ตอนที่352: ร่องรอยของศัตรู (1) แปลนิยาย.วันพุธที่9 พฤษภาคม 2018 เมื่อคืนเผลอหลับไปเพิ่งว่างแปล อีกตอนลงห้าโมงนะครั บ สีแดงแปลกๆค่อยๆหายไปจากดวงตาของแองเจเล่ในขณะที่เฮนน์ยอม แพ้ เขามองไปที่สติกม่าและถูขมับของเขา มันรู้สึกเหมือนมีเข็มนับร้อยใน หัวของเขา "บัดซบ ยัยผู้หญิงนั่นเกือบจะยึดร่างกายของข้า..." เขาพ่นลมออกจมูก "ไปกันเถอะ เราต้องเพิ่มระดับให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้หลังจากจบเรื่อง นี้" สติกม่ามองแองเจเล่แปลกๆ "ท่านเฮนน์เป็นคนสวยและมีเสน่ห์.....ไอ้ คนโชคดี...." "เจ้าคิดว่าข้าจะมีความสุขหรือถ้าเจ้าชมเชยเธอ..." แองเจเล่พูดไม่ออก "เราต้องไปแล้ว" เขาเอาม้วนออกมาและตรวจสอบตำแหน่ง "แล้วเจอกัน" "แล้วเจอกัน" พวกเขาเริ่มมุ่งหน้าออกไปในสองทิศทางที่แตกต่างกัน แองเจเล่เลี้ยวซ้ายและวิ่งด้วยความเร็วสูงสุด เขาออกจากหุบเขาและเดินทางไปตามเส้นทางบนที่ราบสีเหลือง หญ้า มันสูงมากกว่าหนึ่งเมตรและมันกำลังสั่นไหวตามสายลม ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมาผิวของโคลนก็เปลี่ยนไป มันเปียกและนุ่ ม แองเจเล่หยุดและมองไปรอบๆ 'นี่แหละ.....นี่เป็นสถานที่ที่ทำเครื่องหมายไว้บนม้วน' เขาเอาม้วน ออกมาและยืนยันตำแหน่งแล้วทิ้งลงบนพื้น พรึ่ บ มีแสงสีแดงกะพริบในอากาศ ม้วนถูกเผาเป็นขี้เถ้าและปลิวไปตามสาย ลม เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นเขาก็เห็นเต็นท์สีขาวขนาดใหญ่บนยอดเนินเล็กๆ มี ชุดคลุมเขียวหลายคนกำลังย่างเนื้อข้างกองไฟ แองเจเล่เดินไปที่เต็นท ์เขาใช้เวลาประมาณหนึ่งนาทีในการเดินไปถึง เต็นท ์ ชุดคลุมเขียวรีบลุกขึ้นยืนหลังจากที่สังเกตเห็นแองเจเล่ "เจ้าเป็นใคร" ชายชราผมยุ่งสีขาวถามเสียงดัง "เราเป็นสมาชิกของ ตระกูลอุโนชิโปรดออกห่างจากเนินเขานี้!" "ตระกูลอุโนชิใช่ไหม ดีดูเหมือนว่าข้าจะมาถูกที่" แองเจเล่สแกนชุ ด คลุมเขียวด้วยชิป ชายชราเป็นพ่อมดระดับสองและมีพ่อมดระดับหนึ่งอยู่ทางซ้ายของเขา ส่วนที่เหลือเป็นเพียงผู้ฝึกหัด . "เจ้าหมายความว่ายังไง" สีหน้าของชายชราเปลี่ยนไป "ไม่มีอะไร ฮ่า" แองเจเล่ยิ้มและยกมือขวาขึ้นสร้างลูกลาวาขนาดเท่าหัว บนฝ่ามือ เขาชี้ไปที่ชุดคลุมเขียวทั้งสี่ลูกลาวาโค้งผ่านอากาศและบินไปหาพวก เขา "หลบ!" "ป้องกัน!" พวกเขาตะโกน ผู้ฝึกหัดรีบตั้งโล่หอคอยขนาดใหญ่และพยายามปิดกั้น ลูกลาวา ตู้ม แสงสีแดงระเบิดในอากาศทำให้ฝนลาวาตกลงมาที่พื้นและเปลี่ยนเป็น พื้นที่เป็นทะเลเพลิง ชุดคลุมเขียวสองคนได้ปลิวไปด้วยแรงกระแทก ร่างกายของพวกเขาถูก เผาเป็นสีดำและมันดูเหมือนว่าพวกเขาตาย พ่อมดคนหนึ่งกลิ้งออกจากฝนลาวาได้อย่างรวดเร็วแต่ชุดคลุมของเขาก ็ ติดไฟและเขาก็พยายามดับด้วยอนุภาคพลังงานน้ำ พ่อมดอีกคนได้ปิด กั้นหยดลาวาด้วยโล่พลังงานสีขาว "เจ้าจะต้องชดใช้กับสิ่งที่เจ้าได้ทำ!" พ่อมดระดับสองตะโกนอย่างโกรธ เกรี้ยว เขาเอาหน้าไม้ขนาดเล็กออกมาและเล็งไปทางแองเจเล่ ฟิ้ว เงาเบลอหายไปในอากาศ มันอยู่ห่างจากแองเจเล่หนึ่งเมตรเมื่อมัน ปรากฏอีกครั้ง แองเจเล่รีบสร้างโล่เงินข้างหน้า เคร๊ง ลูกธนูเหล็กกล้าได้จมลงไปในโล่แต่มันก็ไม่สามารถเจาะทะลุโลหะเงิน หนาได้ หลายวินาทีต่อมาลูกเหล็กกล้าก็หลอมเป็นลูกของเหลวสีดำ ของเหลว สร้างลูกธนูเหล็กกล้าและพุ่งกลับไปหาพ่อมดชรา แองเจเล่ยกมือขวาขึ้นอีกครั้งและเขาก็กำลังจะสร้างลูกวาลาอีกลูก อย่างไรก็ตามโน้ตดนตรีที่หน้าอกของเขาสั่นเล็กน้อย เฮนน์พยายามยึดร่างกายของแองเจเล่และแผนของเธอก็ล้มเหลว แอง เจเล่เกือบดูดพลังของเฮนน ์เขาไม่ได้เปิดใช้งานตราสายเลือด ตรา โต้ตอบด้วยตัวมันเอง โน้ตดนตรีร้อนขึ้นเล็กน้อยในขณะนั้น มันช่วยชีวิตของแองเจเล่เขา ต้องการหาทางจัดการกับเฮนน ์ผู้หญิงคนนั้นไม่เคยเปลี่ยน 'ดี ให้ข้าลองสิ่งนี้ดู ' แองเจเล่แตะที่ตรงกลางหน้าอกของเขา ติ๊ง มันเสียงเหมือนระฆังดังหนึ่งครั้ง มันใสและคมชั ด แองเจเล่เห็นพ่อมดชราที่กำลังร่ายคาถาหลังจากที่หลบลูกธนูแต่ทันใด นั้นเขาก็หยุดขยับเพียงแค่ยืนอยู่ที่นั่น พ่อมดระดับหนึ่งข้างๆเขาก็หยุดเคลื่อนไหว ชายคนนั้นกำลังเตรียม คาถา มันเกือบจะดูเหมือนว่าพวกเขากำลังติดอยู่ในห้วงกาลเวลา แองเจเล่ตกใจเล็กน้อย ตราถูกใช้งานเพียงบางส่วนแต่พลังของมันก็น่าเหลือเชื่อ แองเจเลรีบเข้าไปใกล้พ่อมดชราและเดินไปรอบๆเขา บาเรียสีขาวรอบๆพ่อมดชราหายไป มีสีหน้าโกรธเกรี้ยวบนใบหน้าของ เขา เขาเอามือขวาเข้าไปในกระเป๋าและมันดูเหมือนว่าเขากำลังเอา อะไรบางอย่างออกมา แองเจเล่สังเกตชายชรา หัวใจของเขาเต้นต่ำกว่ามนุษย์ปกติแต่เขายังมี ชีวิต สัญญาณชีพทุกอย่างปกติ เขาย่นคิ้วและขยับมือซ้ายไปใกล้ถุงกระเป๋าของชายชรา พรึ่ บ ทันใดนั้นร่างกายของชายชราก็ลุกไหม้และร่างกายของเขาก็ปกคลุมไป ด้วยเปลวไฟสีแดงสดใส ร่างกายของพ่อมดชราหลอมละลายเหมือนเทียนก่อนที่มือของแองเจเล่ จะถึงถุงกระเป๋าของเขา ร่างกายของเขาเปลี่ยนเป็นขี้เถ้าสีขาวรวมถึง เสื้อผ้าและข้างของของเขา แองเจเล่ไม่แน่ใจว่าเพิ่งเกิดอะไรขึ้น เขามองไปที่อีกคน เขาตรวจสอบผู้ฝึกหัดและพ่อมดระดับหนึ่ง พ่อมดระดับหนึ่งเพิ่งดับไฟ บนชุดคลุมของเขาก่อนที่จะโดนคลื่นพลังงานจากตราสายเลือด