร์รี่ ' มีตัวหนังสือสีแดงเขียนไว้และพวกมันดูไม่เป็น ระเบียบ เขามองไปที่ถนนข้างหน้ า มันเกือบจะรู้สึกเหมือนกับว่าทางเข้าของป่ากำลังล้อมรอบไปด้วยคลื่น พลังงานบางอย่าง ลำต้นของต้นไม้โตขึ้นในลักษณะที่บิดเบี้ยวและราก หนาก็ก่อตัวเป็นวงกลมในอากาศ แองเจเล่รู้สึกมึนเล็กน้อยเพียงแค่มองไปที่ต้นไม้แปลกๆเหล่านั้ น แองเจเล่ที่ยืนอยู่หน้าป้ายยกมือซ้ายขึ้น รอบๆนิ้วกลางของเขามีแหวนที่ ส่งมาโดยนกทองจากหอคอยพ่อมดมืด ชี่ มีเงาแสงสีน้ำเงินส่องมาจากอัญมณีล้อมรอบร่างกายของแองเจเล่ เขาสงบใจลงและเริ่มเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอีกครั้ง เวลาได้ผ่านไป ผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมงแองเจเล่ก็ยังตระเวนไปรอบๆต้นไม้ ในที่สุดแสงที่มาจากแหวนก็ค่อยๆหายไป เมื่อเขาหยุดข้างรากไม้ขนาดยักษ์เขาก็ตระหนักว่าที่จริงแล้วมันเป็น ประตูที่สร้างด้วยกิ่งไม้ มีเลข'86' และ '10' ถูกสลักไว้ที่ด้านซ้ายและ ด้านขวาของประตู แองเจเล่เปิดประตูและก้าวเข้าไปข้างใน เขาเดินไปถึงอีกด้านของต้นไม้อย่างรวดเร็วและเห็นผลไม้สีเขียวขนาด เท่าหัวจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังห้อยบนกิ่งไม้ขนาดใหญ่ผลไม้ปกคลุมไป ด้วยขนสีขาวและพวกมันดูเหมือนลูกพีช แองเจเล่เริ่มนับจำนวนผลไม้จากทางซ้าย ช่า เขาเห็นผลไม้ผลที่เจ็ดแตกออกและมันดูเหมือนปากที่เต็มไปด้วยฟัน แหลมคม มีของเหลวเหนียวโปร่งใสออกมาจากปากและหยดลงมาจาก ผิวของผลไม้ น่าแปลกที่ของเหลวเหนียวมีกลิ่นดอกไม้ที่น่าดึงดู ด หลายวินาทีต่อมาใบหน้าที่มีดวงตาและปากก็ปรากฏขึ้นด้านหน้าของ ผลไม้ "ไม่ได้เจอมือใหม่มาสักพัก" มันพูดด้วยเสียงแปลกๆเหมือนกะเทย "เจ้ า มาที่นี่เพื่อเอาเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงใช่ไหม" แองเจเล่พยักหน้าเล็กน้อย "ใช่ นกทองได้บอกตำแหน่งนี้ให้ข้า" "ข้ารับผิดชอบในการแจกเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงให้หัตถ์ธาตุ....ฮ่าๆ เจ้าสามารถเรียกข้าว่าม็อคโค่นอกจากนี้ข้าจะมอบรางวัลของภารกิจที่ เจ้าสำเร็จให้กับเจ้า" ม็อคโค่อธิบาย "ตามระดับปัจจุบันของเจ้าเจ้ามีสองทางเลือกสำหรับเทคนิคการทำ สมาธิขั้นสูงสากล ตัวแรกคือบาเรียพิษและตัวที่สองคือแสงน้ำเงิ น เทคนิคการทำสมาธิเหล่านี้ไม่สมบูรณ์ดังนั้นถ้าเจ้าต้องการรุ่นสมบูรณ ์ เจ้าจะต้องเซ็นสัญญาพิเศษกับองค์กร" "แน่นอน ข้าเข้าใจ" แล้วแองเจเล่ก็พยักหน้า "นอกจากเทคนิคการทำ สมาธิข้าก็ต้องการข้อมูล ในฐานะที่เป็นสมาชิกทางการข้าเชื่อว่ามันเป็น ส่วนหนึ่งของสิทธิประโยชน์ใช่ไหม" "ใช่" ม็อคโค่ขดริมฝีปาก "เอาล่ะ ข้าต้องการรู้วิธีการจัดการกับ.....ร่างดวงวิญญาณหลังจากที่ เจอกับพวกมัน" แองเจเล่ถาม "ผีหรือ พวกนี้รับมือได้ยากแต่ก็มีข้อมูลบางอย่างที่เก็บไว้ในห้องสมุ ด ของหอคอยพ่อมดมืด" ม็อคโค่ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจเพราะไม่ใช่แอง เจเล่คนเดียวที่ถามคำถามนี "มีอะไรอีก ข้าจะส่งคำถามของเจ้ากลับไปที่สำนักงานใหญ่ในครั้งเดียว" แองเจเล่ลังเลชั่วครู่ก่อนที่จะเปิดปากของเขา "ข้าต้องการข้อมูลทั้งหมด ที่เจ้ามีเกี่ยวกับแกนแห่งกาลเวลา" "แกนแห่งกาลเวลาหรือ นี่เป็นคำขอที่ยาก ข้อมูลเกี่ยวกับองค์กรนั้นเป็น ความลับอย่างมาก นาฬิกาแดดและกุญแจเงาทำให้พวกเขามีชื่อเสียง สมาชิกขององค์กรนี้เป็นคนบ้าทุกคนเนื่องจากพวกเขาต้องการฆ่าตัว ตายอย่างมาก พวกเขาแทบจะไม่ได้สื่อสารกับองค์กรอื่น ที่จริงแล้ ว นาฬิกาแดดและกุญแจเงาเกี่ยวข้องกับการศึกษารูปแบบดวงวิญญาณ เจ้าต้องการของทั้งสองนี้เพื่อเปิดประตูสู่สมบัติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวก เขา อืมมม..." ม็อคโค่หยุดชั่วครู่และพูดต่อ "ข้าได้กลิ่นที่คุ้นเคย......เจ้ า อาจจะมีกุญแจเงาใช่ไหม" ตาของเขาหรี่ลง แองเจเล่กำลังจะพูดเรื่องนี้แต่ม็อคโค่ก็หยุดเขา "ไม่ต้องกังวล ประตูสู่สมบัติเป็นไปไม่ได้ที่จะหาเจอ พ่อมดได้ไปที่ โบราณสถานและพบคลังที่ใช้กุญแจเงาแต่พวกเขาทั้งหมดก็ตายด้วย เหตุผลบางอย่าง พ่อมดระดับสี่บอกว่า'สมบัติ'เป็นเพียงแค่กับดักที่แกน แห่งกาลเวลาทำไว้ ข้าไม่สนใจกุญแจเงาของเจ้าเลย...." ม็อคโค่ขดริ ม ฝีปาก "อา ข้ารู้แล้วว่าทำไมเจ้าถึงถามข้าเรื่องรูปแบบดวงวิญญาณ กุญแจจะดึงดูดผี " ในที่สุดแองเจเล่ก็ได้ยินสิ่งที่เขาสนใจ "แล้วข้าจะจัดการกับมันอย่างไร โยนมันทิ้งไปหรือ" "มันจะเป็นเรื่องง่ายถ้าเป็นกรณีนีข้าจะบอกเจ้าทุกอย่างเกี่ยวกับ กุญแจ" ม็อคโค่เคลียร์คอและเริ่มอธิบาย "กุญแจเงาจะช่วยให้ผีสามารถ รักษาพลังงานของพวกมันได้ถ้าผีพยายามเข้าสู่ร่างกายของเจ้าของ ดวงวิญญาณของพวกมันก็จะถูกผูกไว้กับกุญแจ ถ้ากุญแจถูกเอาไปผี ก ็ จะหาสิ่งมีชีวิตอื่นหรือคนอื่นเพื่ออาศัย" "ข้าได้ยินมาว่าผีจะเชื่อมโยงกับชีวิตของเจ้าของ" แองเจเล่ขมวดคิ้ว "เจ้าหมายถึงการเชื่อมโยงพลังงานชีวิตหรือ อืมมม...มันไม่ค่อยเกิดขึ้น แต่มันเป็นไปได้ข้าได้ส่งคำขอของเจ้ากลับไปที่สาขาและพวกเขาก็ตอบ กลับมา" แองเจเล่ไม่แน่ใจว่าม็อคโค่สื่อสารกับองค์กรอย่างไร "พวกเขาว่ายังไง" แองเจเล่ยังสงบแต่เขาก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย ถ้ากุญแจ เงาไม่ใช่ของที่มีค่าเขาก็คงไม่ต้องซ่อนความจริงว่ามีหญิงชราอาศัยอยู่ ในร่างกายของเขา หอคอยพ่อมดมืดมีวิธีการรวบรวมข้อมูลและรายละเอียดมากมาย เขา เปิดใช้งานแมงป่องคริสตัลดังนั้นเฮนน์จึงไม่รู้ว่าเขากำลังพูดอะไร แองเจเล่ต้องการพูดกับวิเวียนเรื่องความจริงแต่เขาไม่แน่ใจว่าเธอจะทำ อะไร มันแทบเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะชนะการต่อสู้กับเธอดังนั้นเขาจึง ตัดสินใจที่จะขอความช่วยเหลือจากหอคอยพ่อมดมืด หัตถ์ธาตุเป็นเพียงองค์กรที่อ่อนแอเมื่อเทียบกับหอคอยพ่อมดมืด แอง เจเล่คิดว่าหอคอยพ่อมดมืดอาจจะเป็นองค์กรที่แข็งแกร่งที่สุดในทวีป กลางทั้งหมด สมาชิกของพวกเขาทุกคนได้แทรกซึมเข้าไปในองค์กรสำคัญทั้งหมด พวกเขาอยู่ทุกหนทุกแห่งและพลังของพวกเขาก็แข็งแกร่งอย่างไม่น่ า เชื่อ เฮนน์อาจจะเป็นพ่อมดในตำนานแต่ถึงแม้ว่าจะเป็นเธอก็ไม่ต้อง อยากพัวพันกับหอคอยพ่อมดมืด "คำแนะนำที่สาขามอบให้เจ้าคือทำภารกิจให้มากขึ้นและรวบรวม คะแนน เจ้าอาจจะเลือกจ้างพ่อมดที่เชี่ยวชาญเรื่องผีด้วยตัวเอง มีพ่อ มดมากมายในรูปแบบดวงวิญญาณที่สำนักงานใหญ่หนึ่งในนั้นเป็นพ่อ มดที่แข็งแกร่งที่สูญเสียร่างกายภาพเมื่อหลายร้อยปีก่อนและถ้าหาก เจ้ามีสิ่งประดิษฐ์เวทมนต์ที่เรียกว่า'ลูกแก้วพันเงา'เจ้าก็จะสามารถขับ ไล่ผีออกจากร่างกายของเจ้าได้อย่างง่ายดาย" "ลูกแก้วพันเงาหรือ" แองเจเล่ทวนชื่อ "มันคืออะไร" "มันสามารถช่วยให้ผีฟื้นสติปัญญาและกลายเป็นคน สิ่งประดิษฐ์เวท มนต์นี้สามารถสร้างขึ้นมาด้วยตัวเองได้แต่เจ้าจะต้องแลกคะแนน ภารกิจกับสูตรของมัน" ******************** ในไม่ช้าแองเจเล่ก็ออกจากป่าเมื่อได้รับข้อมูลทั้งหมดที่เขาต้องการ จากนั้นเขาก็มุ่งหน้าไปที่โบราณสถานอีกครั้งและเขาก็ยังหยิบวัสดุ ที่ จำเป็นสำหรับยาหมอกพิษ จำนวนที่เขาได้รับเพียงพอที่เขาจะทำขึ้นมา ได้สิบขวด ม็อคโค่บอกแองเจเล่ว่าจะได้รับวัสดุอีกเมื่อทำยาล้มเหลว อย่างไรก ็ ตามภารกิจจะต้องเสร็จภายในสองเดือน ถ้าเขาล้มเหลวภารกิจทำยา ครั้งนี้เขาก็จะไม่ได้รับการพิจารณาให้เป็นผู้สมัครภารกิจในอนาคตที่ เกี่ยวข้องกับการทำยา แองเจเล่ไม่ได้กังวลเมื่อรู้ข้อมูลนี้เนื่องจากข้อมูลในเรื่องรูปแบบดวง วิญญาณและกุญแจเงามีความสำคัญกับเขามากกว่า เทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงถูกเก็บไว้ในเมล็ดสีแดงซึ่งเขาเก็บไว้ในถุง กระเป๋าของเขา โบราณสถานอยู่ใกล้ๆกับสำนักงานใหญ่ของหัตถ์ธาตุ เขากลับไปที่จุดสูงสุดของภูเขาไฟหิมะอย่างง่ายดายแล้วเข้า โบราณสถาน โบราณสถานว่างเปล่า แองเจเล่ยังอยู่นอกพื้นที่หวงห้ามและเริ่มวาดวง เวทขนาดเล็กในอุโมงค์ตามแผนที่เฮนน์บอกเขา มีวงเวทสีแดงนับไม่ถ้วนปกคลุมอุโมงค์แต่ละอุโมงค์นอกพื้นที่หวงห้าม เขาได้ใช้เวลาครึ่งวันเพื่อเตรียมการทั้งหมด "เอาล่ะ เราเสร็จแล้ว" เฮนน์ดูตื่นเต้น แองเจเล่ค่อยๆเอามือออกมาจากวงเวทบนผนังและลูบขมับของเขา "วงเวทเหล่านี้จะหายไปเมื่อเปิดใช้งาน สิ่งเดียวที่มันจะทำคือการสร้าง คลื่นพลังงาน ท่านแน่ใจหรือว่ามันจะได้ผล" เขาจ้องไปที่กล่องดำ "แน่นอนว่ามันจะได้ผล ข้าได้บอกเจ้าแล้วเรื่องความถี่พลังจิต ถ้ายัยนั่น พยายามเปิดใช้งานวงเวทแรงโน้มถ่วงคลื่นพลังงานจากวงเวทเหล่านั้น ก็จะฆ่าเธอถ้าเธอโชคไม่ดีฮ่าๆๆ!" เฮนน์ขบฟัน "ทำไมวิเวียนถึงออกเดินทางเพื่อทำสงคราม เธอได้ใช้เวลาหลายปี อาศัยอยู่ในโบราณสถาน ข้าคิดว่าเธอไม่สนใจเรื่องโลกภายนอกอี ก ต่อไป" ลิฟได้บอกเขาว่าวิเวียนไม่ได้ออกจากโบราณสถานนานแล้ ว "ข้าไม่รู้เจ้าควรถามเธอด้วยตัวเอง" เฮนน์ไม่ได้สนใจ แองเจเล่มองไปรอบๆ "เอาล่ะ เราต้องออกไปเดี๋ยวนี้" "ค้นหาจุดปลอดภัยและเปิดใช้งานกับดักเมื่อวงเวทแรงโน้มถ่วง ปลดปล่อยคลื่นพลังงานพิเศษของมัน" เฮนน์ลดเสียงลง แองเจเล่พยักหน้าและออกจากโบราณสถานอย่างรวดเร็ว เขารีบลง ภูเขาไฟหิมะและรออย่างอดทนในป่า ตอนที่311: การเคลื่อนไหว (2) แปลนิยาย.วันอาทิตย์ที่1 เมษายน 2018 ที่ราบแห่งหนึ่งที่อยู่ห่างไกล มีเมฆก้อนขนาดมหึมาที่กำลังเคลื่อนที่ผ่านท้องฟ้า มีกลุ่มคนสวมชุดคลุมสีขาวและสีน้ำเงินกำลังต่อสู้กันบนที่ราบที่ไม่มีที่ สิ้นสุด บนหน้าผาสูงที่อยู่ข้างหลังกลุ่มคนชุดคลุมขาว วิเวียนยืนอยู่ที่ขอบของหน้าผากำลังเฝ้าดูพ่อมดข้างล่างต่อสู้กัน มีคน สามคนยืนรออยู่ข้างหลังเธอเงียบๆ สองในนั้นเป็นผู้ชายในขณะที่อีก คนเป็นผู้หญิง ชุดคลุมของพวกเขาที่กำลังสวมตกแต่งด้วยขลิบสีทอง มีเสียงดังที่มาจากพ่อมดคำราม คาถาระเบิดและกระแสไฟฟ้าภายใน สนามรบที่รวมตัวกันจนเกือบทำให้แผ่นดินไหว วิเวียนขมวดคิ้ว ดวงตาของเธอมองไปที่พ่อมดที่สวมชุดเต็มตัวที่ถูก ปกป้องโดยกลุ่มคนชุดคลุมสีน้ำเงินที่อยู่อีกด้าน "เจ้าเมืองทุกคนอยู่ที่นี่เราสามารถกำหนดแผนการซุ่มโจมตีและโจมตี เมืองของพวกเขาได้โดยตรง ข้าอยากเห็นใบหน้าที่หดหู่ของพวกเขา มัน น่าสนใจมาก" วิเวียนพูดด้วยน้ำเสียงสงบ "ท่านวิเวียน ข้าคิดว่าปัญหาเดียวคือเจ้าเมืองที่หนึ่ง ส่วนที่เหลือเป็นแค่ พวกอ่อนแอ ข้าคิดว่าการต่อสู้นี้ประสบผลอย่างแน่นอน" หนึ่งในพ่อมด ข้างหลังเธอยิ้ม "มันเร็วเกินไปที่จะเฉลิมฉลอง" วิเวียนส่ายหัว "เนื่องจากเจ้าเมืองทุกคน อยู่ที่นี่นั่นหมายความว่าของชิ้นนั้นถูกนำมาที่นี่ด้วยเช่นกัน เราจะแพ้ การต่อสู้ถ้าของชิ้นนั้นถูกเปิดใช้งาน" พ่อมดทั้งสามข้างหลังเธอมองหน้ากัน พวกเขาได้ตระหนักถึงของที่วิ เวียนพูดถึงแล้ว เมื่อมองไปที่เจ้าเมืองในชุดเกราะสีน้ำเงินวิเวียนก็ดูตื่นเต้นเล็กน้อย "ข้าต้องการเปิดใช้งานวงเวทแรงโน้มถ่วง ข้าต้องการรู้ว่าสิ่งที่เจ้าเมือง เหล่านั้นเรียกว่าสมบัติจะสามารถทำอะไรได้ออร่าภาพลวงตา....ข้า สามารถคว้ามันมาให้แองเจเล่ได้ถ้าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตามแผน" ************************** แองเจเล่ยืนพิงต้นไม้ขนาดใหญ่รออยู่เงียบๆภายในป่า มีวัตถุเล็กๆที่ดู คล้ายนาฬิกาพกอยู่ในมือของเขา มันมีสีดำและทำมาจากโลหะ มีปุ่มสีแดงตรงกลางของด้านหน้า สิ่งนี้มันเล็กแต่เป็นสิ่งประดิษฐ์ที่หนักที่ใช้ในการเปิดใช้งานวงเวท ทั้งหมด "ติดตามร่องรอยของคลื่นพลังงานจากวงเวทแรงโน้มถ่วง กดปุ่มหนึ่ง ครั้งเมื่อคลื่นแรงพอ" เฮนน์แนะนำ "แรงพอหรือ ข้าจะรู้ได้อย่างไร" แองเจเล่ถาม "วงเวทแรงโน้มถ่วงถูกสนับสนุนด้วยวงรูนหลักหกวง นั่นคือวิธี ที่ พลังงานถูกโอนไปยังตำแหน่งของวิเวียน กดปุ่มหลังจากที่รูนตัวสุดท้าย เปิดใช้งาน" เฮนน์หัวเราะเยาะ "มันฟังดูง่ายเกินไป ท่านแน่ใจหรือว่าวิเวียนจะไม่พบว่ามันเป็นกับดักที่ ข้าทำ" "ไม่ต้องกังวล ทุกอย่างเป็นไปตามแผน" เฮนน์ฟังดูมั่นใจ "เป็นงั้นก็ดี" ทั้งสองหยุดพูดเพียงแค่รออยู่ในป่าในขณะที่พวกเขารอให้วงรูนเปิดใช้ งาน ************************** "มันถึงคราวของเราแล้ว..." วิเวียนยืนอยู่ยอดผาชูมือทั้งสองขึ้น มีแสงสี แดงล้อมรอบดวงตาของเธอซึ่งทำให้ดูเหมือนทับทิมสองเม็ดที่กำลัง เรืองแสง ชี่ พ่อมดทั้งสามที่อยู่ข้างหลังเธอกระโดดออกจากหน้าผาและเข้าร่วม สนามรบ พวกเขาปลดปล่อยคลื่นพลังงานโปร่งใสสามคลื่นซึ่ ง กำลังขยายออกไปอย่างรวดเร็ว ชุดคลุมน้ำเงินทั้งหมดที่ถูกคลื่นระเบิดใส่ได้กลายเป็นหมอกเลือด วิเวียนยังสังเกตสถานการณ์ในสนามรบ เจ้าเมืองทั้งหกต่างมีอายุและ เพศที่ต่างกัน เธอเห็นชายชราที่มีผมยาวสีขาว ชายหนุ่มล่ำสัน ชายตัว เล็กร่างบางและหญิงสาวที่มีเสน่ ห ์ ข้างหลังกองทัพชุดคลุมสีน้ำเงินมีเจ้าเมืองหกคนก่อตัวเป็นรูปวงกลม อาวุธในมือของพวกเขาแตกต่างกันไป บางคนถือดาบยาวในขณะที่ บางคนถือคทาสั้น เจ้าเมืองทั้งหกยกอาวุธขึ้นเพื่อตอบสนองต่อสายตาของวิเวียนในขณะที่ พวกมันเริ่มส่องแสง อาวุธของพวกเขาปกคลุมไปด้วยแสงสีขาว มีคลื่ น วนโปร่งใสตรงกลางของวงกลมที่พวกเขาก่อตั ว ดวงตาสีฟ้าค่อยๆลืมตาตรงกลางของคลื่นวน ชี่ มีลำแสงแช่แข็งถูกยิงจากดวงตาตรงไปยังวิเวียน ผมสีบลอนด์เข้มของวิเวียนกำลังกระพือในอากาศและเธอก็เหวี่ยงมือ ขวาของเธอเล็กน้อยทันที ตู้ม เนินเขาถูกคลื่นพลังงานบริสุทธ์ิที่เกิดจากอนุภาคพลังงานจำนวนมาก กระแทก หินจากหน้าผาแตกเป็นชิ้นขนาดใหญ่และเริ่มตกลงไป เสียงที่เกิดจากหินกลิ้งมันดังกว่าสิ่งอื่ น แต่ทันใดนั้นหินเหล่านั้นก็ถูกหยุดโดยวิเวียนและพวกมันก็เริ่มรวมตัวกัน รอบร่างกายของเธอ พวกมันดูเหมือนอัญมณีที่เชื่อมต่อกันด้วยโซ่ ล่องหนยาว หินถูกลากไปที่พื้นที่ข้างหน้าของวิเวียนในขณะที่พวกมันกลายเป็นลู ก บอลสีดำขนาดมหึมา ลำแสงสีน้ำเงินถูกลูกบอลสีดำ ลำแสงมีปัญหาในการเจาะมัน ดวงตาสีน้ำเงินที่ปะทะกับมันเกือบจะดูเหมือนกับว่าลำแสงสีน้ำเงินที่ ปลดปล่อยออกมาสร้างเป็นสะพานยาวข้ามสนามรบทั้งหมด ทั้งวิเวียนและเจ้าเมืองทั้งหกกำลังสนับสนุนคาถาด้วยพลังงานทั้งหมด ที่พวกเขามี ลูกหินได้ดึงเศษหินจากหน้าผามาอย่างต่อเนื่องและลำแสงสีน้ำเงินก็มา จากดวงตาอย่างไม่หยุดหย่อน วิเวียนค่อยๆลดมือซ้ายลงในขณะที่เธอมองไปที่พ่อมดที่สวมเกราะหก คน เมื่อเธอยกมือซ้ายขึ้นอีกครั้งก็ชี้ไปที่การก่อตัวของเจ้าเมือง ตู้มม ลูกศรพลังงานได้ระเบิดข้างหน้าของเจ้าเมืองทั้งหก มีหลุมลึกห้าเมตรถูกสร้างขึ้นจากการระเบิด มีโคลนและหินที่โดนชุด เกราะของเจ้าเมืองแต่ก็ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บสาหัส "หืม มีบางอย่างที่เปลี่ยนเส้นทางลูกศรของข้างั้นหรือ" วิเวียนรู้สึก ประหลาดใจและในขณะเดียวกันเธอก็อยากรู้ว่าคืออะไร จากนั้นเธอก็ใช้อนุภาคพลังงานเพื่อเพิ่มระดับเสียงของเธอ "มันเป็นผลของออร่าภาพลวงตาใช่ไหม น่าเศร้าที่เจ้าได้คำนวณพลัง ของข้าผิดไป" เสียงของวิเวียนดังก้องในอากาศ การแสดงออกของเจ้าเมืองทั้งหกเปลี่ยนไปพร้อมกันหลังจากที่ได้ฟังสิ่ ง ที่เธอเพิ่งพู ด "เธอยังมีพลังจิตพอที่จะใช้คาถาได้อีก! มอร์ริส! แจ้งทีมสนับสนุนที่อยู่ เบื้องหลังของเรา!" ชายชราผมยาวสีขาวตะโกน วิเวียนไม่ได้กระวนกระวายจากสถานการณ์ในปัจจุบัน เธอยิงลูกศร พลังงานไปทางกองทัพชุดคลุมน้ำเงินอีกหลายดอก ตู้ม ตู้ม ตู้ม มีหลุมหลายหลุมที่เกิดจากการระเบิดอย่างต่อเนื่อง เศษโคลนและเศษหินพุ่งไปทุกทิศทุกทาง มีชุดคลุมน้ำเงินหลายคนถูก บดเป็นชิ้นๆและมีแม้แต่มือกับเท้าของมนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า เลือดของศพย้อมแผ่นดินเป็นสีแดง วิเวียนขดริมฝีปากเป็นรอยยิ้มและแสงสีแดงรอบดวงตาของเธอก็เริ่ม สว่างขึ้น ทุกครั้งที่เธอชี้ไปที่ชุดคลุมน้ำเงินก็จะมีหลุมขนาดใหญ่ปรากฏ บนพื้น ชุดคลุมน้ำเงินต่างหวาดกลัวพลังของเธอแล้วพวกเขาก็ตะโกน ด้วยความกลัว เสียงของมันฟังดูเหมือนดนตรีที่น่าสยดสยองที่ดังก้อง ไปทั่ ว "พอแล้ว!" มีเสียงเข้มของชายหนุ่มตะโกน มีมือสีน้ำเงินขนาดมหึมาออกมาจาก อากาศและเคลื่อนที่ไปหาวิเวียน มือนี้ยาวมากกว่าสิบเมตรและมันดูเหมือนมือของยักษ์โบราณ มันแทบ จะปกคลุมท้องฟ้า "ในที่สุดมันก็มา ข้ารอช่วงเวลานี้!" วิเวียนรีบวาดกากบาทสีแดงขึ้นที่ ข้างหน้าของหน้าอกของเธอ แสงสีแดงจากกากบาทยังคงอยู่ในอากาศ "หัวใจของทอร์เรีย แกนของแผ่นดินโปรดให้ข้ายืมพลัง...." เธอรีบร่าย คาถาที่เปิดใช้งานวงเวทแรงโน้มถ่วง แผ่นดินเริ่มสั่นสะเทือนเพราะคาถาของวิเวียน หน้าผาที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเธอเริ่มเปลี่ยนจากโคลนและหินเป็นยักษ์หิน สูงสามสิบเมตร วิเวียนกระโดดขึ้นไปที่ไหล่ซ้ายของยักษ์หินหลังจากที่มันก่อตัวเสร็ จ ยักษ์ยกมือขวาของมันขึ้นในขณะที่มันปิดกั้นมือสีน้ำเงินที่กำลังใกล้เข้า มา ตู้ม ชุดคลุมขาวและชุดคลุมน้ำเงินทั้งหมดได้ถอนตัวเมื่อเห็นคาถาที่ แข็งแกร่งอย่างเหลือเชื่อทั้งสอง ในขณะนี้พวกเขาคิดว่าไม่มีอะไรที่พวก เขาสามารถทำได้ วิเวียนนั่งยิ้มบนไหล่ของยักษ์หิ น "การโจมตีข้ามดินแดนจากจ้าวยักษ์หิน มันยอดเยี่ยมใช่ไหม...." เธอ ปรบมือหลายครั้งอย่างรวดเร็ว มีควันสีแดงเริ่มออกมาจากผิวของยักษ์หิน ลาวาเริ่มออกมาจาก ช่องว่างระหว่างหินบนร่างกายของมัน "ถ้าเจ้าสามารถป้องกันการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของข้าได้ข้าจะปล่อย เจ้ากลับไปที่ภูมิภาคของตัวเอง" เป็นอีกครั้งที่เสียงของเธอดังก้อง ออกไปทำให้ทุกคนในสนามรบได้ยินมัน "ยัยสารเลว!" มีเสียงตอบทันที มันมาจากคนที่กรีดร้องก่อนหน้านี วิเวียนยกมือทั้งสองขึ้นอีกครั้ง ลูกแสงสีแดงปรากฏตรงกลางฝ่ามือทั้ ง สองของเธอแล้วมันก็เริ่มสว่างขึ้นทุกวินาที ******************** "ตอนนี้แหละ! มันเป็นโอกาสของเรา!" ทันใดนั้นเฮนน์ก็ตะโกน แองเจเล่มองไปที่จุดสูงสุดของภูเขาไฟหิมะและสังเกตเห็นคลื่นพลังงาน ที่มาจากวงรูนทั้งหกวง เขากดปุ่มสีแดงโดยไม่ลังเล มันไม่มีอะไรเกิดขึ้น "บัดซบ!" เฮนน์ฟังดูร้อนใจ วงรูนทั้งหกไม่ได้เปิดใช้งานเต็มที่และไม่ได้มีการส่งคลื่นพลังงานไปยั ง วงเวทหลัก ด้วยเหตุผลบางอย่างวิเวียนหยุดในช่วงวิกฤติการเปิดใช้งานวงรูนทั้ง หกได้ล่าช้าไปประมาณสิบวินาที "ข้าได้ทำสิ่งที่ข้าสามารถทำได้ไปแล้ว ข้ากดปุ่มเมื่อท่านบอกข้า ข้าทำ ภารกิจของข้าเสร็จแล้ว" แองเจเล่ยังคงสงบ "บัดซบ! ข้าล้มเหลว! ภารกิจล้มเหลว! เจ้าจะต้อง...." ตอนนี้เฮนน ์ คำราม "เจ้าจะทำอะไรกับข้า ข้าต้องทำอีกครั้งหรือ ข้าจะพูดอีกครั้ง ข้าไม่ใช่หุ่น ของเจ้า!" แองเจเล่หมดความอดทน "ข้าได้เสียเวลาไปมากเกินไปกับ สิ่งงี่เง่าพวกนี้!" เขาเปิดใช้งานแมงป่องคริสตัล เขาหันกลับไปแล้วหายตัวไปในป่า เขา กำลังมุ่งหน้าไปที่แม่น้ำแบส ***************************** วิเวียนค่อยๆลดมือทั้งสองลงและแสงสีแดงรอบดวงตาของเธอก็จาง หายไป เธอนั่งลงไหล่ของยักษ์หินอย่างเงียบๆในขณะที่มันเดินด้วยความเร็ว เต็มที่ ตึง ตึง ตึง เสียงฝีเท้าของมันคล้ายกับเสียงฟ้าร้อง กองทัพชุดคลุมขาวได้ตามหลัง ยักษ ์พวกเขาเริ่มมุ่งหน้าไปยังเมืองที่อยู่ด้านหน้า เธอรอประมาณสิบวินาทีก่อนที่จะเปิดใช้งานวงเวทแรงโน้มถ่วงอย่าง เต็มที่ แม้ว่าการเลื่อนเวลาออกไปแทบจะเปลี่ยนผลของการต่อสู้กับจิต วิญญาณยักษ์พายุแต่เธอก็ไม่เสียใจที่ทำเช่นนั้น เธอยกมือขวาขึ้นและจ้องไปที่ด้านหลังของมัน มีรูนรูปงูดำอยู่ที่ปลาย นิ้วชี้ของเธอ หลายวันก่อนแองเจเล่ได้ส่งข้อความด่วนสองฉบับเพื่อบอกให้เธอรอสิบ วินาทีก่อนที่จะใช้คาถาที่แข็งแกร่งที่สุดของเธอ วิเวียนรู้สึกสับสนเมื่อแองเจเล่ไม่ได้ชี้แจงเหตุผลให้ชัดเจน อย่างไรก ็ ตามเธอก็ยังตัดสินใจที่จะฟังลูกชายของเธอ เธอไว้ใจแองเจเล่มากจน ทำให้เธอทำสิ่งที่เขาบอกโดยไม่ลังเล ตอนที่312: ดอกกำเนิด (1) แปลนิยาย.วันอังคารที่3 เมษายน 2018 'แองเจเล่จะต้องมีเหตุผลของเขา' มีรอยยิ้มที่อ่อนโยนบนใบหน้าของวิ เวียน เธอคงจะสงสัยคำพูดถ้าไม่ได้มาจากปากของลูกชายเธอ 'ข้าควรจะถามว่าทำไมเขาถึงส่งข้อความนี้มาแต่ข้ามั่นใจว่าเขาเป็นห่วง ข้า...' "อืมม...ท่านวิเวียน ข้าขอโทษด้วยแต่ข้ามีเรื่องที่จะพูด" มีเสียงผู้หญิงดัง มาจากข้างหลัง วิเวียนเอนตัวไปด้านข้างและมองลงไป เธอยังนั่งอยู่บนไหล่ของยักษ ์ "มีเรื่องอะไร เรากำลังเดินทางไปยังจุดหมายปลายทางของเรา เรา สามารถพูดเรื่องนี้ได้ในภายหลังเมื่อเราจัดการเสร็จสิ้น" เธอย่นคิ้วและ สื่อสารผ่านอนุภาคพลังงาน "ข้าเกรงว่าเราจะไม่สามารถทำได้" แม่มดชุดคลุมยาวสีขาวส่ายหัว "มีข้อความด่วนส่งมาว่าลูกชายของท่านได้นำดอกกำเนิดไปจากคนของ เกลย์ ตอนนี้เขากำลังถูกพวกนั้นไล่ล่า..." แม่มดหมดคำพู ด รอยยิ้มหายไปจากใบหน้าของวิเวียน "แองเจเล่....