อย่างไรก็ตามทั้งสองคนได้ติดไฟและเริ่มเผาไหม้เปลวไฟสีแดงได้ ดูดกลืนผู้ฝึกหัดระดับสามและพ่อมดระดับหนึ่งภายในไม่กี่วินาทีต่อมา ผู้ฝึกหัดคนสุดท้ายถูกเผาเป็นสีดำด้วยหยดลาวาแต่เขายังมีชีวิต 'หา เขารอดจากการโจมตีได้หรือ คลื่นเสียงที่ปลดปล่อยออกมาจาก ตราไม่ได้ฆ่าทุกคน' แองเจเล่เดินไปที่ผู้ฝึกหัดและตรวจสอบกล้ามเนื้อ กล้ามเนื้อของเขาแข็งเหมือนหินและมันดูเหมือนว่าผู้ฝึกหัดพยายามที่ จะต่อต้านภาพลวงตา 'มันเกี่ยวข้องกับอำนาจจิตของพวกเขา' มีแสงสีน้ำเงินกะพริบข้างหน้ า ดวงตาของแองเจเล่ จุดแสงหายไปหลังจากผ่านไปหนึ่งนาที [ความสามารถของตราสายเลือด: คลื่นเสียงภาพลวงตา มันสามารถ ตอบโต้ได้ด้วยอำนาจจิตของเป้าหมาย ถ้าเขาล้มเหลวในการต่อต้าน ภาพลวงตาร่างกายของเขาก็จะถูกเผาเป็นขี้เถ้า ระยะเวลาที่มีผลของ คลื่นเสียงคือครึ่งชั่วโมง อำนาจจิตของเป้าหมายที่แข็งแกร่งจะทำให้ มี ผลสั้นลง ระยะที่มีผล: 20 เมตร] ซีโร่เสร็จสิ้นการวิเคราะห์และรายงานกลับอย่างรวดเร็ว แองเจเล่พอใจ เขาพยักหน้าเล็กน้อยและลุกขึ้นยืน เขายกมือซ้ายขึ้น แองเจเล่ปล่อยเข็มเงินจากปลายนิ้วของเขาและส่งเข้าไปในหน้าผาก ของผู้ฝึกหั ด มีเลือดไหลออกมาจากแผลเล็กๆและความทุกข์ทรมานของผู้ฝึกหัดก ็ จบลง เข็มเงินกลับเข้าไปในนิ้วของแองเจเล่ในขณะที่เขาเดินไปที่ค่าย ของชุดคลุมเขียว ทางเข้าของเต็นท์เปิดอยู่และมีกระเป๋าเดินทางสีดำวางอยู่บนพื้น กองไฟกำลังเผาไหม้อย่างเงียบๆนอกเต็นท ์พวกเขากำลังย่างกระต่าย ป่าสองตัวบนตะแกรงโลหะ ด้านบนของเนื้อสีน้ำตาลปกคลุมไปด้วย ไขมันและด้านล่างของมันถูกเผาแล้ว แองเจเล่ยกมือขวาขึ้นและดูดเปลวไฟที่กำลังลุกไหม้ทั้งหมดบนพื้น เขาก้มตัวลงและดึงเนื้อออกมาจากเนื้อกระต่ายย่าง มันร้อนมากแต่เขา ก็ยังโยนมันเข้าไปในปากของเขา เค็ม กรอบและผลไม้ที่ทำเป็นรสคาราเมลก็อร่อย แองเจเล่ลุกขึ้นยืนและก้าวเข้าไปในเต็นท ์ ภายในมืดเล็กน้อย มันเป็นเต็นท์ขนาดใหญ่ที่มีการตกแต่งภายในที่ธรรมดา มีเตียงสาม เตียงเรียงอยู่ข้างผนัง มีผ้าห่มสีขาวอยู่ข้างบนที่ยังไม่ได้พั บ ทางซ้ายมีหนังสือเปิดอยู่ตั้งอยู่บนของตู้ แองเจเล่เดินไปที่ตู้และคว้าไปที่หนังสือแล้วตรวจสอบเนื้อหา ชื่อเรื่อง: บันทึกการผจญภัยของหุบเขาอเวจี มีใครบางคนกำลังอ่านหนังสือนีแองเจเล่เปิดไปสุ่มๆและเริ่มอ่าน '12 เมษายน ทีมของเราเข้าหุบเขาและเดินทางประมาณหนึ่งกิโลเมตร มีถ้ำอยู่ด้านซ้าย โอ้พระเจ้า! เราพบ....' หน้าที่เหลือได้ถูกฉีกออกและเขารีบเปิดไปหน้าต่อไป 'หญ้าสีแดง.....ท้องฟ้าสีเหลือง....เกิดอะไรขึ้นกับสถานที่นี้! บางทีเรา อาจจะไม่สามารถหลบหนีไปได้....เราจะตายด้วยความหิวโหย ข้ า เกลียดสัตว์ประหลาดเหล่านั้นและ....' มีวัตถุขนาดเล็กพุ่งออกมาจากหนังสือและค่อยๆตกลงไปที่พื้ น แองเจเล่หยิบวัตถุขึ้นมา มันเป็นเศษใบไม้สีแดงเรียบๆ ใบไม้ยังเปียกและนุ่ ม เขาใส่ใบไม้กลั บ เข้าไปในหนังสือ แองเจเล่ปิดหนังสือและจับมันไว้ในมือของเขา เขาหันกลับไปและออก จากเต็นท ์ หลังจากเดินไปหลายนาทีเขาก็สร้างลูกไฟขนาดเท่าหัวบนมือขวาและ โยนมันเข้าไปในเต็นท ์ ตู้ม เปลวไฟที่โกรธเกรี้ยวได้ดูดกลืนเต็นท์ กองไฟ ศพและครึ่งหนึ่งของเนิ น เขาขนาดเล็ก แองเจเล่เห็นเต็นท์ล้มลงไปที่พื้นและโดนกองไฟ ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ใน เปลวไฟที่กำลังลุกไหม้และควันสีดำก็ลอยขึ้นไปในอากาศ แสงสีส้มจากเปลวไฟทำให้พื้นที่สว่างขึ้น ไม่มีอะไรเหลือบนเนินเขา ขนาดเล็กและไฟก็หยุดการขยายหลายวินาทีต่อมา แองเจเล่พยักหน้า เขาถือหนังสือหนาที่มีปกสีน้ำตาลแน่นและเดินจาก ไป เขาทำงานเสร็จเรียบร้อยแล้ว ส่วนที่เหลือเป็นของคนอื่นๆ แองเจเล่เริ่มเดินกลับไปที่ทางที่เขาจากมา ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา เขาก็เห็นสติกม่า เดลล่าและฮิคาริกำลังยืนอยู่ด้วยกัน พวกเขากำลังพูด บางอย่าง ฮิคาริโบกมือให้แองเจเล่หลังจากที่เห็นเขา ตอนที่353: ร่องรอยของศัตรู (2) แปลนิยาย.วันพุธที่9 พฤษภาคม 2018 แองเจเล่ยิ้มและเดินไปหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว "ข้าคิดว่าเจ้าจะใช้เวลาสักพัก" "สถานที่ค่อนข้างใกล้มาก" ฮิคาริเช็ดฝุ่นออกจากชุดคลุมยาวและยิ้ม "พวกเขาไม่สามารถรับมือกับความเสียหายที่เกิดจากยาของข้าได้" "เอาล่ะ งั้นเรามารอเรย์ไลน์กลับมาและข้าจะบอกพวกเจ้าถึงเหตุผลที่ แท้จริงว่าทำไมข้าถึงรวมตัวพวกเจ้าที่นี่" มีรอยยิ้มที่ลึกลับปรากฏบน ใบหน้าของสติกม่ า "เหตุผลที่แท้จริง อีกแล้วหรือ" แองเจเล่สบตากับฮิคาริ พวกเขาทั้งคู่ อยากรู้ แต่สติกม่าเปลี่ยนหัวข้อทันที"เอาล่ะ ข้าขอแนะนำน้องสาวของข้ากับ พวกเจ้า นี่คือเดลล่า เดลล่า อุโนชิ" เขาผลักหญิงสาวชุดแดงมาข้างหน้า เดลล่าขี้อาย ใบหน้าของเธอแดงในขณะที่สติกม่าผลักเธอไปข้างหน้า "อืม....