เด็กคนนี้...." วิเวียนขบฟันแต่เธอไม่รู้ว่าเธอควรจะพูดอะไร "ทุกคนถอนตัว! เราจะจัดการพวกเขาในภายหลัง!" เธอยกมือขวาขึ้น และตะโกน "ทีมชั้นยอดของข้ามากับข้า! เราจำเป็นต้องไปที่อาณาเขตของเกลย์" ***************************** ในป่าระหว่างแม่น้ำแบสและภูเขาไฟหิมะ แสงแดดสีขาวได้ส่องผ่านช่องว่างระหว่างใบไม้ตกลงบนคนที่กำลังต่อสู้ กันระหว่างต้นไม้ มีคนห้าคนในชุดเกราะหนังสีน้ำตาลล้อมรอบชายหนุ่มชุดคลุมดำยาว "เจ้ากล้าดียังไงถึงมาทำลายดอกกำเนิดของเรา! เราเป็นเกลย ์ข้าคิดว่า เจ้ารู้ว่าดอกไม้เหล่านั้นมีค่ากับเผ่าของเรามากแค่ไหน" ชายที่ยืนอยู่ ด้านหน้าพูดเสียงเข้ม มีแผลเป็นรูปสายฟ้าสีขาวบนผิวของเขาซึ่งมันดูแปลกและน่ากลัว แองเจเล่พูดไม่ออก เขาไม่แน่ใจว่าจะตอบผู้ชายคนนั้นอย่างไร เขาเพียงจะเก็บพืชที่ไม่รู้จักโดยใช้ชิปในขณะที่ออกจากป่ า เขาพบดอกไม้สีดำขนาดเท่าล้อรถม้าและตามผลของการวิเคราะห์ของ ชิปเกสรตัวเมียของดอกไม้จะเพิ่มอัตราความสำเร็จในการทำยาหมอก พิษ แองเจเล่ตัดสินใจที่จะเก็บเกสรตัวเมียทันที อย่างไรก็ตาม ดอกไม้สีดำได้ตายทันทีหลังจากที่เกสรถูกเอาออก ฉากนี้ ได้ถูกเห็นจากยามเกลย์หลายคนที่กำลังลาดตระเวนดินแดนของตน ตามปกติ นั่นคือเหตุผลที่แองเจเล่ถูกไล่ล่ า แองเจเล่ต้องการที่จะต่อสู้กลับแต่ชิปเตือนเขาเรื่องพ่อมดทางการ มากกว่าหนึ่งคนในทีมลาดตระเวนของเกลย์และเขาก็ตัดสินใจที่จะหนี เป้าหมายไม่ได้อยู่ในระยะของซีโร่มันจึงไม่สามารถระบุระดับของพวก เขาได้ เกลย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่คล้ายมนุษย์และอาศัยอยู่ใกล้ๆแม่น้ำแบส เขา ได้รับข้อมูลผ่านการสนทนากับลิฟแต่เธอไม่เคยอธิบายลักษณะของ ดอกกำเนิดกับเขา แองเจเล่ไม่แน่ใจว่าเขาสามารถแก้ปัญหาได้ด้วย ตัวเองหรือไม่ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะติดต่อวิเวียนทันที เขารู้ข้อมูลพื้นฐานของดอกกำเนิดและมันเป็นสิ่งสำคัญของเผ่าเกลย ์ มันจะช่วยพวกเขาในเรื่องสืบพันธุ ์ เกลย์ไม่ได้สืบพันธุ์ทางเพศสัมพันธ ์ลูกหลานของพวกเขาเกิดจากดอก กำเนิดเหล่านี มีดอกกำเนิดอยู่สองประเภท: แบบแรกที่ผู้หญิงใช้มีรูปร่างเป็นอวัยวะ เพศชายและแบบที่สองที่ผู้ชายใช้มีรูปร่างเป็นอวัยวะเพศหญิง แองเจเล่ ได้ทำลายดอกที่ผู้ชายใช้ สำหรับเกลย์การสูญเสียดอกไม้ไปหนึ่งดอกก็คล้ายกับการสูญเสียเด็ก เกิดใหม่หนึ่งราย เกลย์เป็นที่รู้จักกันโดยทั่วไปว่าเก่งเรื่องการต่อสู้ในแง่ของประชากรมี ผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย ทุกคนต้องมีเพศสัมพันธ์กับดอกไม้แต่พวกเขาก ็ ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องทารกของพวกมันมากนัก เกลย์ส่วนใหญ่ มี พรสวรรค์และสามารถฝึกเป็นพ่อมดฝึกหัดได้อย่างง่ายดาย แม้แต่การ เป็นพ่อมดทางการก็เป็นเรื่องง่ายสำหรับพวกเขา ภายในอาณาเขตของเผ่าเกลย์ดอกกำเนิดได้รับการปฏิบัติจอก ศักด์ิสิทธ ์ิมันมีแนวโน้มว่าลูกหลานของเกลย์ที่ได้รับการหล่อเลี้ยงใน ดอกไม้ถูกฆ่าโดยแองเจเล่นั่นเป็นเหตุผลหลักที่ยามไล่ล่าแองเจเล่ด้วย ความโกรธ นี่คือความรู้ทั่วไปสำหรับคนที่อยู่ใกล้อาณาเขตของพวกเขา แองเจเล่มัว แต่มุ่งมั่นกับผลของเกสรดอกไม้จนเขาลืมตรวจสอบว่าดอกไม้สีดำเป็ น ดอกกำเนิด ปัญหาคือความจริงที่ว่าพฤติกรรมของเขาได้ถูกเห็นโดยทีมลาดตระเวน มิฉะนั้นมันก็จะไม่วุ่นวายมากนัก ความเร็วของแองเจเล่เร็วกว่าสมาชิกส่วนใหญ่ของทีมลาดตระเวนแต่ก ็ ยังมีเกลย์ที่แข็งแกร่งห้าคนล้อมรอบเขา "ข้าจะส่งเกสรคืนให้กับเจ้า ข้าขอโทษด้วยข้าไม่รู้ว่านี่เป็นดอกกำเนิด จบยุติเรื่องนี้อย่างสงบได้ไหม" แองเจเล่ถาม "เจ้าจะทำอะไรถ้าข้าเพิ่งฆ่าลูกชายของเจ้า" หัวหน้าถามเสียงเข้ม "เจ้าต้องการต่อสู้หรือ ข้าสามารถมอบวัสดุหายากให้กับเจ้าได้" แอง เจเล่พยายามอย่างดีที่สุดเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดการต่อสู้ขึ้น "คุกเข่าต่อหน้าข้าแล้วเราค่อยพูดกัน" ชายคนนั้นหัวเราะเยาะ "ดี ข้าพยายามที่จะแก้ปัญหาอย่างสงบแต่เจ้าไม่ฟัง" แองเจเล่ยกมื อ ขวาขึ้นสร้างดาบยาวสองเมตรในมือ ปลายดาบค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงและอุณหภูมิรอบร่างกายของเขาก ็ เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว "มีพวกเราอยู่ห้าคน!" ชายทั้งห้าดึงมีดของพวกเขาออกมาพร้อมกันและ มีเส้นสีแดงบนใบมีด ****************************** ในพื้นที่ที่ห่างจากตำแหน่งของแองเจเล่ห้ากิโลเมตร วิเวียนและหัวกะทิประมาณสิบคนที่สวมชุดเกราะสีดำกำลังเดินทางไป ที่อาณาเขตของเกลย์ด้วยความเร็วเต็มที่ "ข้าได้ส่งข้อความไปหาหัวหน้าของเกลย์ท่านมิร่าแล้วแต่ข้าไม่แน่ใจว่า ท่านจะอ่านทันเวลาหรือไม่" แม่มดที่อยู่ข้างหลังวิเวียนสื่อสารผ่าน อนุภาคพลังงาน วิเวียนหน้าบึ้ง "มิร่าเป็นเพื่อนของข้าแต่การทำลายดอกกำเนิดเป็นสิ่งที่ มีแนวโน้มว่าจะยกโทษให้ไม่ได้ เผ่าเกลย์กำลังมีปัญหาเรื่องประชากรที่ กำลังลดลง เกลย์จะไม่ฟังคำสั่งของเธอแม้ว่าเธอจะพยายามช่วยแองเจ เล่" "ท่านมิร่าเป็นเพื่อนสนิทของท่านแต่ท่านก็จะไม่ช่วยงั้นหรือ" ผู้หญิงชุด เกราะดำถาม "ข้าไม่แน่ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้น มีดอกกำเนิดประมาณสี่ร้อยดอกใน อาณาเขตของเกลย์ซึ่งพวกเขาได้ใช้เวลาหลายปีในการเพาะปลูก เพื่อให้ดอกลึกลับนี้เติบโต การสูญเสียดอกไม้ไปหนึ่งดอกก็เหมือนกับ การเสียเด็กไปหนึ่งคน มิร่าต้องฟังความคิดเห็นของคนของเธอ ไม่มีรอด หลังจากที่ทำลายดอกกำเนิด" มีสีหน้าเคร่งเครียดบนใบหน้าของวิเวียน "ข้าจะต้องพบเธอเป็นการส่วนตัวและขอโทษเธอ" เธอพูดเสริม "เกลย์มักจะดูแลดอกกำเนิดของพวกเขาอย่างดีแล้วแองเจเล่สามารถ ทำลายไปหนึ่งดอกได้อย่างง่ายดายได้อย่างไร" ผู้หญิงคนนั้นดูสับสน "ข้าไม่รู้.....บางทีทีมลาดตระเวนอาจจะเพิ่งเปลี่ยนกะ" วิเวียนส่ายหัว "ไอ้เด็กคนนี้.....ข้าเพิ่งพบเขาไม่นานมานี้และเขาได้นำปัญหาใหญ่มา ให้ข้า...." แองเจเล่ทำให้วิเวียนปวดหัวแต่เธอก็ไม่ได้โมโห *********************************** เคร๊ง แองเจเล่สกัดการโจมตีจากมีดด้วยดาบยาวของเขา เขาเอนตัวไปทางซ้ายเล็กน้อยและสกัดมีดอีกเล่มด้วยด้ามจับ เงาเบลอทั้งห้าที่ล้อมรอบเขากำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็งสูง พวกเขา พยายามโจมตีแองเจเล่จากทุกทิศทุกทาง ความว่องไวและความแข็งแกร่งของแองเจเล่สูงพอที่จะหลบหรือปิดกั้น การโจมตีทั้งหมด แม้ว่าความว่องไวของเขาจะมากกว่า 11 แต่เกลย์ก็ยังคงเคลื่อนไหวเร็ว กว่าเขา ดูเหมือนว่าความเร็วคือความสามารถของพวกเขา แองเจเล่ม องเห็นเงาเบลอยาวข้างหลังร่างกายของพวกเขา ระดับความแข็งแกร่ง ของเกลย์ทั้งห้านั้นตํ่าดังนั้นพวกเขาจึงยากที่จะทำลายการป้องกันของ แองเจเล่ แองเจเล่ได้เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับสถานการณ์หลังจากที่อ่านข้อความที่ วิเวียนส่งมา เขารู้ว่าการทำลายดอกไม้เป็นความผิดของเขาและเขาไม่ อยากให้สถานการณ์มันแย่ลง วิเวียนบอกว่าเขายังมีโอกาสที่จะแก้ไขปัญหาได้อย่างสงบ ถ้าเกลย์ร้องขอกำลังเสริมและกัปตันทีมของพวกเขามามันก็เป็นเรื่อง ยากที่แองเจเล่จะรอดจากการต่อสู้ได้โดยไม่เปิดใช้งานตราตรงกลาง หน้าอกของเขา อย่างไรก็ตาม เขาตัดสินใจที่จะเชื่อคำพูดของวิเวียน แองเจเล่ยังคงถอยออกไปในขณะที่เขาปิดกั้นการโจมตีจากเกลย์ เขา ค่อยๆเคลื่อนที่ไปยังตำแหน่งของวิเวียน การต่อสู้ได้กินเวลานานหลาย ชั่วโมงแล้ว เขาไม่พบวิธีที่ดีกว่าในการออกจากพื้นที่ นีสิ่งที่ดีคือวิเวียน กำลังมาที่ตำแหน่งปัจจุบันของเขาด้วยความเร็วเต็มที่และเขาต้องใจ เย็น "หยุดเขา! เขาพยายามที่จะหลบหนี!" หนึ่งในกลุ่มเกลย์ตะโกน แองเจเล่ พยายามหาช่องว่างจากรูปแบบของพวกเขา เขาย่นคิ้วหลังจากที่ได้ยินหนึ่งในนั้นตะโกน หลังจากที่สแกนฝ่ายตรงข้ามด้วยซีโร่แองเจเล่ก็รู้ว่าเขาสามารถพวกเขา ได้อย่างง่ายดายเนื่องจากพวกเขาเป็นเพียงพ่อมดทางการที่อ่อนแอ ความได้เปรียบของพวกเขาคือความเร็วเท่านั้น ค่าสถานะของพวกเขาต่ำกว่าพ่อมดระดับหนึ่งขั้นแก๊ส แองเจเล่คงจะ ฆ่าพวกเขาไปแล้วถ้าวิเวียนไม่ได้ส่งข้อความหาเขา 'ข้าควรพยายามที่จะหลบหนีและไปเข้ากลุ่มกับวิเวียน' แองเจเล่หรี่ตา และมองไปที่รูปแบบของเกลย์ทั้งห้าอย่างรอบคอบ มีจุดแสงสีน้ำเงินข้างหน้าดวงตาของเขา เคร๊ง เคร๊ง อาวุธของพวกเขาปะทะกันอีกครั้ง ปลายดาบที่กำลังลุกไหม้ได้ปิดกั้นมีดที่กำลังเข้ามาสองเล่มและทำให้ ฝ่ายตรงข้ามหลุดจากตำแหน่ง แองเจเล่พุ่งออกไปจากวงล้อมที่เกลย์สร้างขึ้นเหมือนลูกศรและหายไป ในพุ่มไม้ "อย่าปล่อยให้เขาหนีรอดไปได้!" ชายคนหนึ่งตะโกน ทั้งห้ากระโดดเข้าไปในพุ่มไม้และวิ่งไปทิศทางที่เห็นแองเจเล่ครั้ง สุดท้าย พื้นที่นี้ได้เงียบลงอีกครั้ ง หลายนาทีต่อมาก็มีชายร่างสูงกระโดดออกมาจากพุ่มไม้ที่อยู่อีกด้าน มันเป็นชายหัวล้านล่ำสันผิวคล้ำ นอกจากนี้หัวของเขายังปกคลุมไปด้วยเข็มสีดำที่เห็นเข็มได้เพียงครึ่ง เล่ม ชายคนนี้เกือบจะดูเหมือนคนร้ายที่เพิ่งหลบหนีออกมาจากคุก มีคนอีกหลายคนกระโดดออกมาจากพุ่มไม้ทุกคนเป็นคนของเกลย ์ "คาเร็นไปไล่ล่าชายคนนั้น" ชายหัวล้านชี้ไปที่ทิศทางที่แองเจเล่จากไป "มิตโต้พายามหลายคนไปกับเจ้าและใช้ทางลัด นี่คือป่าของเรา มัน เป็นไปไม่ได้ที่ชายคนนั้นจะเร็วกว่าเรา" ตอนที่313: ดอกกำเนิด (2) แปลนิยาย.วันอังคารที่3 เมษายน 2018 "ค่ะ!" เกลย์หญิงคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้าและตอบกลับ จากนั้นเธอก็รีบ เข้าไปในพุ่มไม้พร้อมกับทีมเล็กๆ "มิตโต้ใช้เส้นทางด้านขวาและมาดูกันว่าเจ้าสามารถหยุดชายคนนั้น ก่อนที่เขาจะหลบหนีไปได้หรือไม่" ชายที่หัวปกคลุมไปด้วยเข็มสั่ ง ชายคนหนึ่งที่สวมชุดเกราะหนังสีดำก้าวมาข้างหน้าและพยักหน้า เขา เอนตัวไปทางขวาและหายไปในพุ่มไม้ ชายหัวเข็มมองไปรอบๆ "มันเป็นเวลา 50 ปีแล้วตั้งแต่ที่ครั้งสุดท้ายที่มีคนทำลายดอกกำเนิด เรา จะต้องทำให้ชายคนนั้นเห็นว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นกับคนที่มีเจตนาที่จะ บุกรุกเข้าไปในดินแดนศักด์ิสิทธ์ิของเรา" ****************************** ในขณะที่แองเจเล่วิ่งด้วยความเร็วเต็มที่เขาก็สังเกตเห็นว่ามีคนอีกห้า คนไล่ตามเขา หนึ่งในนั้นมีคลื่นพลังจิตระดับใกล้เคียงกับลิฟ แม้ว่าความแข็งแกร่งของคลื่นพลังจิตจะไม่ได้แสดงให้เห็นถึงพลังที่ แท้จริงของคนๆนั้นแต่มันก็ยังชี้ให้เห็นว่าเป็นพ่อมดระดับสองที่กำลังไล่ ล่าเขา ตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่ายามของอาณาเขตเกลย์ส่วนใหญ่เป็นพ่อมด ทางการ สิ่งที่ดีคือมันจะใช้เวลาอีกเพียงไม่กี่วินาทีในการไปถึงตำแหน่งของวิ เวียน แองเจเล่วิ่งลงเนินเขาและเห็นทีมของวิเวียนกำลังเข้าไปในป่าที่อยู่ ข้างหน้า "แองเจเล่! มากับข้า!" วิเวียนสังเกตเห็นแองเจเล่และเธอก็ตะโกน แองเจเล่เคลื่อนที่ไปหาวิเวียนทันทีและค่อยๆหยุดลง "ท่านวิเวียน....ครั้งนี้ข้าได้ทำพลาดครั้งใหญ่...." มีรอยยิ้มที่ขมขื่นบน ใบหน้าของเขา "ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ได้เจตนาแต่เราจะต้องเผชิญหน้ากับเรื่องนี้" วิเวียนคว้ามือ ขวาของแองเจเล่และลากเขาไปไว้ข้างเธอ ทีมของเกลย์ปรากฏข้างหน้าของพวกเขาในขณะที่พวกเขาคุยกัน ชายที่หัวเต็มไปด้วยเข็มกำลังยืนอยู่ข้างหน้า เขามองไปที่พ่อมดข้างหน้าเขาและการแสดงออกของเขาก็เปลี่ยนไป หลังจากที่เห็นวิเวียนในกลุ่ ม "ผู้อาวุโสสามงั้นหรือ" "การูด้า เจ้ากล้าดียังไงถึงไปพูดกับท่านวิเวียนแบบนั้น!" แม่มดคนหนึ่ง ก้าวไปข้างหน้าและถามเสียงเย็นชา ชายที่ชื่อการูด้าดูไม่สมอารมณ์แต่เขาก็ยังโค้งให้วิเวียน "ยินดีต้อนรับสู่ดินแดนของเกลย์ท่านวิเวียน" เกลย์คนอื่นที่อยู่ข้างหลัง เขาลังเลชั่วครู่และคุกเข่าพร้อมกัน "ยินดีต้อนรับเข้าสู่ดินแดนของเกลย์" พวกเขาทักทายวิเวียนพร้อมกัน วิเวียนย่นคิ้วเล็กน้อย "ไปพบกับหัวหน้าของพวกเจ้าพร้อมกัน ลูกชาย ของข้าได้ทำลายหนึ่งในดอกกำเนิดของพวกเจ้า" แองเจเล่ยืนอยู่ข้างหลังวิเวียนและสื่อสารกับเธอผ่านอนุภาคพลังงาน "ข้าควรคืนเกสรให้กับพวกเขาไหม" "เก็บไว้กับเจ้าเนื่องจากเจ้าได้เอามันไปแล้ว เราจะมาดูกันว่าจะเจรจา กันได้อย่างไร" วิเวียนตอบอย่างรวดเร็ว "ถ้าพวกเขาถามเจ้าเรื่องเกสร เพียงแค่บอกพวกเขาว่าเกสรตายหลังจากที่เจ้าเอาออกมาจากดอกไม้" แองเจเล่พูดไม่ออกเล็กน้อย เขาคิดว่าวิเวียนจะตำหนิเขากับสิ่งที่เขาทำ แต่เธอก็ยังพยายามอย่างดีที่สุดที่จะช่วย'ลูกชาย'ของเธอ "ข้ารู้จักหัวหน้าของเกลย ์เธอเป็นหนึ่งในเพื่อนที่ดีที่สุดของข้า มันจะไม่ เป็นปัญหาใหญ่ถ้าคนของเธอไม่ได้ตั้งคำถามกับการตัดสินใจของเธอ เพียงแค่ตรวจสอบให้แน่ใจก่อนที่เจ้าจะทำสิ่งแบบนี้อีกในครั้งต่อไป" "ข้าเข้าใจ มันเป็นความผิดของข้า" แองเจเล่พยักหน้า "เอาล่ะ อย่าคิดมาก มาดูกันว่าข้าจะทำอะไรได้บ้าง" วิเวียนถูแก้มของ แองเจเล่แล้วถอนหายใจด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย ***************************** ด้วยความช่วยเหลือของวิเวียนปัญหาก็แก้ได้อย่างสงบ วิเวียนและหัวกะทิของเธอได้เข้าไปที่แกนกลางของดินแดนเกลย ์มันดู เหมือนว่าเกลย์จะกลัวอำนาจและพลังของเธอ ไม่มีใครตั้งคำถาม เกี่ยวกับการตัดสินใจของหัวหน้ามิร่าและสถานการณ์ก็ดีกว่าที่แองเจเล่ คาดไว้ หลังจากที่เจรจาแล้วแองเจเล่ก็ได้ให้บัตรคริสตัลเวทมนต์จำนวนมาก และวัสดุหายากบางอย่างเป็นค่าชดเชย มันอาจจะเป็นสถานการณ์ที่ถึงชีวิตถ้าแองเจเล่ไม่ได้มี'แม่'ที่ยอดเยี่ยม วิเวียนสั่งให้เขาพักอยู่ที่คฤหาสน์หลังจากที่เกิดเหตุและขอให้เขาเรียนรู้ เพิ่มเติมเกี่ยวกับเผ่าที่อยู่บริเวณแม่น้ำแบสเพื่อไม่ให้สิ่งนี้เกิดขึ้นอีกครั้ง แองเจเล่ตัดสินใจที่จะใช้โอกาสนี้เตรียมตัวทำภารกิจทำยาจากหอคอย พ่อมดมืด นอกจากนี้เขาก็ต้องการตรวจสอบเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงที่เขาได้รับ จากองค์กร ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดก็ยังเป็นเฮนน ์ แองเจเล่หลอกเฮนน์เพื่อไม่ให้เขาต้องทำลายแหล่งพลังของวิเวียนและ มันดูเหมือนว่าวิเวียนได้สังเกตเห็นความลับของเขา อย่างไรก็ตามเขาก ็ ยังต้องหาวิธีเอาเฮนน์ออกจากร่างกายของเขา เขาไม่ได้มีคะแนนภารกิจเพียงพอที่จะจ้างพ่อมดร่างดวงวิญญาณจาก หอคอยพ่อมดมืดหรือซื้อสูตรลูกแก้วพันเงา เฮนน์ไม่ได้พูดกับเขาสักระยะหนึ่งแม้ว่าแมงป่องคริสตัลจะไม่ได้เปิดใช้ งาน แองเจเล่คิดว่าเธอมีแผนร้ายอื่นในใจ ******************************** หลายเดือนต่อมา... ตอนเที่ยง แสงแดดสีทองได้ส่องผ่านหน้าต่างบนชั้นสองของอาคารหลัก แองเจเล่ยืนอยู่ข้างหน้าต่างและขยับม่านไปด้านข้าง เขาจ้องไปที่ผิว ของแม่น้ำและแสงแดดก็ส่องลงบนใบหน้าของเขา "ท่านเฮนน ์ข้าได้ช่วยท่านแล้วในแผนการแก้แค้นแต่ปัญหาก็คือข้ายัง ติดอยู่ขั้นคริสตัลและศัตรูตัวฉกาจก็ยังเป็นอริสม่า ข้าอาจจะแพ้การ ต่อสู้กับสติกม่าถ้าเธอขอให้เพื่อนเก่าของข้าฆ่าเราทั้งคู่" แองเจเล่กำลัง พูดกับเฮนน์โดยใช้กล่องดำ "ข้าเข้าใจ" เฮนน์ตอบเสียงเบา "ข้ากังวลเล็กน้อยเมื่อไม่นานมานี้แต่ข้า จะไม่ขอให้เจ้าทำอะไรกับวิเวียน.....ในตอนนีและเจ้าก็พูดถูกเรื่อง อริสม่าและสติกม่า ความคืบหน้าของเจ้าได้ช้าลงและนั่นเป็นปัญหา" "ข้าจำไม่ได้แล้วว่าครั้งสุดท้ายที่เราคุยกันดีๆคือตอนไหน" แองเจเล่พยัก หน้าเล็กน้อย "ขอพูดตามตรง หน้ากากปีกทมิฬไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนที่ ข้าคิดไว้" "ไม่ต้องกังวล เจ้าไม่ได้สังเกตหรือว่าระดับพลังจิตของเจ้ากำลังเพิ่มขึ้น อย่างช้าๆ เจ้าแข็งแกร่งพอสำหรับอายุของเจ้า ความคืบหน้าอาจจะช้า ลงแต่เจ้าก็กำลังพัฒนาอย่างสม่ำเสมอ" ทันใดนั้นเฮนน์ก็ฟังดูเหมือนคน อื่น "เจ้าต้องใช้เวลาหลายปีในการทำให้พลังจิตและระดับของเจ้า เพิ่มขึ้นอย่างเสถียร ความเร็วไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนีตอนนี้ต้อง แก้ไขระบบธาตุทั้งหมดที่เจ้ารู้และสร้างวิธีการของเจ้าเองเพื่อดัดแปลง หรือสร้างคาถา นี่คือขั้นตอนที่สำคัญที่พ่อมดที่แข็งแกร่งทุกคนจะต้องมี ประสบการณ์ในทำนองเดียวกัน" แองเจเล่ประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่อยากจะเชื่อว่าเฮนน์บอกให้เขา ชะลอตัวลง "ใช่....ท่านพูดถูก มันอาจจะเป็นสิ่งที่ดีข้าจะใช้เวลานั้นเพื่อศึกษาข้อมูล ที่ได้รับจากหอคอยพ่อมดมืด" "ข้าต้องใช้เวลาเพื่อทบทวนแผนของข้า มันจะดีกว่าถ้าเราสามารถทำ เรื่องของเราให้จบก่อน เจ้าและข้าอยู่บนเรือลำเดียวกัน ข้าต้องการให้ เจ้าแข็งแกร่งขึ้นให้เร็วที่สุดแต่รากฐานเป็นสิ่งสำคัญ" "ข้าเข้าใจ" แองเจเล่พยักหน้าเล็กน้อย "ข้าจะกลับไปดูการทดลองของ ข้า" "ตกลง เปิดแมงป่องคริสตัล ข้าต้องการพักผ่อน" เสียงของเฮนน์ค่อยๆ หายไป แองเจเล่ได้เปิดแมงป่องคริสตัลและเก็บไว้ในถุงกระเป๋า เขาหันกลับไป และออกจากห้องแล้วมุ่งหน้าไปที่ห้องทดลองที่อยู่บนชั้นเดียวกัน ลิฟพิงตัวกับผนังข้างประตูและสายตาที่เย็นชาของเธอก็มองมาที่แองเจ เล่ "ไม่เอาน่า ข้าจะไม่แอบออกไปอีกครั้ง...." แองเจเล่ยักไหล่และยิ้ ม "ข้าถูกท่านวิเวียนตำหนิ ข้าจะไม่ทำพลาดอีกครั้ง" ลิฟฟังดูโกรธเล็กน้อย เธอถูกเรียกกลับไปที่สำนักงานใหญ่และได้รับการลงโทษจากวิเวียน หลังจากที่เกิดเหตุการณ์ที่ดินแดนของเกลย ์ ในฐานะที่เป็นแม่มดระดับสองเธอได้ถูกหลอกโดยคาถาภาพลวงตาที่ ร่ายโดยพ่อมดระดับหนึ่งจริงๆ เธอรู้สึกอายเพราะเหตุนี แองเจเล่ส่ายหัว เขาเปิดประตูแล้วเข้าห้องทดลอง ลิฟยังพิงอยู่กับผนังและรออยู่นอกประตูอย่างเงียบๆ แองเจเล่คว้าถุงมือสีขาวจากชั้นหลังจากที่เข้าห้อง เขาสวมถุงมืออย่างระมัดระวังและใช้ผงสีขาวลงบนมือของเขา จากนั้นเขาก็รีบปรบมือ แปะ มีประกายไฟสีขาวบนมือของเขาและหายไปภายในไม่กี่วินาทีมีควันสี เขียวลอยออกมาจากถุงมือของเขา มันเป็นกระบวนการฆ่าเชื้อที่เขาออกแบบไว้ แองเจเล่เดินไปที่โต๊ะตรงกลางของห้องอย่างช้าๆ มีกระบอกแก้วตั้งอยู่ตรงกลางโต๊ะที่ถูกผนึกด้วยฝาปิดอย่างแน่นหนา กระบอกเต็มไปด้วยควันสีเหลือง ควันกลายเป็นใบหน้าที่น่ากลัวที่มีดวงตาตื้น ใบหน้ายังคงปรากฏและ หายไป แองเจเล่ยืนอยู่ข้างหน้ากระบอกและเริ่มบันทึกลงบนกระดาษหนัง เขา สังเกตการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นภายในภาชนะในขณะที่เขาเขียนลงไป "มันทำให้ข้าใช้เวลาสามชั่วโมงในการทำให้หมอกเข้าสู่สถานะนียายังมี ปัญหาแม้ว่าจะใช้เกสรของดอกกำเนิดช่วยก็ตาม" เขาขมวดคิ้ว "ถ้าข้าไม่ได้บันทึกผิดพลาดข้าจะต้องใช้เวลาสามปีก่อนที่ข้าจะทำยา หมอกพิษได้หนึ่งขวดและข้ายังไม่สามารถทดสอบความหนาแน่นของ หมอกได้...." "สิ่งที่ดีคือข้ามีเวลามากมายในการทำยาให้เสร็จ ข้าจะไม่สามารถทำ มันให้เสร็จได้ในระยะเวลาอันสั้น ข้ายังสามารถรักษาความก้าวหน้า ด้วยเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงในขณะที่รอยา มันก็ไม่เลว" เขาถอน หายใจด้วยความโล่งอก แองเจเล่วางกระดาษหนังลงและเพิ่มวัสดุบางอย่างลงไปในกระบอก เขานั่งลงบนเก้าอี้ด้านข้างและหน้ากากสีดำก็ค่อยๆปรากฏบนใบหน้า ของเขา ตอนที่314: แกนแม่น้ำมัลเท็น (1) แปลนิยาย.วันพุธที่4 เมษายน 2018 สามปีต่อมา.... ในตอนเช้า ภายในลานฝึกของคฤหาสน ์ แองเจเล่จับดาบยาวแน่นด้วยมือขวา เขากำลังฝึกทักษะคอมโบดาบ ของเขา ตอนนี้เขาดูคล้ายนักดาบธรรมดา ทักษะดาบของเขาเรียบง่ายแต่มีประสิทธิภาพ ลิฟและชายผมแดงกำลังยืนอยู่ด้านข้างเฝ้าดูผลงานของแองเจเล่ด้วย รอยยิ้ ม "ทักษะดาบของแองเจเล่ดูไม่ซับซ้อนแต่ทุกการเคลื่อนไหวของเขาดู เหมือนจะมุ่งไปกับการฆ่าคู่ต่อสู้ข้าไม่แน่ใจว่าเขาเรียนรู้คอมโบเช่นนี้ มาจากแกรนด์อัศวินที่แข็งแกร่งหรือไม่" ชายผมแดงพยักหน้าเล็กน้อย "ท่านพูดถูกท่านเซธ" ลิฟตอบอย่างสุภาพ "ข้าไม่แน่ใจว่าท่านแองเจเล่ เรียนการกวัดแกว่งดาบมาจากแกรนด์อัศวินหรือไม่แต่มันเป็นไปได้ที่ เขาจะชนะการต่อสู้ด้วยดาบกับข้า" เธอตัดสินใจที่จะไม่พูดว่าเธอเคย แพ้เขาครั้งหนึ่ง "ที่จริงแล้วข้าช่วยเขาพัฒนาทักษะคอมโบของเขา" เธอเสริม ชายที่ชื่อเซธมีดวงตาสีแดงเลือดและมีใบหน้าที่หล่อเหลา ดูเหมือนว่า เขาจะไม่ได้มาจากเผ่ามนุษย ์ "น่าสนใจ" เขาก้าวไปข้างหน้าและสังเกตทักษะคอมโบของแองเจเล่อย่างละเอียด ถี่ถ้วน "ข้ามาที่นี่เพื่อตรวจสอบแองเจเล่ข้าต้องกลับไปที่สำนักงานใหญ่ให้เร็ว ที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรที่ข้าต้องกังวล" แองเจเล่ได้ฝึกเสร็จและเดินลงจากลานฝึ ก "แองเจเล่ข้าจะนำของที่เจ้าต้องการมาหลังจากที่จบการประชุมใน สำนักงานใหญ่" เซธเดินไปหาแองเจเล่และยิ้ม แองเจเล่ส่ายหัวและยิ้ม "ข้าไม่เคยบอกว่าข้าต้องการอะไรแต่เจ้าก็ยังนำพวกมันกลับมา.....