ขอบคุณที่ช่วยข้าและพี่ชายของข้า!" เธอลังเลชั่วครู่แล้วโค้งให้ แองเจเล่และฮิคาริมีสีหน้าที่จริงจังบนใบหน้าของเธอ "ช่วยหรือ เจ้าจะพูดแบบนั้นก็ได้" ฮิคาริมองไปที่เดลล่า "แต่พี่ชายของ เจ้าไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือของเราจริงๆ..." แองเจเล่หัวเราะเบาๆ สติกม่าเป็นพ่อมดระดับสาม แม้ว่าพลังจิตของ เขาจะไม่เสถียรเนื่องจากความก้าวหน้าที่รวดเร็วแต่เขาก็ยังแข็งแกร่ง กว่าพ่อมดทั่วไป สติกม่าได้สำเร็จในสิ่งที่พ่อมดส่วนใหญ่ไม่สามารถ สำเร็จได้ตลอดชีวิตของพวกเขา "แต่ก็ขอบคุณที่ช่วยเรา มันเป็นสถานการณ์ที่ยากลำบาก" เดลล่าเงย หน้าขึ้นและโค้งอีกครั้ง เธอดูสง่างามและสุภาพ "พีชายของเจ้าแข็งแกร่งกว่าเรา" แองเจเล่มองไปที่เดลล่า "เจ้าเป็นเด็กดี เดลล่า ติดต่อหาข้าถ้าเจ้าต้องการความช่วยเหลือของข้า เจ้าสามารถ ปฏิบัติกับข้าได้เหมือน....พี่ชาย ฮ่าๆ" เขาต้องการที่จะดูแลเดลล่าอย่าง ดีเพราะมันดูเหมือนว่าเธอเป็นคนสำคัญที่สุดกับสติกม่า "อะไรนะ พี่ชายหรือ ไม่เอาน่า..." สติกม่าส่ายหัวและหัวเราะ "โอ้ ใช่ เรย ์ ไลน์ยังต่อสู้อยู่หรือ" "เขาเกือบจบแล้วและเขาจะกลับมาเร็วๆนี้" ฮิคาริเปิดใช้งานรูนสื่อสาร และแลกเปลี่ยนข้อความกับเรย์ไลน ์ เธอหลับตาสักพักและส่งข้อความเพิ่ม "ใช่ เขาจะกลับมาที่นี่ในเร็วๆนี้ เพียงแค่รออีกสักพัก" ทั้งสี่รออยู่ที่ขอบของหุบเขาอย่างเงียบๆ เดลล่าอยากรู้เรื่องแองเจเล่และฮิคาริ เธอยังไม่อยากจะเชื่อว่าสติกม่าข้างหน้าเธอเป็นคนๆเดียวกันกับคนที่ เธอรู้จัก ชายคนนี้ฆ่ากลุ่มนักฆ่าได้อย่างง่ายดายและคลื่นพลังจิตของ เขาแข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่ อ เดลล่าปกป้องสติกม่าเมื่อเขายังเยาว์แต่สถานการณ์ก็เปลี่ยนไป เธอยัง พยายามคิดให้ออกว่าเกิดอะไรขึ้น เธอเดินไปหาแองเจเล่และเริ่มถามคำถาม เดลล่าได้สนทนากับฮิคาริเป็นเวลานานแต่เธอก็ไม่รู้ข้อมูลที่มีค่ามากนัก เธอตัดสินใจที่จะถามชายคนนี้ที่อยากเป็น'พี่ชาย'ของเธอ "แล้วพี่ชายของข้าเป็นพ่อมดทางการนานแล้วหรือ" "ใช่ ที่จริงแล้วข้าไม่แน่ใจว่าเจ้าสังเกตเห็นหรือไม่" แองเจเล่มองไปที่เดล ล่า "พี่ชายของเจ้าเป็นซิสค่อนแน่นอน" "ซิสค่อนหรือ มันหมายความว่าอะไร" เดลล่า สติกม่าและฮิคาริดูสับสน "มันหมายถึงพี่ชายหรือน้องชายที่ต้องการมีความสัมพันธ์ที่โรแมน ติกหรือ....เซ็กซ์กับพี่สาวหรือน้องสาวของตัวเอง" แองเจเล่อธิบาย "อะไรนะ" เดลล่ายังคงสับสน หลายวินาทีต่อมาใบหน้าของเธอก็แดงอีก ครั้งหลังจากที่เข้าใจว่าแองเจเล่เพิ่งพูดอะไร เธอหันไปหาสติกม่าและจ้องไปที่สติกม่ า "จริงหรือพี่" เธอตะโกนและกระโดดไปหาพี่ชายของเธอ เดลล่าเกาหน้า สติกม่าด้วยเล็บของเธอและกัดที่ไหล่ขวาของเขา สติกม่าพ่นลมออกจมูกและล้มลงไปที่พื้น พวกเขากลิ้งหลายครั้งบนพื้ น หญ้า เดลล่าขึ้นขี่ร่างกายของสติกม่าและตบหน้าเขาหลายครั้ง สติกม่าไม่ได้ต่อสู้กลับเลย เขาเพียงแค่ปล่อยให้เดลล่าตีเขา มั น เกือบจะดูเหมือนว่าเขามีความสุขกับการที่ถูกน้องสาวของเขาทำร้าย ทุกอย่างถูกแสดงออกมาบนใบหน้าของเขา เดลล่าไม่ได้สังเกตการเปลี่ยนแปลงแต่แองเจเล่และฮิคาริส่ายหั ว หลังจากที่เห็นสีหน้าของสติกม่ า ในที่สุดเรย์ไลน์ก็มาถึงเมื่อพวกเขากำลังสนุก มีหัวมนุษย์ในมือขวาของ เขา ชายคนนี้มีสีหน้านิ่งและไหล่ซ้ายของเขาก็โชกไปด้วยเลือด "เกิดอะไรขึ้น" สติกม่าหยุดน้องสาวทันทีเขาจูบแก้มของเดลล่าและรีบ ลุกขึ้นยืน "ไม่มีอะไร มันเป็นเรื่ององค์กรของข้า" เรย์ไลน์พูดเสียงเบา เขาทิ้งหัวมนุษย์ลงไปที่พื้น "และข้าเชื่อว่านี่เป็นหัวของผู้อาวุโสตระกูล ของเจ้า ข้าพยายามพูดกับเขาแต่มันไม่ได้ผล" หัวมนุษย์กลิ้งบนพื้นหลายครั้งและทิ้งรอยเลือดไว้ข้างหลัง มันเป็นชาย ชราที่มีเครายาวสีขาว แม้ว่าจะตายไปแล้วแต่ดวงตาของเขาก็ยังเบิก กว้าง เดลล่ากำลังจะตำหนิที่สติกม่าจูบแก้มเธอแต่หัวมนุษย์ก็ดึงดูดความ สนใจของเธอ "ผู้อาวุโสรัมเบิ้ล....เขาเป็นหัวโบราณ...." เธอมองไปที่เรย์ไลน์ด้วย อารมณ์ที่หลากหลาย ผมบลอนด์สั้น ใบหน้าที่หล่อเหลาและพฤติกรรมที่สง่างาม ชายคนนี้ดู เหมือนอัศวินที่สมบูรณ์แบบจากความฝันของสาวน้อย "เจ้าตื่นแล้วหรือ" เรย์ไลน์ฝืนยิ้มหลังจากที่สังเกตเห็นสายตาของเดลล่า "สวัสดี ข้าเป็นเพื่อนของพี่ชายเจ้าชื่อว่าเรย์ไลน์ เจ้าจะเรียกเรย์ก็ได้ " "ข้าเดลล่า ขอบคุณที่ช่วยข้าและพี่ชายของข้า" เดลล่าลุกขึ้นยืนและโค้ง ให้เรย์ไลน์อย่างสุภาพ "เอาล่ะ ข้าจะเริ่มอธิบายว่าทำไมข้าถึงรวมตัวที่นี่เมื่อทุกคนกลับมา" สติกม่าพู ด "หา ข้าคิดว่าเจ้าเพียงต้องการให้เราจัดการกับปัญหาในตระกูลของเจ้า" เรย์ไลน์สับสน "ข้าคิดว่าเจ้าทุกคนรู้จักตำนานเกี่ยวกับแท่นบูชาในหุบเขาอเวจีใช่ไหม" สติกม่ามองไปรอบๆ "ปัญหาของตระกูลข้าไม่สามารถเทียบกับสิ่งที่ข้ า จะบอกพวกเจ้าได้เราได้ฆ่าผู้อาวุโสทุกคนในตระกูลของข้าและข้าจะ บอกพ่อของข้าทุกสิ่งุทกอย่างหลังจากที่ข้ากลับไปที่ตระกูลของข้า ข้ า ควรจะเป็นหนึ่งในผู้ควบคุมสภาตระกูล นอกจากนี้ฮิคาริและเรย์ไลน ์ พวกเจ้ากำลังมีปัญหาในการสร้างคริสตัลพลังจิตใช่ไหม" สติกม่ามองไปที่เรย์ไลน์และฮิคาริ พวกเขาดูตกใจหลังจากที่ได้ยิน "เจ้ารู้ได้อย่างไร" ฮิคาริจ้องที่สติกม่ า "ดวงตาของข้า" สติกม่าชี้ไปที่ดวงตาของเขา "ข้าสามารถมองเห็นสิ่ง ต่างๆมากมายผ่านดวงตาของข้า" "ดวงตาแห่งความจริง" สีหน้าของเรย์ไลน์เปลี่ยนไปเมื่อเขาพูดออกมา สติกม่าพยักหน้าแต่เขาไม่ได้พูดอะไร แองเจเล่รู้ว่าดวงตาแห่งความจริงคืออะไรและเขามองสติกม่าแบบ แปลกๆ "ดวงตาแห่งความจริงคืออะไร" เดลล่าไม่เคยได้ยินชื่อนี "มันง่ายมาก เขาสามารถมองผ่านผนังและเสื้อผ้าของเจ้าได้" แองเจเล่ ถอนหายใจและอธิบาย "เขาจะใช้ดวงตาแห่งความจริงทุกครั้งที่เจ้าเห็น แสงสีดำรอบๆดวงตาของเขา" เดลล่าคิดชั่วครู่และใบหน้าของเธอก็แดงอย่างรวดเร็ว มันดูเหมือนว่า คำอธิบายนี้จะทำให้เธอนึกถึงอะไรบางอย่าง "พี่สติกม่า!" เธอกรีดร้องอย่างโกรธเกรี้ยว "นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพี่ถึง รอนอกห้องของข้าทุกครั้งท้ี่ข้าอาบน้ำหรือ พี่กำลังคิดอะไร พี่มอง น้องสาวของตัวเองแบบนั้นจริงๆหรือ" เธอกระโดดไปหาสติกม่าและกั ด ที่ไหล่ขวาอีกครั้ ง ฉึก มันฟังเหมือนมีดที่ตัดผ่านชิ้นเนื้อ แองเจเล่ถอยไปหลายก้าวหลังจากที่เห็นฉากนี สติกม่าเปิดปากแต่ไม่ได้กรีดร้อง มันดูเหมือนว่าเดลล่าไม่ได้ยั้งในครั้งนี เธอกำลังกัดอย่างแรง แกวก ทันใดนั้นก็มีเสียงแปลกๆมาจากท้องฟ้า พวกเขามองไปที่ท้องฟ้าพร้อมกัน มันเป็นอินทรีสีดำขนาดมหึมา ปีกของมันกางออกกว้าง อินทรีหมุนใน ท้องฟ้าและปิดกั้นแสงแดด การกัดของเดลล่าแทบจะไม่ทำให้ไหล่ของสติกม่าบาดเจ็บ เขาเป็นพ่อ มด แต่มันก็ยังมีรอยฟันทิ้งไว้บนผิวหนังของเขา "นั่นอะไร มันบินอยู่เหนือศีรษะของเราสักพักแล้ว" เดลล่าเงยหน้าขึ้น และถาม สีหน้าของสติกม่าเริ่มเคร่งเครียดหลังจากที่เห็นอินทรีสีดำ เขามองที่แองเจเล่และเห็นแองเจเล่พยักหน้าให้เขา มันดูเหมือนว่าพวก เขารู้แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น "เรย์ไลน์และฮิคาริพวกเจ้ากลับไปที่เมืองท่าอากาศยานและรอเราที่นั่น ได้ไหม แองเจเล่และข้ามีบางอย่างที่ต้องจัดการ เราจะไปหาพวกเจ้า หลังจากที่เราเสร็จแล้ว" "ข้าต้องการไปกับพี่" เดลล่าพู ด "ไปกับเรย์ไลน์และฮิคาริไม่ต้องห่วง เราจะไม่เป็นไร มีแมลงติดตามเรา และเราจะต้องจัดการมัน" สติกม่าดูผ่อนคลาย "พี่แน่ใจหรือ" "ใช่" แองเจเล่เงยหน้าขึ้น เขาจ้องที่อินทรีทันใดนั้นเสียงของเฮนน์ก็ดังก้องใน หูของเขา "อินทรีสายฟ้า......ไม่ได้เห็นสิ่งมีชีวิตที่สวยงามเช่นนี้มาหลายปี " "มันไม่ใช่เวลาที่จะมาชมเชยอินทรีเจ้าพยายามที่จะทำสิ่งที่ไม่สามารถ ยอมรับได้กับข้าแต่ตอนนี้เราควรจะให้ความสำคัญกับอลิเซีย" แอง เจเล่ตอบด้วยเสียงเย็นชา "มันดูเหมือนว่าเจ้ากำลังซ่อนความลับมากมายจากข้า...." มันดู เหมือนว่าเฮนน์ได้รู้อะไรบางอย่างเมื่อเธอพยายามที่จะควบคุมร่างกาย ของแองเจเล่ "ข้าเป็นพ่อมดและข้ามีความสามารถพิเศษ ทำไมเจ้าดูถึงตกใจ" แอง เจเล่ยิ้ม มันเป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยนและลึกลับ มันเกือบจะดูเหมือนว่า ร่างกายของเขาล้อมรอบไปด้วยออร่าแปลกๆ "ช่างมันเถอะ ข้าเพียงแค่อยากรู้" เฮนน์ไม่ได้กังวล เธอรู้ว่าแองเจเล่ไม่ สามารถกำจัดเธอได้ สติกม่าและฮิคาริตัดสินใจว่าจะพบกันที่ไหนหลังจากที่ทุกอย่างเสร็จสิ้ น ฮิคาริเรย์ไลน์และเดลล่าเริ่มมุ่งหน้าไปที่เมืองท่าอากาศยานทันที สติกม่าเงยหน้าขึ้นและมองไปที่อินทรีอีกครั้ง "มันเป็นสัตว์ขี่ของพ่อมดที่ซุ่มโจมตีข้า ไปหาสนามรบที่ดีกว่านี้กันเถอะ" "ตกลง" แองเจเล่พยักหน้าเล็กน้อย พวกขาสบตากันอย่างรวดเร็ว ชี่ ทั้งสองหายไปพร้อมกั น มีสายฟ้าสีทองสองเส้นปลดปล่อยออกมาจากอินทรีและผ่าไปที่พื้น ทันทีหลังจากที่พวกเขาจากไป ตุ้บ สายฟ้าเปลี่ยนเป็นคนสองคนชุดคลุมเงินยาว ผมบลอนด์ของชายทั้งสองดูเหมือนของเหลวสีทอง มันกำลังส่องแสง ภายใต้แสงแดด ผิวหนังของพวกเขาซีดและใบหน้าของพวกเขาหล่อ เหลา ทั้งคู่มีรูม่านตาสีทอง คนซ้ายมีรูนสามเหลี่ยมสีเงินอยู่ที่ตรงกลาง หน้าผากและคนขวามีรูนที่มีสีคล้ายกันแต่มีรูปร่างเหมือนจันทร์เสี้ยว "ท่านซีน่า พวกเขาหนีไป" ชายคนหนึ่งพูดเสียงเบา "ไม่ พวกเขาพยายามที่จะหาสถานที่ที่ดีกว่านี้ในการต่อสู้" ชายคนที่ มี จันทร์เสี้ยวบนหน้ผากบอกเขา เขากอดอกและมองไปรอบๆ "พวกเขา พยายามที่จะท้าทายพระราชวังพ่อมด ผู้คนได้ลืมไปแล้วว่าลอร์ดเงา แข็งแกร่งแค่ไหน นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าเกลียดยุคที่สงบสุข...." "เราควรจะกระจายความสิ้นหวังและความกลัวอีกครั้ง....มันเป็นกฎ อันดับหนึ่งในพระราชวัง" ชายอีกคนหัวเราะ "เราต้องใช้เวลานานในการ หาพวกเขา.....แต่มันก็ไม่เป็นไร....เราสามารถจัดการพวกเขาที่นี่ได้ " "เจ้าอาจเป็นเหตุผลที่ทำให้ข้าโชคดีทุกภารกิจที่ทำกับเจ้ามันจะง่าย กว่าที่ข้าคิดไว้" ชายคนนี้หันกลับไปและเปลี่ยนเป็นสายฟ้าสีทองหายไป ในอากาศ ชายอีกคนหัวเราะ เขาหันกลับไปและหายไปในอากาศด้วยเช่นกัน ตอนที่354: ต่อสู้(1) แปลนิยาย.