ห้อง เก็บของของข้าเกือบเต็มแล้ว ข้าคงต้องขอให้คนงานสร้างคลังเก็บของ ขนาดเล็กข้างนอก" "ข้าจะลองหาของพิเศษในท้องถิ่นมาให้เจ้า ข้าได้ยินว่าเขตชุมชนใกล้ เมืองมีเครื่องเทศที่น่าสนใจจำนวนมาก" เซธส่ายหัวเล็กน้อยและละเลย คำพูดของแองเจเล่"และข้ามีข่าวดีให้เจ้า ท่านโชโซจะมาเยี่ยมอาจารย ์ วิเวียนในเร็วๆนีมันจะมีงานเลี้ยงอาหารค่ำ เจ้าต้องตรวจสอบข้อความ จากรูนสื่อสารทุกวัน ข้าแน่ใจว่าท่านโชโซจะนำวัสดุที่หายากหรื อ บางอย่างที่พิเศษมาให้เจ้า" "ท่านโชโซ" แองเจเล่หรี่ตาและจำชื่อได้ทันที โชโซและเซธเป็นนักเรียนสองในห้าของวิเวียน โชโซเป็นนักเรียนคนแรก ของวิเวียนและแข็งแกร่งที่สุดในห้าคนเนื่องจากเขาเป็นพ่อมดระดับสี่ แล้ว อย่างไรก็ตามเขาไม่ใช่สมาชิกของหัตถ์ธาตุและเขาจะมาเยี่ยมวิ เวียนหลายเดือนต่อครั้งเท่านั้น แองเจเล่ได้ทำผิดพลาดครั้งใหญ่สองครั้งในช่วงหลายปีที่ผ่านมาดังนั้นวิ เวียนจึงตัดสินใจที่จะแนะนำเขาให้กับนักเรียนของเธอเพื่อที่พวกเขาจะ ได้ช่วยลูกชายของเธอเมื่อจำเป็ น นักเรียนทั้งห้าของวิเวียนเป็นเพื่อนสนิทกัน สองในนั้นเป็นสมาชิกหัตถ ์ ธาตุและคนอื่นๆเป็นสมาชิกของตระกูลหรือองค์กรที่แตกต่างกั น เมื่อเร็วๆนี้เซธได้ใช้เวลาจำนวนมากกับแองเจเล่เพราะเขาชอบบุคลิก ของชายหนุ่ ม คนอื่นๆรู้ว่าแองเจเล่เป็นลูกชายของวิเวียนดังนั้นพวกเขาจึงต้องการ ช่วยเขาในเรื่องชีวิตประจำวัน เซธเป็นนักเรียนที่อ่อนแอที่สุดของทั้งห้า คน เขาเพิ่งไปถึงระดับสองไม่นานมานี้ในขณะที่คนอื่นๆได้ก้าวไปสู่ ระดับต่อไปแล้ว วิเวียนได้คัดเลือกพ่อมดที่มีพรสวรรค์ที่มากที่สุดที่มีภูมิหลังเป็นตระกูล ที่แข็งแกร่งเป็นนักเรียนของเธอเนื่องจากเธอเป็นผู้อาวุโสสามของหัตถ ์ ธาตุ การทำความคุ้นเคยกับนักเรียนของวิเวียนจะทำให้ชีวิตในอนาคตของ แองเจเล่ง่ายขึ้น การพัฒนาความสัมพันธ์ที่ดีกับคนที่มีตระกูลหรือ องค์กรที่แข็งแกร่งเป็นสิ่งสำคัญในสังคมพ่อมด แองเจเล่และนักเรียนของวิเวียนทุกคนรู้ถึงจุดนีราวกับว่าพวกเขาเป็น ครอบครัวเล็กๆและนักเรียนทั้งห้าก็ให้ความสำคัญกับแองเจเล่ แองเจเล่ได้ถูกแนะนำให้รู้จักกับนักเรียนทั้งห้าระหว่างงานเลี้ยงอาหาร ค่ำและพวกเขาก็ติดต่อสื่อสารกันบ่อยๆโดยใช้รูนสื่อสาร ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของแองเจเล่ก็ยังเป็นระดับพลังจิตที่เพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ พลังจิตของเขาเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่งเมื่อเขาเริ่มใช้เทคนิคการทำสมาธิ ขั้นสูงแต่แล้วมันก็ช้าลงอย่างมาก เขาได้ใช้เวลาส่วนใหญ่ในการฝึกทักษะดาบ การทดลอง ตรวจสอบยา แลการทำสมาธิแต่ความคืบหน้าของเขาก็ยังช้า แองเจเล่หยุดคิดและคว้าผ้าเช็ดตัวที่สาวใช้ยื่นให้เขา "ข้าคิดว่าไม่นานมานี้ท่านโชโซยุ่งมาก" เขาพูดในขณะที่เขาเช็ดเหงื่อ ออกจากร่างกาย เซธยักไหล่"เจ้าก็รู้ว่าความเพียรอย่างเดียวไม่ทำให้เจ้าได้ผลลัพธ์ที่เจ้ า ต้องการ เจ้ารู้อยู่แล้วว่าท่านโชโซต้องการพัฒนาความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง กับอาจารย์วิเวียนใช่ไหม พวกเขาอายุใกล้เคียงกันและท่านโชโซก็เริ่ม แข็งแกร่งขึ้น เขาได้พยายามสร้างความทับใจให้กับอาจารย์วิเวียนใน หลายๆวิธีแต่ทัศนคติของอาจารย์ก็ไม่เคยเปลี่ยนไป ท่านโชโซจะไม่ ยอมแพ้ข้ารู้ว่าพ่อมดมีชีวิตยืนยาวกว่าปุถุชนแต่...." "ท่านวิเวียนเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง ข้าไม่คิดว่าเธอจะตกหลุมรักพ่อมด แบบท่านโชโซ...." แองเจเล่ขัด เขารู้ว่าเซธพยายามจะพูดอะไร ความรักของโชโซกับอาจารย์ของเขาลึกจนถึงจุดที่มันเป็นความ วิกลจริต เขาได้ถึงระดับสี่แล้วและไม่มีอะไรที่วิเวียนสามารถสอนเขาได้ อีกต่อไปแต่เขาก็ไม่เคยยอมแพ้ความรักของเขากับวิเวียนก็เหมือน ภูเขาไฟที่สามารถปะทุได้ทุกเวลา แองเจเล่รู้ว่าชายคนนั้นเป็นระเบิดเดินได้ที่สามารถระเบิดได้ทุกเวลา เมื่อพวกเขาพบกันครั้งแรกที่งานเลี้ยงอาหารค่ำ มันเกือบจะรู้สึกเหมือน มีไฟกำลังลุกไหม้ในดวงตาของชายคนนั้นเมื่อเขามองไปที่วิเวียนและ มันก็เต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง โชโซสนใจคนที่เกี่ยวข้องกับวิเวียนเท่านั้น กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือโชโซ เป็นคนที่อารมณ์ไม่มั่นคงตลอดเวลา เขาจะพูดกับคนแปลกหน้า ตามปกติแต่เขาจะฆ่าคนแปลกหน้าทันทีถ้าเขารู้สึกไม่พอใจ โชโซเป็นชายล่ำสันและมีใบหน้าหล่อเหลา นอกจากนี้เขายังมีภูมิหลังที่ แข็งแกร่ง ชายคนนี้เป็นผู้นำทางทหารขององค์กรของเขาแต่ไม่มีข้อดีใด ที่ดึงดูดแม่มดที่แข็งแกร่งแบบวิเวียน วิเวียนไม่เคยเป็นผู้หญิงที่พึ่งพาความช่วยเหลือของผู้ชาย เธอตัดสินใจ ที่จะไม่สนใจความจริงที่โชโซพยายามพัฒนาความสัมพันธ์กับเธอ ความสัมพันธ์ระหว่างโชโซและวิเวียนไม่ใช่ความลับในหัตถ์ธาตุ "เอาล่ะ ข้าต้องไปแล้ว" เซธโบกมือขวา "ตรวจให้ดีว่าได้เตรียมเนื้อ หนอนดำไว้ให้ข้าในครั้งต่อไปที่ข้ามาที่นี่รสชาติและสัมผัสของเนื้อเป็น สิ่งที่ลืมไม่ลง" "ข้าจะมอบเนื้อให้เจ้าเป็นตันถ้ามันง่ายที่จะเก็บรักษา" แองเจเล่หัวเราะ เบาๆ 'เนื้อหนอนดำ'เป็นเนื้อที่เขานำมาจากดินแดนฝันร้าย เขาค้นพบ ว่าซากด้วงดำไม่ได้ถูกทำให้เป็นของเหลวและเนื้อของพวกมันก็อร่อย มาก แองเจเล่ตรวจสอบให้แน่ใจว่าเนื้อจะไม่ทำให้คนป่วยหลังจากที่ทดสอบ โดยใช้ชิป เขาเข้าดินแดนฝันร้ายในพื้นที่คฤหาสน์หลายครั้งเพื่อล่าด้วง ดำเหล่านั้นเพื่อเอาเนื้อของพวกมัน เซธได้กินเนื้อในงานเลี้ยงอาหารค่ำ ที่จัดขึ้นโดยแองเจเล่และเขาก็ติดมันอย่างรวดเร็ว "ข้าได้ไปหลายอาณาจักรแต่มีเพียงเจ้ามีที่เนื้อพิเศษเช่นนั้น ข้าสงสัยว่ า เจ้าเอามันมาจากไหน" เซธปิดตาและขดริมฝีปาก "ช่างมันเถอะ ข้าต้องไปก่อน ข้าต้องเข้าประชุมที่สำนักงานใหญ่" เขาหันกลับไปและเดินไปที่ผนัง "ข้าจะส่งข้อความหาเจ้าในภายหลัง!" เขาโบกมือขวาอีกครั้ง "ตกลง" แองเจเล่พยักหน้า มีแสงสีน้ำเงินล้อมรอบร่างกายของเซธและ อนุภาคพลังงานก็ยกเขาขึ้น เขาลอยในอากาศและหายไปในอากาศ ภายในไม่กี่วินาที ลิฟกำลังตรวจสอบขวานที่ชั้นอาวุธ "ข้าไม่ได้คาดหวังว่าเจ้าจะเข้าคอ กับท่านเซธ" "เจ้าได้แพ้ข้า เจ้าควรยอมรับมัน เมื่อไหร่ที่เจ้าจะเริ่มเคารพข้า" แองเจเล่ หันกลับไปและส่ายหั ว "คาถาของเจ้าอ่อนแอเกินไป ข้าเป็นสมาชิกของยามรักษาการณ์และสิ่ง เดียวที่เราสนใจคือพลัง เจ้าเป็นลูกชายของผู้อาวุโสสามแต่มันก็ไม่ได้ สร้างความแตกต่าง" ลิฟตอบอย่างเฉยเมย แองเจเล่พูดไม่ออกเล็กน้อยแต่เขารู้ว่าเขาเป็นพ่อมดที่อ่อนแอที่สุดที่อยู่ ใกล้วิเวียน "ช่างมันเถอะ ข้าต้องไปทำสมาธิก่อน" เขาเข้าใจว่าพลังเป็นสิ่งเดียวที่ สำคัญในโลกนี้แต่เขาก็ยังเกลียดวิธีที่ลิฟพูดกับเขา แองเจเล่ได้ใช้เวลา สามปีในการขจัดสิ่งเจือปนส่วนใหญ่จากพลังจิตของเขาโดยใช้ หน้ากากปีกทมิฬ แม้ว่าพลังจิตของเขาจะเพิ่มขึ้นในอัตราที่ช้าแต่มันก ็ ยังเร็วกว่าพ่อมดทั่วไป "แกนแม่น้ำมัลเท็นของเจ้าเป็นอย่างไร" ทันใดนั้นลิฟก็ถาม แกนแม่น้ำมัลเท็นเป็นเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงที่ฝึกโดยยาม รักษาการณ ์มันเป็นของขวัญที่วิเวียนมอบให้เขา พ่อมดมักจะไม่สามารถฝึกเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงได้พร้อมกัน เนื่องจากแต่ละเทคนิคการทำสมาธิมีคุณสมบัติที่แตกต่างกัน พ่อมดจะ ไปถึงระดับที่สูงเมื่อเขาเสร็จสิ้นขั้นทั้งหมดของเทคนิคการทำสมาธิขั้น สูง แองเจเล่มีความสัมพันธ์สูงกับอนุภาคพลังงานไฟและแกนแม่น้ำ มัลเท็นก็ช่วยเขาอย่างมากถ้าเขาสามารถฝึกเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูง สองแบบได้พร้อมกั น พ่อมดส่วนใหญ่ในทวีปกลางมุ่งมั่นไปที่ความคืบหน้ากับสำเนาเต็ม รูปแบบของเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงและนั่นคือสิ่งที่แยกพวกเขาออก จากพ่อมดฝั่งตะวันตก ทรัพยากรที่จำเป็นสำหรับเทคนิคการทำสมาธิที่ ต่างกันมันจะมีความแตกต่างกันดังนั้นองค์กรใหญ่มักจะปรับเปลี่ยน เทคนิคลับของตนตามสิ่งที่พวกเขาได้จากจุดทรัพยากรในอาณาเขต ของพวกเขา พ่อมดฝึกเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงแบบเดียวกันจะแลกเปลี่ยน ทรัพยากรที่จำเป็นกันและนั่นจะลดความกดดันต่อแผนกจัดหาใน องค์กรของพวกเขา องค์กรที่แข็งแกร่งบางแห่งได้สร้างขึ้นจากเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงที่ พวกเขามีรวมถึงหัตถ์ธาตุหัตถ์ธาตุเป็นเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงหลัก และแกนแม่น้ำมัลเท็นเป็นหนึ่งในนั้น แต่ละผู้อาวุโสได้ฝึกฝนหนึ่งในห้า เทคนิคและพวกเขาก็เสร็จสิ้นอย่างน้อยขั้นสองหรือขั้นสามแล้ว แม้ว่าแองเจเล่จะมีสำเนาเต็มรูปแบบของแกนแม่น้ำมัลเท็นแต่เขาก็ยัง ไม่สามารถหาสมดุลระหว่างสองเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงได้เขายัง ต้องการขจัดสิ่งเจือปนออกจากพลังจิตของเขา หน้ากากปีกทมิฬจะช่วย เขามากกว่าในตอนนี ลิฟคิดว่าแกนแม่น้ำมัลเท็นเป็นเพียงเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงเทคนิค เดียวที่เขามีนั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเธอถึงถามคำถามนี "ข้ายังไม่เข้าใจพื้นฐานของเทคนิค บางทีข้าอาจจะไม่มีพรสวรรค์มาก พอ" ไม่มีเหตุผลที่แองเจเล่จะต้องบอกความจริงกับลิ ฟ ตอนที่315: แกนแม่น้ำมัลเท็น (2) แปลนิยาย.วันศุกร์ ที่ 6 เมษายน 2018 "มันเป็นเวลาสามปีแล้วแต่เจ้าก็ยังไม่เสร็จสิ้นพื้นฐานงั้นหรือ" ลิฟตกใจ "ขั้นแรกของแกนแม่น้ำมัลเท็นมันง่ายเมื่อเทียบกับเทคนิคการทำสมาธิ ขั้นสูงเทคนิคอื่น เจ้าควรเสร็จอย่างน้อยขั้นแรก...." "ถูกต้อง.....ตอนนี้ไม่มีอะไรที่ข้าสามารถทำได้" แองเจเล่ยังมีปัญหากั บ หน้ากากปีกทมิฬ เขาเพิ่งเสร็จสิ้นครึ่งของขั้นแรกแต่มันก็เกิดความ คาดหวังของเฮนน์แล้ว ระดับพรสวรรค์ของแองเจเล่ต่ำกว่าค่าเฉลี่ย เฮนน์ไม่เคยเข้าใจว่าความ คืบหน้าของเขามันอยู่ในอัตราที่น่าตกใจเช่นนี้ได้อย่างไร เขาไม่ค่อยสนใจเรื่องความก้าวหน้าที่ช้าของเขาในเทคนิคการทำสมาธิ ขั้นสูงเพราะเขากำลังให้ความสำคัญกับอีกสองสิ่ง การศึกษาข่ายเวทมนต์และยาหมอกพิษ แองเจเล่ได้สังเกตเห็นปัญหาแล้ว ความเร็วในความคืบหน้าของเขาเร็ว กว่าพ่อมดโดยเฉลี่ยส่วนใหญ่ในช่วงเริ่มแรกและเขาก็ช้าลงเล็กน้อย ในช่วงสามปีที่ผ่านมา แต่เขาก็ยังเยาว์และเขาสามารถมีชีวิตอยู่ได้อีก 400-500 ปี เขาต้องอดทนกับความคืบหน้าของเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงมากขึ้น เขาได้รวบรวมข้อมูลใหม่ๆจำนวนมากให้ฐานข้อมูล สิ่งที่ดีคือแองเจเล่ได้ลบสิ่งเจือปนส่วนใหญ่ออกจากพลังจิตของเขา การศึกษาข่ายเวทมนต์จะช่วยทำให้เขาเรียนรู้การลงอาคมได้ดีขึ้น (เปลี่ยนจากการลงเวทมนต์เป็นอาคมเพื่อให้คำมันดูชัดเจนยิ่งขึ้น(ถ้ามี คำที่ดีกว่านี้แนะนำมาได้ครับ)) แม่ว่าเขาจะยังไม่เข้าใจข้อมูลทั้งหมดที่ เก็บไว้ในชิปแต่ความรู้ก็ยังช่วยเขาอย่างมากในขณะที่เขาสำรวจ ดินแดนฝันร้าย การทำยาหมอกพิษได้ยกระดับทักษะยาของเขาอย่าง มาก มันจะใช้เวลาหลายปีในการทำยาให้เสร็จสิ้นเนื่องจากต้องการ วัสดุหายาก "เอาล่ะ ข้าจะพูดกับเจ้าในภายหลัง" แองเจเล่โยนผ้าเช็ดตัวกลับไปใน สาวใช้และเข้าอาคาร เขามุ่งหน้าไปที่ชั้นสอง เขาเดินไปที่ห้องทดลองแล้วล็อคประตูและก็ตั้งเตือนด้วยอนุภาค พลังงาน แองเจเล่ใส่ถุงมือและทำกระบวนการฆ่าเชื้อแล้วเขาก็เดินไปที่โต๊ะตรง กลาง กระบอกแก้วยังตรงอยู่ตรงกลางของโต๊ะอย่างเงียบๆและเต็มไปด้วย หมอกแต่สีก็เปลี่ยนจากสีเหลืองเป็นสีเขียวและใบหน้าผีก็หายไป แองเจเล่พอใจกับผลลัพธ ์ยานี้ทำให้เขาใช้เวลาทำสามปี 'ในที่สุดมันก็เกือบเสร็จ ซีโร่ ตรวจสอบสภาพของยา' ชี่ มีหน้าจอแสงสีน้ำเงินปรากฏในสายตาของแองเจเล่และมันก็ลอยอยู่ ด้านขวาของกระบอก [ยาหมอกพิษ: เสร็จสิ้ น 87% วัสดุหลัก: ขนนกฟีนิกซ ์หัวใจของพญางู และหินแสงขาว ต้องการ: พ่อมดระดับสองหรือพ่อมดระดับหนึ่งที่มี เกสรของดอกกำเนิด] รายละเอียดข้อมูลของยาได้ถูกแสดงบนหน้าจอแบบเรียลไทม์รวมถึง อุณหภูมิความหนาแน่น ระดับรังสีและระดับกรดกับระดับสารพิษ แองเจเล่นั่งลงข้างโต๊ะและตรวจสอบให้แน่ใจว่าจำนวนยังอยู่ในช่วง ปลอดภัย จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนและเดินไปที่อีกโต๊ะข้างหน้าต่าง มีแผ่นกระดาษหนังกองอยู่บนโต๊ะและมีปากกาขนนกสีขาวกำลังเขียน อะไรบางอย่างลงอย่างรวดเร็วด้วยตัวมันเอง เสียงที่เกิดจากปากกาที่เขียนค่อนข้างดัง แองเจเล่ขยับกองกระดาษไปด้านข้าง เขาวาดเส้นยาวบนผิวของโต๊ะ มีรอยแตกปรากฏบนโต๊ะทำให้เห็นหนังสือสามเล่มที่ซ่อนอยู่ข้างใต้ หนังสือมันดูหนาและหนัก มันก่อตัวเป็นรูปสามเหลี่ยม มีหน้ากากสีดำเขียนไว้บนปกของหนังสือด้านบน พื้นหลังของปกเป็นสีขาวและหน้ากากสีดำก็ดูสะดุดตา มันไม่มีปาก หรือจมูกบนหน้ากาก เขามองเห็นเพียงคู่ดวงตาสีแดงที่กำลังเรืองแสง หนังสือเล่มซ้ายมีปกสีแดงที่มีหัวใจที่กำลังเต้นอยู่ตรงกลาง ชื่อของ หนังสือถูกเขียนในภาษามีเทียและมันอ่านว่า'แกนแม่น้ำมัลเท็น' ปกของหนังสือทางขวามีสีดำและมีขอบที่ตกแต่งด้วยเส้นสีเงิน ตรง กลางมีดวงตาสีขาวที่ปกคลุมด้วยเส้นเลือด มันเป็นหนังสือที่หนาที่สุด ในทั้งสามเล่ม ดวงตากะพริบเป็นครั้งคราวและจ้องที่แองเจเล่มันเกือบจะรู้สึกเหมือน มีคนกำลังสังเกตเขาโดยใช้ปกหนังสือ "เทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงจากหอคอยพ่อมดมืดนั้นน่าสนใจ" แองเจเล่ ยังไม่ได้อ่านหนังสือ เขาได้รับหนังสือจากผลหน้ามนุษย์นานแล้วแต่เขา ก็รู้สึกว่าหนังสือจะทำให้เขาลำบาก ตามที่เฮนน์บอก ดวงตาบนปกหนังสือมาจากมารดาแห่งดวงตาเวท มนต์ในหอคอยพ่อมดมืดและมันก็ผนึกหนังสือไว้แองเจเล่จะต้องเซ็น สัญญากับดวงตาถ้าเขาจะเปิดหนังสือ สมาชิกแกนหลักทุกคนขององค์กรจะต้องเซ็นสัญญาในบางเรื่อง แอง เจเล่ได้รู้เนื้อหาของสัญญาแล้วโดยการจ้องไปที่ดวงตาหนึ่งนาที กฎนั้ น เรียบง่ายแต่เขาก็จะต้องทิ้งดวงวิญญาณส่วนหนึ่งของเขาไว้กับมารดา แห่งดวงตาเวทมนต ์ แองเจเล่มีสำเนาครบชุดของเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงสองเทคนิคแล้ว ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะไม่เซ็นสัญญา เขาขยับหนังสือไปด้านข้างหลังจากที่ตรวจสอบสภาพของมัน 'ตอนนี้ข้าควรเริ่มเรียนรู้แกนแม่น้ำมัลเท็นเนื่องจากสิ่งเจือปนส่วนใหญ่ ได้หายไปแล้ว' เขาคิดในใจ แองเจเล่มีความสัมพันธ์กับอนุภาคพลังงานไฟสูงและการฝึกแกนแม่น้ำ มัลเท็นจะช่วยเขาอย่างมาก หน้ากากปีกทมิฬจะช่วยเขาขจัดสิ่งเจือปนจากพลังจิตแต่มันก็ดู เหมือนว่าแกนแม่น้ำมัลเท็นจะเหมาะสมกับเขามากกว่าในตอนนี นอกจากนี้แองเจเล่ยังไม่ไว้วางใจเฮนน ์มันเป็นไปได้ว่าเฮนน์หลอกเขา เมื่อเธอให้เทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงแก่เขา แม้ว่าแกนแม่น้ำมัลเท็นจะค่อนข้างอ่อนแอแต่มันก็ยังเป็นทางเลือกที่ ปลอดภัย วิเวียนถือว่าแองเจเล่เป็นลูกชายที่แท้จริงของเธอและเธอก็จะ ไม่ให้สิ่งที่เป็นอันตรายแก่เขา ยามรักษาการณ์ที่ทำงานให้กับวิเวียนได้เรียนรู้แกนแม่น้ำมัลเท็นและ คำถามของเขาก็สามารถหาคำตอบได้อย่างง่ายดายเนื่องจากวิเวียน เป็นผู้เชี่ยวชาญของเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงนี เขามองไปที่แกนแม่น้ำมัลเท็นอย่างเงียบๆ หัวใจที่กำลังเต้นปกคลุมไปด้วยเลือดสีทองที่ดูเหมือนลาวาและมันก ็ ร้อน แองเจเล่เปิดหนังสืออย่างระมัดระวัง 'รู้สึกถึงกิเลสลึกในใจของเจ้า ร้อนหรือเย็น มันมักจะมีทะเลสาบที่ สวยงามที่ช่วยทำให้เจ้าสงบลง โดยวาเรียน' คำพูดแปลกๆนี้ถูกเขียนไว้ที่หน้าแรกของหนังสือ ตัวหนังสือสีแดงมันดู สะดุดตาบนกระดาษสีขาว แองเจเล่ไม่รู้ว่าวาเรียนเป็นใครแต่เขาต้องเป็นพ่อมดที่แข็งแกร่ง เนื่องจากชื่อของเขาถูกเขียนไว้ในหน้าแรก เขามองไปที่ประโยคชั่วครู่แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จากนั้นเขาก็เปิดไปหน้าสอง เป็นอีกครั้งที่มีหนึ่งประโยคถูกเขียนไว้ตรงกลางของกระดาษ 'รู้สึกด้วยตัวเจ้าเอง รวบรวมพลังของเจ้า หลอมรวมมันกับหัวใจและ จิตใจของแม่น้ำที่เงียบสงบของเจ้า' แองเจเล่หลับตาและเริ่มตรวจสอบคาถาทั้งหมดที่เขาเรียน ความสามารถที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาเป็นโน้ตดนตรีตรงกลางหน้าอก ของเขา มันเป็นแก่นชีวิตของสาวแมงป่องจากดินแดนฝันร้ายแต่เขาก ็ ยังไม่สามารถปลดปล่อยพลังของมันได้อย่างเต็มที่ ความสามารถในการทำให้เป็นหิน โน้ตดนตรีเชี่ยวชาญโลหะและคอม โบดาบ นี่คือสิ่งที่ช่วยเขาได้มากที่สุดในการต่อสู้ครั้งที่ผ่านมา ไพโรบ ลาสต์เป็นคาถาระดับสองที่เขาได้รับจากเฮนน์แต่เขายังไม่เคยใช้กับ สิ่งมีชีวิต นอกจากนี้เขายังได้ตรวจสอบคาถาดัดแปลงระดับหนึ่งทั้งหมดที่เขา เชี่ยวชาญ แองเจเล่ลืมตา เขารู้ว่าหนังสือนั้นบังคับให้เขาทบทวนความสามารถ ของเขาทั้งหมด มันอาจจะเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเรียนรู้แกนแม่น้ำ มัลเท็น เขาหายใจเข้าลึกๆและเปลี่ยนไปอีกหน้า หน้าที่สามปกคลุมไปด้วย ตัวหนังสือมีเทียและรูปบางอย่าง นี่เป็นคำแนะนำในการฝึกฝนเทคนิค พ่อมดจะต้องอยู่อย่างน้อยระดับหนึ่งขั้นแก๊สก่อนถึงสามารถลอง กระบวนการนี้ได้ แกนแม่น้ำมัลเท็นมีทั้งหมด 12 ขั้นแบ่งออกเป็นสามระดับหลักคือ: 'ไฟ' 'ปฐพี' และ 'ลาวา' แต่ละระดับมีสี่ขั้นแม้ว่าขั้นจะไม่ได้รับชื่อเฉพาะ ความต้านทานคาถา ของแองเจเล่จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆโดยเฉพาะความต้านทานไฟและความ ต้านทานกรด นอกจากนี้เขายังสามารถควบคุมเปลวไฟได้หลังจากที่ เขาถึงระดับหนึ่ง ระดับแรกชื่อว่า'ไฟ'จะช่วยทำให้เขาสามารถควบคุมเปลวไฟ ระดับสองที่ชื่อว่า'ปฐพี'จะช่วยทำให้เขาสามารถควบคุมหิน โคลนและ แร่ธาตุบางอย่าง ระดับที่สามที่ชื่อว่า'ลาวา'คือการรวมตัวกันของระดับหนึ่งและสองทำ ให้เขามีความสามารถในการควบคุมลาวา ในฐานะที่เป็นผู้อาวุโสสามวิเวียนได้ถึงขั้นที่ห้าของแกนแม่น้ำมัลเท็นซึ่ง สูงที่สุดในหัตถ์ธาตุ ขั้นแรกค่อนข้างง่าย ขั้นต่อไปจะเป็นตัวแทนของระดับของพ่อมด การเสร็จสิ้นขั้นตอนที่สองจะช่วยให้พ่อมดสามารถเข้าถึงระดับหนึ่ง การเสร็จสิ้นขั้นตอนที่สามจะช่วยพ่อมดเข้าถึงระดับสองและมันก็เป็น เช่นนี้ไปเรื่อยๆ ตามหนังสือ พ่อมดที่ฝึกฝนเทคนิคนี้จะสามารถเข้าถึงระดับลึกลับได้ถ้า เสร็จสิ้นทั้งหมด 12 ขั้น ระดับที่สูงที่สุดของพ่อมดโบราณเป็นระดับเก้า ซึ่งสามารถทำได้เมื่อเชี่ยวชาญครบสิบขั้ น ข่าวลือบอกว่าแกนแม่น้ำมัลเท็นที่ลึกลับพบในดินแดนอื่น พ่อมดยุค โบราณเคยประสบความสำเร็จในขั้นที่สิบและถึงระดับเก้า มันเป็น ระดับที่ไม่สามารถคาดเดาได้สำหรับพ่อมดยุคใหม่ อย่างไรก็ตาม แกนแม่น้ำมัลเท็นที่ถูกใช้โดยพ่อมดโบราณนั้นต่างไป เทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงส่วนใหญ่ในทวีปกลางไม่สมบูรณ์และได้รับ การแก้ไขโดยพ่อมดยุคใหม่เพื่อทำให้มีประสิทธิภาพ แองเจเล่มองไปที่หนังสือ เขารู้ว่าถ้าแกนแม่น้ำมัลเท็นได้ผลดีกับเขาเขา ก็จะมุ่งไปให้ขั้นที่สูงที่สุ ด ตอนที่316: แม่น้ำภูเขาไฟ (1) แปลนิยาย.วันศุกร์ ที่ 6 เมษายน 2018 แองเจเล่เลียนแบบสิ่งที่เขียนไว้ในหนังสือ แองเจเล่ค่อยๆหลับตาลงและ เริ่มทำสมาธิผ่านรูนที่บันทึกไว้ในหน้ากระดาษ พื้นฐานของเทคนิคการทำสมาธินี้คือการจินตนาการและจดจำรูน เฉพาะ รูนมักจะแปลกและลึกลับ แต่ก่อนอื่นเขาต้องเรียนรู้วิธีออกเสียงในใจ ของเขา ขั้นแรกของแกนแม่น้ำมัลเท็นนั้นง่ายเนื่องจากใช้สร้างรากฐานของ ตัวเอง รูนในขั้นนี้เรียบง่ายและเข้าใจได้ง่าย อย่างไรก็ตามขั้นต่อๆไปมี ลักษณะของวงรูนที่ซับซ้อน มีรูนอยู่ห้าตัวในขั้นแรก แองเจเล่นั่งทำสมาธิตลอดทั้งวันอย่างต่อเนื่อง และอาหารชนิดเดียวที่เขากินคือเนื้อแห้ง เมื่อดวงอาทิตย์เริ่มตกเขาก ็ เสร็จสิ้นการเข้าใจรูนตัวแรก รูนจากเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงนั้นแตกต่างจากรูนปกติที่มักจะใช้ใน วงเวท แองเจเล่จะต้องเข้าใจแก่นแท้ของรูนก่อนที่เขาจะจดจำได้ แองเจเล่พยายามสแกนรูนและเก็บไว้ในฐานข้อมูล อย่างไรก็ตามรูน ลึกลับได้สูญเสียคุณสมบัติของพวกมันเมื่อถูกโอนเข้าไปในสมองของ เขาและมันทำให้ดูคล้ายกับรูนทั่วไปที่พ่อมดส่วนใหญ่รู้จัก ด้วยเหตุนี้เขาจะต้องกลับไปอ่านหนังสือและจดจำรูนด้วยตัวเอง จากนั้นเขาก็บอกให้ซีโร่วิเคราะห์รูนเนื่องจากเขาต้องการทราบหลักการ พื้นฐานของรูนพิเศษเหล่านี แองเจเล่อยู่ในห้องของตัวเองหลายวันในขณะที่เขาศึกษารูนของขั้นแรก อย่างต่อเนื่อง *********************** หลายวันต่อมา แสงแดดได้ส่องผ่านหน้าต่างและส่องลงบนพื้นไม้ แองเจเล่ยังหลับตาทำสมาธิข้างหน้าต่าง [จำลองเสร็จสิ้น....] ทันใดนั้นเสียงของชิปก็ดังก้องในหูของเขา [ได้วิเคราะห์รูนตัวแรกของขั้นแรกของแกนแม่น้ำมัลเท็นแล้ว คุณ ต้องการดูรายงานหรือไม่] แองเจเล่ค่อยๆลืมตา 'แสดงผลลัพธ์ให้ข้าดู ' ชี่ มีหน้าจอที่เต็มไปด้วยข้อมูลสีน้ำเงินและกราฟแสดงอยู่ข้างหน้าสายตา ของแองเจเล่ [รูนตัวแรกของขั้นแรกของแกนแม่น้ำมัลเท็นได้ถูกวิเคราะห์แล้ว การ อ้างอิงที่ใช้: หนังสือของนักปราชญ์ พื้นฐานของการศึกษารูน พื้นฐาน ของการศึกษาวงเวท หนังสือแห่งมายา โน้ตจากคริสติน่า กฎของ อนุภาคพลังงานไฟ....] มีชื่อของหนังสือพ่อมดนับไม่ถ้วนถูกแสดงอยู่งานที่ทำมานั้นมีความ ซับซ้อน แองเจเล่ละเลยข้อมูลที่ไร้ประโยชน์สำหรับเขาและมองไปยังผลลัพธ ์ [เพื่อให้ประสบความสำเร็จในการจดจำรูนตัวแรกของขั้นแรกคุณ จะต้องเปลี่ยนความถี่ของคลื่นพลังจิตของคุณเป็น 42.3] นี่เป็นข้อสรุปที่ได้จากรายงาน แองเจเล่เริ่มคิด เขาจะต้องเข้าใจรูนทั้งหมดของขั้นแรกก่อนที่เขาจะเชี่ยวชาญมันอย่าง สมบูรณ์ มันฟังดูง่ายแต่ที่จริงแล้วมันยากที่จะบรรลุ ตามที่ลิฟบอกยาม รักษาการณ์ทั่วไปต้องใช้เวลาสองเดือนในการเสร็จสิ้นขั้นแรกของแกน แม่น้ำมัลเท็น ในขณะที่ความคืบหน้าของเขาช้าแองเจเล่คิดว่าเขาต้องใช้เวลาอย่าง น้อยสี่เดือนเพื่อเชี่ยวชาญขั้นแรกแต่รายงานจากชิปทำให้เขามี ความหวัง ซีโร่ได้เสร็จสิ้นงานเกี่ยวกับการศึกษาข่ายเวทมนต์แล้วดังนั้นแองเจเล่จึ ง ตัดสินใจที่จะใช้ชิปวิเคราะห์รูนเหล่านี้ต่อไป 'ความถี่42.3...' แองเจเล่ย้ำในใจของเขาในขณะที่เขาหลับตาแล้วเขาก ็ เริ่มปรับความถี่ของคลื่นพลังจิตของเขาทันที จากการรวบรวมข้อมูลจากฐานข้อมูล การสร้างความถี่ขึ้นอยู่กับความถี่ ของคลื่นสมองพื้นฐานที่แองเจเล่รู้สึกถึ ง การวิเคราะห์ของซีโร่เกี่ยวกับรูนขึ้นอยู่กับขนาดที่เขาสร้างไว้กล่าวได้ ว่าแองเจเล่เป็นคนเดียวที่สามารถใช้วิธีการที่เป็นเอกลักษณ์นี้ได้เพื่อเร่ง ความเร็วในความคืบหน้าของตัวเอง อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ได้ปรับแต่ง เฉพาะตัวเขาและคนอื่นอาจจะไม่ได้มีสถานการณ์ที่คล้ายกับแองเจเล่ ถ้าปราศจากชิปเขาก็คงจะไม่สามารถพัฒนาวิธีนี้ได้ด้วยตัวเอง เวลาได้ผ่านไป ในขณะที่แองเจเล่นั่งอยู่หน้าโต๊ะแสงสีทองก็เริ่มหายไปเรื่อยๆ มันได้ถึงเวลากลางคืนและมีนกร้องอยู่ข้างนอกคฤหาสน ์ ทันใดนั้นแองเจเล่ก็ลืมตาและมีลำแสงริบหรี่สีแดงเข้มบนมือขวาของ เขา "มันเป็นไปได้อย่างไร" แองเจเล่มองไปที่มือของเขา เขาไม่อยากจะเชื่อ ว่ากระบวนการมันทำได้ง่าย ส่วนเล็กๆของฝ่ามือของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มซึ่งชี้ให้เห็นว่าเขาได้ ประสบความสำเร็จในการจดจำรูนตัวแรกของขั้นแรก เมื่อมองไปที่รูนบนหน้ากระดาษเขาก็ตระหนักว่าเขาสามารถมองเห็น รูนได้อย่างชัดเจนซึ่งมันไม่ได้เป็นเงาเบลออีกต่อไป [ระดับพลังจิตกำลังเพิ่มขึ้น.....