วันพฤหัสบดี ที่10 พฤษภาคม 2018 แองเจเล่ตามสติกม่าในขณะที่พวกเขาวิ่งไปตามที่ราบให้เร็วที่สุด ลมแรงที่มาจากหุบเขาอเวจีได้พัดผ่านใบหน้าของพวกเขาอย่างต่อเนื่อง "เจ้าคิดอะไรอยู่" ในขณะที่วิ่งสติกม่าก็สำรวจสภาพแวดล้อมโดยรอบเหมือนเขากำลังหา อะไรอสถานที่บางแห่ง "เราต้องหาสถานที่ที่ดีกว่านีเจ้าจะต้องวิธีการต่อสู้ของคนรับใช้ของ ลอร์ดเงาเหล่านั้นต่อสู้อย่าปล่อยให้พวกเขาเข้ามาใกล้เจ้า คนเหล่านั้น มันบ้า พวกเขาจะเสียสละตัวเองเพื่อฆ่าศัตรูของพวกเขา" "จริงหรือ" แองเจเล่หยีตา "พ่อมดมักจะพยายามที่จะทำให้รอดชีวิตจาก การต่อสู้ถ้าพ่อมดเหล่านั้นไม่มีความคิดนี้ชีวิตพวกเขาก็จะอยู่เพียงเพื่อ ฆ่าศัตรูของพวกเขา" "นั่นคือวิธีที่พวกเขาเกือบฆ่าข้าและอาจารย์ของข้า ถ้าไม่ใช่เพราะยา รักษาคุณภาพสูงจำนวนมากเราก็คงจะตายไปแล้ว" สติกม่าถอนหายใจ "สถานที่นี้ควรจะดีพอ" ทันใดนั้นเขาก็หยุดเคลื่อนไหวและยืนอยู่ที่สถานที่แห่งนี มีดาวหกแฉกสีน้ำเงินขนาดยักษ์ปรากฏบนผิวของขอบหุบทันทีที่ สติกม่าหยุด ดาวหกแฉกหายไปในอีกเสี้ยววินาทีต่อมา แองเจเล่ เกือบจะคิดว่ามันเป็นภาพลวงตา สติกม่าตรวจสอบสภาพแวดล้อมก่อนที่จะเอาผงสีขาวออกมาแล้วโรย บนพื้น ในไม่ช้าผงสีขาวก็เปลี่ยนเป็นควันก่อนที่มันจะสัมผัสกับดินและ หายไปในอากาศ "นี่คืออะไร" แองเจเล่เดินไปหาสติกม่าและถามเขา "เจ้ารู้ว่าพวกเขาจะ มาหรือ" "ไม่ ข้าเพียงแค่ระมัดระวังอย่างมาก นี่เป็นกับดักเล็กๆที่ข้าตั้งขึ้น หลังจากที่ออกจากโบราณสถาน มาสิ" สติกม่ายิ้มและเดินไปตามก้อน หินข้างหน้าผา มีหินสูงประมาณหนึ่งเมตร สติกม่าหยุดข้างหลังมันและหายไปอย่างไร้ ร่องรอย แองเจเล่สแกนพื้นที่โดยใช้ชิปแต่ไม่พบคลื่นพลังจิ ต เขาทำสิ่งเดียวกับที่สติกม่าเพิ่งทำ ชี่ มีฟองโปร่งใสอยู่เบื้องหลังมัน มันรู้สึกเหมือนเดินเข้าไปในชั้นพลาสติก บางๆ วิสัยทัศน์ของแองเจเล่เบลอชั่วครู่ก่อนที่สติกม่าจะปรากฏตัวต่อหน้าเขา อีกครั้ง "ตอนนี้เราต้องรอให้พวกมันมาหาเรา" สติกม่าชี้ไปที่กับดัก แองเจเล่ตรวจสอบสภาพแวดล้อมของเขา หินและดินปกคลุมวงเวทสี แดงเข้ม รูนส่วนใหญ่เป็นรูปสามเหลี่ยมที่มีสายเชื่อมต่อกันอย่าง ซับซ้อน "เจ้าพยายามอย่างมากในเรื่องนี้" "แน่นอน ครั้งที่แล้วข้าเกือบถูกฆ่าดังนั้นข้าจึงตัดสินใจที่จะระมัดระวัง มากขึ้น" รอยยิ้มค่อยๆหายไปจากใบหน้าของสติกม่ า แองเจเล่พยักหน้าแต่ไม่ได้พูดอะไร ตอนนี้เขากำลังคิดถึงเรื่องความ แข็งแกร่งของคนรับใช้เหล่านั้น พ่อมดทั้งสองยืนอยู่ข้างหลังก้อนหินและรออย่างอดทน ประมาณสองนาทีต่อมาก็มีลำแสงสีทองปรากฏที่ท้องฟ้า สายฟ้าทั้งสองผ่าลงบนพื้นที่ว่างข้างหน้าก้อนหินและในไม่ช้ามันก็ก่อ ตัวเป็นมนุษย์สองคน คนที่มีจันทร์เสี้ยวบนหน้าผากเริ่มตรวจสอบสถานที่สายตาของเขาตก ลงบนตำแหน่งดาวหกแฉกที่ล่องหน "วงเวทภาพลวงตา เอาจริงหรือ พวกเจ้าคิดจริงๆหรือว่าข้าจะถูกหลอก ด้วยของเช่นนี้" ซีน่าส่ายหั ว คนที่มีรูปสามเหลี่ยมบนหน้าผากมองไปที่พื้นและหัวเราะเบาๆ ซีน่าโบกมือขวา มีลำแสงสีทองห่อหุ้มพื้นดิน แองเจเล่มองไปที่มีดเมื่อเห็นฉากนีเขาก้าวไปข้างหน้ากำลังจะโจมตีแต่ ทันใดนั้นสติกม่าก็คว้าที่มือของเขาและดึงเขากลับไปที่เดิม "ไม่ต้องกังวล เพียงแค่รอ" สติกม่ส่ายหัวเล็กน้อย เมื่อเป็นเช่นนี้แองเจเล่ก็สงบลงและมองไปที่แสงสีทอง กึกๆ มันฟังดูเหมือนมีบางอย่างกำลังสั่นสะเทือน ชี่ แสงสีทองนี้ที่รุนแรงนี้ได้โดนร่างกายของซีน่าเมื่อมันถูกสะท้อนโดยดาว หกแฉกล่องหน ตุ้บ ซีน่าถอยไปสามก้าวและพ่นเลือดออกมา "ตอนนี้!" ทันใดนั้นซีน่าก็ได้ยินเสียงคนตะโกนจากข้างหลังก้อนหิน ในขณะนั้นลูกลาวาสองลูกก็บินมาทางเขาก่อนที่เขาจะตอบสนอง เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ มีกระแสไฟฟ้าสีน้ำเงินนับไม่ถ้วนปรากฏบนพื้นและรวบเท้าของพวก เขา ตู้ม ลูกลาวาได้ระเบิดในท้องฟ้าและมีฝนลาวาตกลงมาที่พื้น ในไม่ช้าพื้นที่ก็ตกอยู่ในทะเลเพลิง พื้นดินถูกกัดกร่อนด้วยลาวา แอง เจเล่แทบจะมองไม่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ดวงตาของเขาบอดจากประกายของไฟฟ้าเมื่อครู่สิ่งเดียวที่ยังอยู่ใน สายตาของเขาคือฝนลาวา อุณหภูมิของพื้นที่นี้ได้เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง และกระแสไฟฟ้าก็ยังคงปะทุในอากาศ เขารู้สึกถึงความร้อนที่รุนแรงมา โดนใบหน้าของเขา แองเจเล่สูดหายใจเข้าลึกๆและสร้างดาบเงินใบกว้างในมือทั้งสองข้าง จุดเดือดของดาบทั้งสองสีแดงเหมือนเหล็กที่อยู่ในเตาร้อนๆ เขาเหวี่ยงดาบหลายครั้ง มันทิ้งเส้นสีแดงเข้มสองเส้นในอากาศ "ไปจัดการกันคนละคน" สติกม่าเอากระบองสีดำออกมาจากอากาศ ด้ามจับของมันปกคลุมไปด้วยรูนที่ซับซ้อนและมันดูเก่าแต่หรูหรา "ตกลง งั้นเราแยกกันไป" แองเจเล่พยักหน้าเบาๆและวิ่งไปที่อีกด้านของ ที่ราบ เขากำลังวิ่งด้วยความเร็วที่น่ากลัวจนทำให้ร่างกายของเขา เหมือนเงาเบลอ สติกม่ายืนดูแองเจเล่ออกไปก่อนที่เขาจะหันไปและมองไปที่พื้นที่เต็มไป ด้วยลาวาที่กำลังเดือด ตู้ม ลาวาบนพื้นได้ระเบิดอีกครั้งทำให้หยดลาวากระเด็นไปทั่ว หยดลาวา โดนบนพื้นหญ้าและทำให้มันติดไฟ กลิ่นของหญ้าที่ถูกเผาได้ลอยไปใน อากาศทันที แม้ในขณะนี้คนรับใช้ทั้งสองของลอร์ดเงาก็ยังยืนอยู่ที่ตำแหน่งเดิมของ พวกเขา แขนเสื้อของซีน่ามีรอยเผาไหม้สีดำ ชายคนนี้ที่สวมแหวนไพลินบนนิ้วชี้ มือขวากำลังมีสีหน้าที่น่ากลัว แค๊รก แหวนได้แตกเป็นชิ้นๆและตกลงไปที่พื้น ชิ้นส่วนของแหวนได้ เปลี่ยนเป็นเงาดำแล้วหายไปทันที "ดี....เทอร์รี่....ไปฆ่าชายที่พยายามหนี ข้าจะจัดการกับคนที่อยู่ข้างหลั ง ก้อนหิน" "ได้สิ" ชุดคลุมขาวที่ชื่อเทอร์รี่ตอบเสียงเข้ม เทอร์รี่เปลี่ยนเป็นสายฟ้าสีทองและหายไป ซีน่ากำลังหายใจอย่างหนัก เขาเฝ้าดูสติกม่าก้าวออกมาจากเงา "เราพบกันอีกแล้ว....สติกม่า..." "น่าชมเชย....ท่านซีน่า" สติกม่ายิ้มตอบและยกมือขวาขึ้ น ชี่ ในมือขวาของเขามีดาบปลายโค้งสีดำที่มีทับทิมรูปดวงตาฝังอยู่บนใบ ดาบ มีแสงสีแดงเข้มอยู่รอบๆมัน แองเจเล่ใช้ความเร็วสูงสุดของเขาในขณะที่ใช้ชิปสำรวจตำแหน่งของ เขา หญ้าสูงที่โตบนที่ราบสีเหลืองกำลังลู่ไปตามลมแรง ดวงอาทิตย์ที่กำลัง ตกไม่ได้นำความอบอุ่นสู่แผ่นดิน แองเจเล่วิ่งไปตามขอบของหุบเขาอเวจีโดยไม่ได้หยุดพัก หลายนาที ต่อมาเขาก็หยุดข้างหน้าผากว้าง เขาสำรวจสภาพแวดล้อมก่อนที่เขาจะหยิบลูกสีทองขนาดเล็กออกมา จากถุงกระเป๋ า "ซีร์รัสสีทอง พลังแห่งธรรมชาติ" แองเจเล่ร่ายคาถาและทิ้งลูกสีทองลง บนพื้นดิน ลูกบอลเปลี่ยนเป็นแสงสีทองแล้วจมลงไปในพื้นดิน จากนั้นแองเจเล่ก็เอาขวดสีเขียวออกมาจากอีกถุงกระเป๋า มันเต็มไป ด้วยผงสีเขียวเข้ ม เขาเอาจุกออกจากขวดและสะบัดนิ้ว มันมีสายอนุภาคพลังงานสีแดง เข้าไปในขวด แองเจเล่ส่ายขวดหลายครั้งและเอียงไปข้างหน้า ผงภายในขวดค่อยๆไหลออก ผงสีเขียวเข้มที่ผสมกับแสงสีแดงค่อยๆตกลงมา มันเหมือนกับลูกบอลสี ทอง มันหายไปหลังจากผ่านไปหลายวินาที แองเจเล่พยักหน้าเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าพอใจกับผลลัพธ ์ เขาเพิ่งเสร็จสิ้นการเตรียมสองวงเวทที่แข็งแกร่งที่สุดที่เขาครอบครอง วงเวทแรกเรียกว่า'ตะวันตกดิน'และวงเวทที่สองเรียกว่า'งูพิษ' ทั้งสองวง เวทถูกมอบให้โดยวิเวียน มันตรงข้ามกับสิ่งที่เขาตั้งไว้ในดินแดนฝันร้ายเป็นข่ายเวทมนต์ที่มีระยะ กว้างและได้ผลดีกับสิ่งมีชีวิตกลายพันธ์ุเหล่านั้น มันแข็งแกร่งกว่าวง เวททั้งสองที่แองเจเล่เพิ่งตั้งขึ้นเล็กน้อย ตะวันตกดินและงูพิษเป็นวงเวทที่ทรงพลังแม้ว่าพวกมันจะเทียบไม่ได้ กับข่ายเวทมนต ์นอกจากนี้พวกมันยังมีรูปแบบการใช้และคุณสมบัติ ต่างกัน วงเวททั้งสองมีคุณสมบัติที่สมดุล มันมีความสามารถในการรับมือกับ การโจมตีและการป้องกัน ข้อได้เปรียบที่ใหญ่ที่สุดนั่นก็คือการใช้วงเวท พวกมันสามารถตั้งได้ภายในไม่กี่วินาที พลังที่วงเวททั้งสองสามารถปลดปล่อยได้อยู่ในระดับที่เทียบเท่ากับ คาถาระดับสองทั่วไป มันก็เหมือนกับว่าวงเวททั้งสองเป็นคาถาระดับ สอง 2 คาถาที่สามารถร่ายได้ทันทีอย่างไรก็ตาม พวกมันสามารถเปิด ใช้งานได้เพียงครั้งเดียวและมันมีผลสั้นๆ แองเจเล่เห็นแสงสีทองพุ่งมาทางเขาเมื่อเขาเสร็จสิ้นการตั้งวงเวท แสงสี ทองลงข้างหน้าเขาและเปลี่ยนเป็นคนสวมชุดคลุมยาวสีขาว แองเจเล่หยีตามองไปที่ชายคนนั้น ชายคนนี้สวมชุดคลุมขาว มีผมบลอนด์และมีรูนสามเหลี่ยมสีเงินถูก วาดไว้ที่หน้าผากของเขา เขามีดวงตาสีทอง เขามองที่แองเจเล่ราวกับ ว่าเขากำลังมองไปที่หนู "ชายหนุ่ม เจ้าโชคร้าย" เสียงของชายคนนั้นคมชัด "ชื่อของข้าคือเทอร์รี่ ข้าขอโทษด้วยแต่ข้าจะต้องฆ่าเจ้า" "น่าสนใจ" มีรอยยิ้มที่หนาวเย็นปรากฏบนใบหน้าของแองเจเล่ มีแสงสี น้ำเงินกะพริบในดวงตาของเขา "เดี๋ยวก่อน เจ้าเป็น....ผู้หญิง" แองเจเล่ตกใจเมื่อเขาตรวจสอบรายงาน ของซีโร่ "หา" เทอร์รี่ตกใจเหมือนกัน "เจ้ารู้ได้อย่างไร" มีคลื่นล่องหนล้อมรอบชายนั้นเมื่อเขายกมือขวาขึ้น ภาพลักษณ์ของชายหนุ่มที่หล่อเหลาที่กำลังสวมชุดคลุมสีขาวถูกแทนที่ ด้วยสาวสวยผมบลอนด์ที่มีสีหน้าเย็นชาเมื่อคลื่นหายไป หญิงสาวมีร่างกายที่สมส่วนและผิวที่เรียบเนียน สิ่งที่ดึงดูดสายตาของ แองเจเล่คือหูขวาของเธอ หูดูไม่เหมือนของมนุษย ์มันยาวและมีขน มันดูเหมือนหูกระต่ายขนาด ใหญ่ ตรงกันข้ามกับหูซ้ายของเธอที่เป็นของมนุษย ์ "ให้ข้าแนะนำตัวเองอีกครั้ง ข้าชื่อเทอร์รี่เป็นกัปตันที่สี่ของพระราชวัง ลอร์ดเงา" เสียงของเทอร์รี่เปลี่ยนไปด้วยเช่นกัน ตอนนี้มันดูอ่อนโยน "ข้าเป็นลูกน้องของท่านสติกม่า" แองเจเล่ยิ้ม เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ ต้องการเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับเทอร์รี่ เทอร์รี่ไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้ เธอยกมือทั้งสองขึ้นและสร้างมีดใบหยักสอง เล่มด้วยสายฟ้าฟาดสองเส้น "เอาล่ะ เรามาเริ่มกันเถอะ!" เทอร์รี่เปลี่ยนเป็นสายฟ้าอีกครั้งและบินมา ทางแองเจเล่ สายฟ้าสีทองได้ปรากฏในอากาศและผสารเข้ากับร่างกายของเธอ สายฟ้าฟาดที่เกิดจากร่างกายของเธอเปลี่ยนเป็นลูกธนูนับไม่ถ้วน ล้อมรอบรูนสีทอง หัวลูกศรผสานกับกระแสไฟฟ้าสีทอง ลูกธนูพุ่งเข้าไปหาแองเจเล่อย่าง ต่อเนื่องตอนที่355: ต่อสู้(2) แปลนิยาย.วันศุกร์ ที่11 พฤษภาคม 2018 สีหน้าของแองเจเล่เปลี่ยนไป เขาถอยไปหนึ่งก้าวแล้วยกมือขวาขึ้น มีวงเวทสีทองปรากฏบนพื้นว่างข้างหน้าเขาและเริ่มหมุนช้าๆ ตุ้บ แสงสีทองออกมาจากพื้นดินและพุ่งไปทางเทอร์รี่ที่เปลี่ยนเป็นลูกธนู มีลำแสงสีทองมากกว่าสิบเส้นยิงออกมาจากพื้นดินทีละเส้นๆ ทุกเส้น บินไปทางลูกธนูสายฟ้า มีหมอกสีเขียวบางๆลอยขึ้นไปในอากาศเมื่อลำแสงสีทองหายไปหมด หมอกส่วนหนึ่งเปลี่ยนเป็นหัวสามเหลี่ยม มันเป็นงูสีเขียวที่มีดวงตาสี เขียวที่กำลังเรืองแสง หมอกงูเหล่านี้ยิงไปทางลูกธนูสายฟ้าเช่นเดียวกัน ลำแสงสีทอง งูพิษและหมอกพิษทั้งหมดได้ขัดขวางเทอร์รี่ที่เป็นลูกธนู สายฟ้าสีทอง แองเจเล่รักษาความสงบ เขายกมือขวาขึ้นและปลดปล่อยลูกลาวาสอง ลูก ในเวลาเดียวกันก็มีแสงสีดำกะพริบในดวงตาของเขาและโลหะเงินก ็ แยกออกมาจากร่างกายของเขาแล้วเปลี่ยนเป็นเข็มนับไม่ถ้วนลอยอยู่ ตรงหน้าเขา