ความต้านทานไฟกำลังเพิ่มขึ้น....] ชิ ปรายงานกลับหลังจากที่ตรวจพบการเปลี่ยนแปลง 'การวิเคราะห์ของชิปช่วยข้าได้อย่างมาก' แองเจเล่รู้สึกตื่นเต้น 'สร้างงาน วิเคราะห์รูนตัวที่สองของขั้นแรกให้ข้า' เขาสั่ง [สร้างงานแล้ว รวบรวมข้อมูล.....เก็บข้อมูล......กำลังเริ่มการวิเคราะห ์ ....] เสียงซีโร่เหมือนเสียงเมโลดี้ในหูของแองเจเล่ 'ข้าควรจะใช้ชิปก่อนหน้านีข้าไม่รู้ว่ามันจะสามารถทำอะไรแบบนี้ได้....' แองเจเล่ถอนหายใจด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย 'เดี๋ยวก่อน.....ข้าเคยบอกให้ชิปทำสิ่งที่คล้ายกันมาก่อนเมื่อข้าศึกษา หน้ากากปีกทมิฬแต่มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น บางทีมันอาจจะเป็นเพราะข้า ได้ศึกษาข่ายเวทมนต์เมื่อเร็วๆนี้' แองเจเล่หรี่ตา ความรู้เกี่ยวกับข่ายเวทมนต์ได้ช่วยชิปในการพัฒนาระบบรายละเอียด เกี่ยวกับการประยุกต์รูน การศึกษารูนพื้นฐานได้ถูกนำมาใช้เพื่อทำให้ พื้นฐานของเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงเสร็จสิ้น พลังงานพิเศษจากรูน ลึกลับเป็นเหตุผลที่แองเจเล่ไม่สามารถเข้าใจรูนเหล่านี้ได้จากการมอง พวกมั น ด้วยการปรับความถี่คลื่นพลังจิตที่ถูกต้องความสามารถของแองเจเล่ได้ ตรวจจับพลังงานพิเศษบางอย่างได้ดีขึ้นและทันใดนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก ็ ง่ายขึ้นสำหรับเขา มีเพียงปัญหาเดียวคือเขาจะต้องค้นหาความพี่ที่ ถูกต้องของรูนแต่ละตั ว แองเจเล่ยังอยู่ในห้องของเขาและทำสมาธิต่อไปในขณะที่รอชิปเสร็จสิ้น งาน สองชั่วโมงต่อมา [ได้วิเคราะห์รูนตัวที่สองเรียบร้อยแล้ว คุณต้องเปลี่ยนความถี่เป็น 55 และทำสมาธิกับรูนตัวที่สองสามชั่วโมง] หลังจากที่หายใจเข้าลึกๆแองเจเล่ก็เปลี่ยนความถี่อีกครั้งและเริ่ ม ท่องจำรูนที่สองทันทีที่ฟังชิ ป 'ปราศจากการวิเคราะห์ของชิปข้าก็คงจะต้องใช้เวลาหลายสัปดาห์หรือ หลายเดือนเพื่อค้นพบวิธีนี้....การใช้ชิปช่วยเพิ่มความเร็วในความ คืบหน้าของข้ากับเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูง ข้าไม่จำเป็นต้องใช้เวลา หลายเดือนเพียงแค่พยายามที่จะเข้าใจรูนเหล่านีดูเหมือนว่าข้าได้ ตัดสินใจถูกต้อง' มีรอยยิ้มที่อ่อนโยนบนใบหน้าของแองเจเล่ พ่อมดมีวิธีของตัวเองในการหาเทคนิคที่คล้ายๆกันกับเทคนิคที่กำหนด โดยชิป อย่างไรก็ตามพวกเขาจะต้องพบกับความล้มเหลวนับไม่ถ้วน ก่อนที่พวกเขาจะสามารถพบวิธีที่ใช้ได้ มีข้อมูลเพียงพอถูกเก็บไว้ใน ฐานข้อมูล ชิปใช้ประโยชน์ได้อย่างดีดังนั้นมันจึงเสร็จสิ้นการวิเคราะห ์ อย่างรวดเร็ว หลังจากที่วิเคราะห์รูนตัวแรกและตัวที่สองของขั้นแรกซีโร่ก็รวบรวม ข้อมูลได้เพิ่มขึ้นและตอนนี้มันสามารถวิเคราะห์รูนได้เร็วขึ้น หลังจากที่ รูนตัวที่สองเสร็จสิ้นแองเจเล่ก็สั่งชิปให้วิเคราะห์รูนอีกสามตัวของขั้น แรกพร้อมกัน ในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาแองเจเล่อยู่ในห้องของเขา สิ่งเดียวที่เขาทำคือ การทำความเข้าใจรูน ลิฟได้ถูกหลอกด้วยภาพลวงตาเมื่อแองเจเล่แอบหนีออกจากคฤหาสน ์ ดังนั้นเธอจึงอยู่หน้าห้องของเขาหลายวัน หลังจากที่แน่ใจว่าแองเจเล่ กำลังฝึกฝนแกนแม่น้ำมัลเท็นเธอก็กลับไปที่ห้องของตัวเอง หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ในตอนบ่าย ในที่สุดแองเจเล่ก็ออกมาจากห้องของเขา เขาสวมชุดคลุมสีดำสกปรกและตอนนี้แก้มของเขาก็ดูบางกว่าเดิม เพราะเขาไม่ได้ทานอาหารที่เหมาะสมมาหลายวัน มีแสงสีชมพูอ่อนๆรอบดวงตาของเขาทำให้มันมีเสน่ห ์แสงสีชมพู ชี้ให้เห็นว่าเขาประสบความสำเร็จในขั้นแรกของแกนแม่น้ำมัลเท็น 'ข้ายังพบว่ามันยากที่จะเชื่อที่ข้าเสร็จสิ้นขั้นแรกได้อย่างง่ายดาย....' แองเจเล่ขดริมฝีปาก 'ตรวจสอบสภาพร่างกายของข้า' เขาสั่ง ชี่ มีรายละเอียดข้อมูลเกี่ยวกับร่างกายของเขาถูกแสดงอยู่ทางขวาของ สายตาของเขาภายในไม่กี่วินาที [แองเจเล่ ริโอ ความแข็งแกร่ ง 12.0 ความว่องไว 11.5 ความอึด 16.0 พลังจิต 87.6 มานา 87.2 ถึงขีดจำกัดของยีนแล้ว สุขภาพดี] 'พลังจิตของข้าประมาณ 70 ตอนที่ข้าเริ่มฝึกฝนหน้ากากปีกทมิฬและ มันก็เพิ่มขึ้นเป็น 82 หลังจากที่ทำสมาธิผ่านไปสามปีแต่ตอนนี้มันเพิ่ม 87 ในหนึ่งสัปดาห์....แกนแม่น้ำมัลเท็นเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับข้า' แองเจเล่พอใจกับผลลัพธ ์ นอกจากนี้ด้วยเทคนิคการบีบอัดพลังจิตมันทำยังทำให้เขาสามารถซ่อน คลื่นพลังจิตที่แท้จริงของเขาได้พ่อมดคนอื่นจะไม่สามารถตรวจสอบ การเปลี่ยนแปลงใดๆในคลื่นพลังจิตของเขาได้โดยไม่ต้องใช้คาถา บางอย่าง คลื่นพลังจิตของแองเจเล่ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปมากนั ก หลังจากที่เชี่ยวชาญขั้นแรกของแกนแม่น้ำมัลเท็น แองเจเล่เชี่ยวชาญขั้นแรกอย่างสมบูรณ์ภายในหนึ่งเดือนซึ่งมันเร็วกว่า ยามรักษาการณ ์เนื่องจากร่างกายของเขามีความลับมากเกินไปและ เขาไม่ต้องการที่จะดึงดูดความสนใจมากเกินไปเขาจึงต้องการวิธีบีบอัด พลังจิตเพื่อช่วยให้เขาพ้นจากปัญหา 'ตามคำแนะนำข้าต้องมีสภาพแวดล้อมเฉพาะและวัสดุบางอย่างที่จะ ช่วยให้ข้าเสร็จสิ้นขั้นที่สอง ปัญหาคือสายเลือดโบราณได้เปลี่ยนแปลง คุณสมบัติของร่างกายของข้าและวัสดุที่วิเวียนเตรียมให้ข้าก็จะไร้ ประโยชน์ ข้าจะต้องค้นหาสิ่งที่ข้าต้องการด้วยตัวเอง' แองเจเล่ขมวดคิ้ว ในขณะที่เขาคิด ซีโร่วิเคราะห์ร่างกายของเขาและบอกเขาว่าต้องเชี่ยวชาญขั้นที่สอง อย่างสมบูรณ ์ ข้อแรกแองเจเล่จะต้องแช่ร่างกายของเขาในแม่น้ำที่เต็มไปด้วยสารพิษ และอนุภาคพลังงานไฟ ข้อสองเขาจะต้องดูดซับเปลวไฟอย่างน้อยสิบตัวอย่างจากแมงป่อง เพลิง ตอนที่301: การสำรวจและความคิด (2) แปลนิยาย.วันพฤหัสบดี ที่22 มีนาคม 2018 ผนังเป็นสิ่งเดียวในสายตาของแองเจเล่ ภาพแกะสลักใบหน้าซีดของหญิงสาวล้อมรอบไปด้วยเถาวัลย ์เธอกำลัง จ้องมาที่เขาด้วยดวงตาสีดำ "เจ้าเข้าใจคำพูดของข้าหรือไม่" แองเจเล่ตอบในภาษาโบราณ เขายืน อยู่ข้างหน้าผนังและมองเข้าไปในดวงตาของภาพแกะสลักที่ดูเหมือน หลุมไร้ก้นสองหลุม "แน่นอน" ใบหน้าของหญิงสาวขยับเหมือนเธอพยักหน้าตอบ เถาวัลย ์ รอบๆเธอถูกดันไปด้านข้าง "แล้วทำไมเจ้าถึงตัดสินใจที่จะพูดกับข้า" แองเจเล่ถาม "เจ้าได้ยินเสียงของเด็กคนนั้นใช่ไหม" หญิงสาวยิ้ม "โบราณสถานนี้ อันตราย อันตรายมากๆ สิ่งไม่ดีจะเกิดขึ้นถ้าเจ้าไม่ระมัดระวังพอ บอก ข้าว่าทำไมเจ้าถึงมาที่นี่บางทีข้าอาจจะช่วยเจ้าได้เจ้าดูเหมือนลูกของ ข้าที่หายไปนานแล้ว..." "ทำไมข้าถึงมาที่นี่หรือ" "ใช่คนที่มาที่นี่ไม่ได้มาอย่างไร้เหตุผล นี่เป็นดินแดนฝันร้ายซึ่งจะทำให้ เจ้าพบประสบการณ์เหมือนกับว่าเจ้ามีฝันร้ายดังนั้นบอกข้ามาว่าทำไม เจ้าถึงมาที่นี่" หญิงสาวตอบเสียงเบา "ข้ากำลังค้นหาสายเลือดที่จะช่วยให้ข้าเข้าดินแดนนี้อีกครั้ง" ไม่ มี เหตุผลอะไรที่แองเจเล่จะต้องซ่อนจุดประสงค์ที่แท้จริ ง "ทำไมเจ้าถึงอยากที่จะเข้าสู่ดินแดนนี้อีกครั้ง" หญิงสาวถามต่อ "เพื่อประโยชน์ในการหาทรัพยากรหายาก ความรู้และ...สิ่งอื่นๆ" แอง เจเล่ตอบด้วยน้ำเสียงที่จริงจั ง "ทำไมเจ้าถึงอยากได้ความรู้และทรัพยากร" เธอถามไม่หยุ ด "ข้าอยากแข็งแกร่งขึ้นเพื่อไปสู่ระดับต่อไป" "ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น ระดับที่สูงขึ้นมันให้อะไรกับเจ้า" แองเจเล่หยุดและขดริมฝีปาก "ระดับจะให้อะไรกับข้าหรือ" เขาก้มหน้าลงและเริ่มคิด 'พลัง เงินหรือสาวสวย' 'ไม่ ไม่ใช่สิ่งเหล่านั้น' แองเจเล่เคยถามตัวเองด้วยคำถามเดียวกันนี้แต่ข้อสรุปที่เขาได้คือการ ก้าวไปข้างหน้า "เจ้าต้องการอะไรจากโลกนีเจ้าเคยคิดเรื่องนี้หรือไม่" หญิงสาวถามเขา อีกครั้ง "จุดประสงค์ในชีวิตของเจ้าคืออะไร" แองเจเล่เริ่มสับสน เขานึกถึงชีวิตเดิมของเขาบนโลก สิ่งเดียวที่เขาทำทุกวันมีแต่ความ สนุกสนาน วิถีชีวิตนี้ทำให้เขารู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังเน่าเปื่อยจาก ภายในเหมือนหนอนที่ไร้ค่า ชีวิตที่ผ่านมาของเขามันน่าเบื่อแต่ก็ปลอดภัย แต่ถ้าเขาไม่ได้เกิดใหม่ในโลกนี้หลังจากที่เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ชีวิต ที่น่าเบื่อของเขาก็จะเป็นเช่นนั้นตลอดไป โลกใหม่นี้ตรงกันข้าม มันมีเสน่ห ์ชีวิตของเขามีสีสันมากกว่าสิ่งที่เคย เป็นมา ในตอนแรกแองเจเล่ต้องการที่จะได้รับพลังเพื่อปกป้องตระกูลของเขา และเป็นบุคคลที่แข็งแกร่ง ความฝันของเขาได้เกิดขึ้นเมื่อเขาเป็นพ่อมด ทางการแล้วสิ่งเดียวที่เขาต้องการคือการก้าวหน้าต่อไปในฐานะพ่อมด ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาต้องหยุดยั้งเนื่องจากทรัพยากรทั้งหมดที่เขา ต้องการอยู่ใกล้เขา แองเจเล่สามารถเลือกที่จะกลับไปที่ฝั่งตะวันตกและตั้งมั่นกับการขาย ยาในช่วงที่เหลือของชีวิตของเขา เขาอาจมีความสุขกับการอยู่ใน สภาพแวดล้อมที่เงียบสงบต่อไปอีกหลายร้อยปี อย่างไรก็ตาม วิถีชีวิตนี้ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ ตอนนี้แองเจเล่คิดคำตอบสำหรับคำถามออกแล้ว ทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่หญิงสาวอีกครั้ง "เจ้าชื่ออะไร" เขาถาม หญิงสาวยิ้ม "เจ้าอาจจะเรียกข้าว่า'กำแพงแห่งความสับสน' ข้า สามารถมองเห็นใจของเจ้าได้และข้าจะแนะนำเจ้าสู่จุดมุ่งหมายในชีวิต ของเจ้า เมื่อเจ้าพบคำถามของคำถามของข้าข้าก็จะให้รางวัลพิเศษแก่ เจ้า" "แล้วถ้าข้าทำไม่ได้ล่ะ" แองเจเล่หรี่ตา เมื่อเขาก้มหน้าลงเขาก็เห็นเถาวัลย์สีดำนับไม่ถ้วนปีนขึ้นมาตามขาของ เขาซึ่งเกือบจะถึงเอวของเขา ขาของแองเจเล่ชา มันไม่สามารถขยับได้ เลยแม้แต่น้อย "ถ้าเจ้าไม่พบคำตอบข้าก็จะกินเจ้า ข้าจะกินความสับสนของคนพเนจร เพราะมันจะทำให้ข้ามีพลังมากขึ้น" หญิงสาวเริ่มหัวเราะ "น่าสนใจ" แองเจเล่กะพริบตาแล้วเขาก็ฟันเถาวัลย์ด้วยดาบปลายโค้ง ต้องสาปของเขา เคร๊ง ดาบปลายโค้งถูกปิดกั้นและเถาวัลย์ก็ไม่ได้รับความเสียหาย เขาเอาแสงแห่งธอร์นออกมา(เปลี่ยนจากแสงแห่งหนามทับไปเลยมัน ฟังดูดีกว่า) "มันจะไม่ได้ผล เจ้าต้องพบคำตอบแล้วข้าจะปลดปล่อยเจ้า" หญิงสาว ขดริมฝีปาก "หาคำตอบหรือ" แองเจเล่หายใจเข้าลึกๆ "เจ้าต้องการรู้ว่าข้าต้องการอะไรจากโลกนี้หรือ" เถาวัลย์เริ่มขึ้นมาอีกครั้ง แองเจเล่รู้สึกเหนื่อยและแทบจะไม่สามารถ ขยับแขนได้ ตอนที่อยู่บนโลกแองเจเล่ไม่ได้สนุกไปกับงานของเขาและสิ่งเดียวที่เขา ต้องการคือการค้นหาจุดประสงค์ที่น่าตื่นเต้นในชีวิตของเขา "ข้าจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อค้นหาสิ่งที่ทำให้ข้าตื่นเต้นในโลกที่กว้างใหญ่ นี้ ยิ่งระดับของข้าสูงขึ้นมันก็จะทำให้ข้าพบสิ่งที่น่าสนใจมากยิ่งขึ้น ข้ า จะปีนขึ้นไปยอดภูเขาและเพลิดเพลินไปกับวิวที่ยอดเยี่ยม" เขามีความคิดเหล่านี้อยู่ในใจและพูดออกมาโดยไม่ได้คิดอะไร สิ่ง เหล่านี้คือความปรารถนาที่บริสุทธ์ิของเขา "ดินแดนฝันร้ายที่น่ากลัว มิติโกลาหลที่ลึกลับ มิติว่างเปล่าในตำนาน การผจญภัยเหล่านี้กำลังรอข้าอยู่ดังนั้นข้าจะต้องไม่หยุดยั้ง ความก้าวหน้า" ทันใดนั้นร่างกายของแองเจเล่ก็เริ่มร้อนขึ้นและล้อมรอบไปด้วยเปลวไฟ โปร่งใสที่กำลังเผาไหม้เถาวัลย์ เถาวัลย์ถูกเผาไหม้เป็นขี้เถ้าภายในไม่ กี่ วินาทีและตกลงไปที่พื้ น "ข้าจะไม่หยุดจนกว่าข้าจะค้นพบทุกสิ่งทุกอย่างที่น่าตื่นเต้นในโลกนี บางทีข้าอาจจะสำรวจดินแดนทั้งหมดได้ในสักวันหนึ่ง..." แองเจเล่กะพริบตาของเขาหลายครั้ง "ข้าอาจจะค้นพบเหตุผลว่าทำไมข้าถึงถูกส่งมาโลกนี้....ฮ่าๆๆ เจ้าไม่ สามารถกินความสับสนของข้าได้" ตึก เถาวัลย์เส้นสุดท้ายตกลงไปที่พื้นและเปลี่ยนเป็นขี้เถ้าสีดำเมื่อ จุดประสงค์ในชีวิตของแองเจเล่ชัดเจน "ขอแสดงความยินดีด้วย" หญิงสาวไม่ได้กังวลว่าเธอเพิ่งสูญเสียเหยื่ อ ของเธอ "ข้าอยากรู้ว่าเจ้าแก้ปัญหาภายในระยะเวลาสั้นๆได้อย่างไร อย่างไรก็ตามโปรดรับรางวัลนี้ด้วย" เธอเปิดปากและยื่นสิ้นสีดำออกมา ลิ้นขยับไปหาแองเจเล่เหมือนงูมัน ยาวหลายเมตร ปลายลิ้นมีกุญแจสีทอง ผิวของกุญแจปกคลุมไปด้วยลวดลายที่ซับซ้อน แองเจเล่จับไปที่กุญแจโดยไม่ลังเล เขาไม่ได้รู้สึกถึงเจตนาร้ายใดๆที่มา จากกำแพงแห่งความสับสน ดูเหมือนว่ากุญแจเป็นรางวัลจริงๆ กุญแจมันอุ่น แองเจเล่สงสัยว่าหญิงสาวมีร่างกายอยู่หลังผนังหรือไม่ "ไปตามอุโมงค์และเจ้าจะพบกับสวน อย่าพูดกับสิ่งมีชีวิตใดๆที่เจ้าเห็น ภายในถ้าพวกมันพูดก่อน เดินผ่านสวนไปและเจ้าจะเห็นประตูเมื่อเจ้า เปิดประตูนั้นเจ้าจะพบกับอีกประตูที่ใช้กุญแจนี้เปิด ทุกสิ่งทุกอย่างที่ เจ้าต้องการอยู่เบื้องหลังประตูนั้น" เมื่อหญิงสาวพูดจบใบหน้าของเธอก็จมลงไปในผนังข้างหลังเถาวัลย ์ แองเจเล่จับกุญแจไว้ในมือและหันกลับไป จากนั้นเขาก็เริ่มเดินไปตาม อุโมงค ์ เขาพบทางออกหลังจากที่เดินไปหลายนาที เขาออกจากอุโมงค์และเข้าสวนที่มีแสงแดดสดใส กุหลาบสีเลือดและเถาวัลย์บนพื้นปกคลุมไปด้วยหนามแหลมคมราวกับ ว่าดอกไม้สีแดงที่กำลังลอยอยู่บนทะเลสีดำ แสงแดดมาจากท้องฟ้าแต่มันสว่างมากจนทำให้แองเจเล่แทบมองไม่ เห็นอะไร ตรงกลางสวนมีชิงช้าสีขาวอยู่ มีชายร่างเล็กสวมชุดสีขาวที่มีลายดอกไม้กำลังนั่งอยู่ แองเจเล่บังแสงแดดด้วยมือขวาของเขาและมองไปที่ชิงช้า มันเป็นหญิงชราที่มีผิวแห้ ง เธอกำลังร้องเพลงในขณะที่กำลังแกว่งชิงช้ า "นิทานกล่าวไว้ว่า.....จากอีกด้านของทะเล.....มีมัฟฟินที่น่ารัก.....ผิว ของมันมีสีทอง.....เท้าของมันมีสีขาว...." หญิงชรากำลังร้องเพลงและ ยิ้มอย่างมีความสุข อย่างไรก็ตามหญิงชราจ้องมาที่แองเจเล่หลังจากที่เห็นเขา ดวงตาที่แหลมคมของเธอมีเลือดออกราวกับว่าเธอไม่ได้นอนมาเป็น เวลานาน เสียงร้องแปลกๆที่เธอร้องยังดำเนินต่อไป กำแพงแห่งความสับสนเตือนเขาเรื่องนีเขาหยุดมองไปที่หญิงชราและ เริ่มเดินไปที่อีกด้านของสวน แองเจเล่สังเกตเห็นว่าเสียงของหญิงชราเริ่มใกล้ขึ้นเรื่อยๆราวกับว่าเธอ อยู่ข้างหลังเขา แองเจเล่หันหัวไปมองและเห็นหญิงชรากำลังใกล้เข้ามา เธอกำลังร้อง เพลงและยิ้มขณะที่ค่อยๆเดินมาหาเขา กะโหลกศีรษะของเขาชาและเขาตัดสินใจที่จะเดินไปต่อด้วยความ ระมัดระวัง หญิงชราอยู่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่ก้าว ตึกตึก ตึกตึกแล้ วในที่สุดแองเจเล่ก็พบประตูขนาดใหญ่เขารีบวิ่งไปที่มันและเปิด ประตูผิวของประตูเย็นและแข็ง เขารีบก้าวเข้าไปในประตูอย่างรวดเร็ว หญิงชราหยุดข้างนอกประตูแต่ยังจ้องไปที่แองเจเล่แต่ในที่สุดเธอก็หยุด ร้องเพลง แองเจเล่หายใจเข้าลึกๆและปิดประตู เขาหันกลับไปและพบว่าตัวเองอยู่ในทางเดินแคบๆสีน้ำตาล ทางเดิน ยาวประมาณสิบเมตรและมีประตูอยู่สุดทางเดิน ประดูเหมือนกับภาพแกะสลักที่ห้องทดลองที่มีหินพิภพและโดนระเบิด ไป แองเจเล่เปรียบเทียบประตูที่บันทึกไว้ในฐานข้อมูลและพบว่ามัน คล้ายๆกัน ลวดลายสีทองลึกลับบนประตูดูคุ้นเคย เขาเดินไปที่ประตูอย่างรวดเร็วและตรวจสอบกุญแจในมือของเขา ครืดด มีรูขนาดเล็กค่อยๆปรากฏตรงกลางของประตูและมันขนาดพอดีกับ กุญแจ แองเจเล่สอดกุญแจเข้าไปในรูและหมุนไปทางซ้ายแต่มันก็ไม่เกิดอะไร ขึ้น จากนั้นเขาก็หมุนไปทางขวา กึก ประตูถูกปลดล็อค [คำเตือน! คำเตือน! คุณมีเวลาเหลือ 10 นาที9 นาที59 วินาที9 นาที 57 วินาที...] เสียงของซีโร่ดังก้องอยู่ในหูของเขา เขารีบเปิดประตู ตึง แองเจเล่เงยหน้าขึ้น สิ่งที่เขาเห็นทำให้เขาตกใจ ตอนที่302: การรับช่วงและเหตุผล (1) แปลนิยาย.วันศุกร์ ที่23 มีนาคม 2018 มีโถงสีขาวขนาดใหญ่อยู่หลังประตู ตรงกลางโถงมีสระขนาดใหญ่ที่สร้างด้วยหินสีขาวและล้อมรอบไปด้วย รูปปั้นสีน้ำเงินแปลกๆมากมาย รูปปั้นถูกสร้างเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์ที่มีหางแมงป่องยาวอยู่ที่หลัง หางนี้มี ความยาวประมาณหนึ่งเมตรและมีขนาดเท่าขาของมนุษย ์ รูปปั้นผู้หญิงทั้งหลายนี้ก้มอยู่ข้างสระและยกหางของพวกเธอในอากาศ ราวกับว่าพวกเธอพร้อมที่จะโจมตีได้ทุกเวลา มีน้ำวนอยู่ตรงกลางของสระที่กำลังหมุนอย่างช้าๆ มันมีรัศมีประมาณสี่ เมตร แองเจเล่ไม่แน่ใจว่าสระมันลึกแค่ไหนเนื่องจากมันดูเหมือนหลุมดำที่ไร้ สิ้นที่ตรงกลางของน้ำวน เขาหายใจออกอย่างช้าๆและค่อยๆเดินเข้าไปในโถง แองเจเล่มองไปที่รูปปั้นและตรวจสอบหางแมงป่องอย่างรวดเร็วแล้ว มองไปที่น้ำวน มีจุดแสงสีน้ำเงินข้างหน้าสายตาของเขาและเขาดูสับสนเล็กน้อย "สถานที่นี้.....ไม่มีอนุภาคพลังงานที่นี่...." เขาพึมพำขณะที่เขาสังเกต โถง มีเสาหินขนาดเล็กสี่เสาในแต่ละมุม บนสุดของเสาหินสีขาวมีเปลวไฟสีขาวกำลังเผาไหม้ที่ทำให้พื้นที่สว่าง ขึ้นแต่แองเจเล่ก็ไม่เห็นควันเลยแม้แต่น้อย เขาหรี่ตาและสังเกตเห็นบางอย่างที่เขียนอยู่บนเสาหินต้นหนึ่ง เขารีบเดินไปที่มุมขวา คำเขียนอยู่บนผิวที่เรียบเนียนของเสาหินข้างเปลวไฟแต่แองเจเล่ไม่รู้จัก ภาษานี เขายกมือขึ้นและสัมผัสไปที่คำที่เขียนไว้ ชี่ มีกระแสไฟฟ้าสีน้ำเงินปรากฏเหนือคำและโดนมือของแองเจเล่เขา สะดุ้งจากการโดนกระแสไฟฟ้าทำให้เขาก้าวถอยหลังไปหลายก้าว ใบหน้าของเขาซีดลงและมันทำให้เขาใช้เวลาฟื้นตัวสักพัก แค๊รก ทันใดนั้นแองเจเล่ก็ได้ยินเสียงที่เหมือนหินกำลังแตก เสียงแปลกเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ มันมาจากรูปปั้นที่อยู่รอบๆสระน้ำ เขากลับไปที่ประตูอย่างรวดเร็วและจ้องไปที่สระขนาดใหญ่อย่าง ระมัดระวัง ชั้นหินสีขาวของสาวแมงป่องเริ่มตกลงบนพื้นราวกับว่าเธอตื่นจากการ หลับใหลแล้วเธอก็เริ่มขยับ ชี่---สา วแมงป่องด้านซ้ายทำเสียงเหมือนงูผมสีดำยาวของเธออยู่บนไหล่ ของเธอ เศษหินทั้งหมดได้ตกลงไปบนพื้นทำให้เห็นผิวที่เรียบเนียนของเธอ เธอ ขยับหางแมงป่องสีดำในอากาศหลายครั้ง ฉากนี้มันดูน่ากลัว ใบหน้าของเธอดูคล้ายกับหญิงสาวที่อยู่ในกำแพงแห่งความสับสน "ชี่---......มันสักพักแล้วที่มีคนมาเยี่ยมสระภาพลวงตา" สาวแมงป่อง ค่อยๆขยับไปรอบๆสระและมองไปที่แองเจเล่เธอพูดในภาษาโบราณ "กำแพงแห่งความสับสนได้บอกให้ข้ามาที่นี่ ข้ามีคำถาม สระภาพลวง ตาที่เจ้าพูดถึงคืออะไร" แองเจเล่ถามเสียงเบา เขาจับดาบปลายโค้ง ต้องสาปแน่นแล้วเขาค่อยๆเอาแสงแห่งธอร์นออกมาไว้ในมืออีกข้าง หนึ่ง "สระภาพลวงตาหรือ ชี่--.....นี่เป็นประตูสู่ดินแดนอื่นแต่เจ้าต้องมีพิกัด เฉพาะ....และเราเป็นผู้พิทักษ์ของประตู...." มันดูเหมือนว่าเธอเป็นสาว แมงป่องคนเดียวที่สามารถพูดได้ นอกจากนี้แองเจเล่ยังสังเกตเห็นว่าสาวมองป่องคนอื่นกำลังมีปัญหา กับการขยับเท้า เฉพาะคนที่พูดกับเขาที่สามารถควบคุมแขนขาได้อย่าง อิสระ "แล้วจะเข้าประตูไปได้อย่างไร" แองเจเล่ยังใจเย็นและถามต่ อ "กระโดดเข้าไปที่หลุมดำตรงกลางแต่ก่อนอื่น....เจ้าต้องรอดจากความ ท้าทาย.....ชี่..." สาวแมงป่องเข้ามาใกล้แองเจเล่อย่างช้าๆ "ความท้าทาย ความท้าทายอะไร" แองเจเล่ถอยหลังไปอีกก้าวหนึ่ง ประตูอยู่ข้างหลังเขา "เจ้ามีสองตัวเลือก ตัวเลือกแรกคือการมีเพศสัมพันธ์กับเรา ตัวเลือกที่ สองคือการที่เจ้าให้ข้ากินส่วนหนึ่งของดวงวิญญาณของเจ้า" สาวแมง ป่องหัวเราะ การแสดงออกของแองเจเล่เปลี่ยนไปและเขาก็กำลังจะตอบ อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้นกุญแจสีทองก็เริ่มสั่นเหมือนหัวใจที่กำลังเต้ น เสียงของกำแพงแห่งความสับสนผ่านเข้าไปในหูของเขา "ฆ่าพวกเธอ....ผู้พิทักษ์มีสายเลือดที่บริสุทธ์ิที่สุดที่จะช่วยให้เจ้ า สามารถเข้าสู่ดินแดนฝันร้ายได้พวกเธอเป็นสิ่งที่เจ้ากำลังมองหา พลัง ของผู้พิทักษ์ถูกจำกัดโดยสระภาพลวงตาและสิ่งที่เจ้าเห็นเป็นเพียงแค่ ภาพ อย่าปล่อยให้ความกลัวครอบงำจิตใจของเจ้า....อย่ากลัว..." เธอยังพูดคำสุดท้ายซ้ำๆจนเสียงของเธอหายไป แองเจเล่มั่นใจว่าสาวแมงป่องข้างหน้าเขาไม่ได้ยินบทสนทนา "บอกชื่อของเจ้ามาก่อนสิ" เขาจ้องไปที่เธอ "เบลล่า แคสเซีย เรียกว่าเบลล่าก็พอ ข้าชอบชื่อของข้ามาก" มีรอยยิ้มที่ น่าดึงดูดบนใบหน้าของเธอ แองเจเล่ค่อยๆใส่แหวนเงินลงบนนิ้วชี้มือขวาของเขา เขาไม่ได้มีเวลาเหลือมากนักและเขาสงสัยว่าควรทำตามคำพูดของ กำแพงแห่งความสับสนหรือไม่ แองเจเล่คิดว่ากำแพงไม่มีเหตุผลที่ จะต้องหลอกเขาและเธอก็ซื่อสัตย์ระหว่างที่สนทนากัน เธอได้ให้รางวัล เขาหลังจากที่ได้รับคำตอบแล้ว อย่างไรก็ตาม เขาไม่อยากเชื่อกำแพงมากนัก [กำลังจะออกจากดินแดนฝันร้ายใน 2 นาที36 วินาที....2 นาที24 วินาที...] ซีโร่เตือนเขาทุกวินาทีและเขามองเห็นเครื่องจับเวลาในสายตาของเขา 'เอาล่ะ งั้นข้าจะลองดู...' เขาคิด 'เปิดใช้งานโหมดช่วยเหลือในการต่อสู้' ชี่ มีช่องสีน้ำเงินปกคลุมทุกสิ่งทุกอย่างในสายตาของแองเจเล่ เขาหลับตาชั่วครู่เนื่องจากโหมดช่วยเหลือในการต่อสู้ต้องใช้เวลาสักพัก และเขาต้องการเวลาที่จะใช้มัน "เกิดอะไรขึ้น เจ้ากำลังคิดอะไร หรือว่าเจ้าต้องการที่จะออกไป" เบลล่าดู สับสน "ออกไปหรือ" ทันใดนั้นแองเจเล่ก็ลืมตาและจ้องไปที่สาวแมงป่อง "ข้า จะไม่ออกไป ข้ากำลังจะมีเพศสัมพันธ์กับเจ้า" เขามองไปที่สาวแมงป่อง อย่างเงียบๆ "เจ้าเกือบ.....หลอกข้า...." แองเจเล่มองไปรอบๆและขดริมฝีปากเป็ น รอยยิ้ ม เขายกดาบปลายโค้งต้องสาปขึ้นและพุ่งไปหาเบลล่า ฟึบ ดาบปลายโค้งต้องสาปเป็นเส้นสีเงินในอากาศและฟันผ่านร่างกายของ เบลล่าทำให้โดนพื้นที่ว่างข้างสระน้ำ แล้วรูปปั้นสาวแมงป่องก็ค่อยๆ ปรากฏจากที่ไหนสักแห่ ง ฉึก ใบดาบฟันไปที่คอของรูปปั้น "ไม่!" เบลล่าตะโกน สาวแมงป่องทุกคนที่อยู่รอบๆกระโดดมาหาแอง เจเล่เหมือนตัวจริง พวกเธอขยับอย่างรวดเร็วในอากาศขณะที่ทำเสียง เหมือนงู แองเจเล่หันกลับไปและดึงดาบปลายโค้งออกมาจากรูปปั้น เขารูปปั้นสี ขาวที่กำลังตกทันทีและกระโดดเข้าไปในสระภาพลวงตา "แล้วเจอกัน" เขาเฝ้าดูเบลล่าพุ่งมาหาเขาและยิ้ม จ๋อม แองเจเล่หายไปในใจกลางของน้ำวน เขาจับรูปปั้นที่แตกในอ้อมแขนและเริ่มจมลงไป เขามองเห็นความโกรธบนใบหน้าของสาวแมงป่อง มันดูเหมือนว่าผู้ พิทักษ์ไม่ได้รับอนุญาตให้สัมผัสน้ำ น้ำเย็นๆได้ล้อมรอบแองเจเล่และมันสัมผัสทุกส่วนของร่างกายของเขา อย่างนุ่มนวล หลายวินาทีต่อมาก็มีใบหน้ามนุษย์สีน้ำเงินโปร่งใสนับไม่ถ้วนพุ่งมาหา เขา พวกเธอดูเหมือนนางเงือกแต่ร่างกายเบลอ นางเงือกสาวสวยยกแขนของพวกเธอกอดแองเจเล่และรูปปั้น พวกเธอ มาหาเขาทีละคนๆ นางเงือกมีใบหน้าโปร่งใสและดวงตาของพวกเธอก็สวย แองเจเล่ได้ยินเสียงผู้หญิงกำลังร้องเพลงจากที่ไหนสักแห่งที่อยู่ในที่ ห่างไกล เสียงของผู้หญิงคนนั้นอ่อนโยนและมีเสน่ห์ซึ่งฟังดูเหมือนคนรักที่กำลัง กระซิบในหูของเขา เขาไม่แน่ใจว่าทุกสิ่งทุกอย่างรอบเขาเป็นเพียงภาพ ลวงตาหรือไม่ แองเจเล่รู้สึกผ่อนคลายราวกับว่าเขาพบความอบอุ่นในน้ำที่หนาวเย็น เขาค่อยๆหลับตา 'น่าเศร้าที่เวลาหมดลงแล้ว' ชี่ แองเจเล่และรูปปั้นหายไปจากสระภาพลวงตา ******************************** "ฮ่า!" ทันใดนั้นแองเจเล่ก็ลืมตาและหายใจเข้าออกลึกๆหลายครั้ง เขา เกือบจะตกเป็นเหยื่อของความฝันที่แสนสบายและสงบสุข มันเป็นเรื่อง ยากที่เขาจะต่อต้าน เขาค่อยๆสงบใจลง รูปปั้นสาวแมงป่องสีขาวยังอยู่ในอ้อมแขนของเขาและชั้นหินบนผิวของ เธอก็หายไปอย่างรวดเร็วทำให้เห็นศพของสาวแมงป่อง เลือดสีขาวของ เธอยังหยดลงมาจากคางของเธอ แองเจเล่วางศพลงบนพื้น เขายังอยู่ในห้องนอนแต่ไม่มีหมอกแดงในโลกนี เสียงลาวาที่คุ้นเคยดังมาจากทางเดินนอกประตู "ข้าต้องจัดการมันตอนนี้" แองเจเล่มองไปที่ศพสาวแมงป่องขณะที่ย่ น คิ้ว เขาตกใจกับแก่นชีวิตที่เขาสกัดได้จากสาวแมงป่องเมื่อเขาแทงใบดาบ เข้าไปในร่างกายของเธอ สระภาพลวงตาเหมาะอย่างยิ่งสำหรับการ หลบหนีของเขาในขณะที่เขามีเวลาเหลือไม่มากนัก "แล้วตอนนี้ข้าควรทำอะไร..." แองเจเล่ยกดาบปลายโค้งต้องสาปขึ้นแต่ เขาก็ตกใจหลังจากที่ตรวจสอบใบดาบ ใบดาบสีเงินของดาบปลายโค้งปกคลุมไปด้วยรอยแตกและพวกมันดู เหมือนใบแมงมุม แค๊รก มีรอยแตกอีกรอยปรากฏบนใบดาบและมีเลือดสีแดงหยดลงไปบนพื้น "พลังของผู้พิทักษ์แข็งแกร่งเกินไป..." แองเจเล่พบเหตุผลทันที พลังของผู้พิทักษ์แข็งแกร่งมากจนทำให้ดาบปลายโค้งต้องสาปเกือบ แตกหลังจากที่ดูดซึมแก่นชีวิตเพียงสาวแมงป่องคนเดียว 'สร้างงาน ค้นหาวัสดุที่สามารถช่วยให้ข้าดูดซับแก่นชีวิต' [สร้างงาน เริ่มวิเคราะห์ เริ่มการจำลอง กำลังตรวจสอบผลลัพธ์....] ชิปรายงานกลับมาหลังจากที่ผ่านไปหลายวินาที การแสดงออกของแองเจเล่เปลี่ยนไปหลังจากที่เขาตรวจสอบผลลัพธ ์ และเขารีบหันศพ หน้าอกของสาวแมงป่องปกคลุมไปด้วยชั้นไหมบางๆและเขาพบโน๊ต ดนตรีสีแดงตรงกลางหน้าอกของเธอ โน้ตดนตรีดูเหมือนรูนที่บิดเบี้ยว แองเจเล่ก้มลงไปดูเขาเล็งไปที่โน้ตดนตรีสีแดงแล้วเขาก็เริ่มดูดมัน เสียงมันเหมือนอากาศที่รั่วออกมาจากบอลลูน ตอนที่303: การรับช่วงและเหตุผล (2) แปลนิยาย.วันศุกร์ ที่23 มีนาคม 2018 ศพของสาวแมงป่องแฟบลงเหมือนตุ๊กตาเป่าลม สิ่งที่ยังเหลืออยู่บนพื้นหลังจากที่ผ่านไปประมาณห้าวินาทีก็คือผิวหนัง ของสาวแมงป่องเท่านั้น แองเจเล่ยังสงบในขณะที่เขาลุกขึ้นยืนและเช็ดเลือดสีขาวออกจากปาก ของเขา จากนั้นเขาก็รีบบิดด้ามจับของดาบปลายโค้งต้องสาป มีเส้นอนุภาคพลังงานสีเขียวนับไม่ถ้วนเชื่อมกับข้อมือของแองเจเล่ซึ่ง ช่วยให้เขาดูดซับแก่นชีวิตสู่ร่างกายของเขา [ค่าสถานะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว...] เสียงของซีโร่ดังก้องอยู่ในหูของเขา แองเจเล่ค่อยๆหลับตาและยืนอยู่ในห้องนอนอย่างเงียบๆ ผิวหนังของสาวแมงป่องได้เปลี่ยนเป็นควันสีเขียวและหายไปในอากาศ แค๊รก เสียงเหมือนกระจกแตกของดายปลายโค้งต้องสาปได้แตกเป็นชิ้นๆและ ตกลงไปที่พื้ น มีเส้นเหมือนกิ่งไม้สีแดงนับไม่ถ้วนพุ่งไปรอบๆร่างกายของเขาเหมือน เส้นเลือดในขณะที่มันรวมตัวกันตรงกลางหน้าอกของเขา เส้นเลือดสีแดงค่อยๆหายไปหลังจากผ่านไปหลายนาทีสิ่งที่เหลืออยู่ บนหน้าอกของเขาเป็นสัญลักษณ์รูปโน้ตดนตรีสีแดง ชี แองเจเล่ลืมตาทั้งสองข้าง ครั้งนี้พวกมันมีสีเข้มเหมือนท้องฟ้ายามราตรี ที่ไร้ดวงดาวราวกับว่ารูม่านตาของเขาไม่เคยมีอยู่แต่มีเพียงสองหลุมที่ ว่างเปล่าเท่านั้น 'นี่เป็นการเปลี่ยนแปลงหรือ' เขายกมือซ้ายแล้วเห็นว่าตราภาพลวงตา ของสายเลือดฮาร์ปี้ยักษ์ค่อยๆจางหายไป [ความสัมพันธ์กับพลังงานภาพลวงตากำลังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว...] [กำลังเก็บข้อมูล...] [เสร็จสิ้น คุณต้องการดูกราฟเกี่ยวกับความสัมพันธ์หรือไม่] ซีโร่รายงาน กลับทันที แองเจเล่มองไปที่ภาพสะท้อนของตัวเองบนชิ้นส่วนที่หักของใบมีดดาบ ปลายโค้ ง 'แสดงกราฟ' เขาสั่ง มีกราฟแท่งที่จัดไว้อย่างดีถูกแสดงไว้ข้างหน้าสายตาของเขา ความสัมพันธ์ที่สูงที่สุดของแองเจเล่ยังเป็นพลังงานไฟและอันดับที่สอง เป็นพลังงานภาพลวงตาซึ่งตอนนี้ได้มากกว่าพลังงานโลหะแล้ว 'ข้าหวังว่าข้ายังเก็บตราภาพลวงตาไว้ได้' แองเจเล่ส่ายหัวเล็กน้อย เขา แทบไม่รู้จักคาถาภาพลวงตาใดๆและตราภาพลวงตาเป็นหนึ่งในอาวุธที่ แข็งแกร่งที่สุดของเขา แต่ตอนนี้มันหายไปอย่างสิ้นเชิง นอกจากนี้เขายังไม่ได้ค้นพบวิธีการเปิดใช้งานโน้ตดนตรีตรงกลาง หน้าอกของเขา 'ตรวจสอบดูว่ามีอะไรเกี่ยวข้องกับสาวแมงป่องในฐานข้อมูลหรือไม่' [ส้รางงาน.......กำลังค้นหา...] [ไม่พบสิ่งที่ตรงกัน] แองเจเล่ขดริมฝีปาก 'ตอนนี้ข้าต้องพึ่งตัวเองแล้ว' เขาคิดอยู่หลายนาที 'ตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในร่างกายของข้า' ซีโร่สแกนร่างกายของเขาอย่างรวดเร็วและรายงานกลับ [ช่องเสียงของคุณได้เปลี่ยนแปลง ตอนนี้เสียงของคุณมีผลในการ ล่อลวงและตอนนี้เลือดของคุณมีความสามารถมลพิษภาพลวงตา] [มลพิษภาพลวงตา: ความสามารถพิเศษ ทุกสิ่งที่อยู่ภายในร่างกาย ของคุณจะมีพลังงานภาพลวงตาหลังจากที่ผ่านไปช่วงหนึ่ง] แองเจเล่ได้เรียนรู้เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงรายละเอียดหลายอย่างที่ เกิดขึ้นกับร่างกายของเขาทันที ชิปได้รายงานตามข้อมูลจากฐานข้อมูล แองเจเล่ถอนหายใจเบาๆ เงาสีดำหายไปจากดวงตาของเขาทำให้เห็นรู ม่านตาสีน้ำเงิน แสงสีทองรอบๆดวงตาของเขาหายไปแล้ว เขาตรวจสอบห้องนอนเพื่อดูความเสียหายที่อาจะเกิดขึ้นและเก็บเศษที่ หักของดาบปลายโค้งทั้งหมด ศพของสาวแมงป่องได้หายไปด้วยตัวเอง ดังนั้นจึงไม่มีอะไรที่ต้องทำความสะอาดมากนัก แองเจเล่เดินไปที่โต๊ะและนั่งลงหลังจากที่ทุกสิ่งทุกอย่างเสร็จสิ้น เขาเอา กล่องดำออกมาและเปิดมัน เสียงของเฮนน์ถูกส่งเข้าไปในหูของเขาทันที "เจ้าทำอะไรเด็กน้อย มีหลายครั้งที่ข้ารู้สึกว่ากำลังจะตายหรือมีอะไร บางอย่าง!" เฮนน์โกรธ "มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นระหว่างการทดลองของข้า" แองเจเล่โกหกอย่างใจ เย็น "ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างได้ถูกจัดการแล้ว" "ข้าไม่รู้ว่าทำไมข้าถึงเลือกเจ้า ข้าควรรอในเมืองหมอกขาวอีกหลายปี!" เฮนน์ไม่ได้ถามข้อแก้ตัวของเขาแต่บ่นเพียงอย่างเดียว "ข้าได้ทำสิ่งที่ท่านขอให้ข้าทำแล้ว ท่านต้องการอะไรจากข้าอีกเพราะข้า ต้องการกลับไปที่แม่น้ำแบส" แองเจเล่ไม่สนใจคำพูดของเธอ "แม่น้ำแบส ทำไมเจ้าถึงต้องการกลับไป เพียงแค่อยู่ที่นี่เจ้าจะได้ความรู้ แบบฟรีๆและมีแม่มดระดับสี่เป็นอาจารย ์นอกจากนี้สถานที่นี้ยัง ปลอดภัย...." "ข้อแรก มันไม่ใช่อาณาเขตของข้า ข้อสอง ข้าไม่ได้รู้สึกสบายใจที่อยู่ที่ นี่ ข้ายังไม่เข้าใจว่าทำไมท่านถึงขอให้ข้ามาที่นี่และจุดประสงค์ที่แท้จริง ของท่านคืออะไร เราเป็นพ่อมด ถ้าท่านต้องการให้ข้าทำอะไรอีกท่านก ็ จะต้องหาสิ่งตอบแทน" แองเจเล่ส่ายหั ว "ตอนนี้เจ้าไม่สามารถวิ่งหนีไปจากข้าได้" เฮนน์หัวเราะเบาๆ "ข้าโกหก เจ้าเรื่องรูปแบบดวงวิญญาณของลูกชายของวิเวียน มันได้กลายเป็ น ส่วนหนึ่งของดวงวิญญาณของเจ้าแล้วและกระบวนการก็เสร็จสมบูรณ ์ ตอนนี้เจ้าเป็นผู้สืบทอดของวิเวียนไม่ว่าเจ้าจะต้องการหรือไม่ก็ตาม ข้า ได้ใช้ความพยายามอย่างมากในการดัดแปลงรูปแบบดวงวิญญาณ เธอ จะไม่ปล่อยให้เจ้าหลบหนีไปจากโบราณสถานเพราะเจ้าเป็นเพียงคน เดียวบนโลกนี้ที่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเธอ" "ท่านต้องการอะไรจากข้าอีก" แองเจเล่ย่นคิ้ว "ฮ่าๆ ข้าต้องการให้เจ้าทำอะไรหรือ" เฮนน์หัวเราะเยาะ "ข้าต้องการให้ เจ้าลากวิเวียนลงไปในนรก! ข้าต้องการให้เธอมีชีวิตที่เจ็บปวดและทุกข ์ ทรมาน" "ท่าน...." แองเจเล่หรี่ตา "เธอทำอะไรกับท่าน" "ฮ่าๆ....สิ่งที่เธอทำกับข้าไม่อาจยกโทษให้ได้" เฮนน์ตอบเสียงเย็นชา "เธอเป็นหนึ่งในนักเรียนที่มีพรสวรรค์ที่สุดที่ข้ามี....แต่มันไม่ใช่ธุระของ เจ้า ข้าจะตอบแทนเจ้าอย่างดี" "ท่านโกหกข้าแล้วครั้งหนึ่ง" แองเจเล่หรี่ตา "พูดตามตรงเลยว่าข้าไม่ ต้องการช่วยท่านในครั้งนี้จริงๆ ข้าจะต้องเผชิญหน้ากับเธอตัวต่อตัว ข้า ไม่ได้เป็นหนูสกปรกที่อยู่ในท่อ ข้าไม่เคยไว้ใจท่านแต่สิ่งที่ท่านเพิ่งพู ด ในเรื่องรูปแบบดวงวิญญาณมันทำให้สถานการณ์แย่ลง" "แผนอาจได้ผลเป็นบางครั้งแต่ข้าเชื่อว่าการผสมผสานภูมิปัญญาและ พลังบริสุทธ์ิคือวิธีที่ถูกต้อง" เขาพูดต่ อ "เจ้าสามารถปฏิเสธข้อเสนอของข้าได้ตามที่เจ้าต้องการแต่ข้าจะ เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเจ้ากับวิเวียน บางทีเจ้าอาจจะมั่นใจพอที่จะ ชนะการต่อสู้กับแม่มดระดับสี่" เฮนน์ตอบเสียงเย็นชา "ท่านจะตายด้วยเช่นกันถ้าข้าถูกฆ่า" แองเจเล่ขบฟัน "ข้าได้ตายไปแล้วครั้งหนึ่ง ข้าไม่มีอะไรที่จะต้องเสียอีก" เฮนน์ดูไม่กังวล ทั้งสองนิ่งไปสักพักและบรรยากาศก็หนักอึ้ ง "เจ้ารู้อะไรไหม ข้าจะทำให้มันง่ายขึ้นสำหรับเจ้า เพียงแค่ทำสามสิ่งให้ ข้าและข้าจะรักษาสัญญาของข้า ข้าจะมอบรางวัลให้เจ้าและเก็บตัวตน ของเจ้าไว้เป็นความลับ" "สามอย่างงั้นหรือ" แองเจเล่รู้ว่าเธอต้องการแก้แค้นให้สำเร็จ "ข้าจะไม่ ทำมันจนกว่าท่านจะบอกข้าว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ข้ามีเหตุผลของข้า" "เจ้าอยากรู้จริงๆหรือ" เฮนน์ฟังดูกังวล แองเจเล่ไม่ได้พูดอะไรแต่รอคำตอบของเฮนน์อย่างอดทน "ดีข้าจะบอกเจ้าว่าเกิดอะไรขึ้น วิเวียนเป็นยัยสารเลวที่ล่อลวงคู่หูของ ข้า" เฮนน์เกือบจะตะโกน "อะไรนะ...." แองเจตเล่ตกใจ เขาจะพูดไม่ออกถ้าความจริงมันเรียบง่าย เช่นนี "วิเวียนล่อลวงคู่หูของข้าและจ้างคนมาลอบสังหารข้าในขณะที่ข้ากำลัง ทำการทดลองที่สำคัญทำให้ร่างกายของข้าได้รับความเสียหายอย่าง ถาวร นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าตายระหว่างการต่อสู้ครั้งสุดท้ายกับอริสม่า มิฉะนั้นข้าก็จะอยู่รอดจากการซุ่มโจมตีได้อย่างแน่นอน....นอกจากนี้..." เฮนน์พูดต่อด้วยความโกรธ หลายนาทีต่อมา ในที่สุดแองเจเล่ก็เข้าใจสถานการณ ์ เฮนน์ได้รับบาดเจ็บหลังจากการลอบสังหารและด้วยเหตุผลนั้นเธอจึง ไม่สามารถอยู่รอดได้จากการซุ่มโจมตีอย่างไรก็ตามมันดูเหมือนว่าตัว เธอเป็นเหตุผลที่ทำให้ลูกชายของวิเวียนตาย มีสิ่งหนึ่งที่แองเจเล่ยังไม่ เข้าใจ เขาต้องการรู้ว่าทำไมวิเวียนไม่เคยโกรธในขณะที่พูดถึงอาจารย ์ ของเธอ เขาไม่สามารถสรุปผลออกมาได้ด้วยการฟังคำพูดของเฮนน ์ เธอสาปแช่งเกือบตลอดเวลาในขณะที่อธิบายเหตุการณ ์เฮนน์ให้ ความสำคัญกับความบริสุทธ์ิของเธอหลายครั้งระหว่างการสนทนา แองเจเล่เกือบหมดความอดทน อย่างไรก็ตาม มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้แองเจเล่โกรธ เฮนน์บอกว่าเธอสามารถทำลายดวงวิญญาณของเธอได้อย่างง่ายดาย และถ้าเธอทำเช่นนั้นแองเจเล่ก็จะตายด้วยเช่นกัน แองเจเล่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับข้อเสนอของเฮนน ์ไม่มีอะไร ที่เขาสามารถทำได้เนื่องจากเขารู้เรื่องความสัมพันธ์ของดวงวิญญาณ เพียงเล็กน้อยเท่านั้ น พวกขาคุยกันสักพักและแองเจเล่ยืนยันว่าเขาต้องการออกจาก โบราณสถาน แองเจเล่ไม่เคยเรียกวิเวียนว่าแม่แต่เขารู้ตัวดีว่าวิเวียนคิดว่าเขาเป็นลูก ชายของเธอ อย่างไรก็ตาม วิเวียนไม่เคยพูดกับเขาเรื่องสถานการณ์นี้แบบตัวต่อตัว ปัจจุบันความสัมพันธ์ของพวกเขาค่อนข้างแปลก เหตุผลที่แองเจเล่ต้องการออกจากโบราณสถานนั้นคือเฮนน์สามารถ บังคับเขาให้เร่งการแก้แค้นของเธอได้อย่างง่ายดาย มันเป็นสิ่งที่เขาไม่ ชอบ เขาต้องการที่จะขับไล่เฮนน์ออกจากร่างกายของเขา แม้ว่าเฮนน์จะเป็น แม่มดในตำนานแต่เขาก็ไม่ต้องการแบกระเบิดที่สามารถระเบิดขึ้นมา ได้ทุกเวลา แองเจเล่ตรวจสอบหนังสือทั้งหมดที่เขาสามารถอ่านได้ในห้องสมุดของ วิเวียนแต่เขาก็ไม่พบอะไรที่มีค่า ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับการแยกดวง วิญญาณเป็นความลับสูงและหนังสือเหล่านั้นต้องการระดับพลังจิตที่ สูงเพื่อปลดล็อค เขายังไม่ค้นพบวิธีที่จะขับไล่เฮนน์ออกจากร่างกายของเขา แองเจเล่อยู่โบราณสถานอีกหลายวันและบอกวิเวียนว่าเขาต้องการ กลับไปที่บ้านของเขาเนื่องจากสภาพแวดล้อมในโบราณสถานทำให้เขา รู้สึกไม่สบาย วิเวียนไม่ได้บังคับเขาให้อยู่กับเธอแต่บอกแองเจเล่ว่าให้อยู่อย่าง ปลอดภัยและปล่อยให้เขาไป เธอส่งเขาไปให้แม่มดที่เป็นผู้คุ้มกัน แองเจเล่พูดกับผู้คุ้มกันและได้รู้เรื่องมากมายเกี่ยวกับสถานการณ์ใน ปัจจุบันขององค์กร ผู้อาวุโสหนึ่งฮาร์ริสและผู้อาวุโสสองเมโลกำลังต่อสู้กับหัวหน้าองค์กร มี อยู่สองฝ่ายในองค์กรและสถานการณ์เริ่มแย่ลง การต่อสู้เริ่มต้นขึ้นเมื่อหัวหน้าองค์กรอันดับที่หนึ่งเอฟเฟียตัดสินใจที่จะ ให้ลูกที่ไม่มีพรสวรรค์ของเขาเป็นผู้สืบทอด สภาพแข็งแกร่งกว่าในเรื่อง พลังและพวกเขาใช้ผู้สืบทอดเป็นข้ออ้างในการถามถึงอนาคตของเมือง พันน้ำตก นอกจากนี้เอฟเฟียก็กำลังจะตายและแทบจะไม่มีเวลาเข้า ร่วมการประชุม หัวหน้าองค์กรคนอื่นๆพยายามอย่างดีที่สุดที่จะช่วยเอฟเฟียและพวก เขากำลังพยายามที่จะปรับเปลี่ยนร่างกายของผู้สืบทอด ปัญหา สามารถแก้ไขได้อย่างง่ายดายถ้าเอฟเฟียมีลูกที่มีพรสวรรค์อีกคนแต่ แผนการทั้งสองนั้นทำได้ยาก บางคนบอกว่าผู้อาวุโสควรแก้ปัญหาด้วยความรุนแรง มีข่าวลือ แพร่กระจายไปว่ามีพวกหัวรุนแรงได้ลักพาตัวญาติหลายคนที่เกี่ยวข้อง กับผู้อาวุโสซึ่งทำให้สถานการณ์แย่ลงทุกวั น วิเวียนเป็นผู้อาวุโสสามและเธอสนับสนุนแผนของผู้อาวุโสหนึ่ง แม้ว่า เธอจะไม่มีสิทธ์ิในองค์กรมากมายแต่ลูกชายของเธอก็อาจจะกลายเป็น เป้าหมายให้พวกหัวรุนแรงซึ่งทำให้เธอกังวล เพื่อจัดการกับปัญหาและต่อสู้กลับสภาได้ดำเนินการแล้ว พวกเขา รวบรวมกองทัพและผู้อาวุโสสี่ได้รับเลือกให้เป็นกัปตัน พวกเขาต้องการ ที่จะกดดันเมืองพันน้ำตกก่อนที่ตัวประกันจะถูกประหาร แองเจเล่คิดว่าการทำงานของเฮนน์ให้เสร็จนั้นเป็นเรื่องยาก ตอนที่304: ข้อความ (1) แปลนิยาย.วันอาทิตย์ที่25 มีนาคม 2018 ผู้คุ้มกันที่ถูกส่งมาโดยวิเวียนเป็นแม่มดที่มีพลังอันยิ่งใหญ่ที่อยู่ใน กองทัพของเธอชื่อว่าลิฟและยังรู้จักในชื่อว่างูตะวันออก ตรงกันข้ามกับที่แองเจเล่ใช้เวลาเกือบสิบวันในระหว่างที่เขาค้นหา โบราณสถานนี้ พวกเขาใช้เวลาเพียงห้าวันในการออกจากภูเขาไฟ ลิฟบอกเขาว่ามีทางลัดมากมายรอบๆภูเขาไฟที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ พวกเขารายงานกลับไปที่สำนักงานใหญ่ทันทีก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยัง แม่น้ำแบส พวกเขารีบกลับไปที่บ้านไม้ขนาดเล็กที่สร้างโดยแองเจเล่ ********************** ริมแม่น้ำมีบ้านหลังเล็กๆที่มีเพดานสีดำที่ถูกล้อมรอบไปด้วยผนังสีขาว ตั้งอยู่เงียบๆ มีต้นสีเขียวอยู่ในพื้นที่ที่ปกคลุมไปด้วยหญ้าสีเหลืองที่อุดมสมบูรณ ์ สถานที่นี้มีแองเจเล่และผู้หญิงที่กำลังสวมผ้าคลุมสีแดงเข้มยืนอยู่ที่นั่น โดยไม่ทำให้เกิดเสียงใดๆ ตอนนี้มันเป็นเวลาเที่ยงวันและแสงแดดสีทองก็สะท้อนอยู่บนใบหน้า ของทั้งสองคน อย่างไรก็ตาม แสงนี้มันไม่ได้ทำให้ร่างกายของพวกเขา อุ่นขึ้นเลยแม้แต่น้อย แองเจเล่มองไปที่บ้านไม้ที่เขาสร้างขึ้น จากนั้นก็หันไปมองที่คฤหาสน ์ เล็กๆที่อยู่อีกฟากของพื้นที่ว่าง มีสระน้ำถูกสร้างขึ้นข้างหน้าของคฤหาสน์ ผิวของน้ำได้สะท้อนแสงแดด "มันถูกสร้างโดยท่านวิเวียนหรือ" แองเจเล่มองไปที่ผู้หญิงที่กำลังสวม ผ้าคลุมสีแดงเข้ม "ค่ะ ผู้อาวุโสสามได้บอกให้คนแคระที่เก่งที่สุดมาสร้างคฤหาสน์นี้ ข้ า หวังว่าท่านจะพอใจกับมันเนื่องจากพวกเขาจะไม่มีเวลาตกแต่ง" เธอ ตอบด้วยเสียงที่คมชัดราวกับว่าเธอยังเยาว ์ "ไม่เป็นไร ข้าจะอาศัยอยู่ในบ้านของตัวเองดังนั้นเจ้าสามารถไปอยู่ คฤหาสน์ได้" คิ้วของแองเจเล่ย่นเข้าหากัน "บ้านของท่านมันเล็กเกินไปสำหรับเรา" ลิฟตอบด้วยโทนเสียงเดิม "ผู้ อาวุโสบอกให้ข้าอยู่กับท่านทุกเวลา การปกป้องท่านเป็นหน้าที่ของข้า" เธอเอาฮู้ดออกทำให้เห็นผมสีดำยาวและใบหน้าที่น่ารักของเธอ ด้วยขน ตาที่ยาว ดวงตาที่แหลมคมและริมฝีปากบางทำให้เธอดูเหมือนผู้หญิง อายุยี่สิบปี "หรือเราจะแบ่งกันใช้เตียงเดียวกันก็ได้" ลิฟขดริมฝีปาก "ข้าไม่คิดว่าข้า จะมีเสน่ห์พอที่จะดึงดูดท่านแต่ข้าควรจะบอกให้ชัดเจนก่อน ท่านไม่ใช่ คนแบบที่ข้าชอบ" แองเจเล่พูดไม่ออกแต่เขาก็ไม่สนใจที่ลิฟพูด "ทำไมเจ้าถึงต้องอยู่กับข้า ทุกเวลา สถานการณ์มันแย่แค่ไหน" "มันเลวร้ายกว่าที่ท่านคิด" ลิฟหันกลับไปและเดินไปที่แม่น้ำ เธอเอามือ ทั้งสองข้างตักน้ำจากแม่น้ำแล้วดื่มมันอย่างรวดเร็ว แองเจเล่ลังเลชั่วครู่และพยักหน้ า "เอาล่ะ งั้นไปที่คฤหาสน์กันเถอะ" เขาไม่มีเจตนาที่จะสร้างความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับแม่มดที่แข็งแกร่งกว่า เขา มันไม่เป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาด "ข้าเก็บของก่อน" เขาหันกลับไปและเดินเข้าไปในบ้านไม้ แองเจเล่เดินออกจากประตูพร้อมกับกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่สองใบ อย่างรวดเร็ว "ไปกันเถอะ" ลิฟพยักหน้ า พวกเขาเริ่มมุ่งหน้าไปที่อีกด้านของพื้นที่ว่าง อาคารหลักของคฤหาสน์ดูเหมือนตัว T ด้านซ้ายของตัว T เป็นสระน้ำ และด้านขวาเป็นพื้นที่สี่เหลี่ยมขนาดเล็ก ไม่มีใครอยู่ในคฤหาสน์ดังนั้นสถานที่นี้จึงเงียบ แองเจเล่เดินไปที่สระน้ำและเข้าอาคารผ่านประตูด้านข้าง ลิฟเดินตาม แองเจเล่เสียงฝีเท้าของพวกเขาสะท้อนอยู่ในทางเดิน "คนงานและคนใช้อยู่ไหน" แองเจเล่ถามในขณะที่เขาเดิน "เราสามารถจ้างพวกเขาจากเมืองใกล้ๆได้หรือท่านสามารถหาได้จาก เผ่าอื่น มีตัวเลือกมากมายให้เลือกแต่พื้นที่เหล่านั้นมันอันตราย" ลิฟ ตอบอย่างรวดเร็ว "และถ้าท่านต้องการสาวเอลฟ์หรือสาวสวยท่าน จะต้องซื้อจากตลาดทาส ท่านเป็นสมาชิกทางการของหัตถ์ธาตุดังนั้น ท่านจึงสามารถเข้าถึงตลาดที่ก่อตั้งโดยสภาได้ มีทาสคุณภาพสู ง มากมายที่ถูกประมูลในตลาดทุกวัน" "ข้าสามารถหาแม่มดที่นั่นได้ไหม" แองเจเล่หัวเราะและส่ายหัว "ทำไมท่านถึงไม่จ่ายให้ข้า" ลิฟขดริมฝีปาก "ที่จริงแล้วท่านเป็นลูกชาย ของผู้อาวุโสสามดังนั้นข้าจะทำทุกสิ่งทุกอย่างที่ท่านต้องการโดยไม่ มี ค่าใช้จ่ายเพิ่มเติม" "อย่างงั้นหรือ" แองเจเล่เดินไปที่ประตูหลักของห้องนั่งเล่นและผลักมั น แอ๊ดด ประตูไม่ได้ล็อค สิ่งที่อยู่ข้างหน้าคือห้องนั่งเล่นที่ถูกทาด้วยสีน้ำตาล มีคริสตัลสีเหลืองกำลังเรืองแสงบนผนังห้องทำให้ห้องอุ่นและสว่าง มี เก้าอี้โซฟาหลายตัวที่อยู่ใกล้ๆมุมและมีตอไม้สีแดงขนาดใหญ่ตั้งอยู่ตรง กลาง มีชุดคลุมสีขาวหลายตัวห้อยอยู่หลังประตูหลัก แองเจเล่ไม่ได้หยุดแต่เดินผ่านห้องนั่งเล่นและเข้าไปในทางเดินอีก ทางผ่านประตูหลัง สุดทางมีลานฝึกขนาดใหญ่ ลานฝึกถูกสร้างด้วยหินสีขาว มีรูนที่ซับซ้อนถูกแกะสลักอยู่บนผิวของ มัน มีชั้นอาวุธสีดำตั้งอยู่ข้างลาน มันเต็มไปด้วยอาวุธและอุปกรณ์ต่างๆ อาวุธทุกชิ้นล้อมรอบไปด้วยแสงสีขาวซึ่งหมายความว่าพวกมันจะไม่ทำ ให้เกิดความเสียหายกับร่างกายมนุษย ์มันเป็นข่ายที่เรียบง่ายที่ใช้ใน พื้นที่ฝึก แองเจเล่เดินไปที่ชั้นวางอาวุธ เขาเอาดาบกางเขนสองเล่มออกมาและ มองไปที่ลิ ฟ "จับคู่ฝึกกันไหม" เขาย่นคิ้ว "เจ้ารู้วิธีใช้ดาบใช่ไหม" "ท่านอ่อนแอเกินไปที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของข้า" ลิฟตอบด้วยสีหน้านิ่ง "ทำไมเจ้าถึงมั่นใจเช่นนี้" แองเจเล่ประหลาดใจ "ข้าคิดว่ามีเพียงพ่อมด แบบข้าเท่านั้นที่ฝึกฝนทักษะการต่อสู้ระยะใกล้แต่มันดูเหมือนว่าเจ้าจะ ต่างออกไป" "ข้าได้อาศัยอยู่ในโลกนี้มานานดังนั้นข้าจึงต้องการหาสิ่งต่างๆทำ ข้า สนุกกับการฝึกฝนทักษะดาบ" ลิฟคว้าดาบกางเขนจากมือของแองเจเล่ "ที่จริงแล้วข้าชอบใช้หอกมากกว่า" เธอฟันอากาศโดยใช้ดาบ ฟึบ มีแสงสีแดงถูกทิ้งไว้ในอากาศ "นี่มันอะไร" แองเจเล่หรี่ตาเล็กน้อยและตรวจสอบใบดาบของดาบ มัน เป็นเงินบริสุทธ์ิและมันเป็นไปไม่ได้ที่ลิฟจะลงเวทมนต์ธาตุอาวุธใน ระยะเวลาอันสั้น "นี่เป็นพลังงานชีวิตของแกรนด์อัศวิน" ลิฟเหวี่ยงดาบในอากาศอีก หลายครั้ง มันดูเหมือนว่าเธอกำลังพยายามทำความคุ้นเคยกับอาวุธ "แกรนด์อัศวิน เจ้าเป็นแกรนด์อัศวินหรือ" แองเจเล่อยากรู้อยากเห็น ค่ า สถานะของเขาสูงกว่าแกรนด์อัศวินมากแต่เขาก็ไม่มีความสามารถใน การควบคุมพลังงานชีวิต "ใช่ ทำไมท่านถึงตกใจ" ลิฟไม่ได้กังวล เธอกระโดดขึ้นไปตรงกลางของ ลาน "มาเริ่มกันเถอะ ข้ายังต้องทดลองอีกหลายอย่างให้เสร็จ เราได้ เสียเวลาไปมากแล้วกับการเดินทาง" "เอาล่ะ" แองเจเล่กระโดดขึ้นไปตรงกลางด้วยเช่นกั น จากนั้นเขาก็เหวี่ยงดาบกางเขนของเขาหลายครั้ง ฟึบ ฟึบ ฟึบ ลมจากใบดาบพัดใบไม้แห้งปลิวไปจากลาน การแสดงออกของลิฟเริ่มจริงจังหลังจากที่เห็นฉากนี เธอคิดว่าชายหนุ่มถึงขั้นคริสตัลเพราะเขามีแม่ที่ดีแต่มันดูเหมือนว่า เขารู้วิธีใช้ดาบและเขามีร่างกายที่แข็งแกร่ ง ลิฟสงสัยว่าผู้อาวุโสปรับปรุงร่างกายของเขาด้วยวัสดุหายากที่ดีที่สุ ด เธอหรี่ตาและจ้องที่แองเจเล่ด้วยความอิจฉา "เริ่มกันเลย! ระวัง!" เธอรีบฟันโดยใช้ดาบและร่องรอยพลังงานชีวิตสี แดงค่อยๆหายไปในอากาศ "ดาวกะพริบ!"