เข็มสีดำเรืองแสงจำนวนมากได้ถูกซ่อนไว้ท่ามกลางเข็มเงิน มันเป็นกล ยุทธ์ที่เรียบง่ายแต่ก็มีประสิทธิภาพ แองเจเล่ชี้ไปข้างหน้าของเขา ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว เสียงมันเหมือนลูกธนูที่ถูกระดมจากคันธนู เข็มเงินนับร้อยตรงไปที่ลูกธนุสายฟ้ า แต่ว่าใบหน้าของแองเจเล่ซีดลงเนื่องจากการร่ายคาถาอย่างต่อเนื่อง เขารีบหยิบยามานาขึ้นมาสองขวดทันทีจากถุงกระเป๋าและเปิดมัน เขารีบดื่มจนหลอดแก้วทั้งสองว่างเปล่าอย่างรวดเร็ว มันหวานและสด ชื่น มันไหลลงคอของเขาและตอนนี้เขาก็รู้สึกดีขึ้น เขาใช้พลังจิตและอนุภาคพลังงานไปมากกับวงเวททั้งสองที่เขาตั้ง นอกจากนี้เขาได้ใช้พลังจิตอย่างมากในการเสริมความแข็งแกร่งสนาม พลังโลหะของเขาและเข็มเงินที่กำลังบิน ในการปะทะครั้งก่อนแองเจเล่ ได้ใช้วิธีนี้หลายครั้งแล้ว เข็มไม่ได้มีเพียงความเสียหายกายภาพ พวก มันยังมีความสามารถในการทำให้เป็นหินกับอะไรก็ตามหรือใครก ็ ตามที่สัมผัสมัน เมื่อยาหมดแล้วเขาก็เพ่งไปที่ลูกธนูที่กำลังใกล้เข้ามา เขากำลังคิดการ เคลื่อนไหวต่อไป ตุ้บ ลูกธนูสายฟ้าได้ชะลอลงในระดับหนึ่งทุกครั้งที่โดนแสงสีทอง เทอร์ รี่ พยายามหลบแต่ก็ยังโดนไปเจ็ดหรือแปดครั้งทำให้ความเร็วของเธอ ลดลงอย่างมาก หลังจากที่ลำแสงสีทอง ก็ตามด้วยพิษหมอกงูสีเขียว หมอกงูแต่ละตัวมี ความยาวประมาณหนึ่งเมตร มันสามารถขจัดกระแสไฟฟ้าที่ล้อมรอบ ลูกธนูได้บางส่วน ด้วยเหตุนี้มันจึงลดความยาวของลูกธนูสายฟ้าจากสองเมตรเหลือหนึ่ง เมตร มีใบหน้าของเทอร์รี่ออกมาจากหัวลูกศร "เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถหยุดข้าด้วยเทคนิคพวกนี้หรือ" เทอร์รี่มองที่แอง เจเล่ด้วยความเย้ยหยัน ชี่ ทันใดนั้นลูกธนูสายฟ้าสีทองก็ดูดกระแสไฟฟ้าที่ล้อมรอบมันทั้งหมด ลูก ธนูยาวดูเหมือนมันทำมาจากทอง ชี่ ชี่ ชี่ ชี่ ลำแสงสีทองและหมอกงูถูกทำลาย ลูกธนูบินตรงไปยังเข็มเงิ น เคร๊ง เคร๊ง เคร๊ง มันฟังเหมือนโลหะที่โดนโล่โลหะขนาดใหญ่ "ช่างเสียเวลา...." เสียงของเทอร์รี่มาจากหัวลูกศร "ข้าผิดหวัง เจ้ า อ่อนแอกว่าที่ข้าคาดไว้....อั๊ก!" แต่ทันใดนั้นเธอก็คำรามเสียงออกจมูก ตู้ม ลูกธนูระเบิดเป็นกระแสไฟฟ้านับไม่ถ้วน ในไม่ช้ามันก็กลับเป็นร่างของ เทอร์รี่ที่สวมชุดคลุมยาวสีขาว เธอมีสีหน้าฉุนเฉียว เข็มสีดำได้เจาะบนหน้าอกขวาของเธอ มันมีรูเจาะ ขนาดเล็กบนหน้าอกของเธอ ร่างกายของเธอกำลังกลายเป็นหิน เทอร์รี่แตะรูนสามเหลี่ยมบนหน้าผากของเธอ มันมีแสงกะพริบ ใต้เท้าของเธอมีวงเวทมีสีทองประกายเขียว มันมีโครงสร้างที่ซับซ้อน มีรูนมากมายกำลังหมุนอยู่เหนือมัน ตู้ม รูนสีทอง หมอกสีเขียวและกระแสไฟฟ้ารวมเข้าด้วยกันก่อนที่มันจะ ระเบิดเป็นลูกแสงสีทองสดใส แสงที่สดใสทำให้แองเจเล่ต้องปิดดวงตาด้วยมือของเขา เขาปลิวไปด้วย คลื่นกระแทกที่เกิดจากการระเบิด ตำแหน่งเดิมของเทอร์รี่เหลือเพียงลูกแสงสูงสามเมตรเท่านั้น ลูกแสงนี้เริ่มหมุน ขนาดของมันเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาและผิวของมัน ก็ห่อหุ้มด้วยกระแสไฟฟ้ า แองเจเล่ยังฟื้นตัวจากความเสียหายที่เขาได้รับ เขารู้สึกราวกับว่าผิว ของเขากำลังถูกแทงด้วยเข็มจำนวนมาก เมื่อมองไปข้างหน้าเขาก็สร้างลูกลาวาอีกหนึ่งคู่ในขณะที่เฝ้าดูการ เคลื่อนไหวใดๆที่มาจากลูกแสง ตุ้บ ตุ้บ ลูกลาวาสองลูกได้จมเข้าไปในลูกแสงและระเบิ ด ชี่ มีเลเซอร์สีทองออกมาจากลูกแสงพุ่งไปที่แองเจเล่ เลเซอร์เร็วเกินไปจนคำเตือนของซีโร่ไร้ประโยชน ์แองเจเล่หลบมันไม่ พ้น วิสัยทัศน์ของเขาเบลอชั่วครู่เขารู้สึกได้ว่าเลเซอร์ได้ทะลุผ่าน หน้าอกขวาของเขา ตุ้บ มันรู้สึกเหมือนเขาโดยช้างเหยียบ แองเจเล่กะเผลกถอยหลังไปสิบก้าว เขาได้ยินเสียงกระดูกหัก เนื่องจากความเจ็บปวดที่รุนแรงเขาเกือบหน้า มืด แองเจเล่กดหน้าอกขวาแน่น โล่ล่องหนที่ถูกสร้างขึ้นโดยแมงป่อง คริสตัลได้ถูกเจาะทะลุและถูกทำลายจากนั้นมันก็ค่อยๆหายไป หน้าอกของเขาถูกเผาเป็นสีดำ หลายซี่โครงของเขาได้แตกหัก บาเรีย โลหะที่ปกคลุมร่างกายของเขาถูกกำจัดจนสิ้นซาก ในไม่ช้าลูกแสงก็โปร่งใสจนมันช้าลงและหายไปอย่างสมบูรณ์ มันกลั บ เป็นเทอร์รี่ที่ได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง มีรูเลือดขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางหน้าอกของเธอ มันแทบจะไม่มีเนื้อ เหลืออยู่ "วงเวทโจมตีสองวง พลังจิตของเจ้าเหลือเท่าไหร่เจ้ามันบ้า" เทอร์รี่มอง ที่แองเจเล่"ข้าต้องยอมรับว่าข้าดูถูกเจ้าเกินไป" แองเจเล่สับสน เทอร์รี่ยังมีชีวิตหลังจากที่ได้รับอาการบาดเจ็บสาหัสที่ น่ากลัว เขาคิดว่ามีเพียงพ่อมดระดับสี่ที่สามารถรอดได้มันมีความ แตกต่างที่ใหญ่ระหว่างระดับสองและสามในด้านระดับพลังจิต แม้ว่าเทอร์รี่จะเป็นเพียงพ่อมดระดับสามแต่พลังของคาถาของเธอก ็ เทียบได้กับที่แองเจเล่ร่ายที่อยู่ประมาณ 200 หน่วย แองเจเล่โจมตี ผู้หญิงคนนั้นด้วยลูกลาวาสี่ลูก วงเวทโจมตีระดับสูงสองวงและเข็ ม พิเศษของเขาแต่เธอก็ยังมีกำลังพอที่จะตอบโต้ได้ แองเจเล่ตระหนักว่าเขากำลังต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่น่าเกรงขาม "เป็นเช่นนั้นหรือ ตอนนี้ข้าเป็นคู่ต่อสู้ที่คู่ควรหรือยัง" เขาพยายามนิ่งเฉย