(คิดไม่ออกเลยเอามันตรงๆนี่แหละ) ลิฟตะโกนและพุ่งมาหาแองเจเล่หลังจากที่ผ่านรอยพลังงานชีวิต ดาบ ยาวในมือของเธอปกคลุมไปด้วยแสงสีแดงสดใส เธอเร็วมากจนทำให้เกิดเสียงที่ดาบฟันผ่านอากาศดังออกมา แองเจเล่ยืนอยู่บนพื้นและเฝ้าดูดาบสีแดงกำลังเข้ามาใกล้เขา เคร๊ง ดาบของพ่อมดทั้งสองได้ปะทะกันและทำให้เกิดประกายไฟ แองเจเล่กระโดดไปด้านข้างและหายไปจากตำแหน่งเดิมของเขา ลิฟขดริมฝีปากและปลดปล่อยคลื่นพลังงานออกมา เธอหันกลับไปและ ฟันไปข้างหน้า เคร๊ง วู้ดดด มีลมร้อนพัดผ่านหูขวาของเธอ "เจ้าค่อนข้างเก่ง....แต่เจ้ายังอ่อนแอเกินไป" เสียงของแองเจเล่ดังมา จากฝั่งตรงข้าม ตุ้บ ลิฟปลิวออกไปด้วยแรงกระแทกเหมือนกระดาษชนเข้ากับขอบของลาน ในอากาศเต็มไปด้วยฝุ่นจากพื้น "บ้าเอ้ย!" ลิฟยกมือซ้ายขึ้น มีรูนสีแดงเข้มกำลังเรืองแสงปรากฏใน ดวงตาขวาของเธอและมันก็เริ่มหมุน กระแสพลังงานโปร่งใสก่อตัวเป็นมือขนาดใหญ่ข้างหน้าแองเจเล่และ กำลังยื่นไปหาเขา "ข้ายอมแพ้" แองเจเล่จับดาบกางเขนในมือและยิ้ม มือหยุดก่อนที่จะสัมผัสปลายจมูกของเขา ฟิ้ว ลมแรงจากมือทำให้ผมของเขาลอยในอากาศ "ข้ายังไม่พร้อมที่จะปิดกั้นกระแสพลังงานที่ใช้โดยแม่มดระดับสอง" แอง เจเล่ส่ายหัว "แต่ข้าคิดว่าทักษะดาบของข้าดีกว่าของเจ้า" ลิฟจ้องที่เขาและขบฟัน รูนสีแดงค่อยๆหายไปจากตาขวาของเธอและ มือโปร่งใสก็หายไปในอากาศ "เจ้าชนะ" เธอสงบใจตัวเองและตอบเสียงเบา "ทักษะดาบจะมีประโยชน์เฉพาะบางสถานการณ์ ข้ายังต้องการให้เจ้ า ปกป้องข้า เจ้ายังไม่ได้ใช้พลังที่แท้จริงของเจ้าใช่ไหม ข้าเพียงแค่โชคดี" แองเจเล่โค้งเล็กน้อยเพื่อแสดงความนับถือและโยนดาบไปที่ชั้นวาง อาวุธ ดาบกลับเข้าไปในช่องว่างอย่างแม่นยำ เขาพอใจกับผลการแข่งขันที่เกิดขึ้น แองเจเล่ไม่มีโอกาสทดสอบพลังสายเลือดของสาวแมงป่องระหว่างที่ เขาอยู่ในโบราณสถาน ระหว่างการต่อสู้เขาก็ได้ทดสอบมัน สาวแมงป่องเป็นผู้พิทักษ์ของสระภาพลวงตาดังนั้นสายเลือดของเธอ ควรจะบริสุทธ์ิมากกว่าสายเลือดที่มาจากฮาร์ปี้ยักษ ์แองเจเล่มั่นใจว่า พลังของสายเลือดนี้แข็งแกร่งกว่าตราภาพลวงตาแต่มันก็เกิดความ คาดหมายของเขา คลื่นพลังจิตของแม่มดระดับสองล้มเหลวในการ ติดตามความเคลื่อนไหวของเขาและผลของภาพลวงตาทำให้เขาหลบ ซ่อนจากสายตาของลิฟ การคอมโบเต็มรูปแบบมันมีประสิทธิภาพอย่างไม่น่าเชื่อ การระเบิดความเร็วเป็นทักษะติดตัวจากโน้ตดนตรีบนหน้าอกของเขา มันจะใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีในการเพิ่มความเร็วสองหรือสามเท่า แอง เจเล่อาจจะเคลื่อนไหวเร็วกว่าเสียงเมื่อเขามีค่าสถานะสูงพอและมันก ็ ไม่ใช่ทักษะที่ต้องเปิดใช้งาน ถ้าพลังของสาวแมงป่องไม่ได้ถูกผนึกเธอก็สามารถจัดการเขาได้อย่าง ง่ายดาย แองเจเล่ไม่แน่ใจว่าทำไมสระภาพลวงตาถึงจำกัดพลังของผู้พิทักษ์แต่ เขาก็โชคดีที่เขาประสบความสำเร็จในการลอบสังหารสาวแมงป่องได้ หนึ่งตั ว เขารวบรวมข้อมูลที่สำคัญจำนวนมากในการต่อสู้สั้นๆกับลิฟและเขา บอกให้ซีโร่วิเคราะห์ทักษะที่แท้จริงของพ่อมดระดับสอง ตอนที่305: ข้อความ (2) แปลนิยาย.วันอาทิตย์ที่25 มีนาคม 2018 แองเจเล่ยังใจเย็นระหว่างการฝึกซ้อม เขาไม่ได้กังวลมือที่เข้ามาหาเขา เขาเองก็รู้ว่าเขาสามารถหลบการโจมตีได้ถ้าความเร็วของเขาเพิ่มสูงขึ้น แม้ว่ามือสามารถสร้างความเสียหายได้ประมาณ 90 หน่วยแต่มันก ็ ไม่ได้เร็ ว คูลดาวน์ของบัพความเร็วจากโน้ตดนตรีอยู่ที่ประมาณห้าวินาทีด้วยค่า สถานะที่สูงของแองเจเล่เขาสามารถรับมือกับความเสียหายร้ายแรงได้ ในการต่อสู้ระยะใกล้และยังมีความมั่นใจที่จะรอดชีวิตจากการซุ่มโจมตี ของพ่อมดระดับสอง เมื่อรวมบัพความเร็วกับความสามารถภาพลวงตาแองเจเล่ก็มีศักยภาพ พอที่จะกลายเป็นสุดยอดนักฆ่ า ลิฟเป็นแม่มดระดับสองขั้นแก๊สที่มีประสบการณ์ในทางปฏิบัติมากมาย จากการต่อสู้ที่เธอสู้เพื่อวิเวียน 'ข้าจะสร้างความเสียหายได้มากขึ้นถ้าข้ามีอาวุธที่แข็งแกร่ง ตัวเลือกที่ดี ที่สุดคือการหาอุปกรณ์แนวคิดแต่ข้าก็เห็นมันเพียงครั้งเดียวในชีวิต...' แองเจเล่หันกลับไปและกระโดดลงจากลานในขณะที่เขาคิด เขาเดิน กลับไปที่ทางเดินและมุ่งหน้ากลับไปที่ห้องนั่งเล่ น ลิฟลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆและเฝ้าดูแองเจเล่จากไปด้วยดวงตาที่แคบลง ไม่ มีใครรู้ว่าเธอกำลังวางแผนอะไร ***************************** สามวันต่อมาในตอนเช้า ภายในห้องนอนห้องหนึ่งของคฤหาสน ์ มีพรมสีเหลือง ผนังสีเหลือง โซฟาสีเหลือง เก้าอีโต๊ะ ผ้าม่านและเตียง ขนาดใหญ่ แสงแดดได้ส่องผ่านช่องว่างของผ้าม่านและส่องลงบนพื้น แองเจเล่นั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง ใบหน้าของเขาปกคลุมไปด้วยหน้ากาสี ดำที่เกิดจากควันดำ ก๊อก ก๊อก เขาได้ยินเสียงคนเคาะหน้าต่าง หน้ากากค่อยๆหายไปจากใบหน้าของแองเจเล่เขาหายใจเข้าลึกๆและ มองไปที่หน้าต่าง มีนกขนาดเล็กที่มีขนสีทองกำลังกระพือปีกของมันขณะที่เคาะกระจก ด้วยปาก นกสีทองล้อมรอบไปด้วยแสงสีทองแต่ดวงตาของมันเป็นสีแดงและมัน ดูเหมือนทับทิม แองเจเล่ย่นคิ้ว เขาลุกออกจากเตียงและเดินไปที่หน้าต่าง เขากำลังสวม ชุดคลุมยาวสีขาว เขาเปิดหน้าต่าง นกสีทองบินเข้าไปในห้องนอนและลงบนขอบหน้าต่าง แองเจเล่หาใต้ปีกของนกและพบม้วนสีน้ำตาลขนาดเล็กสองม้วนที่ผูก ด้วยเชือกสีแดง เขาแก้เชือกสีแดงของม้วนแรกออก 'พ่อมดกรีน: เรายินดีที่จะแจ้งให้ทราบว่าเจ้าได้รับการจดทะเบียนเป็นสมาชิกอย่าง เป็นทางการของสำนักงานใหญ่ข้อมูลส่วนตัวและระดับทักษะของเจ้า จะได้รับการประเมินเป็นครั้งคราว ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของโครงการ ที่มีประโยชน์เจ้าจะสามารถเลือกเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงได้หนึ่ง เทคนิค นอกจากนี้เจ้ายังสามารถขอรับทรัพยากรหายากได้ทุกๆปี การ ขอสนับสนุนการต่อสู้จากองค์กรจะถูกจำกัดเพียงสิบปีต่อครั้งเท่านั้ น เจ้าสามารถรับภารกิจทำยาและภารกิจลอบสังหารได้ ยิ่งเจ้าสำเร็ จ ภารกิจมากขึ้นระดับของเจ้าในองค์กรก็ยิ่งสูงขึ้น ระบบจัดอันดับจะ ส่งผลต่อจำนวนของผลประโยชน์ที่เจ้าจะได้รับจากโครงการ เจ้าไม่ได้ รับอนุญาตให้ฆ่าเพื่อนสมาชิกขององค์กรนี้ภายใต้สถานการณ์ปกติ ถ้ า เจ้าทำเช่นนี้เจ้าจะถูกตามล่า' บรรทัดสุดท้ายคือนี่อยู่ 'มุ่งหน้าไปที่ป่าเชอร์รี่เพื่อรับเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูง ไปหารากต้นไม้ หมายเลข 1086' แองเจเล่วางม้วนเข้าไปในถุงกระเป๋าของเขาอย่างระมัดระวังและเปิด อีกม้วน 'ภารกิจที่คุณสามารถทำได้หมดอายุในหนึ่งเดือน' บรรทัดแรกเป็นเพียงบทนำเท่านั้น แองเจเล่ยังอ่านต่อไป 'คะแนนภารกิจ: 3' 'ภารกิจหมายเลข 185: ฆ่าผู้คุ้มกันของทารกกราส 10 คะแนน' 'ภารกิจหมายเลข 159: ตรวจสอบบึงหมอกผีดิบ 15 คะแนน' 'ภารกิจหมายเลข 244: ฆ่าคนทรยศขององค์กร เรมิสไตล ์พ่อมดระดับ สาม 42 คะแนน' การแสดงออกของแองเจเล่เปลี่ยนไป มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะฆ่าพ่อมด ระดับสามคนเดียว 'ภารกิจหมายเลข 771: ใช้คำแนะนำในหนังสือที่ชื่อว่าถ้าเจ้าลืมข้าและ ค้นหาแท่นบูชาโบราณของไฮดร้า 50 คะแนน' 'ภารกิจหมายเลข 795: ฆ่าหนึ่งในห้าพ่อมดบนรายการที่ทำโดยแพน เดอร ์20 คะแนนสำหรับการยืนยันการฆ่าแต่ละคน' 'ภารกิจหมายเลข 802: สร้างยาหมอกพิษหนึ่งขวด 10 คะแนน' มีเพียงหนึ่งในหกรายการภารกิจบนม้วนที่เป็นภารกิจทำยา ยาหมอกพิษมีชื่อเสียงในเรื่องการศึกษายา แองเจเล่เคยได้ยินชื่อยานี้ มาก่อนและเขารู้ว่ามันยากแค่ไหนที่จะทำได้สักขวด อัตราความสำเร็จ ตํ่ากว่า 1% สำหรับผู้เชี่ยวชาญยาส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตาม พลังของยามันไม่น่าเชื่อ มันสามารถเปลี่ยนพื้นที่ขนาด ใหญ่กลายเป็นดินแดนพิษที่ฆ่าทุกสิ่งมีชีวิตทั้งหมดภายในระยะที่ มี ประสิทธิภาพ หมอกพิษจะอยู่ประมาณสามวัน พื้นที่ที่มีประสิทธิภาพขึ้นอยู่กับจำนวนของพิษที่ใช้ ตามข้อมูลที่บันทึกไว้ในหนังสือมันแทบเป็นไปไม่ได้ที่พ่อมดระดับหนึ่ง และสองจะทำยาหมอกพิษ มีเพียงพ่อมดระดับสามที่มีพลังจิตและ พลังงานที่ใช้เพียงพอระหว่างกระบวนการทำ ระดับความยากของกระบวนการทำยานี้ขึ้นอยู่กับพลังจิตและพลังงาน ยาหายากบางชนิดไม่ได้ต้องการเทคนิคมากแต่พวกมันสามารถทำได้ เพียงผู้เชี่ยวชาญยาที่อยู่ในระดับที่สูงเท่านั้ น อีกนัยหนึ่งก็คือผู้เชี่ยวชาญยาที่แข็งแกร่งมักจะเป็นพ่อมดระดับสูง มีอยู่ ไม่กี่คนและทุกองค์กรใหญ่พยายามอย่างดีที่สุดที่จะรับพวกเขา แองเจเล่หรี่ตา เขาคิดว่าภารกิจทำยาอาจจะเป็นความท้าทายจาก หอคอยพ่อมดมืด ถ้าเขาประสบความสำเร็จในภารกิจนี้เขาอาจได้รับ การเลื่อนตำแหน่งในองค์กร มันเป็นภารกิจเดียวที่เกี่ยวข้องกับการทำยาและเขาได้รับสมัครเข้า องค์กรในฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญยาที่มีพรสวรรค ์ อย่างไรก็ตาม เขาเป็นพ่อมดระดับหนึ่งขั้นคริสตัลและเขาไม่มีพื้นฐาน พลังจิตเพียงพอสำหรับยา การทดสอบของหอคอยพ่อมดมืดมักจะยากทำให้แองเจเล่รู้สึกอึดอัด เขาไม่เข้าใจว่าทำไมมันจึงยากที่จะได้รับการส่งเสริม แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ต้องการรู้ผลประโยชน์สำหรับสมาชิกระดับสูง เขาลังเลชั่วครู่แล้วเขาก็แตะภารกิจสุดท้ายด้วยนิ้วชี้มือขวา ชี่ มีจุดแสงสีเขียวหลายจุดบนปลายนิ้วชี้ของเขา เมล็ดสีเขียวปรากฏบนม้วนจากที่ไหนสักแห่งแล้วก็โตอย่างบ้าคลั่ง มัน กำลังยาวขึ้นเรื่อยๆ หลายวินาทีต่อมาเมล็ดก็เปลี่ยนเป็นเถาวัลย์สีเขียว เถาวัลย์ค่อยๆปีนขึ้นไปบนร่างกายของแองเจเล่ซึ่งมันกำลังขยายใน ขณะที่เคลื่อนไหว เถาวัลย์ยาวขึ้นเรื่อยๆ มีใบอ่อนสีเขียวสดใสออกมาจากผิวของเถาวัลย ์ ชี่ แองเจเล่ยังคงสงบ มีจุดแสงสีน้ำเงินอยู่ข้างหน้าสายตาของเขา เขายก มือขวาขึ้นและพบแหวนที่มีพลอยสีม่วงอยู่ด้านบนจากดอกไม้ดอกหนึ่ง แหวนทำมาจากเงินและมีลวดลายดอกไม้ที่ซับซ้อนอยู่บนผิวของมัน พลอยสีม่วงด้านบนมีรูปร่างเป็นดวงตา มันสวยและลึกลับ ชี่ เถาวัลย์และดอกไม้เหี่ยวลงหลังจากที่แองเจเล่เอาแหวนออกมา พวก มันตกลงไปที่พรมแล้วเปลี่ยนเป็นขี้เถ้าสีดำและหายไปในอากาศโดยไม่ ทิ้งร่องรอยใดๆไว้ นกสีทองเหวี่ยงปีกของมันและออกจากขอบหน้าต่าง แองเจเล่จับแหวนในมือและเริ่มคิด ************************ เขาใช้เวลาตรวจสอบแหวนแล้วเขาก็เรียกข้อมูลภารกิจที่เก็บไว้ข้างใน แองเจเล่มาถึงขั้นคริสตัลไม่นานมานี้และเพิ่งได้รับสายเลือดของสาว แมงป่อง เขาจำเป็นต้องก้าวหน้าต่อไปด้วยเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงเพื่อไปสู่ ระดับต่อไป เขายังมีปัญหากับหน้ากากของปีกทมิฬซึ่งมันทำให้ความก้าวหน้าของ เขาช้า แองเจเล่แทบจะไม่รู้สึกได้ถึงผลของการทำสมาธิและเขาก็ต้อง ทำมันเมื่อเขาพักผ่อนเพียงพอ ขั้นตอนมันต่างกันอย่างสิ้นเชิงเมื่อเทียบ กับเทคนิคการทำสมาธิปกติ เขาสงสัยว่าเฮนน์บอกความจริงเขาเรื่องเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูง หรือไม่ ซีโร่ได้ทำการวิเคราะห์และบอกข้อกำหนดของแองเจเล่สำหรับการก้าว ไปสู่ระดับต่อไป ข้อแรกเขาจะต้องเพิ่มพลังจิตของเขาให้ถึ ง 120 เทคนิคพิเศษที่ช่วยรักษาเสถียรภาพของคริสตัลพลังจิตตัวที่สองและ เนื่องจากคริสตัลพลังจิตตัวแรกจะขัดขวางกระบวนการนี มันเป็นปฏิกิริยาทางธรรมชาติของคริสตัลพลังจิตแต่มันก็จะต้องได้รับ การจัดการ ขั้นตอนที่สำคัญคือการใส่พลังจิตที่มีธาตุหากกระบวนการนี้เสร็จ สมบูรณ์ก่อนที่คริสตัลพลังจิตตัวที่สองจะสร้างแองเจเล่ก็จะมีโอกาส สูงขึ้นในการก้าวไปสู่ระดับต่อไป อย่างไรก็ตามการใส่พลังจิตนี้ยากมาก เพราะเขาต้องยกระดับเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงก่อน พ่อมดที่มีพรสวรรค์สามารถข้ามขั้นตอนนี้ไปได้แต่ระดับพรสวรรค์ของ แองเจเล่ต่ำกว่าค่าเฉลี่ย พรสวรรค์ของผู้ฝึกหัดสามารถพัฒนาได้โดยใช้เทคนิคพิเศษแต่พ่อมดไม่ เคยเข้าใจว่าทำไมบางคนถึงเกิดมาพร้อมกับระดับพรสวรรค์ที่สูง หลังจากผู้ฝึกหัดกลายเป็นพ่อมดทางการความเร็วในการก้าวหน้าของ พวกเขาก็ยังคงต่างกัน พ่อมดบางคนคิดว่ามันเกี่ยวข้องกับเทคนิคการ ทำสมาธิแต่บางคนคิดว่าเป็นความแข็งแกร่งของดวงวิญญาณเป็น เหตุผลหลั ก มีการทดลองนับพันที่เสร็จสมบูรณ์ในเรื่องนี้แต่ก็ไม่มีใครสรุปได้ถูกต้อง แองเจเล่เคยถามวิเวียนเรื่องระบบจัดอันดับของพ่อมด เขาได้เรียนรู้ว่าจากระดับหนึ่งถึงระดับสามพ่อมดต้องสร้างคริสตัลพลั ง จิตสามตัวและพวกมันมักจะพร้อมกับช่องสนับสนุนคาถาพิเศษที่ เพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตามการก้าวให้ถึงระดับที่สี่จะมีข้อกำหนดพิเศษ อย่างไรก็ตาม วิเวียนไม่ได้บอกแองเจเล่เรื่องข้อกำหนดพิเศษ เธอ เปลี่ยนหัวข้อเมื่อแองเจเล่พยายามขุดให้ลึกขึ้น การสร้างคริสตัลพลังจิตต้องมีระดับพลังจิตที่สูงและสิ่งเจือปนต้องถู ก ขจัดออก คลื่นพลังงานที่ไม่เสถียรจะถูกปลดปล่อยออกมาจากสิ่งสกปรกซึ่งจะ ส่งผลต่อการสร้างหรือกระบวนการแข็งตัวของคริสตัลพลังจิต หลักการ พื้นฐานยังคงเหมือนเดิม ยิ่งระดับของพ่อมดสูงขึ้นระดับพลังจิตของเขา ก็จะยิ่งสูงขึ้ น ตอนที่306: การเปลี่ยนแปลง (1) แปลนิยาย.วันอังคารที่27 มีนาคม 2018 ดาบปลายโค้งต้องสาปของแองเจเล่ได้แตกเป็นชิ้นๆเมื่อสกัดแก่นพลัง ชีวิตของสาวแมงป่องซึ่งมันมากเกินไปที่จะรับไหวทำให้เขาไม่สามารถ เพิ่มพลังจิตด้วยการฆ่าสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์หรือพ่อมดได้อีกต่อไป นอกจากนี้ความก้าวหน้าของหน้ากากปีกทมิฬก็ยังช้า ถ้าเขาต้องการ เพิ่มพลังจิตให้ถึ ง 120 โดยทำสมาธิอย่างเดียวมันก็ใช้เวลานานกว่า ศตวรรษกว่าจะถึง เขาไม่อยากเสียเวลามากเกินไปกับการเพิ่มระดับพลังจิตของเขา ดังนั้นแองเจเล่จึงตัดสินใจที่จะมองวิธีอื่นที่สามารถช่วยให้เขาก้าวหน้า ได้เร็วขึ้น ************************ เ๊ปง แองเจเล่วางมีดกับส้อมลงข้างจานแล้วเงยหน้ามองลิฟ "มันเป็นเวลาหลายเดือนแล้วตั้งแต่ที่เราย้ายมาอยู่ที่คฤหาสน ์มี ข้อความจากท่านวิเวียนหรือไม่" เขาถาม ภายใต้แสงไฟสลัวพ่อมดทั้งสองนั่งตรงกันข้ามกันในห้องอาหาร ลิฟสวมชุดคลุมอาบน้ำสีแดงที่เปิดคอและหน้า เธอกำลังตัดสเต็กอย่าง ระมัดระวัง มือของเธอหยุดชั่วครู่หลังจากที่ได้ยินคำถามของแองเจเล่ "ไม่ต้องห่วง ท่านวิเวียนกำลังทำได้ดีเราเพียงแค่ต้องดูแลตัวเอง" เธอ ตอบอย่างสงบ "แต่มีหลายสิ่งที่ท่านต้องจัดการเมื่อเร็วๆนี้ดังนั้นท่านจึ ง ยุ่งมาก" "อย่างงั้นหรือ" แองเจเล่เอามือเท้าคางมองไปที่วิวยามค่ำคืนภายนอกหน้าต่าง แสงจันทร์ได้ส่องลงมาบนหลังคาของบ้านไม้ขนาดเล็กที่เขาสร้างขึ้น "ข้าไม่ได้ติดต่อเพื่อนเก่ามาสักพักแล้ว ข้าคิดว่าเจ้าจะไม่ว่าอะไรใช่ไหม ถ้าข้าส่งข้อความ" แองเจเล่พูด "ได้สิ ข้าจะไปพร้อมกับเจ้าถ้าเจ้าต้องการใช้เสาสัญญาณโอเบลิสก์" ลิ ฟ พยักหน้าเล็กน้อย "อา มีอีกเรื่องหนึ่ง" ทันใดนั้นเธอก็วางส้อมและ ปรบมือหลายที มีสาวใช้เดินเข้ามาในห้องอาหารอย่างเงียบๆ "มีอะไรให้ช่วยคะ" "เอาของเหล่านี้ไป" ลิฟมองไปที่จาน "และนำจดหมายมาให้ท่านกรีน เราได้รับเมื่อหลายวันก่อน" แองเจเล่ตกใจ "หลายวันก่อนหรือ" "เจ้ากำลังทำการทดลองในห้องทดลอง ไม่มีเรื่องเร่งด่วนดังนั้นข้าจึง ไม่ได้แจ้งให้เจ้าทราบ" ลิฟตอบเสียงเบา ลิฟได้ไปตลาดทาสและซื้อปุถุชนมาทำงานในคฤหาสน์ในช่วงที่ผ่านมา หอชำระล้างที่นี่สามารถปกป้องปุถุชนจากการถูกทำลายด้วยรังสีได้ เธอซื้อหญิงสาวมาประมาณ 20 คนเพื่อฝึกให้ทำงานต่างๆ สาวใช้กลับมาพร้อมกับจดหมายหลังจากผ่านไปหลายนาทีและยื่นพวก มันให้แองเจเล่อย่างสุภาพ แองเจเล่จับจดหมายและเปิดมันทันที มันมาจากคนแปลกหน้าจากพ่อมดที่ชื่อดัน ดันเป็นสมาชิกสภาที่ทำงานให้วิเวียน มันบอกไว้ว่าเขาขอให้ใครบางคน ส่งทรัพยากรให้แองเจเล่ภายในห้าวัน ที่อยู่และเวลาถูกระบุไว้ในท้าย จดหมาย แองเจเล่เก็บจดหมายกลับเข้าไปในซองจดหมาย "เจ้าได้รับจดหมาย เมื่อไหร่" "ประมาณสามวันก่อนค่ะ" สาวใช้ตอบ "ขอบคุณ ตอนนี้เจ้าออกไปได้แล้ว" ด้วยการดีดนิ้วของเขาจดหมายนั้น ติดไฟและถูกเผาเป็นเถ้าถ่านหล่นลงไปที่แก้วบนโต๊ะ สาวใช้จับแก้วและออกจากห้อง แองเจเล่ลุกขึ้นยืน "ตอนนี้ข้าจะกลับไปที่ห้องของข้า จะมีของส่งมาที่ นี่ ในอีกสองวัน ตรวจสอบดูให้ดีด้วย" "ตกลง" ลิฟพยักหน้ า แองเจเล่หันกลับไปและออกไปข้างนอก เขาขึ้นไปชั้นบนและกลับไปที่ ห้องนอนของเขา เขาเดินไปที่หน้าต่างและเอากล่องดำออกมา เสียงของเฮนน์ถูกส่งเข้ามาในหูของเขาทันที "ข้าเคยบอกเจ้าเรื่องโครงการที่สำคัญที่สุดของวิเวียนในหัตถ์ธาตุแล้วใช่ ไหม วงเวทแรงโน้มถ่วงและเทคนิคการผสานสายเลือดที่ข้าสอนเธอเมื่อ หลายปีก่อน ข้าคิดว่าเธอเชี่ยวชาญพวกมันแล้ว" เฮนน์พูดเสียงเย็นชา "เราเพียงต้องหาจังหวะให้เหมาะสมและทำลายความพยายามทั้งหมด ของเธอ....ฮ่าๆๆ...ปัญหาเดียวคือการทำให้มันดูเหมือนอุบัติเหตุ" แองเจเล่ทำหน้าบึ้ง "แล้วรางวัลคืออะไร ท่านก็รู้ผลที่ตามมาเมื่อเธอพบ ความจริง ข้าไม่สามารถรับมือกับความโกรธของแม่มดระดับสี่ได้" "ข้ารู้แน่นอนแต่สถานการณ์มันต่างออกไป สายเลือดเป็นสิ่งสำคัญกับวิ เวียน เจ้าไม่เข้าใจเหตุผล แม้ว่าเธอจะพบว่าเจ้าทำเรื่องทั้งหมดนี้เธอก ็ จะไม่ฆ่าเจ้า ข้าจะแนะนำเจ้าในตอนที่ทำ ไม่ต้องกังวล" เฮนน์หัวเราะ เยาะ "เพียงแค่บอกเธอว่าเจ้าต้องการทรัพยากรบางอย่างเพื่อฝึกฝน เทคนิคการลงเวทมนต์" เธอหยุดชั่วครู่และพูดต่อ "สำหรับรางวัล.....ถ้าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไป ตามแผนข้าจะมอบหนึ่งในสิ่งประดิษฐ์เวทมนต์ที่แข็งแกร่งที่สุดของข้า สิ่งประดิษฐ์เวทมนต์จะไม่ช่วยเจ้าในการต่อสู้แต่ข้าจะช่วยเจ้าเพิ่มพลัง จิตด้วยวิธีพิเศษ" "เอาล่ะ..." แองเจเล่รู้สึกแย่เรื่องแผน "ข้าจะรักษาสัญญาของข้าแต่เจ้าต้องทำให้ข้าหรือเราจะตายด้วยกัน ข้า ไม่ได้สนใจอีกต่อไป" เฮนน์พูดด้วยเสียงที่จริงจั ง "อย่ากดดันข้ามากเกินไปเฮนน์" แองเจเล่หรี่ตา "นี่จะเป็นงานสุดท้ายที่ ข้าทำให้ถ้าเจ้าขู่ข้าอีกครั้งข้าจะฆ่าตัวตาย ข้าไม่ใช่หุ่นของเจ้า" "ฮ่าๆ...ไม่ต้องห่วง....เชื่อข้า..." เฮนน์หัวเราะ "เราเป็นพ่อมด เจ้าจะต้อง ทุ่มเทความพยายามก่อนที่จะได้รับสิ่งประดิษฐ์เวทมนต์หายาก สิ่งประดิษฐ์นี้มีความพิเศษเนื่องจากมันเกี่ยวข้องกับวงเวทแรงโน้มถ่วง" แองเจเล่มองไปที่คลื่นในแม่น้ำอย่างเงียบๆและเริ่มคิด 'วงเวทแรงโน้มถ่วง...' ************************ ที่ไหนสักแห่งในสำนักงานใหญ่ของหัตถ์ธาตุ ภายในถ้ำมืดและลึกมีเสาหินสูงประมาณสามสิบเมตรห้าต้นตั้งอยู่ซึ่งดู เหมือนนิ้วของมือขนาดมหึมา มีเก้าอี้หินสีเทาตั้งอยู่บนสุดของเสาหินแต่ละต้น การสลักบนหลังของ เก้าอี้แตกต่างกันเล็กน้อย พื้นเรียบเนียนข้างล่างเสามีสีดำ ตึง มีเสียงที่เกิดจากเปิดประตูอย่างแรง ลำแสงสีขาวได้ส่องเข้ามาในถ้ำ ผ่านช่องว่าง ชายล่ำสันสูงสองคนค่อยๆก้าวเข้ามาในถ้ำ ทั้งสองสวมเกราะสีดำที่มี ขอบสีทอง พวกเขาเดินมาที่ตรงกลางฐานพร้อมกันและรออย่างเงียบๆ ชี่ มีเสียงแปลกๆมาจากยอดของเสาหิ น ค่อยๆมีคนหลายคนปรากฏตัวบนเก้าอี้หิน มีลูกไฟสีแดงเลือดตกลงมาที่เก้าอี้ตัวหนึ่งและเปลี่ยนเป็นผู้หญิงที่ มี เสน่ห์สวมชุดคลุมยาวสีแดง ผมบลอนด์และชุดเดรสสีแดงของเธอกำลังบินอยู่ในอากาศ เธอหัน กลับไปและนั่งลง มันเป็นวิเวียน เธอมองไปรอบๆและเห็นว่าเก้าอี้ตัว แรกกับตัวที่สี่ยังว่าง "ขอโทษด้วยที่ข้ามาสาย" เธอพูดขอโทษเสียงเบา "ไม่เป็นไร" ชายชุดคลุมดำตอบเสียงเข้ม "ลูกชายของเจ้าเป็นยังไงบ้างวิ เวียน" "ข้าได้ตรวจสอบและสิ่งที่เขาบอกข้าทั้งหมดเป็นความจริง นอกจากนี้ รูปแบบดวงวิญญาณในร่างกายของเขาก็ตรงกับสายเลือดของข้า ข้า แน่ใจว่าเขาเป็นลูกชายของข้าจริงๆ" วิเวียนยิ้ ม "ขอแสดงความยินดีด้วย ข้าคิดว่าเจ้าไม่ได้สนใจองค์กรนี้อีกต่อไปและ ตอนนี้เจ้ามาที่นี่อีกครั้ง ข้ารู้ว่าเจ้าต้องการช่วยลูกชายของเจ้าให้ คืบหน้าแต่เจ้าไม่จำเป็นต้องทำงานหนัก" ชายชุดคลุมดำยิ้มเช่นกัน "เขาเป็นผู้สืบทอดเพียงคนเดียวของข้า" วิเวียนพยักหน้าเล็กน้อย พวกเขาคุยกันสักพักและมีหมอกสีขาวปรากฏบนเก้าอี้ตัวแรก หมอก เปลี่ยนเป็นชายชราที่มีผมยาวสีขาวอย่างรวดเร็ว "ผู้อาวุโสหนึ่ง" วิเวียนและผู้อาวุโสคนอื่นทักทายชายชราทันที ชายชราพยักหน้าแต่ไม่ได้พูดอะไร "งั้นมาเริ่มประชุมกันเถอะ ผู้ส่งสาส์นรบโซร่า ตอนนี้เริ่มรายงาน สถานการณ์ได้" เขามองไปที่หนึ่งในชายชุดเกราะดำที่นั่งอยู่บนฐาน "ครับ!" ชายที่ชื่อโซร่าก้าวไปข้างหน้าและเอาหมวกออก เขาเป็นมนุษย์เสือที่มี รอยสีขาวบนหน้าผาก "สถานการณ์กำลังแย่ลง ผู้อาวุโสสี่ได้นำกองทัพไปที่เมืองพันน้ำตก ตั้งแต่ที่เริ่มสงครามทั้งสองฝ่ายก็สูญเสียพ่อมดจำนวนมาก นอกจากนี้ เจ้าเมืองอันดับสองจากเมืองดาวตกได้ช่วยเจ้าเมืองอันดับหนึ่งโดยการ นำกองทัพของเขามาที่เมืองพันน้ำตก(เปลี่ยนจากหัวหน้าองค์กร(ถ้า หลังๆมีคำที่ดีกว่านี้ก็จะเปลี่ยนอีกรอบนะครับขอใช้ไปก่อน)) ผู้อาวุโสสี่ พยายามต่อสู้กับเจ้าเมืองทั้งสองด้วยตัวเองแต่เขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส มีผู้ส่งสาส์นรบทั้งหมดสามคนในทีมแต่สองคนได้รับบาดเจ็บและคน สุดท้ายก็หายไป กำลังใจในการต่อสู้ของกองทัพกำลังแย่ลงเรื่อยๆ ท่าน ผู้อาวุโส เราจะตอบโต้!" มนุษย์เสือตอบเสียงดัง "เราต้องการคนที่สามารถร่ายคาถาสร้างความเสียหายวงกว้างที่ แข็งแกร่ง ผู้อาวุโสสามและสี่ เจ้าจะเข้าร่วมการต่อสู้หรือไม่" ผู้อาวุโส หนึ่งขดริมฝีปาก "ทำไมท่านถึงไม่ให้ข้าไป" ผู้อาวุโสสองถาม มันเป็นชายที่มีเคราดำ "ข้าจะไป" วิเวียนลุกขึ้นยืนและมองไปที่ผู้อาวุโสสอง "ร็อคกี้ เจ้าต้อง ดูแลสาขาใช่ไหม เรามีปัญหามากมายในพื้นที่เหล่านั้น" "เธอพูดถูกร็อคกีเจ้าต้องคอยช่วยเหลือสาขา ปล่อยให้พวกเขาเข้าร่วม ต่อสู้" ผู้อาวุโสหนึ่งพยักหน้ า "ตกลง วิเวียนและคนเฝ้าระวังของเธอยอดเยี่ยมในเรื่องนี้" ผู้อาวุโสสี่ เห็นด้วย เขาสวมชุดคลุมดำ "เธอสามารถจบงานได้อย่างง่ายดาย" วิเวียนพยักหน้า "เอาล่ะ งั้นข้าจะเอากองทัพของข้าไปที่นั่น สระพลัง วิญญาณพร้อมแล้วใช่ไหม" เธอมองไปที่มนุษย์เสือ โซร่าโค้งให้วิเวียนเล็กน้อยในขณะที่เขาตอบ "ทุกสิ่งทุกอย่างเตรียมไว้ แล้วครับ" "ดี ข้าจะไปคืนนี้ ข้าจะชนะสงครามนี้เพื่อลูกชายของข้า ฮ่าๆ" วิเวียนมี สี หน้าแปลกๆบนใบหน้าของเธอ "ข้าไม่ได้พบเจ้าเมืองเหล่านั้นหลายปี แล้ว..." เธอหันกลับไปและหายไปจากเก้าอี้เข้าไปในเปลวไฟ ตอนที่307: การเปลี่ยนแปลง (2) แปลนิยาย.วันพุธที่28 มีนาคม 2018 อีกตอนขอเลื่อนไปลงเย็นนะครับ ขอโทษด้วยครับ แองเจเล่ยืนอยู่ข้างหน้าของหน้าต่าง "ตั้งแต่ที่วิเวียนได้บอกวิธีเข้าโบราณสถานให้เจ้าแล้วเจ้าก็สามารถเข้า ไปในพื้นที่ทดลองที่สำคัญส่วนใหญ่ได้ข้อแรก เธอจะไม่คิดว่าเจ้าจะ กลายเป็นศัตรูของเธอ ข้อสอง เธอมั่นใจว่าเจ้าจะไม่ค้นพบความลับ ของพื้นที่เหล่านั้น ข้อสุดท้าย มีเพียงพ่อมดระดับสามเท่านั้นที่มี ความสามารถในการทำลายวงเวทแรงโน้มถ่วง" เฮนน์อธิบาย "เธอจะไม่นึกถึงเจ้าเมื่อเธอค้นพบว่าเกิดอะไรขึ้น วงเวทแรงโน้มถ่วงเป็น แหล่งที่มาของพลังของเธอซึ่งมันสามารถขัดจังหวะได้หลายวิธีเจ้าจะ ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีในการแก้ไขวงเวทในขณะที่เธอใช้มัน มันจะเป็น เหมือนอุบัติเหตุ" "แล้ววิธีทำที่แท้จริงคืออะไร" แองเจเล่ครุ่นคิด "ข้าจะแนะนำเจ้าตลอดทั้งกระบวนการเพียงแค่ทำตามที่ข้าพูด ข้า จะต้องเตรียมบางอย่างก่อน ถ้าเราประสบความสำเร็จในครั้งนี้ ผลประโยชน์ก็จะช่วยเจ้าอย่างมาก" เฮนน์หยุดพูดทันที แองเจเล่หายใจอกครั้งหนึ่ง เขาหันกลับไปและเดินไปที่เตียงแล้วค่อยๆ นั่งลงในขณะที่เขามองไปรอบๆ ผ้าห่มนุ่มสีดำที่ห่มสบายและกลิ่นหอมของดอกไม้ เขากดปุ่มของสิ่งประดิษฐ์เวทมนต์แมงป่องและเริ่มทำสมาธิ มีควันดำค่อยๆรวมกันในอากาศและพุ่งมาทางใบหน้าของเขาแล้ว เปลี่ยนเป็นหน้ากากสีดำ แองเจเล่ล้มตัวลงนอนหลังจากผ่านไปหลายวินาที [...พยายามเปิดใช้งานตราด้วยอนุภาคพลังงาน...] เสียงของซีโร่ดังในหู ของเขา [ตราเปิดใช้งาน สนามพลังได้รับการแก้ไขแล้ว กำลังติดตาม กระบวนการ.....ล้มเหลว.....กำลังวิเคราะห์ผล.....ล้มเหลว.....กำลังเข้ า สู่ดินแดนฝันร้าย...] แองเจเล่ได้ยินรายงานและค่อยๆลืมตา ความอบอุ่นของผ้าห่มยังเหลืออยู่บนร่างกายของเขา เขาลุกขึ้นยืนและยืดหลังตรง หน้ากากดำเปลี่ยนเป็นควันและหายไป จากใบหน้าของเขา มีหมอกสีขาวเต็มไปหมดและคฤหาสน์ก็เงียบอย่างสมบูรณ ์ "ข้าทำได้!" แองเจเล่พอใจกับผลลัพธ ์ 'พลังสายเลือดเหลืออยู่เท่าไหร่' เขาถาม [ไม่ถูกใช้] ชิปตอบกลับทันที[คุณสามารถอยู่ในดินแดนฝันร้ายได้นาน ตราบเท่าที่คุณต้องการ] แองเจเล่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาเดินไปที่ประตูและเปิดมัน แอ๊ดด ประตูถูกเปิดและความเงียบภายนอกก็ดูคุ้นเคย แองเจเล่เดินไปตามทางเดินและเริ่มตรวจสอบคฤหาสน ์ ลิฟและสาวใช้ทั้งหมดหายไป สิ่งเดียวที่อยู่ที่นี่คือหมอกสีขาวซึ่งทำให้ วิสัยทัศน์แย่ลง หลังจากเดินไปประมาณครึ่งชั่วโมงแองเจเล่ก็ไม่ได้พบกับเหตุการณ ์ แปลกๆอะไร เขาเป็นคนเดียวที่อยู่ภายในอาคารหลักของคฤหาสน ์ แองเจเล่เดินออกจากอาคารอย่างรวดเร็วและเริ่มตรวจสอบพื้นที่รอบๆ คฤหาสน ์ อย่างไรก็ตาม เขาไม่พบอะไร เขาตื่นตัวตลอดเวลาในขณะที่บอกให้ซีโร่ สแกนพื้นที่อย่างต่อเนื่อง ด้วยเหตุบางอย่างเขารู้สึกว่ามีออร่าลึกลับล้อมรอบพื้นที่ทั้งหมด แองเจเล่ตัดสินใจที่จะกลับไปที่อาคารหลักเนื่องจากเขาไม่พบอะไร เขานั่งลงบนม้านั่งสีขาวข้างสระว่ายน้ำและจ้องไปที่พุ่มไม้ที่ขอบของป่า เขารู้ว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นถ้าเขาพยายามออกจากพื้นที่คฤหาสน ์ มันดึกแล้วแต่ก็ไม่มีเสียงแมลงร้อง มีจุดแสงสีน้ำเงินข้างหน้าสายตาของแองเจเล่ในขณะที่เขาตรวจสอบ สภาพแวดล้อม เวลาได้ผ่านไป หนึ่งชั่วโมงต่อมา ทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้และเดินไปที่อีกด้านของสระว่ายน้ำ หมอกภายในคฤหาสน์มีสีขาวแต่หมอกภายนอกมีสีดำ หมอกสีดำดูเหมือนควันที่เหลือจากดอกไม้ไฟ แองเจเล่เดินไปที่รั้วและเฝ้าดูสายลมพัดผ่านทุ่งหญ้า แสงที่อ่อนโยนจากดวงจันทร์ได้ส่องลงบนแผ่นดิน เขาได้กลิ่นหอมของ หญ้าในอากาศ เขาหรี่ตาและออกไปนอกรั้ว . มีเงาดำกระโดดออกมาจากหมอกสีดำและพุ่งมาทางมือขวาของแอง เจเล่หลังจากที่นิ้วของเขาขยับออกมานอกรั้ว เงาดำคำรามในขณะที่เคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูง แองเจเล่มองเห็นฟัน ที่แหลมคมในปากของมัน สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป มีเข็มโลหะยาวออกมาจากปลายนิ้วชี้ของเขา และเจาะเข้าปากของเงาดำ มีเลือดสีดำไหลออกมาจากปากของเงาดำและกระจายไปบนพื้น มัน เหมือนกับหญ้าถูกกรดอย่างรุนแรงเนื่องจากมีควันสีขาวออกมาจาก พื้นดินทันที แองเจเล่จัดการสิ่งมีชีวิตและถอยกลับอย่างรวดเร็วหลังจากที่เห็นสิ่งที่ ถูกซ่อนในเงา มีกลุ่มเงาดำเคลื่อนที่ออกมาจากหมอกและรออย่างอดทนนอกรั้ว เงาดำเปิดเผยตนเองภายใต้แสงจันทร ์มันเป็นฝูงแมลงขนาดเท่าล้อรถ ม้า แองเจเล่มองไปรอบๆ ด้วงได้เคลื่อนที่ไปข้างหน้าพร้อมกัน เขามองเห็น ปากยาวบนปลายหัวของพวกมัน ร่างกายของพวกมันดูเหมือนกระเป๋า และฟันของพวกมันดูเหมือนซิปรูด ปากของด้วงมีขนาดมหึมาและฟันที่แหลมคมของพวกมันก็เรียงกัน เหมือนเลื่อย น่าแปลกที่ด้วงเหล่านั้นไม่มีดวงตาหรือจมูก สิ่งเดียวที่มีอยู่ก็คือปาก พวกมันมีขาแปดขาที่คอยพยุงร่างกายและพวกมันก็เพิ่มความเร็วของ พวกมั น ด้วงกำลังปีนขึ้นรั้วพยายามเข้าไปในคฤหาสน ์มีพวกมันอยู่หลายพันตัว และมันดูเหมือนทะเลสีดำ เงามันออกมาจากหมอกดำมากขึ้นเรื่อยๆ แองเจเล่ทิ้งศพด้วงไปที่พื้นและกลับเข้าไปที่อาคารหลักของคฤหาสน ์ ปัง เขาปิดประตูอย่างแรง แล้วเขาก็เริ่มสังเกตเข็มเงินบนปลายนิ้วชี้ของเขาอย่างระมัดระวัง เข็มเงินมีควันออกมา มันเริ่มงอและโทรมลงหลังจากที่สัมผัสกับกรดที่ รุนแรงภายในร่างกายของด้วง ผิวของเข็มปกคลุมไปด้วยรอยดำ 'ความต้านทานของโลหะผสมของข้าไม่สูงพอสำหรับเลือดของด้วง...' แองเจเล่ขดริมฝีปาก กิ๊ง เข็มโลหะแตกออกเป็นชิ้นๆและตกลงไปบนพื้นแล้วเปลี่ยนเป็นบ่อ ของเหลวสีเหลืองขนาดเล็ก ด้วงเข้ามาใกล้เรื่อยๆ มีจุดแสงสีเงินหลายจุดปรากฏระหว่างช่องว่างของมือขวาของเขา จุดแสงเหล่านั้นมาจากแหวนเงินบนนิ้วของเขาและการเปิดใช้งาน สิ่งประดิษฐ์เวทมนต์เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดที่เขามี ปัง เขาเปิดประตูอย่างแรงและยกมือขึ้น ด้วงสีดำนับไม่ถ้วนเคลื่อนที่มาหา เขา "แสงแห่งธอร์น!" เขาตะโกน ชี่ มีลำแสงสีทองนับไม่ถ้วนเจาะผ่านฝูงแมลง มันดูราวกับว่ามีดาบสีทอง กำลังฟันผ่านร่างกายของพวกมันและการโจมตีก็กวาดล้างด้วงส่วน ใหญ่ข้างหน้าไป ศพด้วงเปลี่ยนเป็นของเหลวสีดำ มันมีกลิ่นเหม็นเปรี้ยวของเลือดพวก มันลอยอยู่ในอากาศ แสงสีทองส่องลงบนคฤหาสน์และวัตถุรอบๆ ดวงตาของแองเจเล่แทบบอดด้วยแสงที่รุนแรง เขาก้มหน้าลงหลังจากที่ตรวจสอบแล้วว่าด้วงส่วนใหญ่ภายในคฤหาสน ์ ถูกกำจัด อย่างไรก็ตาม มันยังดูเหมือนว่าด้วงสีดำนับไม่ถ้วนกระโดดออกมาจาก หมอกสีดำนอกรั้วและออร่าลึกลับก็เริ่มรุนแรงขึ้น แองเจเล่หรี่ตาและเอามือซ้ายที่มีตราไว้ตรงกลางหน้าอก ตราดูเหมือน โน้ตดนตรี "พาข้ากลับไป!" ชี่ ร่างกายของเขาเปลี่ยนเป็นคลื่นพลังงานสีขาวและหายไปจากพื้นที่นี ร่างกายของแองเจเล่ปรากฏในห้องนอนอีกครั้งและเขาประสบ ความสำเร็จในการกลับมาโลกเดิมของเขา 'ถ้าหมอกดำเป็นแหล่งที่มาของด้วงข้าคิดว่าข้าคงไม่สามารถออกจาก คฤหาสน์ได้เนื่องจากมันล้อมรอบไปด้วยหมอก' แองเจเล่กัดริมฝีปาก ด้วยเหตุบางอย่างเขาคิดว่าดินแดนฝันร้ายกำลังเปลี่ยนแปลงไปแต่เขา ไม่แน่ใจว่ามันเกิดจากความแตกต่างของตำแหน่งหรือไม่ 'มีเพียงวิธีเดียวที่จะยืนยันสันนิษฐานของข้า ข้าต้องเข้าไปที่ดินแดนนั้น จากพื้นที่อื่น' เขาตัดสินใจที่จะหลบหนีจากดินแดนฝันร้ายเพราะเขาไม่ สามารถจัดการกับดวงทั้งหมดได้ด้วยตัวคนเดียว มันเป็นการเสียเวลา อย่างเปลาประโยชน ์แองเจเล่ต้องรวบรวมข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ ดินแดนนี เขาคิดชั่วครู่แล้วเขาก็สวมชุดคลุมยาวสีดำและเปิดประตู แองเจเล่แอบหนีออกจากคฤหาสน์และมุ่งหน้าไปที่บ้านไม้ข้างแม่น้ำ เขาตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีใครตามเขาและวางมือไว้บนตรา ชี่ ร่างกายของเขาหายไปในอากาศ ประมาณหนึ่งวินาทีต่อมาร่างกายของเขาก็ปรากฏในตำแหน่งเดิมอีก ครั้ง มีหมอกสีขาวออกมาจากร่างกายของเขาและมีกลิ่นเหม็นที่คุ้นเคยใน อากาศ "บัดซบ! สถานที่นี้ด้วยหรือ!" เขาถูกโจมตีโดยด้วงทันทีหลังจากที่เข้าดินแดนฝันร้าย สนามพลัง ปกป้องเขาจากการถูกเหยียบยํ่าโดยแมลงที่น่ากลัวเหล่านั้ น แองเจเล่ชี้ไปที่พื้นและชั้นโลหะบางๆก็เริ่มหล่นลงมาจากร่างกายของ เขา มันดูเหมือนงูที่กำลังลอกคราบ หลายวินาทีต่อมาบาเรียโลหะเงินก็เปลี่ยนเป็นบ่อของเหลวสีเหลือง แองเจเล่รู้สึกผิดหวัง เขาได้ใช้เวลาหลายปีในการพัฒนาความต้านทาน ของโลหะผสมที่เขาสร้างขึ้นและเขาได้ใช้บัตรคริสตัลมากกว่า 100 ใบ กับวัสดุแต่บาเรียก็แทบจะไม่สามารถรับมือกับเลือดของด้วงได้ 'ข้าควรสำรวจดินแดนฝันร้ายในภายหลัง.....' แองเจเล่หายใจเข้าลึกๆ เขาต้องอยู่ในพื้นที่คฤหาสน์สักพัก แผนของเขาเปลี่ยนไปเมื่อเขาล้มเหลวในการสำรวจดินแดนฝันร้าย ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะหาวิธีแยกเฮนน์จากร่างกายของเขาก่อน แอง เจเล่รู้ว่าสถานการณ์เริ่มแย่ลงไปราวกับว่าเฮนน์สามารถทำร้ายเขาได้ ตามที่เธอต้องการ สิ่งที่เกี่ยวกับวิเวียนเป็นกับดักที่เฮนน์ทำขึ้ น 'ยังไงก็ตาม ตอนนี้ข้าสามารถเข้าและออกจากดินแดนฝันร้ายได้อย่าง อิสระ ข้าควรจะมุ่งมั่นไปกับการจัดการกับเฮนน์' แองเจเล่วางแผนไว้ใน ใจ มีสามสิ่งที่เขาต้องทำให้เสร็จนั่นคือการเพิ่มระดับพลังจิต การแยกเฮ นน์ออกจากร่างกายของเขาและจบภารกิจจากหอคอยพ่อมดมืด การแยกเฮนน์ออกจากร่างกายของเขาเขาจำเป็นต้องค้นหาข้อมูล เพิ่มเติมเกี่ยวกับรูปแบบดวงวิญญาณแต่เขาก็ยังไม่ค้นพบว่าจะเริ่มจาก ที่ไหน ตอนที่308: ความสงบก่อนพายุจะมา (1) แปลนิยาย.วันพฤหัสบดี ที่29 มีนาคม 2018 อีกตอนประมาณเก้าโมงนะครับ ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดคือความจริงที่ว่าแองเจเล่ยังไม่ค้นพบขอบเขตความ แข็งแกร่งของเฮนน์ในรูปแบบดวงวิญญาณของเธอ เขาต้องการรู้ว่าเธอ สามารถทำอะไรกับร่างกายของเขาได้บ้าง แองเจเล่แน่ใจว่าเขาต้องเพิ่มระดับก่อนถึงทำให้เขาพบเทคนิคที่ถูกต้อง เขาวางมือไว้บนตราและออกจากดินแดนฝันร้าย เขาได้ยินเสียงแมลง ธรรมดาร้องอีกครั้งหนึ่ ง แองเจเล่สงบใจลงก่อนที่เขาจะออกจากบ้านไม้และมุ่งหน้าไปที่ คฤหาสน ์ เขาแอบมองเข้าไปในห้องของลิฟผ่านหน้าต่างก่อนที่จะเข้าอาคาร แสงได้ถูกปิดแต่เขามองเห็นลิฟกำลังทำสมาธิบนเตียง มีจุดแสงสีน้ำเงินข้างหน้าดวงตาของแองเจเล่ในขณะที่เขาตรวจสอบให้ แน่ใจว่าลิฟไม่ตระหนักถึงสิ่งที่เขาทำ คฤหาสน์ล้อมรอบไปด้วยข่ายเวทป้องกันและมันดูเหมือนว่าพวกมันจะ ตอบสนองต่อความเคลื่อนไหวของแองเจเล่ ด้วยความช่วยเหลือของวิธีการบีบอัดพลังจิตและเทคนิคย่องเบาข่าย ป้องกันจึงยากที่จะตรวจพบเขาแม้ว่าเขาจะถูกมองว่าเป็นผู้บุกรุกก็ตาม เขากลับเข้าไปในห้องนอนของเขาและเริ่มวาดเส้นสีแดงบนพื้น เส้นถูกปิดด้วยพรมดังนั้นจึงไม่มีใครพบถ้าไม่รู้ความลับ แองเจเล่ใช้เวลาหลายวันต่อมาในการสร้างวงเวทโดยใช้อนุภาค พลังงาน ลิฟไม่รู้เรื่องสถานการณ ์ ******************************** จ๋อม แองเจเล่กระโดดลงไปในสระน้ำ แสงแดดได้ส่องผ่านคลื่นน้ำและตกลงบนร่างกายที่มีกล้ามของเขา เขากำลังว่ายท่าฟรีสไตล์แสดงให้เห็นว่าเขาว่ายน้ำเก่งแค่ไหน ลิฟนั่งอยู่บนเก้าอี้นั่งข้างสระน้ำ ผมสีดำยาวของเธอได้พาดไว้เหนือไหล่ ซึ่งดูเหมือนเส้นไหมที่มีคุณภาพสูงสุด ผิวที่สะอาดของเธอดูเรียบเนียน มันดูเหมือนว่าเธอไม่ได้สวมอะไร ภายใต้เสื้อยาวสีขาว เธอกำลังอ่านหนังสือที่ปกหนังสีน้ำตาล "นูมินูส...." ลิฟร่ายคาถาและวาดรูนรูปตัววีในอากาศด้วยมือขวา รูนสีแดงหายไปในอากาศภายในไม่กี่วินาทีและปลายนิ้วชี้ของเธอก็ถูก เผาไหม้เป็นสีดำ ด้วยการสะบัดนิ้วของเธอบาดแผลก็ถูกรักษาและมันดูเหมือนว่าไม่ได้ เกิดอะไรขึ้น แองเจเล่ขึ้นบันไดและออกจากสระน้ำ เขากำลังสวมกางเกงว่ายน้ำสีดำ และน้ำก็กำลังหยดลงมาจากร่างกายของเขา เขาเช็ดน้ำจากผมสีน้ำตาลของเขาด้วยมือซ้าย "เจ้าได้ใช้เวลาไปมากกับการศึกษารูนนี้แต่เจ้าก็ยังมีปัญหาในการวาด อยู่หรือ" แองเจเล่ถามติดตลก สาวใช้ยื่นผ้าแห้งให้เขาและเขาก็เริ่มเช็ดร่างกาย "มันไม่ใช่ธุระของเจ้า" ลิฟมองไปที่แองเจเล่และสังเกตเห็นว่าเขากำลัง จ้องมาที่หน้าอกของเธอ "อะไร ข้าคิดว่าเจ้าไม่สนใจข้าซะอีก" "เอาล่ะ" แองเจเล่ขดริมฝีปาก "ข้าชอบลักษณะและผมของเจ้าแต่เจ้ า เป็นแม่มดที่แข็งแกร่งกว่าข้าและนั่นทำให้ข้ารู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย ข้า ยินดีที่จะพัฒนาความสัมพันธ์กับเจ้าถ้าข้าแข็งแกร่งกว่า ฮ่าๆๆ" เมื่อเขา เช็ดร่างกายเสร็จก็มุ่งหน้าไปที่ห้องนั่งเล่ น เขาได้ยินรถม้ากำลังเคลื่อนที่บนเส้นทางนอกรั้วก่อนที่จะเปิดประตู "พวกเขามาส่งทรัพยากรให้เราใช่ไหม" แองเจเล่มองไปที่ทิศทางที่มี เสียงแต่มันก็ถูกปิดกั้นด้วยอาคาร ลิฟลุกขึ้นยื น "ทรัพยากรได้ถูกส่งมาเมื่อหลายวันก่อน มันอาจจะเป็นพ่อค้า ไปดูกัน เถอะ เราอาจจะพบของดีบางอย่างถ้าเราโชคดี" "ตกลง" แองเจเล่สวมชุดคลุมยาวสีขาวกับรองเท้าโลหะสีดำ เขาเริ่มมุ่งหน้าไปที่ ทางเข้าหลักทันที ลิฟตามหลังเขา พวกเขาเดินไปตามทางเดินและออกจากคฤหาสน ์ พร้อมกัน กลุ่มรถม้าสีเหลืองกำลังเคลื่อนที่ไปอย่างช้าๆตามเส้นทางข้างหน้า คฤหาสน ์มีอยู่ประมาณสิบคันและแองเจเล่ได้ยินเสียงร้องของม้า รถม้ากำลังขยับไปช้าๆและผู้คุ้มกันกำลังสวมผ้าคลุมสีเทา ผ้าคลุมปก คลุมร่างกายของพวกเขาทั้งตัวรวมทั้งหน้า พวกเขาทุกคนมีดาบที่มี ด้ามจับสีเทาที่เข็มขัด ด้ามจับของดาบไม่แตกก็หัก รถม้าหยุดพื้นที่ว่างข้างทาง มีหญิงอ้วนหลายคนออกมาจากรถม้าและเริ่มให้อาหารม้า คนขับรถม้า เริ่มตรวจสอบว่ารถม้าทั้งหมดอยู่ในสภาพดีหรือไม่ ผู้คุ้มกันกำลังตรวจสอบสภาพแวดล้อมเป็นกลุ่มเล็กๆ บางคนกำลังสูบ บุหรี่ที่พวกเขาเอามา ดูเหมือนว่ากลิ่นของยาสูบจะทำให้พวกเขารู้สึก สดชื่ น มีชายชราร่างเล็กคนหนึ่งสวมชุดสีขาวและหมวกสีแดงเดินตรงมายัง คฤหาสน์พร้อมกับผู้คุ้มกันหลายคนที่กำลังตามหลังเขา แองเจเล่และลิฟรออยู่ข้างทางเข้าของคฤหาสน์อย่างเงียบๆ ชายชรามีรอยยิ้มที่สุภาพบนใบหน้าของเขา เขาหยุดข้างทางเข้าและ โค้งให้พ่อมดทั้งสองทันที "ท่านพ่อมด เราเป็นคาราวานจันทร์ดาว ชื่อของข้าคือเฟรย์วู้ด ท่าน อาจจะสนใจสินค้าพิเศษที่ข้ามี....นอกจากนี้ข้าจะซื้อสินค้าที่ท่านไม่ ต้องการอีกต่อไปด้วยราคาที่สมเหตุสมผล" "แล้วเจ้ามีของที่พ่อมดต้องการหรือ" แองเจเล่สนใจ "ข้าไม่สามารถสัญญาอะไรกับท่านได้แต่ท่านสามารถตรวจสอบของ ต่างๆได้ด้วยตัวเอง" เฟรย์วู้ดยิ้ ม แองเจเล่สแกนชายชราข้างหน้าเขาด้วยซีโร่และพบว่าเฟรย์วู้ดเป็นพ่อ มดฝึกหัดขั้นที่สาม นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงรู้ว่าพ่อมดสนใจอะไร "เจ้ารู้ว่าเจ้าอาจจะถูกฆ่าโดยพ่อมดที่ชั่วร้ายและเจ้าก็จะสูญเสียของ ทั้งหมดได้ใช่ไหม" เขาถาม "ข้ารู้แต่ความเสี่ยงมาพร้อมกับรางวัลที่ยิ่งใหญ่" เฟรย์วู้ดหัวเราะและดู เหมือนว่าเขาไม่ได้กังวลว่าแองเจเล่เพิ่งพูดอะไร "ที่จริงแล้วคาราวานของข้าถูกคุ้มครองโดยพ่อมด" "น่าสนใจ ข้าไม่คิดว่าพ่อมดจะทำอะไรเช่นนี้" แองเจเล่หรี่ตา "มัน หมายความว่าเจ้ามีของบางอย่างที่หายากใช่ไหม พาข้าไปที่รถม้าของ เจ้า ข้าอยากรู้ว่าเจ้ามีอะไร" เฟรย์วู้ดพยักหน้าและเขาก็พาพ่อมดทั้งสองไปที่รถม้าอย่างรวดเร็ว พวกเขาเริ่มตรวจสอบสินค้าจากเกวียนด้านซ้าย สินค้าส่วนใหญ่เป็นวัสดุคาถาและไข่จากสิ่งมีชีวิตต่างๆ นอกจากนี้ยัง มีอัญมณีและไม้เท้าที่ดูหรูราซึ่งมักจะใช้ทำลูกแก้วคริสตัลพิเศษ แองเจเล่รวบรวมข้อมูลมากมายของวัสดุทั่วไปเมื่อเขาอยู่ฝั่งตะวันตกแต่ เขาก็ล้มเหลวในการจำแนกวัสดุคาถาบางอย่าง ครึ่งชั่วโมงต่อมาพวกเขาก็ตรวจสอบสินค้าส่วนใหญ่เสร็จสิ้น แองเจเล่ ไม่พบอะไรที่มีค่าแต่ลิฟได้ซื้อต่างหูที่สวยมาคู่หนึ่ง ต่างหูตกแต่งด้วย ทับทิมและมีประกายสีเงินบนผิวของอัญมณี "นั่นคือทั้งหมดที่เจ้ามีหรือ" แองเจเล่ขมวดคิ้ว "ข้าแสดงให้ท่านเห็นของมากมายแต่ก็ไม่มีอะไรที่ดึงดูดความสนใจของ ท่านเลยงั้นหรือ" เฟรย์วู้ดพูดไม่ออกเล็กน้อย "เอาล่ะ งั้นข้าไม่ซื้ออะไรถ้าเจ้ามีเพียงเท่านี้...." แองเจเล่ส่ายหัวและหาว "เรามีบางอย่างที่ข้าไม่สามารถจำแนกได้ในรถม้าคันหนึ่งแต่ท่านอาจจะ สนใจ" เฟรย์วู้ดพาแองเจเล่และลิฟไปที่รถม้าคันหนึ่งที่อยู่ตรงกลางของ คาราวานอย่างรวดเร็ว เฟรย์วู้ดเปิดประตูและเข้าไปในรถม้าก่อน เขาวางแผ่นไม้ขาวเป็นบันได แองเจเล่และลิฟก้าวขึ้นไปบนแผ่นไม้และเข้าไปในรถม้า รถม้ามีขนาดกว้างพอที่จะให้คนห้าคนยืนอยู่ภายใน มีชายวัยกลางคนนั่งอยู่หน้ากล่องไม้สีดำกำลังสวมผ้าคลุมสีดำ "ท่านโคโด พวกเขามาที่นี่เพื่อดูสินค้าพิเศษ" เฟรย์วู้ดก้มหน้าลงและพูด "ไม่มีปัญหา" ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นและมองไปที่แองเจเล่ แองเจเล่ตกใจเล็กน้อยเมื่อเขามองไม่เห็นรูม่านตาในดวงตาของชายคน นั้นแต่เขารู้สึกว่าสายตาของชายคนนั้นมองมาที่เขา ดวงตาขาวของชายคนนั้นดูสะดุดตาภายใต้แสงไฟ ชายคนนั้นหยิบกล่องเครื่องประดับเงินขนาดเล็กออกมาจากกล่องเหล็ก ขนาดใหญ่ด้านข้าง เขาวางกล่องลงบนโต๊ะและเปิดมัน มีผงที่มีสีสันแปลกๆไหลออกมาจากกล่องและตกลงบนโต๊ะราวกับว่ า เป็นของเหลว ผงรวมตัวกันเป็นก้อนเล็ก ก้อนนี้มีขนาดเล็กมากจนเกือบจะดูเหมือนถั่ว แปลกๆ ก้อนที่มีสีเหล่านี้ออกมาจากกล่องและขยับไปรอบๆโต๊ะ พวกมันรวมตัว กันและเปลี่ยนเป็นเด็กเล็ก เด็กนั่งอยู่บนโต๊ะและดูเหมือนว่าเขากำลังอมนิ้วอยู่ "ลูกบาศก์ราชินีคริสติน่า..." ทันใดนั้นลิฟก็เปิดปากพูด แองเจเล่และคนอื่นๆภายในรถม้าจ้องไปที่เธอหลังจากที่ได้ยินเธอพู ด "เจ้ารู้จักของสิ่งนี้หรือ" แองเจเล่หันไปหาลิฟ "ใช่" ลิฟพยักหน้าเล็กน้อย "ข้าได้เห็นมันที่ไหนสักแห่งแต่ข้าจำไม่ได้แล้ ว ว่ามันเป็นที่ไหน มันนานมาแล้วแต่ข้าก็ยังจำชื่อของมันได้" "มันสามารถทำอะไรได้" แองเจเล่สงสัย เขาเฝ้าดูเด็กคลานอยู่บนโต๊ะ มันดูเหมือนว่าเด็กอยากรู้เกี่ยวกับคนรอบข้าง "ข้าไม่รู้ลูกบาศก์ราชินีคริสติน่าเป็นของลึกลับ เจ้าต้องหาวิธีใช้มันด้วย ตัวเอง ข้าไม่คิดว่ามันเป็นของที่ทรงพลัง ข่าวลือบอกว่าลูกบาศก์ได้ ค้นพบในดินแดนที่ไม่รู้จักโดยพ่อมดโบราณ" ลิฟส่ายหั ว แองเจเล่ลูบคางของเขา "ราคาเท่าไหร่" เฟรย์วู้ดมีความสุขที่มีของบางอย่างตรงกับรสนิยมของชายหนุ่ม "บัตรคริสตัล 15 ใบเป็นอย่างไร" "ข้าจะให้เจ้าห้าใบ ข้าต้องการซื้อเพียงเพราะว่าข้าชอบเก็บสะสมของ ลึกลับ" แองเจเล่ส่ายหั ว "งั้น....