ในขณะที่เขาพยายามสงบสติอารมณ ์แองเจเล่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจาก ลูกแสง อย่างไรก็ตาม เขามีความอึดสูงอย่างไม่น่าเชื่อและมีความ ช่วยเหลือของสายเลือดโบราณที่เขาครอบครอง แผลที่หน้าอกของเขาเริ่มฟื้นฟูด้วยอัตราที่น่าเหลือเชื่อ เนื้อเยื่อถูกสร้าง ขึ้นใหม่และมันได้แทนส่วนที่เผาไหม้ "มีวิญญาณอีกดวงภายในตัวเจ้า ข้ารู้สึกได้เจ้าไม่สามารถซ่อนมันจาก ข้าได้" เทอร์รี่หายใจเข้าลึกๆและลดมือลง หน้าอกของเธอไม่มีเลือดไหล อีกต่อไป เธอควรจะใช้ยารักษาคุณภาพสูงหรือใช้อุปกรณ์เวทมนต์ที่มี ผลรักษา "บางทีเจ้ากำลังคิดว่าวิญญาณนั้นจะช่วยเจ้าเมื่อเจ้าตกอยู่ในอันตราย ใช่ไหม" เทอร์รี่ส่ายหัว "น่าเสียดายสำหรับเจ้า ข้ามีอุปกรณ์พิเศษในถุง กระเป๋าของข้าที่สามารถต่อต้านความสามารถของวิญญาณ หลาย นาทีก่อนเจ้าเกือบตายแต่วิญญาณนั้นก็ไม่ได้ช่วยเจ้า เจ้าไม่คิดว่ามัน แปลกหรือ" "หา" แองเจเล่แกล้งทำเป็นตกใจ "เจ้ากำลังพูดเรื่องอะไร" "อย่าแม้แต่พยายามที่จะโกหก ตอนนี้วิญญาณนั้นไม่สามารถสื่อสาร กับเจ้าได้มันอาจจะคิดว่าเจ้ายังคงปลอดภัยแต่มันจะตายเมื่อข้าฆ่า เจ้า มันง่ายมาก" เทอร์รี่ยกมือขวาขึ้นและเรียกกระแสไฟฟ้าเพิ่ ม มั น เปลี่ยนเป็นโล่สีทองสองอั น "ตาย!" เธอตะโกนและพุ่งมาทางแองเจเล่พร้อมกับโล่ทั้งสองอันที่ มี ความสูงประมาณหนึ่งเมตร แค๊รก ทันใดนั้นก็มีรอยแตกขนาดใหญ่ปรากฏบนหน้าผา หน้าผาไม่สามารถรับมือกับพลังจากคาถาทั้งหมดที่พวกเขาร่าย มีควันดำแปลกๆปรากฏเหนือหุบเขาอเวจีมันเป็นดวงตาสีดำนับไม่ถ้วน ดวงตาสีดำนี้มีขนาดเท่าหัวมนุษย ์มันกำลังลอยโดยไม่ได้ส่งเสียงใดๆ พวกมันกำลังมองไปที่แองเจเล่และเทอร์รี่ด้วยความโลภ มันเหมือนกับ ว่าดวงตาเหล่านั้นต้องการกินพ่อมดทั้งสอง  อีกด้านของหุบเขาอเวจี สติกม่ากำลังนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นกำลังจ้องซีน่าด้วยความเกลียดชังและ กำลังหอบ ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นดวงตาสีดำที่ลอยอยู่ "นั่นมัน....!" รูม่านตาของสติกม่าหดลง "ดวงตาแห่งความตาย..." สีหน้าของซีน่าบิดเบี้ยวเมื่อเห็นฉากที่แปลกประหลาดนี "ดวงตาแห่งความตายสามารถฆ่าพ่อมดระดับสี่ได้....เดี๋ยวก่อน.....ขั้ น สุดท้ายเกือบเสร็จแล้วหรือ!" "อะไรนะ ขั้นสุดท้าย เจ้ากำลังพูดเรื่องอะไร......" สติกม่าสับสน ซีน่ามองไปที่เขาแต่ไม่ได้ตอบคำถาม "การต่อสู้นี้ต้องเลื่อนออกไป คลื่นความตายกำลังมา ข้าจะต้องไป เรา จะได้พบกันอีกครั้ง" เขาพูดหลังจากที่หยิบแขนซ้ายขึ้นมาจากพื้ น "เดี๋ยวก่อน แล้วเพื่อนของเจ้าล่ะ" สติกม่าหรี่ตา "พวกเขารู้เกี่ยวกับคลื่ น ความตายหรือไม่" "ใช่" ซีน่าตอบ ตึง มีเสียงดังจากอีกด้านดังก้องในอากาศ แองเจเล่ยืนจับคู่ดาบใบกว้างอยู่เงียบๆ หน้าผาที่เขากำลังยืนสามารถ พังลงไปในเหวได้ทุกเวลา หลังจากสแกนด้วยชิปเขาก็รู้ว่าดวงตาสีดำเหล่านั้นอันตรายแค่ไหนและ เขาควรพยายามที่จะหลีกเลี่ยงควันดำ เขาไม่แน่ใจว่าเฮนน์สามารถ ขัดขวางมันได้หรือไม่ถ้าเธอไม่ได้อยู่ในร่างวิญญาณ เทอร์รี่และแองเจเล่จะตายถ้าหากพวกเขาสัมผัสควันดำ ควันดำที่ไม่มีที่สิ้นสุดสามารถสร้างความเสียหายกรดได้มากกว่า 1,000 หน่วยได้อย่างง่ายดายและฆ่าทุกคนภายในระยะของมัน หัวใจของแองเจเล่กำลังเต้นอย่างเร็ว สถานการณ์เป็นตายที่เขาอยู่ ในตอนนี้ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นและโล่งใจ สำหรับเขานี่มันค่อนข้างสนุก มันรู้สึกเหมือนกำลังเดินขึ้นเขาโดยไม่มีเชือกช่วยชีวิต การก้าวผิดหนึ่ง ก้าวจะทำให้เขาตาย เทอร์รี่ยืนอยู่ตรงข้ามแองเจเล่เธอกำลังยืนอยู่บนหน้าผากที่แตกด้วย เช่นกัน ผู้หญิงคนนั้นมองที่แองเจเล่มีรูลึกสองรูบนโล่ในมือของเธอ ความเสียหายนี้เกิดจากดาบของแองเจเล่ "ทำไมเจ้ายังอยู่ที่นี่" เทอร์รี่ถามเสียงสงบ "หุบเขาอเวจีจะถูกปิดด้วย คลื่นความตาย อย่างน้อยเจ้าต้องอยู่ห่างจากสถานที่นี้สามกิโลเมตร คลื่นความตายสามารถฆ่าพ่อมดทุกคนที่อยู่ต่ำกว่าระดับสี่ได้อย่าง ง่ายดาย" "ข้าไม่ออกไป" แองเจเล่เหวี่ยงดาบหลายครั้งในอากาศ "เจ้าไม่คิดว่ามัน สวยงามหรือ ข้ารู้สึกตื่นเต้นมากจนร่างกายของข้าสั่น การจบการต่อสู้ ในสถานที่นี้มันเป็นความสุขที่สุดของข้า" เขาเลียริมฝีปากที่แห้งและยิ้ ม "พ่อมดทั้งหลายจะเน่าเปื่อยไปกับชีวิตที่สงบสุข เราอาจจะตายด้วยกัน ในการต่อสู้นี้แต่ช่วงเวลาสุดท้ายของเราก็จะสนุกมาก เจ้าอาจได้รับ ประสบการณ์เช่นนี้เพียงครั้งเดียวในชีวิตของเจ้า" แองเจเล่กางแขนออก เทอร์รี่หรี่ตา "เจ้ามันเสียสติ" เธอกระโดดไปข้างหน้าแล้วเปลี่ยนเป็น สายฟ้ า "ไม่นี่จะเป็นความทรงจำที่ยากจะลืมเลือนที่สุดสำหรับเราทั้งคู่" แอง เจเล่ยิ้ ม มีลำแสงสีแดงถูกปลดปล่อยออกมาจากโน้ตดนตรีที่อยู่กลาง หน้าอกของเขา ตุ้บ เทอร์รี่กลับไปร่างเดิมของเธอ เธอตกลงไปที่พื้นและส่ายหัวหลายครั้ง "เจ้า! เจ้ากล้าดียังไง!" เธอกำลังจับโล่แน่น เธอคำรามใส่แองเจเล่ ตู้ม หน้าผาที่พวกเขายืนอยู่ได้แยกออกจากหุบเขาอย่างสมบูรณ ์มันเริ่ม แยกพ่อมดทั้งสองไปในความมืดที่ไม่มีที่สิ้นสุดพร้อมกับเศษหินและ โคลนสกปรก ฉากนี้ดูเหมือนก้อนหินสีเหลืองขนาดมหึมากำลังเลื่อนลงไปในหุบเหว จากขอบของหุบเขา