ใบคริสตัลแปดใบได้ไหม นี่เป็นราคาต่ำสุดที่ข้ายอมรับได้เราได้ ใช้เงินไปจำนวนมากเพื่อซื้อจาก.....ช่างมันเถอะ ห้าใบมันต่ำเกินไป" บทสนทนากินเวลานานกว่าสิบนาทีก่อนที่พวกเขาจะตกลงราคากันได้ แองเจเล่จ่ายบัตรคริสตัลไปหกใบ ตอนที่309: ความสงบก่อนพายุจะมา (2) แปลนิยาย.วันพฤหัสบดี ที่29 มีนาคม 2018 แองเจเล่ออกจากรถม้าพร้อมกับถุงกระเป๋าของเขาที่มีกล่องที่เต็มไป ด้วยลูกบาศก ์ หลังจากใช้เวลานานในการตรวจสอบสินค้าตอนนี้มันก็บ่ายแล้ว แสงสีส้มจากดวงอาทิตย์ได้ส่องลงมาบนพื้นดิน "ลา-ล่าลาลา-ล๊าลา-" เขาได้ยินเสียงคนร้องเพลงจากรถม้าที่อยู่อีกด้าน แองเจเล่หันไป มีเด็กสาวนั่งอยู่ข้างประตูที่เปิดอยู่ของรถม้า ผมยาวสีดำของเธอดู สะดุดตา ขาของเธอเรียวยาว เธอสวมรองเท้าหนังสีน้ำตาลและกางเกงสีน้ำเงิน ขากางเกงได้รับความเสียหายเล็กน้อยแต่เธอก็ยังดูมีเสน่ห ์ มีดอกไม้สีขาวในมือของเธอและเธอกำลังดมกลิ่นของมัน ดวงอาทิตย์กำลังจะตก แสงได้ส่องลงบนชุดสีขาวและเสื้อคลุมสีดำ เธอ ดูเหมือนเด็กผู้หญิงที่ไม่ใช่คนของดินแดนนี แองเจเล่มองไปที่เด็กสาวสักพัก เธอทำให้เขานึกถึงคนที่คุ้นเคยแต่เขาก ็ นึกชื่อไม่ออก "เธอเป็นลูกสาวของครอบครัวที่เราเจอบนถนนไม่นานมานีเราพาพวก เขาไปที่เมือง" เฟรย์วู้ดกระโดดออกจากรถม้าและอธิบาย "ถ้าท่านสนใจ ข้าสามารถ..." "ไม่ ไม่เป็นไร ข้าไม่สนใจ เพียงแค่..." แองเจเล่ส่ายหัว "ช่างมันเถอะ ข้า ไปก่อน" ลิฟมองตามเขาในขณะที่พวกเขาเริ่มเดินแต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร แองเจเล่เอาลูกบาศก์ราชินีออกมาและมองไปที่มัน เขาคิดว่ามันเป็นสิ่ง ที่เกี่ยวข้องกับดวงวิญญาณในหมู่สินค้า เขาต้องการทดลองกับมัน หลังจากที่เขากลับไป เขาได้เห็นสิ่งที่คล้ายกันนี้ในพื้นที่หกวงแหวนแต่ เขาไม่ได้ซื้อมันเนื่องจากราคาที่แพง พ่อมดมากมายพยายามศึกษาความลับของรูปแบบดวงวิญญาณแต่ กฎส่วนใหญ่ไม่สามารถนำไปใช้กับดวงวิญญาณได้และคุณสมบัติของ มันมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา สิ่งที่พวกเขาคิดว่ามีประโยชน์เมื่ อ วานได้ไร้ความหมายในวันรุ่งขึ้น แองเจเล่เดินไปที่คฤหาสน์และลิฟก็ตามหลังเขา สาวใช้สองคนเห็นพ่อมดทั้งสองกลับมาที่คฤหาสน์ดังนั้นพวกเธอจึงรีบ เปิดประตู แองเจเล่ได้ยินคนเรียกเขาหลังจากที่เดินผ่านรั้ว "นายท่าน....กรุณารอสักครู่ " ลิฟและแองเจเล่หันกลับไปและเห็นเด็กสาวที่ร้องเพลงวิ่งมาหาพวกเขา แต่เธอก็หยุดข้างสาวใช้ มีชายวัยกลางคนและหญิงวัยกลางคนออกมาจากรถม้าที่เด็กสาวจาก มาอย่างช้าๆ ใบหน้าของพวกเขาซีดและพวกเขาก็ดูเหนื่อย แองเจเล่ สังเกตเสื้อผ้าคุณภาพสูงที่พวกเขากำลังสวม แองเจเล่สันนิษฐานว่าเด็กสาวอาจจะมาจากตระกูลขุนนางที่สูญเสีย ดินแดนไป "เจ้าต้องการอะไร" เขาโบกมือและบอกให้สาวใช้พาพวกเขาเข้ามา เด็กสาวมองไปที่พ่อมดทั้งสองและก้มหน้าลง เธอกัดริมฝีปากเล็กน้อย และใบหน้าของเธอก็ซีดลง "ไอริส! ขอโทษท่านพ่อมดทั้งสองและกลับมานี่เดี๋ยวนี้!" หญิงวั ย กลางคนแทบจะตะโกน "เจ้าชื่อไอริสหรือ" แองเจเล่ถาม เด็กสาวพยักหน้าทันทีเธอมองไปที่พ่อแม่ของเธอแต่เธอก็ตัดสินใจที่จะ อยู่ต่อ "ข้า....ข้า.....ท่านจ้างข้าได้ไหมนายท่าน เรากำลังหาที่หลบภัยและแม่ ของข้าอ่อนแอเกินไปสำหรับการเดินทางไกล...." เสียงของเธอเบาจน แองเจเล่แทบจะไม่ได้ยินคำพูดของเธอ "ถ้าท่านสามารถให้ที่พักพิงแก่เราได้ข้าสามารถทำอะไรก็ได้ตามที่ท่าน ต้องการ!" ทันใดนั้นเด็กสาวก็เงยหน้าขึ้ น "เสียเวลาจริงๆ" ลิฟส่ายหัวและเดินจากไป เธอไม่คิดว่าเด็กสาวมูลค่ า สูง ลิฟรู้ว่าเด็กสาวกำลังวางแผนอะไร เธอเริ่มร้องเพลงทันทีหลังจากที่แอง เจเล่ออกจากรถม้าและท่าทางที่เธอบอกว่าจะทำทุกอย่างเพื่อแม่ของ เธอ เด็กสาวกำลังขอความเห็นใจจากพ่อมดและเธอคิดว่าแองเจเล่ อาจจะสนใจร่างกายของเธอ ลิฟอาศัยอยู่มานานพอที่จะเห็นเทคนิคสกปรกมากมายของปุถุชนใน สังคม เด็กสาวแบบไอริสเคยอาศัยอยู่ในตระกูลที่ร่ำรวยและการเดิน ทางไกลมันยากเกินไปสำหรับพวกเขา เด็กสาวยังบริสุทธ์ิแต่ลิฟสงสัยว่าแองเจเล่จะสนใจหรือไม่ เขาสามารถซื้อกลุ่มเด็กสาวได้จากตลาดทาสแทนถ้าเขาอยากทำ แองเจเล่เฝ้าดูลิฟจากไปในขณะที่เขาขดริมฝีปากเป็นรอยยิ้ม เด็กสาวที่ชื่อไอริสทำให้เขานึกถึงเด็กผู้หญิงที่เขาฝึกในเมืองเลนน่อน เทียที่ส่งอาหารให้เขา "อธิบายให้ข้าฟังสิว่าทำไมเจ้าถึงมีคุณค่ากับข้า ทำไมข้าควรจะให้ที่พัก พิงแก่เจ้า" เขาเยาะเย้ยเด็กสาว เด็กสาวก้มหน้าลงอีกครั้งไม่แน่ใจว่าจะตอบคำถามอย่างไร เธอกำหมัด แน่นและร่างกายของเธอก็สั่น "ไอริส!" ทันใดนั้นก็มีเด็กผู้ชายผมสั้นสีน้ำตาลกระโดดออกมาจากรถม้าคันหนึ่ง และตะโกน มีรอยยิ้มที่ขมขื่นบนใบหน้าของเขา เด็กสาวกัดริมฝีปากของเธอหลังจากที่ได้ยินเด็กผู้ชายเรียก แองเจเล่ส่ายหัวและหันกลับไป เขาเริ่มเดินไปที่คฤหาสน์อีกครั้ง "เจ้ามีความกล้าหาญพอที่จะเดินมาหาข้าแต่เจ้าไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่า เจ้าเป็นทรัพย์สินที่มีค่า" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สนใจ เด็กผู้ชายวิ่งมาหาไอริสและพยายามจับมือของเธอแต่เธอเพียงแค่เดิน จากไป เทียรู้ว่าเธอต้องการอะไรตั้งแต่แรกแต่เด็กสาวที่ชื่อไอริสไม่เคยมี เป้าหมายที่ชัดเจน *************************** สามวันต่อมา... มันเป็นช่วงเช้าและดวงอาทิตย์ก็เริ่มขึ้น แองเจเล่ยืนอยู่เงียบๆบนลานฝึก ชี่ ชี่ ชี่ มันเป็นเสียงที่เหมือนมีบางอย่างพุ่งผ่านอากาศ มีสายเงินนับไม่ถ้วนปรากฏและหายไปทั่วร่างกายของเขา มันดูเหมือนว่าแองเจเล่กำลังยืนอยู่ที่นั่นพร้อมกับแขนขวาของเขาที่ยื่น ไปในอากาศแต่ดาบกางเขนในมือของเขาขยับเร็วจนมันเป็นเงาเบลอ หลายนาทีต่อมาสายเงินก็หายไปในอากาศและดาบกางเขนก็ค่อยๆ หยุด ชี่ เขาฟันไปข้างหน้าอีกครั้งในขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวแล้วทิ้ง ร่องรอยของใบดาบสีเงินไว้ในอากาศ แองเจเล่มีสีหน้านิ่ง เขาเริ่มเหวี่ยงดาบของเขาอีกครั้ง ชิปได้รายงานเขาทุกวินาที[การดัดแปลงชุดทักษะดาบ...คอมโบ สมบูรณ์ 88.75%.....คอมโบการฟันสมบูรณ ์92.11%] แองเจเล่เหวี่ยงดาบของเขาเร็วจนชิปรายงานไม่ทัน มันดูเหมือนว่ามีเงากำลังขยับอยู่บนลาน ร่องรอยที่เหลือจากดาบที่ กำลังขยับเชื่อมต่อกันและเปลี่ยนเป็นสายเงินยาวรอบๆเงาเบลอ แองเจเล่ตัดสินใจที่จะปรับปรุงทักษะดาบของเขาหลังจากที่ค่าสถานะ ของเขาเพิ่มขึ้น รุ่นแรกของคอมโบทักษะดาบอ่อนแอเกินไปสำหรับเขา วู้ดดด ลมจากใบดาบสีเงินได้พัดฝุ่นออกจากพื้น ลิฟกำลังรออยู่ข้างลานอย่างเงียบๆ เธอพิงตัวกับผนังและเฝ้าดูแองเจเล่ ปรับปรุงคอมโบดาบ เวลาได้ผ่านไป ลมจากดาบได้แรงขึ้นเรื่อยๆ แค๊รก เสียงมันเหมือนแท่งไม้ที่แตกครึ่ ง แองเจเล่หยุดขยับทันที เขามองไปที่ดาบหักในมือและบอกให้ชิปหยุดกระบวนการ ปลายดาบที่หักอยู่บนลาน 'ถ้าปราศจากบัพของดาบปลายโค้งต้องสาป ค่าสถานะของข้าอ่อนแอ กว่าก่อนหน้านี้ ' แองเจเล่ส่ายหัวเล็กน้อยและทิ้งดาบลงบนพื้น "นั่นคือครั้งที่ห้า" ลิฟขดริมฝีปาก "อาวุธเหล่านี้เปราะบางเกินไป" แองเจเล่าหายใจเข้าและยกมือซ้ายขึ้น สาวใช้นำผ้าสะอาดและถังน้ำมาให้เขาทันที "ดาบคุณภาพสูงหายาก เจ้าสามารถขอท่านวิเวียนให้หาให้เจ้าได้เมื่อ ท่านกลับมา" ลิฟพยักหน้ า "ข้าจะหัดสร้างด้วยตัวเองในภายหลัง" แองเจเล่ส่ายหัวเล็กน้อย "ข้าจะ ไปพักผ่อน" "ตกลง" แองเจเล่ออกจากสนามฝึกไปที่ชั้นสองและเข้าห้องนอน เขาเริ่มทำ สมาธิทันที ครึ่งชั่วโมงต่อมาเขาก็ค่อยๆตื่นจากการทำสมาธิ 'แสดงสภาพร่างกายของข้า' เขาสั่ง [แองเจเล่ ริโอ ความแข็งแกร่ ง 12.0 ความว่องไว 11.5 ความอึด 16 พลังจิต 79.5 มานา 57.2 ถึงขีดจำกัดของยีนแล้ว สถานะ: สุขภาพดี] ซี โร่รายงานกลับอย่างรวดเร็ว 'ข้าเสียบัพจากดาบปลายโค้งหลังจากที่ข้าทำมันหัก แม้ว่าแก่นชีวิตของ สาวแมงป่องจะยอดเยี่ยมแต่ค่าสถานะของข้าก็ยังต่ำกว่าก่อนหน้านี้' แองเจเล่ย่นคิ้ว "ดาบปลายโค้งคงไม่ได้เป็นเพียงอาวุธต้องสาป" เขาพึมพำในขณะที่เขา ปิดแมงป่องคริสตัลและเอากล่องดำออกมา "ท่านคิดว่าอย่างไรท่าน เฮนน ์อาวุธต้องสาปมันยอดเยี่ยมใช่ไหม" "อย่าพึ่งพาอาวุธต้องสาปมากเกินไป บัพมันยอดเยี่ยมแต่เจ้าจะเสียใจ มากขึ้นเมื่อสิ่งเจือปนรวมตัวกันเรื่อยๆ" "ยังไงก็ตาม มันถึงเวลาที่เราจะต้องไป ลิฟได้มุ่งมั่นกับการศึกษาของ เธอระยะหนึ่งดังนั้นเราควรจะไปที่โบราณสถานตอนนีมันจะใช้เวลา ประมาณหนึ่งสัปดาห์เพื่อจบภารกิจทั้งหมด เจ้าได้ทำวงเวทภาพลวงตา ในห้องนอนเสร็จสิ้นแล้วใช่ไหม" "ใช่" การแสดงออกของแองเจเล่เริ่มเคร่งขรึม "ข้าจะไม่ทำอะไรที่ เกี่ยวกับวิเวียนอีก อย่าลากข้าเข้าไปในการแก้แค้นส่วนตัวของท่าน" "ฮ่าๆ ไม่ต้องกังวล นี่จะเป็นครั้งสุดท้าย เปิดใช้งานวงเวทคืนนี้เมื่อวิ เวียนกำลังจะออกจากสำนักงานใหญ่นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดของเรา" เฮนน์หัวเราะเยาะ "เอาล่ะ" แองเจเล่พยักหน้าเล็กน้อย ตอนที่310: การเคลื่อนไหว (1) แปลนิยาย.วันอาทิตย์ที่1 เมษายน 2018 "ดีเปิดใช้งานวงเวท ข้าจะต้องเตรียมความพร้อมสำหรับวงเวทแรงโน้ม ถ่วง" เสียงของเฮนน์หยุดลงแค่ตรงนี แองเจเล่เปิดใช้งานแมงป่องคริสตัลและนั่งลงข้างโต๊ะ เขามองไปที่ จันทร์เสี้ยวสองดวงข้างนอกหน้าต่างในขณะที่บอกซีโร่ให้ทำงาน บางอย่างให้เสร็จสมบูรณ ์ ครึ่งชั่วโมงต่อมาแองเจเล่ก็ยกมือซ้ายขึ้ น ชี่ มีแสงสีขาวและสีแดงกะพริบบนปลายนิ้วกลางของเขาสร้างเป็นลำแสง สองเส้นเมื่อมันพุ่งไปในอากาศและมันก็ระเบิด ก๊อก ก๊อก มีใครบางคนเคาะประตู แองเจเล่หันไปอย่างรวดเร็ว "เข้ามา" แอ๊ดด ประตูถูกเปิดอย่างช้าๆ ลิฟยืนอยู่ข้างนอกประตูโดยไม่ได้ส่งเสียงใดๆ รูนสื่อสารของแองเจเล่ ยังคงกะพริบอยู่บนนิ้วชี้ของเธอ "เจ้าส่งข้อความมาถูกเวลา" เธอจ้องที่แองเจเล่"สิงที่เราได้พูดถึงเมื่อ หลายวันก่อนข้าได้นำมาให้เจ้า" "นั่งก่อนสิ" แองเจเล่มีรอยยิ้มที่อ่อนโยนบนใบหน้ า ********************** ครึ่งชั่วโมงต่อมาลิฟก็ออกจากห้อง มันเป็นช่วงดึก สายลมยามค่ำคืนได้พัดผ่านผิวของแม่น้ำที่กำลังไหล ใบไม้กำลังลอยอยู่ในอากาศ หลายชั่วโมงต่อมาแองเจเล่ก็ฮู้ดและผ้าคลุมสีดำยืนอยู่บนยอดเขาเล็กๆ ข้างคฤหาสน ์ "วงเวทภาพลวงตาจะอยู่ได้นานแค่ไหน" เฮนน์หัวเราะแล้วตอบ "เจ้ากังวลเรื่องอะไร เจ้ามีความเชี่ยวชาญใน คาถาภาพลวงตาใช่ไหม และข้าเป็นคนออกแบบวงเวทด้วยตัวเอง ไม่มี ทางที่ลิฟจะพบความจริง" "ดี เนื่องจากตอนนี้ข้ารู้ทุกทางลัดข้าก็จะถึงโบราณสถานได้ไว แต่ข้ า ต้องพูดกับใครบางคนจากหอคอยพ่อมดมืดระหว่างทางก่อน มันใช้ เวลาไม่นาน" แองเจเล่ตอบเหมือนไม่มีอะไร "ไม่มีปัญหา ข้ารู้จักสถานที่นั้น มันอยู่ใกล้เส้นทางของเรา อย่าใช้เวลา กับที่นั่นมากเกินไป" เฮนน์ไม่ได้กังวล "ข้าจะเดินทางทันที" แองเจเล่พยักหน้า เขาเดินไปตามเนินเขาแล้วเขาก ็ หายไปในความมืด ภายในคฤหาสน์มีชายคนหนึ่งที่ดูคล้ายกับแองเจเล่กำลังนั่งทำสมาธิอยู่ บนเตียงและเขาก็ล้อมรอบไปด้วยคลื่นพลังงานที่ลึกลับ ********************** สามวันต่อมา... ในป่าทางตะวันออกของแม่น้ำแบส มันเป็นเวลาเที่ยงวันและท้องฟ้าก็ปกคลุมไปด้วยเมฆหนา อากาศร้อน ชื้น ในเส้นทางแคบๆที่พื้นดินปกคลุมไปด้วยใบไม้แห้งและหญ้ามีต้นกล้าสี เขียวเติบโตจากโคลนสีเหลือง กิ่งไม้ยาวและใบไม้สีเขียวปกคลุมท้องฟ้าเหนือเส้นทาง มีแสงแดดเพียง น้อยนิดที่ส่องลงมาถึงพื้นดิน ลำต้นของต้นไม้ทั้งสองข้างของถนนมีรูปร่างแปลกๆ หัวของแองเจเล่ปกคลุมไปด้วยฮู้ดในขณะที่เขาเดินทางไปตามทางด้าน ซ้ายของเส้นทาง เขาเดินทางด้วยความเร็วเต็มที่มันเร็วเกือบเท่าม้าพันธุ ์ ดี เขาเห็นป้ายถนนข้างหน้าเมื่อเดินทางนานกว่าครึ่งชั่วโมง แองเจเล่เดินไปที่ป้ายและเช็ดฝุ่นออกจากป้ายทำให้เห็นคำที่เขียนไว้ 'ยินดีต้อนรับสู่ป่าเชอร์รี่ ' มีตัวหนังสือสีแดงเขียนไว้และพวกมันดูไม่เป็น ระเบียบ เขามองไปที่ถนนข้างหน้ า มันเกือบจะรู้สึกเหมือนกับว่าทางเข้าของป่ากำลังล้อมรอบไปด้วยคลื่น พลังงานบางอย่าง ลำต้นของต้นไม้โตขึ้นในลักษณะที่บิดเบี้ยวและราก หนาก็ก่อตัวเป็นวงกลมในอากาศ แองเจเล่รู้สึกมึนเล็กน้อยเพียงแค่มองไปที่ต้นไม้แปลกๆเหล่านั้ น แองเจเล่ที่ยืนอยู่หน้าป้ายยกมือซ้ายขึ้น รอบๆนิ้วกลางของเขามีแหวนที่ ส่งมาโดยนกทองจากหอคอยพ่อมดมืด ชี่ มีเงาแสงสีน้ำเงินส่องมาจากอัญมณีล้อมรอบร่างกายของแองเจเล่ เขาสงบใจลงและเริ่มเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอีกครั้ง เวลาได้ผ่านไป ผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมงแองเจเล่ก็ยังตระเวนไปรอบๆต้นไม้ ในที่สุดแสงที่มาจากแหวนก็ค่อยๆหายไป เมื่อเขาหยุดข้างรากไม้ขนาดยักษ์เขาก็ตระหนักว่าที่จริงแล้วมันเป็น ประตูที่สร้างด้วยกิ่งไม้ มีเลข'86' และ '10' ถูกสลักไว้ที่ด้านซ้ายและ ด้านขวาของประตู แองเจเล่เปิดประตูและก้าวเข้าไปข้างใน เขาเดินไปถึงอีกด้านของต้นไม้อย่างรวดเร็วและเห็นผลไม้สีเขียวขนาด เท่าหัวจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังห้อยบนกิ่งไม้ขนาดใหญ่ผลไม้ปกคลุมไป ด้วยขนสีขาวและพวกมันดูเหมือนลูกพีช แองเจเล่เริ่มนับจำนวนผลไม้จากทางซ้าย ช่า เขาเห็นผลไม้ผลที่เจ็ดแตกออกและมันดูเหมือนปากที่เต็มไปด้วยฟัน แหลมคม มีของเหลวเหนียวโปร่งใสออกมาจากปากและหยดลงมาจาก ผิวของผลไม้ น่าแปลกที่ของเหลวเหนียวมีกลิ่นดอกไม้ที่น่าดึงดู ด หลายวินาทีต่อมาใบหน้าที่มีดวงตาและปากก็ปรากฏขึ้นด้านหน้าของ ผลไม้ "ไม่ได้เจอมือใหม่มาสักพัก" มันพูดด้วยเสียงแปลกๆเหมือนกะเทย "เจ้ า มาที่นี่เพื่อเอาเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงใช่ไหม" แองเจเล่พยักหน้าเล็กน้อย "ใช่ นกทองได้บอกตำแหน่งนี้ให้ข้า" "ข้ารับผิดชอบในการแจกเทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงให้หัตถ์ธาตุ....ฮ่าๆ เจ้าสามารถเรียกข้าว่าม็อคโค่นอกจากนี้ข้าจะมอบรางวัลของภารกิจที่ เจ้าสำเร็จให้กับเจ้า" ม็อคโค่อธิบาย "ตามระดับปัจจุบันของเจ้าเจ้ามีสองทางเลือกสำหรับเทคนิคการทำ สมาธิขั้นสูงสากล ตัวแรกคือบาเรียพิษและตัวที่สองคือแสงน้ำเงิ น เทคนิคการทำสมาธิเหล่านี้ไม่สมบูรณ์ดังนั้นถ้าเจ้าต้องการรุ่นสมบูรณ ์ เจ้าจะต้องเซ็นสัญญาพิเศษกับองค์กร" "แน่นอน ข้าเข้าใจ" แล้วแองเจเล่ก็พยักหน้า "นอกจากเทคนิคการทำ สมาธิข้าก็ต้องการข้อมูล ในฐานะที่เป็นสมาชิกทางการข้าเชื่อว่ามันเป็น ส่วนหนึ่งของสิทธิประโยชน์ใช่ไหม" "ใช่" ม็อคโค่ขดริมฝีปาก "เอาล่ะ ข้าต้องการรู้วิธีการจัดการกับ.....ร่างดวงวิญญาณหลังจากที่ เจอกับพวกมัน" แองเจเล่ถาม "ผีหรือ พวกนี้รับมือได้ยากแต่ก็มีข้อมูลบางอย่างที่เก็บไว้ในห้องสมุ ด ของหอคอยพ่อมดมืด" ม็อคโค่ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจเพราะไม่ใช่แอง เจเล่คนเดียวที่ถามคำถามนี "มีอะไรอีก ข้าจะส่งคำถามของเจ้ากลับไปที่สำนักงานใหญ่ในครั้งเดียว" แองเจเล่ลังเลชั่วครู่ก่อนที่จะเปิดปากของเขา "ข้าต้องการข้อมูลทั้งหมด ที่เจ้ามีเกี่ยวกับแกนแห่งกาลเวลา" "แกนแห่งกาลเวลาหรือ นี่เป็นคำขอที่ยาก ข้อมูลเกี่ยวกับองค์กรนั้นเป็น ความลับอย่างมาก นาฬิกาแดดและกุญแจเงาทำให้พวกเขามีชื่อเสียง สมาชิกขององค์กรนี้เป็นคนบ้าทุกคนเนื่องจากพวกเขาต้องการฆ่าตัว ตายอย่างมาก พวกเขาแทบจะไม่ได้สื่อสารกับองค์กรอื่น ที่จริงแล้ ว นาฬิกาแดดและกุญแจเงาเกี่ยวข้องกับการศึกษารูปแบบดวงวิญญาณ เจ้าต้องการของทั้งสองนี้เพื่อเปิดประตูสู่สมบัติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวก เขา อืมมม..." ม็อคโค่หยุดชั่วครู่และพูดต่อ "ข้าได้กลิ่นที่คุ้นเคย......เจ้ า อาจจะมีกุญแจเงาใช่ไหม" ตาของเขาหรี่ลง แองเจเล่กำลังจะพูดเรื่องนี้แต่ม็อคโค่ก็หยุดเขา "ไม่ต้องกังวล ประตูสู่สมบัติเป็นไปไม่ได้ที่จะหาเจอ พ่อมดได้ไปที่ โบราณสถานและพบคลังที่ใช้กุญแจเงาแต่พวกเขาทั้งหมดก็ตายด้วย เหตุผลบางอย่าง พ่อมดระดับสี่บอกว่า'สมบัติ'เป็นเพียงแค่กับดักที่แกน แห่งกาลเวลาทำไว้ ข้าไม่สนใจกุญแจเงาของเจ้าเลย...." ม็อคโค่ขดริ ม ฝีปาก "อา ข้ารู้แล้วว่าทำไมเจ้าถึงถามข้าเรื่องรูปแบบดวงวิญญาณ กุญแจจะดึงดูดผี " ในที่สุดแองเจเล่ก็ได้ยินสิ่งที่เขาสนใจ "แล้วข้าจะจัดการกับมันอย่างไร โยนมันทิ้งไปหรือ" "มันจะเป็นเรื่องง่ายถ้าเป็นกรณีนีข้าจะบอกเจ้าทุกอย่างเกี่ยวกับ กุญแจ" ม็อคโค่เคลียร์คอและเริ่มอธิบาย "กุญแจเงาจะช่วยให้ผีสามารถ รักษาพลังงานของพวกมันได้ถ้าผีพยายามเข้าสู่ร่างกายของเจ้าของ ดวงวิญญาณของพวกมันก็จะถูกผูกไว้กับกุญแจ ถ้ากุญแจถูกเอาไปผี ก ็ จะหาสิ่งมีชีวิตอื่นหรือคนอื่นเพื่ออาศัย" "ข้าได้ยินมาว่าผีจะเชื่อมโยงกับชีวิตของเจ้าของ" แองเจเล่ขมวดคิ้ว "เจ้าหมายถึงการเชื่อมโยงพลังงานชีวิตหรือ อืมมม...มันไม่ค่อยเกิดขึ้น แต่มันเป็นไปได้ข้าได้ส่งคำขอของเจ้ากลับไปที่สาขาและพวกเขาก็ตอบ กลับมา" แองเจเล่ไม่แน่ใจว่าม็อคโค่สื่อสารกับองค์กรอย่างไร "พวกเขาว่ายังไง" แองเจเล่ยังสงบแต่เขาก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย ถ้ากุญแจ เงาไม่ใช่ของที่มีค่าเขาก็คงไม่ต้องซ่อนความจริงว่ามีหญิงชราอาศัยอยู่ ในร่างกายของเขา หอคอยพ่อมดมืดมีวิธีการรวบรวมข้อมูลและรายละเอียดมากมาย เขา เปิดใช้งานแมงป่องคริสตัลดังนั้นเฮนน์จึงไม่รู้ว่าเขากำลังพูดอะไร แองเจเล่ต้องการพูดกับวิเวียนเรื่องความจริงแต่เขาไม่แน่ใจว่าเธอจะทำ อะไร มันแทบเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะชนะการต่อสู้กับเธอดังนั้นเขาจึง ตัดสินใจที่จะขอความช่วยเหลือจากหอคอยพ่อมดมืด หัตถ์ธาตุเป็นเพียงองค์กรที่อ่อนแอเมื่อเทียบกับหอคอยพ่อมดมืด แอง เจเล่คิดว่าหอคอยพ่อมดมืดอาจจะเป็นองค์กรที่แข็งแกร่งที่สุดในทวีป กลางทั้งหมด สมาชิกของพวกเขาทุกคนได้แทรกซึมเข้าไปในองค์กรสำคัญทั้งหมด พวกเขาอยู่ทุกหนทุกแห่งและพลังของพวกเขาก็แข็งแกร่งอย่างไม่น่ า เชื่อ เฮนน์อาจจะเป็นพ่อมดในตำนานแต่ถึงแม้ว่าจะเป็นเธอก็ไม่ต้อง อยากพัวพันกับหอคอยพ่อมดมืด "คำแนะนำที่สาขามอบให้เจ้าคือทำภารกิจให้มากขึ้นและรวบรวม คะแนน เจ้าอาจจะเลือกจ้างพ่อมดที่เชี่ยวชาญเรื่องผีด้วยตัวเอง มีพ่อ มดมากมายในรูปแบบดวงวิญญาณที่สำนักงานใหญ่หนึ่งในนั้นเป็นพ่อ มดที่แข็งแกร่งที่สูญเสียร่างกายภาพเมื่อหลายร้อยปีก่อนและถ้าหาก เจ้ามีสิ่งประดิษฐ์เวทมนต์ที่เรียกว่า'ลูกแก้วพันเงา'เจ้าก็จะสามารถขับ ไล่ผีออกจากร่างกายของเจ้าได้อย่างง่ายดาย" "ลูกแก้วพันเงาหรือ" แองเจเล่ทวนชื่อ "มันคืออะไร" "มันสามารถช่วยให้ผีฟื้นสติปัญญาและกลายเป็นคน สิ่งประดิษฐ์เวท มนต์นี้สามารถสร้างขึ้นมาด้วยตัวเองได้แต่เจ้าจะต้องแลกคะแนน ภารกิจกับสูตรของมัน" ******************** ในไม่ช้าแองเจเล่ก็ออกจากป่าเมื่อได้รับข้อมูลทั้งหมดที่เขาต้องการ จากนั้นเขาก็มุ่งหน้าไปที่โบราณสถานอีกครั้งและเขาก็ยังหยิบวัสดุ ที่ จำเป็นสำหรับยาหมอกพิษ จำนวนที่เขาได้รับเพียงพอที่เขาจะทำขึ้นมา ได้สิบขวด ม็อคโค่บอกแองเจเล่ว่าจะได้รับวัสดุอีกเมื่อทำยาล้มเหลว อย่างไรก ็ ตามภารกิจจะต้องเสร็จภายในสองเดือน ถ้าเขาล้มเหลวภารกิจทำยา ครั้งนี้เขาก็จะไม่ได้รับการพิจารณาให้เป็นผู้สมัครภารกิจในอนาคตที่ เกี่ยวข้องกับการทำยา แองเจเล่ไม่ได้กังวลเมื่อรู้ข้อมูลนี้เนื่องจากข้อมูลในเรื่องรูปแบบดวง วิญญาณและกุญแจเงามีความสำคัญกับเขามากกว่า เทคนิคการทำสมาธิขั้นสูงถูกเก็บไว้ในเมล็ดสีแดงซึ่งเขาเก็บไว้ในถุง กระเป๋าของเขา โบราณสถานอยู่ใกล้ๆกับสำนักงานใหญ่ของหัตถ์ธาตุ เขากลับไปที่จุดสูงสุดของภูเขาไฟหิมะอย่างง่ายดายแล้วเข้า โบราณสถาน โบราณสถานว่างเปล่า แองเจเล่ยังอยู่นอกพื้นที่หวงห้ามและเริ่มวาดวง เวทขนาดเล็กในอุโมงค์ตามแผนที่เฮนน์บอกเขา มีวงเวทสีแดงนับไม่ถ้วนปกคลุมอุโมงค์แต่ละอุโมงค์นอกพื้นที่หวงห้าม เขาได้ใช้เวลาครึ่งวันเพื่อเตรียมการทั้งหมด "เอาล่ะ เราเสร็จแล้ว" เฮนน์ดูตื่นเต้น แองเจเล่ค่อยๆเอามือออกมาจากวงเวทบนผนังและลูบขมับของเขา "วงเวทเหล่านี้จะหายไปเมื่อเปิดใช้งาน สิ่งเดียวที่มันจะทำคือการสร้าง คลื่นพลังงาน ท่านแน่ใจหรือว่ามันจะได้ผล" เขาจ้องไปที่กล่องดำ "แน่นอนว่ามันจะได้ผล ข้าได้บอกเจ้าแล้วเรื่องความถี่พลังจิต ถ้ายัยนั่น พยายามเปิดใช้งานวงเวทแรงโน้มถ่วงคลื่นพลังงานจากวงเวทเหล่านั้น ก็จะฆ่าเธอถ้าเธอโชคไม่ดีฮ่าๆๆ!" เฮนน์ขบฟัน "ทำไมวิเวียนถึงออกเดินทางเพื่อทำสงคราม เธอได้ใช้เวลาหลายปี อาศัยอยู่ในโบราณสถาน ข้าคิดว่าเธอไม่สนใจเรื่องโลกภายนอกอี ก ต่อไป" ลิฟได้บอกเขาว่าวิเวียนไม่ได้ออกจากโบราณสถานนานแล้ ว "ข้าไม่รู้เจ้าควรถามเธอด้วยตัวเอง" เฮนน์ไม่ได้สนใจ แองเจเล่มองไปรอบๆ "เอาล่ะ เราต้องออกไปเดี๋ยวนี้" "ค้นหาจุดปลอดภัยและเปิดใช้งานกับดักเมื่อวงเวทแรงโน้มถ่วง ปลดปล่อยคลื่นพลังงานพิเศษของมัน" เฮนน์ลดเสียงลง แองเจเล่พยักหน้าและออกจากโบราณสถานอย่างรวดเร็ว เขารีบลง ภูเขาไฟหิมะและรออย่างอดทนในป่า